Groetjes, Anoniempje
Beste antwoord door Anonymous
Bekijk origineelHulp om snijden
A
Hey! Meteen al weer een nieuw bericht na het vorige... Ik ben een meisje van 15 jaar en ik snijd mezelf. Ik doe het niet echt vaak, omdat ik niet wil dat anderen het zien. Ik heb 5 sneden op mijn pols, verborgen onder mijn horloge. Ik snijd sinds 3 weken en ik doe het om aandacht te vragen. Niet zozeer omdat ik mezelf zielig vind maar omdat ik het gevoel heb alsof niemand op me let en niemand me opmerkt. Zoek anders maar op wat de redenen kunnen zijn dat iemand snijdt, ik kan het zelf niet zo goed uitleggen. Nu heb ik dus een leraar gemaild ( dezelfde als in mijn vorige bericht ) dat ik ergens hulp mee nodig heb. In eerste instantie wilde ik over mijn automutilatie praten, maar ik weet nu niet meer of dat wel zo'n goed idee is. Ik voel me de laatste tijd steeds beter en denk dat ik misschien w kan stoppen. Ook heb ik geen zin in nog meer bonje met mijn ouders of dat iemand me te serieus neemt. Zelf vind ik het namelijk niet zo erg, ik bedoel, er zijn veel meer mensen die veel meer en veel vaker snijden dan ik. Moet ik toch gaan of gewoon zeggen dat ik het probleem zelf wel kan oplossen? Help!
Groetjes, Anoniempje
Groetjes, Anoniempje
Bladzijde 3 / 29
A
hey
anoniem06 hoe gaat het?
kenshin het was gister vrijdag de 13de.
zijn de opnames begonnen 😜
ja kenshin als je iets zegt onhou ik het 😂
groetjes
blue
anoniem06 hoe gaat het?
Goed idee, wanneer beginnen de opnamesErgens op een vrijdag de dertiende.
kenshin het was gister vrijdag de 13de.
zijn de opnames begonnen 😜
ja kenshin als je iets zegt onhou ik het 😂
groetjes
blue
A
Hey!
Ja, ik geef mijn album. Hij had er ook in gekeken voor inspiratie. Zijn argument voor de sticker(s): De functie van de andere stickers is alleen decoratief. Alleen achter Dora had ik wel een gedachte: het leven is één groot avontuur, doe je best om de ‘jungle’ te verkennen en probeer er vooral onderweg plezier aan te beleven, want dat doet Dora ook (denk ik, ik heb eerlijk gezegd nog nooit een aflevering gezien).
Oké, het kaartje. Maar dan bedenk ik me nu: zal ik alleen haar voornaam op het kaartje zetten? Want stel dat (Denk ik nu te veel, of niet? Het is namelijk een grote groep mensen die allemaal connecties hebben die haar bedreigen/zoeken.) iemand met verkeerde bedoelingen haar naam (haar achternaam is nogal berucht) ziet + DIT adres, dan weten ze waar ze zit.
Het zijn mijn enkels + een deel van mijn onderbenen, dus ik denk niet dat sokken voldoende zal zijn. Ze komen een goede 10 centimeter boven dat botje van mijn enkel uit. Ze zijn niet heel erg dik, maar wel rood.
Groetjes,
Anoniempje
A
Zolang je entertained en vrolijk blijft, lijkt het me prima. Moest de serie je raken op plekken waar je dat liever niet hebt, kan je nog steeds overschakelen naar een comedyshow of iets dergelijks 🙂
Gr. Kenshin
Gr. Kenshin
A
Hey!
Ik heb het 3e seizoen van 13 Reasons Why uitgekeken, dus nu ben ik wel benieuwd welk stukje je heftig vond@Blue . Ik vond niks triggering ofzo, maar moest wel even huilen bij Tyler.
Het gaat sowieso best slecht met mijn stemming. Ik huil veel en voel me over het algemeen een beetje down, ik weet niet zo goed waarom. Ik vraag me een beetje af hoe ik dit schooljaar moet overleven.
Ik heb mijn excuses naar Clay aangeboden (is dit een goed geformuleerde zin?). Op zich vind ik het wel fijn, maar ze zei dat het 0,0% mijn schuld was. Verder heb ik er niet echt meer over gepraat.
Ik weet niet zo goed hoe ik het contact met haar moet onderhouden. Ik vertel het haar wel als er nieuws is van school of over hulp, maar ik durf er niet te diep op in te gaan omdat ik bang ben haar tot last te zijn. Ik denk een beetje te veel na over de toekomst en zie het niet zo positief in.
Als ik denk aan iemand met wie ik misschien gesprekjes zou willen weet ik niet zo goed of ik iemand wel vertrouw. Op school hebben we wel vertrouwenspersonen, maar dat zijn allemaal gymdocenten (ik heb de eerste helft van het schooljaar geen gym, dus zou dat persoon niet vaak zien, bovendien ben ik niet zo'n fan van gymdocenten (en gym in het algemeen)). Mijn mentor is wel aardig, maar ik zou haar niet met mijn gedachten en problemen vertrouwen. En ja, dan zijn er geen opties meer...
Met eten gaat het niet heel geweldig. Ik kan niet aankomen, want als ik het fysiek merk vind ik mezelf al snel te dik, ondanks het feit dat ik nog steeds ondergewicht heb. Het lukt me wel mijn gewicht te behouden en ik eet dus ook wel prima. Ik durf niet zo goed aan een volwassene te vertellen dat ik me hier zo over voel, maar weet ook niet of dat nodig is?
Nu Blue bezig is met de woongroep en mijn teamgenootje opgenomen is voor anorexia en zelfbeschadiging heb ik me ook wel een beetje af zitten vragen hoe het zou zijn als ik niet thuis zou wonen. Dit meer omdat ik weet dat mijn ouders er veel moeite mee hebben en ik me afvraag of ik me beter zou voelen als ik thuis me 'gewoon' kan gedragen zonder me zorgen te hoeven maken over de zichtbaarheid van mijn wonden en mijn (soms) sombere en ontwijkende gedrag. Dit maakt me dan weer verdrietig omdat het idee me wel aanstaat.
Groetjes,
Anoniempje
Ik heb het 3e seizoen van 13 Reasons Why uitgekeken, dus nu ben ik wel benieuwd welk stukje je heftig vond
Het gaat sowieso best slecht met mijn stemming. Ik huil veel en voel me over het algemeen een beetje down, ik weet niet zo goed waarom. Ik vraag me een beetje af hoe ik dit schooljaar moet overleven.
Ik heb mijn excuses naar Clay aangeboden (is dit een goed geformuleerde zin?). Op zich vind ik het wel fijn, maar ze zei dat het 0,0% mijn schuld was. Verder heb ik er niet echt meer over gepraat.
Ik weet niet zo goed hoe ik het contact met haar moet onderhouden. Ik vertel het haar wel als er nieuws is van school of over hulp, maar ik durf er niet te diep op in te gaan omdat ik bang ben haar tot last te zijn. Ik denk een beetje te veel na over de toekomst en zie het niet zo positief in.
Als ik denk aan iemand met wie ik misschien gesprekjes zou willen weet ik niet zo goed of ik iemand wel vertrouw. Op school hebben we wel vertrouwenspersonen, maar dat zijn allemaal gymdocenten (ik heb de eerste helft van het schooljaar geen gym, dus zou dat persoon niet vaak zien, bovendien ben ik niet zo'n fan van gymdocenten (en gym in het algemeen)). Mijn mentor is wel aardig, maar ik zou haar niet met mijn gedachten en problemen vertrouwen. En ja, dan zijn er geen opties meer...
Met eten gaat het niet heel geweldig. Ik kan niet aankomen, want als ik het fysiek merk vind ik mezelf al snel te dik, ondanks het feit dat ik nog steeds ondergewicht heb. Het lukt me wel mijn gewicht te behouden en ik eet dus ook wel prima. Ik durf niet zo goed aan een volwassene te vertellen dat ik me hier zo over voel, maar weet ook niet of dat nodig is?
Nu Blue bezig is met de woongroep en mijn teamgenootje opgenomen is voor anorexia en zelfbeschadiging heb ik me ook wel een beetje af zitten vragen hoe het zou zijn als ik niet thuis zou wonen. Dit meer omdat ik weet dat mijn ouders er veel moeite mee hebben en ik me afvraag of ik me beter zou voelen als ik thuis me 'gewoon' kan gedragen zonder me zorgen te hoeven maken over de zichtbaarheid van mijn wonden en mijn (soms) sombere en ontwijkende gedrag. Dit maakt me dan weer verdrietig omdat het idee me wel aanstaat.
Groetjes,
Anoniempje
A
Ehm, verwijsbrief betekent toch niet automatisch een traject? Naja, je kan nog steeds weigeren lijkt me...
Oh, dus je hebt nu besloten om niet meer te willen praten met de orthopedagoog. Is er dan nog wel iemand waarmee je kan spreken?
Oh, dus je hebt nu besloten om niet meer te willen praten met de orthopedagoog. Is er dan nog wel iemand waarmee je kan spreken?
A
Hey!
misschien ben je het al weer vergeten maar ik ben ff verbaast dat zij niet geloofd dat artsen je kunnen weigeren om te hechten of iets in die richting...
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
Ja, dat verbaasde mij ook. Aan de andere kant is ze wel een positieve denker en ziet ze overal het goede van in. Dus zo raar is het nou ook weer niet.
ik weet niet of je er achter bent of ze het meende van de hechtingen halen en naar de dierentuin gaan. (dierentuin is meer denk ik om je af te leiden van het gedoe waar je in zit) je kan maar op 1 manier achter komen of ze het meende van het halen. door het te vragen! (ja vragen is moeilijk en stom)
Van de dierentuin ben ik nu zeker. Tijdens die mentoroverdracht heeft ze dat nog een keer gezegd en er deze keer ook bij gezegd dat ze vindt dat we wel iets moeten gaan doen waarbij ik ook iets zal leren (vraag me af wat mijn nieuwe mentor daar van vond). Ik vraag me nu wel af of ze dat doet omdat ze bang is mij pijn te doen door weg te gaan en geen contact meer met me te hebben en daarom contact met me wilt blijven houden. Of dat het zo is dat ze benieuwd is naar hoe het met me gaat en ze me wel mag.
Van de hechtingen ben ik nog steeds niet zeker, maar als het goed is zal ik in de zomervakantie minder last hebben van stress en spanningen en snijd ik ook niet meer zo vaak.
het hoeft niet perse vreemd te zijn. je zou ook eerst alleen app contact kunnen blijven houden. zo kan zij alleen reageren als ze het wilt en als ze er ff geen behoefte aan heeft (anders om kan ook) reageert ze niet.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
Ja, maar ik toon geen initiatief. Iedere keer dat ik haar app is om iets kleins of onbenulligs (schoolgerelateerd) dan vraagt zij hoe het gaat en dan komt er een gesprek of discussie die de rest van de avond plaats zal vinden. Als zij niks zou vragen zal ik ook niks vertellen. Dan voel ik me namelijk meteen al een last.
Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
het klinkt niet raar. dit heb ik namelijk ook. echt fantastisch dat zo iets random terug komt en het soort van herbeleefd en dat weer boos woord op je eigen... of heb jij dat niet?
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
Jep, ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
ik snap echt wat hier mee bedoeld! ben je bang om je je beter te gaan voelen? dat heb ik namelijk...
Ja, een beetje wel eigenlijk. Aan de andere kant kreeg ik gister een brief waarin stond dat ik van de gemeente 5000 minuten jeugdzorg krijg (zo'n 83,333... uur) van 09-05-2019 tot 08-05-2020. En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
nu vraag ik me af waar dat nou van komt dat wij dat alle 3 hebben 🤔
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
Ik denk dat we het dan aan het perfectionisme moeten wijden, want ik heb geen autisme. Misschien speelt sociale onhandigheid ook wel een rol. Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
oke ik ga nu ff hard op denken... je hebt structuur nodig om de vakantie door te komen... oke kan je dan niet zwz elke dag wekkers houden om een bepaalde tijd op te staan? en dat je ontbijt en lucht om een vaste tijd... zo dat je nog een beetje structuur houdt. zo doe ik het ook altijd. maar nu moet het omdat ik 3 weken lang van de 6 om 6 uur op mag staan 😂 woord niet echt uit slapen 😂
Ja, dat ben ik ook van plan, op vaste tijden opstaan en naar bed gaan. Van dat eten ben ik niet heel zeker, want ik eet de laatste tijd erg slecht, word heel snel misselijk enzo. Er zijn nog een aantal series en films die ik al een tijdje wil kijken en bovendien genoeg leesvoer, want mijn mentor heeft me een boek gegeven + haar man kwam met nog 6 andere titels, dus daar ben ik wel even zoet mee. Bovendien kan ik nog wat boeken van lezenvoordelijst lezen, zodat ik volgend jaar wat minder stress heb (probeer daar maar eens een goed boek uit te kiezen, het is zowat onmogelijk).
Oh en ik heb een nieuw dilemma: volgende week viert een klasgenootje een afscheidsfeest (op school) voor mijn mentor (zij denkt dat hij zijn verjaardag viert). Nu heb ik wel een vriendin in mijn mentorklas, maar zij komt niet. Dus vraag ik me af of ik wel moet gaan. Aan de ene kant heb ik het dat klasgenootje een beetje beloofd en ben ik best wel van het aan mijn beloftes houden. Aan de andere kant heb ik daar niemand om mee te praten en ga ik daar waarschijnlijk 1,5 uur (daarna is rapportuitreiking, waar ik voor op school mket zijn) in een hoekje voor me uit zitten staren. Mijn mentor zal het me wel vergeven als ik er niet ben, maar ik heb het dat klasgenootje een soort van beloofd. Zal ik gaan of niet gaan?
Zo hé, dat was me wel wat typwerk...
Groetjes,
Anoniempje
gelukkig heb ik nooit 'actief' gesneden waardoor ik dat niet nodig zou hebben.
Ja, dat verbaasde mij ook. Aan de andere kant is ze wel een positieve denker en ziet ze overal het goede van in. Dus zo raar is het nou ook weer niet.
Van de dierentuin ben ik nu zeker. Tijdens die mentoroverdracht heeft ze dat nog een keer gezegd en er deze keer ook bij gezegd dat ze vindt dat we wel iets moeten gaan doen waarbij ik ook iets zal leren (vraag me af wat mijn nieuwe mentor daar van vond). Ik vraag me nu wel af of ze dat doet omdat ze bang is mij pijn te doen door weg te gaan en geen contact meer met me te hebben en daarom contact met me wilt blijven houden. Of dat het zo is dat ze benieuwd is naar hoe het met me gaat en ze me wel mag.
Van de hechtingen ben ik nog steeds niet zeker, maar als het goed is zal ik in de zomervakantie minder last hebben van stress en spanningen en snijd ik ook niet meer zo vaak.
zo ben ik dat ook met een docente gaan doen. via facebook appen tot ik er minder behoefte aan had en zij minder reageerde zijn we uit eindelijk gestopt.... dat hoeft niet te beteken dat jou docente bij jou ook na een tijdje stopt he.
Ja, maar ik toon geen initiatief. Iedere keer dat ik haar app is om iets kleins of onbenulligs (schoolgerelateerd) dan vraagt zij hoe het gaat en dan komt er een gesprek of discussie die de rest van de avond plaats zal vinden. Als zij niks zou vragen zal ik ook niks vertellen. Dan voel ik me namelijk meteen al een last.
Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
Als ik vind dat ik me stom gedraag of iets stoms zeg, komen herinneringen van dat moment op random momenten voor in mijn gedachten, dat is een beetje mijn probleem (klinkt een beetje raar, I know).
Jep, ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
Ja, een beetje wel eigenlijk. Aan de andere kant kreeg ik gister een brief waarin stond dat ik van de gemeente 5000 minuten jeugdzorg krijg (zo'n 83,333... uur) van 09-05-2019 tot 08-05-2020. En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
zou het met perfectionisme te maken hebben... of met autisme... of nog met iets heel anders...
nu doet het me aan denken waar ik het gister met het ouders gesprek over had gehad.......
Ik denk dat we het dan aan het perfectionisme moeten wijden, want ik heb geen autisme. Misschien speelt sociale onhandigheid ook wel een rol. Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
Ja, dat ben ik ook van plan, op vaste tijden opstaan en naar bed gaan. Van dat eten ben ik niet heel zeker, want ik eet de laatste tijd erg slecht, word heel snel misselijk enzo. Er zijn nog een aantal series en films die ik al een tijdje wil kijken en bovendien genoeg leesvoer, want mijn mentor heeft me een boek gegeven + haar man kwam met nog 6 andere titels, dus daar ben ik wel even zoet mee. Bovendien kan ik nog wat boeken van lezenvoordelijst lezen, zodat ik volgend jaar wat minder stress heb (probeer daar maar eens een goed boek uit te kiezen, het is zowat onmogelijk).
Oh en ik heb een nieuw dilemma: volgende week viert een klasgenootje een afscheidsfeest (op school) voor mijn mentor (zij denkt dat hij zijn verjaardag viert). Nu heb ik wel een vriendin in mijn mentorklas, maar zij komt niet. Dus vraag ik me af of ik wel moet gaan. Aan de ene kant heb ik het dat klasgenootje een beetje beloofd en ben ik best wel van het aan mijn beloftes houden. Aan de andere kant heb ik daar niemand om mee te praten en ga ik daar waarschijnlijk 1,5 uur (daarna is rapportuitreiking, waar ik voor op school mket zijn) in een hoekje voor me uit zitten staren. Mijn mentor zal het me wel vergeven als ik er niet ben, maar ik heb het dat klasgenootje een soort van beloofd. Zal ik gaan of niet gaan?
Zo hé, dat was me wel wat typwerk...
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
In mijn geval betekent een verwijsbrief wel een traject, want ik heb mijn ouders en nu dus ook mijn huisarts die er hoe dan ook voor zullen zorgen dat als ik die verwijsbrief heb ik ook meteen in een traject ga...
Ja, ik voel me toch niet zo comfortabel als ik met haar praat. Ik heb alleen niemand anders om mee te praten.
Groetjes,
Anoniempje
In mijn geval betekent een verwijsbrief wel een traject, want ik heb mijn ouders en nu dus ook mijn huisarts die er hoe dan ook voor zullen zorgen dat als ik die verwijsbrief heb ik ook meteen in een traject ga...
Ja, ik voel me toch niet zo comfortabel als ik met haar praat. Ik heb alleen niemand anders om mee te praten.
Groetjes,
Anoniempje
A
Hoi,
Het noemen van die instelling met die M (die je vgm toch per ongeluk hebt genoemd in de eerste alinea) geeft idd wel je locatie weg. Zeker in combinatie met die andere instelling. Maar ik heb alsnog geen flauw idee wie je bent hoor, dus als de KT het weghaalt, is alles weer ok.
Niemand vraagt je iets, maar je zou aan de andere kant ook niet weten wat je zou antwoorden. Ik snap je wel hoor. Jij hebt toch ook inspraak en het gaat tenslotte over jou, maar het lijkt op deze manier alsof ze dat niets kan schelen.
Ik denk dat ze contact met je ouders opnemen omdat jij niet heel erg veel bereidheid toont voor een behandeling en ze ook gewoon met je ouders kunnen praten, aangezien je nog geen 16 bent.
De instelling verwacht volledige medewerking als ze je gaan helpen. Dat zeggen ze eigenlijk allemaal, omdat ze volgens mij niet echt aan gedwongen behandelingen doen. Maar volgens mij is het niet echt iets waardoor ze je zouden weigeren, aangezien ze dan waarschijnlijk vinden dat je wel hulp nodig hebt. Dan proberen ze waarschijnlijk alsnog een afspraak met je te maken ofzo.
Oei, het afsluitende gesprek met de orthopedagoog. Zie je daar erg tegenop?
Je laat niet merken dat het niet goed met je gaat. Men zegt wel eens dat lachen je beter laat voelen, ook al ben je niet blij. Geldt dat voor jou? Werkt dit als een soort afleiding of voel je je zelfs op dat moment gewoon echt slecht?
Misschien dat het juist wel helpt om het te laten merken als het slecht met je gaat. Als je het gevoel opkropt, wordt het waarschijnlijk alleen maar erger. Maar ja, dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan...
Succes komende week!
Gr. Pin
Het noemen van die instelling met die M (die je vgm toch per ongeluk hebt genoemd in de eerste alinea) geeft idd wel je locatie weg. Zeker in combinatie met die andere instelling. Maar ik heb alsnog geen flauw idee wie je bent hoor, dus als de KT het weghaalt, is alles weer ok.
Niemand vraagt je iets, maar je zou aan de andere kant ook niet weten wat je zou antwoorden. Ik snap je wel hoor. Jij hebt toch ook inspraak en het gaat tenslotte over jou, maar het lijkt op deze manier alsof ze dat niets kan schelen.
Ik denk dat ze contact met je ouders opnemen omdat jij niet heel erg veel bereidheid toont voor een behandeling en ze ook gewoon met je ouders kunnen praten, aangezien je nog geen 16 bent.
De instelling verwacht volledige medewerking als ze je gaan helpen. Dat zeggen ze eigenlijk allemaal, omdat ze volgens mij niet echt aan gedwongen behandelingen doen. Maar volgens mij is het niet echt iets waardoor ze je zouden weigeren, aangezien ze dan waarschijnlijk vinden dat je wel hulp nodig hebt. Dan proberen ze waarschijnlijk alsnog een afspraak met je te maken ofzo.
Oei, het afsluitende gesprek met de orthopedagoog. Zie je daar erg tegenop?
Je laat niet merken dat het niet goed met je gaat. Men zegt wel eens dat lachen je beter laat voelen, ook al ben je niet blij. Geldt dat voor jou? Werkt dit als een soort afleiding of voel je je zelfs op dat moment gewoon echt slecht?
Misschien dat het juist wel helpt om het te laten merken als het slecht met je gaat. Als je het gevoel opkropt, wordt het waarschijnlijk alleen maar erger. Maar ja, dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan...
Succes komende week!
Gr. Pin
A
klinkt een beetje als ik ben ik snij me zelf niet maar ik weet wel hoe het voelt als niemand je ziet staan en iedereen denkt dat het goed gaat maar je moet er wel over praten want dan kan er een oplossing worden bedacht en als je het niet durft te zeggen omdat je denkt dat er juist meer problemen komen dat niet meschien voelt het wel op dat moment dat het meer problemen zorgt maar uiteindleijk zul je inzien dat het juist beter is om te zeggen
A
hey
Goed dat je weet wanneer afstand te nemen, moet je ook vooral doen als je het nodig hebt!
nou ehm idk ik weet het niet altijd…
ik wil graag reageren maar weet niet zo goed wat. dus als mijn reactie waardeloos is negeer het dan lekker.
Dat er voor open staan gaat dus niet, vanwege de vicieuze cirkel…
ja dat las ik later... ja vervelend dat je daar in vast zit... er moet ergens toch een opening in zitten 
Als ik mijn examens in tweeën verdeel heb ik misschien wel minder op mijn vork, maar ik vraag me af of school dan nog wel een veilige haven is. De mensen met wie ik nu omga zullen er niet meer zijn en het is ook niet zeker dat Rick er dan nog is…
ja ehhh misschien moet je het er nog een keer met Rick er over hebben.
Van die cursus, of wat het ook mag zijn moet ik nu iedere dag turven hoe vaak je suïcidale gedachten hebt en hoe lang dan. Op dit moment zit ik op een totaal van 39 keer verdeeld over 130 minuten 
…
ehmm klinkt niet goed denk ik ik weet niet... ik zou het niet willen bij houden.
je hoeft echt niet je schuldig te voelen. omdat je hulp zocht.
ik vind het trouwens wel goed van je dat je hulp hebt gezocht!
groetjes blue
A
En in de tussentijd heeft Pin weer een nieuwe reactie geplaatst, dus kan ik vrolijk verder 😂.
Lijkt het je ook fijn om met je nieuwe mentor gesprekjes te hebben? Of is dat echt afwachten, hoe die gesprekjes zijn? Maar vind je zegmaar het idee wel prettig? Dat je straks wel iemand hebt die ervoor open staat?
Op zich lijkt het me wel fijn. Ze is aardig en ik denk dat ze me wel een beetje begrijpt. Bovendien heb ik gewoon iemand nodig om tegen te praten. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal gaan, of het heel ongemakkelijk wordt. Met mijn mentor zat er wel een structuur in, ik had een lijstje met dingen om over te praten, zij luisterde en gaf soms commentaar. Maar als het goed is hoef ik dan niet al te lang te wachten op hulp, dus denk ik, hoop ik, dat het wel goed komt.
Eh nee, in zo'n aanval kan ik het allemaal niet controleren. Ik ben sowieso niet zo super goed in tics controleren, dus ja.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
Jep, het is niet leuk.@Bellablue hoe ga jij hier eigenlijk mee om?
Ja, ik heb ook dikke stress voor de vakantie. Daarom wil ik een baantje zoeken, maar ik vind dit heel erg eng en ik ben bang dat veel baantjes te veel prikkels hebben, dus ik ben nog steeds niet zo ver in dat proces...
Ja, ik snap het wel een beetje (denk ik). Misschien is er iets waarbij je werk een beetje eenduidig is (dat je niet constant iets nieuws hoeft te doen). De reden dat ik het baantje heb dat ik nu heb is omdat ik er nauwelijks met anderen hoef te communiceren, vind ik wel fijn. Misschien is dat ook iets voor jou?
Groetjes,
Anoniempje
Op zich lijkt het me wel fijn. Ze is aardig en ik denk dat ze me wel een beetje begrijpt. Bovendien heb ik gewoon iemand nodig om tegen te praten. Ik weet natuurlijk niet hoe het zal gaan, of het heel ongemakkelijk wordt. Met mijn mentor zat er wel een structuur in, ik had een lijstje met dingen om over te praten, zij luisterde en gaf soms commentaar. Maar als het goed is hoef ik dan niet al te lang te wachten op hulp, dus denk ik, hoop ik, dat het wel goed komt.
En inderdaad, jij hebt ook niet zo'n fantastisch copingsmechanisme, dus das ook vervelend lijkt me.
Jep, het is niet leuk.
Ja, ik snap het wel een beetje (denk ik). Misschien is er iets waarbij je werk een beetje eenduidig is (dat je niet constant iets nieuws hoeft te doen). De reden dat ik het baantje heb dat ik nu heb is omdat ik er nauwelijks met anderen hoef te communiceren, vind ik wel fijn. Misschien is dat ook iets voor jou?
Groetjes,
Anoniempje
A
hey
ik heb nou nog nooit gebeld met kt en of 113. is dat nou echt fijn?
vervelend dat het pas over 2 weken kan. het helpt niet maar het leven bestaat uit wachten 🤷♂️
groetjes blue
A
Hey!
Ja, daar ben ik het ook mee eens. Maar hij geeft aan dat hij het zelf aankan. Ook Clay zegt dat hij gewoon een volwassen man is en hij het net zo goed aankan als zijzelf. Het argument van mijn ouders is dat Rick niet het enige persoon is waar ik mee kan praten. Ik heb Fleur en Clay namelijk ook nog. Maar wat ik dan denk is dat aan het begin van het schooljaar ervoor heb gekozen om met Rick te gaan praten omdat dat dus niet genoeg was. Fleur is namelijk niet volwassen en Clay woont ver weg en heeft weinig invloed (Rick kan via school invloed uitoefenen). Bovendien is Rick van iedereen het meest bereikbaar. Maar goed, dat zijn blijkbaar slechte argumenten.
Dan heb ik nog wat advies nodig. Namelijk over mijn telefoonabonnement (en het is gerelateerd aan mijn problematiek, jaja).
Mijn abonnement loopt nu ten einde, maar de laatste paar maanden ben ik flink over mijn belminuten heen gegaan. Mijn vader wil hetzelfde abonnement behouden en dat ik dan via de huistelefoon bel als ik wil bellen. Echter vind ik dat niet prettig, heb het gevoel dat dat mijn vrijheid een beetje beperkt. Om onbeperkt te bellen moet je per maand €1,50 betalen. Wat denken jullie?
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
Nou, ik heb nog nooit uit mezelf met 113 gebeld, maar toen met dat gedoe van de crisisdienst heeft mijn moeder 113 wel gebeld en moest ik met hun praten. Op zich vind ik het wel prettig dat die man zo rustig bleef, dus als ik in paniek raak omdat ik bang ben voor mezelf zou ik het weer doen, maar anders eigenlijk niet.
Nou, het komt doordat Sara deze week vakantie heeft en blijkbaar kan mijn trajectbegeleidster die week daarop niet. Ik word er echt zó moe van. 2 maanden na de poging gaan we het er nog over hebben, dat vind ik dan een beetje inbenullig, maar goed. Als dat gesprek is geweest mogen mijn ouders wel even snel beslissen of ik weer met Rick mag praten, want 2 weken daarna begint de toetsweek alweer.
De vakantie gaat wel oké. Ik eet veel, wat ik zelf niet bepaald fijn vind. Ik moet een essay schrijven voor Nederlands en daar heb ik dus absoluut geen zin in, maar voor de rest gaat het wel denk ik. Ik hoop gewoon dat het dan maar een beetje zo gaat voor de rest van de vakantie.
Groetjes,
Anoniempje
A
Hm, nu vraag ik me af wat er is gezegd 🤔
Veel succes met school vandaag Bella!
Veel succes met school vandaag Bella!
A
Hey!
Blue
Wow, je doet inderdaad een heleboel voor het milieu. Moet je van je ouders binnen 5 minuten douchen?
Je zou ook je wekker kunnen zetten om de hond alsnog uit te laten.
Nou, ik zet dus sowieso mijn wekker iedere ochtend en wordt soms zelfs eerder wakker. Het probleem is dat ik liever in mijn bed blijf liggen omdat ik dan alleen ben en mijn ouders niet om me heen heb. Bovendien draag ik met deze hitte een pyjama met korte mouwen en een kort broekje, dus blijf ik zo lang mogelijk boven om te genieten van mijn korte broek (en toch vertik ik het om mijn lange spijkerbroek op te geven met dit weer).
Lijkt mij wel fijn. Ik krijg mijn rooster en klassenindelingen enzo meestal 1 dag van te voren en das nogal stressen. Maar ja, dit is weer het andere uiterste (hoewel jij al wel langer vakantie hebt dan ik 🤔 )
Ja, klopt. Het zijn beide een beetje uitersten. Ik kreeg mijn rooster in week 2 van mijn vakantie, wat ik toch best vroeg vind. Maar ik heb begrepen dat dat komt doordat Magister vervangen wordt (ik weet niet of jullie hier bekend mee zijn, maar ik weet ook niet zo goed hoe ik Magister uit moet leggen).
Je ouders willen allemaal dingen ondernemen die jij eigenlijk niet ziet zitten ivm automutilatiewonden. Begrijpelijk. Ik denk dat ze bij dat zwemmen niet echt nadenken en dat je moeder het best alweer vergeten kan zijn. Als je zelf geen wonden/littekens hebt, sta je er niet echt bij stil waar je het allemaal wel niet kan zien.
In plaats van die moeilijke activiteiten zou je ook kunnen voorstellen wat anders te doen. Bijvoorbeeld naar de bios, daar is het lekker koel en kun je gemakkelijk lange kleding dragen :)
Ja klopt, ik verbaas me er soms ook om hoe vaak ik bezig ben met mijn zelfbeschadiging. Als je het zelf niet doet snap ik dat je er minder mee bezig bent. Ik vind het voornamelijk vreemd dat ze het ene moment zo bezorgd en bang kunnen zijn en het volgende moment denken dat ik 'normaal' ben (niet dat andere kinderen die niet aan zelfbeschadiging doen wel normaal zijn, maar je begrijpt wat ik bedoel). Over de bioscoop: helaas hebben ze daar geen airconditioning, dus dat is ook niet echt een optie. Het is ook niet zo dat ik sta te popelen om iets met mijn ouders te doen hoor, het liefst word ik gewoon met rust gelaten deze vakantie.
Groetjes,
Anoniempje
Blue
Wow, je doet inderdaad een heleboel voor het milieu. Moet je van je ouders binnen 5 minuten douchen?
Nou, ik zet dus sowieso mijn wekker iedere ochtend en wordt soms zelfs eerder wakker. Het probleem is dat ik liever in mijn bed blijf liggen omdat ik dan alleen ben en mijn ouders niet om me heen heb. Bovendien draag ik met deze hitte een pyjama met korte mouwen en een kort broekje, dus blijf ik zo lang mogelijk boven om te genieten van mijn korte broek (en toch vertik ik het om mijn lange spijkerbroek op te geven met dit weer).
Ja, klopt. Het zijn beide een beetje uitersten. Ik kreeg mijn rooster in week 2 van mijn vakantie, wat ik toch best vroeg vind. Maar ik heb begrepen dat dat komt doordat Magister vervangen wordt (ik weet niet of jullie hier bekend mee zijn, maar ik weet ook niet zo goed hoe ik Magister uit moet leggen).
In plaats van die moeilijke activiteiten zou je ook kunnen voorstellen wat anders te doen. Bijvoorbeeld naar de bios, daar is het lekker koel en kun je gemakkelijk lange kleding dragen :)
Ja klopt, ik verbaas me er soms ook om hoe vaak ik bezig ben met mijn zelfbeschadiging. Als je het zelf niet doet snap ik dat je er minder mee bezig bent. Ik vind het voornamelijk vreemd dat ze het ene moment zo bezorgd en bang kunnen zijn en het volgende moment denken dat ik 'normaal' ben (niet dat andere kinderen die niet aan zelfbeschadiging doen wel normaal zijn, maar je begrijpt wat ik bedoel). Over de bioscoop: helaas hebben ze daar geen airconditioning, dus dat is ook niet echt een optie. Het is ook niet zo dat ik sta te popelen om iets met mijn ouders te doen hoor, het liefst word ik gewoon met rust gelaten deze vakantie.
Groetjes,
Anoniempje
A
hey
Wow! Goed gedaan! Wat een motivatie die je hiervoor hebt opgebracht.
het huiswerk motivatie was dat jij op je toppic had gereageerd en ik pas mocht kijken als vaak 2 af was en pas mocht reageren als vak 3 af was 😂
Ben nu wel al begonnen met piekeren of ik na de wedstrijd naar haar toe moet komen of niet?
ik zou ff via app afspreken dat je je eerst gaat omkleden en dat je daarna nog ff naar haar toe wilt gaan om gezellig bij te praten.
Ik ga gokken dat jij het wel leuk vindt Blue, want als ik hoor hoe vaak jij met een leraar een gesprek hebt.
bij mij is idd die drempel super laag. nou ja ligt aan de docent. ik heb een aantal waar ik wel een drempel bij zit. bij de hogere mensen. ik spreek de team leider van mij docenten wel met mevrouw ...... aan. maar de directrische spreek ik wel weer met je en haar naam. klinkt onlogisch he?
ik heb docenten waar ik een beleeft praatje mee maak. nou ja voor mij beleeft. maar ik heb ook een aantal waar ik gewoon over alles en nog wat praat en ook hun gewoon zit uit te dagen met grapjes en zo. ik heb bij 2 docenten dat de drempel zo laag is dat we gewoon over mijn transitie en überhaupt over uit de kast komen hebben.
er zijn ook gewoom geen strenge docenten op mijn school. nouja tegen mij niet streng. ik heb kwa docenten wel geluk... alle docenten die op mijn school werken spreken me wel eens aan. maar ik ben ook een bijzondere leerling want ik ga een vervolg doen als weinige en dan ook nog een transformatie (hoe een docent dat zegt) van een klein verlegen meisje naar een open en volwassenen mens.
het ligt er ook aan hoe je er zelf is staat. vorig school jaar sprak ik met 2 docenten en de rest kreeg geen kik
3% heeft me echter toch zo ver gekregen...
haha die serie kijk ik nu! en deze zin las ik toen mijn teli 3% was 🤔
groetjes blue
A
Hey,
Blue, het is maar net waar je op zo'n moment behoefte aan hebt. Als dat is wat zij je kunnen bieden, dan is het waardevol. Als je niet goed weet waar je behoefte aan hebt, vind ik wel dat het de moeite waard is om het te proberen.
Ai, huiswerk in de vakantie. Ik weet er alles van :( Succes!
Gr. Pin
A
Hey!
Geeft niet, van de emoji's, ik vind het wel leuk.
Bedoel je nu dat het slechter gaat met me als ik met die gesprekjes stop?
Kunnen jullie me misschien helpen met die brief? Allereerst door hem te lezen (aangepaste versie) wanneer hij klaar is? Maar ook door me te helpen met het stukje waar ik nu mee bezig ben. Ik ben namelijk bezig met de voor- en nadelen van de gesprekjes met Rick. Nadelen heb ik nu, maar ik heb nog niet genoeg voordelen. Dit heb ik tot nu toe:
Nadelen:
Hij is geen hulpverlener, hierdoor weet hij soms niet goed wat hij moet doen en reageert daardoor op de verkeerde manier.
Hij heeft moeite met het aangeven van zijn eigen grenzen.
Hij is onzeker.
Hij heeft geen uitlaatklep (niemand om over mij mee te praten).
Voordelen:
Ik voel me bij hem op mijn gemak en vertrouw hem, hij kan me tot rust brengen als het niet goed gaat.
Ik zie hem bijna iedere dag, hij is in de buurt.
Hij is heel vaak bereikbaar.
Hij merkt het op als het niet goed met me gaat.
Wat kan er nog meer bij?
Ja, misschien is vrijdag dichtbij, maar technisch gezien had het vandaag al gekund, dus ja…
Ja, normaal ben ik ook niet zo van het fysieke contact, maar Hannah heeft me een beetje geleerd te knuffelen. Vaak heb ik ook problemen met knuffelen omdat mensen me dan fijn knijpen op plekken waar wonden zitten, maar bij hem kan ik dat aangeven zeg maar.
Groetjes,
Anoniempje
A
hey
het slaat misschien nergens op maar ik vind het van je mentor echt heel erg knap dat ze over al het goede in kan zien! het is denk ik ook moeilijk te geloven... ik heb het op een serie gezien dat iemand dat vertelde dat ze gewoon geweigerd werd... waardoor ik het geloof, daarvoor had ik nog nooit gehoord dat je geweigerd kon worden. ik snap het wel dat ze dat niet kan geloven. het is tenslote hun werk.
je zou het haar kunnen vragen waarom ze eigenlijk zo graag contact met jou wilt behouden dat ze dat voor haar doet of ook voor zich zelf. en er bij zeggen dat ze niet mag liegen. zo kom je er te minste achter. zo zou ik het doen...
ik heb eerlijk gezegd geen idee meer... poeh het is al meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst met haar geappt. ik gebruik wel nettere manier van typen dan naar me vrienden dus zonder smileys en geen afkortingen maar niet echt u of iets in die richting. en geen korte berichten, het zijn vooral hele lange berichten. maar ik zou nooit echt uit me zelf u gebruiken. dat zit niet in mijn opvoeding haha.
ik kan wel leuk gaan zeggen dat je dat niet moet doen maar ik weet zelf ook wel dat je dat weet en dat je er niet mee kan stoppen.
wat goed dat je hulp gaat krijgen. heb ik ook gehad! als je een persoon krijgt waar je geen klik mee voelt moet je het echt aan geven. ik heb 3 jaar lang hulp van gehad van een persoon die in niet mocht. dat helpt echt niet.
haha je vraagt het al maar ja dat mocht. ik had zoon kut gesprek om te kijken met welke punten in gegroeid ben en welke waar ik nog in moet oefenen. en toen werd er alleen gezegd dat ik nog slecht ben in comunicatie als in dingen vragen aan mensen als het voor mij is. er komt elk jaar het zelfde uit dat ik bang ben voor afwijzingen en dat ik daar gewoon me zelf er over heen moet zetten. maar het is niet alleen bang voor afweizingen ik wil niet dat dat moment nog jaren in me dachten blijft rond spoken en ik verdien de aan dacht van iemand niet.
maar daar wouden ze niet naar luisteren...
het is juist goed om te blijven eten zelfs als je misselijk bent. als je naar je misselijkheid gaat luisteren woord je uit eindelijk altijd misselijk als je maar iets kleins eet omdat je maag er dan niet meer tegen eten kan. misschien kan je een ander soort levens stijl kwa eten proberen dat dat misschien wel werkt.
ik kan je 1 ding zeggen blijf als je blieft eten. anders krijg je daar ook nog problemen mee zo als ik. ik woord altijd boos op me zelf als ik eet omdat ik het niet verdien.
ik heb echt respect dat je zo veel gaat lezen! zou ik nooit doen. voor geen euro. het enigste wat ik vrijwillig lees is dit forum. maar dan ook alleen op me laptop met dyslexie lettertype...
ik zou wel gaan naar dat feestje. misschien kan je ook gewoon het eerste kwartiertje gaan en daarna een rustig plekje zoeken in het school gebouw dat je tot rust kan komen voor de raport uitreikings gedoe.
hoe ik om gaan met tics als ik boos ben op me eigen 🤔.
thuis vluch in naar boven en laat ik het voledig gaan.
op school laat ik het af en toe wel door maar probeer het niet... maar dat ging laatst ook fout met een bepaalde tik dat ik in eens me zelf in me gezicht sla haha. het doet geen pijn maar mensen vonden het er nogal heftig uit zien dat ik me in eens sla. had ik laatst nog had ik met me beste vriend ruzie over een kut presentatie. liep hij boos weg door mij. werd ik boos op me zelf en me tics werden oncontroleer baar dus ik sloeg me in eens terwijl een docent me vast hield om te zeggen dat ik het goed had gedaan sloeg ik me kij hard in me gezicht 😂 nou toen werd zij boos dat ik dat deed maar ze was ff vergeten dat ik tics had. toen had ze een hele preek gehouden tegen mij en hield me armen met al haar kracht tegen haha. we hebben een uur toen ik een kamertje gezeten omdat ze wouw dat ik me zelf niet meer ging slaan. maar ze werd af gelopen week boos op mij, was echt niet normaal. ik had een nogal zware tic aanval gehad waardoor me kaak blauw was. en zij dacht dat ik me express pijn had gedaan. dus ze wilt dat ik er over ingesprek ga met een proffesionol maar ja ik heb geen officele tic stornis.
sorry voor die lap tekst 🙈
groetjes
bella
het slaat misschien nergens op maar ik vind het van je mentor echt heel erg knap dat ze over al het goede in kan zien! het is denk ik ook moeilijk te geloven... ik heb het op een serie gezien dat iemand dat vertelde dat ze gewoon geweigerd werd... waardoor ik het geloof, daarvoor had ik nog nooit gehoord dat je geweigerd kon worden. ik snap het wel dat ze dat niet kan geloven. het is tenslote hun werk.
je zou het haar kunnen vragen waarom ze eigenlijk zo graag contact met jou wilt behouden dat ze dat voor haar doet of ook voor zich zelf. en er bij zeggen dat ze niet mag liegen. zo kom je er te minste achter. zo zou ik het doen...
Anoniem06 schreef:Bovendien, hoe app je met je lerares? Ik spreek haar gewoon aan met 'u', maar soms stuur ik wel een smiley. Ik vind het zo vreemd...
ik heb eerlijk gezegd geen idee meer... poeh het is al meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst met haar geappt. ik gebruik wel nettere manier van typen dan naar me vrienden dus zonder smileys en geen afkortingen maar niet echt u of iets in die richting. en geen korte berichten, het zijn vooral hele lange berichten. maar ik zou nooit echt uit me zelf u gebruiken. dat zit niet in mijn opvoeding haha.
Anoniem06 schreef:ik ben niet trots op die momenten. Daarom knijp ik mezelf soms ook wanneer het gebeurt, om mezelf te straffen voor hoe ik me toen heb gedragen.
ik kan wel leuk gaan zeggen dat je dat niet moet doen maar ik weet zelf ook wel dat je dat weet en dat je er niet mee kan stoppen.
Anoniem06 schreef:En daar ben ik op zich wel blij mee (wordt wel intensief, want dat betekent dat ik 2 uur in de week hulp zal krijgen).
wat goed dat je hulp gaat krijgen. heb ik ook gehad! als je een persoon krijgt waar je geen klik mee voelt moet je het echt aan geven. ik heb 3 jaar lang hulp van gehad van een persoon die in niet mocht. dat helpt echt niet.
Anoniem06 schreef:Mag ik vragen waar je het met je ouders over hebt gehad? Nu ben ik namelijk best nieuwsgierig geworden...
haha je vraagt het al maar ja dat mocht. ik had zoon kut gesprek om te kijken met welke punten in gegroeid ben en welke waar ik nog in moet oefenen. en toen werd er alleen gezegd dat ik nog slecht ben in comunicatie als in dingen vragen aan mensen als het voor mij is. er komt elk jaar het zelfde uit dat ik bang ben voor afwijzingen en dat ik daar gewoon me zelf er over heen moet zetten. maar het is niet alleen bang voor afweizingen ik wil niet dat dat moment nog jaren in me dachten blijft rond spoken en ik verdien de aan dacht van iemand niet.
maar daar wouden ze niet naar luisteren...
het is juist goed om te blijven eten zelfs als je misselijk bent. als je naar je misselijkheid gaat luisteren woord je uit eindelijk altijd misselijk als je maar iets kleins eet omdat je maag er dan niet meer tegen eten kan. misschien kan je een ander soort levens stijl kwa eten proberen dat dat misschien wel werkt.
ik kan je 1 ding zeggen blijf als je blieft eten. anders krijg je daar ook nog problemen mee zo als ik. ik woord altijd boos op me zelf als ik eet omdat ik het niet verdien.
ik heb echt respect dat je zo veel gaat lezen! zou ik nooit doen. voor geen euro. het enigste wat ik vrijwillig lees is dit forum. maar dan ook alleen op me laptop met dyslexie lettertype...
ik zou wel gaan naar dat feestje. misschien kan je ook gewoon het eerste kwartiertje gaan en daarna een rustig plekje zoeken in het school gebouw dat je tot rust kan komen voor de raport uitreikings gedoe.
hoe ik om gaan met tics als ik boos ben op me eigen 🤔.
thuis vluch in naar boven en laat ik het voledig gaan.
op school laat ik het af en toe wel door maar probeer het niet... maar dat ging laatst ook fout met een bepaalde tik dat ik in eens me zelf in me gezicht sla haha. het doet geen pijn maar mensen vonden het er nogal heftig uit zien dat ik me in eens sla. had ik laatst nog had ik met me beste vriend ruzie over een kut presentatie. liep hij boos weg door mij. werd ik boos op me zelf en me tics werden oncontroleer baar dus ik sloeg me in eens terwijl een docent me vast hield om te zeggen dat ik het goed had gedaan sloeg ik me kij hard in me gezicht 😂 nou toen werd zij boos dat ik dat deed maar ze was ff vergeten dat ik tics had. toen had ze een hele preek gehouden tegen mij en hield me armen met al haar kracht tegen haha. we hebben een uur toen ik een kamertje gezeten omdat ze wouw dat ik me zelf niet meer ging slaan. maar ze werd af gelopen week boos op mij, was echt niet normaal. ik had een nogal zware tic aanval gehad waardoor me kaak blauw was. en zij dacht dat ik me express pijn had gedaan. dus ze wilt dat ik er over ingesprek ga met een proffesionol maar ja ik heb geen officele tic stornis.
sorry voor die lap tekst 🙈
groetjes
bella
A
Hey,
Het is best simpel met dat telefoonabonnement: (Haha wat grappig, Simpel is een provider) (sorry 😂) Heb je €1,50 over voor het "comfort" dat je op je eigen telefoon onbeperkt kan bellen? Als je het te veel geld vindt, doe je het niet. Als je het €1,50 waard vindt, doe je het wel.
Gr. Pin
A
Hey!
Ik heb even gecheckt, maar beide instellingen hebben locaties in dezelfde steden, dus als het goed is is het niet al te erg, ik heb tenslotte al eens een keer verteld in welke provincie ik woon...
Ik snap best dat ze met mijn ouders willen praten, maar ik vraag me af waarover precies en wat ze zullen zeggen en of ze nog met mij gaan praten.
Ik zie best wel op tegen dat gesprek met de orthopedagoog, aan de ene kant ben ik een beetje boos op haar en wil ik haar heel graag vertellen dat ze toch niet gaat krijgen wat ze wilt (betere hulp voor mij), maar aan de andere kant wil ik ook niet gemeen zijn omdat ze het eerste persoon was die ik vertrouwde. Aan de andere kant heeft ze dat vertrouwen wel geschonden... Dilemma.
Ik probeer meestal niet te laten merken dat het niet zo goed gaat als mensen denken, maar deze keer doe ik wel erg mijn best. Ik denk dat het enigszins ook wel oprecht is, alleen dat ik de gespannen momentjes en het snijden er zo een beetje buiten laat zodat niemand daar aan denkt. Klinkt dat een beetje logisch?
Groetjes,
Anoniempje
Ik heb even gecheckt, maar beide instellingen hebben locaties in dezelfde steden, dus als het goed is is het niet al te erg, ik heb tenslotte al eens een keer verteld in welke provincie ik woon...
Ik snap best dat ze met mijn ouders willen praten, maar ik vraag me af waarover precies en wat ze zullen zeggen en of ze nog met mij gaan praten.
Ik zie best wel op tegen dat gesprek met de orthopedagoog, aan de ene kant ben ik een beetje boos op haar en wil ik haar heel graag vertellen dat ze toch niet gaat krijgen wat ze wilt (betere hulp voor mij), maar aan de andere kant wil ik ook niet gemeen zijn omdat ze het eerste persoon was die ik vertrouwde. Aan de andere kant heeft ze dat vertrouwen wel geschonden... Dilemma.
Ik probeer meestal niet te laten merken dat het niet zo goed gaat als mensen denken, maar deze keer doe ik wel erg mijn best. Ik denk dat het enigszins ook wel oprecht is, alleen dat ik de gespannen momentjes en het snijden er zo een beetje buiten laat zodat niemand daar aan denkt. Klinkt dat een beetje logisch?
Groetjes,
Anoniempje
A
hey
ik vond dat stukje dat tyler bij de jongens wc mishandeld werd best wel heftig... dat vind ik heftiger dan als ik in een andere serie zie dat iemand zelfmoord pleegt.
kan het zijn dat je stemming is gezakt (kutter is geworden) door dat school en de stress er van bij is gekomen.
je hoeft aan Clay niet alles te vertellen wat er in je om gaat. als je een keer een weekje niet appt is het niet erg. doe het alleen als je behoefte hebt aan praten. je valt haar zwz niet lastig anders had ze niet haar nummer aan jou gegeven
de officiële vertrouwens personen op school van jou zijn gym docenten (ben jarloers, ik vertrouw 1 gym docent voledig) maar je vertrouwd ze niet echt. ik snap dat je niet echt een docent hebt die je vertrouwd. heb je een docent waar je je fijn bij voelt? want vertrouwen moet groeien dat is er niet door in je handen te klappen...
je zou aan clay kunnen vragen of zij het nodig vind dat je er hulp voor moet krijgen. zij weet hoe dun je bent en hoe je situatie is
je moet mij echt echt echt niet als voorbeeld nemen om zo uit huis te gaan. dat sloopt je!
wat vrijdag tegen me gezegd was iets slims en begrijpelijks. maar dat was meg worden en ge aren en door de gebaren begreep je het dus ik ga het simpel uit leggen.
hij zij met een omweg elke puber/adolescent berijkt een punt dat hij/zij voledig los is gerukt van z'n ouders en als dat moment aan is gebroken is het een goed moment om uit huis te gaan.
dus miss is het punt van ik wil uit huis aan gebroken. dat is niet slecht. het is zelfs gezond. maar het hoeft niet te zeggen dat je nu ook perse uit huis moet.
jij zou graag je snij wonden niet meer willen verbergen is huis... je zou je mouwen soort van af kunnen bouwen. elke keer als je thuis bent je mouwen iets hoger dragen dat je ouders wennen dat ze bloten armen zien. (heb daar geen verstand van)
groetjes
blue
ik vond dat stukje dat tyler bij de jongens wc mishandeld werd best wel heftig... dat vind ik heftiger dan als ik in een andere serie zie dat iemand zelfmoord pleegt.
kan het zijn dat je stemming is gezakt (kutter is geworden) door dat school en de stress er van bij is gekomen.
je hoeft aan Clay niet alles te vertellen wat er in je om gaat. als je een keer een weekje niet appt is het niet erg. doe het alleen als je behoefte hebt aan praten. je valt haar zwz niet lastig anders had ze niet haar nummer aan jou gegeven
de officiële vertrouwens personen op school van jou zijn gym docenten (ben jarloers, ik vertrouw 1 gym docent voledig) maar je vertrouwd ze niet echt. ik snap dat je niet echt een docent hebt die je vertrouwd. heb je een docent waar je je fijn bij voelt? want vertrouwen moet groeien dat is er niet door in je handen te klappen...
je zou aan clay kunnen vragen of zij het nodig vind dat je er hulp voor moet krijgen. zij weet hoe dun je bent en hoe je situatie is
je moet mij echt echt echt niet als voorbeeld nemen om zo uit huis te gaan. dat sloopt je!
wat vrijdag tegen me gezegd was iets slims en begrijpelijks. maar dat was meg worden en ge aren en door de gebaren begreep je het dus ik ga het simpel uit leggen.
hij zij met een omweg elke puber/adolescent berijkt een punt dat hij/zij voledig los is gerukt van z'n ouders en als dat moment aan is gebroken is het een goed moment om uit huis te gaan.
dus miss is het punt van ik wil uit huis aan gebroken. dat is niet slecht. het is zelfs gezond. maar het hoeft niet te zeggen dat je nu ook perse uit huis moet.
jij zou graag je snij wonden niet meer willen verbergen is huis... je zou je mouwen soort van af kunnen bouwen. elke keer als je thuis bent je mouwen iets hoger dragen dat je ouders wennen dat ze bloten armen zien. (heb daar geen verstand van)
groetjes
blue
A
hey
ik zou ze denk ik niet snel bellen... want ik ben altijd bang dat die persoon aan de andere kant boos is of ongeduldig is en geen respect heeft voor als ik niet uit me worden kom.
ik vind huiswerk maken ook maar kut om dat in de vakantie te doen.…
groetjes blue
A
Hoi
ik wil je even zeggen ik snijd mij ook voor andere soort redenen maar het helpt echt niet je houd er heel veel littekens aan over en het doet gewoon zeer ik zou als ik jou was gewoon met die leraar blijven praten af en toe want dat kan ook heel goed werken want Als je je zelf snijd heb je aandacht op een verkeerde manier probeer het eens op een leuke manier dat gaat hopelijk werken ik hoop dat het je gaat lukken
xxx
ik wil je even zeggen ik snijd mij ook voor andere soort redenen maar het helpt echt niet je houd er heel veel littekens aan over en het doet gewoon zeer ik zou als ik jou was gewoon met die leraar blijven praten af en toe want dat kan ook heel goed werken want Als je je zelf snijd heb je aandacht op een verkeerde manier probeer het eens op een leuke manier dat gaat hopelijk werken ik hoop dat het je gaat lukken
xxx
Bladzijde 3 / 29
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
