Groetjes, Anoniempje
Beste antwoord door Anonymous
Bekijk origineelHulp om snijden
A
Hey! Meteen al weer een nieuw bericht na het vorige... Ik ben een meisje van 15 jaar en ik snijd mezelf. Ik doe het niet echt vaak, omdat ik niet wil dat anderen het zien. Ik heb 5 sneden op mijn pols, verborgen onder mijn horloge. Ik snijd sinds 3 weken en ik doe het om aandacht te vragen. Niet zozeer omdat ik mezelf zielig vind maar omdat ik het gevoel heb alsof niemand op me let en niemand me opmerkt. Zoek anders maar op wat de redenen kunnen zijn dat iemand snijdt, ik kan het zelf niet zo goed uitleggen. Nu heb ik dus een leraar gemaild ( dezelfde als in mijn vorige bericht ) dat ik ergens hulp mee nodig heb. In eerste instantie wilde ik over mijn automutilatie praten, maar ik weet nu niet meer of dat wel zo'n goed idee is. Ik voel me de laatste tijd steeds beter en denk dat ik misschien w kan stoppen. Ook heb ik geen zin in nog meer bonje met mijn ouders of dat iemand me te serieus neemt. Zelf vind ik het namelijk niet zo erg, ik bedoel, er zijn veel meer mensen die veel meer en veel vaker snijden dan ik. Moet ik toch gaan of gewoon zeggen dat ik het probleem zelf wel kan oplossen? Help!
Groetjes, Anoniempje
Groetjes, Anoniempje
Bladzijde 6 / 29
A
Hey!
Ja, je zou zeggen dat ze me niet kunnen dwingen, maar ze zullen alles proberen wat ze kunnen doen. Ik wil ze niet kwetsen, dat is mijn zwaktepunt, dus meestal ga ik met mijn ouders mee en bij de hulpverlening niet... Je hebt gelijk, ik kan dan alsnog tegenstribbelen, maar ik durf het dus niet om dat bij mijn ouders te doen.
Ik zou kunnen overwegen om met die leraar te gaan praten, maar ik weet niet of ik dat wel wil. Voor de rest wil ik er niemand anders bij halen omdat ik niemand tot last wil zijn...
Groetjes,
Anoniempje
Ja, je zou zeggen dat ze me niet kunnen dwingen, maar ze zullen alles proberen wat ze kunnen doen. Ik wil ze niet kwetsen, dat is mijn zwaktepunt, dus meestal ga ik met mijn ouders mee en bij de hulpverlening niet... Je hebt gelijk, ik kan dan alsnog tegenstribbelen, maar ik durf het dus niet om dat bij mijn ouders te doen.
Ik zou kunnen overwegen om met die leraar te gaan praten, maar ik weet niet of ik dat wel wil. Voor de rest wil ik er niemand anders bij halen omdat ik niemand tot last wil zijn...
Groetjes,
Anoniempje
A
Schrijf anders gewoon die brief. Dan kun je je stress nu uitstellen. Als ze je dan willen, ga je even goed nadenken. Wellicht wordt alles dan ook duidelijker, omdat je weet dat het écht kan. Als je niet wordt aangenomen, hoef je je ook geen zorgen te maken.
A
Ik voel me schuldig dat ik haar in die situatie heb gebracht. Ik weet dat mijn moeder zo kan reageren (ook al was ik het meest bang van iedereen), maar zij misschien niet. En blijkbaar heeft het wel een impact op d'r gemaakt. Ook heeft niemand zijn of haar excuses aangeboden tegenover haar, maar zij wel tegenover mijn moeder en dat vind ik niet eerlijk.
A
Hey!
Daar zou ik op zich wel met de orthopedagoog over kunnen praten, goed idee!
De crisisdienst is inderdaad nog een stapje hoger, maar mijn psychische problemen nemen niet mijn leven over, ik ben ook niet van plan om zelfmoord te plegen en ben geen gevaar voor mijn omgeving, dus in principe kunnen ze me niks maken, tenzij mijn ouders me niet meer aankunnen.
Ik wil niet stoppen omdat ik op dit moment van mening ben dat de voordelen van snijden de nadelen overwegen. Erover praten kun je inderdaad zien als hulp, zo zie ik het ook. Om ermee te stoppen heb ik echter meer hulp nodig en dat wil ik niet, dus die hulp ook niet.
Groetjes,
Anoniempje
Daar zou ik op zich wel met de orthopedagoog over kunnen praten, goed idee!
De crisisdienst is inderdaad nog een stapje hoger, maar mijn psychische problemen nemen niet mijn leven over, ik ben ook niet van plan om zelfmoord te plegen en ben geen gevaar voor mijn omgeving, dus in principe kunnen ze me niks maken, tenzij mijn ouders me niet meer aankunnen.
Ik wil niet stoppen omdat ik op dit moment van mening ben dat de voordelen van snijden de nadelen overwegen. Erover praten kun je inderdaad zien als hulp, zo zie ik het ook. Om ermee te stoppen heb ik echter meer hulp nodig en dat wil ik niet, dus die hulp ook niet.
Groetjes,
Anoniempje
A
Kutzooi weer m'n hele reactie weg. Ga proberen 'm zo goed mogelijk na te reproduceren.
Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar ik denk wel dat ik op de goede weg ben.
Ah wat fijn om te horen!
Ik heb uiteindelijk nog contact gezocht met Hannah's vader en ben zo met haarzelf in contact gekomen. Ik ben zelfs nog een keer bij haar thuis geweest, maar sindsdien hebben we eigenlijk geen contact meer gehad en vond ik dat ook niet nodig.
Fijn dat je het dan wel in ieder geval goed hebt kunnen afsluiten toch? Je maakte je best veel zorgen vgm over hoe het met haar ging, niet?
Eh Clay is sindsdien bevallen van een dochtertje, iets wat ik volgens mij ook niet heb verteld. Ik ben zelfs een keer bij haar op bezoek geweest (waar ik zelf best trots op ben). We hebben nog wel eens contact, ook al is het niet zo vaak als voorheen, ben ik wel blij dat ik haar ken en soms nog kan bellen voor een leuk gesprek of wat advies.
Ah wat leuk en goed dat je nog eens langs bent geweest! Mooi dat je nog wat contact hebt! Zelf heb ik geen contact meer met docenten van de middelbare.
Ik kan aan de ene kant niet wachten, maar vind het aan de andere kant ook nog wel spannend.
Jou kennende zal je er wel goed voor staan, dus dat moet vast goedkomen! 
Ik heb wel al besloten wat ik wil studeren, alleen wordt die studie maar op 1 andere plek in Nederland aangeboden : aan de andere kant van Nederland. Oftewel: ik zal op kamers moeten.
Ai ja, dat heb je inderdaad met sommige studies. Wel tof dat je er ook de uitdaging van inziet. Ik denk dat op kamers gaan je ook echt goed kan doen. Ik hoop dat je inderdaad van de vrijheid zal genieten :)
Oh Rick hebben we ook nog: we praten nog steeds iedere week met elkaar en volgende week zal de laatste keer zijn. Hij wordt volgend jaar vertrouwenspersoon bij ons op school, dus hij heeft al vervanging voor me gevonden, haha.
Wat fijn dat jullie dus toch een manier hebben gevonden om met elkaar te praten! Ik kan me herinneren dat jullie in het begin nog wat problemen hadden, omdat hij heel bezorgd was. Ook tof dat hij wss door jou heeft ontdekt dat hij een top vertrouwenspersoon maakt!
Met therapie gaat het best goed, Sara is naar een andere instelling gegaan, maar ik mocht mee. Helaas zal ik nu toch echt van haar gescheiden worden als ik ga verhuizen.
Noooo wat kut. Heb je die overstap naar andere instelling succesvol gemaakt, moet je alsnog naar een ander straks :/ Wel vind ik het fijn om te horen dat er echt nu wel goede plannen liggen voor behandeling en ook voor meer onderzoek straks. Ik hoop dat het je helpt en gaat blijven helpen en dat je snel vooruitgang merkt!
Oh en ik heb met mijn ouders systeemtherapie (therapie met het gezin) gedaan (technisch gezien doen we het nog steeds, maar de therapeute is al een paar maanden ziek), wat op zich best helpvol is, maar wat ik gewoon niet zo geweldig vind. Ik moet wel zeggen dat de relatie met mijn ouders is verbeterd.
Kan ik me voorstellen dat het niet je favoriete activiteit is, maar wel echt super dat het jullie band heeft verbeterd!
Oh en een leuke fun-fact als afsluiter: ik heb 2 nieuwe dingen gevonden als tijdverdrijf tijdens de lockdown: radio luisteren en borduren, haha, ik klink als een oude oma.
Haha, helemaal niet als een oude oma hoor! Klinken als goede lockdown hobbies :)
Als jullie vragen hebben, of misschien zelf nog iets willen vertellen, hoor ik het graag
Ik heb eigenlijk nog één vraag over. Dit begon allemaal omdat je jezelf beschadigde. Nu vraag ik me dus af, hoe gaat het daar nu mee? Als je daar meer over wil vertellen ofc.
eh vaarwel?
Echt super tof dat ik je nog tref op het forum, Anoniempje! Het was me een eer om onderdeel te mogen zijn van jouw verhaal en om mee te mogen lezen en denken. Ik heb het heel graag gedaan! Ik wens je alle goeds en ik hoop dat het beginnen van je studie een nieuw hoofdstuk opent in je leven waar je een stuk meer van kan genieten! Jaja, ook mijn woorden klinken een beetje cheesy, maar ik meen ze wel! 
Veel succes en ik wens je alle goeds!
Gr. Pin
A
Je weigert niet graag hulp, omdat je je ouders niet wilt kwetsen. Het lijkt me verstandig om op elk moment aan te geven of je je geholpen voelt bij de huidige hulp. Op die manier kan er zo nodig gezocht worden naar een alternatief. Hier kwets je je ouders niet mee, want je geeft aan waar je moeite mee hebt, zodat dingen duidelijker worden voor je omgeving 🙂
Je zou om een gesprek kunnen vragen met die leraar, en aanvoelen of je dat gesprek voor herhaling vatbaar vindt. Zo'n gesprek is vaak vrijblijvend, maar zou weleens een deur kunnen openen.
Gr. Kenshin
Je zou om een gesprek kunnen vragen met die leraar, en aanvoelen of je dat gesprek voor herhaling vatbaar vindt. Zo'n gesprek is vaak vrijblijvend, maar zou weleens een deur kunnen openen.
Gr. Kenshin
A
Hoi,
Ze zegt zelf dat ik niet alles alleen moet willen, maar als ik mensen niet kan vertrouwen en ze mijn wensen niet respecteren (mijn enige wens is dat er niet naar mijn ouders wordt gemaild) kan en durf ik niet om hulp te vragen Ik denk dat het goed is om dit te bespreken als jullie weer een gesprekje hebben. Wel fijn dat ze opzich positief heeft gereageerd, of niet?
Ik wou net zeggen, waar denk je dat ik toe in staat ben? Niet zo extreem ofzo hoor. Ik denk meer van een plannetje waarbij je dingen opbouwt, zodat je iets niet direct hoeft te vragen. Dat werkt namelijk niet. Misschien was mijn hoofd gewoon van, ''oh geen plannetjes want ik weet niet wat ik hierbij moet bedenken, dus dan is het vast niet handig'' Je ziet al dat die zin een en al chaos is, dus vandaar dat het allemaal nergens op slaat. Oké, dit gaat echt nergens heen 😂
Misschien is het dan gewoon een goed idee om op de wachtlijst te blijven. Dat heb je de zekerheid dat je in ieder geval dáár aan de beurt komt.
Je merkt zeg maar niet altijd dat iets therapie is. Soms zijn het eigenlijk gewoon alleen gesprekjes, maar vaak meer gestuurd door je psycholoog, omdat je psycholoog bepaalde dingen wil weten. Maar is bijvoorbeeld echt wel ruimte om zelf je ei kwijt te kunnen.
Sommige therapie dingen vereisen wel echt handelingen enzo, maar dat is dan meer dat je dat thuis moet doen en dat je tijdens de gesprekken uitleg en sturing krijgt. Bij jou denk ik dat ze dus willen dat je stopt met zelfbeschadiging en dat is iets wat je dan zelf moet ''oefenen''. Ik had bv dat ik mijn dwanghandelingen moest afleren en dan kreeg ik tijdens de gesprekken te horen hoe ik dat kon aanpakken, evalueerden we dat enzo en kon ik m'n ei kwijt. Thuis moest ik dan ''echt'' aan de slag.
Je hebt je mentor gezegd dat ze wel mocht mailen als dat goed voelde. Daar heb je nu wel soort van spijt van. Je kan ook vertellen dat je dat toch liever niet hebt, maar dat het bv wel oké is dat ze met de orthopedagoog mailt en spreekt.
Gr. Pin
Misschien is het dan gewoon een goed idee om op de wachtlijst te blijven. Dat heb je de zekerheid dat je in ieder geval dáár aan de beurt komt.
Je merkt zeg maar niet altijd dat iets therapie is. Soms zijn het eigenlijk gewoon alleen gesprekjes, maar vaak meer gestuurd door je psycholoog, omdat je psycholoog bepaalde dingen wil weten. Maar is bijvoorbeeld echt wel ruimte om zelf je ei kwijt te kunnen.
Sommige therapie dingen vereisen wel echt handelingen enzo, maar dat is dan meer dat je dat thuis moet doen en dat je tijdens de gesprekken uitleg en sturing krijgt. Bij jou denk ik dat ze dus willen dat je stopt met zelfbeschadiging en dat is iets wat je dan zelf moet ''oefenen''. Ik had bv dat ik mijn dwanghandelingen moest afleren en dan kreeg ik tijdens de gesprekken te horen hoe ik dat kon aanpakken, evalueerden we dat enzo en kon ik m'n ei kwijt. Thuis moest ik dan ''echt'' aan de slag.
Je hebt je mentor gezegd dat ze wel mocht mailen als dat goed voelde. Daar heb je nu wel soort van spijt van. Je kan ook vertellen dat je dat toch liever niet hebt, maar dat het bv wel oké is dat ze met de orthopedagoog mailt en spreekt.
Gr. Pin
A
Tijdens het gesprek met je orthopedagoog mag je gerust vertellen dat je dankbaar bent voor de tijd die ze je geschonken heeft, maar dat je er tezelfdertijd niet mee opgezet was dat ze je vertrouwen schond. Ik denk dat het goed is om al je gedachten met haar te delen, zodat je dat hoofdstuk af kan sluiten.
Verder hoop ik dat je toekomstige hulpverlener je bij de behandeling vaker zal betrekken in het gebeuren. Jij bent de patiënt, en hoewel de wetgeving voorschrijft dat je ouders tot een bepaalde leeftijd zekere inspraak hebben, zou de hulpverlening om jou moeten gaan.
Gr. Kenshin
Verder hoop ik dat je toekomstige hulpverlener je bij de behandeling vaker zal betrekken in het gebeuren. Jij bent de patiënt, en hoewel de wetgeving voorschrijft dat je ouders tot een bepaalde leeftijd zekere inspraak hebben, zou de hulpverlening om jou moeten gaan.
Gr. Kenshin
A
Hey,
Ik snap wat je bedoelt met het OV. Voor een studie volgend jaar, zou ik misschien eerst een kwartier naar een station moeten fietsen en dan nog 45 minuten met de trein. Daar heb ik eigenlijk ook niet zo veel zin in 
Oh, de Romereis zou gelijktijdig vallen met de opname. Jammer. Maar als het van jou niet op deze manier hoeft, dan kun je er inderdaad ook voor kiezen om niet te gaan.
Is het nog altijd een mogelijkheid om geen opname te doen? Als je erge twijfels hebt, zou je altijd nog eerst alleen psychotherapie kunnen proberen.
Gr. Pin
A
Hey,
Wow heftig! Je wist wel dat dingen nu snel gingen, maar zó snel had je waarschijnlijk ook niet verwacht. Aan de andere kant ook wel fijn dat er nu een duidelijke beslissing is genomen.
Hoe ga je het nu met school doen? Of is het echt alleen de vakantie, dus dan heb je toch geen school?
Als je er meer over kwijt wil, kan dat natuurlijk altijd. Negeer dan ook gerust mijn vragen als je er geen trek in hebt.
Gr. Pin
A
Hey!
Ja, op zich gaat het wel goed (vandaag niet echt, ik moest zonder reden huilen aan tafel en toen moesten mijn ouders weer huilen).
Ik heb besloten met de scheikunde leraar te praten als het nog een keer gebeurt.
Ik heb in een mail alle moeilijke onderwerpen mooi omzeild en het kwam er gewoon op neer dat ik heb gezegd dat ik ook altijd voor haar klaar zal staan.
Deze week voel ik me erg alleen. Op maandag vertelden mijn enige 'vrienden' op school (ze zijn tweelingzussen) dat hun oom vorige week zelfmoord heeft gepleegd. Dit speelde van maandag tot woensdag (de week voordat ze het mij vertelden). In de pauzes zagen we elkaar niet echt, omdat ze een project hadden, maar in de lessen zagen we elkaar wel gewoon, dus ik vind het een beetje raar dat ze er toen pas mee kwamen. Verschillende kinderen uit ons jaar hadden hen blijkbaar al hun condoleances gestuurd... Ze hebben nooit zo veel contact met hem gehad en ze leken er ook goed mee om te gaan, ondanks dat het ze toch wel heeft laten schrikken.
Ik vind het best erg dat ze mij niks hebben verteld, het geeft me alleen maar meer het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Ook heb ik al 2 weken niks van Clay gehoord (ik bedoel, zo gek is het niet, ze heeft het vast erg druk) en dus voel ik me ook in dat opzicht erg alleen...
Na al dat huilen ben ik best moe en eigenlijk heb ik geen energie om iets te doen, maar ik wil morgen ook niet thuisblijven, waardoor ik weer boos word op mezelf en dus al helemaal niks opschiet 🙄.
Groetjes,
Anoniempje
Ja, op zich gaat het wel goed (vandaag niet echt, ik moest zonder reden huilen aan tafel en toen moesten mijn ouders weer huilen).
Ik heb besloten met de scheikunde leraar te praten als het nog een keer gebeurt.
Ik heb in een mail alle moeilijke onderwerpen mooi omzeild en het kwam er gewoon op neer dat ik heb gezegd dat ik ook altijd voor haar klaar zal staan.
Deze week voel ik me erg alleen. Op maandag vertelden mijn enige 'vrienden' op school (ze zijn tweelingzussen) dat hun oom vorige week zelfmoord heeft gepleegd. Dit speelde van maandag tot woensdag (de week voordat ze het mij vertelden). In de pauzes zagen we elkaar niet echt, omdat ze een project hadden, maar in de lessen zagen we elkaar wel gewoon, dus ik vind het een beetje raar dat ze er toen pas mee kwamen. Verschillende kinderen uit ons jaar hadden hen blijkbaar al hun condoleances gestuurd... Ze hebben nooit zo veel contact met hem gehad en ze leken er ook goed mee om te gaan, ondanks dat het ze toch wel heeft laten schrikken.
Ik vind het best erg dat ze mij niks hebben verteld, het geeft me alleen maar meer het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Ook heb ik al 2 weken niks van Clay gehoord (ik bedoel, zo gek is het niet, ze heeft het vast erg druk) en dus voel ik me ook in dat opzicht erg alleen...
Na al dat huilen ben ik best moe en eigenlijk heb ik geen energie om iets te doen, maar ik wil morgen ook niet thuisblijven, waardoor ik weer boos word op mezelf en dus al helemaal niks opschiet 🙄.
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
Ja, dat stomme OV…
Het zou inderdaad nog kunnen als ik geen opname wil.
Ik ga nu sowieso dat psychotherapie doen om de tijd te overbruggen. Het ding is alleen dat weg wil uit huis zodat ik rust heb. Daarna wil ik wel terug komen en aan de thuissituatie werken, maar eerst wil ik weg. De vraag is alleen hoe.
Groetjes,
Anoniempje
A
En is er niet zoiets mogelijk zoals Blue zijn? Heb je ze verteld dat je alleen eigenlijk een opname wil om thuis weg te zijn? Misschien hebben zij nog alternatieven.
A
Hey!
Nee, ik wist niet dat de meeste providers dat hebben. Bij die van mij kan dat niet bij het beltegoed, maar wel bij de internetbubbel. En ik wist al helemaal niet dat de prijzen per regio verschillen. Hoe kan dat? Waar ligt dat aan? Ik snap er echt helemaal niks van.
Blijkbaar kun je binnen een provider niet zomaar van abonnement veranderen. De provider kiest wat nu nog je mogelijkheden zijn. Dus zou ik naar een andere provider moeten voor minstens een jaar. Op dit moment is het goedkoopste een abonnement van €7,50 (nu heb ik een abonnement van €2,50). Eh ja, dat dus.
Blue, wat vind jij trouwens van dat idee dat ik een brief schrijf om voor te lezen tijdens dat gesprek met al die mensen erbij? En heb jij nog suggesties?
Dan zat ik toch weer over Rick te denken. Jullie zeggen eigenlijk allebei dat ik op hem af moet stappen om te vragen of hij stiekem door wil gaan met de gesprekjes. Maar hoe moet ik dat doen? Moet ik een appje of mailtje sturen of moet ik hem in de les aanspreken? En stel dat hij het goed vindt, moet het dan dus ook zonder dat school er vanaf weet? Waarschijnlijk wel hè? Maar waar moet hij dan heen om er over te praten?
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
Nou, ik heb dus een planning gemaakt voor de vakantie. Voor de rest zou ik eigenlijk niet weten wat voor voorzorgsmaatregelen ik moet nemen?
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
Het ding is dus dat ik geen hulp wil, dus ik zal niet zo snel feedback geven over de hulp die ik krijg omdat het in mijn ogen toch iets is wat ik niet wil en dus nutteloos.
Ik weet het dus niet, van die leraar. Hij is op zich wel aardig maar hij is nogal laks, hij heeft het altijd erg druk en vergeet altijd alles en reageert laat op berichten (of vergeet gewoon compleet te reageren). Ik weet dus niet of ik wel van hem durf te vragen om voor mij een beetje zijn best te doen zeg maar. Ik zat trouwens ook te denken dat mijn mentor het ook niet erg zou vinden om een gesprekje met me te voeren, maar zowel zij als die leraar zijn er zeg maar niet voor om dit soort dingen mee te bespreken, ze hebben er namelijk niet voor geleerd en ik wil dus ook niet te veel van hen vragen.
Oftewel, een moeilijk vraagstuk...
Groetjes,
Anoniempje
Het ding is dus dat ik geen hulp wil, dus ik zal niet zo snel feedback geven over de hulp die ik krijg omdat het in mijn ogen toch iets is wat ik niet wil en dus nutteloos.
Ik weet het dus niet, van die leraar. Hij is op zich wel aardig maar hij is nogal laks, hij heeft het altijd erg druk en vergeet altijd alles en reageert laat op berichten (of vergeet gewoon compleet te reageren). Ik weet dus niet of ik wel van hem durf te vragen om voor mij een beetje zijn best te doen zeg maar. Ik zat trouwens ook te denken dat mijn mentor het ook niet erg zou vinden om een gesprekje met me te voeren, maar zowel zij als die leraar zijn er zeg maar niet voor om dit soort dingen mee te bespreken, ze hebben er namelijk niet voor geleerd en ik wil dus ook niet te veel van hen vragen.
Oftewel, een moeilijk vraagstuk...
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
nee hoor! het klinkt logisch want als het gaan helpen veradert er dus iets en wat moet je dan? als je in eens prima voelt dan is het in eens rustig in me hoofd en hoef je niet te vechten dus dan is het ook maar saai + de toekomst is ook gewoon eng... waardoor een geplende dood veiliger aan voelt.
klopt dit? zo is het voor mij iedergeval...
Hm, ja. Komt best wel in de buurt ja.
bedoel je hier mee te zeggen dat je wel hulp wil maar niet de mensen die jou hulp geven niet wil belasten?
als dat zo is... zij hebben gekozen voor dit werk te doen he! ze hebben jou dingen om mee te helpen voor het gene van een ander persoon…
Nou, allereerst wil ik niet echt hulp. Ten tweede belast ik de mensen in mijn omgeving. Ik leun heel erg op Fleur en Rick en op dit moment gaat het met hen allebei niet zo goed. Maar ik heb ze nu wel nodig…
ja je belast Rick door dat je met hem praat. maar ik denk als je nu stopt met praten dat dat hem meer belast kwa zorgen om jou.
Nee, ik bedoel dat ik Rick belast door hem best vaak te mailen. Het enige wat ik wil als het even niet goed gaat is met hem, Fleur of Clay contact opnemen. Maar ik moet me dan echt inhouden om dat niet te doen. Ik merk aan hem dat het niet zo goed met hem gaat doordat hij achter loopt op nakijkwerk, dingen niet zo goed heeft voorbereid (terwijl normaal gesproken zijn lessen helemaal tiptop in orde heeft) en steeds vaker te laat komt als we hem voor het eerste lesuur hebben.
ik moet een tussen in weg gaan vinden tussen op het forum actief zijn en helemaal niet actief zijn. allebei trek ik niet zo goed. ik 'moet' van me zelf zo snel mogelijk reageren. ik ga proberen de moet er af te halen...
Goedzo! Ik hoop dat het je gaat lukken, maar dat zal vast wel gebeuren!
je bent ook speciaal! want jij bent anoniem06 (klinkt beter met een naam) en niemand kan jou vervangen of veranderen. en ja je bent onzeker in dingen maar hoe jij bent voor mijn gevoel is dat je een heel lief en zorgzaam mens bent! die voor iedereen klaar wilt kunnen staan.
Ah, dankje!
Goed om te horen dat je vandaag een goede dag hebt, ik hoop dat er nog meer zullen volgen!
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey!
Nee, zoiets als Blue zei hebben ze niet.
Ja, dat heb ik verteld. We gaan maandag dus kijken hoe ik de vakantie door ga komen, misschien dat er dan iets uit komt. Voor de rest is er eigenlijk geen andere optie.
Groetjes,
Anoniempje
Reputatie 2
+3
-Jullie gaan offtopic, letten jullie erop dat jullie bij het onderwerp blijven of terugkeren? -
A
Hey!
Oh, nu gaan we quoten, kijken of ik het nog kan.
als het niet nodig is het ook goed. Ik heb ook gemerkt in een iets betere periode dat sommige contacten er waren door de negatievitijd dus misschien was dat ook met Hannah?
Negatief was het niet per se, ik vond het heel erg fijn om haar weer te zien en met eigen ogen te zien dat ze oké is, maar ik heb niet echt dingen waar ik per se met haar over wil praten, dus ja, dan gebeurt dat ook niet?
dus hij heeft eigenlijk door het fijt dat hij met jou pratte gevonden wat ie leuk vind
Haha, zoiets, zijn letterlijke woorden waren: Ik heb door jou wel geleerd dat het belangrijk is goed op mijn leerlingen te letten.
ik ken meerdere die borduren hoor! Dus het is geen oude oma dingen. Zolang je het maar leuk vind toch?
Daar heb je helemaal gelijk in.
Kutzooi weer m'n hele reactie weg. Ga proberen 'm zo goed mogelijk na te reproduceren.
Dit is en blijft wel een veelvoorkomend probleem bij je hè? 😂
Fijn dat je het dan wel in ieder geval goed hebt kunnen afsluiten toch? Je maakte je best veel zorgen vgm over hoe het met haar ging, niet?
Ja en ja. Ik vind het ook goed zo en ben gewoon blij dat het goed met haar gaat.
Wat fijn dat jullie dus toch een manier hebben gevonden om met elkaar te praten! Ik kan me herinneren dat jullie in het begin nog wat problemen hadden, omdat hij heel bezorgd was. Ook tof dat hij wss door jou heeft ontdekt dat hij een top vertrouwenspersoon maakt!
Grappig dat je dat zegt, want als ik nu kijk is hij nog steeds wel bezorgd, maar is hij ook degene waarvan ik zeker weet dat hij geen actie zal nemen en gewoon luistert.
Ik heb eigenlijk nog één vraag over. Dit begon allemaal omdat je jezelf beschadigde. Nu vraag ik me dus af, hoe gaat het daar nu mee? Als je daar meer over wil vertellen ofc.
Ja, zelfbeschadiging. In de vorm van snijden doe ik het nog nauwelijks. Soms is mijn spanning zo hoog dat het de enige optie is, maar dat komt nog nauwelijks voor (ben wel benieuwd hoe het gaat zijn tijdens de eindexamens, maar goed). In de vorm van niet eten, is het nog wel een probleem dat regelmatig opspeelt, maar ook weer iets waar we aan werken.
Oh en Pin, ik vind het ook leuk om even terug te zijn. Om te zien hoe er bijna niks is veranderd hier en het nog steeds dezelfde veilige plek is als eerst (en natuurlijk om van jullie afscheid te nemen).
Groetjes,
Anoniempje
A
Als je doorverwezen zou worden naar een hulpverlener, mag je gerust meedelen dat je eigenlijk geen hulp wilt. Je kan vertellen wat er in je omgaat, en waarom je denkt dat professionele hulp nutteloos voor jou zou zijn.
Als je twijfelt, kan je een afspraak maken met die leraar of je mentor. Je kan zeggen dat het niet je bedoeling is om ze te overbelasten, maar dat je denkt geholpen te kunnen zijn met hun steun. Die leraar of je mentor kunnen vervolgens bekijken wat ze hiermee doen.
Gr. Kenshin
Als je twijfelt, kan je een afspraak maken met die leraar of je mentor. Je kan zeggen dat het niet je bedoeling is om ze te overbelasten, maar dat je denkt geholpen te kunnen zijn met hun steun. Die leraar of je mentor kunnen vervolgens bekijken wat ze hiermee doen.
Gr. Kenshin
A
Hey!
Vorige week woensdag zijn we dus bij die instelling geweest. Dit was de allereerste keer voor mij dus ik heb mijn ogen uitgekeken, haha. Het deed me een beetje denken aan een vakantiepark, alleen rook het hier in de gangen naar ziekenhuis.
Ik kreeg een beetje het gevoel dat de man die deze therapie begeleid mij niet heel erg mocht, maar goed. Blijkt dus dat omdat de wachtlijst zo lang duurt ze zijn gaan kijken naar deze vorm van therapie (aangezien daar meerdere mensen aan mee kunnen doen) en mensen op de wachtlijst daar aan gekoppeld hebben, omdat ze denken dat het voor hen zal helpen. Ik geloof er niet zo in eerlijk gezegd, denk niet dat dit mijn problemen gaat verhelpen, maar goed. Bovendien mis ik hierdoor school. Ik kreeg dus de keuze om het wel of niet te doen en moest de volgende week bellen om een antwoord te geven (gisteren). Maar er was blijkbaar geen keus, zoals mijn ouders me vrijdag vertelden, want ik heb hen beloofd op zijn minst 1 ding een kans te geven en aangezien deze instelling de enige is die mij hulp aan wil bieden moet ik wel... (Ik noem het trouwens wel therapie, maar eigenlijk heet het ervaringsleer)
Als het goed is begint het in september en zal het 6 tot 8 weken duren. De groep zal bestaan uit 5 tot 7 mensen en iedereen zal de soortgelijke problemen hebben. De eerste keer ga je met je ouders en zijn je ouders er dus bijna de hele tijd bij 👀.
Oké, dat was dat.
Ben je al als postbode begonnen Pin?
En dan had ik nog een vraagje, aangezien jullie allebei Netflix hebben vroeg ik me af wat jullie vinden van 13 Reasons Why? Er komt een nieuw seizoen aan en ik vroeg me eigenlijk af of jullie bij de tegenstanders, de voorstanders of misschien wel de mensen die het nog nooit hebben gekeken horen?
Groetjes,
Anoniempje
Vorige week woensdag zijn we dus bij die instelling geweest. Dit was de allereerste keer voor mij dus ik heb mijn ogen uitgekeken, haha. Het deed me een beetje denken aan een vakantiepark, alleen rook het hier in de gangen naar ziekenhuis.
Ik kreeg een beetje het gevoel dat de man die deze therapie begeleid mij niet heel erg mocht, maar goed. Blijkt dus dat omdat de wachtlijst zo lang duurt ze zijn gaan kijken naar deze vorm van therapie (aangezien daar meerdere mensen aan mee kunnen doen) en mensen op de wachtlijst daar aan gekoppeld hebben, omdat ze denken dat het voor hen zal helpen. Ik geloof er niet zo in eerlijk gezegd, denk niet dat dit mijn problemen gaat verhelpen, maar goed. Bovendien mis ik hierdoor school. Ik kreeg dus de keuze om het wel of niet te doen en moest de volgende week bellen om een antwoord te geven (gisteren). Maar er was blijkbaar geen keus, zoals mijn ouders me vrijdag vertelden, want ik heb hen beloofd op zijn minst 1 ding een kans te geven en aangezien deze instelling de enige is die mij hulp aan wil bieden moet ik wel... (Ik noem het trouwens wel therapie, maar eigenlijk heet het ervaringsleer)
Als het goed is begint het in september en zal het 6 tot 8 weken duren. De groep zal bestaan uit 5 tot 7 mensen en iedereen zal de soortgelijke problemen hebben. De eerste keer ga je met je ouders en zijn je ouders er dus bijna de hele tijd bij 👀.
Oké, dat was dat.
Ben je al als postbode begonnen Pin?
En dan had ik nog een vraagje, aangezien jullie allebei Netflix hebben vroeg ik me af wat jullie vinden van 13 Reasons Why? Er komt een nieuw seizoen aan en ik vroeg me eigenlijk af of jullie bij de tegenstanders, de voorstanders of misschien wel de mensen die het nog nooit hebben gekeken horen?
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey Anoniem06
Je bent langs geweest bij een instelling. Ondanks de ziekenhuisgeur en de man waarbij je het gevoel kreeg dat hij je niet mocht, lijk je van plan te zijn de therapie een kans te geven. Wel, dat lijkt me een stap om trots op te zijn 🙂 Ik wens je een fijne groep en nuttige therapiesessies toe.
Het lijkt me nuttig om met school te bespreken welke mogelijkheden voor je openliggen. Wie weet kan je een aangepast traject volgen, of kan school je studiemateriaal bezorgen.
Het nieuwe seizoen van 13 Reasons Why komt eraan? Hm, gemengde gevoelens van mijn kant. Ik vond de vorige seizoenen best heftig, zeker gezien mijn mentale (on)gezondheid. Ben jij van plan te kijken?
Groetjes
Kenshin
Je bent langs geweest bij een instelling. Ondanks de ziekenhuisgeur en de man waarbij je het gevoel kreeg dat hij je niet mocht, lijk je van plan te zijn de therapie een kans te geven. Wel, dat lijkt me een stap om trots op te zijn 🙂 Ik wens je een fijne groep en nuttige therapiesessies toe.
Het lijkt me nuttig om met school te bespreken welke mogelijkheden voor je openliggen. Wie weet kan je een aangepast traject volgen, of kan school je studiemateriaal bezorgen.
Het nieuwe seizoen van 13 Reasons Why komt eraan? Hm, gemengde gevoelens van mijn kant. Ik vond de vorige seizoenen best heftig, zeker gezien mijn mentale (on)gezondheid. Ben jij van plan te kijken?
Groetjes
Kenshin
A
Hey!
Ze zegt zelf dat ik niet alles alleen moet willen, maar als ik mensen niet kan vertrouwen en ze mijn wensen niet respecteren (mijn enige wens is dat er niet naar mijn ouders wordt gemaild) kan en durf ik niet om hulp te vragen Ik denk dat het goed is om dit te bespreken als jullie weer een gesprekje hebben. Wel fijn dat ze opzich positief heeft gereageerd, of niet?
Ja, op zich wel, maar als ze alles door gaat sluizen naar mijn ouders hoeft het van mij niet...
Tja, ik weet het niet, tijdens het eten hadden ze het er weer over dat ze me bij een kleinere instelling willen aanmelden. Ik heb er echt helemaal genoeg van, al deze opties, en ik wil er geen.
Ja, maar ik wil dus niet stoppen met snijden, dus meer dan praten wordt het bij mij denk ik niet.
Ja, ik heb zojuist een mailtje gestuurd, met de vraag waarom ze alles naar mijn ouders wil doorsturen en dat ik dat liever niet heb, want dan vind ik het moeilijk om mensen te vertrouwen. Ik heb geen zin om te wachten op dat gesprekje, want tot dan houd ik het niet vol... Ik voel me niet per se minder gespannen, maar ben wel blij dat ik het heb gezegd.
Groetjes,
Anoniempje
Ja, op zich wel, maar als ze alles door gaat sluizen naar mijn ouders hoeft het van mij niet...
Misschien is het dan gewoon een goed idee om op de wachtlijst te blijven. Dat heb je de zekerheid dat je in ieder geval dáár aan de beurt komt.
Tja, ik weet het niet, tijdens het eten hadden ze het er weer over dat ze me bij een kleinere instelling willen aanmelden. Ik heb er echt helemaal genoeg van, al deze opties, en ik wil er geen.
Je merkt zeg maar niet altijd dat iets therapie is. Soms zijn het eigenlijk gewoon alleen gesprekjes, maar vaak meer gestuurd door je psycholoog, omdat je psycholoog bepaalde dingen wil weten. Maar is bijvoorbeeld echt wel ruimte om zelf je ei kwijt te kunnen.
Sommige therapie dingen vereisen wel echt handelingen enzo, maar dat is dan meer dat je dat thuis moet doen en dat je tijdens de gesprekken uitleg en sturing krijgt. Bij jou denk ik dat ze dus willen dat je stopt met zelfbeschadiging en dat is iets wat je dan zelf moet ''oefenen''. Ik had bv dat ik mijn dwanghandelingen moest afleren en dan kreeg ik tijdens de gesprekken te horen hoe ik dat kon aanpakken, evalueerden we dat enzo en kon ik m'n ei kwijt. Thuis moest ik dan ''echt'' aan de slag.
Ja, maar ik wil dus niet stoppen met snijden, dus meer dan praten wordt het bij mij denk ik niet.
Je hebt je mentor gezegd dat ze wel mocht mailen als dat goed voelde. Daar heb je nu wel soort van spijt van. Je kan ook vertellen dat je dat toch liever niet hebt, maar dat het bv wel oké is dat ze met de orthopedagoog mailt en spreekt.
Ja, ik heb zojuist een mailtje gestuurd, met de vraag waarom ze alles naar mijn ouders wil doorsturen en dat ik dat liever niet heb, want dan vind ik het moeilijk om mensen te vertrouwen. Ik heb geen zin om te wachten op dat gesprekje, want tot dan houd ik het niet vol... Ik voel me niet per se minder gespannen, maar ben wel blij dat ik het heb gezegd.
Groetjes,
Anoniempje
A
Hey,
Je hebt het best moeilijk met het feit dat je mentor weggaat. Dat lijkt me niet raar. Blijkbaar had je gewoon heel erg behoefte aan een vertrouwenspersoon. Zeker aks je moeilijk mensen vertrouwt, kan ik me voorstellen dat dit een klap is.
Ik denk dat het heel goed is om nu met je mentor te bespreken wat je voel omtrent haar vertrek. Op deze manier, door erover te praten, denk ik dat je eerder tot vrede kan komen met haar vertrek.
Het klinkt heel zuur, maar nu kun je nog met haar praten. Straks is ze weg en kun je het hier niet meer over hebben. Je mentor begrijpt je. Praat met haar en zoek samen naar de beste optie. Zorg dat je met een goed gevoel echt afscheid kan nemen. Gun jezelf dat.
Gr. Pin
Je hebt het best moeilijk met het feit dat je mentor weggaat. Dat lijkt me niet raar. Blijkbaar had je gewoon heel erg behoefte aan een vertrouwenspersoon. Zeker aks je moeilijk mensen vertrouwt, kan ik me voorstellen dat dit een klap is.
Ik denk dat het heel goed is om nu met je mentor te bespreken wat je voel omtrent haar vertrek. Op deze manier, door erover te praten, denk ik dat je eerder tot vrede kan komen met haar vertrek.
Het klinkt heel zuur, maar nu kun je nog met haar praten. Straks is ze weg en kun je het hier niet meer over hebben. Je mentor begrijpt je. Praat met haar en zoek samen naar de beste optie. Zorg dat je met een goed gevoel echt afscheid kan nemen. Gun jezelf dat.
Gr. Pin
Bladzijde 6 / 29
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
