Hi allemaal,
Ik heb dus al bijna een jaar verkering met Luca en op zich gaat dat wel goed. Het begin was wel een beetje een toestand en kende zijn ups en downs. Ik heb hem vorig jaar in de / op vakantie leren kennen.
Hoe dat precies allemaal ging kun je lezen in mijn topic over “eerste echte vakantieliefde..…”.
Luca is een Belgische jongen en woont in België op een uur rijden met de auto of 3-4-5 uur rijden op de fiets (ligt eraan hoe hard ik fiets) bij mij vandaan. Zelf woon ik in (het zuiden van) Nederland, dus ja das best wel onhandig.
Nu ben ik afgelopen week een leuke jongen (ik noem hem maar even Jur) tegen gekomen. Het was een beetje een aparte ontmoeting, maar ik ben dus sinds die tijd stapelverliefd op hem. Het is niet zomaar een verliefdheidje, zoals ik wel eens vaker heb. Dit is anders. Het voelt alsof hij voor mij gemaakt is. Ik zal verderop nog wel wat meer vertellen over Jur en mij.
Ik heb nog geen seks ofzo met Jur gehad. Ik heb hem alleen wel al helemaal bloot gezien en hij is echt heel mooi en natuurlijk ook heel aardig en lief.
Oh ja, we zijn allemaal jongens :P
Vragen stellen mag natuurlijk altijd en dan ga ik die zo goed mogelijk beantwoorden.
Mijn vraag nu is, hoe pak ik het aan, want ik wil geen van beide pijn doen en ze eigenlijk allebei bij me houden, zodat ik de tijd heb om Jur beter te leren kennen zonder Luca te kwetsen :D
Groetjes 🙂,
M&M’s
Stapelverliefd op Jur terwijl ik verkering heb met Luca. Ik wil ze het liefst allebei, maar hoe dan?
A
Bladzijde 2 / 17
A
Hi iedereen,
alvast bedankt voor al jullie wel gemeende reacties. Ik zal proberen in mijn reactie die allemaal langs te lopen en aangezien jullie (vanzelfsprekend zou ik haast zou zeggen) voor een deel over dezelfde dingen schrijven probeer ik het ook in één keer te behandelen.
Misschien hebben we idd wel niet altijd de juiste keuzes gemaakt en hadden we 'gewoon’ naar de politie moeten gaan of papa en mama moeten inlichten.
Dat zou logisch zijn, maar voor ons voelde de situatie heel anders en ik snap dat jullie je er wel een voorstelling van hebben proberen te maken, want dat klinkt door in jullie lieve, steunende reacties, maar de werkelijkheid is zoveel anders en ook per persoon verschillend hoe die daar op reageert.
In het allereerste begin vonden we het spannend om met andere jongens bloot dingen te doen, maar aangezien het eerst onschuldig leek met wat aftrekken en piemel laten zien, waren we als puber eerder opgewonden dan iets anders.
Dat veranderde snel en toen probeerden we aan de bel te trekken met als gevolg dat we niet serieus genomen werden. Bovendien dachten we toen ineens dat alles onze schuld was.
Het op dat moment aan papa en mama vertellen konden we ook niet, ook al was dat natuurlijk wel beter geweest. Wij wilden graag naar die school (sorry, ik kan niet meer uitleg geven waarom zonder meer bekend te maken over die school) . Het is niet gemakkelijk om daar terecht te komen en het kost p.p. een paar duizend euro per maand. Papa en mama hadden dat voor ons over, dus die wilden we niet teleurstellen en we dachten dat het wel eter zou worden over een tijdje.
Maar het werd alleen maar erger.
Toch durfden we het nog steeds niet tegen papa en mama te vertellen als we tijdens een scholvakantie een weekje thuis waren. Ondertussen hadden we dat voorval gehad dat we betrapt waren op het verzamelen van bewijsmateriaal en die jongens werden voor zover mogelijk nog strenger tegen ons.
Alles werd binnenste buiten gekeerd en we werden nog meer onder druk gezet. Zo werd er gedreigd ons broertje iets aan te doen en wij geloofden da ze dat ook echt zouden gaan doen.
Wij waren dus bang, heel bang, elke dag opnieuw.
We hadden ook al moeten liegen tegen papa en mama en behalve dat we vroeger misschien eens 'gelogen’ hadden over een snoepje ofzo hadden we dat nog nooit gedaan.
Dus, als we een weekje thuis waren hielden wij onze mond, het liefste over alles, ook over de dingen die wel leuk en goed waren op die school. We waren ook nauwelijks thuis, omdat we niet nog meer moesten liegen op belangstellende vragen die papa en mama af en toe stelden. We durfden ze amper aan te kijken en ergens viel dat ze wel op, maar omdat wij steeds zeiden dat alles goed was, maar dat we onze Nederlandse vrienden misten, dachten ze dat het daardoor kwam en gaven ons meer vrijheid om daar bijvoorbeeld 's avond ook naar toe te gaan. voor een deel brachten we onze tijd ook zeker door met onze vrienden, maar we seksten ook met random jongens, waar we ze ook tegen kwamen.
Naïef als we waren dachten we dat we daarmee ons misbruik konden compenseren of weet ik veel hoe je dat uit kunt leggen. ij de seks met die jongens in Nederland waren wij iig in een betere positie dan op school. Hier mochten wij zelf beslissen of we met een jongen iets zouden willen doen en wij lieten ook die jongen die vrijheid.
Alleen waren we niet heel kieskeurig in de jongens waar we mee naar bed gingen. Op zich waren het wel allemaal gewoon aardige jongens van onze leeftijd, maar nou ook weer niet allemaal jongens waar we een crush op zouden hebben in een normaal leven.
Dus thuis logen we en op school werden we bedrogen en gechanteerd.
Niet alleen zijn onze bewijzen voor zover we die dan al verzameld hadden afgepakt en vernietigd, ook werken we zelf mee aan het maken van bewijs tegen ons. Dat was natuurlijk niet vrijwillig en toen zagen we ook de consequenties niet van die filmpjes. Wij dachten toen nog dat ze gewoon geile filmpjes van ons wilden hebben, maar die konden zoals later bleek wel tegen ons gebruikt worden.
Sommige families die er vanwege die jongens bij betrokken waren hadden hun eigen advocaten, die ze dus gewoon altijd in dienst hebben, denk ik dan, ingezet. Geld speelde voor hen sws geen rol. In sommige landen waar zij wonen of vandaan kwamen is alles te koop en zo denken die lui ook. ook al speelden de dingen zich af in een beschaafd land met op zich goede regels en wetgeving en noem het maar allemaal op.
Dus bewijzen voor zover die er waren waren vernietigd, bewijs tegen ons werd alleen maar uitgebreid. Wij waren bang en schaamden ons. Wij hadden geen vertrouwen meer in volwassenen die zeiden ons te helpen, maar dat niet deden. We schaamden ons voor alles wat we papa en mama aangedaan hebben. Ze hebben heel veel geld uitgegeven aan ons, terwijl wij ze voorlogen en bedrogen.
De dag voordat we weggelopen/gevlucht waren was weer zo een extreme dag dat we seks moesten hebben met wel iets van 10 verschillende jongens. We hoorden dat er plannen voor de volgende dag werden gemaakt om het nog eens dunnetjes over te doen en ook om iets nieuws te proberen. Die gasten gebruikten pillen en drank en waren onberekenbaar. Het woord snuff movie viel en dat hadden we al eens eerder gehoord en toen opgezocht. Dat was de reden dat we de volgende morgen in donker al gevlucht waren. We konden maar heel weinig meenemen en slopen zachtjes naar buiten en kwamen op een gegeven moment ergens waar wat vrachtwagenchauffeurs overnacht hadden.. Dat verhaal heb ik pas hier gepost, dus dat moet je dan maar even terug lezen.
Natuurlijk hadden we papa en mama moeten bellen zodra we buiten waren, maar dat durfden we niet omdat we bang waren en ons schaamden en ook dat iedereen zou weten wat we allemaal gedaan hebben of wat er ons overkomen is, omdat we al een jaar lang gelogen hadden over van alles. dat we ook soms geld gestolen hadden van ze om die jongens mee te betalen.
Er gebeurde dus een heleboel.
Oh ja, vroeger hadden en tegenwoordig hebben we op onze telefoons gewoon de cloud aanstaan, maar op een gegeven moment tijdens ons misbruik toen er van die seksfilmpjes van ons werden gemaakt dachten we er slim aan te doen om de automatische upload van foto's en filmpjes uit te zetten, omdat we bang waren dat google kon zien dat we kinderporno hadden (van onszelf, maar ok) en dat we dan gearresteerd konden worden of. Toen die jongens, nadat ze ons betrapt hadden met die camera, de hele controle over onze devices overnam hebben zij allerlei dingen veranderd. Ik weet ook niet wat allemaal, maar onze telefoons werden dan gereset enzo en nog later vertrouwden ze het kennelijk nog niet en hebben ze al onze devices laten verdwijnen.
Ik schreef zopas dat ze in onze rugzak zaten en in het ravijn waren gevallen, maar dat is niet precies wat er gebeurd is. Aan het begin van die bergwandeltocht die in groepjes ging zat alles nog in onze rugzak, maar toen onze rugzak gewoon ergens random in een afgrond werd gegooid zaten die er niet meer in. We weten natuurlijk wel dat die gasten ze eruit hebben gehaald en zelf hebben meegenomen naar huis, maar we hebben geen idee wat ze er mee gedaan hebben.
We hadden natuurlijk na die vlucht en dat gedoe, toen we uiteindelijk door de hulp van papa naar een veilige plek waren gebracht gelijk moeten vertellen wat de reden van onze vlucht was. We hadden toen nog niks over het misbruik verteld. Dat kwam pas later, de volgende dag of die dag erop, dat weten we echt niet meer. Dat zijn echt momenten die we niet meer weten.
Er werden toen wel allerlei dingen gevraagd en gecontroleerd, maar ik geloof niet dat dat iemand van de politie was. Gewoon een arts denk ik. Het was iig ergens in een dokterspraktijk. Volgens mij keken ze meer naar dingen omdat we uit die vrachtwagen gesprongen waren. Ik geloof niet dat ze iets afgenomen hebben als bloed en speeksel of weet ik veel wat ze dan allemaal afnemen.
Het niet zoals bij een SOA, zoals we die later wel hebben gehad.
Ik weet ook niet of ze nog sperma kunnen vinden als je dat ingeslikt hebben en ik weet ook niet hoe lang je nog sperma kunt terugvinden als je geneukt bent als jongen. Ik bedoel dat was ook al geleden van de avond voordat we gevlucht waren.
Oh ja, of het toeval was dat er in onze kluisjes werd ingebroken wij hebben daar heel lang over getwijfeld, het was bijna te toevallig dat in die tijd dat papa o.a. bezig was met bewijs te verzamelen en verklaringen enzo dat het toen gebeurde. We kunnen niks bewijzen, maar we zien die gasten ervoor aan dat ze zelfs zoiets kunnen regelen. Een paar weken eerder was er bij ons thuis ook al ingebroken en toen hadden we er niks achter gezocht, want er was ook bij verschillende buren een poging of echte inbraak geweest. Ik heb dat soort dingen nooit verteld omdat er zoveel onzekerheden achter zitten. Maar ergens houden wij het voor mogelijk, thuis waren er ook geen waardevolle spullen weg en niet alle kamers waren uitgebreid onderzocht, maar die van ons en ons jongere broertje wel en ook de woonkamer en de kantoortjes van papa en mama. Maar we dachten dat dat was, omdat dat allemaal op de begane grond is.
Afgezien van de troep missen we alleen een horloge en een zonnebril, iedereen dan, twin en ik en broertje.
Maar ik vind het wel heel erg speculeren dat die gasten er achter zitten, maar met een paar dubieuze advocaten en privé detectives die ze ingehuurd hadden en dat weten we zeker, want we zijn wel in de gaten gehouden door vreemde figuren die ons een paar weken hebben gevolgd, ga je toch zo je twijfels krijgen. het is zo'n absurde situatie dat het bijna niet te geloven is. Ik bedoel het misbruik was al absurd, maar dat dit er allemaal achter weg kwam hadden we nooit kunnen bedenken.
Nogmaals het is voor een deel speculeren en misschien zijn we ook wel paranoia, maar ik denk niet dat we dat zijn.
Kijk je kunt dan wel vluchten naar een andere plek, maar daar zijn ze ook zo achter.
Daarom hebben we ook een chip. Dan weten ze altijd waar we zijn.
Vorig jaar hadden we tegen papa en mama gezegd dat ze zich niet schuldig moesten voelen over wat er allemaal gebeurd is. Dat was heel emotioneel, maar we zijn wel blij dat we het gezegd hebben.
Papa en mama zijn alles voor ons en we willen niet dat ze zich dan zorgen maken of ze iets niet goed hebben gedaan. We hadden het ook gezegd omdat we vinden dat we soms verwend worden en we willen niet voorgetrokken worden, ook vinden onze broers en zus dat niet en als het zo was dan gunnen ze ons dat. ik bedoel we hebben dan nieuwe racefietsen gekregen en die kosten 5000 per stuk, alleen dan zegt papa dat ie een dealtje had gemaakt uit een faillissement en toen had die er 20 gekocht voor minder dan de helft en dan er 4 gehouden en voor de rest zoveel geld gevraagd dat ie er dan nog aan over had gehouden. Maar ja, als ie onze fietsen ook gewoon had verkocht dan had ie nog meer geld gehad en nu niet.
Door erover te praten, wat niet altijd even makkelijk is, maar uiteindelijk wel het meeste oplevert en daar bedank ik jullie hier allemaal voor, hebben wij nu besloten een nieuwe afspraak bij de psycholoog te maken.
ik ga jullie nog wel in een kort berichtje bedanken, misschien zie ik in jullie reacties nog dingetje staan die ik hier niet beantwoord heb. Dan kan ik die gelijk meenemen.
Ik weet niks meer verder, behalve die update die komt er ook nog. Is wel druk vandaag, maar is niet erg.
Tot snel.
Groetjes,
M&M's en twin
A
Hey M&M’s
Het verbaast me diep dat de daders zo, zo hard hun best deden om achter jullie aan te gaan. Dure advocaten en mogelijks ook nog spionnen op jullie afsturen; net of zij zijn de slachtoffers? Niet dus! Grrr, van zo’n types kan ik kwaad worden.
Het moet inderdaad een erg lastige situatie geweest zijn. Achteraf of iemand anders kan dan wel iets zeggen als ‘had dan toch dit gedaan’, maar zoiets kan je eigenlijk moeilijk zeggen. Je weet tenslotte vaak niet hoe je een situatie ervaart, totdat je er zelf middenin zit. Jullie manier van doen lijkt me dan ook begrijpelijk, en ik heb er alle begrip voor. ‘t Is trouwens ook erg mooi hoe jullie je ouders geruststellen, bijvoorbeeld door te zeggen dat ze zich geen zorgen hoeven te maken of ze iets niet goed hebben gedaan.
Gr. Kenshin
A
hey!
leuk dat je me getagd hebt. ik heb is ff gekeken. maar in heb nooit dit topic van je gevolgd en ook nooit gereageerd 
maar je laatste bericht die je naar spookyzx hebt geschreven. is stiekem pas het eerste wat ik van dit topic heb gelezen 
maar dat komt omdat dit topic een jaar oud is. en een jaar terug wouw ik niks maar dan ook niks weten over verliefd zijn.
bij dat stukje naar spookyzx kreeg ik stiekem een traantje. geen idee waarom. maar je beschrijft het zo mooi!
neem alle tijd die je nodig hebt om die update te schrijven. liever niet te snel. want ik ga je hele topic (vandaag) lezen dus misschien zeg ik er later nog wel wat over.
edit ik keek net naar de datum wanneer dit topic is aangemaakt. over 3 dagen (met vandaag er bij) is het precies 2 jaar.
groetjes blue
A
Wat een prachtige mensen zijn jullie ook allemaal
A
Hey M en Ms
Da’s een mooie en belangrijke boodschap die je brengt. Ik ben benieuwd naar wat je verder te vertellen hebt :)
Gr. Kenshin
A
Hi iedereen,
je laatste bericht die je naar spookyzx hebt geschreven. is stiekem pas het eerste wat ik van dit topic heb gelezen
maar dat komt omdat dit topic een jaar oud is. en een jaar terug wouw ik niks maar dan ook niks weten over verliefd zijn.
bij dat stukje naar spookyzx kreeg ik stiekem een traantje. geen idee waarom. maar je beschrijft het zo mooi!
ik vind het mooi dat mijn boodschap kennelijk iets los maakt, hopelijk niet te heftig, maar ik vertel het vanuit mijn gevoel in combi met wat er gebeurt/gebeurd is
edit ik keek net naar de datum wanneer dit topic is aangemaakt. over 3 dagen (met vandaag er bij) is het precies 2 jaar.
nu je het zegt, 2 jaar geleden begon dit alles. Wat is er een boel gebeurd in die tijd. Er is nog veel te vertellen
Wat een prachtige mensen zijn jullie ook allemaal
dankjewel, maar ik zou ook niet weten hoe ik het anders zou moeten doen of zeggen, voor een groot deel volg ik gewoon mijn gevoel
Da’s een mooie en belangrijke boodschap die je brengt. Ik ben benieuwd naar wat je verder te vertellen hebt :)
dankjewel en ik hoop dat ik met een eerste reactie over hoe en wat al een beetje kan vertellen wat er nu allemaal gebeurd is
De volgende post komt er aan.
Groetjes,
M&M's
A
Hey M en Ms
Wat bewonder ik je moed, energie en doorzettingsvermogen, om je telkens door ingewikkelde situaties heen te slaan. Plannen is key, maar dan nog kan het lastig blijven. Ook al weet ik dat jij een hoop prachtige familieleden en vrienden hebt, ligt het me vaak moeilijk niet meer voor je te kunnen betekenen.
Het moet niet eenvoudig geweest zijn, zo’n relatie met vier personen involved. Jij met Jur, eigenlijk ook nog met Luca, en dan Luca met je twin (heb ik het zo goed?). In ieder geval vermoed ik dat jullie er evenwel kostbare momenten uit hebben gehaald die jullie voor eeuwig zullen koesteren, zoals jullie met alle mooie herinneringen lijken te doen.
Verder ben ik benieuwd naar de gebeurtenis die jullie levens ondersteboven haalde. Hopelijk is het iets waar jullie van kunnen herstellen, of in ieder geval mee kunnen (leren) leven.
Gr. Kenshin
A
Ik wouw Franse niet zo straigt zijn haha dus hier komt mijn tekst
Heb het ff snel gedaan want nu ga ik verder met iets anders.
neem lekker de tijd om een update te maken. Je moet juist van je vakantie genieten.
ik zeg toch maar
Ookal staat het er al. Maar het staat niet op de goeie plek 🧐
groetjes blue
A
Hi Kenshin,
Zo zo, die arme Newt. Hij leek de nodige zorgen te ontvangen, en de nodige steun en liefde, maar dat maakt de situatie er niet minder lastig op. Het kan zwaar zijn om een vriend die eerst zo levendig was, er zo “passief” (dat klinkt zo naar, maar ik vind nu geen ander woord) bij te zien liggen
ik snap wat je bedoelt en ik zou ook niet weten hoe je het anders zou moeten zeggen. je wilt zo graag dat alles weer gewoon als vroeger is, maar ja…
Je hoort het weleens, dat iemand in een coma de dingen om zich heen hoort, voelt en ruikt. Of dat in een kunstmatige coma ook het geval is weet ik niet, maar het zou weleens kunnen dat Newt jullie herkende aan de zachte aanrakingen, aan de geur van jullie shampoo, jullie stem, enzovoort. Heeft Newt daar later nog wat over gezegd? Of was je nog van plan dat te vertellen? Doe maar rustig aan hoor.
idd dat zeggen ze en ik was van plan daar later nog iets over te zeggen. Omgekeerd vonden we Newt niet naar zichzelf ruiken. Hij rook naar een ‘ziekenhuisbed ‘, dat was vreemd voor ons. Hij lag er wel, maar het niet of nou ja, niet helemaal, hij leek alleen maar op Newt. Dat is een raar gevoel en moeilijk uit te leggen. Je wilt natuurlijk dat hij vertrouwd voelt en ruikt enzo
Oh jee, jullie moeten in de tuin werken. Staan daar soms coniferen? Doe het in ieder geval maar voorzichtig aan met de snoeren van apparaten, kruiwagens en andere werktuigen 
Nee maar, het doet me goed te lezen dat jullie een gezellige tijd lijken te hebben daar. Have fun 
in the sun 
(en de prijs voor het flauwste rijmpje gaat naar Kenshin)
ja, daar staan ook wel coniferen, maar andere soort dan we in NL hebben en aan deze mogen we niet komen, want die zijn heel strak geknipt door de tuinman, dus wij mogen zijn werk niet verpesten. Oh ja we zullen voorzichtig zijn met snoeren etc, alleen zijn we wel al gisteren even naar de premiers secours (eerste hulp) geweest omdat twin met zijn vingers bleef haken in dat sleufje in het kozijn, waar normaal het slot in valt. Ik weet ook niet hoe die dat voor elkaar heeft gekregen:. 2 doigts sont attelés, parce qu’ils sont meurtris als ik het goed begrepen heb zijn er dus 2 vingers gespalkt omdat ze gekneusd zijn.
Verder gaat alles goed in the sun…..en ik vind dat je die prijs dubbelendwars verdiend heb hoor 
Groetjes,
M&M's
A
Hi iedereen,
Newt mag zich gelukkig prijzen met vrienden als jullie. Nou ja, gelukkig prijzen, niet als in ‘dat ongeluk was geluk hebben’, ook al heeft hij het mogen overleven, maar wel als in ‘ondanks dat ongeluk en de moeilijkheden waren jullie er voor hem’. (wat een zin)
Nee maar, respect voor jullie, respect voor Newt (hier een knuffel voor je, vriend), en respect voor de vrienden en familie die hem gesteund hebben. Dat steunen zou in mijn ogen een evidentie horen zijn, maar soms, weleens vaker, is het dat niet.
dankjewel, maar ik weet dat jij hetzelfde had gedaan, maar idd het is niet altijd even gemakkelijk voor iedereen en sommigen willen wel, maar dan lukt het gewoon niet
Het klinkt ergens misschien gek, want ik zou iedereen helpen, maar toch speelt het ook wel een rol wie de persoon is. Voor iemand waar je van houdt lijkt altijd alles minder moeite en aangezien we van Newt houden, is het geen moeite. Niet echt. Wel soms dat je moe bent na een lange dag, maar je weet waar je het voor gedaan hebt. Als we het niet zouden doen, dan zouden er wakker van kunnen liggen, denk ik
Newt is blij met jouw knuffel. We hebben het hem al verteld en als het allemaal een beetje mee zit komt Newt hier naar toe komend weekend. Dan kunnen we irl met hem knuffelen en jouw knuffel 'doorgeven'.
Feestgay is nu bij ons, we weten nooit hoe lang die blijft, kan 's morgens ineens zijn dat ie zegt ik vlieg weer naar Ibiza ofzo, maar we genieten van hem elke minuut dat hij hier is, verder zijn Claude, Laurent, Justin en Christian en onze jongere broer hier nu, kortom wel gezellig. Claude en Laurent gaan soms naar huis en soms blijven ze hier slapen.
Vandaag zijn we niet naar het strand, maar gewoon in de tuin. Soms is het best druk op het strand en kiezen we ervoor om thuis te blijven en dan zwemmen we gewoon in het zwembad.
Bedankt voor het mooie liedje. Er zitten idd wel overeenkomsten tussen de val en de tekst…
Ik hoop dat Newts revalidatie goed verliep. Dat hij een gezonde mindset hield, en als hij die even verloor, dat hij die snel terug vond. Daar zullen jullie en anderen wel mee geholpen hebben, vermoed ik. Nee, weet ik.
ik ben tussendoor een vervolg aan het schrijven en ik hoop dat vanavond/vannacht (?) te posten
bedankt voor je reactie en hieronder nog een paar dingetjes waar ik op reageer, maar de rest dankjewel ook
xxx
Gebruiker c schreef:
uiteindelijk kan hij wel iets doen. Als zijn arm van de artsen bewogen mocht worden , dan kan de fysiotherapeut zelf die oefeningen bij newt doen zodat ze niet soort van verstijven of opslot word.
ja precies, dat hadden ze ook uitgelegd dat ze het daarom deden
was geestelijk wel ok, maar nog niet de oude.
Gebruiker c schreef:
dat heeft natuurlijk ook tijd nodig. Hoe is het nu met Newt? Als ik vragen mag?
zoals ik al tegen Kenshin heb gezegd hierboven ga ik dat in de update vertellen
Gewoon simpele dingen.
Gebruiker c schreef:
wat een service van de verpleging M&M's en twin.
ja haha, we kunnen alleen maar simpele dingen doen 
Hey M&M's,
Met de bus duurde het ruim een uur om die 30 kilometer naar het ziekenhuis af te leggen...Meestal gingen we dus zelf maar op de scooter, maar dan waren we ook al gauw 40-45 minuten enkele reis onderweg, dus zeg anderhalf (haha) uur per keer om hem even te zien.
Gebruiker c schreef:
dat zal wel veel tijd in hebben gezeten natuurlijk.
Op zich vinden we het niet erg dat het tijd kost, maar ov 'sucks’ bij ons waar we wonen in NL en dat is dan wel jammer van je tijd
Nou ja, bedankt voor je andere steunende opmerkingen en ik hoop de update zsm te plaatsen.
Oh ja, S.O. naar Daan. Geen idee of ie ooit op dit forum is. Maar als iemand die hem kent dit leest, geef gerust de boodschap aan hem door, dat we heel veel van hem geleerd hebben en steun aan hem hebben gehad door alles wat ie zei en deed in die serie 'Stuk’op NPO tv. (linkje naar de serie staat in een vorige reactie van mij, hierboven). De boodschap doorgeven is genoeg. Laat Daan maar verder lekker rustig zijn eigen leven leiden. Wij wensen hem alvast het allerbeste.
Groetjes,
M&M's
A
Hi iedereen,
hartelijk bedankt weer voor alle mooie, lieve reacties.
Ik loop (weer eens 
) achter met reageren, wat 
Dus
We waren een paar dagen in Italië voor leuke dingen die te maken hebben of voortvloeien uit ons modellenwerk. Ik ga daar later nog wel meer over vertellen. Vandaag en van de week hebben we nog wat audities staan, dus hopelijk levert dat iets op. Dat is iets nieuws voor ons en heeft met acteren te maken. Stel je er nou niet gelijk teveel van voor, maar het is een leuke eerste stap voor twin en mij als dat doorgaat.
Verder is vannacht om 0.00 uur door Nederland het departement (zo noemen ze in Frankrijk een provincie, dat je een idee hebt) waar we zijn (waar ons huis staat in Frankrijk) als code oranje gebombardeerd. Dus, als we weer naar Nederland gaan, moeten we 10 dagen in quarantaine. Op zich is het hier niet echt veranderd de laatste weken qua maatregelen door Frankrijk, dus op zich gaat dat wel goed.
Btw mama en ons jongere broertje waren zondag al naar huis (NL) gevlogen, dus die hoeven niet in quarantaine. Ze had haar auto hier laten staan voor onze pleegbroer. Die zou met z’n vriend nog komen binnenkort (met het vliegtuigen dan zou den ze met de auto weer naar huis gaan), maar we weten niet of dat nu nog doorgaat, want dan zouden die ook in quarantaine moeten als ze weer terug naar NL gaan.
Dus, we hebben hier nu ook een auto met NL kenteken staan. Als we hier na onze verjaardag nog zijn (denk t niet haha, want dat duurt nog weken ofzo) dan zouden wij er mee naar huis kunnen rijden. Maar ja, of het verstandig is om samen als eerste keer alleen rijden, gelijk een rit van 1250 km vanuit Frankrijk naar Nederland te maken is de vraag. In die auto met Frans kenteken (die staat hier altijd) mogen we sws niet rijden ook al is strakjes ons rijbewijs geldig om alleen te rijden. Dat heeft met de Franse verzekering te maken zei papa, dus ja, idk. Denk dat we voorlopig alleen maar rondjes op de fiets of scooter gaan rijden hier. Die scooter is ook NL kenteken, dus dat mag wel. We hebben gisteren wel al ff met de auto door de tuin gereden haha, maar dat weten papa en mama niet.
Justin en Christian zijn hier nog steeds met hun ouders, dus we zijn niet alleen hier.
Wij hebben een tussenjaar dus hoeven niet naar school en kunnen hier nog blijven. Wel een raar jaar met alles wat er gebeurd is. Corona en de ‘ontknoping’ van alle relatie perikelen, alhoewel sommige dingen nog niet helemaal duidelijk zijn….
Nou ja, dat was 'm voor nu en hopelijk tot snel, maar nogmaals alvast bedankt voor alle nieuwe reacties. Echt leuk 
Groetjes,
M&M's en twin.
A
hey
nog even volhouden dan. Voor ons is het ongeveer ook zolang rijden met de auto, dus wie weet komen we jou straks hier gewoon tegen…
ik ben bang van niet. want ik zit ergens in de bergen dan met weinig berijk. en bij ons woord je echt gecontroleerd of je een camping bandje om hebt. dus lijkt me niet dat jij bij mij in de buurt komt.
ja wij hebben er genoeg, maar meestal we dragen eentje die je kunt uitwassen en er staat M&M's op, hoe cool is dat.
heel gaaf. ik heb ook stoffen. maar ik slaap echt in een tent die we zelf op zetten dus wassen woord hem niet. dus moeten we er 1 per x hebben. 13 dagen zijn we weg. 13×2=26 mondkapjes. dus we hebben er wel 30 nodig. vooral omdat ik de helft van die ik al had ben kwijt geraakt 🤫
dan gaan we aftellen en jij ook alvast veel plezier op vakantie en sterkte met de laatste dagen werken
gezellig dat je mee telt!
er is er weer 1 af
en vanavond ook 1 dag werken…
groetjes blue
A
Hi,
Hey Mister Het Glas Is Half Vol
Mooi, jullie instelling in het leven. En vertel jullie verhaal uiteraard gerust (zeg ik dat echt zo vaak 
) maar op jouw/jullie tempo.
hahaha en dankjewel en ga ik doen
….terwijl wij Belgen ook wel best speciaal kunnen doen.
ik kan ook wel om jullie lachen hoor, over Philip Geubels bijvoorbeeld in de serie Taboe
https://www.een.be/taboe en dan die aflevering over holebi's echt te grappig vooral in de zaal die conference
of Jeroom bij de Slimste Mens is ook wel leuk vaak en Jonas Geirnaert, vooral toen die kabouter Wesley nog deed met best wel harde grappen soms haha
Kabouter Wesley - Paddestoel
Ok, genoeg ontspanning, nu weer door met de realiteit….
Ja, maar zeg nou zelf, soms moet je gewoon ff er helemaal uit , want anders kun je ook niet door, dus het is wel zinvol om op tijd te ontspannen en de relativiteit van dingen te zien.
Natuurlijk zijn er ook echt serieuze zaken, maar een dag niet gelachen is een dag niet geleefd, toch?
Tot de volgende…
Groetjes,
M&M's
A
Hi,
M en Ms schreef:
We snapten ook al niet waarom we af en toe zo snel in slaap vielen zodra we even in de zon gingen liggen
Zal wel aan de zon liggen joh, niet aan jullie ontbrekende slaapritme.,, :8
M en Ms schreef:
...want fietsen met rolschaatsen aan is vragen om problemen …
Niet aan de raden nee.
M en Ms schreef:
Misschien is die vanzelf gestopt met bloeden. Hij heeft daar geen litteken, dus idk.
Ik denk niet dat het zo werkt? Maar ik ben ook geen expert en het is iig gefixt.
M en Ms schreef:
Ik ga niet alle kleine stapjes die Newt maakte noemen, maar elke keer als ie weer iets meer kon, vierden we feest.
Tof dat jullie dat deden! Dat is natuurlijk ook iets om bij stil te staan! Het is lastig dat vooruitgang niet per dag te meten is, omdat alles zo fluctueert over die korte tijdspan. Om dan even stil te staan wanneer iets goed gaat, zonder te denken aan hoe het morgen kan gaan, is goed. Vier de overwinning als deze zich aandoet!
M en Ms schreef:
Iemand heeft het wel eens uit proberen te leggen en dan denk je dat je het begrijpt, maar eigenlijk weet je het niet precies, omdat je er te weinig van af weet.
Natuurkunde *kuch*
M en Ms schreef:
Niet echt gesmeten natuurlijk
Dat zou wat zijn. Zie je het al voor je?
M en Ms schreef:
We hadden het gevoel dat we bijvoorbeeld wel aanwezig waren op school of ergens anders, maar dat alles langs ons heen ging.
Lastig om te lezen dat het zo veel effect op jullie had. Natuurlijk is het normaal om er mee bezig te zijn, want Newt is een goede vriend. Maar toch. Het greep en grijpt jullie veel aan. Ik vind dat mooi en heb dat ook wel eerder benoemd, maar ik vind het ook vervelend voor jullie, want dat heeft de situatie niet altijd makkelijker gemaakt voor jullie. Gelukkig is Newt wel zo'n vriend die hetzelfde voor jullie zou doen, dus ik heb dan wel weer een soort '’fijn gevoel'’ daarbij dat ik ook weet dat jullie die liefde weer dubbel en dwars terug gaan krijgen :)
Gr. Pin
A
Hi iedereen,
ik had beloofd nog een update over Jur, Newt en Luca te geven, dus hier komt ie.
Ik ben bang at het de korte versie wordt, omdat iemand me aan mijn arm staat te trekken.
Eerst maar over Jur, ik was echt smoorverliefd op hem en hij ook op mij, aan het begin was het aftasten en elkaar leren kennen en we vonden elkaar echt heel leuk, dus wilden we het sws gaan proberen, ook al was de afstand, 2 uur per auto, 4-5 uur met de scooter op een goeie dag,,,, met het ov ben ik al een paar uur kwijt om de provincie uit te komen...het ov is hier non-existable als je het mij vraagt,
Jur kon ook wel af en toe meerijden met een jongen die wij kennen, hij woont bij ons in de buurt en studeert in Eindhoven en dat is niet heel ver van waar Jur woont. Dan was hij hier meestal (nou ja, zo vaak is ie niet geweest vrijdag 's middags en dan ging ie zondagavond weer weg. Wat de je op een vrijdag, precies dat, want we hadden elkaar dan ook al even niet gezien. Verder was het gewoon leuk. Ik leerde hem beter kennen en hij is echt een hele lieve jongen en lekker ondeugend en impulsief, wat ik in Frankrijk minder in de gaten had. Misschien omdat zijn ouders er nu niet bij waren en bij ons thuis lijkt het net of er een epidemie is uitgebroken van gays, dus dat was heel anders dan bij hem thuis. Denk nou niet dat we hier naakt de polonaise lopen door het huis, want we houden niet van polonaise 
Nee, maar serieus ik geloofde er wel in Jur ook. Hij was thuis nog niet uit de kast voor iedereen, wel bij zijn ouders en broertje bedoel ik, maar niet voor iedereen op school. Toen ik een keertje bij hem was, ging al snel het gerucht dat ik zijn vriendje wel moest zijn en hij heeft het toen aan zijn vrienden verteld. Leuke vrienden ook en ook acceptatie, dus ook een bonus. We waren een keertje uit geweest, nou ja, limonadebal ofzo en dat was ook wel gezellig. Maar ja, toen kwam de klap, die van Newt, dat ie viel en toen werd alles anders. Ik heb er hier links en rechts wat over geschreven, vooral voor mij was het lastig afspreken, want ik voelde een verplichting tov Newt. In het begin denk je 'volgende week heb ik wel tijd en kunnen we wat leuks gaan doen en dan kwam het er weer niet van. Jur bleef geduldig en toonde begrip, maar er zijn grenzen aan. Lang verhaal kort, we lasten een break in. Dan wisten we allebei waar we aan toe warren en hoefden we even niet elke gemaakte afspraak te verschuiven. We hadden nog wel contact via sm, in het begin veel en dat werd ook minder. Op een gegeven moment ben ik toch naar Jur geweest 2 uur heen, een haf uur daar en weer 2 uur terug. Echt onvoorstelbaar, wat ben ik een sukkel. Dat gaf niet echt een goede indruk, maar mijn excuus was dat het kwam omdat onze pleegbroer die mij heen en weer reed nog andere verplichtingen had. Beter had ik Jur uitgenodigd en desnoods hem op laten halen door onze pleegbroer. Dan had hij bijvoorbeeld een heel weekend bij ons kunnen zijn en gewoon lekker bij mij kunnen slapen en dan hadden we het vast veel leuker gehad. Maar ja, ik met m'n stomme hoofd zag dat soort dingen allemaal niet. Daar heb ik wel spijt van, maar ja. Anderen hadden al veel langer mij van goede adviezen voorzien, maar geen tijd. Rond die tijd hebben we van een tijdelijke pauze er een open eind dingetje relatie (dat bestaat niet eens volgens mij, waarom heb ik dat nou weer verzonnen) van gemaakt. We zouden allebei wel zien en elkaar op de hoogte houden. Dus, Jur en ik gingen onze eigen weg en er waren niet echt verplichtingen tegen over elkaar. Uiteindelijk is Jur een leuke jongen tegen gekomen en dat had hij mij laten weten en hij vroeg voorzichtig hoe ik erover dacht. Ik hoorde wel dat Jur weer blij en opgewekt was, dus gunde ik hem het om verder te kijken of het zou klikken met die jongen. Hij had het echt in een heel vroeg stadium gevraagd al aan mij, dat vond ik wel heel lief. Hij had geen verantwoording aan mij af te leggen, maar vroeg wel toestemming. . De verliefdheid groeide, tenminste ze spraken vaker af en volgens mij hadden ze het wel leuk. De jongen waar hij mee had was 15 en Jur was zijn eerste vriendje. Ik vond ze wel cute samen en ze zijn zelfs nog een nachtje blijven slapen bij ons. Jur met Tom (zal ik hem maar even noemen) sliepen samen in e 2-persoons en twin en ik in ons eigen 2-persoonsbed. Tom was eccht wel een knappe jongen, dus dat bewees de goede smaak van Jur wel weer eens… Het is denk ik een krap half jaartje aan geweest en toen was de koek op. Ik vond het wel jammer voor Jur, hij was er best verdrietig om geweest en dat snap ik ook wel. Jur en Tom hadden het rustig aan gedaan en op zich was dat ook wel slim. Voor Tom was ook alles nieuw, dus ze hadden na een maandje voor het eerst gekust en toen had het nog wel een tijdje geduurd voordat ze elkaar afgetrokken hadden. Niks mis mee. Uiteindelijk was het nieuwe er voor Tom af, hij twijfelde nog een beetje of hij bi was en op een gegeven moment hebben ze het in overleg uitgemaakt. Ik heb altijd contact gehouden met Jur, ik wilde toch een beetje goed maken wat ik hem tekort had gedaan. Hij is toen ook weer eens een paar dagen langs geweest in en periode dat wij minder tijd aan Newt kwijt waren, oei dat klinkt niet echt sympathiek , zo is het ook niet bedoeld. Newt was nog steeds belangrijk voor ons. Sinds die tijd hebben we eigenlijk weer regelmatig contact met Jur en hij houdt zijn ogen open of er leuke jongens in zijn buurt zijn en als die er niet zijn, dan komt ie ons pesten. Nee, hoor hij is hier van harte welkom en we doen op het ogenblik gewoon vrienden-dingen. Maandag, dus morgen komt ie hier voor een paar daagjes. Zijn ouders en broertje (mag ook komen, maar weten we nog niet zeker of ie komt) staan op een half uurtje rijden op een camping, nee in een huisje volgens mij, maar weet niet zeker. Dus Jur komt en we hebben het gewoon leuk met zijn allen.
Ik ga Jur vast posten en nu moet ik de rest nog schrijven…. dat wordt krap.
Veel plezier alvast...oh ja...ik herinner me ook nog wel dat ik in het begin zei dat dit de korte versie was….maar ja...niet gelukt
De rest volgt
PS sorry voor geen alinea indeling enzo, hopelijk vallen de spel fouetn (dat dus) mee
Groetjes,
M&M's
A
Hey M&M’s
Jur en jij gaven elkaar ruimte. Jur benutte die ruimte dan ook door wat met Tom te beginnen. Dat bleef niet duren, maar je zag wel dat Jur voor de tijd dat het duurde gelukkig was met Tom, dus was jij ook tevreden, dacht ik te lezen. Da’s mooi 
Gr. Kenshin
A
Hi iedereen,
daar ben ik weer, snel hè 
Ff kijken wie er aan de beurt is.
Het lijkt wel Sinterklaas….
en vertel eens hoe het met je Frans gaat...
Bonjour M en Ms
Amusez-vous aujourd’hui 
Profitez des températures du sud et je dis bonjour à tout le monde là 
(haha, van een Belg zou je meer verwachten dan Google Translate Frans, maar goed)
oh, maar dat vind Sinterklaas helemaal niet erg hoor, Sinterklaas zegt altijd in goed Nederlands ‘it’s the thought that counts’
Wij amuseren ons prima, het is lekker weer, gisterenmiddag zelfs 36 graden, nu (vanavond) nog iets van 27 en we hebben iedereen de groeten gedaan. Dat was wel een werk zo het hele strand, maar ja…..we doen altijd braaf wat jij zegt, dus…
allereerst, hartstikke leuk dat je even langs komt en een reactie post
Je hebt helemaal gelijk met wat je schrijft. Ik wil niemand pijn doen en er tegelijkertijd ook achter komen wie ik nou het leukst vindt of voor wie ik kies. Nou ja, dat was best ingewikkeld en ik was al een beetje op weg. Ik had alles aan Luca uitgelegd en Luca gaf me de kans om het te ‘onderzoeken’. Op zich wel superlief van Luca, maar ja, ook wel moeilijk. Ik ging dus vaker naar Jur en we hadden het ook wel gezellig, maar de afstand was best groot, dus konden we elkaar niet elke week zien. Wel online natuurlijk, maar dat is toch anders.
We waren dus druk aan het daten, zeg maar en toen gebeurde die val van Newt en dat zette alles op z'n kop. We probeerden natuurlijk met iedereen contact te houden en iedereen aandacht te geven, maar dat was wel heel moeilijk, zoals je misschien wel al gelezen hebt. Ik heb nog niet alles verteld over hoe het gegaan is, dus als je benieuwd bent hoe het verder gaat, dan zou ik af en toe even de reacties lezen.
Ik was in mijn verhaal ongeveer op het moment dat Newt weer wakker werd uit zijn coma, dus binnenkort (zo snel mogelijk) post ik daar meer over.
Nogmaals heel erg bedankt voor je reactie en als je nog tips hebt of opmerkingen dan zou ik het leuk vinden als je nog eens reageert.
je hebt je iPad met tekentabletfunctie wel al aardig onder de knie zie ik.
Hartstikke leuk en ja, ik ga echt van niet alleen deze, maar alle mooie dagen genieten en proberen te ontspannen. Komt goed.
Je moet juist van je vakantie genieten.
…..Ook al staat het er al. Maar het staat niet op de goeie plek 🧐
Nou maak je me wel nieuwsgierig met wat je precies bedoelt. Spannend. Nou ja, ik wacht wel af.
Dankjewel voor je leuke reactie 
Ik ben zo te lezen niet de enige die soms moeite heeft dit topic bij te benen, piew
klopt haha en ik heb nieuws voor je, zo heb ik nog een paar topics waar ik achterloop….., maar ja, het is hier ook zo leuk en zoveel dingen te doen, dus soms schieten er andere dingen bij in…
Ik kom weer even inchecken om te laten weten dat ik het allemaal heftig vind…. het verhaal heeft nog niet een hele positieve turn gekregen, wel wat positieve dingen als het wakker worden enzo, maar toch. Het is natuurlijk ook te verwachten dat het niet allemaal weer op en top in orde is nadat Newt wakker werd.
Dankjewel dat je even langs komt. Je mag hier altijd (en ook bij ons thuis, ook zonder vooraankondiging) binnen vallen. Het is idd some good, some bad. Het vervolg van de update (dat klinkt raar 'vervolg van de update’ hmm, maar ik laat het lekker zo staan) komt er aan. Dan hoop ik jullie wat meer te vertellen over hoe het tussen Luca, Jur, ons en Newt allemaal gegaan is/verder gaat
Verder lees ik ook wat vakantie updates en een hoop Frans. Jeetje, komt Frans toch nog van pas ook al ga ik zelf niet naar Frankrijk.
Haha, ja als je dacht van Frans af te zijn dan is ie er weer ineens. Van de week omdat ie niet naar Kroatië op vakantie kon.. ik heb het nu over Frans Duijts voor als het niet begreep. Maar, je mag wel iets in het Frans zeggen hoor, tegen ons. Nous parlons le francais assez bien (hoe krijg ik die komma nou aan die c in francais?)
J'espère que vous avez un bon jour et des bonnes vacances. Je dis "bonjour" à tout le monde qui sont present chez vous. J'espère que vous pouvez me comprendre.
Oei, uhm ja oké das wel een heel ingewikkelde zin Pin. Ik had liever gehoopt dat je ons gewoon een goeie dag en vakantie had gewenst en dat we aan iedereen de groeten moesten doen die bij ons is, maar ik ben bang dat we je niet helemaal goed begrijpen 
Ooievaar!
Nou ja, à la cigogne dan maar
Ok, volgens mij ben ik nou weer bij, tenzij iemand het ‘lef’ heeft gehad al weer iets te posten 
Ik ga vannacht, denk ik, aan de update beginnen over Luca, Jur, Newt en ons. Anders ga ik er misschien over dromen dat ik dat van plan ben...
We gaan nu ff een ijsje eten op de boulevard ofzo, misschien bij Häagen Dazs (dazs best duur, maar wel lekker) of toch gewoon bij de McDonalds. misschien weleen milkshake idk yet
Ik denk dat we op de fiets gaan en dan neem m'n skateboard wel mee wrs.
Oh ja, iedereen gaat mee 
Tot later.
Groetjes,
M&M's
A
Hi iedereen,
ja haha, we kunnen alleen maar simpele dingen doen
Gebruiker c schreef:
daar is niks mis mee, en trouwens jullie kunnen meer dan jullie denken! Onthoud dat goed. En met simpele dingen is ook iets.
je hebt gelijk, we zijn best slim en handig, zoals je hebt kunnen merken toen we de coniferen thuis gingen knippen…of toen ik een stukje in de auto van papa mocht rijden….nou ja, we zijn iig volhouders….ook al is dat soms in de verkeerde dingen….
bedankt weer voor je reactie
Zal wel aan de zon liggen joh, niet aan jullie ontbrekende slaapritme.,, :8
oh, gewoon beter insmeren, komt goed , bedankt voor de tip Pin
M en Ms schreef:
Misschien is die vanzelf gestopt met bloeden. Hij heeft daar geen litteken, dus idk.
Ik denk niet dat het zo werkt? Maar ik ben ook geen expert en het is iig gefixt.
oh je bent geen Pinternist hoor ik wel, misschien hebben ze gewoon iets ingespoten ofzo, opa had laatst een lekkende radiateur met zijn oldtimer en toen had ie er een blikje met speciale vloeistof ingegooid (zonder dat blikje zelf natuurlijk) en toen was het gaatje vanzelf dicht gegaan, misschien werkt dat in de geneeskunde ook wel zo…..
M en Ms schreef:
Ik ga niet alle kleine stapjes die Newt maakte noemen, maar elke keer als ie weer iets meer kon, vierden we feest.
Tof dat jullie dat deden! Dat is natuurlijk ook iets om bij stil te staan! Het is lastig dat vooruitgang niet per dag te meten is, omdat alles zo fluctueert over die korte tijdspan. Om dan even stil te staan wanneer iets goed gaat, zonder te denken aan hoe het morgen kan gaan, is goed. Vier de overwinning als deze zich aandoet!
dankje, ja het voelde voor iedereen goed om dat te doen, het stimuleerde Newt ook wel, soms was er een terugval, maar als die het dan opnieuw kon was dat ook weer een overwinning, soort van, soms is het gewoon moeilijk om positief te blijven de hele tijd
M en Ms schreef:
Iemand heeft het wel eens uit proberen te leggen en dan denk je dat je het begrijpt, maar eigenlijk weet je het niet precies, omdat je er te weinig van af weet.
Natuurkunde *kuch*
of biologie ‘kuch kuch’, of een natuurkundig proces in het biologische lichaam ofzo, ik snap deze zin al niet eens meer, dus dan vind ik het ook niet gek als die uitleg van de dokter ook niet meer snap
M en Ms schreef:
Niet echt gesmeten natuurlijk
Dat zou wat zijn. Zie je het al voor je?
ja, dat is het probleem nou net haha en dat ik er dan net niet zou zijn om hem te helpen, nou ja, zulk soort dromen heb ik wel gehad een tijdje...
Lastig om te lezen dat het zo veel effect op jullie had. Natuurlijk is het normaal om er mee bezig te zijn, want Newt is een goede vriend. Maar toch. Het greep en grijpt jullie veel aan. Ik vind dat mooi en heb dat ook wel eerder benoemd, maar ik vind het ook vervelend voor jullie, want dat heeft de situatie niet altijd makkelijker gemaakt voor jullie. Gelukkig is Newt wel zo'n vriend die hetzelfde voor jullie zou doen, dus ik heb dan wel weer een soort '’fijn gevoel'’ daarbij dat ik ook weet dat jullie die liefde weer dubbel en dwars terug gaan krijgen :)
het kost idd heel veel energie alles bij elkaar, je zit voor je gevoel in een sneltrein die niet stopt en maar door gaat. We probeerden ook steeds weer iets leuks of opwekkends te bedenken als Newt soms bijna moedeloos werd. Soms, als de eerste 2 uur van school uitviel gingen we 's morgens al om 7.15 uur thuis weg om al voor school nog even bij Newt langs te gaan. Dan konden we hem om 8 uur helpen met zijn boterhammen te voeren en na een half uurtje moesten we dan weer terug om weer op tijd op school te zijn. Of we hadden bvb met de verpleging afgesproken dat we hem om 00.00 uur mochten feliciteren met zijn verjaardag via de iPad ofzo. Van die onverwachte dingen. We waren ook een keertje 'verkleed als cliniclowns’ bij hem op bezoek gegaan. Nou ja, alleen met zo'n rode neus en zonnetjes op onze wangen getekend. Je doet van alles om het 'beter’ voor hem te maken en er ook voor te zorgen dat we zelf de moed niet verloren. Ik heb het wel eens gehad dat Newt heel moe en kribbig was (terecht natuurlijk), maar dat ie dan sommige dingen op mij en twin af reageerde en dat ik dan wel eens uit zijn kamer weg moest lopen en bij de verpleging in huilen uit barstte. Ik wist dat hij het niet zo bedoelde, niet tegen ons, maar toch brak het mij en ook twin heeft dat ook verschillende keren gehad. Wij konden natuurlijk niet boos op hem worden. het was onmacht van hem. Dat soort dingen hakken er wel in. Maar we moesten door en school ging ook door en alles en iedereen ging door. Wij liepen niet synchroon meer met de rest van de wereld en dat beangstigde ons soms wel. Er zijn wel dagen dat we gewoonweg niet meer konden en dus ook niet naar Newt in het ziekenhuis konden. Gelukkig hebben we nog wat broers en een zus en die losten het dan voor ons op door naar Newt toe te gaan. het is als jongleren met 10 ballen en we hadden het gevoel dat er al 3 op de grond lagen en dan moest je toch met een glimlach op je gezicht door gaan. Aan de ene kant was dat moeilijk, maar net wat je al zei, Newt is iemand waar je alles voor wilt doen en je weet ook dat het goed zit. Het is niet dat we er iets voor terug verwachtten, maar we voelden wel dat al onze inspanningen gewaardeerd werden en dat op zich motiveert weer om door te gaan. Newt 's ouders waren ook heel lief voor ons, terwijl zij het ook al moeilijk genoeg hadden met zichzelf. Onze band is er nog sterker door geworden. Newt zit in ons, is een deel van ons. Zo voelt dat. Ach ja, als je er over nadenkt dan zijn er voor elke patiënt die op de ic ligt mensen die hetzelfde doormaken als dat wij ook doormaakten. Ook vandaag zijn er mensen die in dezelfde situatie zitten en morgen en elke dag.
Nou ja, genoeg hierover.
Ik ga zo verder schrijven aan de update over Newt, Jur en Luca en ons.
Groetjes,
M&M's
A
Ah nee, bij Sinterklaas op schoot kan echt niet nu. Niemand weet natuurlijk zijn precieze leeftijd, maar hij lijkt me wel in de groep van de kwetsbare ouderen te vallen... Wel oppassen hè guys.
J'espère que vous avez un bon jour et des bonnes vacances. Je dis "bonjour" à tout le monde qui sont present chez vous. J'espère que vous pouvez me comprendre.
M en Ms schreef:
Oei, uhm ja oké das wel een heel ingewikkelde zin Pin. Ik had liever gehoopt dat je ons gewoon een goeie vakantie had gewenst en dat we aan iedereen de groeten moesten doen die bij ons is, maar ik ben bang dat we je niet helemaal goed begrijpen
Ah ja nu je het zo zegt, had ik misschien maar beter dat kunnen zeggen inderdaad. Had verwarring gescheeld.
Ok, volgens mij ben ik nou weer bij, tenzij iemand het ‘lef’ heeft gehad al weer iets te posten
Oeps
Ik ga vannacht, denk ik, aan de update beginnen over Luca, Jur, Newt en ons. Anders ga ik er misschien over dromen dat ik dat van plan ben...
Ai, nou ja gelukkig chillen jullie veel overdags, dus dan hebben jullie ook geen slaap nodig ;)
We gaan nu ff een ijsje eten op de boulevard ofzo, misschien bij Häagen Dazs (dazs best duur, maar wel lekker) of toch gewoon bij de McDonalds. misschien weleen milkshake idk yet
Ik denk dat we op de fiets gaan en dan neem m'n skateboard wel mee wrs.
Oh ja, iedereen gaat mee
Ah dan kunnen jullie mooi iedereen de groeten doen. Geniet ervan! (Btw, fiets gemaakt of is het skateboard voor twin?)
Nou ik ga ook stoppen met dit ingewikkelde bericht met al die quotes. Ben geen fan van hoe dat nu is veranderd, nu ik geen codes meer kan gebruiken om te quoten 
Ach ja, er zijn ergere dingen natuurlijk. Misschien moet ik mijn aandacht maar eens focussen op die andere topics waar ik nog op achterloop
Gr. Pin
A
Hi iedereen,
hier een vervolg op de update over hoe het met Newt, Jur, Luca en ons is.
Ok, ff een kleine recap, Newt was dus goed genoeg voor het ziekenhuis en te slecht om naar huis te gaan. Hij moest toen naar een revalidatiekliniek.
Op zich was dat een goed teken, maar er was nog veel onzekerheid, De enige zekerheid was dat het nog heel veel inspanningen en tijd van vooral Newt zou vragen. Zo naïef als we (twin en ik) waren, dachten we dat het nu snel de goede kant op zou gaan en dat ook wij meer tijd voor onszelf zouden krijgen.
In de praktijk bleek dat vies tegen te vallen. Het ging Newt allemaal niet snel genoeg en bijkomend probleem was ook dat hij veel spiermassa was verloren door al die weken die hij in bed had moeten liggen. Zijn botten waren aan elkaar gegroeid, alleen had hij de spierkracht en coördinatie niet meer en moest hij gewoon weer van alles leren, alsof ie nooit had kunnen lopen. De meest simpele dingen, dingen waar de meeste mensen niet eens bij na hoeven te denken waren voor Newt soms een heel gevecht. Dat vonden we moeilijk om te zien.
Van tevoren hadden we gedacht dat Newt door de week gewoon voor wat therapie naar de revalidatie toe ging en dan zou ie in het weekend thuis komen en zouden we leuke dingen gaan doen. Zo ging het natuurlijk niet.
Newt was er wel vol goede moed aan begonnen, maar liep al snel tegen zichzelf en allerlei andere dingen aan. In plaats van dat wij hem hielpen met lichamelijke dingen (zoals helpen met eten bvb) kregen we meer een rol van ‘mental support’ toebedeeld. Natuurlijk was er professionele hulp in de kliniek, maar dat was voornamelijk overdag en ’s avonds als hij dan alleen op zijn kamer was, ging Newt malen en omdat we hadden gezegd er altijd voor hem te zijn hadden we, als we er niet zelf irl waren bij hem, online contact.
Helpen is al een hele opgave maar dit vroeg dingen van ons die we niet konden. We hebben gewoon te weinig verstand van hoe je zoiets aanpakt. De verpleging had weliswaar tegen ons gezegd dat we ons daar niet druk over moesten maken, maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan. We kwamen zelf amper tot rust en hadden ook weinig tijd om ons op te laden of er even tussenuit te gaan op de fiets. School deed veel moeite voor ons, maar we konden natuurlijk niet zomaar thuis blijven.
Het gevolg was dat we afspraakjes, voor zover die er nog waren met Jur en Luca meer en meer af moesten zeggen.
Jur en Luca hadden de hoop ook al soort van opgegeven dat er, nu Newt in de revalidatiekliniek zat, meer tijd zou zijn voor hen. Het ging zover dat we voor Jur en Luca een time-out hadden genomen of iig afgesproken hadden om elkaar dan maar even helemaal niet te zien.
Dat was heel moeilijk, maar het was eenvoudigweg niet te combineren met Newt en school enzo.
Gelukkig boekte Newt af en toe wat succesjes, dus dat gaf weer nieuwe energie, voor zolang dat duurde. In de weekenden was Newt noodgedwongen vaak in de kliniek, omdat het bijna ondoenlijk was om hem thuis te verzorgen. In de weekenden was er weinig of geen therapie, dus gingen wij vaak naar Newt om met hem leuke dingen te doen. Dat was een beetje rondrijden met hem door het gebouw of als het weer het toeliet buiten. Als we buiten waren liepen we tegen allerlei problemen aan, zoals als Newt moest plassen en wij liepen in de stad ofzo. In het begin mocht en kon ie nog niet met zijn hele gewicht op zijn benen staan en dan was het een heel gedoe om hem te laten plassen om maar iets te noemen.
Ik had met Jur op een gegeven moment alleen nog contact via de app. Het lag niet aan hem. Hij stuurde vaak wel berichtjes, was belangstellend en kwam soms langs, maar wij en vooral ik gaf hem te weinig aandacht en tijd. Ik had niet door wat er gebeurde of dreigde te gebeuren tussen ons. Ik had het steeds vanzelfsprekend gevonden dat hij er was en dat ie bleef komen, maar dat mocht en kon ik niet van hem verwachten.
Ondertussen was er nog een ander probleem bijgekomen. Ik had het zelf eerst nog niet in de gaten, maar het viel mama op dat ik op een gegeven moment over Newt sprak alsof hij niet ‘gewoon’ een vriend was, wel een heel speciale vriend natuurlijk, maar dat het leek alsof Newt meer dan dat was voor mij.
De eerste keer dat mama er over begon werd ik boos en zei dat ze zich er niet mee moest bemoeien en dat ze het verkeerd zag. Maar was dat ook zo en wat zou dat betekenen voor de relatie die ik met Jur had of was die er al niet meer.
Ik wilde er niet aan denken, want ten eerste had ik daar geen tijd voor en ten tweede was dat niet iets waar ik mee geconfronteerd wilde worden. Dus probeerde ik te doen alsof er niets aan de hand was, wat dat betreft.
Jur had er ook al een beetje lucht van gekregen en begon via de app ook vragen te stellen.
Waar was ik in verzeild geraakt. De zomer hiervoor was alles nog rozengeur en manenschijn en nu zat ik midden in een…tsja, waar zat ik eigenlijk in. Ik weet het even niet meer.
Ik ga er later nog wel wat meer over schrijven. Ik ben nu ff toe aan een break.
bedankt voor je reactie
Groetjes,
M&M’s
A
Hi iedereen,
waar waren we gebleven?
Onze relaties met Jur en Luca vielen langzaam uit elkaar leek het, met Newt ging het beetje bij beetje lichamelijk beter en met name ik leek gevoelens voor Newt te krijgen, alsof alles nog niet ingewikkeld genoeg was. Dat was niet zoals we ons leven hadden gepland, maar ja, je kunt om sommige dingen niet heen.
onze zorg voor Newt was zwaar, het kostte veel tijd, maar we deden het graag voor hem, maar op deze manier konden we het niet heel veel langer volhouden. Er moesten keuzes worden gemaakt.
In principe was Newt in goede handen in de revalidatiekliniek. Hoe zo'n val hele levens in de war kan sturen. Newt achterlaten in de kliniek was ook niet echt tof als vrienden zijnde. We konden hem net aan zijn lot overlaten Hij moest al zoveel missen. vrienden, school, sporten, gewoon lekker hangen bij vrienden.. Elke keer dat we weer naar huis gingen na een bezoek aan Newt voelde het of we hem in de steek lieten. We deden al veel voor hem, dus was er niet echt een reden om ons schuldig te voelen, maar toch knaagt zoiets aan je.
Natuurlijk wilde ik leuke dingen met Jur, maar vaak kwam ik mijn afspraken niet na, omdat er iets tussendoor kwam en meestal had dat met Newt te maken.
Tussen twin en Luca was het al niet veel beter.
We zagen elkaar nog wel maar vaak was de goede stemming ver te zoeken.
Op momenten dat we met Luca wilden praten sloot hij zich vaak af en liet soms dagen niks van zich horen. Daardoor maakten wij ons dan weer zorgen, want Luca kon zich zo erg terug trekken en dan in verdriet ondergaan. Als hij nou eens met ons erover zou willen praten, dan zou dat kunnen helpen, toch?
Niet om hem te veroordelen, hij ging meer zijn eigen weg en trok met vrienden uit zijn buurt op. We konden het hem niet kwalijk nemen dat hij genegenheid zocht bij anderen. Wij verwaarloosden hem en dat had hij niet verdiend.
Jur was nog wel vaak enthousiast als we met hem aan het skypen waren en was altijd blij om ons te zien. Hij toonde ook belangstelling voor hoe het met Newt ging, dus dat was wel fijn Maar ja, daar zijn ook grenzen aan. Hij woont natuurlijk op 2 uur rijden met de auto, had door de week school en pas ook een baantje, dus kon hij sws niet elke week meer afspreken. Logisch dat hij ook wat geld wilde verdienen, maar de afstand tussen ons werd alleen maar groter, leek het.
We begonnen aan onszelf te twijfelen, want normaal waren we wel goed in het onderhouden van vriendschappen, maar hier leek het niet te lukken.
Newt had het geestelijk soms ook zwaar en dat is ook logisch als je allerlei dingen waarbij je vroeger nooit hoefde na te denken, nu amper kon als je je er heel hard op concentreerde en voor oefende. Af en toe kreeg hij weer een klap te verwerken als dingen niet zo snel beter werden als dat iedereen gehoopt had. Hij kon zijn armen wel weer redelijk gebruiken, maar kon er nog weinig kracht mee zetten. Hij moest echt plannen om dingen te doen, zodat het niet teveel was. Hij probeerde school ook weer op te pakken en vanuit school was er hulp en daarnaast hielpen we hem veel. Maar er was te weinig tijd voor ontspanning. Vroeger gingen we meerdere keren per week hele einden fietsen en daar was nu geen tijd meer voor, nou ja, misschien was die er wel, maar we maakten die tijd ervoor niet vrij.
Alles wat we deden was maar voor de helft. Niks bracht op wat we er van hoopten.Je zou er soms bijna depressief van worden, maar zo zitten we niet in elkaar.
Eén ding was zeker, zo kon het niet langer doorgaan.
Mama heeft ons toen naar Frankrijk gestuurd. Het was net vakantie en we moesten eruit van mama. Ze had geregeld dat we niet alleen waren, want zelf kon ze niet mee en papa ook niet. Onze tante en onze zus is toen mee geweest en Justin kwam ook nog een paar dagen.
Dat we weg gingen voelde alsof we Newt in de steek lieten, maar zijn ouders hadden ook wel in de gaten dat het zo niet langer kon.
We hadden wel een leuk contact weer met Jur via de app en skype. Dat was iets positiefs. We belden elke avond een kwartiertje met Newt, want mama en Newt's moeder hadden een soort schema gemaakt en buiten die tijden mochten we geen contact met elkaar hebben. Het leek ons een stom plan.
We gingen overdag wel weer eens fietsen of iets anders doen zoals hardlopen. Dat hadden we gemist dus op zich was dat wel ok, alleen maakten we ons zorgen om Newt of ie het alleen wel redde en Luca die zich meer en meer leek terug te trekken. Niet in alles gelukkig, maar jammer genoeg wel van ons. We wisten niet of hij boos op ons was, want als we hem iets vroeger kregen we of niks terug of rare antwoorden.
Wij voelden ons best kut, maar onze zus had wat dingen georganiseerd en wat Franse vrienden uitgenodigd. Wel lief en ook leuk om die weer eens te zien, maar we dachten dat we onze tijd zaten te verdoen daar. We hebben toen nog wel gekeken of we aanwijzingen konden vinden om er achter te komen waar Mats, die jongen die ons zo goed geholpen had, toen we in elkaar geslagen werden in Frankrijk, woonde of te bereiken was. Dat was op momenten wel een ‘leuke’ afleiding, maar het was weer een zoektocht naar iemand die we niet konden bereiken en die hadden we er al genoeg.
Samen met Claude hadden we wel nog een dagje een leuke foto shoot. Het stelde niet zo heel veel voor, maar was wel een leuke break.
We begonnen wel te merken dat we beter uitgerust waren. Soms vielen we 's avonds al na het eten in slaap als twin en ik samen op de bank lagen en tv wilden kijken. we sliepen dan door tot halverwege de volgende morgen.
Kennelijk ben ik tijdens het typen van dit stukje ook in slaap gevallen en daarom ben ik nog niet zover gekomen als ik gehoopt had. Toch ga ik alvast dit posten en dan komt er later wel weer een vervolg op.
PS
Tot snel allemaal. Fijne dag.
Groetjes,
M&M's
A
Hi iedereen,
Bedankt voor jullie reacties
we denken idd dat het nodig was om even uit de situatie te zijn. Het was niet om ons te pesten of dat ze vnden dat we niet meer met elkaar om moesten gaan, maar afstand nemen en opnieuw kijken en bedenken wat handig en verstandig was om te doen, kon geen kwaad. Het was niet dat we door op vakantie te gaan niet meer om Newt gaven. Misschien leek het wel zo en voelde het in het begin ook wel zo, maar op een gegeven moment zagen we ook wel dat er iets moest veranderen.
Newt was in het begin er, hoe zeg je dat, niet echt boos om, maar hij begreep het niet en vond het een kut streek van zijn moeder en mijn moeder om ons uit elkaar te halen. Hij miste ons en wij misten hem.
Het eerste gesprek dat wij daar over hadden met Newt ging alleen maar daar over, wat een kut streek het was. Maar we vroegen ook hoe het verder ging en toen zei hij dat hij zich dan maar bezig had gehouden met de oefeningen die hij moest doen, want ja, verder was er geen afleiding, dus ja, dat. ook was hij voorzichtig wat begonnen aan wat huiswerk. Hij liep natuurlijk wel l een paar maanden achter en hij wilde ook wel zijn diploma halen het jaar daarop. Dit speelde dus in begin 2019.
Gaande weg die week/10 dagen dat we in Frankrijk waren vond Newt een nieuwe manier om zijn tijd in te delen. Onze oudere broer was bij hem op bezoek gegaan, want Newt was tenslotte een vriend van ons allemaal. Hij heeft ook hetzelfde vakken en kon Newt dus ook helpen om zijn achterstand weg te werken. Dat lukte natuurlijk niet in die ene week, maar ik wil alleen maar zeggen dat de basis daarvoor gelegd is in die week. Onze oudere broer is daar mee doorgegaan tot in de zomervakantie en toen was Newt weer bij met zijn schoolwerk.Ook onze zus heeft Newt met bepaalde vakken geholpen, dus daar hoefden wij ons niet langer druk om te maken, naast alles wat wij dachten dat we voor Newt moesten doen.
Het was dus een gezamenlijke actie geworden. Onze broer had ook en paar klasgenoten er bij betrokken en vanuit school was er ook regelmatig contact met Newt. Eigenljk zagen we dat we niet alles alleen konden en dat je dat ook moet accepteren en het inschakelen van anderen, die dat ook heel graag wilden doen, was een gouden zet. Wij hadden dat overzicht niet, want we dachten dat wij alles alleen moesten doen, maar mama o.a. had in de gaten dat dat niet werkte. Zij paste het gezegde 'wie niet sterk is, moet slim zijn’ toe. Misschien is het niet precies goed uitgelegd, maar als je niet alles zelf kan doen, maar toch wilt helpen, kun je kijken of er anderen zijn die ook kunnen en willen helpen. Nou, die waren er wel en die deden het met plezier. Iedereen had nu zijn/haar eigen taak en die taak was ook te overzien.
Ds, dingen delen met je omgeving kan helpen. Het kan de mensen die dicht bij je staan helpen om wat lucht te krijgen. Het kan jou helpen door de extra hulp die je krijgt. Het kan de mensen die ook graag willen helpen een kans te geven. Iedereen wordt er beter van en minder vermoeid omdat de taken te overzien zijn.
Bovendien was het voor Newt ook wel fijn om regelmatig wat andere gezichten te zien. Ik bedoel wij konden het goed met elkaar vinden, maar als je nooit eens tijd hebt voor jezelf kunnen er irritaties ontstaan, waarschijnlijk ongewild, maar ja, die kunnen op een gegeven moment ook oplopen en dan moet het eruit en heb je allemaal een rotdag omdat je elkaar niet begrijpt. ook moet je dat dan weer met diegene oplossen en dat is ook niet altijd makkelijk, omdat er al snel allerlei dingen bij gehaald worden die er eigenlijk niks mee te maken hebben.
Wij zagen inmiddels wel in dat het een verstandige zet was geweest om twin en mij en Newt ‘uit elkaar te halen'.
In het begin was het echt lastig en scholden we mensen die het beste voor hadden met ons, onterecht uit. Gelukkig kent mama ons al eventjes en ze wist dat wij wel in zouden zien wat haar bedoeling was. Oh ja, we hebben mama natuurlijk wel uitgebreid daarvoor bedankt.
Dus, Newt werd er beter van en wij hadden weer tijd voor andere dingen en de tijd dat we bij Newt waren was echt voor hem en we hoefden ons niet druk te maken over dingen die nog gedaan moesten worden of ons daar schuldig over te voelen als we op een gegevens moment weer naar huis gingen.
Die nieuwe formule werkte.
Als wij naar his gingen kwam onze broer of zus of een klasgenoot om Newt te helpen met schoolwerk of er was tijd ingepland voor oefeningen, zodat Newt weer zelfstandig kon lopen en alles doen. Dat was nog wel een kus, maar wel haalbaar als we de dokters mochten geloven.
Soms is het wel goed om dingen waar je midden in zit van een afstandje te bekijken. Dat ziet er anders uit.
Misscjien denk je wel dat jij de enige bent die helpt en vaak is dat onterecht want er zijn vaak meer mensen die willen helpen, maar op afstand blijven omat diegenen die aan het helpen zijn alles zelf willen doen, odat ze denken dat er niemand anders is. En daar gaat het dus meestal fout.
Het is fijn als je wilt helpen, maar je kunt nu eenmaal niet alles. Soms zijn dingen te ingewikkeld voor jou of je hebt er geen tijd voor en bovendien moet het ook niet zo zijn dat in ons geval alleen Newt er beter van wordt en wij slechter. Ok, k snap dat het niet erg is om te investeren en dan zelf wat in te moeten leveren. Dat kan tot op zekere hoogte wel, voor een bepaalde tijd. Maar houdt ook rekening met de lange termijn. Tuurlijk zijn korte termijn dingen belangrijk. Even mouwen opstropen en gaan met die banaan. Maar je wilt ook een goed resultaat op de lange termijn. Wij hadden er niks aan dat Newt alleen in het begin hulp kreeg en dat wij vervolgens er aan onder door zouden gaan, waardoor we niet langer in staat zouden zijn om Newt onze hulp, aandacht en vriendschap te geven.
De les is dus, kijk wat er nodig is, kijk wat je zelf kunt doen,let daarbij ook op of dat vol te houden is, vraag je altijd af of jij de beste persoon bent om die taak op je te nemen. Misschien zijn er betere opties. Bekijk alle onderdelen waar hulp nodig voor is en zoek per onderdeel één of meerdere personen die dat kunnen doen. Dan heb je een heel team. Je kunt met elkaar overleggen, als je even niet lekker in je vel zit kun je dt altijd wel met iemand bespreken en dan kun je mestal wel weer door. Het vergt wat organisatie maar dan kun je ook gerust zijn dat er altijd voor alle onderdelen iemand is die er in ons geval voor Newt kunnen zorgen.
Eigenlijk is het allemaal niet zo ingewikkeld, alleen is het de kunst om daar ook aan toe te geven
Nog maar een paar spreekwoorden dan 'Vele handen maken licht werk’ en 'Schoenmaker blijf bij je leest'’, tsja, oma is nogal van die gezegdes en natuurlijk kenden wij die ook wel van ergens horen, maar ja, dus er zit wel waarheid in.
Samen kun je een hoop bereiken en dat is ook gebleken, maar meer daar over in een volgende post.
Oh ja, iemand vroeg of we een hond hadden en 'nee’ we hebben geen hond, maar op zich zouden we het wel leuk vinden om die te hebben om er mee te doen zoals je beschreven had. Maar ja, mama zegt altijd 'met al jullie apenkoppen is huis lijkt het hier altijd wel een dierentuin',, dus daar heb je je reden dat wij geen hond hebben, denk ik.
Dus eerst leek het ons een kut streek, maar daar zijn we van terug gekomen, van die verplichte vakantie. ja letterlijk en figuurlijk.
Soms hebben ouders wel eens een goed idee, maar ja, je staat als puber net op eigen benen en je denk dat je alles weet, je hebt soms hoogoplopende discussies, die dan vaak ook nog eens om hele onbenullige dingen gaan, alleen maar omdat jij denkt het beter te weten. Op zich, niks mis mee om je eigen mening te vormen, maar daar hoort ook wel bij dat je in moet zien dat anderen, zoals je ouders vaak wel de beste bedoelingen hebben met jou. Alleen wel stom dat ze die goede ideeën dan soms zo onduidelijk voor jou presenteren.
Ok, wij hebben ons lesje wat dat betreft geleerd e wij zijn blij met papa, mama , broers en zus en alle andere lieve mensen om ons en Newt heen. S.O. voor jullie
Om alvast een tipje van de sluier over een volgende post te onthullen geef ik jullie een liedje. Weer een liedje, idd, maar eentje waarin samengevat is hoe mijn gevoel was voor Newt. Beetje cryptisch misschien, maar luister naar de tekst en er zal misschien wat duidelijk worden.
Mij werd wel veel duidelijk, alleen moest ik daar nog wel de juiste conclusies uit trekken.
Het is sws een mooi liedje en ik denk dat heel veel van jullie het wel al kennen, maar er nooit op die manier naar geluisterd hebben.
Enjoy.
Bastille - Can’t Fight This Feeling (Lyric Video) ft. London Contemporary Orchestra
Ik probeer altijd positieve dingen te herkennen en als ik liedjes uitkies dan bekijk ik altijd de positieve kant, zodat het, ook al is het iets uit een moeilijke situatie, ik er later toch een fijn gevoel bij krijg.
Nog een weetje, ja twin en ik vinden dat soort dingen leuk en interessant, ik bedoel dan van die populair wetenschappelijke programma’s waarin dingen in begrijpelijke taal uitgelegd worden. Ik heb het nu over die professor die veel van hersenen en emoties weet. Hij kwam ook wel regelmatig in de wereld draait door. Ik heb het over Professor Eric Scherder. Kijk o.a. eens naar:
Ik kan nu niet zo snel een linkje vinden naar het programma waarin hij over dementie iets vertelde, dus daarom een quote uit een ander artikel dat ik op internet vond:
- begin quote
Muziek kan bepaalde emoties oproepen en daarmee de gemoedstoestand van een patiënt positief beïnvloeden. Mensen met dementie kunnen vaak nog goed meezingen met een melodie, terwijl ze allerlei andere zaken vergeten. Muziek ondersteunt op die manier het geheugen
- einde quote
Kijk twin en ik dachten na hier kennis van genomen te hebben: als we nu (ja nu al) mooie herinneringen voor later maken in de vorm van mooie muziek en daar ook mooie gebeurtenissen aan koppelen, dan kunnen we later, als we (hopelijk niet, maar ja, kleine kans is er altijd) dement worden toch nog veel plezier beleven aan al die liedjes die ons, ons hele leven zo veel steun hebben gegeven.
Vinden jullie dat niet een mooi voorbeeld van vooruit denken?
Èn nu er plezier aan beleven in mooie en soms ook in moeilijke tijden èn er dan over 80 jaar nog steeds plezier van kunnen hebben. Misschien herinneren we ons niet alles meer, maar we zullen en wel een fijn gevoel aan over houden. What more do you want...
Ok, nu ga ik deze post echt afsluiten.
Tot snel.
Maak mooie herinneringen. Elke dag…...
Groetjes,
M&M's en TWIN
A
Heey M&Ms,
Sorry ben een weekje er tussenuit geweest hier. Had het erg druk met inpakken en bestellen van dingen voor de verhuizing volgende week al. Ik heb je reacties wel bijgehouden hoor. Heb elke dag even gekeken of er een vervolg was en wat de reacties van de andere waren.
Ik schrok behoorlijk van wat er gebeurd is met jou en Newt. Ik heb er geen woorden voor.
Ik ben ook blij dat Newt niet alleen was op dat moment en het is mooi om te lezen dat je bij hem bent gebleven en ook erg goed dat je toen je automatische piloot aanzette om 112 te bellen. Dat heb je heel goed gedaan! En daar mag je ook best trots op zijn vind ik.
Ik had naar dat ik dat eerste stukje las over de val en het ziekenhuis dacht ik in mijn hoofd de hele tijd als die maar blijft leven. Gelukkig leeft die nog. Dat is in iedergeval het belangrijkste. Hij leeft nog toch?
Je bent nu lekker op vakantie in Frankrijk dat is echt chill. Gaan jullie altijd naar Frankrijk toe op vakantie? Zo ja, is dat wel leuk dan? Altijd hetzelfde land? Met mijn opa en oma gingen we altijd naar Italië en Kroatië op vakantie. En in de winter gingen we enkele jaren naar Ijsland omdat opa daar ooit in een dronken bui (heel lang geleden al) een huisje heeft gekocht haha.
Nu zal dat huisje wel liggen te verstoffen daar denk ik. Ik zou opa is vragen hoe dat zit met het huisje in Ijsland. Het was trouwens een best groot huis maar oke nevermind lol.
Wat zijn je plannen voor vandaag M&Ms? Ga je nog wat leuks doen?
Mag ik je trouwens M&Ms noemen? Of zou ik je gewoon MenMs noemen voortaan? Het is hetzelfde maar je schrijft het anders. Ik weet niet of je dat erg vind.
Nou ja. Ik wens je nog een hele fijne vakantie verder en geniet er maar lekker van!
See ya!
Spookyzx.
A
Hey M en Ms
Plotse, diepe slag
Tedere vriendschapsliefde?
Klaar en zuiver hart
Meer heb ik er momenteel niet aan toe te voegen 
Gr. Kenshin
A
Salut à tout le monde,
we zijn dus in Frankrijk…
Als de KT hier het komende jaar niks aan verandert …..
das idd afwachten en dan kunnen we altijd nog zien hoe en wat we zelf kunnen doen…
Die laatste alinea vind ik vooral belangrijk om te horen. Als je het uiteindelijk alleen maar doet als jij (en de betrokkenen irl) zich er goed bij voelen. Gelukkig is dat zo.
klopt
Opvoeding of niet, je moet het uiteindelijk maar doen.
das wel waar ja
Terug naar het vervolg van het verhaal.
Daar schrok ik wel even van! Wat heftig dat jullie dat allebei hebben moeten doormaken. Ik vind het knap hoe je '’automatische piloot'’ aan schoot en je precies leek te weten wat je moest doen. Ondanks alle paniek en stress die je gevoeld moet hebben, denk ik dat je uitstekend hebt gehandeld, ook al weet ik natuurlijk niet hoe het afloopt (ik heb nog niet verder gelezen) en ook al ben ik geen expert natuurlijk. Volgens mij heb je je toen jij en twin het slachtoffer van homohaat werden ook wel eens afgevraagd hoe het andersom zou zijn geweest en hoe jij had gehandeld. Ik denk dat deze situatie misschien een soort geruststelling kan zijn dat als twin bewusteloos had gelegen, jij hem ook goed had kunnen helpen!
sorry voor je te laten schrikken
ik denk dat je als je op bepaalde situaties geoefend hebt (bijvoorbeeld door die EHBO die we hebben gehad) dat je dan in moeilijke situatie terug kan vallen op wat er in je systeem zit. Daarom zou het goed zijn als EHBO gewoon standaard op scholen gegeven wordt….
Dat is zeker ook wel een geruststelling.
Ik snap helemaal dat je hier emotioneel van wordt en ik snap het ook als je hier over 10 jaar nog steeds emotioneel van wordt. Neem alle tijd die je nodig hebt.
Thnx en ja dat blijft als je dat moment terug haalt. Maar dat is ook niet erg, zolang het je maar niet in de weg zit, als je begrijpt wat ik bedoel. Soms is het goed om te weten dat niet alles vanzelfsprekend is en dat je soms bijvoorbeeld eens tegen iemand moet zeggen dat je van hem/haar houdt. Of om onenigheid die er altijd wel eens kan zijn uit te spreken en op te lossen. Het is het allemaal niet waard om dat een vriendschap in de weg te laten staan en je weet tenslotte nooit wat er kan gebeuren...
Ok ik heb het vervolg gelezen. Het is helemaal niet erg als het '’emotieloos'’ is (wat ik het overigens niet vind, want de emotie komt automatisch bij het lezen).
ik had me soort van voorgenomen om het ‘sec’ te schrijven, maar ja, dat kan ik ook helemaal niet, want voor je het weet 'verval’ ik in mijn ‘normale’ manier van schrijven
Naast Newt had jij zelf ook nog verwondingen en door alle gebeurtenissen zat je emotioneel ook in een rollercoaster. Daardoor heb je wat dingen gezegd en wellicht gedaan tegen twin en ziekenhuispersoneel wat je normaal niet zou doen. Echter vind ik het heel begrijpelijk gezien het emotionele en lichamelijke trauma wat je net had meegemaakt. Niet te vergeten alle medicatie en pijnstilling die je in je systeem had.
dat is ook zo natuurlijk. Uiteindelijk begreep iedereen dat ook. Ik heb wel nog mijn excuses gemaakt, omdat iedereen zijn best deed en ik zo deed, ook al is daar een verklaring voor
Wel super fijn dat twin en je moeder je op de hoogte hielden van de toestand van Newt. Wat moet het naar zijn geweest om niet naar hem toe te kunnen, omdat je zelf in het ziekenhuis (een ander ziekenhuis ook nog) lag.
gelukkig konden mama en twin wel naar Newt en ik vond het maar niks dat ik er niet heen mocht, maar ja, dat kon ook niet natuurlijk
Wat heb ik een respect voor jou en de mensen om je heen hoe jullie met deze situatie zijn omgegaan!
dankjewel
M en Ms schreef:
sommige dingen overkomen je gewoon. Daar kun je niet altijd wat aan doen. Hoe je er mee omgaat daar heb je wel invloed op, tot op zekere hoogte.
En zo is het maar net. Dit weten is één ding, het toepassing is iets heel anders. Ik blijf het knap vinden hoe je dat doet, die positieve mindset behouden.
in deze mindset voelen wij ons het beste. Blijven mokken levert niks op. Ja, makkelijk gezegd want ik mok zelf ook wel eens zoals je net gelezen hebt, maar meestal is dat van korte duur. Je wordt er geen beter persoon van en voor je omgeving, die alles voor mij (ons) doet is het ook niet leuk. Het is niet het ontkennen dat er iets aan de hand is, maar er op een andere manier mee om gaan. Soms worden we ook wel eens (bijna) moedeloos, maar dan is er altijd weer iemand of iets wat ons kracht geeft om positieve dingen te zien
Wat een heftige verhalen allemaal. Geniet maar lekker van je vakantie. Ik hoop dat je al je vrienden daar kan bezoeken. Die uit Duitsland en Frankrijk zelf en geen idee wie er nu allemaal ook naar Frankrijk komen met jullie. Het is je gegund! Wees dus ook niet bang om relaxen ver voor het forum te zetten!
Christian en Justin kwamen ons gisteren , als verrassing ophalen op het vliegveld. Die apenkoppen stonden bij de gate te wachten…, terwijl ze gezegd hadden dat ze geen tijd hadden. Normaal zouden we dan een half uurtje met de bus reizen en dan nog een klein stukje lopen naar huis, maar dit was veel leuker…
Laurent was vanmorgen al langs geweest, maar toen sliepen we nog… dus is ie weer weg gegaan. Hij is er net weer en heeft chocolade éclairs mee genomen, wel lekker allemaal… Claude zien we vanmiddag en Feestgay komt volgende week. Jur zit hier een uurtje vandaan met zijn ouders (nou ja ze zijn nog onderweg), dus die gaan we vast ook nog wel zien. Van Luca weten we het nog niet of die kan komen, dus ff afwachten...
Nou ja, volgens mij ben ik nu weer een beetje bij met alles beantwoorden en binnenkort komt er een vervolg op het verhaal van Newt.
Het heeft nog veel gevolgen gehad voor ons en iedereen om ons heen en natuurlijk het meeste voor Newt zelf en zijn familie.
Alors, à bientôt
Groetjes,
M&M's
Bladzijde 2 / 17
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
