De Kindertelefoon.nl

Hey,



Zelfs bij numerus fixus zijn de 5 VWO cijfers vaak pas het laatste waar naar wordt gekeken, maar dat verschilt per studie. Ik heb een studie op het oog met numerus fixus die zelfs helemaal niet naar die cijfers kijkt :)



Kleine puntjes die wel veel stress geven. Denk je dat, omdat ze klein zijn, ze bijvoorbeeld wel sneller minder erg worden? Of zijn het dus eigenlijk grote punten?



Gr. Pin

---

Hey!



Stress is best wel een dingetje en dat ik school mis levert me ook wel stress op, al helemaal omdat ik geen invloed heb op welke uren ik moet missen. Presentaties op school vind ik al erg genoeg en als ik het dan voor een groep vreemden moet doen is de stress waarschijnlijk niet meer te houden. Het andere, meer sociale probleem kan wel meevallen, als ik het geluk heb dat ik iemand vind die ik wel mag.



Maar we denken hier allemaal over na alsof ik het ga halen, maar wie weet is mijn motivatiebrief wel zo slecht dat ik niet eens binnenkom.



Groetjes,

Anoniempje

---

hoi



als je denkt dat het je echt te veel stress op levert moet je her misschien niet doen.

hoe denken je ouders er eigenlijk over? zij kennen je tenslotte beter (denk ik) aan wij 2en jou kennen.



als je motivatie brief niet goed genoeg is dan kan je het los laten en dan kan je gewoon weer naar school....

of denk ik er nu teluchtig over



groetjes

bella

---

Hey!



Het ding is dat ik mijn ouders overal een beetje buiten laat (wat mijn mentor best vervelend vindt, maar hé, het is mijn keuze) en zij dus niet weten wat mij precies stress oplevert. Ze vinden het wel een goed idee en dan vooral omdat ze weten dat ik het eng vind om in mijn eentje naar een nieuwe plek te gaan en nieuwe mensen te ontmoeten.



Bedoel je dat als mijn motivatiebrief niet goed genoeg is, het niet erg is en ik dan gewoon niet ga? Ja, daar ben ik het mee eens, maar ik weet niet of mijn motivatiebrief goed zal zijn of niet, er is ook nog een kans dat ik wel binnenkom en dan kan ik niet meer terug.



Groetjes,

Anoniempje

---

Schrijf anders gewoon die brief. Dan kun je je stress nu uitstellen. Als ze je dan willen, ga je even goed nadenken. Wellicht wordt alles dan ook duidelijker, omdat je weet dat het écht kan. Als je niet wordt aangenomen, hoef je je ook geen zorgen te maken.

---

Hey!



Dat gaat dus niet, want in eerste instantie hoef je geen motivatiebrief te schrijven, pas als er meer dan 35 aanmeldingen zijn.



Ik had vandaag weer een gesprekje met mijn mentor en we hebben het over PUC gehad. Ze denkt dat een deel van de stress kan worden weggenomen als ik terug kan stappen wanneer ik het niet meer aankan en dus gaat ze met mijn lerares Nederlands hierover praten (met mijn toestemming natuurlijk, zij weet hier meer over).



Ook belde vanmiddag de huisarts mijn mobiele nummer (geen idee hoe ze hieraan komt). Ik zat in de les, dus stond mijn telefoon uit, maar ze had een voicemail ingesproken. Ze vroeg zich af hoe het ging en hoe het met mijn zorgtraject ging en of ik haar terug wilde bellen. Blijkt dus dat je na vieren alleen nog maar voor spoedgevallen kunt bellen dus dat doe ik morgen maar... Ik heb eigenlijk een beetje genoeg van die vrouw, ze heeft niet echt vrienden gemaakt door eerst te beloven dat ze geen verwijsbrief mee gaat geven en het vervolgens toch wel te doen en daarna een tweede verwijsbrief te sturen zonder toestemming... Maar goed, ik zie morgen wel.



Groetjes,

Anoniempje

---

hey



je hebt met je mentor gesproken en zij kwam met het idee voor te leggen dat je altijd mag stoppen als je niet meer kan. wat een goed idee van haar!

woord zo de stress hier om ook minder?



vertel je morgen wat je huisarts van je wouw?

alleen als je dat wilt natuurlijk!



groetjes

bella

---

Hoi,



Oh, in eerste instantie dus geen motivatiebrief.



Je mentor gaat nu wat bespreken met je docent Nederlands die meer weet. Hopelijk komen hier nuttige dingen uit!



Oh wauw, irritant die huisarts! Je kan der ook gewoon niet terugbellen 🙂 Kijk morgen inderdaad maar of je het ziet zitten en anders laat je het haar lekker nog een keer proberen.



Gr. Pin

---

Hey!



Ik denk dat het misschien wel wat uit zou maken als ik terug kan stappen waneer het me te veel wordt. Bovendien dwingt het me ook deels een keuze te maken, want als dit mag, dan moet ik me wel inschrijven van mezelf en als het niet mag dan doe ik het niet. Fijn voor mij dat de keuze uit mijn handen wordt gelegd.



Ik heb nog niks gehoord van mijn mentor, ook geen samenvattend mailtje van ons vorige gesprek, wat ik best raar vind. Aan de andere kant heeft ze gister ook nog een gesprek gehad met de zorgcoördinator en de orthopedagoog en heeft ze misschien nog niks gehoord van dat PUC dus het kan ook daar aan liggen. Ik vertrouw haar wel en ga dus ook niet aandringen.



Gisteren wilde ik dus de huisarts terugbellen, maar toen was ze er niet, maar zojuist heeft ze gebeld. Blijkt dat het eigenlijk best goed bedoeld was, ze leert communiceren! Ze belde me om te vertellen dat die nieuwe instelling waar ik me bij heb ingeschreven vond dat ze me niet de juiste zorg konden bieden. Ook vroeg ze of ik het dan goed vond dat ze die instelling met lange wachtrij ging bellen om te vragen of ik niet wat eerder aan de beurt kon komen (denk wel dat ze alleen maar heeft gebeld omdat ik binnenkort 16 word en het dan via mij moet, maar oké).



Eerlijk gezegd vind ik dit best grappig. Allereerst omdat ik niet ernstig genoeg ben, maar aan de andere kant toch wel? Mensen lijken niet te weten wat ze met me aan moeten, net zoals ik.



Groetjes,

Anoniempje

---

hai



misschien kan je het na vragen of je mentor er nog wat van het PUC heeft gehoord bij je volgende gesprekje.

mensen vergeten wel eens dingen. misschien heeft ze het te druk gehad om de samenvatting te schrijven of ze heeft hem geschreven en is vergeten op verzenden te drukken. gebeurt mij ook wel eens



fijn dat je huisarts om een goeie bedoeling belde. moet ze vaker doen.

wat een voordeel bijna 16 zijn dat je er teminste bij betrokken woord.



mensen vinden volgens mij als snel iemand ingewikkeld of lastig als het niet heel normaal is. in iedergeval dat merk ik



ik hoop dat je uiteindelijk op een fijne plek komt waar het niet verplicht is om te stoppen met snijden. jij was toch de gene die snijden geen probleem vind...?



groejtes

bella

---

Hey!



misschien heeft ze het te druk gehad om de samenvatting te schrijven of ze heeft hem geschreven en is vergeten op verzenden te drukken. gebeurt mij ook wel eens



Ja, klopt, zoiets dacht ik ook al, normaal gesproken zou ik een mailtje sturen, maar ik wil niet opdringerig zijn en ik vertrouw haar, dat ze een reden heeft waarom er geen mailtje is.



fijn dat je huisarts om een goeie bedoeling belde. moet ze vaker doen.

wat een voordeel bijna 16 zijn dat je er teminste bij betrokken woord.



Ja, inderdaad! (Geldt voor beide opmerkingen)



mensen vinden volgens mij als snel iemand ingewikkeld of lastig als het niet heel normaal is. in iedergeval dat merk ik



Inderdaad, maar wat is normaal? Volgens mijn ouders schrikken mensen nogal van zelfbeschadiging, waardoor ze me afwijzen.



ik hoop dat je uiteindelijk op een fijne plek komt waar het niet verplicht is om te stoppen met snijden. jij was toch de gene die snijden geen probleem vind...?



Ja, ik vind het niet zo erg, waarschijnlijk omdat een van de redenen dat ik mezelf snijd is om mezelf te straffen. Knap dat je dat onthouden hebt! Ik weet niet of ik er nog wel zo'n zin in heb, als het allemaal zo'n moeite kost terwijl ik niet echt wil en dus bijna 16 wordt dan weet ik niet of ik het nog ga proberen. Ik bedoel, als ik ergens sta ingeschreven en alles wel, maar ben niet van plan om dan nog actief te gaan zoeken (volgens mij heeft mijn moeder dit door, want ze zei vandaag dat alles niet snel genoeg ging).



Groetjes,

Anoniempje

---

hai

Ja, klopt, zoiets dacht ik ook al, normaal gesproken zou ik een mailtje sturen, maar ik wil niet opdringerig zijn en ik vertrouw haar, dat ze een reden heeft waarom er geen mailtje is.

heb je ook in je spam gekeken? ik heb af en toe van school mailtjes in me spam zitten. of je mail heeft niet automatisch gesigroniseerd (sorry weet niet hoe je dat woord schrijft) dat vergeet mijn telefoon af en toe als ik niet zoon goede wifi of 4g bereik heb.



niks is normaal. ja zelfbeschadeging is af en toe schrikbarend als je er zelf nog niet in aanraking bent gekomen. maar dat is alles wat niet zwart wit is.



als je er nog niet aan toe bent moet je idd niet te snel hulp zoeken maar doe het alsjeblieft wel voor dat het te laat is. zie de hulp dat als gesprekjes met mensen die er meer verstand van hebben dan je mentor.



zo zie ik het in iedergeval de gesprekjes die ik extra voer met mensen die ik niet echt vertrouw. en binnen kort nog meer gesprekken



het onthouden is niet zoon punt maar het onthouden wat bij wie hoort is af en toe lastig. en het bedenken wat ik moet andworden. ervaring of niet het verworden blijft lastig wat je beter wel en wat je beter niet kan zeggen.



groetjes

bella

---

Hey!



Ik heb een uur geleden een mailtje van mijn mentor ontvangen. Ze vertelde dat ze het niet leuk vinden als je ermee stopt, maar dat het wel mag. Als ik er dan wel naartoe wil moet ik wel mee naar zo'n voorlichtingsdag op de campus. Ook zei ze dat je goed wordt begeleidt als je dat programma volgt (weet niet of dat iets uitmaakt, maar op zich wel fin om te weten). En ik ga al meteen weer twijfelen en wordt bang dat ik dit echt ga doen (alleen het idee van die voorlichtingsdag al).



Ook schreef ze dat het gesprek met de zorgcoördinator en de orthopedagoog goed ging en ze het goed vonden dat ik met haar sprak.



Ze vertelde ook dat ze mijn ouders niet had gemaild omdat mijn ouders in de vorige mail hebben gezegd dat ze niet willen dat zij mijn vertrouwen schaadt. Ze weet dus niet of ze mijn ouders nog wel moet mailen en zo ja wat ze er dan in moet zetten. Daar wilde ze het maandag dus ook over hebben.



Groetjes,

Anoniempje

---

hey



als je angst nou aan je mentor vertelt misschien kan zij met je mee denken hoe het voor jou minder eng kan zijn.



fijn dat jou ouders zeggen dat ze niet willen dat je vertrouwen geschonden woord.



misschien kan je af spreken dat ze 1x in de 3 weken een mailtje stuurt over of jullie gesprekken nog goed gaan en als er iets heel belangrijks is wat ze echt moeten weten dat ze het dan wel weet.

misschien is dat een idee?



groetjes

bella

---

Hoi,



Je hebt de keuze soort van uit handen gegeven door het af te laten hangen van die factor. Nou, dat vind ik toch soort van een keuze, dus fijn dat je het hebt besloten :)



Je hebt nog geen mailtje gehad van je mentor. Ik denk dat die vanzelf wel komt. Zij is toch degene die dat graag wou, dat mailtje? Dan komt ze er echt wel mee.

Beter dan mijn mentor die nog moet reageren op iets van november lol.



Je hebt met je huisarts gebeld en ze belde om iets te overleggen. Het was dus best een oké gesprek. Je denk wel dat ze dit alleen deed omdat je bijna 16 bent, maar op zich maakt dat niks uit toch? Als ze het maar doet



Ze wil je nu toch hoger op de wachtlijst brengen, maar je mag niet versneld omdat je toch weer niet zó ernstig bent. Ingewikkeld allemaal



Volgens mijn ouders schrikken mensen nogal van zelfbeschadiging, waardoor ze me afwijzen.Ja... Van zelfbeschadiging en zelfmoord. Zoiets is mij ook verteld. Dus als ik iets anders wou vinden dan die ene instelling waar ik bij zat, moest ik er in ieder geval op letten dat er een psychiater in die praktijk was. Anders zouden ze me nooit aannemen, lol.



Je ouders kunnen nog steeds wel helpen bij het zoeken en aanmelden. Het is niet dat je ouders opeens niks meer met je behandeling te maken hebben (tenzij jij dat expliciet wenst, maar zo gaat het vaak niet.) Dus ik weet niet of je echt kan stoppen met zoeken ofzo, want zij kunnen dat ook nog steeds doen. Zij hoeven alleen geen handtekening meer te zetten onder het behandelplan, etc.



Oh lol, inmiddels heeft je mentor al gemaild lees ik (ik ga de berichten altijd chronologisch af en dat typ ik meteen na iedere alinea). Je mag stoppen met PUC en nu heb je stress, omdat het nu steeds dichterbij komt. Ik denk dat het echt wel goed is dat je het probeert. Het was tenslotte de afspraak dat je dat zou doen (jezelf aanmelden) en ik denk dat je juist heel veel kan leren van zo'n rondleiding e.d. Zo stap je uit je comfortzone en ja, das goed voor je. Ik zou je dus aanmelden!



Je ouders willen niet dat je mentor weer mailt, maar nu weet je mentor niet meer wat ze erin moet zetten. Jullie gaan het hier maandag over hebben. Misschien kun je het er in de tussentijd ook wel met je ouders over hebben. Dat je weet wat zij dan wel en niet willen ontvangen.



Geniet van je lange weekend (althans, ik ga ervan uit dat jij dat ook hebt, net zoals ik )

Gr. Pin

---

Hey!



Ze wil je nu toch hoger op de wachtlijst brengen, maar je mag niet versneld omdat je toch weer niet zó ernstig bent. Ingewikkeld allemaal



Ja, het inderdaad allemaal nogal vaag. Mijn ouders hebben er niet meer zo veel vertrouwen in.

Ja... Van zelfbeschadiging en zelfmoord. Zoiets is mij ook verteld. Dus als ik iets anders wou vinden dan die ene instelling waar ik bij zat, moest ik er in ieder geval op letten dat er een psychiater in die praktijk was. Anders zouden ze me nooit aannemen, lol.

Ja, dat zeiden de mensen van de eerste praktijk ook, maar volgens mij had deze instelling dat wel... Ze zitten namelijk over het hele land, dus je zou zeggen dat ze alles wel hebben.



Je ouders kunnen nog steeds wel helpen bij het zoeken en aanmelden. Het is niet dat je ouders opeens niks meer met je behandeling te maken hebben (tenzij jij dat expliciet wenst, maar zo gaat het vaak niet.) Dus ik weet niet of je echt kan stoppen met zoeken ofzo, want zij kunnen dat ook nog steeds doen. Zij hoeven alleen geen handtekening meer te zetten onder het behandelplan, etc.



Ja, maar als ik nu niet meer wil, hebben mijn ouders toch niks meer te zeggen? Ze mogen er best naar zoeken, mar als ik niet mee werk hebben ze er niks aan.

Je ouders willen niet dat je mentor weer mailt, maar nu weet je mentor niet meer wat ze erin moet zetten. Jullie gaan het hier maandag over hebben. Misschien kun je het er in de tussentijd ook wel met je ouders over hebben. Dat je weet wat zij dan wel en niet willen ontvangen.

Het is niet per se zo dat mijn ouders niet willen dat ze mailt, ze willen er gewoon alles aan doen dat ik met haar blijf praten en zeggen dus dat ze mijn vertrouwen niet mag schaden, want ze weten dat ik dan niet meer wil praten. Neh, ik zoek het eerlijk gezegd niet om het hier met mijn ouders over te hebben. Bovendien vind ik dat mijn mentor het goed doet, dus van mij mag ze zo wel doorgaan, met het sturen van samenvattingen naar mijn ouders.



Jij ook nog een fijn lang weekend (ik had gister ook al vrij vanwege een studiedag). Helaas gaat mijn tijd vooral naar school...



Groetjes,

Anoniempje

---

Hoi,



Ze hebben wel een uitgebreidere praktijk, maar toch vinden ze je te heftig. Dat kan op zich nog steeds. Bij mij in de omgeving heb je 2 grote instellingen. 1 voor de "heftige" gevallen en 1 voor de "minder heftige" gevallen. Allebei groot, wel verschillend in mensen die ze aannemen.



Ja, maar als ik nu niet meer wil, hebben mijn ouders toch niks meer te zeggen?Niet anders dan nu. Ze kunnen je nu ook niet dwingen, omdat jouw toestemming óók nodig is. Je ouders kunnen nu net zo min een behandeling afdwingen. Alleen hun "inspraak" verdwijnt met jouw verjaardag. Zo hadden ze eerst het recht op info en inzage in je dossier enzo en vanaf je 16e alleen met jouw toestemming. Dus ja, dat verandert...



Je vindt je mailtjes die ze nu stuurt prima en je ouders ook, zo lang jij maar vindt dat het niiet het vertrouwen tussen jou en je mentor schaadt?



Ah huiswerk, herkenbaar. Helaas 😞 Succes!



Gr. Pin

---

Hey!



Je vindt je mailtjes die ze nu stuurt prima en je ouders ook, zo lang jij maar vindt dat het niiet het vertrouwen tussen jou en je mentor schaadt?



Jep, daar komt het op neer.

Ah huiswerk, herkenbaar. Helaas 😞 Succes!

Ja, bedankt...



Groetjes,

Anoniempje

---

Hey! Hier maar weer even een update.



Ik heb nog niks van de huisarts gehoord, hopelijk morgen ofzo...



Afgelopen week ging op zich wel oké, zit niet helemaal lekker in mijn vel, maar dat is geen nieuws. Wel heb ik tijdens mijn wedstrijd en gister toen mijn oom en tante op bezoek kwamen gewoon korte mouwen gedragen en niemand heeft er iets van gezegd (vind ik best fijn, ik heb er geen problemen mee als iemand vragen heeft, maar dan wel op mijn voorwaarden zeg maar).



Vandaag had ik weer een gesprekje met mijn mentor, ze vertelde dat ze niet wist war de grens zat tussen de dingen die ze mijn ouders moest vertellen en wat niet. Ze vroeg of ik kon aangeven waar die grens zat, maar ik heb gezegd dat zij moet beslissen waar die grens zit (misschien niet heel aardig, maar ik vind eigenlijk wel dat dat haar keuze is). Ze vond het ook nogal vervelend dat ook deze instelling me had afgewezen...



We hebben het hele uur volgepraat en ik had nog zelfs een paar dingen waar we niet aan toe zijn gekomen, een nieuw record dus. Helaas is het volgende gesprekje wel pas volgende week woensdag, dus ik moet even wat langer zonder...



Als het goed is ga ik volgende week dinsdag naar een voorlichtingsdag over dat PUC, dus ben benieuwd...



Groetjes,

Anoniempje

---

hey



fijn dat het niemand op viel dat je snedens/litekens heb op je armen. durf je het nu vaker te doen? (korte mouwen dragen)



ik vind dat je wel gelijk hebt met dat jou mentor de grens moet bepalen. aangezien zij het door moet geven. en jou grens kan natuurlijk veel hoger zitten dan die van haar. jammer dat je niet alles kon bespreken.

Als het goed is ga ik volgende week dinsdag naar een voorlichtingsdag over dat PUC, dus ben benieuwd...

heb je er een beetje zin in? in iedergeval succes en veel plezier



groetjes

bella

---

Hey!



Ik heb dus een soort van regel, als het 25 °C is of warmer dan 25 °C dan mag ik korte mouwen dragen. Dus ja, dat gaat deze week denk ik wel weer gebeuren...



Ja, klopt, dacht eerst dat het wel prima ging, maar er spoken nu al allerlei dingen in mijn hoofd... Maar hoed, ze heeft het erg druk, dus ik ga haar er ook niet mee lastigvallen, gewoon even deze week doorkomen.



Eerlijk gezegd heb ik er niet zo'n zin in, maar goed, ik heb mezelf hiermee opgescheept .



Groetjes,

Anoniempje

---

hey



slim dat je een afspraak met je zelf hebt gemaakt dat je geen lange mouwen mag dragen boven de 25 graden. ik hoop dat ze niet als nog slechter er op gaan reageren.



meestal hebben docenten het eind van het jaar drukker dan normaal. in iedergeval mijn school wel...

Eerlijk gezegd heb ik er niet zo'n zin in, maar goed, ik heb mezelf hiermee opgescheept .

het is een voorlichtings dag. als je het na die dag toch niks lijkt kan je dan niet stop zetten?



groetjes

bella

---

Hey!



Ik ben inderdaad benieuwd, want ervaring heeft geleerd dat mensen het pas na een tijdje doorhebben...



Ja klopt, ik zag haar vandaag ook de hele dag bezig met examens nakijken, dus ik begrijp het wel. Vind eerder dat ze niet zo veel tegelijkertijd moet doen .



Ja dat kan, maar mag ik van mezelf niet, nu ga ik me namelijk ook aanmelden (niet per se op die voorlichtingsdag, maar die keuze heb ik nu zeg maar gemaakt).



Ik heb trouwens een soort van tekening gemaakt voor mijn mentor, ze heeft iets met het heelal (ze is natuurkunde docent) en dus heb ik het heelal getekend met 'Bedankt' erop. Je had me ook geloofd als ik had gezegd dat een 5 jarig kind dit had gemaakt, want mijn tekentalent is ver te zoeken, maar daar gaat het nu even niet om . Ik ben dus van plan dat kaartje aan haar te geven op de laatste lesdag of het laatste gesprekje.



Nu ben ik dus aan het nadenken over wat ik op dat kaartje zal schrijven en ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. Eigenlijk wil ik haar gewoon bedanken dat ze zo aardig en begripvol is en dat ik blij ben met haar als mentor (ik houd mijn mentor namelijk tot de 6e, dus ik heb nog 2 jaar met haar te gaan). Nu weet ik dus niet hoe ik dit goed moet verwoorden of dit creatief op kan schrijven en dus dacht ik dat ik het hier even zou vragen, want jullie zijn volgens mij allemaal een stuk creatiever dan ikzelf. Iemand ideeën?



Groetjes,

Anoniempje

---

hey



me mentor heeft voor dit vak gekozen dus ze moet eenmaal veel dingen gelijkertijd doen.



goed dat je een beslissing hebt genomen. dat had ik ff gemist sorry



lief dat je een kaart tekening hebt gemaakt!

ik weet zeker dat het niet zo lelijk zal zijn. maar anders zou ze het idee al waarderen.



wat je zelf al hebt getypt is toch al mooi!

ik heb ook een kaartje gemaakt voor mijn docente omdat ik nog niet weet of ik haar hou (hoop het wel) een ik heb geschreven "bedankt voor alle hulp van dit jaar. ik heb het je wel moeilijk gemaakt. hoe zwaar ik het ook had ik kon bij je terecht. je hebt me gesteund van af moment 1 dat ik je in vertrouwen nam. zonder jou had ik nooit zulke grote stappen kunnen zetten. ik hoop echt dat ik volgend jaar met jou kan blijven praten. maar als we volgend jaar blijven praten, mag jij gaan oefenen om eerder je grenzen aan te geven "

gelukkig heb ik een klein handschrift



ik weet zeker dat je er een mooie tekst van gaat maken!



groetjes

bella

---

Hey!



Ja, eigenlijk heb je wel gelijk, ze heeft er zelf voor gekozen, maar ik wil haar gewoon niet tot last zijn.



Mooie tekst heb je geschreven voor je docente! Dat zal ze zeker waarderen, inderdaad knap dat dat allemaal op een kaartje past . Het geeft mij wel wat inspiratie, bedankt!



Vandaag heb ik dus mijn Nederlands docente gesproken en ze vertelde dus over die leerling die hetzelfde programma had gevolgd als ik wil doen. Eigenlijk had ik er niet veel tegen in te brengen, maar ik ga dus overmorgen met die leerling praten. Ik weet niet zo goed wat ik er van moet denken, ik denk niet dat het veel nut heeft, want hetgene dat me tegenhoudt zijn meer de angsten en piekergedachten in mijn hoofd... Ze zei ook dat ik dan alle vragen kon stellen die ik wilde stellen, maar eigenlijk weet ik niet wat ik zou moeten vragen? Heeft iemand enig idee?



Ook nog even een leuk verhaaltje: mijn mentor van vorig jaar nam vandaag een les over en letterlijk het eerste wat ze me vroeg toen ik binnenkwam was of ik mee ging doen aan PUC . Hoezo geen druk of verwachtingen? (niet dat iemand dat ooit heeft gezegd, maar ik bedoel maar, op school verwachten ze best wel wat van me)



Ik heb er trouwens nog aan gedacht om misschien mijn mentor een mailtje te sturen waarin ik zeg dat het niet erg is wat ze kiest dat haar grenzen liggen, dat dat aan haar is om te beslissen en dat ik van voor af aan al wist (die afspraak hadden we) dat als ze vond dat mijn ouders iets moesten weten dat ze dat ook zou doen. Dat ze niet bang hoeft te zijn dat ze mijn vertrouwen schaadt, ik let ook wel een beetje op mijn woorden (vertel haar niet echt over zelfmoordgedachten en ga overal niet te diep op in waarvan ik ABSOLUUT niet wil dat mijn ouders er van weten). Maar heb het niet gedaan , denk niet dat dat zo'n goed idee is..



Groetjes,

Anoniempje

---