Hey! Meteen al weer een nieuw bericht na het vorige... Ik ben een meisje van 15 jaar en ik snijd mezelf. Ik doe het niet echt vaak, omdat ik niet wil dat anderen het zien. Ik heb 5 sneden op mijn pols, verborgen onder mijn horloge. Ik snijd sinds 3 weken en ik doe het om aandacht te vragen. Niet zozeer omdat ik mezelf zielig vind maar omdat ik het gevoel heb alsof niemand op me let en niemand me opmerkt. Zoek anders maar op wat de redenen kunnen zijn dat iemand snijdt, ik kan het zelf niet zo goed uitleggen. Nu heb ik dus een leraar gemaild ( dezelfde als in mijn vorige bericht ) dat ik ergens hulp mee nodig heb. In eerste instantie wilde ik over mijn automutilatie praten, maar ik weet nu niet meer of dat wel zo'n goed idee is. Ik voel me de laatste tijd steeds beter en denk dat ik misschien w kan stoppen. Ook heb ik geen zin in nog meer bonje met mijn ouders of dat iemand me te serieus neemt. Zelf vind ik het namelijk niet zo erg, ik bedoel, er zijn veel meer mensen die veel meer en veel vaker snijden dan ik. Moet ik toch gaan of gewoon zeggen dat ik het probleem zelf wel kan oplossen? Help!
Groetjes, Anoniempje
Bladzijde 9 / 29
Hey,
Al wat gehoord van de huisarts?
Je hebt gewoon korte mouwen gedragen en niemand heeft opmerkingen gemaakt. Mijn ervaring is ook dat ofwel niemand het ziet of niemand een opmerking durft te maken. Kan vaak dus prima!
Je hebt je mentor verteld dat zij de grens moet bepalen. Je had hier namelijk vanaf het begin al op gerekend en je houdt er ook rekening mee wanneer jullie de gesprekken hebben. Heb je dit ook zo aan je mentor uitgelegd? Snapt ze dit?
Jullie zouden het ook per situatie kunnen bekijken. Dat in principe je mentor gewoon groen licht heeft, behalve als ze bij iets specifieks twijfelt.
Je gaat volgende week naar een voorlichtingsdag van dat PUC. Ondanks dat heb je nu besloten dat je het per se moet gaan doen (jezelf inschrijven). Ik vind niet dat je zo streng moet zijn. Kun je niet beter met jezelf afspreken dat je het in principe doet, tenzij je naar die voorlichtingsdag gaat en het je echt super k*t lijkt?
Je had me ook geloofd als ik had gezegd dat een 5 jarig kind dit had gemaakt, want mijn tekentalent is ver te zoeken, maar daar gaat het nu even niet om 
. Ah joh daar gaat het toch helemaal niet om! Je mentor ziet ook wel het gebaar erachter, dat weet ik zeker. Super tof dat je dat doet!
Ik heb ook verscheidene keren iets voor een docent gemaakt die me had geholpen. Meestal echt gewoon kleine dingetjes, waarvan ik wist dat die docenten dat zouden waarderen. Iets persoonlijks, niet per se iets spectaculairs.
Daarom denk ik ook dat het goed is dat je zelf iets bedenkt. Een tekst die ook echt uit jouw komt. Dat is altijd persoonlijker, wat je uiteindelijk ook verzint.
Eigenlijk wil ik haar gewoon bedanken dat ze zo aardig en begripvol is en dat ik blij ben met haar als mentor Dit is toch prima? (Maar dan aan haar gericht.)
Misschien kun je nog een leuke woordspeling ofzo verzinnen met het universum o.i.d. in de richting van je tekening, maar dat moet je zelf weten. Dat is namelijk iets wat ik zou doen en dus niet per se iets wat bij jou past.
Je weet niet wat je zou moeten vragen aan een leerling die PUC al gedaan heeft. Zit je überhaupt met vragen, met onduidelijkheden? Je zou sowieso kunnen beginnen met de vraag of die iets over de ervaring kan vertellen. Hoe het is en wat je zoal doet. Wat je ervan merkt in het dagelijks leven, dus zeg maar of je er veel tijd aan kwijt bent enzo. Als zo'n gesprek dan op gang komt, komen er vaak vanzelf nieuwe vragen naar boven en als dat niet komt, dan niet hè. Je kan het ook niet forceren...
Gr. Pin
Al wat gehoord van de huisarts?
Je hebt gewoon korte mouwen gedragen en niemand heeft opmerkingen gemaakt. Mijn ervaring is ook dat ofwel niemand het ziet of niemand een opmerking durft te maken. Kan vaak dus prima!
Je hebt je mentor verteld dat zij de grens moet bepalen. Je had hier namelijk vanaf het begin al op gerekend en je houdt er ook rekening mee wanneer jullie de gesprekken hebben. Heb je dit ook zo aan je mentor uitgelegd? Snapt ze dit?
Jullie zouden het ook per situatie kunnen bekijken. Dat in principe je mentor gewoon groen licht heeft, behalve als ze bij iets specifieks twijfelt.
Je gaat volgende week naar een voorlichtingsdag van dat PUC. Ondanks dat heb je nu besloten dat je het per se moet gaan doen (jezelf inschrijven). Ik vind niet dat je zo streng moet zijn. Kun je niet beter met jezelf afspreken dat je het in principe doet, tenzij je naar die voorlichtingsdag gaat en het je echt super k*t lijkt?
. Ik heb ook verscheidene keren iets voor een docent gemaakt die me had geholpen. Meestal echt gewoon kleine dingetjes, waarvan ik wist dat die docenten dat zouden waarderen. Iets persoonlijks, niet per se iets spectaculairs.
Daarom denk ik ook dat het goed is dat je zelf iets bedenkt. Een tekst die ook echt uit jouw komt. Dat is altijd persoonlijker, wat je uiteindelijk ook verzint.
Misschien kun je nog een leuke woordspeling ofzo verzinnen met het universum o.i.d. in de richting van je tekening, maar dat moet je zelf weten. Dat is namelijk iets wat ik zou doen en dus niet per se iets wat bij jou past.
Je weet niet wat je zou moeten vragen aan een leerling die PUC al gedaan heeft. Zit je überhaupt met vragen, met onduidelijkheden? Je zou sowieso kunnen beginnen met de vraag of die iets over de ervaring kan vertellen. Hoe het is en wat je zoal doet. Wat je ervan merkt in het dagelijks leven, dus zeg maar of je er veel tijd aan kwijt bent enzo. Als zo'n gesprek dan op gang komt, komen er vaak vanzelf nieuwe vragen naar boven en als dat niet komt, dan niet hè. Je kan het ook niet forceren...
Gr. Pin
Hey!
Heb nog niks van de huisarts gehoord, maar verwacht eigenlijk wel dat ze morgen belt... Dan is het namelijk een week geleden.
Je hebt je mentor verteld dat zij de grens moet bepalen. Je had hier namelijk vanaf het begin al op gerekend en je houdt er ook rekening mee wanneer jullie de gesprekken hebben. Heb je dit ook zo aan je mentor uitgelegd? Snapt ze dit?
Jullie zouden het ook per situatie kunnen bekijken. Dat in principe je mentor gewoon groen licht heeft, behalve als ze bij iets specifieks twijfelt.
Ja, ze vroeg aan mij waar de grens zat, maar ik heb dus gezegd dat dat aan haar is om te bepalen. Toen reageerde ze een beetje... ik weet niet, geïrriteerd? Dus zijn we er niet verder op ingegaan. De rest wat ik heb opgeschreven heb ik haar dus niet verteld, maar wil ik haar wel vertellen (het kost me vaak even om een goed antwoord te vormen). Aan de ene kant wil ik het haar mailen zodat ze het meteen weet, maar aan de andere kant wil ik haar niet lastigvallen en het dus volgende week woensdag zeggen.
Ja, oké, als die voorlichtingsdag, of misschien wel al dat gesprekje met die leerling niks wordt ga ik waarschijnlijk twijfelen... Maar aan de andere kant zijn er ook mensen die er nu eigenlijk van uitgaan dat ik het ga doen... En misschien is het wel niet zo erg als ik het eenmaal doe...
Ik heb dus niet echt vragen voor dat meisje, die lerares heeft dit gesprek bedacht. Ik was ook van plan om naar de ervaring te vragen, maar voor de rest heb ik dus niks... Maar goed, hopelijk wordt het niet te ongemakkelijk, gewoon niet forceren, zoals je zei.
Groetjes,
Anoniempje
Heb nog niks van de huisarts gehoord, maar verwacht eigenlijk wel dat ze morgen belt... Dan is het namelijk een week geleden.
Jullie zouden het ook per situatie kunnen bekijken. Dat in principe je mentor gewoon groen licht heeft, behalve als ze bij iets specifieks twijfelt.
Ja, ze vroeg aan mij waar de grens zat, maar ik heb dus gezegd dat dat aan haar is om te bepalen. Toen reageerde ze een beetje... ik weet niet, geïrriteerd? Dus zijn we er niet verder op ingegaan. De rest wat ik heb opgeschreven heb ik haar dus niet verteld, maar wil ik haar wel vertellen (het kost me vaak even om een goed antwoord te vormen). Aan de ene kant wil ik het haar mailen zodat ze het meteen weet, maar aan de andere kant wil ik haar niet lastigvallen en het dus volgende week woensdag zeggen.
Ja, oké, als die voorlichtingsdag, of misschien wel al dat gesprekje met die leerling niks wordt ga ik waarschijnlijk twijfelen... Maar aan de andere kant zijn er ook mensen die er nu eigenlijk van uitgaan dat ik het ga doen... En misschien is het wel niet zo erg als ik het eenmaal doe...
Ik heb dus niet echt vragen voor dat meisje, die lerares heeft dit gesprek bedacht. Ik was ook van plan om naar de ervaring te vragen, maar voor de rest heb ik dus niks... Maar goed, hopelijk wordt het niet te ongemakkelijk, gewoon niet forceren, zoals je zei.
Groetjes,
Anoniempje
Hoi,
Je verwacht dat de huisarts morgen belt. OK, dat zien we dan morgen wel hè
Je twijfelt of je je mentor al moet mailen om wat te verduidelijken over die grens. Ik denk dat het inderdaad wat handiger is om het er de volgende keer gewoon wat beter over te hebben. Dan is alles meteen duidelijker, omdat jullie dan direct op elkaar kunnen reageren en mailtjes niet per ongeluk worden vergeten door de drukte ivm examens enzo.
Je moet PUC sowieso niet voor anderen doen. Mensen ''verwachten'' misschien dat je het doet (ze zien denk ik meer de mogelijkheid voor jou), maar je bent ze precies niks verschuldigd. Je doet PUC voor jezelf en als jij het niet wil, dan doe je het niet. Zo simpel is dat.
Ga gewoon naar die voorlichtingsdag en ga het gesprek aan met die leerling. Kijk daarna verder. Je kan nu toch niet voorspellen wat je ervan vindt. Voor hetzelfde geld vind je het fantastisch en sta je te springen om te beginnen. Het kan allemaal.
Het lijkt me prima om gewoon zo dan het gesprek in te gaan.
Wij hebben op school ieder jaar een oud-leerlingen avond. Dan komen oude leerlingen terug naar school om over hun studie te vertellen. Dan zitten ze allemaal over de school verspreid en dan kun je langs gaan en praten met de mensen die een studie doen die je wel wat lijkt (misschien heb jij het ook wel op school, volgens mij is het wel een veel voorkomend ding). In ieder geval, ik ging daar ook heen zonder vragen en eigenlijk ging alles wel prima. Je moet alleen een opening vinden. Ik was wel per ongeluk bij een verkeerde studie gaan zitten en toen wist ik echt niet wat ik moest zeggen, maar toen ik de juiste had gevonden, ging het gewoon prima. Als je dingen wil weten, ook al weet je niet precies wat, komen die dingen vanzelf naar boven als je in gesprek bent.
Gr. Pin
Je verwacht dat de huisarts morgen belt. OK, dat zien we dan morgen wel hè
Je twijfelt of je je mentor al moet mailen om wat te verduidelijken over die grens. Ik denk dat het inderdaad wat handiger is om het er de volgende keer gewoon wat beter over te hebben. Dan is alles meteen duidelijker, omdat jullie dan direct op elkaar kunnen reageren en mailtjes niet per ongeluk worden vergeten door de drukte ivm examens enzo.
Je moet PUC sowieso niet voor anderen doen. Mensen ''verwachten'' misschien dat je het doet (ze zien denk ik meer de mogelijkheid voor jou), maar je bent ze precies niks verschuldigd. Je doet PUC voor jezelf en als jij het niet wil, dan doe je het niet. Zo simpel is dat.
Ga gewoon naar die voorlichtingsdag en ga het gesprek aan met die leerling. Kijk daarna verder. Je kan nu toch niet voorspellen wat je ervan vindt. Voor hetzelfde geld vind je het fantastisch en sta je te springen om te beginnen. Het kan allemaal.
Het lijkt me prima om gewoon zo dan het gesprek in te gaan.
Wij hebben op school ieder jaar een oud-leerlingen avond. Dan komen oude leerlingen terug naar school om over hun studie te vertellen. Dan zitten ze allemaal over de school verspreid en dan kun je langs gaan en praten met de mensen die een studie doen die je wel wat lijkt (misschien heb jij het ook wel op school, volgens mij is het wel een veel voorkomend ding). In ieder geval, ik ging daar ook heen zonder vragen en eigenlijk ging alles wel prima. Je moet alleen een opening vinden. Ik was wel per ongeluk bij een verkeerde studie gaan zitten en toen wist ik echt niet wat ik moest zeggen, maar toen ik de juiste had gevonden, ging het gewoon prima. Als je dingen wil weten, ook al weet je niet precies wat, komen die dingen vanzelf naar boven als je in gesprek bent.
Gr. Pin
hey
ik snap dat je haar niet tot last wilt zijn maar zo lang zij haar grens niet aan geeft kan je gewoon blijven praten toch?
fijn dat ik je inspiratie heb gegeven, haha. jij had mij gister voor de voorkant inspiratie gegeven.
op zich wel fijn toch dat je met iemand kan praten die het er al op heeft zitten?
bijzonder dat je oude mentor meteen over het puc vraagt.
als ik jou was zou ik dat mailtje sturen naar je mentor. ik weet zeker dat ze daar blij mee zou zijn.
je wilt je mentor een mailtje sturen maar je wilt haar ook niet lastig vallen. kan je niet mailen dat je iets belangrijks wilt bespreken. dan vertel je niet wat het is en je hebt meteen volgende week een goed moment om het te zeggen!
als je je mentor eerder spreekt kan je misschien met haar een paar vragen bedenken want zij kent jou natuurlijk beter dan wij...
groetjes
bella
ik snap dat je haar niet tot last wilt zijn maar zo lang zij haar grens niet aan geeft kan je gewoon blijven praten toch?
fijn dat ik je inspiratie heb gegeven, haha. jij had mij gister voor de voorkant inspiratie gegeven.
op zich wel fijn toch dat je met iemand kan praten die het er al op heeft zitten?
bijzonder dat je oude mentor meteen over het puc vraagt.
als ik jou was zou ik dat mailtje sturen naar je mentor. ik weet zeker dat ze daar blij mee zou zijn.
je wilt je mentor een mailtje sturen maar je wilt haar ook niet lastig vallen. kan je niet mailen dat je iets belangrijks wilt bespreken. dan vertel je niet wat het is en je hebt meteen volgende week een goed moment om het te zeggen!
als je je mentor eerder spreekt kan je misschien met haar een paar vragen bedenken want zij kent jou natuurlijk beter dan wij...
groetjes
bella
Hey Bella,
Ook fijn dat ik je inspiratie kon geven, gelukkig heb je het niet gezien.
Oké, het spijt me maar van regel een, vier en vijf begrijp ik vrij weinig
.
Ja, we blijven ook gewoon praten, ik wil haar gewoon niet op andere momenten dan bij die gesprekjes lastigvallen, maar het liefst wel? Oké, nu klink ik vaag, ik wil haar niet belasten, maar als er iets is wil ik het graag aan haar vertellen, buiten de gesprekjes om, maar vind dat niet gepast. Ik denk eerlijk gezegd dat jullie het daar ook mee eens zijn...
Waar zou ze blij mee zijn? Met een bedankje? Maar dat is niet via de mail?
Nee, ik ga haar niet mailen om aan te kondigen dat ik het over haar grenzen wil hebben, dat doe ik op het moment zelf wel, volgende week woensdag.
Goed idee wel om het mijn mentor te vragen, misschien dat zij nog iets weet...
Groetjes,
Anoniempje
Ook fijn dat ik je inspiratie kon geven, gelukkig heb je het niet gezien.
Oké, het spijt me maar van regel een, vier en vijf begrijp ik vrij weinig
. Ja, we blijven ook gewoon praten, ik wil haar gewoon niet op andere momenten dan bij die gesprekjes lastigvallen, maar het liefst wel? Oké, nu klink ik vaag, ik wil haar niet belasten, maar als er iets is wil ik het graag aan haar vertellen, buiten de gesprekjes om, maar vind dat niet gepast. Ik denk eerlijk gezegd dat jullie het daar ook mee eens zijn...
Waar zou ze blij mee zijn? Met een bedankje? Maar dat is niet via de mail?
Nee, ik ga haar niet mailen om aan te kondigen dat ik het over haar grenzen wil hebben, dat doe ik op het moment zelf wel, volgende week woensdag.
Goed idee wel om het mijn mentor te vragen, misschien dat zij nog iets weet...
Groetjes,
Anoniempje
hey
ooh sorry ik ben af en toe vaag als ik geïrriteerd/boos ben dan ben ik nog vager dan als ik dat niet ben. ik heb ook 10x in die zinnen me laptop weg gelegd en dacht doe het morgen wel en dan wouw ik toch wel en weer niet dus ik ben op dit moment vaag
ik vind het helemaal niet vaag dat je haar niet lastig wil vallen maar ook als je ergens mee zit gewoon het liefst meteen delen met haar. snap ik heel goed heb ik ook met mijn gesprekjes. dat ik daar buiten altijd veel meer weet te zeggen dat tijdens...
met dat mailtje die je wilde sturen over de grenzen gebeuren.
ooh lekker vaag ben ik zeg
groetjes
bella
Oké, het spijt me maar van regel een, vier en vijf begrijp ik vrij weinig
ooh sorry ik ben af en toe vaag als ik geïrriteerd/boos ben dan ben ik nog vager dan als ik dat niet ben. ik heb ook 10x in die zinnen me laptop weg gelegd en dacht doe het morgen wel en dan wouw ik toch wel en weer niet dus ik ben op dit moment vaag
Ja, we blijven ook gewoon praten, ik wil haar gewoon niet op andere momenten dan bij die gesprekjes lastigvallen, maar het liefst wel? Oké, nu klink ik vaag, ik wil haar niet belasten, maar als er iets is wil ik het graag aan haar vertellen, buiten de gesprekjes om, maar vind dat niet gepast. Ik denk eerlijk gezegd dat jullie het daar ook mee eens zijn...
ik vind het helemaal niet vaag dat je haar niet lastig wil vallen maar ook als je ergens mee zit gewoon het liefst meteen delen met haar. snap ik heel goed heb ik ook met mijn gesprekjes. dat ik daar buiten altijd veel meer weet te zeggen dat tijdens...
Waar zou ze blij mee zijn?
met dat mailtje die je wilde sturen over de grenzen gebeuren.
ooh lekker vaag ben ik zeg
groetjes
bella
Hey!
Ben je nu boos of geïrriteerd dan? Of zeg je dat dit nog niet het ergste geval is?
Aan de ene kant ben ik het dus met Pin eens en met de andere kant met jou, misschien denkt ze nu na over die grenzen en helpt het haar met haar beslissing, maar misschien is het ook wel beter om het woensdag pas te zeggen, want dan kan zij ook meteen antwoorden, maar goed, wat als ze al een keuze heeft gemaakt? Oké, ik weet dat dat te veel was om voor een zin te tellen, maar fuck it.
Oftewel help?
Groetjes,
Anoniempje
Ben je nu boos of geïrriteerd dan? Of zeg je dat dit nog niet het ergste geval is?
Aan de ene kant ben ik het dus met Pin eens en met de andere kant met jou, misschien denkt ze nu na over die grenzen en helpt het haar met haar beslissing, maar misschien is het ook wel beter om het woensdag pas te zeggen, want dan kan zij ook meteen antwoorden, maar goed, wat als ze al een keuze heeft gemaakt? Oké, ik weet dat dat te veel was om voor een zin te tellen, maar fuck it.
Oftewel help?
Groetjes,
Anoniempje
hey
ja maar niet op jou of iemand van het forum maar gezellig van school waar ik morgen de heledag mee samen mag werken en het liefst zou ik me gewoon ziek willen melden voor morgen omdat ik er gewoon geen zin in dat persoon heb. als ik boos ben kom ik nooit uit mijn worden zonder scheld worden er tussen te stoppen dus doe me best om het zo duidelijk mogelijk te houden....
maar ik moet het morgen gaan uit praten dus kom wel goed denk ik en anders heb ik pech....
kon je haar gedachten maar op afstand lezenof zwz lezen... dan was de beslissing wel makkelijk geweest...
maar misschien moet je gewoon morgen alleen vragen of ze al over der grenzen heeft na gedacht. misschien zou dat kunnen helpen, idk.
mijn docente kwam naar mij toe toen ik er over heen ging. dus dat is makkelijker...
groetjes
bella
Ben je nu boos of geïrriteerd dan?
ja maar niet op jou of iemand van het forum maar gezellig van school waar ik morgen de heledag mee samen mag werken en het liefst zou ik me gewoon ziek willen melden voor morgen omdat ik er gewoon geen zin in dat persoon heb. als ik boos ben kom ik nooit uit mijn worden zonder scheld worden er tussen te stoppen dus doe me best om het zo duidelijk mogelijk te houden....
maar ik moet het morgen gaan uit praten dus kom wel goed denk ik en anders heb ik pech....
Oftewel help?
kon je haar gedachten maar op afstand lezen
of zwz lezen... dan was de beslissing wel makkelijk geweest... maar misschien moet je gewoon morgen alleen vragen of ze al over der grenzen heeft na gedacht. misschien zou dat kunnen helpen, idk.
mijn docente kwam naar mij toe toen ik er over heen ging. dus dat is makkelijker...
groetjes
bella
hey @amsterdammertje
wat je net zij is volgens mij niet echt meer echt van de orde dat Anoniempje aandacht zoekt.
groetjes
bella
wat je net zij is volgens mij niet echt meer echt van de orde dat Anoniempje aandacht zoekt.
groetjes
bella
Hm, nu vraag ik me af wat er is gezegd
Veel succes met school vandaag Bella!
Veel succes met school vandaag Bella!
het was niet heel echt aardige reactie maar oke
dankje school is goed gegaan hoor.... haha we mochten die meid niet in de pauze laten stikken maar ze kwam niet naar ons toe in de pauze...
die docent was trot op mij
omdat ik emotie liet zien.
waarom zou die reactie wel verwijdert zijn en de mijne niet
groetjes
bella
dankje school is goed gegaan hoor.... haha we mochten die meid niet in de pauze laten stikken maar ze kwam niet naar ons toe in de pauze...
die docent was trot op mij
omdat ik emotie liet zien.waarom zou die reactie wel verwijdert zijn en de mijne niet
groetjes
bella
Hey!
De huisarts heeft nog steeds niet gebeld
... Ik denk dat ik volgende week pas iets van haar hoor. Dit maakt me wel steeds zenuwachtiger...
Vandaag kreeg ik te horen dat mijn mentor een nieuwe baan heeft gevonden en dus naar een andere school gaat... Wat wel aardig aardig was is dat ze voor de les in de pauze naar me toe kwam om dit te vertellen en ze vroeg of we er morgen even over konden praten... Was er net iemand die ik vertrouwde, die aardig was en er tot de zesde zou zijn, gaat ze weg... Ik vind het echt heel naar. Nu heb ik weer het gevoel dat ik er alleen voor sta en het niet aankan.... Maar aan de andere kant snap ik haar keuze wel, want ze is niet zo goed in orde houden en kreeg bijna alleen maar onderbouw.
Vandaag was dus ook dat gesprekje met dat meisje dat PUC al heeft gedaan. Het was wel oké, gelukkig bleef die lerares erbij en stelde ook vragen. Niet dat het heeft geholpen met angsten wegnemen, maar wel fijn om wat extra info te hebben.
Ook ben ik gisteravond weer gaan snijden, niet zo heel bijzonder, maar ik heb soort van besloten dat mijn bovenbenen vol zitten en ben nu begonnen aan mijn enkels. De sneeën zijn heel oppervlakkig, maar goed... Het is in ieder geval niet weer op mijn arm?
Groetjes,
Anoniempje
De huisarts heeft nog steeds niet gebeld
... Ik denk dat ik volgende week pas iets van haar hoor. Dit maakt me wel steeds zenuwachtiger...Vandaag kreeg ik te horen dat mijn mentor een nieuwe baan heeft gevonden en dus naar een andere school gaat... Wat wel aardig aardig was is dat ze voor de les in de pauze naar me toe kwam om dit te vertellen en ze vroeg of we er morgen even over konden praten... Was er net iemand die ik vertrouwde, die aardig was en er tot de zesde zou zijn, gaat ze weg... Ik vind het echt heel naar. Nu heb ik weer het gevoel dat ik er alleen voor sta en het niet aankan.... Maar aan de andere kant snap ik haar keuze wel, want ze is niet zo goed in orde houden en kreeg bijna alleen maar onderbouw.
Vandaag was dus ook dat gesprekje met dat meisje dat PUC al heeft gedaan. Het was wel oké, gelukkig bleef die lerares erbij en stelde ook vragen. Niet dat het heeft geholpen met angsten wegnemen, maar wel fijn om wat extra info te hebben.
Ook ben ik gisteravond weer gaan snijden, niet zo heel bijzonder, maar ik heb soort van besloten dat mijn bovenbenen vol zitten en ben nu begonnen aan mijn enkels. De sneeën zijn heel oppervlakkig, maar goed... Het is in ieder geval niet weer op mijn arm?
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
De huisarts heeft nog niet gebeld en dat maakt je zenuwachtig. Dat kan ik me voorstellen. Je zou eventueel zelf kunnen bellen...
Ah nee, je mentor gaat weg 😞 Dat is echt vet balen! Hopelijk krijg je een andere mentor die je ook leert vertrouwen.
Fijn dat je nu wel meer info hebt over dat PUC, al heeft het niet echt geholpen ofzo. Meer info is altijd fijn.
Je bent nu gaan snijden op je onderbeen, omdat alles een beetje vol zit. Is dat niet een teken om eventjes wat minder te snijden?
Gr. Pin
De huisarts heeft nog niet gebeld en dat maakt je zenuwachtig. Dat kan ik me voorstellen. Je zou eventueel zelf kunnen bellen...
Ah nee, je mentor gaat weg 😞 Dat is echt vet balen! Hopelijk krijg je een andere mentor die je ook leert vertrouwen.
Fijn dat je nu wel meer info hebt over dat PUC, al heeft het niet echt geholpen ofzo. Meer info is altijd fijn.
Je bent nu gaan snijden op je onderbeen, omdat alles een beetje vol zit. Is dat niet een teken om eventjes wat minder te snijden?
Gr. Pin
hai
je mentor gaat weg, balen!
wel lief dat ze het eerst alleen tegen jou kwam zeggen.
je denkt dat je zonder haar weer alleen bent.
het is misschien een raar idee maar kan jij niet samen met je huidige mentor naar een docent gaan waar jij je prettig bij voelt en dan ff samen die gene in vertrouwen nemen en zo aan die gene kan wennen en dan heb je volgende jaar iemand om op terug te vallen.... of is dit te lastig...?
groetjes
bella
je mentor gaat weg, balen!
wel lief dat ze het eerst alleen tegen jou kwam zeggen.
je denkt dat je zonder haar weer alleen bent.
het is misschien een raar idee maar kan jij niet samen met je huidige mentor naar een docent gaan waar jij je prettig bij voelt en dan ff samen die gene in vertrouwen nemen en zo aan die gene kan wennen en dan heb je volgende jaar iemand om op terug te vallen.... of is dit te lastig...?
groetjes
bella
Hey!
Ik zal maar niet meer beginnen over de huisarts en als ik ooit nog iets van haar hoor zal ik het wel schrijven...
De huisarts heeft nog niet gebeld en dat maakt je zenuwachtig. Dat kan ik me voorstellen. Je zou eventueel zelf kunnen bellen...
Nee, ik wacht wel gewoon...
Je bent nu gaan snijden op je onderbeen, omdat alles een beetje vol zit. Is dat niet een teken om eventjes wat minder te snijden?
Nee, nu de toetsweek er aan komt en dit met mijn mentor heb ik het wel nodig...
je mentor gaat weg, balen!
wel lief dat ze het eerst alleen tegen jou kwam zeggen.
Ja, klopt, het lullige was alleen dat ik het al eerder in de les had gehoord.
Dat wilde ze ook, maar ik ben er allereerst nog niet klaar voor om iemand weer te vertrouwen en ten tweede weet ik niet of ik nog wel met een leraar/mentor wil praten, want na de 3e mentor die weggaat (ja, in de brugklas en de tweede vielen mijn mentoren midden in het jaar uit) zie ik het niet meer zitten (volgens mij heeft ze er zelf nog wel vertrouwen in dat dat uiteindelijk gaat gebeuren, zo ging het bij haar immers ook, zei ze).
Ik heb best wel moeite met het feit dat mijn mentor van school verandert, gisteravond heb ik mezelf in slaap gehuild (dat was het niet alleen, volgens mij speelt het feit dat ik ongesteld ben geworden ook mee, maar dat is misschien te veel informatie). Ook vanmiddag na het gesprekje heb ik gehuild en eventjes daarna ook in de klas nadat een vriendin vroeg hoe het gesprek was gegaan. Ik vind het best stom dat ik er zo'n moeite mee heb en als ik er aan denk al meteen de tranen voel opkomen... Dat ik in een paar weken iemand ineens zo erg ben gaan vertrouwen en blijkbaar zo afhankelijk ben geworden verbaast me best wel.
Tijdens het gesprekje hebben we het gehad over hoe het net me ging (niet zo geweldig dus), over de toetsweek (ja hoor, de stress begint al te komen), het praktische deel van het snijden (wat best makkelijk was om over te praten) en over mijn nieuwe mentor (ik mocht een nieuwe mentor kiezen (jaja, ik krijg een speciale behandeling)). Ook zei ze dat ze nu klaar was met de examens enzo en dat als ik ergens hulp bij nodig had, ik nog wat extra natuurkunde met haar wilde doen, een extra gesprekje wilde of zelfs nog een gesprekje in de toestweek, dat dat allemaal kon.
Ze heeft deze keer wel een mailtje gestuurd omdat het nu dus wat minder gaat en om mijn ouders te vertellen dat ze weggaat (dat had ik ze nog niet verteld). Mijn moeder kwam net binnen om te zeggen dat ze het vervelend voor me vond en volgens mij heeft ze zelfs een paar tranen binnen moeten houden, wat een huilebalken hiero .
Groetjes,
Anoniempje
Ik zal maar niet meer beginnen over de huisarts en als ik ooit nog iets van haar hoor zal ik het wel schrijven...
Nee, ik wacht wel gewoon...
Nee, nu de toetsweek er aan komt en dit met mijn mentor heb ik het wel nodig...
wel lief dat ze het eerst alleen tegen jou kwam zeggen.
Ja, klopt, het lullige was alleen dat ik het al eerder in de les had gehoord.
je denkt dat je zonder haar weer alleen bent.
het is misschien een raar idee maar kan jij niet samen met je huidige mentor naar een docent gaan waar jij je prettig bij voelt en dan ff samen die gene in vertrouwen nemen en zo aan die gene kan wennen en dan heb je volgende jaar iemand om op terug te vallen.... of is dit te lastig...?
Dat wilde ze ook, maar ik ben er allereerst nog niet klaar voor om iemand weer te vertrouwen en ten tweede weet ik niet of ik nog wel met een leraar/mentor wil praten, want na de 3e mentor die weggaat (ja, in de brugklas en de tweede vielen mijn mentoren midden in het jaar uit) zie ik het niet meer zitten (volgens mij heeft ze er zelf nog wel vertrouwen in dat dat uiteindelijk gaat gebeuren, zo ging het bij haar immers ook, zei ze).
Ik heb best wel moeite met het feit dat mijn mentor van school verandert, gisteravond heb ik mezelf in slaap gehuild (dat was het niet alleen, volgens mij speelt het feit dat ik ongesteld ben geworden ook mee, maar dat is misschien te veel informatie). Ook vanmiddag na het gesprekje heb ik gehuild en eventjes daarna ook in de klas nadat een vriendin vroeg hoe het gesprek was gegaan. Ik vind het best stom dat ik er zo'n moeite mee heb en als ik er aan denk al meteen de tranen voel opkomen... Dat ik in een paar weken iemand ineens zo erg ben gaan vertrouwen en blijkbaar zo afhankelijk ben geworden verbaast me best wel.
Tijdens het gesprekje hebben we het gehad over hoe het net me ging (niet zo geweldig dus), over de toetsweek (ja hoor, de stress begint al te komen), het praktische deel van het snijden (wat best makkelijk was om over te praten) en over mijn nieuwe mentor (ik mocht een nieuwe mentor kiezen (jaja, ik krijg een speciale behandeling)). Ook zei ze dat ze nu klaar was met de examens enzo en dat als ik ergens hulp bij nodig had, ik nog wat extra natuurkunde met haar wilde doen, een extra gesprekje wilde of zelfs nog een gesprekje in de toestweek, dat dat allemaal kon.
Ze heeft deze keer wel een mailtje gestuurd omdat het nu dus wat minder gaat en om mijn ouders te vertellen dat ze weggaat (dat had ik ze nog niet verteld
). Mijn moeder kwam net binnen om te zeggen dat ze het vervelend voor me vond en volgens mij heeft ze zelfs een paar tranen binnen moeten houden, wat een huilebalken hiero .Groetjes,
Anoniempje
hoi
je hoeft ook (nog) niet iemand nu al in vertrouwen nemen. maar jou helpt praten toch?
je moet wel echt als je behoefte aan praten hebt iemand in vertrouwen nemen
het zou inderdaad kunnen zijn dat je door de maandelijks gedoe emotioneler bent dan normaal... dat zeggen volwassenen tegen mij
het is ook moeilijk dat je vertrouwens persoon weggaat. je vertrouwde geving gaat weg en dat is lastig.
ik vind dat die toets weken af geschraft moet worden! zo als bij mij...
het is een bijzondere behandeling dat jij je mentor mocht kiezen. had ik ook wel gewilt toen de mijne ooit weg ging...
je bent echt geen huilen balk misschien huil je nu iets meer maar dat is niet meer dan normaal als er iets heel lastigs gebeurd
groetjes
bella
je hoeft ook (nog) niet iemand nu al in vertrouwen nemen. maar jou helpt praten toch?
je moet wel echt als je behoefte aan praten hebt iemand in vertrouwen nemen
het zou inderdaad kunnen zijn dat je door de maandelijks gedoe emotioneler bent dan normaal... dat zeggen volwassenen tegen mij
het is ook moeilijk dat je vertrouwens persoon weggaat. je vertrouwde geving gaat weg en dat is lastig.
ik vind dat die toets weken af geschraft moet worden! zo als bij mij...
het is een bijzondere behandeling dat jij je mentor mocht kiezen. had ik ook wel gewilt toen de mijne ooit weg ging...
je bent echt geen huilen balk misschien huil je nu iets meer maar dat is niet meer dan normaal als er iets heel lastigs gebeurd
groetjes
bella
Hey!
Praten helpt inderdaad, maar als ik niet bereid ben om te praten heeft het geen nut.
Vandaag had ik weer een gesprek met mijn mentor, en ja hoor, ik ben alweer begonnen met mezelf af te sluiten. Normaal krijgen we een heel uur vol, maar nu maar 15 minuten, ik had allerlei dingen opgeschreven, waar ik over wilde praten. Maar dan denk ik op het moment zelf toch dat het niks uitmaakt, ik haar er maar niet mee zal belasten, want ze gaat toch bijna weg. Ik wil zo graag doen wat ik eerst deed... Gewoon zeggen wat me dwarszit. Ik weet nu ook niet meer of ik dat bedankje wel moet geven, alsof er in vier dagen een heel groot gat is gevormd en ik me niet meer zo vertrouwd bij haar voel...
Ik zie het even niet meer zitten, want ik heb het gevoel dat ik geen kant meer op kan...
Groetjes,
Anoniempje
Praten helpt inderdaad, maar als ik niet bereid ben om te praten heeft het geen nut.
Vandaag had ik weer een gesprek met mijn mentor, en ja hoor, ik ben alweer begonnen met mezelf af te sluiten. Normaal krijgen we een heel uur vol, maar nu maar 15 minuten, ik had allerlei dingen opgeschreven, waar ik over wilde praten. Maar dan denk ik op het moment zelf toch dat het niks uitmaakt, ik haar er maar niet mee zal belasten, want ze gaat toch bijna weg. Ik wil zo graag doen wat ik eerst deed... Gewoon zeggen wat me dwarszit. Ik weet nu ook niet meer of ik dat bedankje wel moet geven, alsof er in vier dagen een heel groot gat is gevormd en ik me niet meer zo vertrouwd bij haar voel...
Ik zie het even niet meer zitten, want ik heb het gevoel dat ik geen kant meer op kan...
Groetjes,
Anoniempje
hey
ik denk dat jij je weer afsluit naar je mentor.
jij sluit je weer af omdat je onbewust niet wil dat je straks als ze weg is dat je niet meer zonder kan. anders zou je het van het ene moment op het andere moment heel zwaar hebben.
ik merl het bij me zelf ook hoor. ik kon tegen mijn docente alles zeggen maar vorige week loog ik aan 1 stuk alles bij elkaar...
als het echt niet zonder kan moet je misschien hoe eng hoe lastig hoe stom het ook is iemand anders in vertrouwen nemen.
ik haat ook nieuwe mensen in vertrouwen nemen. en als ik morgen hoor dat ik niet bij me docente in de klas blijf ga ik samen met haar naar de docente van volgende jaar om die in vertrouwen te nemen dat ik niet volgend jaar zonder zit.
ik vind het nu even lastig om je te helpen. dus ik hoop dat je hier wat aan hebt.
groetjes
bella
ik denk dat jij je weer afsluit naar je mentor.
jij sluit je weer af omdat je onbewust niet wil dat je straks als ze weg is dat je niet meer zonder kan. anders zou je het van het ene moment op het andere moment heel zwaar hebben.
ik merl het bij me zelf ook hoor. ik kon tegen mijn docente alles zeggen maar vorige week loog ik aan 1 stuk alles bij elkaar...
als het echt niet zonder kan moet je misschien hoe eng hoe lastig hoe stom het ook is iemand anders in vertrouwen nemen.
ik haat ook nieuwe mensen in vertrouwen nemen. en als ik morgen hoor dat ik niet bij me docente in de klas blijf ga ik samen met haar naar de docente van volgende jaar om die in vertrouwen te nemen dat ik niet volgend jaar zonder zit.
ik vind het nu even lastig om je te helpen. dus ik hoop dat je hier wat aan hebt.
groetjes
bella
Hey!
Die heb je goed ingeschat. Ik voel me nu al weer schuldig dat ik een gesprekje heb 'verspild' en ik weet dat ze begrijpt waarom ik zo weinig zei (toen ik vandaag vroeg waarom ze vorige week meteen na het 'slechte' nieuws de volgende dag een gesprekje wilde zei ze dat ze dacht dat ik me alleen zou voelen en ze niet wilde dat ik dat zou doen en dat een nieuwe mentor kiezen daar misschien bij zou helpen). Dat maakt het aan de andere kant nog veel stommer dat ze weggaat, want ze begrijpt me. Het ding is, die nieuwe mentor heeft kinderen van mijn leeftijd waar ik mee in de klas heb gezeten (net zoals bij de zorgcoördinator, ook een meisje) ik denk dus niet dat ze me zo goed begrijpt, omdat ze zich dan ook in de ouderrol kan verplaatsen en ze dat dus eerder zal doen dan zich in mijn rol proberen te verplaatsen, bovendien wil ik niet dat als ze buiten onze gesprekjes om met anderen over mij praat (geloof me, ik weet dat dit gebeurt) dat ze dat thuis doet en haar dochter dat dan bijvoorbeeld hoort, ik wil dat ze zoiets over mij weet.
Het liefst zou ik nu op haar aanbod ingaan en deze week nog een extra gesprekje inplannen, maar ik weet niet of dat zo'n geweldig idee is. Wel ben ik van plan om volgende week (ons laatste gesprekje alweer) alles wat ik opschrijf ook echt te zeggen (bleek trouwens dat ik een blaadje nog in mijn tas had liggen, dus daar zal het ook wel een beetje aan gelegen hebben), want ja, dit is mijn laatste kans.
Mijn ouders gaan morgen de huisarts bellen en als het haar niet is gelukt gaan ze ook nog naar de gemeente om te kijken of ze me op die manier ergens sneller binnen kunnen krijgen... Dus we zullen zien. Ze zeiden trouwens ook in de mail naar mijn mentor dat ik 'moeite had de ervaringen met de GGZ te verwerken'. Ik ben vergeten te vragen aan mijn mentor wat ze daar precies mee bedoelden (goh, wat een goede comm
unicatie heb ik met mijn ouders, I know). Weet een van jullie misschien wat dat betekent?
Groetjes,
Anoniempje
Die heb je goed ingeschat. Ik voel me nu al weer schuldig dat ik een gesprekje heb 'verspild' en ik weet dat ze begrijpt waarom ik zo weinig zei (toen ik vandaag vroeg waarom ze vorige week meteen na het 'slechte' nieuws de volgende dag een gesprekje wilde zei ze dat ze dacht dat ik me alleen zou voelen en ze niet wilde dat ik dat zou doen en dat een nieuwe mentor kiezen daar misschien bij zou helpen). Dat maakt het aan de andere kant nog veel stommer dat ze weggaat, want ze begrijpt me. Het ding is, die nieuwe mentor heeft kinderen van mijn leeftijd waar ik mee in de klas heb gezeten (net zoals bij de zorgcoördinator, ook een meisje) ik denk dus niet dat ze me zo goed begrijpt, omdat ze zich dan ook in de ouderrol kan verplaatsen en ze dat dus eerder zal doen dan zich in mijn rol proberen te verplaatsen, bovendien wil ik niet dat als ze buiten onze gesprekjes om met anderen over mij praat (geloof me, ik weet dat dit gebeurt) dat ze dat thuis doet en haar dochter dat dan bijvoorbeeld hoort, ik wil dat ze zoiets over mij weet.
Het liefst zou ik nu op haar aanbod ingaan en deze week nog een extra gesprekje inplannen, maar ik weet niet of dat zo'n geweldig idee is. Wel ben ik van plan om volgende week (ons laatste gesprekje alweer) alles wat ik opschrijf ook echt te zeggen (bleek trouwens dat ik een blaadje nog in mijn tas had liggen, dus daar zal het ook wel een beetje aan gelegen hebben), want ja, dit is mijn laatste kans.
Mijn ouders gaan morgen de huisarts bellen en als het haar niet is gelukt gaan ze ook nog naar de gemeente om te kijken of ze me op die manier ergens sneller binnen kunnen krijgen... Dus we zullen zien. Ze zeiden trouwens ook in de mail naar mijn mentor dat ik 'moeite had de ervaringen met de GGZ te verwerken'. Ik ben vergeten te vragen aan mijn mentor wat ze daar precies mee bedoelden (goh, wat een goede comm
unicatie heb ik met mijn ouders, I know). Weet een van jullie misschien wat dat betekent?
Groetjes,
Anoniempje
Hey,
Je hebt het best moeilijk met het feit dat je mentor weggaat. Dat lijkt me niet raar. Blijkbaar had je gewoon heel erg behoefte aan een vertrouwenspersoon. Zeker aks je moeilijk mensen vertrouwt, kan ik me voorstellen dat dit een klap is.
Ik denk dat het heel goed is om nu met je mentor te bespreken wat je voel omtrent haar vertrek. Op deze manier, door erover te praten, denk ik dat je eerder tot vrede kan komen met haar vertrek.
Het klinkt heel zuur, maar nu kun je nog met haar praten. Straks is ze weg en kun je het hier niet meer over hebben. Je mentor begrijpt je. Praat met haar en zoek samen naar de beste optie. Zorg dat je met een goed gevoel echt afscheid kan nemen. Gun jezelf dat.
Gr. Pin
Je hebt het best moeilijk met het feit dat je mentor weggaat. Dat lijkt me niet raar. Blijkbaar had je gewoon heel erg behoefte aan een vertrouwenspersoon. Zeker aks je moeilijk mensen vertrouwt, kan ik me voorstellen dat dit een klap is.
Ik denk dat het heel goed is om nu met je mentor te bespreken wat je voel omtrent haar vertrek. Op deze manier, door erover te praten, denk ik dat je eerder tot vrede kan komen met haar vertrek.
Het klinkt heel zuur, maar nu kun je nog met haar praten. Straks is ze weg en kun je het hier niet meer over hebben. Je mentor begrijpt je. Praat met haar en zoek samen naar de beste optie. Zorg dat je met een goed gevoel echt afscheid kan nemen. Gun jezelf dat.
Gr. Pin
Hey!
Ik heb die avond nog een mailtje gestuurd met de vraag of ik nog een keer extra met haar kon praten en ze reageerde meteen de volgende dag dus gisteren heb ik nog met haar gepraat. Toen heb ik wel eerlijk gezegd wat ik die dinsdag wilde zeggen. Ze zei toen ook dat ze bang was dat ik de gesprekjes had opgegeven.
Maandag is het laatste gesprek. Daar kijk ik flink tegen op. Ik heb nu ook besloten een soort afscheidsbrief te schrijven en haar dat te geven. Ik zit er ook over te denken daar in te schrijven dat ik er dus zo'n moeite mee heb, maar weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden. Ik bedoel, ik voel me kut, maar zo ver is zij ook wel. Dat vertrouwensding speelt inderdaad een rol, maar ook het feit dat ze gewoon zo aardig en begripvol is en ik haar zo graag mag, dat ik haar ook zal missen als persoon. Dat vind ik alleen weer raar klinken, want ik spreek haar nog altijd aan met u (om de afstand een beetje te behouden), maar ze voelt als meer dan dat. Wat ik dan weer niet vind kunnen, want ze is mijn lerares. Maar aan de andere kant is ze van plan om de docu Beschadigd dit weekend te kijken, omdat ik er over heb verteld en stuurde ze me vandaag ook nog een appje om te vertellen over vrijwilligerswerk in het buitenland als een idee om in de vakantie te doen, dat heeft zij vroeger ook gedaan (dit omdat ik tegen de vakantie op zie, want ik zal 6 weken lang met slechts mijn ouders opgescheept zitten).
Sowieso ga ik haar nog vertellen dat ik mijn twijfels heb over die nieuwe mentor. We zullen wel nog een gesprekje hebben met mijn nieuwe mentor, een soort overdracht. Hopelijk komt daar ook nog iets nuttigs uit.
De huisarts heeft trouwens niets kunnen doen, er staat bij die ene instelling nu wel een uitroepteken achter mijn naam (weet niet of dat veel uitmaakt, maar oké). Er is geen andere instelling of organisatie in de buurt met 'de juiste expertise' en de gemeente kan ook niks doen, want alle hulp die zij te bieden hebben, willen mij dus niet. De huisarts heeft wel aangeboden om wekelijkse gesprekjes met haar te houden tot ik aan de beurt ben, maar ik weet niet of ik dat nou zie zitten...
Groetjes,
Anoniempje
Ik heb die avond nog een mailtje gestuurd met de vraag of ik nog een keer extra met haar kon praten en ze reageerde meteen de volgende dag dus gisteren heb ik nog met haar gepraat. Toen heb ik wel eerlijk gezegd wat ik die dinsdag wilde zeggen. Ze zei toen ook dat ze bang was dat ik de gesprekjes had opgegeven.
Maandag is het laatste gesprek. Daar kijk ik flink tegen op. Ik heb nu ook besloten een soort afscheidsbrief te schrijven en haar dat te geven. Ik zit er ook over te denken daar in te schrijven dat ik er dus zo'n moeite mee heb, maar weet niet zo goed hoe ik het moet verwoorden. Ik bedoel, ik voel me kut, maar zo ver is zij ook wel. Dat vertrouwensding speelt inderdaad een rol, maar ook het feit dat ze gewoon zo aardig en begripvol is en ik haar zo graag mag, dat ik haar ook zal missen als persoon. Dat vind ik alleen weer raar klinken, want ik spreek haar nog altijd aan met u (om de afstand een beetje te behouden), maar ze voelt als meer dan dat. Wat ik dan weer niet vind kunnen, want ze is mijn lerares. Maar aan de andere kant is ze van plan om de docu Beschadigd dit weekend te kijken, omdat ik er over heb verteld en stuurde ze me vandaag ook nog een appje om te vertellen over vrijwilligerswerk in het buitenland als een idee om in de vakantie te doen, dat heeft zij vroeger ook gedaan (dit omdat ik tegen de vakantie op zie, want ik zal 6 weken lang met slechts mijn ouders opgescheept zitten).
Sowieso ga ik haar nog vertellen dat ik mijn twijfels heb over die nieuwe mentor. We zullen wel nog een gesprekje hebben met mijn nieuwe mentor, een soort overdracht. Hopelijk komt daar ook nog iets nuttigs uit.
De huisarts heeft trouwens niets kunnen doen, er staat bij die ene instelling nu wel een uitroepteken achter mijn naam (weet niet of dat veel uitmaakt, maar oké). Er is geen andere instelling of organisatie in de buurt met 'de juiste expertise' en de gemeente kan ook niks doen, want alle hulp die zij te bieden hebben, willen mij dus niet. De huisarts heeft wel aangeboden om wekelijkse gesprekjes met haar te houden tot ik aan de beurt ben, maar ik weet niet of ik dat nou zie zitten...
Groetjes,
Anoniempje
hey
wat goed dat je toch het gesprekje een herkansing hebt gegeven!
het is nu maandag... heb je het eind gesprekje met je mentor gehad?
hoe was het?
misschien kan je tegen je huisarts zelf zeggen dat je het (misschien) niet ziet zitten om met haar wekelijk een gesprekje te hebben...
is het niet misschien een idee dat je met zoon praktijk ondersteuner van de huisarts gaat spreken misschien voel je bij die gene een vertrouwen die de huisarts niet geeft. weet niet of het mogelijk is en of jij het ziet zitten maar het is een ideetje
groetjes
bella
wat goed dat je toch het gesprekje een herkansing hebt gegeven!
het is nu maandag... heb je het eind gesprekje met je mentor gehad?
hoe was het?
misschien kan je tegen je huisarts zelf zeggen dat je het (misschien) niet ziet zitten om met haar wekelijk een gesprekje te hebben...
is het niet misschien een idee dat je met zoon praktijk ondersteuner van de huisarts gaat spreken misschien voel je bij die gene een vertrouwen die de huisarts niet geeft. weet niet of het mogelijk is en of jij het ziet zitten maar het is een ideetje
groetjes
bella
Hey!
Vandaag was inderdaad het laatste gesprekje met mijn mentor. Ik heb haar die kaart/ tekening gegeven (ben benieuwd wat ze ervan vond). Maar voordat ik dat kon doen gaf ze me een van haar lievelingsboeken (780 pagina's, ik hoop dat het een beetje leuk is, want dan zijn er ook nog 15 andere delen) en een heel lief kaartje.
Ik heb een beetje voorgelezen uit het vorige berichtje dat Pin stuurde en had erbij verteld dat ik het er zeg maar mee eens ben, maar niet goed weet hoe. Voor de rest hafden we niet veel tijd meer om er over te praten.
Ze was heel erg lief, heeft de eerste 3 afleveringen van Beschadigd dit weekend gekeken en zei dat ze er nog over nagedacht had en dat als ik een hechting wilde halen (daar is het nu een beetje laat voor, maar oké) ik haar maar moest bellen en dat ze dan met me mee zou gaan.
Ik vertelde ook dat de toetsweekstress nog niet echt aanwezig was, maar dat als de toetsweek deze vrijdag eenmaal begint ik dan waarschijnlijk flink in de stress zou schieten, omdat het dan pas echt doordringt. Ze bood dus ook nog aan om deze donderdag nog een gesprekje te hebben, om gewoon wat te praten, zodat ik hopelijk minder gestresst ben.
We hebben het dus nog niet echt gehad over haar vertrek, maar ze zei dus dat ze het zelf ook best moeilijk vond. Ze zei dat ze volgend jaar niet meer mijn mentor zal zijn, maar dat wat haar betreft nog niet hoeft te betekenen dat ik haar niet meer zal spreken.
Aan de ene kant wil ik heel graag donderdag nog even bij haar langs en haar nog blijven spreken, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is. Ik ben bang dat (zeker na dat over die hechting) ze haar grenzen niet goed aan kan geven en dat ik uiteindelijk alleen maar meer gekwetst zal raken. Ik weet het niet, ze is gewoon zó aardig...
Het is inderdaad misschien een idee om met de praktijk ondersteuner te gaan praten, misschien dat zij wel oké is. Ik zie het wel, als ik het deze vakantie niet volhoud of ik mijn nieuwe mentor niet in vertrouwen durf te nemen, zal ik wel contact met haar opnemen.
Groetjes,
Anoniempje
Vandaag was inderdaad het laatste gesprekje met mijn mentor. Ik heb haar die kaart/ tekening gegeven (ben benieuwd wat ze ervan vond). Maar voordat ik dat kon doen gaf ze me een van haar lievelingsboeken (780 pagina's, ik hoop dat het een beetje leuk is, want dan zijn er ook nog 15 andere delen
) en een heel lief kaartje. Ik heb een beetje voorgelezen uit het vorige berichtje dat Pin stuurde en had erbij verteld dat ik het er zeg maar mee eens ben, maar niet goed weet hoe. Voor de rest hafden we niet veel tijd meer om er over te praten.
Ze was heel erg lief, heeft de eerste 3 afleveringen van Beschadigd dit weekend gekeken en zei dat ze er nog over nagedacht had en dat als ik een hechting wilde halen (daar is het nu een beetje laat voor, maar oké) ik haar maar moest bellen en dat ze dan met me mee zou gaan.
Ik vertelde ook dat de toetsweekstress nog niet echt aanwezig was, maar dat als de toetsweek deze vrijdag eenmaal begint ik dan waarschijnlijk flink in de stress zou schieten, omdat het dan pas echt doordringt. Ze bood dus ook nog aan om deze donderdag nog een gesprekje te hebben, om gewoon wat te praten, zodat ik hopelijk minder gestresst ben.
We hebben het dus nog niet echt gehad over haar vertrek, maar ze zei dus dat ze het zelf ook best moeilijk vond. Ze zei dat ze volgend jaar niet meer mijn mentor zal zijn, maar dat wat haar betreft nog niet hoeft te betekenen dat ik haar niet meer zal spreken.
Aan de ene kant wil ik heel graag donderdag nog even bij haar langs en haar nog blijven spreken, maar ik weet niet of dat zo'n goed idee is. Ik ben bang dat (zeker na dat over die hechting) ze haar grenzen niet goed aan kan geven en dat ik uiteindelijk alleen maar meer gekwetst zal raken. Ik weet het niet, ze is gewoon zó aardig...
Het is inderdaad misschien een idee om met de praktijk ondersteuner te gaan praten, misschien dat zij wel oké is. Ik zie het wel, als ik het deze vakantie niet volhoud of ik mijn nieuwe mentor niet in vertrouwen durf te nemen, zal ik wel contact met haar opnemen.
Groetjes,
Anoniempje
hey
wat lief dat je iets van je mentor hebt gekregen!
alvast succes met lezen, haha. ik ga het je niet na doen.
dit betekend echt dat ze heel veel om jou is gaan geven. het verbaast me niet dat ze om je is gaan geven maar wel in welke mate...
dit is wel heel lief van der! maar ik vraag me af hoe gaat ze haar school met jou combineren
misschien kan je met haar er ook een gezellig gesprek van maken donderdag en niet over snijden en de dood of je zegt tegen der dat jij denkt dat het van die hegtingen te ver zou kunnen gaan over haar grens
groetjes
bella
wat lief dat je iets van je mentor hebt gekregen!
alvast succes met lezen, haha. ik ga het je niet na doen.
Ze was heel erg lief, heeft de eerste 3 afleveringen van Beschadigd dit weekend gekeken en zei dat ze er nog over nagedacht had en dat als ik een hechting wilde halen (daar is het nu een beetje laat voor, maar oké) ik haar maar moest bellen en dat ze dan met me mee zou gaan.
dit betekend echt dat ze heel veel om jou is gaan geven. het verbaast me niet dat ze om je is gaan geven maar wel in welke mate...
We hebben het dus nog niet echt gehad over haar vertrek, maar ze zei dus dat ze het zelf ook best moeilijk vond. Ze zei dat ze volgend jaar niet meer mijn mentor zal zijn, maar dat wat haar betreft nog niet hoeft te betekenen dat ik haar niet meer zal spreken.
dit is wel heel lief van der! maar ik vraag me af hoe gaat ze haar school met jou combineren
misschien kan je met haar er ook een gezellig gesprek van maken donderdag en niet over snijden en de dood of je zegt tegen der dat jij denkt dat het van die hegtingen te ver zou kunnen gaan over haar grens
groetjes
bella
Hey!
Ja, in mijn hoofd is het dus zo dat ik had gewild dat ze me iets zou geven en dat ik had gewild dat ze zou aanbieden om hechtingen te gaan halen, maar ik wist zelf ook wel dat dat niet echt realistisch was en dat het dus niet zou gebeuren. Zoiets hoort een leraar niet te doen, een leraar hoort iedereen gelijk te behandelen. Dus aan de ene kant ben ik blij, maar ik weet dat dat niet zou moeten.
Ik ben het ook met je eens dat ze wel heel erg om me is gaan geven. Misschien iets te veel dan ze zou moeten.
Ze had ook iets gezegd dat ze in de zomervakantie best een keertje met me naar de dierentuin wilde (for no particular reason). Dus ik denk dat ze in haar vrije tijd met mij contact wil houden.
Goed idee, om het er donderdag nog even met haar over te hebben en het gesprek luchtig te houden!
Groetjes,
Anoniempjs
Ja, in mijn hoofd is het dus zo dat ik had gewild dat ze me iets zou geven en dat ik had gewild dat ze zou aanbieden om hechtingen te gaan halen, maar ik wist zelf ook wel dat dat niet echt realistisch was en dat het dus niet zou gebeuren. Zoiets hoort een leraar niet te doen, een leraar hoort iedereen gelijk te behandelen. Dus aan de ene kant ben ik blij, maar ik weet dat dat niet zou moeten.
Ik ben het ook met je eens dat ze wel heel erg om me is gaan geven. Misschien iets te veel dan ze zou moeten.
Ze had ook iets gezegd dat ze in de zomervakantie best een keertje met me naar de dierentuin wilde (for no particular reason). Dus ik denk dat ze in haar vrije tijd met mij contact wil houden.
Goed idee, om het er donderdag nog even met haar over te hebben en het gesprek luchtig te houden!
Groetjes,
Anoniempjs
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
