Groetjes, Anoniempje
Beste antwoord door Anonymous
Bekijk origineelBeste antwoord door Anonymous
Bekijk origineelHey!
Ja, maar ze zeggen dat dat bij een depressie hoort. Dat je het gevoel hebt dat je je altijd zo hebt gevoeld. Ik weet dat ik me ook goed kan voelen, maar meestal duren die moment niet langer dan een paar uur. En soms voel ik me dan ook schuldig, omdat ik dan denk dat ik me kut hoor te voelen en dat ik het niet verdien/het niet hoort dat ik me goed voel.
Oh ja, precies dit. Het komt en gaat in vlagen, soms heb ik er niet zo veel last van, maar er zijn ook tijden geweest waarbij het constant aanwezig was. Het kan echt van een paar maanden geleden zijn of iets wat gister is gebeurd. En als je je probeert te concentreren en je ziet of hoort iets wat je daaraan doet denken ga je meteen terug naar dat moment. Hoe ga jij daar mee om? Als ik een moment heb wat vaker terugkomt dan krijg ik er echt last van en wil ik nog wel eens heel hard 'stop' tegen me zeggen of ga uit een soort reflex mezelf slaan of knijpen. Dit om mezelf 1) te straffen, want ik vind dat joe ik me toen gedroeg niet kon en 2) in de hoop dat het dan weggaat.
En dat afwijzing ding ook. Als ik iets echt wil of nodig heb vraag ik het wel, maar als ik er niet zeker van ben of iets eng vind doe ik het liever niet omdat ik weet dat het me dan heel lang nog achterna blijft zitten. Misschien dat het ook wel een beetje perfectionisme is dat ik vind dat ik alles goed moet doen, of in ieder geval altijd beleefd en aardig moet zijn. Wat er dan ook weer voor zorgt dat als ik iemand niet zo goed ken ik wel eh reassurance (geen idee wat het Nederlandse woord ook al weer is) nodig heb dat dat persoon mij mag en zegt dat ik iets goed doe. Een beetje van: geef me feedback want ik weet niet hoe ik me nu moet gedragen. Sorry dat week een beetje van mijn verhaal af.
Ik zal het even voor je uitschrijven dan is het misschien wel wat duidelijker:
Ik gaf haar mijn poëzie album met de vraag of ze hier in wilde schrijven. Op mijn poëzie album staat een tekening van Floddertje (een verhaal van Annie M.G. Schmidt) en daar begonnen we over te praten (Floddertje, zoals de naam al zegt is een kind dat altijd alles vies maakt)
Ze vertelde dat er een paar jaar terug bij de AH (volgens mij?) een spaaractie was voor bamboebordjes met tekeningen van Fiep Westendorp (zij illustreerde altijd de boeken van Annie M.G. Schmidt). Er was dus blijkbaar den bordje met Aagje erop (een personage uit Puk van de Petteflet) die helemaal vies was. Zij vertelde dat dat haar lievelingsbord was en dat ze daar het liefste uit at en dat haar man haar hier altijd mee plaagde. Toen vertelde ik dat ik ook een kommetje en mok heb met allemaal personages uit Puk van de Petteflet er op. Dat ik dat ook graag uit at en ik ook bestek had met smileys er op en dat je die dan aan elkaar kunt klikken (dit vond ik toen ik wat jonger was echt de shit). Toen zei zij dat het bij mij nog kon, want ik ben nog jong.
Hier schaam ik me dus voor, omdat ik probeerde te 'relaten' aan haar verhaal, maar eigenlijk hier het recht niet toe had.
Gister had ik trouwens die mentoroverdracht. Mijn nieuwe mentor is wel oké, ze is net zoals ik perfectionistisch en vindt het heel moeilijk om dingen aan anderen over te laten. Ik denk dat we wel goed met elkaar overweg kunnen. Mijn mentor zat er dus ook bij en legde een beetje uit hoe ik in elkaar stak. Ook heeft ze weer een keer gezegd dat ze best wel iets met me wil doen buiten school om, maar dat ze wel vindt dat we dan iets moeten doen en het liefst nog iets natuurkunde gerelateerd (hoefde ik het in ieder geval niet te vragen).
Groetjes,
Anoniempje
Oh wauw, ik vind het best bijzonder dat jullie op school regels hebben over de omgang met leraren buiten schooltijd 🤔...
Aan de ene kant zou ik het wel fijn vinden, ik vind het bovendien ook heel vreemd om na zo veel contact met haar te hebben gehad en haar al deze persoonlijke dingen te hebben verteld het zomaar los te laten. Aan de andere kant is het wel een beetje vreemd, dat snap ik ook.
Pin schreef:Ookal gaat ze weg, zie ik haar nog steeds als je docent. Net als mijn leraren van de basisschool, dat vind ik nog steeds mijn juffen en meesters. Ik zou het raar vinden als ik dan met ze af zou spreken... Idk je snaot wat ik bedoel.
Vervolgens voelde ik me heel schuldig en was/ben ik heel boos op mezelf en voelde ik me dramatisch? Ik weet niet zo hoed hoe ik het uit moet leggen.
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
Oh ja, het zou wel fijn zijn iets de schuld te kunnen geven van mijn gedachten en gevoelens. Maar dan ben ik weer bang dat ik alles de schuld geef aan mijn nieuwe sticker. Bovendien ben ik een beetje bang dat er niks aan de hand is maar ik gewoon te heftig op die dingen reageer. Oh en iets waar ik nu al bang voor be is dat als ik straks niet zo veel last meer heb van mijn problemen ik niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Omdat ik me hier zo erg in heb verdiept, nieuwe contacten heb gemaakt door wat ik heb en als ik er straks geen last meer van heb, kan ik dan nog met die mensen omgaan, heb ik dan nog iets om over te praten?
Mijn mentor zat er dus ook bij en legde een beetje uit hoe ik in elkaar stak.
Ja, ik dacht ook dat ik de enige was met dit probleem. Ik weet wel dat mensen vaak terugdenken aan stomme dingen die ze hebben gezegd, maar zij hebben er nog enigszins controle over en ik niet. Toen ik vanochtend je post las, was ik zo ongelofelijk blij 😂.
ik begin nu wel te beseffen dat de vakantie er aan komt. Ik ben sowieso niet goed met veranderingen en de zomervakantie is al een verandering. Dit is de eerste zomer met mijn problemen en ik raak nu een een beetje in de stress over wat ik allemaal moet doen en hoe ik er een ritme in moet houden (want dat heb ik nodig). Gezellig dit, vakantie hoort leuk te zijn, maar 6 weken is wel erg lang.
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.