toen ik dit maakte 10 jaar nu ben ik al 11.  Ik mag hier eigelijk niet zijn want ik ben te jong maar ze heben een uitzondering gemaakt. 

Hey Anoniem2202

Hoe gaat het inmiddels met je?

Als je wat naars meegemaakt hebt, kan het gebeuren dat je je nu en dan weer minder goed voelt. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer je wat ziet dat je doet denken aan die vervelende tijden, maar het kan ook uit het niets komen. 

Kan je met je lerares praten over deze gevoelens? In ieder geval goed dat je je onzekerheid rond je gewicht met haar besprak. ‘t Is niet fijn om je dik te voelen, en velen die zich dik voelen, zijn niet eens te dik. Er is dan sprake van een naar stemmetje dat je wijsmaakt dat je te dik bent, terwijl je dat helemaal niet bent. 

Ik raad je aan om ook bij je therapeut te melden dat je last hebt van deze gedachten. Ook van de gedachten dat je je dik voelt. Daar kan namelijk wat aan gedaan worden. Samen zouden jullie op zoek kunnen gaan naar manieren om met die gedachten om te leren gaan.

Ik vermoed dat je het volgende op zich wel weet, maar toch herhaal ik het nog maar een keer. Het is niet jouw schuld wat er gebeurd is, jij verdient deze ellende niet, niemand verdient deze vervelende situatie, maar ‘t is nu eenmaal gebeurd. Nu kan je terecht bij een lerares die om je geeft, en die je vast met plezier opvangt. Vraag het haar desnoods, of je haar ‘tot last’ bent. Op die manier kan ze je geruststellen dat dat niet het geval is. 

Gr. Kenshin

Ik heb haar een appje gestuurd en heb gelijk verteld want als ik dat niet deed durf ik straks niet meer. Niet alles maar alleen dat het niet goed gaat en ik bij haar wil slapen

Nee ik vind het niet erg want hij is lief. Hij is ook aardig en hij speelt met mij en hij zwemt mee als juf wil zonnen met de buurvrouw super saai. En hij gaat mee als we in de zee gaan want er zijn heel veel mensen die verdrinken in de zee maar ik kan goed zwemmen

Nu aan de slag gaan met het verwerken van deze gebeurtenissen, zou inderdaad erg nuttig zijn. Moest je dan toch ooit seks willen, kan het door middel van therapie ook gewoon. Echter is het evenwel heel normaal om hier als twaalfjarige nog helemaal geen behoefte naar te hebben. Misschien dat je er ook later geen zin in zal hebben, en dan is dat ok, maar dat zie je dan wel weer. In ieder geval goed dat je therapie krijgt. 

Gr. Kenshin

‘t Is heel normaal om nog niet klaar te zijn om iemand te vergeven. Vergeven vraagt tijd, en werkt alleen als je er zelf klaar voor bent   Doe vandaag maar iets dat je leuk vindt. 

Gr. Kenshin

Wat lief en attent van je, dat je meehelpt met opruimen :) Dat apprecieert je lerares vast erg. 
 

Gr. Kenshin

Dang wat heb je erg veel meegemaakt, ik ben trots op je dat je naar de politie bent gegaan etc, erg goed van je meis, en wees niet bang voor ons hier, als er ooit iets anders is waar je effe kwijt wilt kan altijd🤗

En ik moet zeggen erg lang verhaal over mij over ("zelfmoord") te plegen door 1 nachtmerrie mij totaal overnam om mijzelf te beëindigen zoiets.

Stel als je ooit wilt weten ofzo volgensmij zit dat in een Toppic van me van vroeger.

Maar in ingeval ik ben trots op je dat je hebt gedaan meis🙂😎👍🏻

#ik ben bang voor de politie nog, ook lang verhaal hahaha.

Ahh wat top

Als ik het zo mag noemen, heb je dan een soort van nieuwe ouders? Juf en haar vriend

Dat is eigenlijk ook zo en zo voelt het ook een beetje maar toch is het anders ik heb een probleem met het vertrouwen van mensen en voordat het gebeurde vertrouwde ik mijn ouders en nu kan ik niemand meer vertrouwen dus het voelt wel anders. Ik vertrouw juf wel maar niet zoals ik dat vroeger deed bij papa en mama die nu niet meer mijn papa en mama zijn. Ik moet even nadenken en het op een rij zetten want het is best wel een niet logisch en raar verhaal.

Ik kan me voorstellen dat je het nu erg moeilijk hebt, en dat er je helemaal geen fijne dingen overkomen. Dat kan er weleens toe lijden dat je de zin in het leven verliest; dat je niet meer verder wilt. Echter vermoed ik dat je vooral wilt dat deze situatie stopt; is dat het? Dat je vooral wenst dat papa en mama je geen pijn meer doen, en dat je geen andere uitweg dan de dood kan bedenken?

Er zijn namelijk nog andere uitwegen voor je. Eentje daarvan heb je al gevonden; je hebt die lerares een berichtje gestuurd. Hopelijk krijg je snel een antwoord. Je lerares zou je namelijk kunnen helpen, zodat je een beter leven kan krijgen, zonder dood te moeten. 

Als je het moeilijk krijgt, kan het altijd nuttig zijn om 113 te bellen. Je kan ook met ze chatten. Als er namelijk heel duistere gedachten in je omgaan, kan iemand van 113 je daar doorheen gidsen, zodat jij je beter voelt. Houd je dat in gedachten, dat je altijd 113 kan bellen, of met ze kan chatten? Bij hen kan je altijd terecht, en hier, op het forum, ook. 

Nee maar, de dood hoeft jouw uitweg niet te zijn. Wie weet wat moois staat er nog voor je te wachten! Wie weet welke kansen je nog aangeboden krijgt in het leven, waardoor je later kan denken: wat sterk dat ik me toen uit die moeilijke periode heb kunnen halen. Wat dapper van me. 

Want dat ben je: dapper. Dapper dat je naar je oma toe ging, dapper dat je dat berichtje naar die lerares hebt gestuurd. En dapper omdat ik erin geloof dat jij niet op zal geven   Jij bent sterk. 

Gr. Kenshin

Ik snap dat je het tegen niemand wil vertellen maar dit is echt niet oké en ik wil niet zo'n zijk neus zijn maar als voor mij en jezelf vertel t tegen iemand 

Sorry dat ik een zijkneus ben

 -onnodige quote verwijderd door de Kindertelefoon-
 

hoelang denk je dat dat verwerken duurt? 
 

Hebben de meeste kinderen al seks op hun 12e? Of ben ik vroeg?