Hee ik voel me ook zo ofz heel raar dat ik aandacht wil vragen omdat mensen mijn toch niet zien staan dat gevoel kan ik niet uit leggen maar ik ben ook begonnen met mezelf snijden ik wil het niet maar dat is dan opeens moeten ofz  ik weet het niet het is vervelend maar ik wil dat mensen het weten maar toch weer niet? Hoe komt dat gevoel toch?

Hé ik lees erg veel over dit onderwerp fijn dat jullie elkaar helpen ik doe het zelf ook ik doe het op mijn heup/zij zodat niet veel mensen het zien ik doe het al erg lang ongeveer 2-3 jaar ik heb met mijn school mentor al gesprekken zij weet dat ik zware depressie heb en me niet fijn voel zij weet niet dat ik meerdere zelfmoordpogingen heb gedaan en mezelf snij dit weet alleen mijn vriendin ook mijn ouders weten het dus niet ik ben niet van plan het hun te gaan vertellen aangezien ik me niet altijd veilig voel om hun heen ondanks ik en mijn familie het best goed hebben toch merk ik dat ik wel hulp nodig heb mijn mentor gaat mij niet kunnen helpen ik moet denk ik een therapeut hebben ofzo dat heb ik vroeger ook al gehad maar ik weet niet hoe ik nu zo iets moet krijgen ik denk via mijn ouders maar hoe vertel ik zoiets tegen hun alvast bedankt voor alle hulp btw sorry voor mijn gebrek aan spelling ik heb dyslexie

Ik wil alleen zeggen stop met snijden, mijn zus heeft dat ook gedaan en haar hele armen en benen zitten onder de littekens en dat blijft je je hele leven achtervolgen

Hi,

Anoniem06 schreef:

Ik heb Pin wel vaker horen zeggen dat het helpt om het eerst in word te schrijven en dan te kopiëren en plakken, maar ja, dan kun je wel niet quoten.

Ja, dat hielp toen alles nog met codes ging. Het quoten kon via een code en emoji's en dingen als dikgedrukt en onderstreept. Nu werkt dat niet meer, dus vind ik Word persoonlijk irritant. Gwn proberen te onthouden om ctrl+a en ctrl+c te doen voor het versturen van je reactie

Anoniem06 schreef:

Hm, daar heb ik nog nooit van gehoord. Is dat omdat je al bij de Kindertelefoon hebt aangegeven dat je weggaat en ze nu op moeten ruimen om je anonimiteit te behouden?

Ik heb hier 2 theorieën voor:

1. Foutje in 't systeem en ik ben steeds de sjaak
2. Bepaalde woorden die ik gebruik triggeren iets waardoor het gecheckt wordt.

Idk 

Anoniem06 schreef:

Nee, zeker niet actief aan gewerkt. Ik heb altijd gezegd dat ik niks aan mijn zelfbeschadiging wilde doen, maar dat ik het niet erg zou vinden als het 'vanzelf' weg zou gaan en dat heb ik dus soort van bereikt.

Oh wauw wat chill. En wat knap.

Anoniem06 schreef:

Ik vind het inderdaad gewoon leuk om te zien dat als je tussen de nieuwe reacties kijkt er nog steeds kinderen met hun problemen komen en dat er nog altijd kinderen zijn die hen proberen te helpen met nuttige antwoorden.

Dat is inderdaad iets wat hopelijk nooit zal veranderen :)

Blue schreef:

misschien moet ik vandaag die topic maar plaatsen 🤔 al wil ik het liever niet. Ik wil nog niet weg 🤣 rot veranderingen ook. 

Het plaatsen ervan verplicht je niet om nu weg te gaan. Kijk maar naar mij lol.

Gr. Pin

Hey,

Ai, dat maakt het dan nog lastiger. Ik heb Pin wel vaker horen zeggen dat het helpt om het eerst in word te schrijven en dan te kopiëren en plakken, maar ja, dan kun je wel niet quoten.

Neem alle tijd die je nodig hebt!

Hm, daar heb ik nog nooit van gehoord. Is dat omdat je al bij de Kindertelefoon hebt aangegeven dat je weggaat en ze nu op moeten ruimen om je anonimiteit te behouden?

Nee, zeker niet actief aan gewerkt. Ik heb altijd gezegd dat ik niks aan mijn zelfbeschadiging wilde doen, maar dat ik het niet erg zou vinden als het 'vanzelf' weg zou gaan en dat heb ik dus soort van bereikt.

Oké, hier ging even iets mis met quoten. Maar goed, wat ik wilde zeggen is dat ik wel begrijp dat zonder Kenshin er wel wat veranderd is. Ik heb ook wel gemerkt dat Blue niet 3 keer per dag iets in zijn topic schrijft, haha (ik overdrijf). Maar ja, om dan maar een beetje filosofisch te worden: mensen veranderen constant, en situaties ook, en dat is normaal. Ik vind het inderdaad gewoon leuk om te zien dat als je tussen de nieuwe reacties kijkt er nog steeds kinderen met hun problemen komen en dat er nog altijd kinderen zijn die hen proberen te helpen met nuttige antwoorden.

Groetjes,

Anoniempje 

hey 

zo te zien kan je het nog haha 

dat kan ook nog natuurlijk. 
 

het is meer een veel voorkomend probleem op het forum ik heb er ook regelmatig last van. en ik ben ook zo’n geheugen van een vergiet die dus echt niet meer weet wat ie getypt heeft

Fijn dat hier aan gewerkt word! Het moet namelijk geen groot ding worden want dan kom je er niet makkelijk af, kan ik je met ervaring vertellen

afscheid nemen van mij duurt iets langer dan van pin. Want ik vind het moeilijk om echt die stap te maken . Ik vermijd veranderingen dus ja. 
maar ik denk dat ik over 2 week “eindelijk” ga verdwijnen. Want dan is mijn topic als het goed is rond

groetjes blue 

Kutzooi weer m'n hele reactie weg. Ga proberen 'm zo goed mogelijk na te reproduceren.

Ah wat fijn om te horen!

Fijn dat je het dan wel in ieder geval goed hebt kunnen afsluiten toch? Je maakte je best veel zorgen vgm over hoe het met haar ging, niet?

Ah wat leuk en goed dat je nog eens langs bent geweest! Mooi dat je nog wat contact hebt! Zelf heb ik geen contact meer met docenten van de middelbare.

Jou kennende zal je er wel goed voor staan, dus dat moet vast goedkomen! 

Ai ja, dat heb je inderdaad met sommige studies. Wel tof dat je er ook de uitdaging van inziet. Ik denk dat op kamers gaan je ook echt goed kan doen. Ik hoop dat je inderdaad van de vrijheid zal genieten :)

Wat fijn dat jullie dus toch een manier hebben gevonden om met elkaar te praten! Ik kan me herinneren dat jullie in het begin nog wat problemen hadden, omdat hij heel bezorgd was. Ook tof dat hij wss door jou heeft ontdekt dat hij een top vertrouwenspersoon maakt!

Noooo wat kut. Heb je die overstap naar andere instelling succesvol gemaakt, moet je alsnog naar een ander straks :/ Wel vind ik het fijn om te horen dat er echt nu wel goede plannen liggen voor behandeling en ook voor meer onderzoek straks. Ik hoop dat het je helpt en gaat blijven helpen en dat je snel vooruitgang merkt!

Kan ik me voorstellen dat het niet je favoriete activiteit is, maar wel echt super dat het jullie band heeft verbeterd!

Haha, helemaal niet als een oude oma hoor! Klinken als goede lockdown hobbies :)

Ik heb eigenlijk nog één vraag over. Dit begon allemaal omdat je jezelf beschadigde. Nu vraag ik me dus af, hoe gaat het daar nu mee? Als je daar meer over wil vertellen ofc.

Echt super tof dat ik je nog tref op het forum, Anoniempje! Het was me een eer om onderdeel te mogen zijn van jouw verhaal en om mee te mogen lezen en denken. Ik heb het heel graag gedaan! Ik wens je alle goeds en ik hoop dat het beginnen van je studie een nieuw hoofdstuk opent in je leven waar je een stuk meer van kan genieten! Jaja, ook mijn woorden klinken een beetje cheesy, maar ik meen ze wel!   Veel succes en ik wens je alle goeds!

Gr. Pin

Hey!

@Pin en @Blue . Dit bericht is voornamelijk voor jullie bedoeld, maar voor anderen die dit topic misschien ook hebben gevolgd misschien wel interessant.

Zoals Blue al zei is het inderdaad wel een goed teken dat ik hier al een tijdje niet ben geweest. Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar ik denk wel dat ik op de goede weg ben. 

Ik heb uiteindelijk nog contact gezocht met Hannah's vader en ben zo met haarzelf in contact gekomen. Ik ben zelfs nog een keer bij haar thuis geweest, maar sindsdien hebben we eigenlijk geen contact meer gehad en vond ik dat ook niet nodig.

Eh Clay is sindsdien bevallen van een dochtertje, iets wat ik volgens mij ook niet heb verteld. Ik ben zelfs een keer bij haar op bezoek geweest (waar ik zelf best trots op ben). We hebben nog wel eens contact, ook al is het niet zo vaak als voorheen, ben ik wel blij dat ik haar ken en soms nog kan bellen voor een leuk gesprek of wat advies. 

Het schooljaar komt voor mij bijna ten einde, ik hoef alleen nog maar eindexamens te doen. Ik kan aan de ene kant niet wachten, maar vind het aan de andere kant ook nog wel spannend. Ik heb wel al besloten wat ik wil studeren, alleen wordt die studie maar op 1 andere plek in Nederland aangeboden : aan de andere kant van Nederland. Oftewel: ik zal op kamers moeten. Dat is best spannend, maar ik denk dat ik ook zal genieten van de vrijheid. Dus ja, ik ben eigenlijk alleen nog bezig met leren en houd me steeds meer bezig met afscheid nemen (wat toch best lastig is). 

Oh Rick hebben we ook nog: we praten nog steeds iedere week met elkaar en volgende week zal de laatste keer zijn. Hij wordt volgend jaar vertrouwenspersoon bij ons op school, dus hij heeft al vervanging voor me gevonden, haha.

Met therapie gaat het best goed, Sara is naar een andere instelling gegaan, maar ik mocht mee. Helaas zal ik nu toch echt van haar gescheiden worden als ik ga verhuizen. We hebben EMDR geprobeerd en gaan nu aan schematherapie beginnen om te zien welke therapievorm het beste bij me past. Binnenkort krijg ik ook nog een diagnostisch onderzoek, dus ik ben benieuwd naar wat daar nog uit gaat komen.  Oh en ik heb met mijn ouders systeemtherapie (therapie met het gezin) gedaan (technisch gezien doen we het nog steeds, maar de therapeute is al een paar maanden ziek), wat op zich best helpvol is, maar wat ik gewoon niet zo geweldig vind. Ik moet wel zeggen dat de relatie met mijn ouders is verbeterd. 

Oh en een leuke fun-fact als afsluiter: ik heb 2 nieuwe dingen gevonden als tijdverdrijf tijdens de lockdown: radio luisteren en borduren, haha, ik klink als een oude oma.

Nou ja, dat was het eigenlijk wel. Ik hoop dat jullie het interessant vonden. Als jullie vragen hebben, of misschien zelf nog iets willen vertellen, hoor ik het graag en zo niet, eh vaarwel?

Groetjes,

Anoniempje

Hey Anoniem06

ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat. 
betekend het omdat je al 3 maanden niet online ben geweest dat het goed gaat? 
 

weet dat als er ooit iets is dat wij er dan voor je zijn! 
 

Groetjes blue

Hey!

Nou, ze zeiden dat er misschien een diagnose uit zou komen (mijn trajectbegeleidster), dus dat vind ik wel spannend. Sara heeft het er echter niet over gehad.

Misschien dat ze het er komende afspraak over wil hebben.

Dan zit ik nog met iets. Hannah zit al een tijdje op een plek waar ze hulp krijgt, het ding is dat ze me had geschreven dat ik na 5 weken post kon sturen, maar ze hè tegen die tijd wel zou laten weten. Die 5 weken zijn al lang voorbij en nog steeds heb ik niks van haar gehoord. Ik weet dat ze na er in totaal 10 weken te hebben gezeten weg zou mogen, maar ik weet niet waar ze dan naartoe gaat. Volgende week woensdag is het 10 weken geleden dat ik voor het laatst iets van haar heb gehoord. Ik weet dat de post er even over doet en het goed zou kunnen dat ik na 2 weken iets van haar hoor. Ik ben alleen heel erg bezorgd, omdat ze dus had gezegd dat ze na 5 weken iets van zich zou laten horen maar dat niet heeft gedaan. Ik weet niet waar ze is of waar ze naartoe gaat en voor hetzelfde geld leeft ze misschien wel niet meer zonder dat ik daar iets vanaf weet. Nu ben ik aan het doemdenken, dat weet ik, maar het is moeilijk om dat niet te doen. Hoe langer de ik niks van haar hoor, hoe meer zorgen ik me ga maken.

Ik heb het telefoonnummer van haar vader, maar ken hem niet zo goed. Ook wil ik haar niet in de problemen brengen door hem een berichtje te sturen en haar nieuwe naam te noemen (ze heeft haar naam veranderd en ik neem aan vanwege de veiligheid). Oftewel: ik ben bang iets verkeerd te doen.

Groetjes,

Anoniempje

Hey!

Oh sorry, ik heb het denk ik verkeerd verwoord. We krijgen op 15 mei dus het advies, maar eerder die week hebben ze een soort overleg over mij. Ik krijg dus niet meteen terugkoppeling, ik moet zelfs de dag voor het adviesgesprek nog naar therapie, waar zij dan dus denk ik niks mag zeggen over dat overleg…

Ja, inderdaad spannend! Ik ga ook een brief schrijven aan mijn ouders om voor te lezen.

Ik had afgelopen week een evaluatiegesprek met Sara over hoe de therapie tot nu toe is verlopen en zij vond dat ik goede vooruitgang maakte en daar ben ik het wel mee eens.

Groetjes,

Anoniempje

Hi,

Wel chill dat ze dezelfde dag al een terugkoppeling geven over wat er uit het gesprek is gekomen. Dan zit je daar ook niet de hele tijd op te wachten.

Spannend dat je je littekens gaat laten zien! 

Heb je het idee dat je vooruit gaat met de therapie?

Gr. Pin