Hi @Kenshin , @Pin  en @Gebruiker c ,

alvast bedankt voor jullie reacties. Ik heb ze alleen nog maar vluchtig gelezen en er staan sws weer hele mooie dingen in. Voordat ik een uitgebreidere reactie geef ga ik wat liedjes luisteren die gepost zijn  en nog verder even nadenken wat ik ga antwoorden. Ik hoop ook binnenkort weer een vervolg te posten over Jur, Luca, Newt en ons.

Er lijkt wel een bepaalde tendens in mijn verhaal te zitten, maar het is nu afwachten of vermoedens, als die er al zijn, uitkomen. Ik had natuurlijk ook alleen de afloop kunnen vertellen, maar dan zou je niet echt begrijpen waarom het zo gelopen is. Er zal wel op korte termijn een soort ontknoping zijn, wat nu ook weer niet wil zeggen dat dit topic dan klaar is…...

Sorry K voor dat andere topic, ik hoop niet dat je er 'last’ van hebt,  ik moest er even iets over zeggen. Btw, ik had liever mijn tijd besteedt aan een ander topic, dat het niet nodig was dat andere.

Voor nu de groetjes,

M&M's en twin en de rest

ik ga morgen ofzo wel zeggen wie er allemaal zijn, wie weet zitten er verrassende namen bij 

Hi iedereen,

nog ff een update voor iedereen aan de hand van wat antwoorden op de reactie van Gebruiker c

ja, volgens mij hadden ze het al snel in de gaten toen ze met een stethoscoop aan het luisteren waren en zo weten ze al snel meer, ook door bloeddruk te meten enzo. Ze gingen ook overal voelen of ie nog een 'pols’ had, dus ook aan zijn voeten… Op zich vind ik dat wel interessant dat ze al zo veel kunnen weten met zo weinig spullen, maar ja, daar hebben ze voor geleerd. Net as jij nu, had één van de ambulancebroeders en de dokter  van de MUG al gezegd dat ik goed mijn best had gedaan voor Newt, dus dat is altijd wel fijn om te horen

Maar ja, er was natuurlijk nog heel veel onzekerheid.

Wel tof dat jij 'vrijwilliger’ bent voor EHBO, maar daarom weet je er ook best veel van.

Die helikopter moest op een vlak stukje zonder bomen en struiken landen en ik kon 'm wel zien, maar het was nog wel honderd meter lopen of iets verder, want ze moesten om een meertje of een plas eigenlijk heen lopen. Ze hadden Newt ook eerst met die terreinauto naar de heli gebracht zo ver dat ging en daarna mij naar de parking waar de ambulance stond, maar dat was echt veel verder weg.

Oh ja, je schreef ook nog iets over dat het vast niet fijn was om Newt daar zo te zien liggen terwijl ze met hem bezig waren. Dat was idd best lastig, maar ik wist dat ze alles voor hem deden wat ze konden. Hij lag daar bloot met wel 4 of 5 mensen om hem heen die allemaal hun eigen ding aan het doen waren. Het ergste vond ik dat hij niet echt bij was, maar misschien was dat ergens ook wel weer goed, want dan kreeg hij het allemaal niet mee. Ingewikkeld. Btw zijn piemel bleef steeds nog stijf en toen had ik dat later opgezocht en las op internet dat ie dan beschadigd kon zijn, dus daar maakte ik me ook wel zorgen over. Gelukkig is die weer slap geworden, maar dat ging niet vanzelf. Weet ook niet precies hoe en wat allemaal, maar ik vond dat heel raar en vervelend. Ik ga in een volgende reactie wel schrijven hoe en wanneer Newt weer wakker werd en wat er toen nog allemaal gebeurde.

Ik vond Newt zijn buik ook wel hard aanvoelen. Hij heeft wel een strak buikje, maar het voelde heel anders als normaal. Veel harder. Later hoorde ik dat ze dachten dat ie ook in zijn buik bloedde en in het ziekenhuis bleek dat zijn milt gescheurd was. Ik weet niet wat ze daar aan gedaan hebben, want die zit er nog wel steeds in. Misschien met medicijnen ofzo idk. Ik vertel alles misschien een beetje door elkaar, maar soms schiet me ineens weer iets te binnen. Newt had ook zijn enkelbanden afgescheurd, dat was nog ff wat erger als bij mij.

Eigenlijk denken ze dat ie zo recht naar beneden is gevallen en eerst op zijn voeten terecht is gekomen, daarom lag zijn been ook zo raar en door de klap waren zijn wervels ingedrukt ofzo of iig verschoven en gescheurd. En dat ie daarna voorover was gevallen, waardoor zijn pols was gebroken, maar ik geloof dat ik dat al gezegd had. Daardoor was ie zo half gedraaid en min of meer op zijn zij terecht gekomen.

Dus zijn enkels (enkelbanden af , maar niet echt gebroken geloof ik, maar dat weet ik eigenlijk niet 100% zeker), been (zijn knie was uit de kom of kan dat niet?, misschien heet dat anders, maar die lag een beetje vreemd, ik bedoel ik ben lenig, maar dat kan ik niet)), rug (verschoven en gebroken wervels) , buik (milt en een rib door zijn long) en hoofd (daar was een soort bloeduitstorting) waren 'beschadigd’ om het zo maar te zeggen. Maar aan de buitenkant zag je er niet echt heel veel van, ik bedoel er was eigenlijk geen bloed. Oh ja, hij had nog iets gebroken/uit de kom aan zijn andere hand, dus niet waar die pols gebroken was. Volgens mij was dat het, oh nee, hij had ook 2 gebroken tanden en de volgende dag was ie bont en blauw over heel zijn lichaam.

Ik had niet echt last van die schroeven en plaatjes in mijn enkel, maar de dokter zei dat het beter was om ze er uit te halen. Alles was toch al goed aan elkaar gegroeid, dus was het ook niet meer nodig

Ik ben vast iets vergeten te zeggen, maar ik hoop dat ik het meeste beantwoord heb en nu hebben jullie iig een update over wat er allemaal kapot was bij Newt. De rest komt een volgende keer wel.

We gaan strakjes lekker naar het strand met zijn allen. Het is nu weer blauwe lucht en 26 graden, dus dat komt wel goed.

à la prochaine

Groetjes,

M&M's

Hey M en Ms

Maak er een mooie dag van   Veel plezier!

Gr. Kenshin

Hi iedereen,

en hi @IdkAnameDealtwithIt /Matthijs,

we zijn weer (even?) terug van weggeweest. Tijd voor een update.

Allereerst, bedankt voor je berichtje en sorry dat het ff geduurd heeft voordat ik het beantwoord heb, maar ja, het zal verderop wel duidelijk worden hoe dat komt.

Natuurlijk herinneren we jou wel, ook al is het al weer eventjes geleden.

Leuk dat je aan ons gedacht hebt met de Kerst en ach ja, die quarantaine was uiteindelijk niet zo erg als je het vergelijkt met wat er nog meer gebeurd is. Op zich gaat het wel ok met ons, maar hieronder schrijf ik er wel iets meer over. We hopen dat jij ook een leuke Kerst en Oud & Nieuw hebt gehad en ook al is het wat aan de late kant: nog de beste wensen voor het 2021 van twin en mij

Nu eerst maar verder met de update.

Er is weer van alles gebeurd de afgelopen weken/maanden. Ik ga hier niet alles noemen, maar wel een paar dingen die zeker ook te maken hebben met onze afwezigheid en dit topic.

Ten eerste: we hadden wat tijd nodig voor onszelf. Om wat dingen op een rijtje te krijgen….

Na onze quarantaine, na onze lange vakantie in Zuid-Frankrijk was de tijd echt aangebroken om irl in contact te komen met Luca. Dus, face-to-face. Dat viel niet mee en dat kwam niet alleen door de corona regels…

We moesten de confrontatie aan gaan met Luca….dat klinkt niet echt vriendelijk, maar hoe kan ik het anders en beter opschrijven…..

Het was tenslotte eigenlijk wel een confrontatie…..een confrontatie met dingen die we over hem gehoord hadden en die we hem eerder al in gesprekken en via sm verteld hadden, maar waar we tot dan toe nog geen antwoorden op hadden gekregen….

Het was niet om Luca pijn te doen, maar om hem te kunnen begrijpen. We hadden geen keus en het werd tijd….

We zagen regelmatig ook wel de pijn als we met hem skypten, maar we konden niet echt tot hem doordringen. Vaak hebben we er wakker van gelegen….niet wetend wat we konden doen voor hem

Pas als we zouden begrijpen wat er aan de hand was, dan konden we weer dichter bij hem komen (vooral figuurlijk bedoeld, alhoewel we ook echt ook letterlijk dichter bij hem wilden zijn). We misten hem, zoals we hem altijd missen zodra we niet bij hem zijn. Alleen nu was het nog veel erger…

Luca zit diep in ons, ook al begrijpen we niet wat er het afgelopen jaar allemaal speelt. We houden echt van hem. Dat gevoel zal ook niet over gaan, ook niet door de waarheid en welke gevolgen die kunnen hebben op onze relatie. Luca is al ruim 3 jaar een deel van ons. In goede en slechte tijden. Hij was er voor ons en wij voor hem, maar de laatste tijd weten we niet precies meer wat er echt nog is….

In het begin dachten we, we geven het wat tijd en dan komt het ‘vanzelf’ wel goed. Beetje naïef misschien, maar ja, je hoopt dat het zo gaat.

Daarna worden plannen om elkaar irl te zien en te spreken gedwarsboomd door Corona, door allerlei regels om verspreiding te voorkomen en een in onze ogen niet zo flexibele Luca, maar tegelijkertijd moet ik erbij zeggen dat ons ook verwijten te maken zijn. Bijvoorbeeld doordat we 3 maanden in Frankrijk waren. Het zou niet eerlijk zijn om over Luca te zeggen dat ie niet echt lekker meewerkte aan een ontmoeting, terwijl wij zelf maanden er niet waren.

Maar ja, voor ons gevoel ‘werkte hij niet echt mee’ en dat gaat dus wel een rol spelen in ons hoofd en waarschijnlijk daardoor gingen wij onterecht meer ‘schuld’ bij hem leggen, vooral gevoelsmatig. Dat is niet echt netjes van ons natuurlijk en dat begonnen we vrij laat pas in te zien. Door onze houding brachten we hem, weliswaar onbedoeld, maar toch een verkeerde boodschap, denken we nu. Ik denk dat we soms verkeerde woorden gebruikten en ook ‘non-verbaal’ hebben we vast ook een niet echt fijne uitstraling gehad voor hem als we met hem spraken.

Daar achter komen heeft lang geduurd. Te lang en daarom hadden we ons voorgenomen zelf ook met de billen bloot te gaan en onze excuses daarvoor aan te bieden zodra we Luca irl zouden treffen. Luca is niet de boeman. Wij zijn vaak tekort geschoten.

Je dat realiseren is één ding, maar hoe ga je dat uitleggen en met welke woorden en hoe open je zo’n gesprek, zonder dat het uitmondt in een welles nietes verhaal.

Als oplossing (wij hoopten dat dit ook echt een oplossing zou zijn of iig een mogelijkheid tot het komen tot een oplossing) hadden we een brief geschreven aan Luca, waarin we onze tekortkomingen benoemden en excuses maakten voor hoe alles gelopen was. Die brief zouden we hem irl overhandigen en hem de tijd geven die rustig te lezen in de hoop dat dit een opening zou bieden voor een goed gesprek of tenminste dat wij aan de ene kant en Luca aan de andere kant, allebei ons verhaal en gevoel konden delen.

In een eerder gesprek via skype hadden we gezegd dat wij die brief aan hem wilden gaan schrijven en hem gevraagd of hij hetzelfde aan ons wilde schrijven.

We hadden afgesproken dat dus ook dingen die ons dwars zaten of die we niet begrepen aan bod mochten komen en omgekeerd mocht hij dat over ons doen natuurlijk. Logisch eigenlijk, maar ja, dat soort dingen zeg je dan omdat we ook niet precies wisten hoe we weer dichter bij elkaar konden komen.

De bedoeling was om elkaar geen verwijten te maken, omdat we nog geen volledig beeld hadden van wat er werkelijk aan de hand was, maar hoe doe je dat als je dingen duidelijk probeert te krijgen. Dat was voor ons iig niet gemakkelijk, voor je het weet trek je conclusies in je hoofd en wijs je met een beschuldigende vinger naar de ander (Luca in dit geval), zonder te weten wat er werkelijk gebeurd was. Dus, we hebben onze eerste versies van onze brief meerdere keren aan moeten passen. We hebben geprobeerd zo goed mogelijk onze tekortkomingen te benoemen als we kritisch waren over Luca. Dus, als er iets van een verwijt was richting Luca, dat we dan ook uitlegden waarom we dat schreven.

Ik vind het lastig om goed uit te leggen, net zoals het schrijven lastig was. Het kwam er op neer dat we allemaal ons hart zouden kunnen luchten en dat het opbouwend moest zijn. Does that make sense?

Nou ja, Luca had dus een brief aan ons en waar nodig op sommige punten aan één van ons, geschreven en wij allebei eentje aan Luca. Twin en ik hadden expres allebei een eigen brief geschreven, omdat we niet met zijn 2-en tegen hem waren ofzo. Hoe leg ik dat het beste uit, want dit komt niet echt goed over. Twin en ik zijn het over een heleboel dingen eens, maar op sommige punten verschillen we wel. Dat wilden we duidelijk maken met aparte brieven.

Twin was het ook niet altijd eens met wat ik aan Luca schreef of tegen Luca zei in een gesprek en ik ook niet altijd met twin. Dat ging vooral om details. Nou ja, details klinkt alsof het niet of minder belangrijk was, maar zo bedoel ik het niet. Best lastig om het ‘goed’ op te schrijven.

De brieven waren geschreven en de afspraak was gemaakt. Wij zouden naar Luca gaan. Wij konden ons makkelijker verplaatsen (toen konden we de auto van mama nog gebruiken, maar daarover later meer) en wij hadden meer tijd dan Luca. Hij moet zijn tijd goed gebruiken om te studeren en wij hebben wat dat betreft de tijd aan onszelf omdat we een tussenjaar hebben.

Wij wilden ook dat Luca op een voor hem veilige plek zou zijn tijdens onze ontmoeting. Twin en ik hadden onderling afgesproken dat Luca de tijd en plaats en andere voorwaarden mocht bepalen en wij er alles aan zouden doen om daaraan tegemoet te komen. We wilden voorkomen dat daar discussie over zou komen.

We wisten niet hoe onze eerste ontmoeting irl na lange tijd zou verlopen. Stel het loopt helemaal uit de hand, dan zou het beter zijn als wij dan zouden vertrekken en Luca bij zijn familie en/of vrienden in veilige handen zou zijn en dat hij dan niet in emotionele toestand naar huis zou moeten reizen als hij voor die afspraak naar ons moest komen.

We wilden zo graag dat het goed kwam of iig dat we eerlijk en open tegen elkaar konden zijn en alles wat maar een ‘spelbreker’ zou kunnen zijn, voorkomen. We hebben er dagen slecht van geslapen, zeker de dagen vlak voor de echte afspraak.

We waren ook best zenuwachtig en dat terwijl we naar de liefste jongen gingen waar we al zoveel (vooral)  mooie dingen mee gedeeld hebben. Das best weird.

Een vertrouwensbreuk, want ik denk dat je het zo kan en mag noemen, is één van de ergste dingen die je in een relatie kan meemaken. Een vertrouwensbreuk op onjuiste gronden of alleen op vermoedens gebaseerd is natuurlijk helemaal iets wat je niet wilt.

Normaal rijden we in minder dan een uur naar Luca, maar we wilden sws niet te laat komen, dus vertrokken we bijna 2 uur voor de daadwerkelijke afspraak…..

Thuis wist iedereen van onze afspraak en iedereen deed echt zijn best om ons te steunen, maar uiteindelijk was het iets wat we zelf moesten doen. We wilden er zelf naartoe rijden, maar puntje bij paaltje heeft onze ‘pleeg’broer ons gebracht, omdat iedereen thuis dat verstandiger vond. Wij waren teveel met de ontmoeting bezig en dat zou onveilige situaties onderweg op kunnen leveren. We zijn ook blij met de steun van iedereen om ons heen.

Ok, dus D-Day was there. Normaal zijn we altijd positief en zien in alles mogelijkheden, maar die dag was anders. Van alles schoot er door ons hoofd en vooral allerlei ‘wat als’ dingen en dan van die soort die alleen maar negatief zijn….

Vlak voor we zouden vertrekken kregen we ineens een huilbui, door vooral de zenuwen denken we. Gelukkig waren papa en mama er voor ons en natuurlijk ook onze pleegbroer. De rest was niet thuis op dat moment.

We zijn gaan rijden en onderweg zaten twin en ik stilletjes achterin met onze gedachten. Als we elkaar aankeken kregen we tranen, maar we wisten dat we dit moesten doen. Verder weten  we eigenlijk niet veel meer van die rit.

Het was zo spannend allemaal.

Om nog maar eens uit te leggen hoe belangrijk Luca voor ons is geweest vanaf het moment dat we elkaar voor het eerst zagen hebben we een in onze ogen toepasselijk liedje uitgekozen.

Picture this:

We waren 14 en gingen voor het eerst alleen vliegen naar Frankrijk om onze eerste vakantie (redelijk kort na ons seksueel misbruik) te vieren met onze beste vrienden en hun ouders die daar al waren. De dag van de heenvlucht kwamen we Luca tegen en alles veranderde vanaf dat moment……voor hem, maar ook voor ons…..

Het liedje dat we gekozen hebben heet ‘Impossible’.

De originele uitvoering van het nummer Impossible is echt wel mooi en zeker ook de videoclip:

Nothing But Thieves - Impossible (Official Video)

maar de versie met orkest met strijkers en blazers heeft ons helemaal omver ‘geblazen’ :

Nothing But Thieves - Impossible (Orchestral Version - Live at Abbey Road)

Onderstaande quote (die we bij de comments onder de clip op yt vonden) ‘says it all’:

‘They are, nothing but thieves. After listening to this, they stole my heart.’

Hieronder wat achtergrondinfo over de band:

https://www.dansendeberen.be/2020/10/26/interview-nothing-but-thieves-het-is-belangrijk-voor-een-band-om-af-en-toe-zware-themas-aan-te-kaarten/

en over  ‘Impossible’:

https://www.totalntertainment.com/music/impossible-the-new-track-from-nothing-but-thieves/

hier alvast een quote daaruit:

‘Nothing But Thieves are no strangers to powerful anthems, and with Impossible, they’ve written another vast soundscape. Produced by Mike Crossey (The 1975, Arctic Monkeys and Wolf Alice), Impossible is an exuberant track opening with raw emotion before launching into a huge chorus full of elated melody and affecting lyrics of hope and passion. The band says;

“In a way ‘Impossible’ is the complete antithesis of everything else on the album, which has a lot of anxiety and confusion about what’s happening on this planet. This became the opposite, zooming into one person’s head, just being lifted up and transported by a feeling of possibility and hope. It was a moment of relief that both we and the album needed.”

- einde quote

Voor de volledigheid nog even de lyrics:

Impossible

Nothing but Thieves

[Verse 1]

Took a breath, let it go
Felt the moment settle so
I couln't wait to tell you why
I'm standin' here with this awkward smile
And that’s because

[Chorus]

I could drown myself in someone like you
I could dive so deep I never come out
I thought it was impossible
But you make it possible

[Verse 2]

Love, it stings and then it laughs
At every beat of my battered heart
A sudden jolt, a tender kiss
I know I'm gonna die of this
And that’s because

[Chorus]

I could drown myself in someone like you
I could dive so deep I never come out
I thought it was impossible
But you make it possible

[Pre-Chorus]

I'll take the smooth with the rough
Feels so fucked up to be in love
Another day, another night
Stuck in my own head but you pull me out
You pull me out

[Chorus]

I could drown myself in someone like you
I could dive so deep I never come out
I thought it was impossible
But you make it possible

[Bridge]

Somebody told me and I think they're right
There is a change on its way tonight
And I feel it's so
But I fear it though

[Bridge]

Somebody told me and I think they're right
There is a change on its way tonight
And I feel it's so
And I feel it so

[Chorus]

I could drown myself in someone like you
I could dive so deep I never come out
I thought it was impossible
But you make it possible

Om even in te gaan op de tekst: Luca was diegene die het in onze ogen onmogelijke, mogelijk wist te maken, namelijk dat we een leuke, lieve, betrouwbare jongen zouden ontmoeten die er voor ons zou zijn, zonder bijbedoelingen. (Zo kort) Na ons seksueel misbruik hadden we niet gedacht dat dat mogelijk zou kunnen zijn….

Veel van de songtekst is voor ons van toepassing op Luca en ons 

Ik ben blij dat het eindelijk gelukt is om dit alvast op te schrijven. Het was behoorlijk stressvol om weer langs al die herinneringen te gaan en zo goed mogelijk op te schrijven wat er dus allemaal gebeurd is.

Natuurlijk is dit nog niet het hele verhaal. Ik moet de ontmoeting nog opschrijven en dat zal ook nog wel ff lastig zijn, maar ja, komt vast ook wel weer goed.

Oh ja, waarom we niet eerder iets gepost hebben is ook (vooral)  door een andere oorzaak. We waren onze inloggegevens van onder andere onze mail en van het KT account ‘kwijt’ geraakt.

We hadden thuis brand gehad in de garage die onder onze slaapkamers ligt. Er was niemand thuis toen het gebeurde, maar onze slaapkamers zijn door vooral water en rookschade (en iets minder door de brand zelf) onbewoonbaar verklaard en waarschijnlijk moet dat deel van het huis helemaal afgebroken worden, omdat de constructie onherstelbare schade heeft opgelopen. Van een afstandje zie ‘nauwelijks’ iets van de brand, dus het lijkt mee te vallen, maar metingen hebben uitgewezen dat het beton onbetrouwbaar is door het vuur en hoge temperatuur. Ongeveer alles in onze kamer, dus ook onze laptops enzo waren rijp voor de sloop en omdat we pas daarvoor al onze wachtwoorden gewijzigd hadden, zoals we wel vaker doen, hadden we de nieuwe wachtwoorden alleen nog maar in een veilige map in onze laptops opgeslagen en niet op een externe plek…. lekker handig…

Zo’n specialistisch bedrijf heeft zoveel mogelijk proberen te redden en nu kunnen we iig weer inloggen in onze accounts. Andere spullen, zoals onze oude knuffels en meer dingen die belangrijk zijn voor ons gaan ze proberen schoon te maken, dus een heleboel spullen hebben we nog niet terug. We hebben wel al een container vol spullen weg moeten gooien, maar ja, gelukkig zijn er geen gewonden. Sinds de brand wonen we bij opa en oma, want daar is meer plek dan bij ons in huis, ik bedoel in de rest van het huis….wat er nog van over is...

Best kut allemaal, want mama’s auto en papa’s motor en nog een heleboel andere spullen zoals een paar racefietsen van ons en een heleboel gereedschap, stonden ook in de garage. Het afgelopen jaar hebben we dus 2 auto’s om zeep geholpen (die van papa door een aanrijding en die van mama door de brand). Wij hadden mama’s auto kort voor de brand in de garage gezet, terwijl ie eigenlijk altijd op een andere plek geparkeerd staat, maar we hadden wat zware spullen in de auto en wilden er niet ver mee lopen. Dus hadden we ‘m voor een keertje in de ondergrondse garage gezet. Daarna zijn we gaan fietsen. Toen we terug thuis kwamen na een paar uur zagen we de brandweer nog blussen.

Tot overmaat van ramp zijn we (twin en ik) ook nog door de politie verhoord op verdenking van brandstichting, maar das totaal onterecht, want wij hebben er echt niks mee te maken. We hadden iets van 6 uur op het politiebureau gezeten. Allebei apart om ons verhaal te checken.

Pas 2 dagen na de brand ofzo werden we bij opa en oma thuis opgehaald door de politie. De brandweer of de verzekering, idk, hadden brandversneller gevonden ofzo, dat is bijvoorbeeld benzine, maar in de garage staat altijd wel een jerrycan met benzine voor de grasmaaier (oh ja, die is dus ook ‘afgefikt’), maar ja, de politie zei zo van ‘hebben jullie die leeggegooid ofzo en zijn jullie toen gaan fietsen’ zodat er niemand thuis zou zijn. Maar, waarom zouden wij ons eigen huis af willen laten branden. Het was echt heel kut op het politiebureau, gelukkig geloofden papa en mama ons wel dat we er niks mee te maken hadden.

Oh ja, er lag wel wat vuurwerk (wat allemaal ontploft was) van ons (of eigenlijk van ons neefje) in de garage, niet echt veel hoor, maar ja. Ze zeiden dat we vast aan het rommelen waren met vuurwerk en die benzine en dat het toen mis was gegaan, maar zo zijn wij niet.

Van de politie ook geen excuses gekregen ofzo, ze zeiden alleen dat ze gewoon hun werk doen en dat er verdachte omstandigheden waren, maar zo zijn wij niet en hebben ook nooit echt iets met de politie te maken gehad, behalve wat kwajongensstreken, zoals ergens opklimmen, maar daar hadden we toen alleen een bekeuring voor gekregen toen de brandweer ons eraf moest halen. We waren er ook wel erg van geschrokken, ook omdat we ook al dat gedoe met Luca hadden enzo.

Een week later zijn we nog een keertje, weer allebei apart verhoord en sinds die tijd hebben we er van de  politie niks meer over gehoord. Onze kamers en die van ons jongere broertje zijn allemaal leeg gehaald (de meeste spullen zijn weggegooid omdat het niet meer bruikbaar waren en de rest proberen ze schoon te maken), maar de politie en de verzekering willen misschien nog verder onderzoek doen. Ze denken nog steeds aan brandstichting…. Wij weten echt niet waarom het in brand is gevlogen en het voelt niet goed dat ze ons kennelijk niet (helemaal)  geloven.

Nou ja, ik ga eerst maar slapen en dan morgen de rest typen over Luca.

Alvast bedankt voor het lezen en reageren mag natuurlijk altijd.

Groetjes ,

M&M’s  en twin

Hi iedereen,

even een kort bedankje voor iedereen die de laatste dag(en) gereageerd heeft.

@Gebruiker c 

we zijn echt heel blij met jouw reacties elke keer nadat ik een nieuw stukje heb gepost. Je zegt altijd steunende dingen, dus dankjewel daarvoor. Ik en twin ook, zijn helemaal ons leven in gaan richten rond Newt na die val. Op zich logisch lijkt mij, maar als je er midden in zit, hebben we te weinig oog voor andere dingen gehad, iig op sommige momenten. Het is goed dat er iemand, zoals mama bijvoorbeeld een beetje hoe noem je dat, een 'helikopterview’ heeft en dingen in een groter geheel plaatst voor ons. In een volgende update ga ik daar wel nog iets over zeggen.

Dankjewel iig voor al je reacties.

@Blue 

ik snap wat je zegt. Het is ook niet eenvoudig om goede woorden te vinden. Bovendien gebeuren er in jouw leven op dit moment heel veel dingen, waar je je aandacht bij moet houden.

Daarom vind ik (vinden wij) het zo mooi dat je toch even reageert, want jouw reactie is erg steunend. Je deelt je medeleven en dat is echt heel mooi 

@Kenshin 

wow, die zag ik niet aankomen

Hoe je met weinig woorden, toch heel veel kunt zeggen 

Dankjewel 

Ik zou ook niet weten wat je er nog aan toe zou kunnen of hoeven toevoegen 

Elke keer als ik jouw haiku lees komen er weer diepere gedachten. Heel mooi.

Voor iedereen:

ik snap dat reageren op wat ik allemaal schrijf best lastig kan zijn, maar ik vind het mooi als het sws gelezen wordt. Twin en ik zijn blij ons verhaal hier te kunnen vertellen, via mij dan alleen, natuurlijk, maar twin is er een belangrijk onderdeel van. We merken dat het ons, ook al zijn de meeste dingen al even geleden gebeurd, toch verder helpt. Sommige dingen zijn trouwens nog best actueel, maar dat wordt wel duidelijk in de rest van het verhaal.

Nou, genoeg gezegd voor nu. Binnenkort weer een vervolg op de laatste update over ons toch wel ingewikkelde leventje met Jur, Luca en Newt en alles wat er zich verder nog afspeelt.

Sorry dat het verhaal in horten en stoten gaat, maar ja, we vieren ondertussen ook nog vakantie en soms kom ik ook niet op de juiste woorden en/of weet niet altijd wat te vertellen, zodat het toch nog een soort van rode draad heeft, dit hele verhaal. Er gebeurden en gebeuren daar omheen nog zoveel andere dingen, dus ik moet een beetje filteren. Hopelijk begrijpen jullie wat ik daarmee bedoel.

Groetjes,

M&M's

 Hi iedereen,

even en korte update.

We voelen ons na een week quarantaine als Hans en Grietje…..van dat sprookje

Alleen dan zonder die boze stiefmoeder en heks, maar we zitten ‘opgesloten’, terwijl er genoeg te eten is…… Het is nu wachten tot we 'dik’ genoeg zijn om in de kookpot te gaan…..Tot die tijd zitten we af en toe een uurtje in de sauna, dan is de overgang niet zo groot 

Nog een nieuwtje: we hebben gisteren onverwacht of beter zeg ik onverwachts (daar zit verschil in) bezoek gehad…..idd van Luca. Op zich waren we er allemaal best wel emotioneel bij/over, maar we mochten nog geen fysiek contact maken, dus ‘mixed feelings’ en wat we verder van dat 'weerzien’ moeten denken zijn we nog niet helemaal uit….. Dat moeten we nog op een rijtje zetten…

Ik ga er binnenkort wel wat meer over vertellen. Btw, we vonden Luca er slecht uit zien.

Het is zo 'voerdertijd’ en het is het lekkerst als het nog warm is, dus de rest van het verhaal komt een volgende keer. Mama of iemand anders komt ons eten dan op een karretje (uit het restaurant want die had papa laatst mee naar huis genomen) gebracht onder zo'n cloche (haha lekker chique) en met warmhoudplaatjes en dan voor de glazen deur in de gang naar onze slaapkamer neergezet….. als diegene die het gebracht heeft dan weer weg is mogen wij het karretje pakken…Oh ja, diegene die het karretje breng ontsmet het handvat van het karretje enzo, dus dat we geen Corona van hun kunnen krijgen 

Nou ja, iedereen die ook nog 'moet’ gaan eten: smakelijk eten 

Groetjes,

M&M's en twin

Hi everybody,

hier het vervolg over Newt.

Sorry voor de break in het verhaal. Dat kon even niet anders. Nu gelijk maar verder met het vervolg.

Wij zaten dus op een verhoging en ik moest plassen en stond op. Ik ging aan de rand staan en plaste naar beneden. Er was niemand in de buurt en omdat het afgelegen lag, kon ook niemand ons zien. Pas in de verte zag je de weg liggen en omdat het een natuurgebied is, waren er ook geen huizen, zelfs geen boerderijen in de buurt. Het is niet een plek waar je makkelijk komt. Zeker niet met een auto. Ja, met een terreinwagen gaat het wel, want er liggen wel een soort paden, maar die zijn niet verhard.

Ik sta dus te plassen en Newt staat ook op. Hij gaat naast me staan en gaat ook plassen. Alleen hij stond aan de kant waar de wind vandaan komt, dus ik stond in de gevarenzone. Zulke grapjes had ie wel vaker, dus ik ging wat naar achteren staan, zodat ik niet ‘nat’werd. Even later draaide ik me om en liep terug naar het plekje waar we vlak daarvoor hadden gezeten.

Voordat ik kon gaan zitten hoorde ik een gil en keek om. Ik zag Newt niet meer. Het was vast weer een flauwe grap van hem, maar ergens voelde het niet goed en liep (of misschien rende ik wel) naar de rand van waar we net samen stonden.

Ik hoorde Newt niet meer, maar was dat een geruststelling of juist niet. Meestal als ie een grap uithaalde begon hij zelf altijd als eerste het hardst te lachen en nu hoorde ik niks.

Ik keek over de rand en zag hem liggen. Dat zag er niet goed uit. Ik wilde zo snel mogelijk bij hem zijn, maar het was niet handig om daar naar beneden te springen. Ik moest omlopen om veilig bij hem te komen. Ondertussen schreeuwde ik zijn naam. Ik weet niet of ik toen al in paniek was, want het leek voor mijn gevoel wel dat ik ergens nog wel kalm was en dat ik wist wat ik wilde en moest doen. Maar ik kan me het ook niet precies meer allemaal herinneren.

Al die tijd hoorde ik Newt niet. Ik heb geen idee hoe lang dat duurde. Het leken wel minuten, maar waarschijnlijk was het eerder een aantal seconden.

Toen ik bij Newt was gekomen zag ik dat hij ademde, maar hij keek met een glazige blik. Verder was het duidelijk dat hij pijn had en ik pakte zijn gezicht beet in mijn handen en kuste hem. Idk why. Waarschijnlijk gewoon om hem te steunen en het gevoel te geven dat hij niet alleen was.

Hij had natuurlijk niks aan die kus, maar dat was het eerste wat ik deed of wat ik me achteraf kan herinneren.

Er ging van alles door mijn hoofd, maar op één of andere manier nam een automatische piloot het over. Hoe dat werkt idk.

Ik belde 112 en papa en mama en mijn twin. Gelukkig herkende twin de plek waar we waren en kon hij de hulpdiensten helpen daar te komen als hij er sneller was en anders kon hij aanwijzingen geven om duidelijk te maken waar het was.

Zelf zag ik aan de buitenkant niet veel aan Newt. Ik bedoel ik zag geen bloed, behalve een schram op zijn hoofd, maar er was iig niet veel bloed. Hij lag wel een beetje raar, maar ik durfde hem niet anders te leggen. Ik was bang om iets 'verkeerd’ te doen, waardoor het allemaal nog erger zou worden.

Nou moet ik ff stoppen, want het is nog steeds erg emotioneel. Vooral nu ik erover schrijf. Misschien kan ik voor een volgende post beter even pauze nemen en dan eerst verder schrijven, voordat ik die post, maar ik had jullie gisteren al een update belooft.

Ik ga deze nu dus maar posten, zoals ie is. Dan is dat alvast uit mijn systeem.

Sorry dat de update zo kort is.

Ik probeer snel het vervolg te posten.

Groetjes,

M&M’s

Hi,

wow, het begint al een beetje op een reünie te lijken met @Asy , @Pin  en @Kenshin .

Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Ik ben nu aan het schrijven, maar het is nog een beetje chaotisch. Maar ja, beter straks wat bijschaven, dan dat ik helemaal nog niks heb.

Je moet ergens beginnen en vooral ook een keer  

is het echt mijn schuld dat je weer op het forum kijkt 

Mag ik daar de voorzichtige conclusie aan verbinden dat het goed met je gaat en dat je daarom hier al lang niet meer bent geweest?

Dit soort reacties helpen daar wel bij, dus dankjewel daarvoor 

oei, ik heb de verwachtingen wel hoog gezet, zie ik 

Ik hoop niet dat je ongelukkig terecht bent gekomen toen je van je stoel viel….

Groetjes,

M&M's

 Hi Sp...Jixx,

ik vergeet dat zelf iid ook wel ja   en met 2 maanden sta je wel in de top tien denk ik, misschien zelfs wel bovenaan, maar des te leuker dat je weer ff lang komt. Onze deur staat altijd voor je open…

dat 'globaal’ vind ik wel mooi 

dankjewel, ja dat was wel ff spannend, maar uiteindelijk heeft het ons nog dichter bij elkaar gebracht figuurlijk en ook letterlijk, soms misschien wat te dicht bij elkaar, maar het is wat het is en dat is goed. Soms moet je de dingen nemen zoals ze zijn. We hebben het uitgebreid besproken en we kunnen verder

jup, we snappen ook niet alles, maar op zich komt ie wel vaker onaangekondigd langs, maar meestal is er dan wel een beter contact, maar ja, het helpt ook niet dat wij zo ver weg zijn

we zijn hier al vanaf half juli, dus pak 'm beet 3,5 maand. Het was eerst de bedoeling hier te blijven tot half september ongeveer, als onze pleegbroer ook weer terug naar Nederland zou gaan, maar ja, die is hier niet eens meer geweest vanwege Corona. Op zich mag je nog wel reizen in Frankrijk, maar op een gegeven moment moest iedereen die terug kwam uit Frankrijk in Nederland in quarantaine voor 10 dagen en dat kon voor onze pleegbroer niet vanwege zijn werk, nou ja, kon wel, maar was niet handig, dus ja, toen zaten we hier alleen met een auto waar we toen nog niet in mochten rijden  , pfoe dat was een lange zin met heel veel komma's 

voor de vakantie zijn we geslaagd voor het vwo en dit schooljaar is ons tussenjaar. Op zich hadden we dat plan al omdat we best jong zijn nog om te gaan studeren en we waren wel toe aan een break, alleen stuurt Corona dat een beetje in de war. Onze oudere broer zou dit jaar naar Australië gaan en dat is ook niet door gegaan, jammer genoeg. We hadden het hem zo gegund, maar zagen er ook wel tegenop om hem zo lang niet te kunnen zien en nou zitten we zelf in Frankrijk   en nu mist hij ons en wij hem ook

haha, ja dat had ook gekund, maar dan hadden we tussendoor in NL in quarantaine gemoeten en wij waren hier al toen de maatregelen allemaal uitgebreid werden en omdat we het hier wel naar ons zin hadden en hebben zijn we maar hier gebleven…. maar het Corona-net sluit zich nu rond ons, zo lijkt het wel een beetje, dus binnenkort gaan we wel richting Nederland, zolang dat nog kan en anders weten we wel iemand met een privéjet die ook nog eens zelf kan vliegen en graag uitstapjes maakt naar het buitenland. Van ons mag ie dan wel een tripje maken om ons op te halen.

Dan komen wij ook nog eens in het nieuws. Ik zie de koppen al in de roddelbladen en op internet en de journaals: 

'W.A. opnieuw met het regeringsvliegtuig naar het buitenland. Dit keer om M&M's te halen in Zuid-Frankrijk. Het moet niet gekker worden.’

Dan  komt er natuurlijk weer een persconferentie en dan mogen we misschien tussen W.A. en Maxima op dat bankje zitten waar ze met de laatste persconferentie op zaten en dan klapt het hele volk voor ons, omdat iedereen weer blij is dat wij weer in het land zijn haha en dan wordt er een herdenkingsmunt geslagen…..wel eentje van chocola natuurlijk, want wij zijn tenslotte M&M's 

Nou ja, zo kan die wel weer 

in China zijn er pas al weer muziekfestivals geweest, dus misschien is dat wel 'the place to be’ qua (geen) Corona. Wij hebben vorig jaar ofzo die series van Ruben Terlou over China terug gekeken, zie https://www.vpro.nl/programmas/door-het-hart-van-china.html. Ook die andere series van hem zijn wel nice om te bekijken, t.w. Chinese dromen en Langs de oevers van de Yangtze, maar die staan ook in de link hierboven

Oh ja, Noorwegen gaat waarschijnlijk ook niet door. Was je van plan naar het huis van je opa te gaan? Er staat me zoiets bij….ik lees jouw posts soms ook globaal en daarom weet ik het ook niet allemaal meer precies…..stomme Corona stuurt van alles in de war…...gelukkig kon die trip naar Engeland wel door gaan en kon je opa's wens in vervulling brengen….wat een jaar, zeker voor jou

met dat globaal lezen heb je toch wel best veel opgepikt en dankjewel voor de felicitaties.

Twin tikt me nu net aan en zegt dat het ook wel netjes zou zijn als we @Pin  ook nog even bedanken voor de felicitaties. Dat waren we vergeten, dus sorry Pin. Twin heeft me weer eens gered, die schat  , wat zou ik zonder hem moeten of kunnen 

op papier wel ja…

yep, grote schoonmaak hiero dan en volgens mij klopt het van de namen die je noemt. Als jij pas na de opruimronde van mei 18 wordt kan het zo zijn dat je dan pas bij de opruimronde van eind 2021 buiten wordt gegooid en dus niet gelijk als je 18 wordt….wat zou je daar van vinden

jup en misschien nog langer dan die ene maand, maar dat had ik hierboven al uitgelegd. Ik zie ook al wat anderen die flink aan de weg timmeren. Huh, wegen zijn niet van hout, toch? 

ja, ik probeer het zelf altijd kort te houden, maar ja, met al die vragen van jou…..  

nu doen we niks qua studie, we waren van plan ongeveer 3 maanden in Duitsland en iets van 3 maanden in Frankrijk een (korte) dansopleiding te volgen, gewoon omdat we dat leuk vinden en om beter te worden en omdat het kan, nou ja, omdat het kon en dat is nu het probleem, het kanniemeer, dus we moeten een nieuwe invulling geven aan ons tussenjaar. We hebben hier dus de afgelopen maand ongeveer of iets langer, de laatste 6 weken die shoots gedaan en ook mee gewerkt aan een afstudeerprojectje van die jongen uit Duitsland. Dat is hier allemaal in Frankrijk gefilmd. Verder hebben we ook nog een paar weken echt geld verdiend met klussen, je weet wel, met die tuin bij die Belgen of heb je daar ‘globaal ‘over heen gelezen? Btw die eerste shoots hebben ook geld opgeleverd, alleen dat afstudeerdingetje niet

nope geen werk, behalve wat modellenwerk, maar we gaan wel iets vinden. Misschien kunnen we bij opa aan de slag, die is aannemer/projectontwikkelaar. Wie weet kunnen we met opa volgend jaar als Corona het toelaat verder bouwen aan ‘ons’ huis hier in Frankrijk, want dat is nog niet helemaal klaar of anders in NL. Normaal helpen we wel eens bij papa in de zaak, soms achter de bar of in de bediening of ijsjes verkopen of strandstoelen en parasols klaar zetten en opruimen en al dat soort gedoe. Nu is de zaak voor de tweede keer weer helemaal dicht, dus het is de vraag wanneer die weer open kan en mag. Papa doet nu (eigenlijk al sinds begin van Corona) allerlei andere dingen om geld te verdienen. In het voorjaar had ie verschillende inventarissen van sportscholen opgekocht (nadat die moesten sluiten en in geldnood kwamen) en die heeft ie ondertussen weer doorverkocht en voor ons een loopband achter gehouden en van die dingen. Mama kan met Corona ook niet voor haar eigen bedrijfje naar klanten over de wereld vliegen, maar op zich draait dat nog wel, maar niet zo als voor Corona. Ze doet nu in de tijd die ze ‘over’ heeft ondersteunend werk voor een aantal ziekenhuizen, een soort crisismanagement 2 dagen per week ofzo, dus we komen nog wel rond gelukkig, maar het is wel een rare tijd voor veel mensen

cool en deal, tot over 2 maanden, sharp haha, see ya, eerder mag ook hoor, kijk maar 

Ik ga deze reactie (bijna)  afsluiten, maar één dingetje wil ik nog wel kwijt. Het is naar aanleiding van de video die we aan mama hadden gestuurd of nou ja, daar heeft het soort van iets mee te maken.

In deze coronatijd zijn er veel mensen die een steuntje kunnen gebruiken en twin en ik hebben daar eens over nagedacht hoe wij daar ons steentje aan kunnen bijdragen. Nou ja, eerlijk gezegd liep het een beetje anders. Ik ga het wel ff uitleggen.

Gisteren zaten we ons te vervelen bij 100%NL op tv, die muziekzender en toen hoorden we toevallig een liedje wat onze aandacht trok. Twin gelijk shazammen en hoppa; we wisten de titel en artiest.

Twin op yt dat liedje opzoeken en wij luisteren. Toen de lyrics erbij opgezocht en nu hebben we het liedje ongeveer 100 x gehoord de afgelopen dag …… en we vonden het zo mooi dat we het aan iedereen in ons adresboek hebben gestuurd. Cool hè 

Veel van hen hebben we al enige tijd niet gezien en als we ze wel gezien hebben, dan hebben we ze niet geknuffeld zoals we dat gewend zijn te doen. Dat missen we en we hopen dat we dat snel wel weer kunnen doen.

Door middel van dit liedje proberen we iedereen een ’hart onder de riem te steken’ in deze coronatijd en jullie staan niet in ons adresboek, omdat we allemaal anoniem zijn hier, dus voor alle forumgebruikers en ook alle medewerkers (voor en achter de schermen) bij de @Kindertelefoon, deze is voor jullie:

bunq x (un)heard. - 'Als de lucht weer blauw kleurt' (feat. DO, Jennie Lena, Lisa Loïs & Numidia)

Misschien nog wat achtergrondinformatie over dit muzikale project:

- begin quote:

Nieuwe talenten in de muziek breken in deze coronatijd maar moeilijk door, zeker als ze geen doorsnee muziek maken. De Nederlandse stichting (un)heard. helpt deze talenten om tegen de stroom en omstandigheden in een publiek te bereiken en op te bouwen. De onafhankelijke digitale Bank Bunq werkt nu samen met (un)heard. zodat opkomende muzikanten zich kunnen laten horen met een single en een reeks thuisconcerten.

Bunq brengt vandaag met (un)heard de single ‘Als de lucht weer blauw kleurt’ uit, een gezamenlijk project van vier gevestigde zangeressen en vier nieuwe (un)heard.-talenten. Het lied wordt gezongen door DO, Lisa Loïs, Jennie Lena en Numidia met nieuwe talenten KOOSJE, Marle Thomson, LÉVI en Jessy Yasmeen. “Eigenheid is zo belangrijk”, zegt zangeres DO. “Ik vind het fantastisch dat (un)heard. er is om die ruimte te bieden aan talenten. Daar wil ik me voor inzetten.”

- einde quote

bovenstaande en meer is te lezen in het artikel via de link

https://www.hitzound.com/un-heard-ft-do-jennie-lena-lisa-lois-numidia-als-de-lucht-weer-blauw-kleurt/

Als iedereen een beetje (meer) omkijkt naar een ander en wat helpt moet het goed komen toch? 

Wees lief voor iedereen in je omgeving en laat dat blijken door een gebaar, een lieve opmerking, een glimlach….ook iets kleins kan het verschil al maken…...

Ok, nu nog ff de lyrics posten:

Kijk maar in mijn ogen, als het even niet meer gaat

Voel je je verloren, verdrietig, eenzaam

Laat de liefde nu dan spreken, als woorden niet volstaan

En we luisteren heel even, nu we stil moeten staan

En voor even, vergeten, wat er nu gebeurt

Laten we geven en leven, door angst niet meer verscheurd

Laten we dromen, het zal goedkomen, als de lucht weer blauw kleurt

Dus kijk maar in mijn ogen, je bent niet meer alleen

En als we straks weer mogen, omhels ik je meteen

En dan doe ik dat met aandacht, dat vergat ik nog weleens

Nu ik thuis zit elke dag en nacht, besef ik me dat ineens

Dus voor even, vergeten, wat er nu gebeurt

Laten we geven en leven, door angst niet meer verscheurd

Laten we dromen, het zal goedkomen, als de lucht weer blauw kleurt (uithaal)

Iemand die naar je lacht, iemand die voor je klapt, iemand die voor je speelt, die ze eten deelt

In een klein gebaar, die we voor elkaar, maar die heimwee maakt, maken dit samen mee

En dat doet me nu geloven

Dus voor even, vergeten, wat er nu gebeurt

Laten we geven en leven, door angst niet meer verscheurd

Mogen we dromen, het zal goedkomen, als de lucht weer blauw kleurt

En voor even, vergeten, wat er nu gebeurt

Laten we geven en leven, door angst niet meer verscheurd

Laten we dromen, het zal goedkomen, als de lucht weer blauw kleurt

https://www.letssingit.com/nl/un-heard.-feat.-do-jennie-lena-lisa-lois-en-numidia-songtekst-als-de-lucht-weer-blauw-kleurt-bdm83fm

LetsSingIt - The Internet Lyrics Database

Dat was 'm voor nu. 

Stay strong allemaal 

Groetjes  ,

M&M's en twin

 Hi @Simply Me ,

wat leuk om jou in mijn eigen topic te mogen ontmoeten 

Twin en ik ‘volgen’ jou al een tijdje en we vinden dat je het goed doet, just to let you know

is het al 3 jaar, het voelt meer als 2 

dat zou ik (en twin ook, maar hij heeft niks over mijn account te vertellen haha) heel leuk vinden. Wij snappen wel dat je niet alles precies weet wat er gebeurd en geschreven is, maar je mag ook altijd op een laatste post of een onderdeel daarvan reageren. Kijk maar, no pressure, maar wij kunnen iig niet w8en 

die heb ik zeker en daar ben ik ook dankbaar voor, maar er is bij ons altijd plek voor nieuwe gebruikers/vrienden, met misschien wel een andere kijk op dingen en daarom juist ook belangrijk, dus anytime you like , onderschat jezelf niet 

het is amper 2 weken geleden en we zijn altijd blij met iedereen die ons feliciteert, dus dankjewel daarvoor. Een virtuele en coronaproof hug terug van ons voor jou 

daar heb je wel een punt, tenzij we nu samen pas 18 zouden zijn, dan zou het 2011 moeten zijn  Ik vind het ook raar dat je dat zelf kunt veranderen en daar had ik dus een tijdje terug een vraag aan de KT over gesteld. Alleen nog geen duidelijk antwoord op gehad. Volgens mij hadden ze toen mijn onjuiste geboortejaar van toen 2004 wel aangepast naar 2002, maar ja, die heb ik daarna zelf weer veranderd, al was het alleen maar om te checken of je het zelf nog steeds kon veranderen in een jaartal dat niet overeenkomt met de geboortedatum die je bij het aanmaken van het account hebt ingevuld  

Dan ben je helemaal op de hoogte. Het was ons (twin en mij) al eerder opgevallen dat jij oog hebt voor dergelijke dingen en dat vinden we leuk 

altijd leuk om te horen als iemand er iets aan heeft/het leuk vindt. Twin en ik zijn voor het moment 'verslaafd’ aan dit nummer. Ik hoorde of twin of eigenlijk wij allebei hoorden er een paar seconden van en kwamen allebei gelijk in actie om te weten te komen wie het zong enzo. Wij hebben een neus voor mooie liedjes/hits haha

 Twin wordt er bijna verlegen van dat je hem speciaal apart nog bedankt 

dankjewel en jij ook succes met alles, ook van twin, dat moest ik er speciaal bij zeggen 

Om deze reactie af te sluiten nog een klein een stukje uit het liedje, speciaal voor jou en iedereen die dit leest:

Iemand die naar je lacht, iemand die voor je klapt, iemand die voor je speelt, die ze eten deelt

In een klein gebaar, die we voor elkaar, maar die heimwee maakt, maken dit samen mee

En dat doet me nu geloven

Dus voor even, vergeten, wat er nu gebeurt

Laten we geven en leven, door angst niet meer verscheurd

Mogen we dromen, het zal goedkomen, als de lucht weer blauw kleurt…….

Groetjes ,

M&M's en twin

Hi iedereen,

@Pin ,

goed dat je ons waarschuwt, want we willen natuurlijk niet in de geschiedenisboeken komen als de twin die Sinterklaas om zeep heeft geholpen 

we hebben het je vergeven 

we zijn in een goede bui en sws softies, dus op jou kunnen we gewoon niet kwaad worden 

nou dat dachten we eerst wel, maar in de praktijk werkt het kennelijk toch anders.  Daar heb je wel een punt. We snapten ook al niet waarom we af en toe zo snel in slaap vielen zodra we  even in de zon gingen liggen  

nope, één racefiets is nog kapot (derailleur), maar twin en ik hebben hier allebei ook nog een mountainbike en daar mogen we wel mee naar de boulevard van mama.  Uiteindelijk hadden we onze skateboards niet meer meegenomen, alleen onze rolschaatsen in een rugzak, want fietsen met rolschaatsen aan is vragen om problemen en die ontstaan sws wel als wij erbij zijn, dus je moet het niet opzoeken hè.

Op rolschaatsen konden we gewoon zo ‘tik-m-aan’ met iedereen doen die op de boulevard liep, dus dat ging wel lekker snel, alleen niet iedereen snapte ons en ze deden dus niet allemaal mee, maar we hebben ons best gedaan….

De update over Newt, Jur en Luca komt er aan…ja, echt

Groetjes,

M&M's

Hi iedereen,

hieronder reageer ik eerst op wat reacties , maar daar tussendoor en daarna gaat de update gewoon door, dus ik zou  aanraden om gewoon alles te lezen.

@Kenshin

allereerst, dankjewel voor deze mooie haiku

met een paar woorden kom je tot de essentie 

het klopt wat je zegt, soms verwachten we meer dan dat we krijgen en dat is niet altijd terecht ten opzichte van die ander. Alleen kennen we Luca toch wel redelijk goed en weten we hoe hij over het algemeen reageert. Ons verwachtingspatroon is daar dus al op aangepast. Als hij dan toch nog anders reageert dan vinden we dat vreemd, dan vragen we ons af wat er aan de hand is en proberen daar achter te komen. In onze ogen doen we dan ons best, maar toch dringen we totaal niet tot hem door en dan wordt het echt moeilijk voor ons. Als iemand geen opening tot een oplossing geeft weten we het ook niet meer. 

De teleurstelling zit er dan in dat het ons niet lukt om uit deze situatie te komen en we leggen de verantwoordelijkheid daarvoor dan bij onszelf en niet bij Luca. Wat kunnen we doen om hier uit te komen. Alles lijkt te mislukken. we weten dus niet wat we fout doen en dat is frustrerend.

Ik denk dat het zoiets is. Het is een soort onmacht die we dan voelen.

Het kan natuurlijk zijn dat we al een brug te ver zijn gegaan met Luca. Dat we dat niet in de gaten hebben. Dat hij ons eerder al meerdere kansen heeft gegeven en dat we die niet gezien hebben en dat nu voor hem de maat vol is om toch maar weer toe te geven na de zoveelste misser die wij gemaakt hebben.

Misschien is het ons allemaal ontgaan wat hij ons eerder allemaal duidelijk heeft proberen te maken en  is hij ons nu gewoon ff beu. Wij denken dat we niet tot hem doordringen, terwijl het omgekeerde al veel langer aan de gang is. Dat wij al die tijd niet open stonden voor hem, terwijl wij ons afvragen waarom Luca nu niet open staat voor ons…… Deze uitkomst is wel lastig en dat besef komt ook wel laat, misschien wel te laat… Het is wel een eye-opener

We gaan er nog wel even verder over nadenken en als jij/iemand hiervoor nog tips heeft, dan graag.

@Spookyzx

als we onszelf dan toch aan het analyseren zijn, kunnen we jouw reactie er ook wel gelijk bij nemen. volgens ons ligt die een beetje in het verlengde van die van Kenshin.

Misschien hebben we ons te weinig gerealiseerd wat voor impact alles op Jur en Luca heeft gehad. Dat hebben we zeker niet bewust gedaan.Ze gaven ons de ruimte om er voor Newt te zijn. Wij probeerden er verder ook zoveel als mogelijk voor Jur en Luca te zijn. Kennelijk zijn we daar niet in geslaagd.

Voor ons gevoel schoten we steeds tekort voor zover het over Newt ging en voor wat betreft Jur en Luca deden we ons uiterste best om die toch zoveel als mogelijk aandacht te geven.

Nu komen we er achter dat het allebei niet gelukt is……..

Maar wij hebben nooit het gevoel gehad dat we Jur en Luca aan de kant hebben gezet voor Newt. Ik vind het niet erg dat jij (Spookyzx)  het zo opgeschreven hebt hoor, want het is zo wel duidelijk en misschien heb je wel gelijk. Dat wij het al die tijd niet goed hebben gezien. De impact op Jur en Luca was zeker ook groot, misschien nog wel groter dan voor ons.

Wij maakten ons alleen zorgen om Newt, terwijl Jur en Luca zich behalve zorgen maakten over Newt ook nog eens zorgen maakten over twin en mij en over hun relatie met ons. Dus wij over 1 ding en zij over 3, als je dat zo kunt zeggen.

Nu beginnen we ons ook zorgen te maken of nou ja af te vragen wie er meer empathie heeft /heeft gehad al die tijd.

Ik vind het wel interessant wat je allemaal geschreven hebt. Had je dat ons niet een jaartje geleden ofzo kunnen influisteren? Dat is flauw natuurlijk om te zeggen, want ik heb dit verhaal pas enkele dagen geleden verteld aan jullie hier.

Ik blijf het maar steeds weer opnieuw lezen en vraag me af of dit een mindfuck is of echt. Hebben wij het al die tijd verkeerd gezien? Dat zou wel dingen kunnen verklaren..

Ik weet het nu even niet meer. Ik ga er nog wel over nadenken. Iig dankjewel voor je reactie.

Hier moet ik/moeten we echt nog eens goed over nadenken hoe het nu echt zit.

Het ene moment denken we dat jij  gelijk hebt en het andere is er weer twijfel. Wij hebben natuurlijk meer en nog andere informatie en misschien ook daardoor hebben we altijd anders gedacht dan jij nu opschrijft als mogelijkheid van hoe het werkelijk is.

We komen er nu gewoon niet uit. Dit gaat even tijd kosten. Ik kom er wel op terug en miss wil jij er ook nog wel  iets over zeggen. In dat geval: Let us know.

Ik ga mijn reactie maar even in 2 stukken hakken, want na het schrijven van de hele reactie lijkt me dat verstandiger, omdat alles bij  elkaar het nogal lang is.

Dus de volgende reactie moet je hier maar gelijk achteraan lezen, alsof het één reactie is.

Groetjes,

M&M's

@IdkAnameDealtwithIt,

ja, maar die val was al anderhalf jaar geleden… Ik loop een beetje achter met posten…

Twin en ik houden niet van binnen zitten, dus verzeilen we wel vaker in één of ander avontuur….wij kiezen er nooit bewust voor, maar ja, tis niet anders. de ene keer kom je er beter uit als de andere keer, maar we moeten wel door met ons leven. 

Ik ga straks nog beginnen aan het vervolg te schrijven en dan langzaam aan wordt duidelijk waarom ik hier een hele tijd niet op het forum ben geweest. O.a. dit met Newt en nog van alles wat daarna kwam en dat heeft ook allemaal invloed gehad en nog op mijn relatie met Jur en Luca. Daarom dat ik dat hier uit wil leggen . Dan kan ik dit een beetje afronden of toch daarna weer verder. Lekker vaag hè haha

sommige dingen overkomen je gewoon. Daar kun je niet altijd wat aan doen. Hoe je er mee omgaat daar heb je wel invloed op, tot op zekere hoogte. Wij (twin en ik) proberen altijd voor het positieve te kiezen, ook al is dat niet altijd makkelijk. Maar het glas is bij ons altijd half vol en niet half leeg.

In het verhaal gaat wel duidelijk worden hoe het verder met Newt gaat. Voor iedereen die het gemist heeft, ik heb al verklapt dat ie het iig overleefd heeft. De rest volgt later. Dan ook meer info over Jur en Luca en iedereen die daar weer mee te maken heeft.

Gelukkig heb ik vakantie en wat meer tijd voor het forum. Binnenkort gaan we weer naar Frankrijk en dan post ik vanaf daar. Veel verschil ga je daardoor niet merken  

Wij hebben wel wat EHBO gehad en das toch wel handig, dan val je in een soort routine en weet je wat je wel en niet moet doen. Maar ja, als het zover is spelen er natuurlijk nog andere dingen mee, zeker als het om iemand gaat die je goed kent en je, alleen, dus zonder hulp ‘in the middle of nowhere’ bent.

Veel meer als hulp vragen en er voor zorgen dat Newt weet dat ie niet alleen is, kon ik eigenlijk niet doen. Gelukkig kwam er op tijd hulp.

Bedankt voor je reactie btw.

Ik spreek je vast nog wel een keertje hier op het forum.

PS @Gebruiker c , ik ga nog wel op jouw post reageren, dus no worries

Groetjes,

M&M's