Hey! Meteen al weer een nieuw bericht na het vorige... Ik ben een meisje van 15 jaar en ik snijd mezelf. Ik doe het niet echt vaak, omdat ik niet wil dat anderen het zien. Ik heb 5 sneden op mijn pols, verborgen onder mijn horloge. Ik snijd sinds 3 weken en ik doe het om aandacht te vragen. Niet zozeer omdat ik mezelf zielig vind maar omdat ik het gevoel heb alsof niemand op me let en niemand me opmerkt. Zoek anders maar op wat de redenen kunnen zijn dat iemand snijdt, ik kan het zelf niet zo goed uitleggen. Nu heb ik dus een leraar gemaild ( dezelfde als in mijn vorige bericht ) dat ik ergens hulp mee nodig heb. In eerste instantie wilde ik over mijn automutilatie praten, maar ik weet nu niet meer of dat wel zo'n goed idee is. Ik voel me de laatste tijd steeds beter en denk dat ik misschien w kan stoppen. Ook heb ik geen zin in nog meer bonje met mijn ouders of dat iemand me te serieus neemt. Zelf vind ik het namelijk niet zo erg, ik bedoel, er zijn veel meer mensen die veel meer en veel vaker snijden dan ik. Moet ik toch gaan of gewoon zeggen dat ik het probleem zelf wel kan oplossen? Help!
Groetjes, Anoniempje
Bladzijde 10 / 29
hey
fijn dat jij in ziet dat een docent dat niet hoort te doen bij een van der leerlingen.
oke hechtingen kan maar dan moet het gebeuren tijden schooltijd.
ik denk dat het verstandig om je gedachten hier over op taffel bij het gesprek te gooien.
het is op zich niet te veel denk ik.
ik had ook een docent die met mij tot midden in de nacht altijd ging appen als mijn broer een gigantische woede aanval had. maar zo ver zou zij nooit gaan.
het is op zich wel lief dat ze in der vrije tijd contact met je wilt houden maar is dat niet vreemd? met een volwassen vrouw die je van school kent meer op trekken en dan ook nog eens buiten school tijd...
als ik een docent tegen kom mogen we niet meer dan hoi zeggen omdat je niet een leerling buiten school aandacht mag geven. ik heb ook maar 1x gehad dat ik een docent buiten schooltijd tegen kwam en mee ging praten maar dat kwam omdat hij zijn kinderen bij zich had... en die wouw hij toen al tijden aan mij laten idk why
groetjes
bella
fijn dat jij in ziet dat een docent dat niet hoort te doen bij een van der leerlingen.
oke hechtingen kan maar dan moet het gebeuren tijden schooltijd.
ik denk dat het verstandig om je gedachten hier over op taffel bij het gesprek te gooien.
het is op zich niet te veel denk ik.
ik had ook een docent die met mij tot midden in de nacht altijd ging appen als mijn broer een gigantische woede aanval had. maar zo ver zou zij nooit gaan.
het is op zich wel lief dat ze in der vrije tijd contact met je wilt houden maar is dat niet vreemd? met een volwassen vrouw die je van school kent meer op trekken en dan ook nog eens buiten school tijd...
als ik een docent tegen kom mogen we niet meer dan hoi zeggen omdat je niet een leerling buiten school aandacht mag geven. ik heb ook maar 1x gehad dat ik een docent buiten schooltijd tegen kwam en mee ging praten maar dat kwam omdat hij zijn kinderen bij zich had... en die wouw hij toen al tijden aan mij laten idk why
groetjes
bella
Hey!
Gelukkig is deze docente niet zo oud, nog onder de 30. Vandaar waarschijnlijk ook dat ze haar grenzen niet zo goed kan aangeven.
In principe vind ik het niet heel vreemd, ik mag haar wel en we hebben ook wel een aantal raakvlakken naast school. Bovendien is ze volgend jaar dus geen lerares meer. Maar ik begrijp wat je bedoelt, als we nu ineens vrienden zouden worden zou het raar zijn.
Oh wauw, ik vind het best bijzonder dat jullie op school regels hebben over de omgang met leraren buiten schooltijd
...
Groetjes,
Anoniempje
Gelukkig is deze docente niet zo oud, nog onder de 30. Vandaar waarschijnlijk ook dat ze haar grenzen niet zo goed kan aangeven.
In principe vind ik het niet heel vreemd, ik mag haar wel en we hebben ook wel een aantal raakvlakken naast school. Bovendien is ze volgend jaar dus geen lerares meer. Maar ik begrijp wat je bedoelt, als we nu ineens vrienden zouden worden zou het raar zijn.
Oh wauw, ik vind het best bijzonder dat jullie op school regels hebben over de omgang met leraren buiten schooltijd
...Groetjes,
Anoniempje
Oeps sorry, ik heb al een tijdje niet gereageerd...
Je hebt toch nog een laatste gesprekje geregeld. Mooi :)
Je huisarts heeft je laten weten dat ze verder niks kan doen. Je staat nu gewoon op die wachtlijst, alleen met een uitroepteken achter je naam. Tsja, geen idee wat dat gaat doen, maar nu blijf je hopelijk gewoon op die lijst staan. Als je geen gesprekjes met haar wil, zou ik ze ook zeker niet aannemen. Word je alleen maar ongelukkig van denk ik.
Je hebt je mentor tijdens het gesprek je kaartje / tekening gegeven en zij heeft je een boek gegeven. Cool!
Heb je nu wel het idee dat het soort van goed is afgesloten?
Hmmm het is inderdaad wel een beetje vreemd om dan met je mentor naar de huisartsenpost te gaan voor hechtingen en om buiten school af te spreken... Als jij dat te ver vindt gaan, kan jij natuurlijk ook altijd jouw grenzen aangeven als je denkt dat zij die van haar niet goed aangeeft.
Maar bedenk ook dit hè, president Macron van Frankrijk heeft een relatie met z'n oude docente Frans... Das ook heftig.
Ga je donderdag (morgen dus) nog met haar praten?
Gr. Pin
Je hebt toch nog een laatste gesprekje geregeld. Mooi :)
Je huisarts heeft je laten weten dat ze verder niks kan doen. Je staat nu gewoon op die wachtlijst, alleen met een uitroepteken achter je naam. Tsja, geen idee wat dat gaat doen, maar nu blijf je hopelijk gewoon op die lijst staan. Als je geen gesprekjes met haar wil, zou ik ze ook zeker niet aannemen. Word je alleen maar ongelukkig van denk ik.
Je hebt je mentor tijdens het gesprek je kaartje / tekening gegeven en zij heeft je een boek gegeven. Cool!
Heb je nu wel het idee dat het soort van goed is afgesloten?
Hmmm het is inderdaad wel een beetje vreemd om dan met je mentor naar de huisartsenpost te gaan voor hechtingen en om buiten school af te spreken... Als jij dat te ver vindt gaan, kan jij natuurlijk ook altijd jouw grenzen aangeven als je denkt dat zij die van haar niet goed aangeeft.
Maar bedenk ook dit hè, president Macron van Frankrijk heeft een relatie met z'n oude docente Frans... Das ook heftig.
Ga je donderdag (morgen dus) nog met haar praten?
Gr. Pin
Hey!
Geeft niet hoor, dat je een tijdje niet hebt gereageerd. Er is ook niet zo geel gebeurd.
Aan de ene kant heb ik wel het gevoel dat het is afgesloten, maar aan de andere kant geven al die dingen die ze heeft gezegd me weer hoop dat het hier niet bij blijft. Aan de ene kant vind ik dat fijn, want dat zou ik wel willen, maar aan de andere kant is er ook iets in me dat zegt dat ze dit alleen maar doet omdat ik er moeite mee heb en ze dat niet wil. Dus probeer ik mezelf maar zo vaak mogelijk te vertellen dat het nu klaar is, maar het wil niet echt binnenkomen.
Ja, dat van Macron is inderdaad raar, maar het gaat hier niet om een liefdesrelatie
.
Ik ga morgen inderdaad nog even met haar praten, over vrolijke onderwerpen (benieuwd hoe dat gaat). Bovendien ben ik vergeten haar te vragen in mijn poëzieboekje te schrijven, dus dat kan ik dan mooi doen. Wil ze vast wel, want ze heeft iets met quotes.
Vorige week vrijdag had ik natuurkunde proefwerk (dat geeft zij) en het ging niet heel lekker (6,7). Nu voel ik me dus schuldig, omdat ik er niks van bakte, terwijl de punten die ik van anderen hoor allemaal in de 8 zitten. Ik weet ook wel dat dit niet slecht is, en dat ik qua gemiddelde alsnog hoger sta, maar toch, vind ik het op de een of andere manier stom tegenover haar.
Groetjes,
Anoniempje
Geeft niet hoor, dat je een tijdje niet hebt gereageerd. Er is ook niet zo geel gebeurd.
Aan de ene kant heb ik wel het gevoel dat het is afgesloten, maar aan de andere kant geven al die dingen die ze heeft gezegd me weer hoop dat het hier niet bij blijft. Aan de ene kant vind ik dat fijn, want dat zou ik wel willen, maar aan de andere kant is er ook iets in me dat zegt dat ze dit alleen maar doet omdat ik er moeite mee heb en ze dat niet wil. Dus probeer ik mezelf maar zo vaak mogelijk te vertellen dat het nu klaar is, maar het wil niet echt binnenkomen.
Ja, dat van Macron is inderdaad raar, maar het gaat hier niet om een liefdesrelatie
.Ik ga morgen inderdaad nog even met haar praten, over vrolijke onderwerpen (benieuwd hoe dat gaat). Bovendien ben ik vergeten haar te vragen in mijn poëzieboekje te schrijven, dus dat kan ik dan mooi doen. Wil ze vast wel, want ze heeft iets met quotes.
Vorige week vrijdag had ik natuurkunde proefwerk (dat geeft zij) en het ging niet heel lekker (6,7). Nu voel ik me dus schuldig, omdat ik er niks van bakte, terwijl de punten die ik van anderen hoor allemaal in de 8 zitten. Ik weet ook wel dat dit niet slecht is, en dat ik qua gemiddelde alsnog hoger sta, maar toch, vind ik het op de een of andere manier stom tegenover haar.
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Misschien dat het gewoon even tijd nodig heeft om echt binnen te komen. Oké, misschien een lugubere vergelijking, maar als iemand in je omgeving sterft, duurt het bij sommige mensen ook even voor dat helemaal binnenkomt. Soms komt het besef pas écht binnen zodra ze in hun leven merken dat dat persoon er niet meer is. Dat heeft soms tijd nodig.
Ja, dat van Macron is inderdaad raar, maar het gaat hier niet om een liefdesrelatie . Klopt, ik wou daarmee ook laten zien dat het nog veel extremer kan
Leuk dat jullie het morgen over leuke dingen gaan hebben! (Of in ieder geval proberen 🙂 )
Je kan niet altijd hoog scoren. Zij weet dat ook wel. Ik denk echt niet dat ze dat op een verkeerde manier opvat ofzo. Dit was gewoon niet jouw toets en niet jouw moment voor de toets. Je kan het, als het je echt dwars zit, nog even aankaarten morgen.
Ik vind een 6.7 trouwens best wel goed voor natuurkunde hoor. Ik heb dit jaar voor 2 vd 3 proefwerken van natuurkunde ook een 6.7 gescoord hehe. Maar ik ben dan ook geen ster in natuurkunde, dus ja. (Zeg maar echt het tegenovergestelde, ik snap er geen ene t*ring van en ik doe altijd maar wat.)
Gr. Pin
Misschien dat het gewoon even tijd nodig heeft om echt binnen te komen. Oké, misschien een lugubere vergelijking, maar als iemand in je omgeving sterft, duurt het bij sommige mensen ook even voor dat helemaal binnenkomt. Soms komt het besef pas écht binnen zodra ze in hun leven merken dat dat persoon er niet meer is. Dat heeft soms tijd nodig.
.Leuk dat jullie het morgen over leuke dingen gaan hebben! (Of in ieder geval proberen 🙂 )
Je kan niet altijd hoog scoren. Zij weet dat ook wel. Ik denk echt niet dat ze dat op een verkeerde manier opvat ofzo. Dit was gewoon niet jouw toets en niet jouw moment voor de toets. Je kan het, als het je echt dwars zit, nog even aankaarten morgen.
Ik vind een 6.7 trouwens best wel goed voor natuurkunde hoor. Ik heb dit jaar voor 2 vd 3 proefwerken van natuurkunde ook een 6.7 gescoord hehe. Maar ik ben dan ook geen ster in natuurkunde, dus ja. (Zeg maar echt het tegenovergestelde, ik snap er geen ene t*ring van en ik doe altijd maar wat.)
Gr. Pin
Hey!
Ik heb net dus dat gesprekje gehad, we hebben 1 uur lang gepraat (best een prestatie, want we zijn allebei nogal ongemakkelijk). Eerst had ik niet zo veel om over te praten, ik wilde gewoon niet over het snijden beginnen. Op een gegeven moment zei ze dat ze niet begreep waarom ik niet zo veel zei, terwijl ik wel had gevraagd om een extra gesprekje. Nadat ik antwoordde dat ik vooral rustig wilde worden moest ze even moeite doen om een goed verhaal te bedenken, maar daarna verliep het best soepel.
Ik voel me nu wel iets beter, maar we hebben het dus niet gehad over wat ze de vorige keer zei. Ook hebben we het eigenlijk nog steeds niet gehad over het feit dat ze weggaat. Toen ik er de vorige keer over begon was de tijd voorbij en nu kwam het ook niet echt ter sprake. Aan de ene kant lijkt het me wel fijn om er over te praten, want ik ben ook niet zo goed in inschatten wanneer iets gemeend is en wanneer iets een grap is... Ik wil niet dat er door miscommunicatie iets misgaat ofzo? Aan de andere kant hoeven we het er niet over te hebben, ik bedoel ze gaat weg, meer kan ik er ook niet van maken.
Groetjes,
Anoniempje
Ik heb net dus dat gesprekje gehad, we hebben 1 uur lang gepraat (best een prestatie, want we zijn allebei nogal ongemakkelijk). Eerst had ik niet zo veel om over te praten, ik wilde gewoon niet over het snijden beginnen. Op een gegeven moment zei ze dat ze niet begreep waarom ik niet zo veel zei, terwijl ik wel had gevraagd om een extra gesprekje. Nadat ik antwoordde dat ik vooral rustig wilde worden moest ze even moeite doen om een goed verhaal te bedenken, maar daarna verliep het best soepel
.Ik voel me nu wel iets beter, maar we hebben het dus niet gehad over wat ze de vorige keer zei. Ook hebben we het eigenlijk nog steeds niet gehad over het feit dat ze weggaat. Toen ik er de vorige keer over begon was de tijd voorbij en nu kwam het ook niet echt ter sprake. Aan de ene kant lijkt het me wel fijn om er over te praten, want ik ben ook niet zo goed in inschatten wanneer iets gemeend is en wanneer iets een grap is... Ik wil niet dat er door miscommunicatie iets misgaat ofzo? Aan de andere kant hoeven we het er niet over te hebben, ik bedoel ze gaat weg, meer kan ik er ook niet van maken.
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Je hoeft er natuurlijk ook niet over te praten, dat ze weggaat, het kan gewoon fijn zijn. Dat is alles.
Misschien helpt het om iets op te schrijven en dat voor te lezen of aan haar te geven als zetje om het gesprek op te starten? Hoeft natuurlijk niet. Als je er niet over wil praten, hoeft dat ook niet.
Was het wel een fijn gesprekje?
Gr. Pin
Je hoeft er natuurlijk ook niet over te praten, dat ze weggaat, het kan gewoon fijn zijn. Dat is alles.
Misschien helpt het om iets op te schrijven en dat voor te lezen of aan haar te geven als zetje om het gesprek op te starten? Hoeft natuurlijk niet. Als je er niet over wil praten, hoeft dat ook niet.
Was het wel een fijn gesprekje?
Gr. Pin
Hey!
Het gesprekje was wel fijn, naast toch over het snijden te hebben gepraat ging het ook een beetje over random dingen. Dat was dus wel prettig.
Het ding is, ik weet nu niet of wat ze zei gemeend was of als een soort grap bedoeld was. En dat zou ik wel graag willen weten, maar eigenlijk durf ik dat niet te vragen
. Ik ben een beetje bang voor afwijzing en als het een grapje blijkt te zijn voel ik me heel stom. Ik weet zelf ook wel dat het eigenlijk niet hoort, maar toch... Bovendien staat er geen een op een gesprekje meer gepland, alleen nog met mijn nieuwe mentor en minn ouders. Maar ik ben aan de andere kant ook weer bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet vraag... Dilemma's!
Gisteravond kwam het wel weer even binnen dat ik haar volgend jaar niet meer zal zien of spreken. We hadden nog een discussie op WhatsApp over hechtingen (zij gelooft niet dat artsen zullen weigeren te hechten, je extra lang laten wachten of hechten zonder verdoving en vindt dat als ik een hechting nodig heb, ik die moet halen en krijgen) toen heeft ze ook nog allemaal dingen opgezocht over waar ik dan naartoe moest als ik een hechting wilde halen. Ze doet voor mijn gevoel veels te veel voor me (niet dat ik daar zelf zo veel problemen mee heb, eindelijk iemand in mijn omgeving die hierin geïnteresseerd is).
Mijn moeder is gister naar Marcus therapie geweest (ging vroeger ook wel eens heen, een beetje zweverig gedoe, maar oké). Die vrouw waar ze dan naartoe gaat kent mij dus ook. Nu kwam ze gisteravond aanzetten met littekencrème om op mijn littekens te smeren. En vanavond kwamen mijn beide ouders ermee aanzetten dat ze vinden dat ik HSP ben en die vrouw van therapie dat ook denkt... Ik weet het niet hoor, ik heb er wel eens wat over gelezen (als ik het goed heb onthouden dacht/denkt jouw moeder ook dat je HSP bent Pin), maar denk niet dat ik me er genoeg in kan vinden...
Groetjes,
Anoniempje
Het gesprekje was wel fijn, naast toch over het snijden te hebben gepraat ging het ook een beetje over random dingen. Dat was dus wel prettig.
Het ding is, ik weet nu niet of wat ze zei gemeend was of als een soort grap bedoeld was. En dat zou ik wel graag willen weten, maar eigenlijk durf ik dat niet te vragen
. Ik ben een beetje bang voor afwijzing en als het een grapje blijkt te zijn voel ik me heel stom. Ik weet zelf ook wel dat het eigenlijk niet hoort, maar toch... Bovendien staat er geen een op een gesprekje meer gepland, alleen nog met mijn nieuwe mentor en minn ouders. Maar ik ben aan de andere kant ook weer bang dat ik spijt ga krijgen als ik het niet vraag... Dilemma's!Gisteravond kwam het wel weer even binnen dat ik haar volgend jaar niet meer zal zien of spreken. We hadden nog een discussie op WhatsApp over hechtingen (zij gelooft niet dat artsen zullen weigeren te hechten, je extra lang laten wachten of hechten zonder verdoving en vindt dat als ik een hechting nodig heb, ik die moet halen en krijgen) toen heeft ze ook nog allemaal dingen opgezocht over waar ik dan naartoe moest als ik een hechting wilde halen. Ze doet voor mijn gevoel veels te veel voor me (niet dat ik daar zelf zo veel problemen mee heb, eindelijk iemand in mijn omgeving die hierin geïnteresseerd is).
Mijn moeder is gister naar Marcus therapie geweest (ging vroeger ook wel eens heen, een beetje zweverig gedoe, maar oké). Die vrouw waar ze dan naartoe gaat kent mij dus ook. Nu kwam ze gisteravond aanzetten met littekencrème om op mijn littekens te smeren. En vanavond kwamen mijn beide ouders ermee aanzetten dat ze vinden dat ik HSP ben en die vrouw van therapie dat ook denkt... Ik weet het niet hoor, ik heb er wel eens wat over gelezen (als ik het goed heb onthouden dacht/denkt jouw moeder ook dat je HSP bent Pin), maar denk niet dat ik me er genoeg in kan vinden...
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Fijn dat het wel een goed gesprekje was :)
Wacht wat zou je willen vragen? Ik denk dat het beter is om het wel te vragen. Schaamte zakt vanzelf weg, maar het niet-weten door het niet te vragen, kan veel langer blijven rondspoken. Met duidelijkheid, hoe vervelend dat antwoord ook kan zijn, kun je het tenminste afsluiten.
Je vindt dat ze veelste veel voor je doet. Ik zou je daar nu niet te veel zorgen om maken. Voor de korte tijd dat ze er nog is, is het misschien wel fijn. Daarbij is ze een volwassen vrouw, dus ze kan hier prima zelf een beslissing over nemen.
Ik geloof trouwens wel dat er artsen zijn die dat doen. Echter geloof ik dan weer niet dat je je daardoor moet laten tegenhouden, aangezien ik ook geloof dat er meer artsen zijn die gewoon normaal doen.
Idk, volgens mij denkt m'n moeder niet per se dat ik HSP ben... Ik vertoon idd kenmerken, maar ik heb het niet zo op stickertjes. Heb er al genoeg enzo. Als je straks binnen bent bij die instelling, zullen ze vanzelf kijken welke stickertjes er allemaal op jou blijven plakken. Zelfdiagnose heeft niet zo veel zin, denk ik persoonlijk. Maar ja, vertel dat maar eens aan je moeder...
Je hoeft vaak ook niet alle kenmerken te hebben van een sticker om 'm te laten plakken. Een aantal is vaak genoeg. Het is vaak eerder een "spectrum."
Gr. Pin
Fijn dat het wel een goed gesprekje was :)
Wacht wat zou je willen vragen? Ik denk dat het beter is om het wel te vragen. Schaamte zakt vanzelf weg, maar het niet-weten door het niet te vragen, kan veel langer blijven rondspoken. Met duidelijkheid, hoe vervelend dat antwoord ook kan zijn, kun je het tenminste afsluiten.
Je vindt dat ze veelste veel voor je doet. Ik zou je daar nu niet te veel zorgen om maken. Voor de korte tijd dat ze er nog is, is het misschien wel fijn. Daarbij is ze een volwassen vrouw, dus ze kan hier prima zelf een beslissing over nemen.
Ik geloof trouwens wel dat er artsen zijn die dat doen. Echter geloof ik dan weer niet dat je je daardoor moet laten tegenhouden, aangezien ik ook geloof dat er meer artsen zijn die gewoon normaal doen.
Idk, volgens mij denkt m'n moeder niet per se dat ik HSP ben... Ik vertoon idd kenmerken, maar ik heb het niet zo op stickertjes. Heb er al genoeg enzo. Als je straks binnen bent bij die instelling, zullen ze vanzelf kijken welke stickertjes er allemaal op jou blijven plakken. Zelfdiagnose heeft niet zo veel zin, denk ik persoonlijk. Maar ja, vertel dat maar eens aan je moeder...
Je hoeft vaak ook niet alle kenmerken te hebben van een sticker om 'm te laten plakken. Een aantal is vaak genoeg. Het is vaak eerder een "spectrum."
Gr. Pin
Hey!
Een paar gesprekjes terug heeft ze gezegd dat wanneer ze weggaat het voor haar nog niet hoeft te betekenen dat ik haar nooit meer zal spreken (ook zei ze die keer iets over met mij hechtingen gaan halen en iets over met me naar de dierentuin gaan (ja, die dierentuin vond ik ook een beetje vaag)). En aan de ene kant zou ik dat wel fijn vinden, om eens in de zoveel tijd nog contact met haar te hebben. Maar allereerst vraag ik me af of dat niet een beetje vreemd zou zijn en ten tweede weet ik dus niet of ze dat meende of niet.
Ja, ik ben ook van plan om te gaan als het echt nodig is, maar heb er niet zo'n zin in om regelmatig mijn gezicht te vertonen bij de huisarts omdat ik weer eens een hechting nodig heb. Mijn wonden zijn wel hechtingwaardig zeg maar, maar ze helen prima dus wil ik liever heen hechtingen halen (bovendien zou mijn moeder dan mee moeten en daar heb ik al helemaal geen zin in, ik wil niet dat ze dat ziet).
Ja, ik snap het wel, ik ben zelf ook niet zo van zelfdiagnoses stellen. Ik ben liever zeker van mijn zaak dan dat ik iets rond loop te roepen terwijl het misschien helemaal niet zo is.
Volgens mij zit jij deze week ook in de toetsweek, dus nog succes daarmee!
Groetjes,
Anoniempje
Een paar gesprekjes terug heeft ze gezegd dat wanneer ze weggaat het voor haar nog niet hoeft te betekenen dat ik haar nooit meer zal spreken (ook zei ze die keer iets over met mij hechtingen gaan halen en iets over met me naar de dierentuin gaan (ja, die dierentuin vond ik ook een beetje vaag)). En aan de ene kant zou ik dat wel fijn vinden, om eens in de zoveel tijd nog contact met haar te hebben. Maar allereerst vraag ik me af of dat niet een beetje vreemd zou zijn en ten tweede weet ik dus niet of ze dat meende of niet.
Ja, ik ben ook van plan om te gaan als het echt nodig is, maar heb er niet zo'n zin in om regelmatig mijn gezicht te vertonen bij de huisarts omdat ik weer eens een hechting nodig heb. Mijn wonden zijn wel hechtingwaardig zeg maar, maar ze helen prima dus wil ik liever heen hechtingen halen (bovendien zou mijn moeder dan mee moeten en daar heb ik al helemaal geen zin in, ik wil niet dat ze dat ziet).
Ja, ik snap het wel, ik ben zelf ook niet zo van zelfdiagnoses stellen. Ik ben liever zeker van mijn zaak dan dat ik iets rond loop te roepen terwijl het misschien helemaal niet zo is.
Volgens mij zit jij deze week ook in de toetsweek, dus nog succes daarmee!
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Oh daarover. Ik denk wel dat ze het meende, maar ik weet niet of je er op in moet gaan Ik blijf bij mijn punt, als je het wil weten, moet je het vragen. Je kan er ook een soort grapje van maken en kijken hoe ze reageert.
Ja, ik snap je helemaal met die hechtingen. Heb dat ook gehad. Nooit laten hechten en als ik nu naar de littekens kijk, denk ik dat dat wel goed was geweest
Jep, toetsweek sucks. Vandaag een vervelende dag en dan de rest van de week rustig. Dan volgende week nog een paar stresstoetsen... (Mijn school maakt er altijd 1.5 week stress van
Jij ook sterkte!
Gr. Pin
Oh daarover. Ik denk wel dat ze het meende, maar ik weet niet of je er op in moet gaan
Ik blijf bij mijn punt, als je het wil weten, moet je het vragen. Je kan er ook een soort grapje van maken en kijken hoe ze reageert.Ja, ik snap je helemaal met die hechtingen. Heb dat ook gehad. Nooit laten hechten en als ik nu naar de littekens kijk, denk ik dat dat wel goed was geweest
Jep, toetsweek sucks. Vandaag een vervelende dag en dan de rest van de week rustig. Dan volgende week nog een paar stresstoetsen... (Mijn school maakt er altijd 1.5 week stress van
Jij ook sterkte!
Gr. Pin
Hey!
Wat bedoel je met erop ingaan? Oké, eigenlijk weet ik dat wel, je bedoelt dat je niet van mening bent dat ik dat ook zou moeten doen, buiten school om contact met haar hebben. Waarom, als ik vragen mag?
Aan de ene kant zou ik het wel fijn vinden, ik vind het bovendien ook heel vreemd om na zo veel contact met haar te hebben gehad en haar al deze persoonlijke dingen te hebben verteld het zomaar los te laten. Aan de andere kant is het wel een beetje vreemd, dat snap ik ook.
Ik zal kijken of ik er nog naar kan vragen, zoals ik eerder al zei heb ik geen gesprek meer met haar alleen.
Ja, dat heb ik wel een beetje met de littekens op mijn bovenbenen. Mijn probleem is dat ik dan ook weer snel vind dat ik mezelf aanstel, dan denk ik 'het is niet zo alsof je been openligt'. Er zijn wel openstaande wondranden en het bloed lang door en je ziet een beetje wit (van onder de huid, geen bot). Maar goed, dan is de wond wel maar 1,5 cm groot en dan moet je naar de huisarts en die moet het hechten en dan moet mijn moeder mee en dat kost dan weer tijd en geld en dan zeg ik tegen mezelf dat het beter is dat ik niet ga...
Ik hoop dat vandaag een beetje goed ging? Jouw school maakt er wel een lange lijdensweg van, gelukkig heb ik maar 5 dagen toetsen en ben ik er dan ook van af.
Groetjes,
Anoniempje
Wat bedoel je met erop ingaan? Oké, eigenlijk weet ik dat wel, je bedoelt dat je niet van mening bent dat ik dat ook zou moeten doen, buiten school om contact met haar hebben. Waarom, als ik vragen mag?
Aan de ene kant zou ik het wel fijn vinden, ik vind het bovendien ook heel vreemd om na zo veel contact met haar te hebben gehad en haar al deze persoonlijke dingen te hebben verteld het zomaar los te laten. Aan de andere kant is het wel een beetje vreemd, dat snap ik ook.
Ik zal kijken of ik er nog naar kan vragen, zoals ik eerder al zei heb ik geen gesprek meer met haar alleen.
Ja, dat heb ik wel een beetje met de littekens op mijn bovenbenen. Mijn probleem is dat ik dan ook weer snel vind dat ik mezelf aanstel, dan denk ik 'het is niet zo alsof je been openligt'. Er zijn wel openstaande wondranden en het bloed lang door en je ziet een beetje wit (van onder de huid, geen bot). Maar goed, dan is de wond wel maar 1,5 cm groot en dan moet je naar de huisarts en die moet het hechten en dan moet mijn moeder mee en dat kost dan weer tijd en geld en dan zeg ik tegen mezelf dat het beter is dat ik niet ga...
Ik hoop dat vandaag een beetje goed ging? Jouw school maakt er wel een lange lijdensweg van, gelukkig heb ik maar 5 dagen toetsen en ben ik er dan ook van af.
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Ik snap jou ook helemaal. Je hebt eindelijk een vertrouwenspersoon waar je het goed mee kan vinden en die wil je gewoon niet kwijtraken.
Ookal gaat ze weg, zie ik haar nog steeds als je docent. Net als mijn leraren van de basisschool, dat vind ik nog steeds mijn juffen en meesters. Ik zou het raar vinden als ik dan met ze af zou spreken... Idk je snaot wat ik bedoel.
Maar het is en blijft jouw keuze en ik oordeel niet (ik bedoel daarmee dat ik je keuze respecteer, wat je er ook mee besluit te doen).
Ja wow, nee echt precies dat met die littekens en wonden. Gebruik je zelf bv wel een zwaluwstaartje? Ook is het vgm wel goed om de eerste dagen je wond uit de douchestraal te houden, omdat je korstje anders sneuvelt.
En de huisarts kost nooit geld. Regelt de verzekeraar allemaal.
Neh, mijn toetsweek loopt tot nu toe vrij slecht. Maar ja, ik kan het gelukkig verneuken met mijn cijfers, maar dat wil ik gewoon niet. Maar ja, ik krijg het ook niet gedaan om wel goed te presteren... Hopelijk gaat jouw toetsweek beter!
Gr. Pin
Ik snap jou ook helemaal. Je hebt eindelijk een vertrouwenspersoon waar je het goed mee kan vinden en die wil je gewoon niet kwijtraken.
Ookal gaat ze weg, zie ik haar nog steeds als je docent. Net als mijn leraren van de basisschool, dat vind ik nog steeds mijn juffen en meesters. Ik zou het raar vinden als ik dan met ze af zou spreken... Idk je snaot wat ik bedoel.
Maar het is en blijft jouw keuze en ik oordeel niet (ik bedoel daarmee dat ik je keuze respecteer, wat je er ook mee besluit te doen).
Ja wow, nee echt precies dat met die littekens en wonden. Gebruik je zelf bv wel een zwaluwstaartje? Ook is het vgm wel goed om de eerste dagen je wond uit de douchestraal te houden, omdat je korstje anders sneuvelt.
En de huisarts kost nooit geld. Regelt de verzekeraar allemaal.
Neh, mijn toetsweek loopt tot nu toe vrij slecht. Maar ja, ik kan het gelukkig verneuken met mijn cijfers, maar dat wil ik gewoon niet. Maar ja, ik krijg het ook niet gedaan om wel goed te presteren... Hopelijk gaat jouw toetsweek beter!
Gr. Pin
Hey!
Ik gebruik wel eens zwaluwstaartjes, maar ben allereerst niet zo goed in knippen en plakken en als ik er dan 5 heb gemaakt die mislukt zijn geef ik het gewoon op. Ook is het soms zo dat de sneeën gewoon te dicht op elkaar zitten en dan kan ik er geen zwaluwstaartje op plakken.
Ja, maar soms bloed het te lang door en heb ik geen zin om het bloeden telkens te stoppen en laat ik het uitbloeden. Dan ga ik liever wel even douchen, zodat de wond schoon is. Maar ja, ik heb inderdaad gemerkt dat je korstjes eraan gaan als ze nat worden.
Bij de huisarts hoef je inderdaad niks te betalen, maar als je naar de huisartsenpost gaat kost het echt iets van €140 (geen idee hoe dat met de verzekering zit).
Oh, precies dat. Ik heb ook het gevoel dat ik het heb verpest (op de een of andere manier maakt het me niet zo heel veel meer uit, maar ik kan het ook wel hebben). Tot nu toe is het enige punt dat ik terug heb een 8,8 (voor levensbeschouwing) dus misschien valt het wel mee. Een beetje problemen met concentreren/leren? Dat kan best vervelend zijn. Jij ook nog veel succes!
Groetjes,
Anoniempje
Ik gebruik wel eens zwaluwstaartjes, maar ben allereerst niet zo goed in knippen en plakken en als ik er dan 5 heb gemaakt die mislukt zijn geef ik het gewoon op. Ook is het soms zo dat de sneeën gewoon te dicht op elkaar zitten en dan kan ik er geen zwaluwstaartje op plakken.
Ja, maar soms bloed het te lang door en heb ik geen zin om het bloeden telkens te stoppen en laat ik het uitbloeden. Dan ga ik liever wel even douchen, zodat de wond schoon is. Maar ja, ik heb inderdaad gemerkt dat je korstjes eraan gaan als ze nat worden.
Bij de huisarts hoef je inderdaad niks te betalen, maar als je naar de huisartsenpost gaat kost het echt iets van €140 (geen idee hoe dat met de verzekering zit).
Oh, precies dat. Ik heb ook het gevoel dat ik het heb verpest (op de een of andere manier maakt het me niet zo heel veel meer uit, maar ik kan het ook wel hebben). Tot nu toe is het enige punt dat ik terug heb een 8,8 (voor levensbeschouwing) dus misschien valt het wel mee. Een beetje problemen met concentreren/leren? Dat kan best vervelend zijn. Jij ook nog veel succes!
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Mijn korte research vertelt me dat de huisartsenpost gratis is (verzekeraar vergoed dat). Alleen een bezoekje aan de spoedeisende hulp kost je wel eigen risico.
Uitspoelen van je wonden is wel goed als ze nog bloeden zegmaar. Als er een korstje op zit niet meer.
Je zou misschien ook kunnen kijken naar kant-en-klare zwaluwstaartjes, als je budget dit toelaat. (Budget klinkt een beetje vreemd, alsof je een speciaal potje hebt voor kosten van zelfbeschadiging. Ik bedoel gewoon als je genoeg geld hebt daarvoor.)
Hmmm een 8.8. Ik ben jaloers. Alles wat ik tot nu toe terug heb ligt een stuk lager en heeft al m'n gemiddeldes verneukt. Dus ja, rip.
Ik had juist wel goed geleerd (voor de verandering) voor die ene toets en haal nu precies hetzelfde als vorige toetsweek, toen ik geen flikker had uitgevoerd. Dus das jammer.
Hopelijk klopt jouw slechte gevoel niet en zijn de rest van je cijfers net zo goed als die 8.8.
Gr. Pin
Mijn korte research vertelt me dat de huisartsenpost gratis is (verzekeraar vergoed dat). Alleen een bezoekje aan de spoedeisende hulp kost je wel eigen risico.
Uitspoelen van je wonden is wel goed als ze nog bloeden zegmaar. Als er een korstje op zit niet meer.
Je zou misschien ook kunnen kijken naar kant-en-klare zwaluwstaartjes, als je budget dit toelaat. (Budget klinkt een beetje vreemd, alsof je een speciaal potje hebt voor kosten van zelfbeschadiging. Ik bedoel gewoon als je genoeg geld hebt daarvoor.)
Hmmm een 8.8. Ik ben jaloers. Alles wat ik tot nu toe terug heb ligt een stuk lager en heeft al m'n gemiddeldes verneukt. Dus ja, rip.
Ik had juist wel goed geleerd (voor de verandering) voor die ene toets en haal nu precies hetzelfde als vorige toetsweek, toen ik geen flikker had uitgevoerd. Dus das jammer.
Hopelijk klopt jouw slechte gevoel niet en zijn de rest van je cijfers net zo goed als die 8.8.
Gr. Pin
Hey!
Vanmiddag heb ik mijn mentor geappt om te vragen waar morgen de mentoroverdacht is en ik weet niet hoe we er kwamen maar uiteindelijk ging het over zelfmoordgedachten en de betekenis van het leven. Ik had het over dat ik me altijd niet zo geweldig voel en dat als ik minder geïnteresseerd raak in dingen ik ban word dat het fout gaat (en daarmee bedoel ik zelfmoord, want bij minder interesse maakt het leven me ook niks meer uit en dan krijg je zelfmoordgedachten en ja...). Het probleem is alleen dat ik zei dat het al eens fout was gegaan en ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat het bijna fout is gegaan (dat mijn plannen bijna klaar zijn). En toen dacht ze dus even dat ik een poging had gedaan. Vervolgens voelde ik me heel schuldig en was/ben ik heel boos op mezelf en voelde ik me dramatisch? Ik weet niet zo hoed hoe ik het uit moet leggen.
Vervolgens ging het over dat ze vond dat ik intelligent was en dat ik dingen dus goed analyseer en dat het dan niet gek is dat ik dingen negatief bekijk (toen vrpeg ik me dus af of dit de reden is dat mensen met autisme zelfmoord plegen/suïcidaal zijn, omdat ze intelligent zijn?), want in principe verpesten we de wereld en blabla. En toen ging het over dat zij zelf vond dat ze zelf ook niet zo veel goeds deed voor de wereld en dat ze niks toevoegde en toen werd het allemaal een beetje negatief (waarschijnlijk herinner je het niet meer Pin, maar nu heb ik dus inderdaad ook een gesprek gehad met mijn mentor over de betekenis van het leven, hoe gezellig).
Dit was niet echt een nuttig bericht, maar wel fijn om even van me af te schrijven. Nu voel ik me dus schuldig dat ze mij helpt, omdat ik vind dat ik het niet verdien en het niet waard ben, want ik ben niet aardig genoeg en ik maak mensen bezorgd en ik ben dramatisch en ja... Gaat lekker hier dus.
Groetjes,
Anoniempje
Vanmiddag heb ik mijn mentor geappt om te vragen waar morgen de mentoroverdacht is en ik weet niet hoe we er kwamen maar uiteindelijk ging het over zelfmoordgedachten en de betekenis van het leven. Ik had het over dat ik me altijd niet zo geweldig voel en dat als ik minder geïnteresseerd raak in dingen ik ban word dat het fout gaat (en daarmee bedoel ik zelfmoord, want bij minder interesse maakt het leven me ook niks meer uit en dan krijg je zelfmoordgedachten en ja...). Het probleem is alleen dat ik zei dat het al eens fout was gegaan en ik bedoelde eigenlijk te zeggen dat het bijna fout is gegaan (dat mijn plannen bijna klaar zijn). En toen dacht ze dus even dat ik een poging had gedaan. Vervolgens voelde ik me heel schuldig en was/ben ik heel boos op mezelf en voelde ik me dramatisch? Ik weet niet zo hoed hoe ik het uit moet leggen.
Vervolgens ging het over dat ze vond dat ik intelligent was en dat ik dingen dus goed analyseer en dat het dan niet gek is dat ik dingen negatief bekijk (toen vrpeg ik me dus af of dit de reden is dat mensen met autisme zelfmoord plegen/suïcidaal zijn, omdat ze intelligent zijn?), want in principe verpesten we de wereld en blabla. En toen ging het over dat zij zelf vond dat ze zelf ook niet zo veel goeds deed voor de wereld en dat ze niks toevoegde en toen werd het allemaal een beetje negatief (waarschijnlijk herinner je het niet meer Pin, maar nu heb ik dus inderdaad ook een gesprek gehad met mijn mentor over de betekenis van het leven, hoe gezellig).
Dit was niet echt een nuttig bericht, maar wel fijn om even van me af te schrijven. Nu voel ik me dus schuldig dat ze mij helpt, omdat ik vind dat ik het niet verdien en het niet waard ben, want ik ben niet aardig genoeg en ik maak mensen bezorgd en ik ben dramatisch en ja... Gaat lekker hier dus.
Groetjes,
Anoniempje
Hmmm das wel een diep en donker gesprek. Maar dat vind ik ook wel eens leuk op z'n tijd :)
Wacht wat moet ik me herinneren?
Ik weet niet of dat de reden is dat mensen met autisme meer zelfmoord plegen. Ik weet wel dat het doodsoorzaak nummer 2 is bij mensen met autisme. Wij worden gemiddeld 57 jaar
Wellicht vind je het interessant om eens te kijken naar de term "depressive realism." Dat gaat ervan uit dat mensen met een depressie een realistischere kijk op de wereld hebben. Hun "roze bril" is weg en zo zien ze dat de wereld best wel kut is.
Ik zou me niet schuldig voelen als ik jou was. Heb je je mentor wel verteld dat je dus geen poging hebt ondernomen? Dan is het toch goed?
Klopt het dat je nu in een soort depressieve bui zit? Dat je je niet altijd zo voelt? Met die schuldgevoelens bedoel ik. Want je hoeft je natuurlijk niet schuldig te voelen, maar dat weet jij denk ik ook wel.
Gr. Pin
Wacht wat moet ik me herinneren?
Ik weet niet of dat de reden is dat mensen met autisme meer zelfmoord plegen. Ik weet wel dat het doodsoorzaak nummer 2 is bij mensen met autisme. Wij worden gemiddeld 57 jaar
Wellicht vind je het interessant om eens te kijken naar de term "depressive realism." Dat gaat ervan uit dat mensen met een depressie een realistischere kijk op de wereld hebben. Hun "roze bril" is weg en zo zien ze dat de wereld best wel kut is.
Ik zou me niet schuldig voelen als ik jou was. Heb je je mentor wel verteld dat je dus geen poging hebt ondernomen? Dan is het toch goed?
Klopt het dat je nu in een soort depressieve bui zit? Dat je je niet altijd zo voelt? Met die schuldgevoelens bedoel ik. Want je hoeft je natuurlijk niet schuldig te voelen, maar dat weet jij denk ik ook wel.
Gr. Pin
Hey!
Ja, klopt, donkere gesprekken kunnen best fijn zijn. Dan heb je ook wat minder het gevoel dat je de enige bent die er zo over denkt. Bovendien denk ik best wel donker van mezelf en is het voor mij ook niet moeilijk om er om te lachen, wordt het niet meteen zo serieus.
Gezellig deze funfacts. Je toekomst ziet er zeer rooskleurig uit! Ben je je hier heel erg van bewust of denk je: ach ja, ik ben inderdaad suïcidaal (geweest?) dus het klopt wel? (Of iets anders, kan ook.)
Ik zal even googlen zo meteen, het klinkt best logisch. Hier heb ik ook wel eens over nagedacht, dat ik met mijn negatieve kijk de wereld wel zie zoals die is.
Ja, dat heb ik wel verteld (ik ben echt veels te eerlijk, ik heb nog nooit echt iemand in mijn omgeving verteld dat ik wel plannen heb, maar oké). Ik voel me gewoon aanstellerig/dramatisch/aandachtzoekend als ik zeg dat ik bang ben dat ik dood zal gaan aan zelfmoord, ik heb op dit koment niet eens last van zelfmoordgedachten. Ergens ben ik er wel van overtuigd dat het zal gebeuren, en ik zie het mezelf ook wel doen ofzo, het is niet dat ik er per se zo bang voor ben. Maar aan de andere kant ben ik gewoon bang voor die zelfmoordgedachten, omdat ik er geen controle over heb en als ik eenmaal klaar ben met plannen, zit er nog maar een ding op...
Ik hou dus ook niet van labels, maar weet wel alle kenmerken van een depressie of depressieve episode dus ben er wel alert op, misschien is dat mijn probleem. Ik denk dat ik wel eens een depressieve bui heb gehad, maar zoals ik me nu voel is voor mij 'normaal'. Het is wel eens erger geweest en de laatste keer dat ik me voor een lange tijd goed voelde was in 2018 dus eh ja. Ik weet dat ik me niet per se schuldig hoef te voelen, ik weet niet, misschien dat dat het ook niet is. Het is vooral dat ik mezelf niet goed genoeg voel, ik vind mezelf stom. Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know). Het ding is, met mijn mentor had ik nog niet zo'n moment (ze weet trouwens als enige van deze 'flashbacks'), maar sinds ik haar afgelopen donderdag sprak en we het hadden over bamboe bordjes van Fiep Westendorp en dat haar man haar daarmee plaagde, dat ze altijd het bordje wilde met een vieze Aagje erop en ik vertelde dat ik ook een kommetje en mok heb van Pluk van de Petteflet en ze zei dat ik het nog wel kon hebben, want ik ben jong heb ik dus ook zo'n moment met haar. (Dat was een veels te lange zin, I know.)
Zo, dat was een heleboel tegelijkertijd...
Groetjes,
Anoniempje
Dit moet je je herinneren (maar niet vreemd dat je het bent vergeten), ik krijg er geen tekst achter dus doe het even helemaal onderaan.
Ja, klopt, donkere gesprekken kunnen best fijn zijn. Dan heb je ook wat minder het gevoel dat je de enige bent die er zo over denkt. Bovendien denk ik best wel donker van mezelf en is het voor mij ook niet moeilijk om er om te lachen, wordt het niet meteen zo serieus
.Gezellig deze funfacts
. Je toekomst ziet er zeer rooskleurig uit! Ben je je hier heel erg van bewust of denk je: ach ja, ik ben inderdaad suïcidaal (geweest?) dus het klopt wel? (Of iets anders, kan ook.)Ik zal even googlen zo meteen, het klinkt best logisch. Hier heb ik ook wel eens over nagedacht, dat ik met mijn negatieve kijk de wereld wel zie zoals die is.
Ja, dat heb ik wel verteld (ik ben echt veels te eerlijk, ik heb nog nooit echt iemand in mijn omgeving verteld dat ik wel plannen heb, maar oké). Ik voel me gewoon aanstellerig/dramatisch/aandachtzoekend als ik zeg dat ik bang ben dat ik dood zal gaan aan zelfmoord, ik heb op dit koment niet eens last van zelfmoordgedachten. Ergens ben ik er wel van overtuigd dat het zal gebeuren, en ik zie het mezelf ook wel doen ofzo, het is niet dat ik er per se zo bang voor ben. Maar aan de andere kant ben ik gewoon bang voor die zelfmoordgedachten, omdat ik er geen controle over heb en als ik eenmaal klaar ben met plannen, zit er nog maar een ding op...
Ik hou dus ook niet van labels, maar weet wel alle kenmerken van een depressie of depressieve episode dus ben er wel alert op, misschien is dat mijn probleem. Ik denk dat ik wel eens een depressieve bui heb gehad, maar zoals ik me nu voel is voor mij 'normaal'. Het is wel eens erger geweest en de laatste keer dat ik me voor een lange tijd goed voelde was in 2018 dus eh ja
. Ik weet dat ik me niet per se schuldig hoef te voelen, ik weet niet, misschien dat dat het ook niet is. Het is vooral dat ik mezelf niet goed genoeg voel, ik vind mezelf stom. Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know). Het ding is, met mijn mentor had ik nog niet zo'n moment (ze weet trouwens als enige van deze 'flashbacks'), maar sinds ik haar afgelopen donderdag sprak en we het hadden over bamboe bordjes van Fiep Westendorp en dat haar man haar daarmee plaagde, dat ze altijd het bordje wilde met een vieze Aagje erop en ik vertelde dat ik ook een kommetje en mok heb van Pluk van de Petteflet en ze zei dat ik het nog wel kon hebben, want ik ben jong heb ik dus ook zo'n moment met haar. (Dat was een veels te lange zin, I know.)Zo, dat was een heleboel tegelijkertijd...
Groetjes,
Anoniempje
Dit moet je je herinneren (maar niet vreemd dat je het bent vergeten), ik krijg er geen tekst achter dus doe het even helemaal onderaan.
Hey!
Ik heb even gegoogled en dit is wat ik vond over de relatie tussen autisme en zelfmoord, best logisch als je het zo leest (en interessant).
Ik heb even gegoogled en dit is wat ik vond over de relatie tussen autisme en zelfmoord, best logisch als je het zo leest (en interessant).
Hey!
Ja, maar ze zeggen dat dat bij een depressie hoort. Dat je het gevoel hebt dat je je altijd zo hebt gevoeld. Ik weet dat ik me ook goed kan voelen, maar meestal duren die moment niet langer dan een paar uur. En soms voel ik me dan ook schuldig, omdat ik dan denk dat ik me kut hoor te voelen en dat ik het niet verdien/het niet hoort dat ik me goed voel.
Oh ja, precies dit. Het komt en gaat in vlagen, soms heb ik er niet zo veel last van, maar er zijn ook tijden geweest waarbij het constant aanwezig was. Het kan echt van een paar maanden geleden zijn of iets wat gister is gebeurd. En als je je probeert te concentreren en je ziet of hoort iets wat je daaraan doet denken ga je meteen terug naar dat moment. Hoe ga jij daar mee om? Als ik een moment heb wat vaker terugkomt dan krijg ik er echt last van en wil ik nog wel eens heel hard 'stop' tegen me zeggen of ga uit een soort reflex mezelf slaan of knijpen. Dit om mezelf 1) te straffen, want ik vind dat joe ik me toen gedroeg niet kon en 2) in de hoop dat het dan weggaat.
En dat afwijzing ding ook. Als ik iets echt wil of nodig heb vraag ik het wel, maar als ik er niet zeker van ben of iets eng vind doe ik het liever niet omdat ik weet dat het me dan heel lang nog achterna blijft zitten. Misschien dat het ook wel een beetje perfectionisme is dat ik vind dat ik alles goed moet doen, of in ieder geval altijd beleefd en aardig moet zijn. Wat er dan ook weer voor zorgt dat als ik iemand niet zo goed ken ik wel eh reassurance (geen idee wat het Nederlandse woord ook al weer is) nodig heb dat dat persoon mij mag en zegt dat ik iets goed doe. Een beetje van: geef me feedback want ik weet niet hoe ik me nu moet gedragen. Sorry dat week een beetje van mijn verhaal af.
Ik zal het even voor je uitschrijven dan is het misschien wel wat duidelijker:
Ik gaf haar mijn poëzie album met de vraag of ze hier in wilde schrijven. Op mijn poëzie album staat een tekening van Floddertje (een verhaal van Annie M.G. Schmidt) en daar begonnen we over te praten (Floddertje, zoals de naam al zegt is een kind dat altijd alles vies maakt)
Ze vertelde dat er een paar jaar terug bij de AH (volgens mij?) een spaaractie was voor bamboebordjes met tekeningen van Fiep Westendorp (zij illustreerde altijd de boeken van Annie M.G. Schmidt). Er was dus blijkbaar den bordje met Aagje erop (een personage uit Puk van de Petteflet) die helemaal vies was. Zij vertelde dat dat haar lievelingsbord was en dat ze daar het liefste uit at en dat haar man haar hier altijd mee plaagde. Toen vertelde ik dat ik ook een kommetje en mok heb met allemaal personages uit Puk van de Petteflet er op. Dat ik dat ook graag uit at en ik ook bestek had met smileys er op en dat je die dan aan elkaar kunt klikken (dit vond ik toen ik wat jonger was echt de shit). Toen zei zij dat het bij mij nog kon, want ik ben nog jong.
Hier schaam ik me dus voor, omdat ik probeerde te 'relaten' aan haar verhaal, maar eigenlijk hier het recht niet toe had.
Gister had ik trouwens die mentoroverdracht. Mijn nieuwe mentor is wel oké, ze is net zoals ik perfectionistisch en vindt het heel moeilijk om dingen aan anderen over te laten. Ik denk dat we wel goed met elkaar overweg kunnen. Mijn mentor zat er dus ook bij en legde een beetje uit hoe ik in elkaar stak. Ook heeft ze weer een keer gezegd dat ze best wel iets met me wil doen buiten school om, maar dat ze wel vindt dat we dan iets moeten doen en het liefst nog iets natuurkunde gerelateerd (hoefde ik het in ieder geval niet te vragen).
Groetjes,
Anoniempje
Oh kak, ik had dit nog helemaal opgezocht, maar ben het vergeten erbij te zetten. Als je een visualisatie wil van die gloeilamp enzo, moet je even naar deze site. Druk zegmaar in die afbeelding op het ''play-knopje'' en kies voor ''lab.'' Dan kun je je eigen stroomkring bouwen. Pak een gloeilamp en sluit wat draden aan op de lamp en een batterij. Vervolgens druk je op de batterij en gooi je het aantal volt omhoog. Dan zie je die elektronen als een malle door de stroomkring vliegen. Dat is zegmaar wat ik bedoel.
Hey!
Ja, die relaties zijn wel op meer gebaseerd dan mijn problemen. Maar als ik er van af ben is het niet zo dat ik er zo mee bezig ben als nu. Dan denk ik niet dat ik er nog zo veel over wil praten, terwijl ik nu soms echt moet, anders knap ik.
Ja, ik dacht ook dat ik de enige was met dit probleem. Ik weet wel dat mensen vaak terugdenken aan stomme dingen die ze hebben gezegd, maar zij hebben er nog enigszins controle over en ik niet. Toen ik vanochtend je post las, was ik zo ongelofelijk blij.
Wow, dat voelt vast best heftig. Vervelend dat je geen goed copingmechanisme hebt om hier mee om te gaan (niet dat slaan en knijpen zo'n geweldige manier is). Ben je wel in staat om je tics dan te controleren of kun je er dan ook niks aan doen?
Reassurance, bevestiging, ja klopt. Helaas geeft men geen feedback meer op deze leeftijd over iemands gedrag...
Zoals je het nu zegt klinkt het wel logisch en mijn mentor is ook zo lief dat er niet eens iets gemeens uit haar mond zou kunnen komen, maar toch. In je hoofd is er altijd maar een manier om het op te vatten.
Ja, mijn nieuwe mentor gaat er volgens mij ook al van uit dat ik volgend jaar de gesprekjes met haar zal hebben. Ze heeft al helemaal uitgelegd hoe ze het liefst communiceert en gevraagd hoe vaak we afspreken.
Ja, ik denk dat ik maar gewoon afwacht. Er is namelijk nog een kans dat ze volgend jaar nog een maand op onze school blijft. Ik ben ook niet van plan haar lastig te vallen in de vakantie.
Ik begin nu wel te beseffen dat de vakantie er aan komt. Ik ben sowieso niet goed met veranderingen en de zomervakantie is al een verandering. Dit is de eerste zomer met mijn problemen en ik raak nu een een beetje in de stress over wat ik allemaal moet doen en hoe ik er een ritme in moet houden (want dat heb ik nodig). Gezellig dit, vakantie hoort leuk te zijn, maar 6 weken is wel erg lang.
Oh wow, die link die je stuurde. Dat hebben wij ook altijd met natuurkunde. Ik denk dat ik me wel een beetje voor kan stellen hoe het voelt en het lijkt me niet prettig. Ik voel me wel kut en heb er last van, maar niet op deze manier. Een 10 voor de uitleg!
Groetjes,
Anoniempje
Ja, die relaties zijn wel op meer gebaseerd dan mijn problemen. Maar als ik er van af ben is het niet zo dat ik er zo mee bezig ben als nu. Dan denk ik niet dat ik er nog zo veel over wil praten, terwijl ik nu soms echt moet, anders knap ik.
Ja, ik dacht ook dat ik de enige was met dit probleem. Ik weet wel dat mensen vaak terugdenken aan stomme dingen die ze hebben gezegd, maar zij hebben er nog enigszins controle over en ik niet. Toen ik vanochtend je post las, was ik zo ongelofelijk blij
. Wow, dat voelt vast best heftig. Vervelend dat je geen goed copingmechanisme hebt om hier mee om te gaan (niet dat slaan en knijpen zo'n geweldige manier is). Ben je wel in staat om je tics dan te controleren of kun je er dan ook niks aan doen?
Reassurance, bevestiging, ja klopt. Helaas geeft men geen feedback meer op deze leeftijd over iemands gedrag...
Zoals je het nu zegt klinkt het wel logisch en mijn mentor is ook zo lief dat er niet eens iets gemeens uit haar mond zou kunnen komen, maar toch. In je hoofd is er altijd maar een manier om het op te vatten.
Ja, mijn nieuwe mentor gaat er volgens mij ook al van uit dat ik volgend jaar de gesprekjes met haar zal hebben. Ze heeft al helemaal uitgelegd hoe ze het liefst communiceert en gevraagd hoe vaak we afspreken.
Ja, ik denk dat ik maar gewoon afwacht. Er is namelijk nog een kans dat ze volgend jaar nog een maand op onze school blijft. Ik ben ook niet van plan haar lastig te vallen in de vakantie.
Ik begin nu wel te beseffen dat de vakantie er aan komt. Ik ben sowieso niet goed met veranderingen en de zomervakantie is al een verandering. Dit is de eerste zomer met mijn problemen en ik raak nu een een beetje in de stress over wat ik allemaal moet doen en hoe ik er een ritme in moet houden (want dat heb ik nodig). Gezellig dit, vakantie hoort leuk te zijn, maar 6 weken is wel erg lang.
Oh wow, die link die je stuurde. Dat hebben wij ook altijd met natuurkunde. Ik denk dat ik me wel een beetje voor kan stellen hoe het voelt en het lijkt me niet prettig. Ik voel me wel kut en heb er last van, maar niet op deze manier. Een 10 voor de uitleg!
Groetjes,
Anoniempje
hey
ik heb perongelijk best wel veel gemist.
dus ff alles terug lezen...
ik vind het wel normaal denk ik. ik zou ook niet willen dat ik in eens in me vrije tijd met een docent praten. de gene die ik mag van school wonen niet in de buurt haha.
wat goed van die 6,7 van natuurkunde!
ik heb dat vak niet eens. (ik zie nu dat ik 9 dagen achter loop haha)
misschien ben je het al weer vergeten maar ik ben ff verbaast dat zij niet geloofd dat artsen je kunnen weigeren om te hechten of iets in die richting...
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
ik weet niet of je er achter bent of ze het meende van de hechtingen halen en naar de dierentuin gaan. (dierentuin is meer denk ik om je af te leiden van het gedoe waar je in zit) je kan maar op 1 manier achter komen of ze het meende van het halen. door het te vragen! (ja vragen is moeilijk en stom)
het hoeft niet perse vreemd te zijn. je zou ook eerst alleen app contact kunnen blijven houden. zo kan zij alleen reageren als ze het wilt en als ze er ff geen behoefte aan heeft (anders om kan ook) reageert ze niet.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
pin ik vind het grappig dat jij dat zo ziet. ik zie het ook zo maar bij 1 docente niet want die is 3 jaar ouder dan ik haha. zij is op mijn school begonnen op haar 18de (wat best vroeg is) zou je dat dan ook als juf/docent blijven zien? als er maar 3 jaar verschilt.
maar ja ik kwam gister een oude meester en juf tegen van de basis school. en ik zij als automatisme meester en juf en dan hun namen
ik snap volledig wat je bedoelt. je woord boos op je zelf omdat je die gene onbewust belast met dingen wat je eigenlijk niet wilt. heb ik ook vaak bij me vertrouwens docente.
het klinkt niet raar. dit heb ik namelijk ook. echt fantastisch dat zo iets random terug komt en het soort van herbeleefd en dat weer boos woord op je eigen... of heb jij dat niet?
ik snap echt wat hier mee bedoeld! ben je bang om je je beter te gaan voelen? dat heb ik namelijk...
je huidige mentor heeft dus ff aan je komende mentor jou handleiding geven. ooh altijd handig dan hoeft zij niet een jaar lang dat uit te gaan vogelen...
nu vraag ik me af waar dat nou van komt dat wij dat alle 3 hebben
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
oke ik ga nu ff hard op denken... je hebt structuur nodig om de vakantie door te komen... oke kan je dan niet zwz elke dag wekkers houden om een bepaalde tijd op te staan? en dat je ontbijt en lucht om een vaste tijd... zo dat je nog een beetje structuur houdt. zo doe ik het ook altijd. maar nu moet het omdat ik 3 weken lang van de 6 om 6 uur op mag staan woord niet echt uit slapen
oke ben klaar met typen
oohja pin we wisselen wel lekker af he
groetjes
bella
ik heb perongelijk best wel veel gemist.
dus ff alles terug lezen...
Oh wauw, ik vind het best bijzonder dat jullie op school regels hebben over de omgang met leraren buiten schooltijd
ik vind het wel normaal denk ik. ik zou ook niet willen dat ik in eens in me vrije tijd met een docent praten. de gene die ik mag van school wonen niet in de buurt haha.
wat goed van die 6,7 van natuurkunde!
ik heb dat vak niet eens. (ik zie nu dat ik 9 dagen achter loop haha)
misschien ben je het al weer vergeten maar ik ben ff verbaast dat zij niet geloofd dat artsen je kunnen weigeren om te hechten of iets in die richting...
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
ik weet niet of je er achter bent of ze het meende van de hechtingen halen en naar de dierentuin gaan. (dierentuin is meer denk ik om je af te leiden van het gedoe waar je in zit) je kan maar op 1 manier achter komen of ze het meende van het halen. door het te vragen! (ja vragen is moeilijk en stom)
Aan de ene kant zou ik het wel fijn vinden, ik vind het bovendien ook heel vreemd om na zo veel contact met haar te hebben gehad en haar al deze persoonlijke dingen te hebben verteld het zomaar los te laten. Aan de andere kant is het wel een beetje vreemd, dat snap ik ook.
het hoeft niet perse vreemd te zijn. je zou ook eerst alleen app contact kunnen blijven houden. zo kan zij alleen reageren als ze het wilt en als ze er ff geen behoefte aan heeft (anders om kan ook) reageert ze niet.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
Pin schreef:Ookal gaat ze weg, zie ik haar nog steeds als je docent. Net als mijn leraren van de basisschool, dat vind ik nog steeds mijn juffen en meesters. Ik zou het raar vinden als ik dan met ze af zou spreken... Idk je snaot wat ik bedoel.
pin ik vind het grappig dat jij dat zo ziet. ik zie het ook zo maar bij 1 docente niet want die is 3 jaar ouder dan ik haha. zij is op mijn school begonnen op haar 18de (wat best vroeg is) zou je dat dan ook als juf/docent blijven zien? als er maar 3 jaar verschilt.
maar ja ik kwam gister een oude meester en juf tegen van de basis school. en ik zij als automatisme meester en juf en dan hun namen
Vervolgens voelde ik me heel schuldig en was/ben ik heel boos op mezelf en voelde ik me dramatisch? Ik weet niet zo hoed hoe ik het uit moet leggen.
ik snap volledig wat je bedoelt. je woord boos op je zelf omdat je die gene onbewust belast met dingen wat je eigenlijk niet wilt. heb ik ook vaak bij me vertrouwens docente.
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
het klinkt niet raar. dit heb ik namelijk ook. echt fantastisch dat zo iets random terug komt en het soort van herbeleefd en dat weer boos woord op je eigen... of heb jij dat niet?
Oh ja, het zou wel fijn zijn iets de schuld te kunnen geven van mijn gedachten en gevoelens. Maar dan ben ik weer bang dat ik alles de schuld geef aan mijn nieuwe sticker. Bovendien ben ik een beetje bang dat er niks aan de hand is maar ik gewoon te heftig op die dingen reageer. Oh en iets waar ik nu al bang voor be is dat als ik straks niet zo veel last meer heb van mijn problemen ik niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Omdat ik me hier zo erg in heb verdiept, nieuwe contacten heb gemaakt door wat ik heb en als ik er straks geen last meer van heb, kan ik dan nog met die mensen omgaan, heb ik dan nog iets om over te praten?
ik snap echt wat hier mee bedoeld! ben je bang om je je beter te gaan voelen? dat heb ik namelijk...
Mijn mentor zat er dus ook bij en legde een beetje uit hoe ik in elkaar stak.
je huidige mentor heeft dus ff aan je komende mentor jou handleiding geven. ooh altijd handig dan hoeft zij niet een jaar lang dat uit te gaan vogelen...
Ja, ik dacht ook dat ik de enige was met dit probleem. Ik weet wel dat mensen vaak terugdenken aan stomme dingen die ze hebben gezegd, maar zij hebben er nog enigszins controle over en ik niet. Toen ik vanochtend je post las, was ik zo ongelofelijk blij
nu vraag ik me af waar dat nou van komt dat wij dat alle 3 hebben
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
ik begin nu wel te beseffen dat de vakantie er aan komt. Ik ben sowieso niet goed met veranderingen en de zomervakantie is al een verandering. Dit is de eerste zomer met mijn problemen en ik raak nu een een beetje in de stress over wat ik allemaal moet doen en hoe ik er een ritme in moet houden (want dat heb ik nodig). Gezellig dit, vakantie hoort leuk te zijn, maar 6 weken is wel erg lang.
oke ik ga nu ff hard op denken... je hebt structuur nodig om de vakantie door te komen... oke kan je dan niet zwz elke dag wekkers houden om een bepaalde tijd op te staan? en dat je ontbijt en lucht om een vaste tijd... zo dat je nog een beetje structuur houdt. zo doe ik het ook altijd. maar nu moet het omdat ik 3 weken lang van de 6 om 6 uur op mag staan
woord niet echt uit slapen oke ben klaar met typen
oohja pin we wisselen wel lekker af he
groetjes
bella
Hey,
Als die relaties ook gebaseerd zijn op wat anders dan problemen, dan denk ik dat je gewoon contact blijft houden. Waarom zou je niet meer over andere dingen kunnen praten als je problemen weg zijn, als je dat nu met problemen ook doet?
Toen ik vanochtend je post las, was ik zo ongelofelijk blij . Lol same
Eh nee, in zo'n aanval kan ik het allemaal niet controleren. Ik ben sowieso niet zo super goed in tics controleren, dus ja.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
In je hoofd is er altijd maar een manier om het op te vatten. Helaas wel ja. En 20.000 mensen kunnen je dan vertellen dat je het niet zo op moet vatten, maar de enige die die gedachte weg kan nemen, is de desbetreffende persoon. Alleen van diegene hoor je het vrijwel nooit, dat het niet uitmaakt en dat het niet zo was bedoeld, etc.
Lijkt het je ook fijn om met je nieuwe mentor gesprekjes te hebben? Of is dat echt afwachten, hoe die gesprekjes zijn? Maar vind je zegmaar het idee wel prettig? Dat je straks wel iemand hebt die ervoor open staat?
Ja, ik heb ook dikke stress voor de vakantie. Daarom wil ik een baantje zoeken, maar ik vind dit heel erg eng en ik ben bang dat veel baantjes te veel prikkels hebben, dus ik ben nog steeds niet zo ver in dat proces...
Haha lol ja, die simulatie ken ik ook van natuurkunde. Altijd leuk om mee te klooien. Ik had ooit er mijn missie van gemaakt om te zorgen dat iets in de fik zou vliegen ofzo en daar had je dan echt super veel batterijen voor nodig Ik weet het niet meer, maar zo kwam ik de les een beetje door...
zou je dat dan ook als juf/docent blijven zien? als er maar 3 jaar verschilt. Ligt aan de situatie en de persoon. Maar ja, ik denk het wel.
Mijn zus kwam laatst ook een oude juf tegen in de winkel en die sprak haar ook aan met ''juf fleur?'' (random verzonnen naam) Want ja, zo ken je zo'n persoon alleen maar
Gr. Pin
Als die relaties ook gebaseerd zijn op wat anders dan problemen, dan denk ik dat je gewoon contact blijft houden. Waarom zou je niet meer over andere dingen kunnen praten als je problemen weg zijn, als je dat nu met problemen ook doet?
. Eh nee, in zo'n aanval kan ik het allemaal niet controleren. Ik ben sowieso niet zo super goed in tics controleren, dus ja.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
Lijkt het je ook fijn om met je nieuwe mentor gesprekjes te hebben? Of is dat echt afwachten, hoe die gesprekjes zijn? Maar vind je zegmaar het idee wel prettig? Dat je straks wel iemand hebt die ervoor open staat?
Ja, ik heb ook dikke stress voor de vakantie. Daarom wil ik een baantje zoeken, maar ik vind dit heel erg eng en ik ben bang dat veel baantjes te veel prikkels hebben, dus ik ben nog steeds niet zo ver in dat proces...
Haha lol ja, die simulatie ken ik ook van natuurkunde. Altijd leuk om mee te klooien. Ik had ooit er mijn missie van gemaakt om te zorgen dat iets in de fik zou vliegen ofzo en daar had je dan echt super veel batterijen voor nodig
Ik weet het niet meer, maar zo kwam ik de les een beetje door... Mijn zus kwam laatst ook een oude juf tegen in de winkel en die sprak haar ook aan met ''juf fleur?'' (random verzonnen naam) Want ja, zo ken je zo'n persoon alleen maar
Gr. Pin
Hey!
misschien ben je het al weer vergeten maar ik ben ff verbaast dat zij niet geloofd dat artsen je kunnen weigeren om te hechten of iets in die richting...
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
Ja, dat verbaasde mij ook. Aan de andere kant is ze wel een positieve denker en ziet ze overal het goede van in. Dus zo raar is het nou ook weer niet.
ik weet niet of je er achter bent of ze het meende van de hechtingen halen en naar de dierentuin gaan. (dierentuin is meer denk ik om je af te leiden van het gedoe waar je in zit) je kan maar op 1 manier achter komen of ze het meende van het halen. door het te vragen! (ja vragen is moeilijk en stom)
Van de dierentuin ben ik nu zeker. Tijdens die mentoroverdracht heeft ze dat nog een keer gezegd en er deze keer ook bij gezegd dat ze vindt dat we wel iets moeten gaan doen waarbij ik ook iets zal leren (vraag me af wat mijn nieuwe mentor daar van vond). Ik vraag me nu wel af of ze dat doet omdat ze bang is mij pijn te doen door weg te gaan en geen contact meer met me te hebben en daarom contact met me wilt blijven houden. Of dat het zo is dat ze benieuwd is naar hoe het met me gaat en ze me wel mag.
Van de hechtingen ben ik nog steeds niet zeker, maar als het goed is zal ik in de zomervakantie minder last hebben van stress en spanningen en snijd ik ook niet meer zo vaak.
het hoeft niet perse vreemd te zijn. je zou ook eerst alleen app contact kunnen blijven houden. zo kan zij alleen reageren als ze het wilt en als ze er ff geen behoefte aan heeft (anders om kan ook) reageert ze niet.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
Ja, maar ik toon geen initiatief. Iedere keer dat ik haar app is om iets kleins of onbenulligs (schoolgerelateerd) dan vraagt zij hoe het gaat en dan komt er een gesprek of discussie die de rest van de avond plaats zal vinden. Als zij niks zou vragen zal ik ook niks vertellen. Dan voel ik me namelijk meteen al een last.
Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
het klinkt niet raar. dit heb ik namelijk ook. echt fantastisch dat zo iets random terug komt en het soort van herbeleefd en dat weer boos woord op je eigen... of heb jij dat niet?
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
Jep, ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
ik snap echt wat hier mee bedoeld! ben je bang om je je beter te gaan voelen? dat heb ik namelijk...
Ja, een beetje wel eigenlijk. Aan de andere kant kreeg ik gister een brief waarin stond dat ik van de gemeente 5000 minuten jeugdzorg krijg (zo'n 83,333... uur) van 09-05-2019 tot 08-05-2020. En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
nu vraag ik me af waar dat nou van komt dat wij dat alle 3 hebben
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
Ik denk dat we het dan aan het perfectionisme moeten wijden, want ik heb geen autisme. Misschien speelt sociale onhandigheid ook wel een rol. Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
oke ik ga nu ff hard op denken... je hebt structuur nodig om de vakantie door te komen... oke kan je dan niet zwz elke dag wekkers houden om een bepaalde tijd op te staan? en dat je ontbijt en lucht om een vaste tijd... zo dat je nog een beetje structuur houdt. zo doe ik het ook altijd. maar nu moet het omdat ik 3 weken lang van de 6 om 6 uur op mag staan woord niet echt uit slapen
Ja, dat ben ik ook van plan, op vaste tijden opstaan en naar bed gaan. Van dat eten ben ik niet heel zeker, want ik eet de laatste tijd erg slecht, word heel snel misselijk enzo. Er zijn nog een aantal series en films die ik al een tijdje wil kijken en bovendien genoeg leesvoer, want mijn mentor heeft me een boek gegeven + haar man kwam met nog 6 andere titels, dus daar ben ik wel even zoet mee. Bovendien kan ik nog wat boeken van lezenvoordelijst lezen, zodat ik volgend jaar wat minder stress heb (probeer daar maar eens een goed boek uit te kiezen, het is zowat onmogelijk).
Oh en ik heb een nieuw dilemma: volgende week viert een klasgenootje een afscheidsfeest (op school) voor mijn mentor (zij denkt dat hij zijn verjaardag viert). Nu heb ik wel een vriendin in mijn mentorklas, maar zij komt niet. Dus vraag ik me af of ik wel moet gaan. Aan de ene kant heb ik het dat klasgenootje een beetje beloofd en ben ik best wel van het aan mijn beloftes houden. Aan de andere kant heb ik daar niemand om mee te praten en ga ik daar waarschijnlijk 1,5 uur (daarna is rapportuitreiking, waar ik voor op school mket zijn) in een hoekje voor me uit zitten staren. Mijn mentor zal het me wel vergeven als ik er niet ben, maar ik heb het dat klasgenootje een soort van beloofd. Zal ik gaan of niet gaan?
Zo hé, dat was me wel wat typwerk...
Groetjes,
Anoniempje
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
Ja, dat verbaasde mij ook. Aan de andere kant is ze wel een positieve denker en ziet ze overal het goede van in. Dus zo raar is het nou ook weer niet.
Van de dierentuin ben ik nu zeker. Tijdens die mentoroverdracht heeft ze dat nog een keer gezegd en er deze keer ook bij gezegd dat ze vindt dat we wel iets moeten gaan doen waarbij ik ook iets zal leren (vraag me af wat mijn nieuwe mentor daar van vond). Ik vraag me nu wel af of ze dat doet omdat ze bang is mij pijn te doen door weg te gaan en geen contact meer met me te hebben en daarom contact met me wilt blijven houden. Of dat het zo is dat ze benieuwd is naar hoe het met me gaat en ze me wel mag.
Van de hechtingen ben ik nog steeds niet zeker, maar als het goed is zal ik in de zomervakantie minder last hebben van stress en spanningen en snijd ik ook niet meer zo vaak.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
Ja, maar ik toon geen initiatief. Iedere keer dat ik haar app is om iets kleins of onbenulligs (schoolgerelateerd) dan vraagt zij hoe het gaat en dan komt er een gesprek of discussie die de rest van de avond plaats zal vinden. Als zij niks zou vragen zal ik ook niks vertellen. Dan voel ik me namelijk meteen al een last.
Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
Jep, ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
Ja, een beetje wel eigenlijk. Aan de andere kant kreeg ik gister een brief waarin stond dat ik van de gemeente 5000 minuten jeugdzorg krijg (zo'n 83,333... uur) van 09-05-2019 tot 08-05-2020. En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
Ik denk dat we het dan aan het perfectionisme moeten wijden, want ik heb geen autisme. Misschien speelt sociale onhandigheid ook wel een rol. Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
woord niet echt uit slapen Ja, dat ben ik ook van plan, op vaste tijden opstaan en naar bed gaan. Van dat eten ben ik niet heel zeker, want ik eet de laatste tijd erg slecht, word heel snel misselijk enzo. Er zijn nog een aantal series en films die ik al een tijdje wil kijken en bovendien genoeg leesvoer, want mijn mentor heeft me een boek gegeven + haar man kwam met nog 6 andere titels, dus daar ben ik wel even zoet mee. Bovendien kan ik nog wat boeken van lezenvoordelijst lezen, zodat ik volgend jaar wat minder stress heb (probeer daar maar eens een goed boek uit te kiezen, het is zowat onmogelijk).
Oh en ik heb een nieuw dilemma: volgende week viert een klasgenootje een afscheidsfeest (op school) voor mijn mentor (zij denkt dat hij zijn verjaardag viert). Nu heb ik wel een vriendin in mijn mentorklas, maar zij komt niet. Dus vraag ik me af of ik wel moet gaan. Aan de ene kant heb ik het dat klasgenootje een beetje beloofd en ben ik best wel van het aan mijn beloftes houden. Aan de andere kant heb ik daar niemand om mee te praten en ga ik daar waarschijnlijk 1,5 uur (daarna is rapportuitreiking, waar ik voor op school mket zijn) in een hoekje voor me uit zitten staren. Mijn mentor zal het me wel vergeven als ik er niet ben, maar ik heb het dat klasgenootje een soort van beloofd. Zal ik gaan of niet gaan?
Zo hé, dat was me wel wat typwerk...
Groetjes,
Anoniempje
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
