Hey! Meteen al weer een nieuw bericht na het vorige... Ik ben een meisje van 15 jaar en ik snijd mezelf. Ik doe het niet echt vaak, omdat ik niet wil dat anderen het zien. Ik heb 5 sneden op mijn pols, verborgen onder mijn horloge. Ik snijd sinds 3 weken en ik doe het om aandacht te vragen. Niet zozeer omdat ik mezelf zielig vind maar omdat ik het gevoel heb alsof niemand op me let en niemand me opmerkt. Zoek anders maar op wat de redenen kunnen zijn dat iemand snijdt, ik kan het zelf niet zo goed uitleggen. Nu heb ik dus een leraar gemaild ( dezelfde als in mijn vorige bericht ) dat ik ergens hulp mee nodig heb. In eerste instantie wilde ik over mijn automutilatie praten, maar ik weet nu niet meer of dat wel zo'n goed idee is. Ik voel me de laatste tijd steeds beter en denk dat ik misschien w kan stoppen. Ook heb ik geen zin in nog meer bonje met mijn ouders of dat iemand me te serieus neemt. Zelf vind ik het namelijk niet zo erg, ik bedoel, er zijn veel meer mensen die veel meer en veel vaker snijden dan ik. Moet ik toch gaan of gewoon zeggen dat ik het probleem zelf wel kan oplossen? Help!
Groetjes, Anoniempje
Bladzijde 11 / 29
En in de tussentijd heeft Pin weer een nieuwe reactie geplaatst, dus kan ik vrolijk verder 
.
Lijkt het je ook fijn om met je nieuwe mentor gesprekjes te hebben? Of is dat echt afwachten, hoe die gesprekjes zijn? Maar vind je zegmaar het idee wel prettig? Dat je straks wel iemand hebt die ervoor open staat?
Op zich lijkt het me wel fijn. Ze is aardig en ik denk dat ze me wel een beetje begrijpt. Bovendien heb ik gewoon iemand nodig om tegen te praten. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal gaan, of het heel ongemakkelijk wordt. Met mijn mentor zat er wel een structuur in, ik had een lijstje met dingen om over te praten, zij luisterde en gaf soms commentaar. Maar als het goed is hoef ik dan niet al te lang te wachten op hulp, dus denk ik, hoop ik, dat het wel goed komt.
Eh nee, in zo'n aanval kan ik het allemaal niet controleren. Ik ben sowieso niet zo super goed in tics controleren, dus ja.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
Jep, het is niet leuk.@Bellablue hoe ga jij hier eigenlijk mee om?
Ja, ik heb ook dikke stress voor de vakantie. Daarom wil ik een baantje zoeken, maar ik vind dit heel erg eng en ik ben bang dat veel baantjes te veel prikkels hebben, dus ik ben nog steeds niet zo ver in dat proces...
Ja, ik snap het wel een beetje (denk ik). Misschien is er iets waarbij je werk een beetje eenduidig is (dat je niet constant iets nieuws hoeft te doen). De reden dat ik het baantje heb dat ik nu heb is omdat ik er nauwelijks met anderen hoef te communiceren, vind ik wel fijn. Misschien is dat ook iets voor jou?
Groetjes,
Anoniempje
.Op zich lijkt het me wel fijn. Ze is aardig en ik denk dat ze me wel een beetje begrijpt. Bovendien heb ik gewoon iemand nodig om tegen te praten. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal gaan, of het heel ongemakkelijk wordt. Met mijn mentor zat er wel een structuur in, ik had een lijstje met dingen om over te praten, zij luisterde en gaf soms commentaar. Maar als het goed is hoef ik dan niet al te lang te wachten op hulp, dus denk ik, hoop ik, dat het wel goed komt.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
Jep, het is niet leuk.
Ja, ik snap het wel een beetje (denk ik). Misschien is er iets waarbij je werk een beetje eenduidig is (dat je niet constant iets nieuws hoeft te doen). De reden dat ik het baantje heb dat ik nu heb is omdat ik er nauwelijks met anderen hoef te communiceren, vind ik wel fijn. Misschien is dat ook iets voor jou?
Groetjes,
Anoniempje
hey
het slaat misschien nergens op maar ik vind het van je mentor echt heel erg knap dat ze over al het goede in kan zien! het is denk ik ook moeilijk te geloven... ik heb het op een serie gezien dat iemand dat vertelde dat ze gewoon geweigerd werd... waardoor ik het geloof, daarvoor had ik nog nooit gehoord dat je geweigerd kon worden. ik snap het wel dat ze dat niet kan geloven. het is tenslote hun werk.
je zou het haar kunnen vragen waarom ze eigenlijk zo graag contact met jou wilt behouden dat ze dat voor haar doet of ook voor zich zelf. en er bij zeggen dat ze niet mag liegen. zo kom je er te minste achter. zo zou ik het doen...
ik heb eerlijk gezegd geen idee meer... poeh het is al meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst met haar geappt. ik gebruik wel nettere manier van typen dan naar me vrienden dus zonder smileys en geen afkortingen maar niet echt u of iets in die richting. en geen korte berichten, het zijn vooral hele lange berichten. maar ik zou nooit echt uit me zelf u gebruiken. dat zit niet in mijn opvoeding haha.
ik kan wel leuk gaan zeggen dat je dat niet moet doen maar ik weet zelf ook wel dat je dat weet en dat je er niet mee kan stoppen.
wat goed dat je hulp gaat krijgen. heb ik ook gehad! als je een persoon krijgt waar je geen klik mee voelt moet je het echt aan geven. ik heb 3 jaar lang hulp van gehad van een persoon die in niet mocht. dat helpt echt niet.
haha je vraagt het al maar ja dat mocht. ik had zoon kut gesprek om te kijken met welke punten in gegroeid ben en welke waar ik nog in moet oefenen. en toen werd er alleen gezegd dat ik nog slecht ben in comunicatie als in dingen vragen aan mensen als het voor mij is. er komt elk jaar het zelfde uit dat ik bang ben voor afwijzingen en dat ik daar gewoon me zelf er over heen moet zetten. maar het is niet alleen bang voor afweizingen ik wil niet dat dat moment nog jaren in me dachten blijft rond spoken en ik verdien de aan dacht van iemand niet.
maar daar wouden ze niet naar luisteren...
het is juist goed om te blijven eten zelfs als je misselijk bent. als je naar je misselijkheid gaat luisteren woord je uit eindelijk altijd misselijk als je maar iets kleins eet omdat je maag er dan niet meer tegen eten kan. misschien kan je een ander soort levens stijl kwa eten proberen dat dat misschien wel werkt.
ik kan je 1 ding zeggen blijf als je blieft eten. anders krijg je daar ook nog problemen mee zo als ik. ik woord altijd boos op me zelf als ik eet omdat ik het niet verdien.
ik heb echt respect dat je zo veel gaat lezen! zou ik nooit doen. voor geen euro. het enigste wat ik vrijwillig lees is dit forum. maar dan ook alleen op me laptop met dyslexie lettertype...
ik zou wel gaan naar dat feestje. misschien kan je ook gewoon het eerste kwartiertje gaan en daarna een rustig plekje zoeken in het school gebouw dat je tot rust kan komen voor de raport uitreikings gedoe.
hoe ik om gaan met tics als ik boos ben op me eigen
.
thuis vluch in naar boven en laat ik het voledig gaan.
op school laat ik het af en toe wel door maar probeer het niet... maar dat ging laatst ook fout met een bepaalde tik dat ik in eens me zelf in me gezicht sla haha. het doet geen pijn maar mensen vonden het er nogal heftig uit zien dat ik me in eens sla. had ik laatst nog had ik met me beste vriend ruzie over een kut presentatie. liep hij boos weg door mij. werd ik boos op me zelf en me tics werden oncontroleer baar dus ik sloeg me in eens terwijl een docent me vast hield om te zeggen dat ik het goed had gedaan sloeg ik me kij hard in me gezicht nou toen werd zij boos dat ik dat deed maar ze was ff vergeten dat ik tics had. toen had ze een hele preek gehouden tegen mij en hield me armen met al haar kracht tegen haha. we hebben een uur toen ik een kamertje gezeten omdat ze wouw dat ik me zelf niet meer ging slaan. maar ze werd af gelopen week boos op mij, was echt niet normaal. ik had een nogal zware tic aanval gehad waardoor me kaak blauw was. en zij dacht dat ik me express pijn had gedaan. dus ze wilt dat ik er over ingesprek ga met een proffesionol maar ja ik heb geen officele tic stornis.
sorry voor die lap tekst
groetjes
bella
het slaat misschien nergens op maar ik vind het van je mentor echt heel erg knap dat ze over al het goede in kan zien! het is denk ik ook moeilijk te geloven... ik heb het op een serie gezien dat iemand dat vertelde dat ze gewoon geweigerd werd... waardoor ik het geloof, daarvoor had ik nog nooit gehoord dat je geweigerd kon worden. ik snap het wel dat ze dat niet kan geloven. het is tenslote hun werk.
je zou het haar kunnen vragen waarom ze eigenlijk zo graag contact met jou wilt behouden dat ze dat voor haar doet of ook voor zich zelf. en er bij zeggen dat ze niet mag liegen. zo kom je er te minste achter. zo zou ik het doen...
Anoniem06 schreef:Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
ik heb eerlijk gezegd geen idee meer... poeh het is al meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst met haar geappt. ik gebruik wel nettere manier van typen dan naar me vrienden dus zonder smileys en geen afkortingen maar niet echt u of iets in die richting. en geen korte berichten, het zijn vooral hele lange berichten. maar ik zou nooit echt uit me zelf u gebruiken. dat zit niet in mijn opvoeding haha.
Anoniem06 schreef:ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
ik kan wel leuk gaan zeggen dat je dat niet moet doen maar ik weet zelf ook wel dat je dat weet en dat je er niet mee kan stoppen.
Anoniem06 schreef:En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
wat goed dat je hulp gaat krijgen. heb ik ook gehad! als je een persoon krijgt waar je geen klik mee voelt moet je het echt aan geven. ik heb 3 jaar lang hulp van gehad van een persoon die in niet mocht. dat helpt echt niet.
Anoniem06 schreef:Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
haha je vraagt het al maar ja dat mocht. ik had zoon kut gesprek om te kijken met welke punten in gegroeid ben en welke waar ik nog in moet oefenen. en toen werd er alleen gezegd dat ik nog slecht ben in comunicatie als in dingen vragen aan mensen als het voor mij is. er komt elk jaar het zelfde uit dat ik bang ben voor afwijzingen en dat ik daar gewoon me zelf er over heen moet zetten. maar het is niet alleen bang voor afweizingen ik wil niet dat dat moment nog jaren in me dachten blijft rond spoken en ik verdien de aan dacht van iemand niet.
maar daar wouden ze niet naar luisteren...
het is juist goed om te blijven eten zelfs als je misselijk bent. als je naar je misselijkheid gaat luisteren woord je uit eindelijk altijd misselijk als je maar iets kleins eet omdat je maag er dan niet meer tegen eten kan. misschien kan je een ander soort levens stijl kwa eten proberen dat dat misschien wel werkt.
ik kan je 1 ding zeggen blijf als je blieft eten. anders krijg je daar ook nog problemen mee zo als ik. ik woord altijd boos op me zelf als ik eet omdat ik het niet verdien.
ik heb echt respect dat je zo veel gaat lezen! zou ik nooit doen. voor geen euro. het enigste wat ik vrijwillig lees is dit forum. maar dan ook alleen op me laptop met dyslexie lettertype...
ik zou wel gaan naar dat feestje. misschien kan je ook gewoon het eerste kwartiertje gaan en daarna een rustig plekje zoeken in het school gebouw dat je tot rust kan komen voor de raport uitreikings gedoe.
hoe ik om gaan met tics als ik boos ben op me eigen
. thuis vluch in naar boven en laat ik het voledig gaan.
op school laat ik het af en toe wel door maar probeer het niet... maar dat ging laatst ook fout met een bepaalde tik dat ik in eens me zelf in me gezicht sla haha. het doet geen pijn maar mensen vonden het er nogal heftig uit zien dat ik me in eens sla. had ik laatst nog had ik met me beste vriend ruzie over een kut presentatie. liep hij boos weg door mij. werd ik boos op me zelf en me tics werden oncontroleer baar dus ik sloeg me in eens terwijl een docent me vast hield om te zeggen dat ik het goed had gedaan sloeg ik me kij hard in me gezicht
nou toen werd zij boos dat ik dat deed maar ze was ff vergeten dat ik tics had. toen had ze een hele preek gehouden tegen mij en hield me armen met al haar kracht tegen haha. we hebben een uur toen ik een kamertje gezeten omdat ze wouw dat ik me zelf niet meer ging slaan. maar ze werd af gelopen week boos op mij, was echt niet normaal. ik had een nogal zware tic aanval gehad waardoor me kaak blauw was. en zij dacht dat ik me express pijn had gedaan. dus ze wilt dat ik er over ingesprek ga met een proffesionol maar ja ik heb geen officele tic stornis. sorry voor die lap tekst
groetjes
bella
Hey!
Er is een heleboel gebeurd de afgelopen paar uur... Gister ging ik werken, maar ik voelde me niet zo lekker (misselijk en licht in mijn hoofd). Nadat ik twee keer een pauze moest houden in 2 uur ben ik ziek naar huis gestuurd. Toen ik ging douchen kwam ik erachter dat een wond van dinsdag nog steeds lekte, pijnlijk was en een beetje rood en opgezwollen oogde (waarschijnlijk een infectie). Ik had dus gisteravond besloten deze om deze ochtend (zondagochtend) mijn mentor een appje te sturen met de vraag wat ik moest doen. Ze reageerde heel erg snel en kwam al snel met het voorstel dat ze naar mijn huis zou komen en we mijn ouders zouden vertellen dat het er niet zo goed uitzag. Dus heeft ze 50 (ja 50!) minuten in de auto gezeten om naar mijn huis te komen. Ze was heel aardig en heeft alles uitgelegd en we hebben met mijn ouders gepraat over mij, hulp en de rest. Het ging best goed, totdat mijn moeder een beetje door het lint ging over dat het haar zo veel pijn deed dat mijn mentor langs moest komen om dit te vertellen en dat ze bang was dat dit mijn dood zou worden. Ze begon te schreeuwen, te huilen en is toen stampvoetend naar boven gegaan. Mijn vader en mentor bleven best rustig, maar ik werd een beetje bang. Mijn mentor zei dat ik er niet te veel op moest letten en probeerde een gesprek met mijn vader en mij te voeren. Toen kwam mijn moeder nog een keer naar beneden en ging ze alweer helemaal los (mijn mentor probeerde nog met haar te praten, maar dat verliep niet heel soepel, wel knap dat ze dat durfde). Daarna hebben we maar wat gegeten en gedronken, nog wat over koetjes en kalfjes gepraat en is mijn mentor vertrokken. Ze zei nog tegen me dat ze het jammer vond dat het er zo heftig aan toe ging, maar dat ze het wel begreep.
Ik ga morgen waarschijnlijk met mijn vader bij de huisarts langs om naar mijn wond te laten kijken.
Na afloop zei mijn vader nog dat ik geen enkele hulpverlening met haar (mijn mentor) mag vergelijken, want ze is een speciaal geval die ik waarschijnlijk nergens anders meer zal vinden. En daar ben ik me heel erg van bewust.
Oké, dat was dat...
Over eten, ik heb vandaag best wel mijn best gedaan, dus daar ben ik wel trots op. Ik zit er over te denken om vegetarisch te gaan eten, maar denk dat ik eerst een beetje eetlust moet krijgen voordat ik daar aan ga beginnen.
Van dat feestje, ik kan wel even blijven, maar dat zou betekenen dat ik mezelf alsnog voor 1 uur moet vermaken en dat lijkt me wel erg lang...
Vervelend dat mensen boos worden om je tics terwijl je er zelf geen controle over hebt... Als je het ze uitlegt geloven ze je nog steeds niet?
Groetjes,
Anoniempje
Er is een heleboel gebeurd de afgelopen paar uur... Gister ging ik werken, maar ik voelde me niet zo lekker (misselijk en licht in mijn hoofd). Nadat ik twee keer een pauze moest houden in 2 uur ben ik ziek naar huis gestuurd. Toen ik ging douchen kwam ik erachter dat een wond van dinsdag nog steeds lekte, pijnlijk was en een beetje rood en opgezwollen oogde (waarschijnlijk een infectie). Ik had dus gisteravond besloten deze om deze ochtend (zondagochtend) mijn mentor een appje te sturen met de vraag wat ik moest doen. Ze reageerde heel erg snel en kwam al snel met het voorstel dat ze naar mijn huis zou komen en we mijn ouders zouden vertellen dat het er niet zo goed uitzag. Dus heeft ze 50 (ja 50!) minuten in de auto gezeten om naar mijn huis te komen. Ze was heel aardig en heeft alles uitgelegd en we hebben met mijn ouders gepraat over mij, hulp en de rest. Het ging best goed, totdat mijn moeder een beetje door het lint ging over dat het haar zo veel pijn deed dat mijn mentor langs moest komen om dit te vertellen en dat ze bang was dat dit mijn dood zou worden. Ze begon te schreeuwen, te huilen en is toen stampvoetend naar boven gegaan. Mijn vader en mentor bleven best rustig, maar ik werd een beetje bang. Mijn mentor zei dat ik er niet te veel op moest letten en probeerde een gesprek met mijn vader en mij te voeren. Toen kwam mijn moeder nog een keer naar beneden en ging ze alweer helemaal los (mijn mentor probeerde nog met haar te praten, maar dat verliep niet heel soepel, wel knap dat ze dat durfde). Daarna hebben we maar wat gegeten en gedronken, nog wat over koetjes en kalfjes gepraat en is mijn mentor vertrokken. Ze zei nog tegen me dat ze het jammer vond dat het er zo heftig aan toe ging, maar dat ze het wel begreep.
Ik ga morgen waarschijnlijk met mijn vader bij de huisarts langs om naar mijn wond te laten kijken.
Na afloop zei mijn vader nog dat ik geen enkele hulpverlening met haar (mijn mentor) mag vergelijken, want ze is een speciaal geval die ik waarschijnlijk nergens anders meer zal vinden. En daar ben ik me heel erg van bewust.
Oké, dat was dat...
Over eten, ik heb vandaag best wel mijn best gedaan, dus daar ben ik wel trots op. Ik zit er over te denken om vegetarisch te gaan eten, maar denk dat ik eerst een beetje eetlust moet krijgen voordat ik daar aan ga beginnen.
Van dat feestje, ik kan wel even blijven, maar dat zou betekenen dat ik mezelf alsnog voor 1 uur moet vermaken en dat lijkt me wel erg lang...
Vervelend dat mensen boos worden om je tics terwijl je er zelf geen controle over hebt... Als je het ze uitlegt geloven ze je nog steeds niet?
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Oh damn, ik heb dingen gemist. Ik heb al wel alles gelezen, maar ik begin gewoon met je eerste berichtje na mijn laatste reactie.
Je mentor lijkt dus echt wel (graag?) met je af te willen spreken buiten school. Leuk dan I guess?
Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd... Er is één docente waarmee ik app. Naja, ze is m'n begeleider. In de eerste klas heb ik wel les van haar gehad, maar daarna niet meer (expres en nu omdat ze geen bovenbouw lesgeeft). Ik heb gewoon het idee dat onze band heel anders is dan met andere docenten. Ik ben sowieso niet echt een ''u'' persoon, omdat ik vind dat dat heel veel afstand creëert. Ik zeg meneer en mevrouw als het moet, maar vermijd dit zo veel mogelijk door m'n mails gwn met ''Hallo,'' te beginnen 
In ieder geval, ik noem haar bij haar voornaam en sowieso ''je/jij.'' Ik app volgens mij gewoon met haar zoals ik met iedereen zou doen, maar wij appen alleen kort heen en weer en geen gesprekken
Aan de andere kant kreeg ik gister een brief waarin stond dat ik van de gemeente 5000 minuten jeugdzorg krijg (zo'n 83,333... uur) van 09-05-2019 tot 08-05-2020. Lol dat dat tegenwoordig zo gaat. Heb ik nooit wat van meegekregen. Wel fijn dat je in ieder geval genoeg uur krijgt :)
Bovendien kan ik nog wat boeken van lezenvoordelijst lezen, zodat ik volgend jaar wat minder stress heb (probeer daar maar eens een goed boek uit te kiezen, het is zowat onmogelijk). Oprecht onmogelijk. Probeer anders eens ''De Procedure'' van Harry Mulisch. Of ''Alles wat er was'' van Hanna Bervoets. Ze zijn allebei vrij vaag, maar ik vond ze wel geinig. Zeker vergeleken met de andere rotzooi op die site. Ik heb m'n laatste boeken die ik moest lezen, ook niet gelezen. Whoops
Ik zou wel naar het feestje gaan, al is het maar voor even. Is toch netjes en je hebt het tenslotte beloofd.
Fijn dat je wel positief bent over je nieuwe mentor.
Klopt het dat je houding tegenover hulp een beetje is veranderd? Ik bedoel, je sprak best positief (vind ik) over dat aantal uur hulp wat je gaat krijgen, nu ook weer dat je als het goed is niet al te lang hoeft te wachten op hulp. Hoe sta je er nu in? Zijn er dingen veranderd?
Wat voor een baantje heb jij dan als ik vragen mag?
maar het is niet alleen bang voor afweizingen ik wil niet dat dat moment nog jaren in me dachten blijft rond spoken Jep, precies dat.
maar dat ging laatst ook fout met een bepaalde tik dat ik in eens me zelf in me gezicht sla haha Lol ik heb ook een tic waarbij ik mezelf mep. Dat is oprecht de enige tic die ik echt probeer in te houden. Doordat ik die ene tic wil inhouden, ontploffen de rest van m'n tics altijd. Ik zal nooit het gezicht van een vriendin van me vergeten toen ik mezelf mepte. Ze wist niet dat het een tic was en het kwam echt uit het niets. Lol echt prachtig.
Een tijdje was die tic super heftig en toen sloegen een aantal van m'n vrienden zichzelf ook altijd als ik mezelf sloeg. Dat waren mooie tijden
ik had een nogal zware tic aanval gehad waardoor me kaak blauw was. Das wel next level. Oké, ik heb ook wel lichamelijke problemen gehad Kneuzing van zowat al m'n vingers, m'n polsen, brandwond
Lol het lijkt nu net alsof ik aan het opscheppen ben over wat voor een lichamelijk letsel ik wel niet allemaal heb opgelopen door tics Das natuurlijk niet wat ik probeer te doen
Oké, nu naar je laatste bericht.
Wauw, je mentor is letterlijk naar je huis gekomen om met jou en je ouders te praten. Je moeder nam dit niet goed op, omdat ze het lastig vond dat je je mentor nodig had om dit aan hen te vertellen.
Je wond is waarschijnlijk/misschien ontstoken. Als je je niet goed voelt, is dat inderdaad wel een indicatie. Goed dat je morgen langs de huisarts gaat! Ik hoop dat je daar geholpen kan worden.
Hoe kijk je zelf terug op het bezoek van je mentor? Op dat hele gebeuren?
Goed dat je vandaag wel goed hebt gegeten! Een vegetarische levensstijl kan inderdaad goed voor je zijn. Wellicht helpt dat nog!
Gr. Pin
Oh damn, ik heb dingen gemist. Ik heb al wel alles gelezen, maar ik begin gewoon met je eerste berichtje na mijn laatste reactie.
Je mentor lijkt dus echt wel (graag?) met je af te willen spreken buiten school. Leuk dan I guess?
In ieder geval, ik noem haar bij haar voornaam en sowieso ''je/jij.'' Ik app volgens mij gewoon met haar zoals ik met iedereen zou doen, maar wij appen alleen kort heen en weer en geen gesprekken
Ik zou wel naar het feestje gaan, al is het maar voor even. Is toch netjes en je hebt het tenslotte beloofd.
Fijn dat je wel positief bent over je nieuwe mentor.
Klopt het dat je houding tegenover hulp een beetje is veranderd? Ik bedoel, je sprak best positief (vind ik) over dat aantal uur hulp wat je gaat krijgen, nu ook weer dat je als het goed is niet al te lang hoeft te wachten op hulp. Hoe sta je er nu in? Zijn er dingen veranderd?
Wat voor een baantje heb jij dan als ik vragen mag?
Een tijdje was die tic super heftig en toen sloegen een aantal van m'n vrienden zichzelf ook altijd als ik mezelf sloeg. Dat waren mooie tijden
Kneuzing van zowat al m'n vingers, m'n polsen, brandwond Lol het lijkt nu net alsof ik aan het opscheppen ben over wat voor een lichamelijk letsel ik wel niet allemaal heb opgelopen door tics
Das natuurlijk niet wat ik probeer te doen Oké, nu naar je laatste bericht.
Wauw, je mentor is letterlijk naar je huis gekomen om met jou en je ouders te praten. Je moeder nam dit niet goed op, omdat ze het lastig vond dat je je mentor nodig had om dit aan hen te vertellen.
Je wond is waarschijnlijk/misschien ontstoken. Als je je niet goed voelt, is dat inderdaad wel een indicatie. Goed dat je morgen langs de huisarts gaat! Ik hoop dat je daar geholpen kan worden.
Hoe kijk je zelf terug op het bezoek van je mentor? Op dat hele gebeuren?
Goed dat je vandaag wel goed hebt gegeten! Een vegetarische levensstijl kan inderdaad goed voor je zijn. Wellicht helpt dat nog!
Gr. Pin
hey
wat goed dat je na dat je achter kwam dat een wond nog op was dat je je mentor om advies vroeg.
maar je mentor kwam helemaal naar je huis toe
om samen met jou het tegen je ouders te zeggen.
ik vind het een beetje jammer hoe je moeder reageerde. ja het is een wond die je zelf hebt gemaakt. maar ze reageerde in mijn ogen wel overdreven. hoe ik het las dacht ik echt van ze kon net een klein kleutertje zijn die geen ijsje of zo mocht hebben. (niet gemeen bedoeld) ik vind het juist goed dat je naar je ouders bent gegaan. maar wel fijn hoe je vader reageerde en je mentor naar je moeder.
maar goed dat je naar de huisarts gaat.
misschien de volgende keer als een wond zo open is dat je wel een hechting gaat halen met je vader dan
je hebt je best gedaan met eten!
ik ben ook trots ik weet hoe moeilijk eten is.
kan je dan niet ergens aan het eind even langs gaan zodat ze je er wel bent maar niet de hele tijd.
als ik over mijn tics vertel geloven ze me nooit. omdat ik geen tics heb kwa geluid... vinden ze niet dat ik dan tics heb dat ik dan expres me zelf sla... maar ja ach als ze me niet geloven geloven ze me niet dus dan mogen ze maar lekker boos worden. je verandert er toch niks aan.
pin dat je vrienden je tics na gaat doen ken ik al te goed haha. mijn hele klas heeft een tic over genomen van mij. dat is tenslote waar aan mensen kunnen zien hoe hoog mijn spanning is. dus nu als iemand boos is in mijn klas krijgt die gene die tic
hoe krijg je ooit een brandwond door een tic?
dat heb ik nou nooit gehad... gelukkig.
maar heb jij ook dat je iemand anders ziet met tics dat je ze onbewust overneemd?
ik heb tics dat ik op vaste plekken sla maar me kaak sla ik niet zo vaak alleen als de spanning super hoog is
groetjes
bella
wat goed dat je na dat je achter kwam dat een wond nog op was dat je je mentor om advies vroeg.
maar je mentor kwam helemaal naar je huis toe
om samen met jou het tegen je ouders te zeggen. ik vind het een beetje jammer hoe je moeder reageerde. ja het is een wond die je zelf hebt gemaakt. maar ze reageerde in mijn ogen wel overdreven. hoe ik het las dacht ik echt van ze kon net een klein kleutertje zijn die geen ijsje of zo mocht hebben. (niet gemeen bedoeld) ik vind het juist goed dat je naar je ouders bent gegaan. maar wel fijn hoe je vader reageerde en je mentor naar je moeder.
maar goed dat je naar de huisarts gaat.
misschien de volgende keer als een wond zo open is dat je wel een hechting gaat halen met je vader dan
je hebt je best gedaan met eten!
ik ben ook trots ik weet hoe moeilijk eten is.
kan je dan niet ergens aan het eind even langs gaan zodat ze je er wel bent maar niet de hele tijd.
als ik over mijn tics vertel geloven ze me nooit. omdat ik geen tics heb kwa geluid... vinden ze niet dat ik dan tics heb dat ik dan expres me zelf sla... maar ja ach als ze me niet geloven geloven ze me niet dus dan mogen ze maar lekker boos worden. je verandert er toch niks aan.
pin dat je vrienden je tics na gaat doen ken ik al te goed haha. mijn hele klas heeft een tic over genomen van mij. dat is tenslote waar aan mensen kunnen zien hoe hoog mijn spanning is. dus nu als iemand boos is in mijn klas krijgt die gene die tic
hoe krijg je ooit een brandwond door een tic?
dat heb ik nou nooit gehad... gelukkig.
maar heb jij ook dat je iemand anders ziet met tics dat je ze onbewust overneemd?
ik heb tics dat ik op vaste plekken sla
maar me kaak sla ik niet zo vaak alleen als de spanning super hoog isgroetjes
bella
Hey!
Oké, de allereerste conclusie die ik heb getrokken is dat ik te beleefd ben? Ik spreek al mijn leraren met 'u' aan tenzij ze zeggen dat ze liever met 'je' worden aangesproken, maar dat doet niemand dus ga ik gewoon vrolijk door.
Over die 5000 minuten, mijn moeder is pittig bezorgd omdat het bij die organisatie niet echt lekker loopt en je dus niet om een nieuwe hulpverlener kunt vragen als er geen klik is... Daarom stelde ze vandaag voor om naar een privé psychiater te gaan. Dat zie ik dan weer niet zitten... Van de gemeente krijgen we al €8.750 voor die 5000 minuten, raad eens hoeveel dit zal kosten? Waarschijnlijk nog veel meer... Bovendien voel ik me dan echt wel een serieus probleem en daar ben ik het zelf niet zo mee eens.
Ik sta inderdaad wel meer open voor hulp, ik begrijp dat ik iemand nodig heb om tegen te lullen en dat ik niet voor altijd leraren als slachtoffer kan gebruiken...
Ik zal eens kijken naar De Procedure, ik heb al een boek van Hannah Bervoets gelezen, Efter en dat was niet zo'n succes, dus daar blijf ik liever bij uit de buurt.
Eh ja, mijn baantje is waarschijnlijk niets voor jou, want het is daar best druk, maar ik werk, heel simpel, in de afwas bij een restaurant.
Wow, ik wist dat tics bestonden, maar zoals jullie er nu over praten klinkt het echt heel ernstig. Ik bedoel, blauwe kaken, brandwonden?! En ze zijn ook nog 'besmettelijk'?
Ik voel me nu al weer een aansteller over die wond, want de zwelling is compleet afgenomen en er is ook geen wondvocht of geligheid in de wond meer te zien, het is alleen nog maar een beetje rood. Misschien dat ik wel helemaal niet naar de huisarts ga? Al deze bezorgdheid om niks...
Eh ik denk dat ik wel positief terugkijk op het bezoek van mijn mentor. Aan de ene kant doet het me wel een beetje pijn dat ze bereid is zo veel moeite voor me te doen. Het bevordert het proces waarin ik mezelf voor probeer te bereiden op haar vertrek ook niet bepaald. Ik vond het fijn dat ze een beetje voor me opkwam en dat ze ook een soort van heeft gezien dat mijn angst op een slechte reactie niet geheel irrationeel is? Alleen die uitbarsting van mijn moeder vond ik ook wel vervelend, ik weet dat mijn ouders me niks aan zullen doen, maar als een van hen een woede uitbarsting heeft word ik al snel best bang. (Oh en ik heb weer een flashback momentje gemaakt, want ik verbeterde mijn mentor bij het uitspreken van de naam van mijn hond. Ik ben die betweter die iedereen altijd zit te verbeteren, maar dat verdient ze niet, ze zit al deze moeite te doen en toch zit ik haar af te kraken.)
Nou, we aten vanavond vegetarisch en raad eens wie er vandaag een heel bord leeg heeft gegeten? (Ik moet wel zeggen dat dat + de kersenflap van vanmiddag alles is wat ik heb gegeten, maar ik vind het best een prestatie.)
We hebben het tijdens dat gesprek van vanochtend over van alles en nog wat gehad. Op een gegeven moment kwam ze (mijn moeder) met dat mentording aanzetten en begon ze ook helemaal over dat er een meisje was gestorven aan anorexia omdat de hulp die ze kreeg te laat kwam en dat als ik mezelf uit zou hongeren dit ook met mij zou kunnen gebeuren, want ik was al meer dan 5 kilo afgevallen, dat kon ze zien (ik heb even gewogen en ik ben precies 3 kilo afgevallen, dus ik vind het wel meevallen). En toen ging ze nog verder over dat als dit zo door zou gaan (geen idee waar de met 'dit' op doelde, ik denk alles) ze me volgend jaar nog zou laten opnemen.
Een hechting halen met mijn vader gaat me wel wat ver...Als ik een infectie oploop zal ik wel moeten, maar een hechting zoek ik niet echt.
Over dat feestje, ik denk dat ik inderdaad maar even halverwege kom kijken.
Groetjes,
Anoniempje
Oké, de allereerste conclusie die ik heb getrokken is dat ik te beleefd ben? Ik spreek al mijn leraren met 'u' aan tenzij ze zeggen dat ze liever met 'je' worden aangesproken, maar dat doet niemand dus ga ik gewoon vrolijk door.
Over die 5000 minuten, mijn moeder is pittig bezorgd omdat het bij die organisatie niet echt lekker loopt en je dus niet om een nieuwe hulpverlener kunt vragen als er geen klik is... Daarom stelde ze vandaag voor om naar een privé psychiater te gaan. Dat zie ik dan weer niet zitten... Van de gemeente krijgen we al €8.750 voor die 5000 minuten, raad eens hoeveel dit zal kosten? Waarschijnlijk nog veel meer... Bovendien voel ik me dan echt wel een serieus probleem en daar ben ik het zelf niet zo mee eens.
Ik sta inderdaad wel meer open voor hulp, ik begrijp dat ik iemand nodig heb om tegen te lullen en dat ik niet voor altijd leraren als slachtoffer kan gebruiken...
Ik zal eens kijken naar De Procedure, ik heb al een boek van Hannah Bervoets gelezen, Efter en dat was niet zo'n succes, dus daar blijf ik liever bij uit de buurt.
Eh ja, mijn baantje is waarschijnlijk niets voor jou, want het is daar best druk, maar ik werk, heel simpel, in de afwas bij een restaurant.
Wow, ik wist dat tics bestonden, maar zoals jullie er nu over praten klinkt het echt heel ernstig
. Ik bedoel, blauwe kaken, brandwonden?! En ze zijn ook nog 'besmettelijk'? Ik voel me nu al weer een aansteller over die wond, want de zwelling is compleet afgenomen en er is ook geen wondvocht of geligheid in de wond meer te zien, het is alleen nog maar een beetje rood. Misschien dat ik wel helemaal niet naar de huisarts ga? Al deze bezorgdheid om niks...
Eh ik denk dat ik wel positief terugkijk op het bezoek van mijn mentor. Aan de ene kant doet het me wel een beetje pijn dat ze bereid is zo veel moeite voor me te doen. Het bevordert het proces waarin ik mezelf voor probeer te bereiden op haar vertrek ook niet bepaald. Ik vond het fijn dat ze een beetje voor me opkwam en dat ze ook een soort van heeft gezien dat mijn angst op een slechte reactie niet geheel irrationeel is? Alleen die uitbarsting van mijn moeder vond ik ook wel vervelend, ik weet dat mijn ouders me niks aan zullen doen, maar als een van hen een woede uitbarsting heeft word ik al snel best bang. (Oh en ik heb weer een flashback momentje gemaakt, want ik verbeterde mijn mentor bij het uitspreken van de naam van mijn hond. Ik ben die betweter die iedereen altijd zit te verbeteren, maar dat verdient ze niet, ze zit al deze moeite te doen en toch zit ik haar af te kraken.)
Nou, we aten vanavond vegetarisch en raad eens wie er vandaag een heel bord leeg heeft gegeten? (Ik moet wel zeggen dat dat + de kersenflap van vanmiddag alles is wat ik heb gegeten, maar ik vind het best een prestatie.)
We hebben het tijdens dat gesprek van vanochtend over van alles en nog wat gehad. Op een gegeven moment kwam ze (mijn moeder) met dat mentording aanzetten en begon ze ook helemaal over dat er een meisje was gestorven aan anorexia omdat de hulp die ze kreeg te laat kwam en dat als ik mezelf uit zou hongeren dit ook met mij zou kunnen gebeuren, want ik was al meer dan 5 kilo afgevallen, dat kon ze zien (ik heb even gewogen en ik ben precies 3 kilo afgevallen, dus ik vind het wel meevallen). En toen ging ze nog verder over dat als dit zo door zou gaan (geen idee waar de met 'dit' op doelde, ik denk alles) ze me volgend jaar nog zou laten opnemen.
Een hechting halen met mijn vader gaat me wel wat ver...Als ik een infectie oploop zal ik wel moeten, maar een hechting zoek ik niet echt.
Over dat feestje, ik denk dat ik inderdaad maar even halverwege kom kijken.
Groetjes,
Anoniempje
misschien is jou school daar strenger in. bij mij mag je alles zeggen. je mag u/je/jij maar ook gewoon de voornaam je mag ook meneer en mevrouw zeggen maar de 'regel' is dat je hun zo als op de basis school juf en meester moet zeggen. maar mijn klas zegt daarom gewoon de voornaam.
zou je niet bij een andere organisatie de zelfde hulp kunnen krijgen?
ik heb 10 verschillende organisaties gehad die precies het zelfde aan bieden. maar de meeste werkten niet voor bij mij thuis.
wat goed dat je meer open staat voor hulp!
. Ik bedoel, blauwe kaken, brandwonden?! En ze zijn ook nog 'besmettelijk'?dat zijn dat tic aan vallen he!
als de spanning normaal is heb ik er best wel weinig die ik niet tegen kan houden.
je mentor snapt vast wel dat het verbeteren van de naam niet bedoeld was als afkraken. dus hoe lastig het ook is maak je er niet al te druk over.
ik denk dat je moeder her goes bedoeld dat ze alleen maar bezorgd is om je. in ben tenslote nog haar kindje en daar wilt ze dan alles voor doen. hoe stom dat voor jou ook is.
pas wel alsjeblieft op met hoe erg je door gaat met niet eten. uiteindelijk heb je er spijt van en kan je niet meer terug zo als ik. ik zou willen eten omdat andere zeggen dat ik dat moet doen. maar dat kan ik niet meer. ik kan niet meer ontbijten en lunchen en me avond eten bestaat af en toe uit 1 hap en dan ben ik er klaar mee.
ik wil hier me zeggen probeer alsjeblief weer te eten voor dat je deze problemen er ook nog bij krijgt. als je graag af wilt vallen kan je ook naar een diëtiste gaan.
groetjes
bella
Hey!
Deze instelling is de enige die mij wil hebben, dat is een beetje het probleem...
Oh ik probeer ook te eten en ik doe het niet om af te vallen. In eerste instantie ben ik wel eens misselijk van de spanning en dan is het moeilijk om te eten, soms vind ik ook gewoon dat ik het niet waard ben om te eten... Dat ik mezelf heb gewogen kwam doordat mijn mentor vroeg of ik dat wel eens had gedaan en ik benieuwd was of mijn moeder gelijk had.
Groetjes,
Anoniempje
Deze instelling is de enige die mij wil hebben, dat is een beetje het probleem...
Oh ik probeer ook te eten en ik doe het niet om af te vallen. In eerste instantie ben ik wel eens misselijk van de spanning en dan is het moeilijk om te eten, soms vind ik ook gewoon dat ik het niet waard ben om te eten... Dat ik mezelf heb gewogen kwam doordat mijn mentor vroeg of ik dat wel eens had gedaan en ik benieuwd was of mijn moeder gelijk had.
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Ik ken ook mensen die leraren altijd met u aanspreken. Het is maar net wat je prettig vindt. Ik ben daar gewoon niet zo van.
Nou als het echt niet lekker loopt met je hulpverlener, kun je echt wel wisselen hoor. Gewoon zeggen dat het resulteert in toenemende suïcidale gedachten en ze doen alles voor je. (Persoonlijke ervaring.) Een privé psychiater is ook echt niet altijd beter. Ik denk dat je echt wel gewoon geholpen kan worden bij die instelling hoor!
Fijn dat je meer open staat voor hulp nu!
Haha, trauma's aan Hanna Bervoets. Vrienden van mij ook hoor, die vonden Alles wat er was ook maar niks.
Ja, afwassen lijkt me ook niet echt mijn ding. Ik kan de vaatwasser al niet eens fatsoenlijk uitruimen door de borden die tegen elkaar aan komen en dan lawaai maken.
Die heftige tics zijn inderdaad in aanvallen. Verder heb ik er echt amper last van, maar het fluctueert ook zeer van tijd tot tijd.
pin dat je vrienden je tics na gaat doen ken ik al te goed haha. Naja, mijn vrienden deden het opzettelijk, omdat ze wisten dat ik me rot schaamde voor die tic en 'm heel naar vond. Dan sloegen zij zich ook, zodat ik me niet zo alleen voelde en minder schaamde 
Hoe ik een brandwond kreeg? Non stop met m'n kin over m'n schouder wrijven. Doe maar eens (niet echt natuurlijk), na een uur ligt je huid open. Ga maar een paar uur door, dan gaat het meer bloeden. Doe het een dag en je hebt een brandwond door wrijving
Je wond zag er vandaag weer goed uit. Ben je uiteindelijk nog naar de huisarts geweest?
Ik snap wat je bedoelt met je mentor, dat ze nu opeens weer zo veel moeite doet, helpt niet met het loslaten van haar.
Over dat flashback momentje, ik denk dat het wel normaal is om de naam van je huisdier te verbeteren als diegene dat fout zegt. Dat snapt zij ook wel. Maar ja, ik snap dat je je nu kut voelt, omdat het nu eenmaal zo in je hoofd zit. Dus das gewoon lastig.
Jeej, vooruitgang met eten! Vegetarisch lijkt het voor nu goed te doen :)
Een andere eetlust hebben (verminderd of juist meer) is ook typerend voor een depressie, maar dat weet je zelf vast ook wel, omdat je eerder zij dat je alle kenmerken weet Dus dat je misselijk enzo bent, komt ook daardoor. Als je je beter gaat voelen, neemt je eetlust als het goed is weer toe. Ik heb dat ook gehad, heb een aantal weken niet geluncht en andere snacks enzo geskipt. Andere tijden weer vreetbuien, dus ja, lekker eetpatroon tijdens depressie
Wel vervelend dat je moeder zo panisch wordt...
Enne, je moeder kan wel een verzoek indienen om je te laten opnemen, maar dat gebeurt echt niet zomaar, dus daar zou ik me niet al te veel zorgen om maken (mocht je dat doen).
Gr. Pin
Ik ken ook mensen die leraren altijd met u aanspreken. Het is maar net wat je prettig vindt. Ik ben daar gewoon niet zo van.
Nou als het echt niet lekker loopt met je hulpverlener, kun je echt wel wisselen hoor. Gewoon zeggen dat het resulteert in toenemende suïcidale gedachten en ze doen alles voor je. (Persoonlijke ervaring.) Een privé psychiater is ook echt niet altijd beter. Ik denk dat je echt wel gewoon geholpen kan worden bij die instelling hoor!
Fijn dat je meer open staat voor hulp nu!
Haha, trauma's aan Hanna Bervoets. Vrienden van mij ook hoor, die vonden Alles wat er was ook maar niks.
Ja, afwassen lijkt me ook niet echt mijn ding. Ik kan de vaatwasser al niet eens fatsoenlijk uitruimen door de borden die tegen elkaar aan komen en dan lawaai maken.
Die heftige tics zijn inderdaad in aanvallen. Verder heb ik er echt amper last van, maar het fluctueert ook zeer van tijd tot tijd.
Hoe ik een brandwond kreeg? Non stop met m'n kin over m'n schouder wrijven. Doe maar eens (niet echt natuurlijk), na een uur ligt je huid open. Ga maar een paar uur door, dan gaat het meer bloeden. Doe het een dag en je hebt een brandwond door wrijving
Je wond zag er vandaag weer goed uit. Ben je uiteindelijk nog naar de huisarts geweest?
Ik snap wat je bedoelt met je mentor, dat ze nu opeens weer zo veel moeite doet, helpt niet met het loslaten van haar.
Over dat flashback momentje, ik denk dat het wel normaal is om de naam van je huisdier te verbeteren als diegene dat fout zegt. Dat snapt zij ook wel. Maar ja, ik snap dat je je nu kut voelt, omdat het nu eenmaal zo in je hoofd zit. Dus das gewoon lastig.
Jeej, vooruitgang met eten! Vegetarisch lijkt het voor nu goed te doen :)
Een andere eetlust hebben (verminderd of juist meer) is ook typerend voor een depressie, maar dat weet je zelf vast ook wel, omdat je eerder zij dat je alle kenmerken weet
Dus dat je misselijk enzo bent, komt ook daardoor. Als je je beter gaat voelen, neemt je eetlust als het goed is weer toe. Ik heb dat ook gehad, heb een aantal weken niet geluncht en andere snacks enzo geskipt. Andere tijden weer vreetbuien, dus ja, lekker eetpatroon tijdens depressie Wel vervelend dat je moeder zo panisch wordt...
Enne, je moeder kan wel een verzoek indienen om je te laten opnemen, maar dat gebeurt echt niet zomaar, dus daar zou ik me niet al te veel zorgen om maken (mocht je dat doen).
Gr. Pin
Hey!
Nou als het echt niet lekker loopt met je hulpverlener, kun je echt wel wisselen hoor. Gewoon zeggen dat het resulteert in toenemende suïcidale gedachten en ze doen alles voor je. (Persoonlijke ervaring.) Een privé psychiater is ook echt niet altijd beter. Ik denk dat je echt wel gewoon geholpen kan worden bij die instelling hoor!
Tja, blijkbaar loopt het niet echt lekker bij die instelling, vandaar. Mijn moeder probeert een suïcidaal meisje daar binnen te krijgen, maar dat lukt niet zo goed. Ik weet dus niet of zeggen dat het mijn suïcidale gedachten bevordert zal helpen...
Wel lief van je vrienden dat ze je tic meededen omdat ze wisten dat je je ervoor schaamde.
Eh ik vind het heel bijzonder dat je tic zo lang doorging dat je uiteindelijk brandwonden kreeg door de wrijving, applaus?
Ik ben wel nog naar de huisarts gegaan (de vriendin aan wie ik foto's had laten zien zei dat het niet kwaad kon om toch even te gaan, dus ik luisterde). De huisarts zei dat de wond zichzelf al goed geheeld had en ik me dus nergens zorgen om hoefde te maken. Daarna vroeg ze wel hoe ik aan die wond kwam en had ze medelijden en ging ze zeuren over de lange wachttijden bij instellingen... Toen begon ze ook nog over alternatieven en vroeg ze of ik een noodplan had voor 'wanneer het allemaal even te veel werd'. Wat op zich wel aardig was, maar ik heb het niet zo op medelijden.
Ja, dat van mijn mentor helpt inderdaad niet echt. Ik heb nu samen met mijn ouders een CD gekocht (het was meer mijn vaders idee) met het nummer 'zij maakt het verschil' er op. Want, mijn mentor maakt het verschil. Ik vind het aan de ene kant een beetje cheesy, maar ik denk dat ze het wel kan waarderen.
Mijn vader loopt ook al te zeggen dat het zo jammer is dat ze weggaat en ik haar nooit meer zal zien. Nu weet ik dus niet of ik moet vertellen dat ze tegen me gezegd heeft dat het voor haar niet zo hoeft te zijn dat we elkaar nooit meer zien. Ik probeer valse hoop te minimaliseren en zeg steeds tegen mezelf dat pas als er plannen zijn ik mag hopen en als ik dit zeg ga ik er dan toch weer van uit dat het zal gaan gebeuren. En bovendien, misschien vinden ze het wel helemaal niet goed (maar dat lijkt me eerlijk gezegd niet het geval).
Ik heb inderdaad tijden van vreetbuien gekend en nu dus ook tijden van minder eetlust, maar ik denk niet dat dat aan een depressie te wijden is. Ik denk: ik heb me wel eens slechter gevoeld, dus ik weet dat ik het dieptepunt nog niet heb bereikt en in mijn hoofd is het dieptepunt een depressie, want ik weet niet zo goed of er nog iets lagers bestaat.
Nou Pin, als ik het goed heb begrepen is vandaag de laatste dag van je toetsweek, ik hoop dat je er zonder al te veel kleerscheuren uit bent gekomen. Geniet van je (soort van, want ik neem aan dat je wel nog even naar school moet) vrijheid!
Groetjes,
Anoniempje
Tja, blijkbaar loopt het niet echt lekker bij die instelling, vandaar. Mijn moeder probeert een suïcidaal meisje daar binnen te krijgen, maar dat lukt niet zo goed. Ik weet dus niet of zeggen dat het mijn suïcidale gedachten bevordert zal helpen...
Wel lief van je vrienden dat ze je tic meededen omdat ze wisten dat je je ervoor schaamde.
Eh ik vind het heel bijzonder dat je tic zo lang doorging dat je uiteindelijk brandwonden kreeg door de wrijving, applaus?
Ik ben wel nog naar de huisarts gegaan (de vriendin aan wie ik foto's had laten zien zei dat het niet kwaad kon om toch even te gaan, dus ik luisterde). De huisarts zei dat de wond zichzelf al goed geheeld had en ik me dus nergens zorgen om hoefde te maken. Daarna vroeg ze wel hoe ik aan die wond kwam en had ze medelijden en ging ze zeuren over de lange wachttijden bij instellingen... Toen begon ze ook nog over alternatieven en vroeg ze of ik een noodplan had voor 'wanneer het allemaal even te veel werd'. Wat op zich wel aardig was, maar ik heb het niet zo op medelijden.
Ja, dat van mijn mentor helpt inderdaad niet echt. Ik heb nu samen met mijn ouders een CD gekocht (het was meer mijn vaders idee) met het nummer 'zij maakt het verschil' er op. Want, mijn mentor maakt het verschil. Ik vind het aan de ene kant een beetje cheesy, maar ik denk dat ze het wel kan waarderen.
Mijn vader loopt ook al te zeggen dat het zo jammer is dat ze weggaat en ik haar nooit meer zal zien. Nu weet ik dus niet of ik moet vertellen dat ze tegen me gezegd heeft dat het voor haar niet zo hoeft te zijn dat we elkaar nooit meer zien. Ik probeer valse hoop te minimaliseren en zeg steeds tegen mezelf dat pas als er plannen zijn ik mag hopen en als ik dit zeg ga ik er dan toch weer van uit dat het zal gaan gebeuren. En bovendien, misschien vinden ze het wel helemaal niet goed (maar dat lijkt me eerlijk gezegd niet het geval).
Ik heb inderdaad tijden van vreetbuien gekend en nu dus ook tijden van minder eetlust, maar ik denk niet dat dat aan een depressie te wijden is. Ik denk: ik heb me wel eens slechter gevoeld, dus ik weet dat ik het dieptepunt nog niet heb bereikt en in mijn hoofd is het dieptepunt een depressie, want ik weet niet zo goed of er nog iets lagers bestaat.
Nou Pin, als ik het goed heb begrepen is vandaag de laatste dag van je toetsweek, ik hoop dat je er zonder al te veel kleerscheuren uit bent gekomen. Geniet van je (soort van, want ik neem aan dat je wel nog even naar school moet) vrijheid!
Groetjes,
Anoniempje
hey
Ik kan de vaatwasser al niet eens fatsoenlijk uitruimen door de borden die tegen elkaar aan komen en dan lawaai maken.
dit is voor mij echt zoon herkennings puntje. als ik de vaatwasser moet doen doe ik boord voor boord in de kast want dan hoor je dat geluid minder + ik doe me koptelefoon op die geluid dempt.
dat is wel heel lief van je vrienden. mijn vrienden doe het alleen maar meer om er geintjes van te maken.
ik had ooit een klas genootje die nog veel ergere tics had dan ik. en mijn klas genoten deden haar altijd na en kwam voor der op maar ja 3 tics van haar heb ik over genomen. waardoor zij ook dacht dat ik haar belachelijk maakte...
maar ik heb ook wel eens als mijn tics enorm erg zijn dat me beste vriend mee gaat doen maar daarna de volgende dag gewoon spierpijn heeft van al dat bewegen dan komt hij de volgende dag op school en zegt hij hoe doe je dat zonder spierpijn te hebben.
groetjes
bella
dit is voor mij echt zoon herkennings puntje. als ik de vaatwasser moet doen doe ik boord voor boord in de kast want dan hoor je dat geluid minder + ik doe me koptelefoon op die geluid dempt.
pin dat je vrienden je tics na gaat doen ken ik al te goed haha. Naja, mijn vrienden deden het opzettelijk, omdat ze wisten dat ik me rot schaamde voor die tic en 'm heel naar vond. Dan sloegen zij zich ook, zodat ik me niet zo alleen voelde en minder schaamde
dat is wel heel lief van je vrienden. mijn vrienden doe het alleen maar meer om er geintjes van te maken.
ik had ooit een klas genootje die nog veel ergere tics had dan ik. en mijn klas genoten deden haar altijd na en kwam voor der op maar ja 3 tics van haar heb ik over genomen. waardoor zij ook dacht dat ik haar belachelijk maakte...
maar ik heb ook wel eens als mijn tics enorm erg zijn dat me beste vriend mee gaat doen maar daarna de volgende dag gewoon spierpijn heeft van al dat bewegen
dan komt hij de volgende dag op school en zegt hij hoe doe je dat zonder spierpijn te hebben. groetjes
bella
Hey,
We zullen zien hoe het uitpakt met die instelling...
De tic was zegmaar niet non-stop zoals ik eerder zei. Dat was niet het juiste woord
Het is wel een stuk of 10x heen en weer gaan over je schouder. Dan max 1 minuut rust, soms iets meer. En dat dan in combinatie met het verkeerde shirt wat toevallig extra wrijvingspijnlijk is. Anyways, best kut.
En idk, iemand had me verteld dat het een brandwond was geworden, so idk. Want een schaafwond is eigenlijk ook een brandwond of zoiets. Idk. Genoeg over die tic
Gelukkig was je wond niet ontstoken. Goed dat je het hebt laten checken.
Je kreeg er ook een gratis medelijden praatje bij. Altijd leuk.
Hebben jullie de CD voor je mentor gekocht?
Waarom denk je dat het eten niet door de depressie komt?
Toetsweek is inderdaad voorbij nu gelukkig. Alleen nog even een project afronden en herkansing doen en dan lekker rustig de vakantie in sukkelen.
Gr. Pin
We zullen zien hoe het uitpakt met die instelling...
De tic was zegmaar niet non-stop zoals ik eerder zei. Dat was niet het juiste woord
Het is wel een stuk of 10x heen en weer gaan over je schouder. Dan max 1 minuut rust, soms iets meer. En dat dan in combinatie met het verkeerde shirt wat toevallig extra wrijvingspijnlijk is. Anyways, best kut.
En idk, iemand had me verteld dat het een brandwond was geworden, so idk. Want een schaafwond is eigenlijk ook een brandwond of zoiets. Idk. Genoeg over die tic
Gelukkig was je wond niet ontstoken. Goed dat je het hebt laten checken.
Je kreeg er ook een gratis medelijden praatje bij. Altijd leuk.
Hebben jullie de CD voor je mentor gekocht?
Waarom denk je dat het eten niet door de depressie komt?
Toetsweek is inderdaad voorbij nu gelukkig. Alleen nog even een project afronden en herkansing doen en dan lekker rustig de vakantie in sukkelen.
Gr. Pin
Hey!
Een medelijdenpraatje is inderdaad geweldig. Maar goed, aan de andere kant mag ik wel blij zijn dat ze de zelfbeschadiging niet per se ziet als iets wat mijn schuld is.
Ja, we hebben de CD gekocht. Ze vond het volgens mij wel leuk. Ze pakte alleen eerst de CD uit en toen zei ik dat ze eerst het kaartje moest lezen (ik dacht echt dat dat een regel was?). Vervolgens kreeg ik van mijn ouders op mijn kop dat dat niet beleefd was.
Ik denk dat het eten niet komt door een depressie omdat ik niet denk dat ik een depressie heb. In het begin was ik er heel geobsedeerd mee bezig en ging ik echt om de week checken of ik aan de symptomen voldeed. Misschien dat ik het dus wel heb, maar er nu niet zo mee bezig ben. Het is alleen zo dat ik me nu over het algemeen kut voel, maar ik weet dat ik me veel slechter kan voelen. Soms eet ik ook niet omdat ik vind dat ik het niet waard ben. Vandaar dat het soms helpt om vegetarisch te eten (Heel raar, ik eet volledig vegetarisch, zelfs als het gaat om dierlijk stremsel enzo. Maar als mijn ouders vlees klaarmaken eet ik het wel gewoon op.), dan voel ik me beter over mezelf en verdien ik het wel? Oké, ik heb het gevoel dat ik mezelf aan het herhalen ben...
Fijn, dat je bijna vakantie hebt! Veel succes met de laatste loodjes!
Groetjes,
Anoniempje
Een medelijdenpraatje is inderdaad geweldig. Maar goed, aan de andere kant mag ik wel blij zijn dat ze de zelfbeschadiging niet per se ziet als iets wat mijn schuld is.
Ja, we hebben de CD gekocht. Ze vond het volgens mij wel leuk. Ze pakte alleen eerst de CD uit en toen zei ik dat ze eerst het kaartje moest lezen (ik dacht echt dat dat een regel was?). Vervolgens kreeg ik van mijn ouders op mijn kop dat dat niet beleefd was
.Ik denk dat het eten niet komt door een depressie omdat ik niet denk dat ik een depressie heb. In het begin was ik er heel geobsedeerd mee bezig en ging ik echt om de week checken of ik aan de symptomen voldeed. Misschien dat ik het dus wel heb, maar er nu niet zo mee bezig ben. Het is alleen zo dat ik me nu over het algemeen kut voel, maar ik weet dat ik me veel slechter kan voelen. Soms eet ik ook niet omdat ik vind dat ik het niet waard ben. Vandaar dat het soms helpt om vegetarisch te eten (Heel raar, ik eet volledig vegetarisch, zelfs als het gaat om dierlijk stremsel enzo. Maar als mijn ouders vlees klaarmaken eet ik het wel gewoon op.), dan voel ik me beter over mezelf en verdien ik het wel? Oké, ik heb het gevoel dat ik mezelf aan het herhalen ben...
Fijn, dat je bijna vakantie hebt! Veel succes met de laatste loodjes!
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Als ik een cadeau en een kaartje krijg lees ik eestal eerst het kaartje of het wordt erbij gezegd of ik vraag er naar. In mijn ogen niet onbeleefd.
Naja, stemming en eetlust hebben wel met elkaar te maken. Depressie of niet.
Maar je 'eetproblemen' (tussen aanhalingstekens omdat ik niet weet hoe ik het anders moet noemen) komen ook gedeeltelijk door je zelfbeeld. Dat je eten iets vindt wat je moet verdienen. Lastig. Ik weet niet goed wat ik daar op moet zeggen. Want ik weet niet of je het dan van me aanneemt als ik je vertel dat je het natuurlijk waard bent om te eten. Die gedachte zit misschien wel een beetje vast in je hoofd.
Heb jij al vakantie?
Gr. Pin
Als ik een cadeau en een kaartje krijg lees ik eestal eerst het kaartje of het wordt erbij gezegd of ik vraag er naar. In mijn ogen niet onbeleefd.
Naja, stemming en eetlust hebben wel met elkaar te maken. Depressie of niet.
Maar je 'eetproblemen' (tussen aanhalingstekens omdat ik niet weet hoe ik het anders moet noemen) komen ook gedeeltelijk door je zelfbeeld. Dat je eten iets vindt wat je moet verdienen. Lastig. Ik weet niet goed wat ik daar op moet zeggen. Want ik weet niet of je het dan van me aanneemt als ik je vertel dat je het natuurlijk waard bent om te eten. Die gedachte zit misschien wel een beetje vast in je hoofd.
Heb jij al vakantie?
Gr. Pin
Hey!
Oké, ik ben dus niet de enige die dat heeft geleerd. Het ding is dat zij me mijn poëziealbum teruggaf en ik het niet kon laten er even in te kijken om te zien wat ze had geschreven. Dus vonden mijn ouders het niet netjes dat ik haar daar op wees terwijl dat wat ik deed ook niet zo netjes was . We zijn gewoon allebei heel nieuwsgierig, laten we het daar bij houden.
Nee, als iemand zegt dat iets wat ik denk niet klopt heb ik een sterke argumentatie nodig en soms geloof ik het nog niet. Het verbaast me soms ook dat als ik iets zeg ik geen reactie krijg als: oh maar dat is niet waar! Misschien kennen mensen me gewoon beter dan ik denk...
Oké, nu even over jouw reactie. Ja oké, ze hebben inderdaad wel met elkaar te maken. Zeg maar gewoon eetproblemen, ik weet het anders ook niet. En nee, dat neem ik dus niet van je aan. Ik zit een beetje met het feit dat ik eigenlijk niks nuttigs doe op aarde... Ja, de zin van het leven hè.
Ik heb inderdaad vakantie. We gaan ook al best snel weg (naar Overijssel). Wel blij dat ik van school af ben hoor, maar dat geen structuur is dus wel minder. Tja...
Groetjes,
Anoniempje
Oké, ik ben dus niet de enige die dat heeft geleerd
. Het ding is dat zij me mijn poëziealbum teruggaf en ik het niet kon laten er even in te kijken om te zien wat ze had geschreven. Dus vonden mijn ouders het niet netjes dat ik haar daar op wees terwijl dat wat ik deed ook niet zo netjes was . We zijn gewoon allebei heel nieuwsgierig, laten we het daar bij houden.Nee, als iemand zegt dat iets wat ik denk niet klopt heb ik een sterke argumentatie nodig en soms geloof ik het nog niet. Het verbaast me soms ook dat als ik iets zeg ik geen reactie krijg als: oh maar dat is niet waar! Misschien kennen mensen me gewoon beter dan ik denk...
Oké, nu even over jouw reactie. Ja oké, ze hebben inderdaad wel met elkaar te maken. Zeg maar gewoon eetproblemen, ik weet het anders ook niet. En nee, dat neem ik dus niet van je aan. Ik zit een beetje met het feit dat ik eigenlijk niks nuttigs doe op aarde... Ja, de zin van het leven hè.
Ik heb inderdaad vakantie. We gaan ook al best snel weg (naar Overijssel
). Wel blij dat ik van school af ben hoor, maar dat geen structuur is dus wel minder. Tja... Groetjes,
Anoniempje
Hey,
We zijn gewoon allebei heel nieuwsgierig, laten we het daar bij houden. Dan hadden jullie er vast allebei geen problemen mee.
Nee, als iemand zegt dat iets wat ik denk niet klopt heb ik een sterke argumentatie nodig en soms geloof ik het nog niet. Bij mij moet het altijd wetenschappelijk bewezen zijn voor ik het aanneem
Ja, we doen inderdaad niet zo veel nuttige dingen. Ik heb ook niet genoeg positieve powers om nu 20 dingen te bedenken die wel nuttig zijn, want ik kom daar gewoon niet op
Maar dat je niet nuttig bent, betekent niet dat je niet mag eten... Want kijk, het is ook niet zo dat je dan iets fout hebt gedaan, zoals iemand vermoorden ofzo. Zo zou je het misschien ook kunnen bekijken.
Je hebt al vakantie, maar je mist nu ook wel structuur. Je kan voor jezelf een schema maken, maar misschien voelt het dan weer alsof er een stuk van je vrijheid weggaat. Dat heb ik altijd. Ik wil wel regelmaat, maar een strak schema voelt net als school en dat wil ik nu juist vermijden in de vakantie
Alvast veel plezier op vakantie!
Gr. Pin
Ja, we doen inderdaad niet zo veel nuttige dingen. Ik heb ook niet genoeg positieve powers om nu 20 dingen te bedenken die wel nuttig zijn, want ik kom daar gewoon niet op
Maar dat je niet nuttig bent, betekent niet dat je niet mag eten... Want kijk, het is ook niet zo dat je dan iets fout hebt gedaan, zoals iemand vermoorden ofzo. Zo zou je het misschien ook kunnen bekijken.
Je hebt al vakantie, maar je mist nu ook wel structuur. Je kan voor jezelf een schema maken, maar misschien voelt het dan weer alsof er een stuk van je vrijheid weggaat. Dat heb ik altijd. Ik wil wel regelmaat, maar een strak schema voelt net als school en dat wil ik nu juist vermijden in de vakantie
Alvast veel plezier op vakantie!
Gr. Pin
Hey!
Dan hadden jullie er vast allebei geen problemen mee.
Nee, maar mijn ouders dus wel.
Bij mij moet het altijd wetenschappelijk bewezen zijn voor ik het aanneem
Ja, dat herken ik. Maar we moeten wel blijven bedenken dat niet alles wat wetenschappelijk is bewezen ook echt klopt. Dat wil ik namelijk nog wel eens vergeten. Maar aan. de andere kant: als dat zelfs niet zeker is, hoe moeten we ergens zeker van zijn?
Nee oké, maar als ik geen verschil uitmaak en niks doe, vervuil ik nog wel de lucht met mijn CO2 uitstoot en verbruik ik wel voedsel en water. Wat in zekere zin betekent dat ik wel iets slechts doe. Niet heel ernstig, maar toch. Want ik zou het vreselijk vinden als over 12 jaar de opwarming van de aarde niet meer te stoppen is en wij worden aangekeken en ik dan niet kan zeggen dat ik het op zijn minst heb geprobeerd (nu klinkt het alsof ik me hier heel erg van bewust van ben, maar dat valt ook wel weer mee hoor).
Dat van dat schema heb ik ook. Ik wil wel structuur, maar een schema gaat dan weer te ver. Deels omdat het dan een beetje voelt alsof ik geen vrijheid heb, maar ook deels omdat ik dan boos wordt als ik mijn schema niet volg...
Alvast veel plezier op vakantie!
Bedankt!
Groetjes,
Anoniempje
Nee, maar mijn ouders dus wel.
Ja, dat herken ik. Maar we moeten wel blijven bedenken dat niet alles wat wetenschappelijk is bewezen ook echt klopt. Dat wil ik namelijk nog wel eens vergeten. Maar aan. de andere kant: als dat zelfs niet zeker is, hoe moeten we ergens zeker van zijn?
Nee oké, maar als ik geen verschil uitmaak en niks doe, vervuil ik nog wel de lucht met mijn CO2 uitstoot en verbruik ik wel voedsel en water. Wat in zekere zin betekent dat ik wel iets slechts doe. Niet heel ernstig, maar toch. Want ik zou het vreselijk vinden als over 12 jaar de opwarming van de aarde niet meer te stoppen is en wij worden aangekeken en ik dan niet kan zeggen dat ik het op zijn minst heb geprobeerd (nu klinkt het alsof ik me hier heel erg van bewust van ben, maar dat valt ook wel weer mee hoor).
Dat van dat schema heb ik ook. Ik wil wel structuur, maar een schema gaat dan weer te ver. Deels omdat het dan een beetje voelt alsof ik geen vrijheid heb, maar ook deels omdat ik dan boos wordt als ik mijn schema niet volg...
Bedankt!
Groetjes,
Anoniempje
hey
je eet probleem ken ik al te goed
daar begon mijn probleem mee eerst mocht ik niet eten als ik ruzie had gehad of op me kop kreeg... toen moest ik goede dingen doen...
en later dacht ik als ik nooit meer zou eten dat een arm persoon meer eten zou hebben...
en daarna sloeg het om naar nooit meer eten is goed voor je omdat je dan viesiek kapot gaat....
ik besef me sinds kort (heel langzaan) dat het helemaal niet helpt om niks te eten. je blijft gewoon leven je helpt andere niet want het eten woord toch in huis gehaald.
nu eet ik weinig maar probeer gelijktertijd meer te eten en ook gelijkertijd minder
mijn punt is probeer als je blieft weer te gaan eten voor dat het niet meer anders kan.
vakantie = structuur problemen.
zo zie ik vakantie in mijn ogen. ik kan niet zonder structuur dan woord ik chagarijnig en boos en dan verpest ik me vakantie als ik dingen in plen niet de hele dag maar bvb een vast uurtje hobbyen en vaste tijd op staan blijft het in mijn hoofd gewoon rustig. zo zit je niet vast aan een vast geroosterde vakantie maar wel wat structuur. maar voor mij is het nu niet meer nodig omdat ik 3 weken werk. en de andere 3 weken heb ik maar 3 dagen niks te doen de rest zit ik op een plek zonder wifi/4g waardoor het echt 0 structuur meer is....
maar jeeeh vakantie!
ik wil nu al weer naar school
ik kan niet tegen die verandering van school naar geen school.
groetjes
bella
je eet probleem ken ik al te goed
daar begon mijn probleem mee eerst mocht ik niet eten als ik ruzie had gehad of op me kop kreeg... toen moest ik goede dingen doen...
en later dacht ik als ik nooit meer zou eten dat een arm persoon meer eten zou hebben...
en daarna sloeg het om naar nooit meer eten is goed voor je omdat je dan viesiek kapot gaat....
ik besef me sinds kort (heel langzaan) dat het helemaal niet helpt om niks te eten. je blijft gewoon leven je helpt andere niet want het eten woord toch in huis gehaald.
nu eet ik weinig maar probeer gelijktertijd meer te eten en ook gelijkertijd minder
mijn punt is probeer als je blieft weer te gaan eten voor dat het niet meer anders kan.
vakantie = structuur problemen.
zo zie ik vakantie in mijn ogen. ik kan niet zonder structuur dan woord ik chagarijnig en boos en dan verpest ik me vakantie als ik dingen in plen niet de hele dag maar bvb een vast uurtje hobbyen en vaste tijd op staan blijft het in mijn hoofd gewoon rustig. zo zit je niet vast aan een vast geroosterde vakantie maar wel wat structuur. maar voor mij is het nu niet meer nodig omdat ik 3 weken werk. en de andere 3 weken heb ik maar 3 dagen niks te doen de rest zit ik op een plek zonder wifi/4g waardoor het echt 0 structuur meer is....
maar jeeeh vakantie!
ik wil nu al weer naar school
ik kan niet tegen die verandering van school naar geen school.
groetjes
bella
Hoi,
Maar aan. de andere kant: als dat zelfs niet zeker is, hoe moeten we ergens zeker van zijn? Onszelf overtuigen dat het klopt.
Want ik zou het vreselijk vinden als over 12 jaar de opwarming van de aarde niet meer te stoppen is en wij worden aangekeken en ik dan niet kan zeggen dat ik het op zijn minst heb geprobeerd (nu klinkt het alsof ik me hier heel erg van bewust van ben, maar dat valt ook wel weer mee hoor). Een vriendin van me zei ooit dat ik me hier geen zorgen om moest maken. De wereld vergaat toch wel. Of een gigantische komeet dat nu gaat doen of miljarden wezentjes die over de bol heen hobbelen. Komt allemaal op hetzelfde neer en het is allemaal onvermijdelijk en natuurlijk.
(Niet dat het niet goed is om je bewust te zijn van het klimaat e.d., maar dit plaatst het toch iets meer in perspectief.)
Als je veel zou gaan werken in je vakantie, zou dat dan uitmaken voor je schema?
Gr. Pin
(Niet dat het niet goed is om je bewust te zijn van het klimaat e.d., maar dit plaatst het toch iets meer in perspectief.)
Als je veel zou gaan werken in je vakantie, zou dat dan uitmaken voor je schema?
Gr. Pin
Hey!
Ja, je vriendin heeft inderdaad wel gelijk. De wereld vergaat toch wel, en om eerlijk te zijn heb ik daar niet al te veel problemen mee. Het is meer dat het dan (deels) mijn schuld zou zijn.
Eh nee, als ik moet werken doe ik de hele dag eigenlijk niks omdat ik vanaf 4 uur oproepbaar moet zijn en dan niks durf te doen of plannen. Bovendien kan ik me nog zo vaak opgeven, maar als ze me niet nodig hebben, hebben ze me niet nodig....
Groetjes,
Anoniempje
Ja, je vriendin heeft inderdaad wel gelijk. De wereld vergaat toch wel, en om eerlijk te zijn heb ik daar niet al te veel problemen mee. Het is meer dat het dan (deels) mijn schuld zou zijn.
Eh nee, als ik moet werken doe ik de hele dag eigenlijk niks omdat ik vanaf 4 uur oproepbaar moet zijn en dan niks durf te doen of plannen. Bovendien kan ik me nog zo vaak opgeven, maar als ze me niet nodig hebben, hebben ze me niet nodig....
Groetjes,
Anoniempje
hey
is je vakantie nog vol te houden tot nu toe?
heb je een manier gevonden hoe je een beetje ritme kan behouden?
ik ben gewoon even benieuwd hoe het met je gaat omdat het bijna 2 weken geleden is dat we iets van je gehoord hebben.
oohja in je reactie hier boven zij je dat het jou schuld is als de wereld vergaat. nou ik denk dat het komt door de mensen die niet om de aarde en het milieu geven.
jij doet je aan deel die je kan doen om de wereld te reden meer kan je niet doen.
groetjes
blue
is je vakantie nog vol te houden tot nu toe?
heb je een manier gevonden hoe je een beetje ritme kan behouden?
ik ben gewoon even benieuwd hoe het met je gaat omdat het bijna 2 weken geleden is dat we iets van je gehoord hebben.
oohja in je reactie hier boven zij je dat het jou schuld is als de wereld vergaat. nou ik denk dat het komt door de mensen die niet om de aarde en het milieu geven.
jij doet je aan deel die je kan doen om de wereld te reden meer kan je niet doen.
groetjes
blue
Hey!
Ik heb niet veel om te vertellen, vandaar dat ik al een tijdje niks meer van mezelf heb laten horen.
Toen we op vakantie waren viel het ritme er nog wel in te houden, aangezien mijn hond iedere ochtend voor mijn deur zat te wachten tot ik uit bed zou komen. Nu ik weer thuis zit slaap ik gewoon boven, dus is dat niet meer het geval. Vandaar dat ik heb besloten om toch maar een planning te maken, allereerst in mijn hoofd, maar nu dat niet zo heel geweldig werkt ga ik het toch maar opschrijven.
Mijn vakantie is wel oké, ik spreek deze week een paar keer af met vriendinnen. Ook met die vriendin van vroeger die een beetje dezelfde problemen heeft als ik. We hebben vanmiddag afgesproken om elkaars gedachten en geboelens een beetje te relativeren, haha. Het valt wel mee met hoeveel stress ik heb, maar ik denk niet dat ik naar school zal gaan zonder mezelf in de tussentijd te hebben gesneden (nu we het over school hebben, vorige week kreeg ik mijn nieuwe schoolrooster al toegemaild, hoe geweldig is dat? *niet*).
Ik zit nu wel een beetje met mijn littekens, want op mijn enkels zijn de wonden nog niet volledig geheeld (eigenlijk best erg, want de laatste keer dat ik mezelf heb gesneden was 3 weken geleden) en ik voel me dus niet prettig bij het dragen van een korte broek of een rokje. Maar het wordt deze week wel 40 °C, dus ik hoop dat dat een beetje goed gaat. Ook vroegen vriendinnen of ik met hen wilde logeren, maar dat heb ik dus ook afgewezen omdat ik bang ben dat ze iets zullen zien. En mijn moeder wil met me gaan winkelen (vind ik niet super erg, heb nog een broek nodig), maar ook dat durf ik niet echt, want wat als de hokjes of gordijnen bij de pashokjes niet helemaal tot aan de vloer komen? Of wat als mijn moeder wil dat ik iets pas met een korte broek? Ik zit mezelf de laatste tijd dus een beetje in de weg.
Oh en mijn ouders zijn vergeten dat ik aan zelfbeschadiging doe ofzo, want ze vroegen laatst of we deze vakantie nog een keer gingen zwemmen. Toen heb ik gewoon gezegd dat ik er geen zin in heb, want ik durf de waarheid niet te vertellen, wil ze niet bezorgd maken.
Oké, even terugkomend op dat het mijn schuld is als de wereld vergaat. Zo ver zou ik niet gaan, het is eerder dat ik me schuldig zou voelen als ik wist dat ik het niet geprobeerd heb. Daar heb ik nu de eerste stap in gemaakt, ik heb mijn ouders officieel verteld dat ik vegetariër wil zijn en op de vervangende supplementen na is dat ook zo.
Oh wauw, misschien had ik toch wel wat om te vertellen, haha.
Groetjes,
Anoniempje
Ik heb niet veel om te vertellen, vandaar dat ik al een tijdje niks meer van mezelf heb laten horen.
Toen we op vakantie waren viel het ritme er nog wel in te houden, aangezien mijn hond iedere ochtend voor mijn deur zat te wachten tot ik uit bed zou komen. Nu ik weer thuis zit slaap ik gewoon boven, dus is dat niet meer het geval. Vandaar dat ik heb besloten om toch maar een planning te maken, allereerst in mijn hoofd, maar nu dat niet zo heel geweldig werkt ga ik het toch maar opschrijven.
Mijn vakantie is wel oké, ik spreek deze week een paar keer af met vriendinnen. Ook met die vriendin van vroeger die een beetje dezelfde problemen heeft als ik. We hebben vanmiddag afgesproken om elkaars gedachten en geboelens een beetje te relativeren, haha. Het valt wel mee met hoeveel stress ik heb, maar ik denk niet dat ik naar school zal gaan zonder mezelf in de tussentijd te hebben gesneden (nu we het over school hebben, vorige week kreeg ik mijn nieuwe schoolrooster al toegemaild, hoe geweldig is dat? *niet*).
Ik zit nu wel een beetje met mijn littekens, want op mijn enkels zijn de wonden nog niet volledig geheeld (eigenlijk best erg, want de laatste keer dat ik mezelf heb gesneden was 3 weken geleden) en ik voel me dus niet prettig bij het dragen van een korte broek of een rokje. Maar het wordt deze week wel 40 °C, dus ik hoop dat dat een beetje goed gaat. Ook vroegen vriendinnen of ik met hen wilde logeren, maar dat heb ik dus ook afgewezen omdat ik bang ben dat ze iets zullen zien. En mijn moeder wil met me gaan winkelen (vind ik niet super erg, heb nog een broek nodig), maar ook dat durf ik niet echt, want wat als de hokjes of gordijnen bij de pashokjes niet helemaal tot aan de vloer komen? Of wat als mijn moeder wil dat ik iets pas met een korte broek? Ik zit mezelf de laatste tijd dus een beetje in de weg.
Oh en mijn ouders zijn vergeten dat ik aan zelfbeschadiging doe ofzo, want ze vroegen laatst of we deze vakantie nog een keer gingen zwemmen. Toen heb ik gewoon gezegd dat ik er geen zin in heb, want ik durf de waarheid niet te vertellen, wil ze niet bezorgd maken.
Oké, even terugkomend op dat het mijn schuld is als de wereld vergaat. Zo ver zou ik niet gaan, het is eerder dat ik me schuldig zou voelen als ik wist dat ik het niet geprobeerd heb. Daar heb ik nu de eerste stap in gemaakt, ik heb mijn ouders officieel verteld dat ik vegetariër wil zijn en op de vervangende supplementen na is dat ook zo.
Oh wauw, misschien had ik toch wel wat om te vertellen, haha.
Groetjes,
Anoniempje
hey
ik snap je dilemma met korte broeken...
ik haat het ook want heb ook littekens op me benen... en mag donderdag in 40 grade werken
met een lange broek. en bij mijn werk is het altijd 10 grade warmer dan buiten.
kan je als je met je moeder gaat shoppen niet gewoon sneakers met iets hogere sokken aan doen. het ziet er misschien lelijk uit maar beter dan snedens zien.
en over het zwemmen. kan het niet zijn dat je ouders wouden zwemmen omdat het leuk is en er niet bij stil staan dat dat voor jou ongemakkelijk is met littekens?
wat goed dat je je ouders hebt vertelt dat je vegetariër wilt worden. wat vonden ze er van?
ik vind dat echt knap dat hij zonder vlees kan. ik eet als enigste thuis vlees ik vind het ook het lekkerst van de maaltijd.
groetjes
blue
ik snap je dilemma met korte broeken...
ik haat het ook want heb ook littekens op me benen... en mag donderdag in 40 grade werken
met een lange broek. en bij mijn werk is het altijd 10 grade warmer dan buiten. kan je als je met je moeder gaat shoppen niet gewoon sneakers met iets hogere sokken aan doen. het ziet er misschien lelijk uit maar beter dan snedens zien.
en over het zwemmen. kan het niet zijn dat je ouders wouden zwemmen omdat het leuk is en er niet bij stil staan dat dat voor jou ongemakkelijk is met littekens?
wat goed dat je je ouders hebt vertelt dat je vegetariër wilt worden. wat vonden ze er van?
ik vind dat echt knap dat hij zonder vlees kan. ik eet als enigste thuis vlees
ik vind het ook het lekkerst van de maaltijd. groetjes
blue
Hey!
Succes met werken, lijkt me zwaar om in die hitte met een lange broek te gaan werken.
Ja, ik zat er ook al aan te denken om dan lange sokken te dragen, maar met dit weer zie ik dat niet zo zitten.
Nou, begin dit jaar heb ik mijn moeder verteld dat ik niet wilde zwemmen vanwege mijn littekens. Toen vroeg ze of het zo erg was dat ik niet wilde zwemmen (waar ik geen antwoord op durfde te geven). Dus ze weet het wel...
Mijn ouders vonden het wel oké. Mijn moeder is voornamelijk bezorgd dat ik minder gezond eet en mijn vader dat ik te streng word/ben voor mezelf. Ik vind bepaald vlees ook wel lekker, dus misschien dat ik het in die opzichten wel ga missen, maar zo belangrijk vind ik het nou ook weer niet moet ik zeggen. Dan vind ik het milieu en de dieren belangrijker.
Groetjes,
Anoniempje
Succes met werken, lijkt me zwaar om in die hitte met een lange broek te gaan werken.
Ja, ik zat er ook al aan te denken om dan lange sokken te dragen, maar met dit weer zie ik dat niet zo zitten.
Nou, begin dit jaar heb ik mijn moeder verteld dat ik niet wilde zwemmen vanwege mijn littekens. Toen vroeg ze of het zo erg was dat ik niet wilde zwemmen (waar ik geen antwoord op durfde te geven). Dus ze weet het wel...
Mijn ouders vonden het wel oké. Mijn moeder is voornamelijk bezorgd dat ik minder gezond eet en mijn vader dat ik te streng word/ben voor mezelf. Ik vind bepaald vlees ook wel lekker, dus misschien dat ik het in die opzichten wel ga missen, maar zo belangrijk vind ik het nou ook weer niet moet ik zeggen. Dan vind ik het milieu en de dieren belangrijker.
Groetjes,
Anoniempje
hai
je mag wel met korte broek maar idk. dan woord ik vies sommige dingen die ik moet pakken kan je zwart van worden... we verdelen dan ook meer de taken met die hitte + het is vakantie dus het is al 10x rustiger
langere sokken aan trekken is beter dan een lange broek
volgens mij als je vegetarisch bent. eet je juist gezond. vooral heel veel groente. dus ongezond kan het niet echt snel worden.
over milieu heb ik een vraagje hebben jou ouders zonnepanelen op het dak. dat is namelijk goed voor het milieu... en een elektrische auto. en helemaal als je die auto oplaad met je zonnepanelen....
ik krijg ze vanavond
en we zijn ook aan het kijken voor en elektrische auto...
groetjes
blue
je mag wel met korte broek maar idk. dan woord ik vies
sommige dingen die ik moet pakken kan je zwart van worden... we verdelen dan ook meer de taken met die hitte + het is vakantie dus het is al 10x rustiger langere sokken aan trekken is beter dan een lange broek
volgens mij als je vegetarisch bent. eet je juist gezond. vooral heel veel groente. dus ongezond kan het niet echt snel worden.
over milieu heb ik een vraagje hebben jou ouders zonnepanelen op het dak. dat is namelijk goed voor het milieu... en een elektrische auto. en helemaal als je die auto oplaad met je zonnepanelen....
ik krijg ze vanavond
en we zijn ook aan het kijken voor en elektrische auto...
groetjes
blue
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
