Hoi!
Dit is mijn tweede topic in een korte tijd, maar dit moet ik even ergens kwijt.
Ik begrijp niet wat ik verkeerd doe. De hele tijd zeggen mensen tegen mij dat ik fout bezig ben, dat ik slecht ben in wat ik doe, dat ik er niet ben voor anderen, enz. Als ik ze dan vraag wat ik precies verkeerd doe, kunnen ze dat niet zeggen. Hoe verwachten ze dan dat ik mij verbeter?
Verder is er ook iets raars aan de hand waarbij iedereen alles meteen de schuld bij mij zet. Mijn moeder bijvoorbeeld. Zij zegt altijd dat ik naar haar kan komen met mijn problemen, maar als ik dat dan doe, is het meteen allemaal mijn fout. Echt bij alles. Het lijkt een automatisme: als mensen mijn gezicht zien, gaat er een alarmbelletje in hun hoofd af om alle schuld bij mij te leggen. Natuurlijk maak ik fouten, maar soms ben ik er oprecht van overtuigd dat het niet mijn schuld is.
Als ik dan eens doe wat die personen van me vragen, is het nét dat wat ik verkeerd doe. Ik ben het beu dingen te proberen, die uiteindelijk weer als fout worden beschreven. Dan krijg ik weer dingen te horen als 'mongool' of 'je bent te autistisch hiervoor'. Dat zijn al geen scheldwoorden, en daarbij weet niemand, buiten mijn ouders dan, dat ik effectief autisme heb.
Leven is voor het moment meer iets dat ik doe uit hoop dat ik er op een dag wel bijhoor. De mensen rond mij lijken me soms wel dood te willen. Als ze dat willen, hebben ze het maar te vragen, en als ze me een goede reden kunnen geven, maak ik er met plezier (nou ja) een eind aan. Het zal waarschijnlijk toch weer mijn schuld zijn.
Misschien ben ik nooit bedoeld geboren te worden. Ik lees hier topics van mensen die het verdienen te leven, en die zo'n goede personen zijn, ook al zien ze dat zelf soms niet.
Dan vind ik het weer hypocriet van mezelf dat ik personen probeer te doen inzien hoe belangrijk ze zijn, dat ze moeten blijven leven, terwijl ik zelf het liefste dood ben. Ik zie mezelf niet als één van die mensen die het verdienen, maar als iemand die het leven niet waard is. Zien die mensen zichzelf misschien ook zo, en ben ik toch zoals hen?
In mijn overtuiging dat mijn leven nog kan keren, blijf ik leven. Hoe lang zou dat wachten nog duren? Wat verwacht ik hier nu van, dat kan niemand weten. Ik denk dat mijn vraag eerder is: heeft iemand tips om die vervelende gevoelens tegen te gaan? Liefst geen medicijnen, daar ging ik me de vorige keer nog slechter door voelen.
Ondanks mijn geklaag hier, nog steeds met vriendelijke groeten
x
Bladzijde 5 / 8
Is het een idee om gewoon weer een berichtje naar hem te sturen? "Hé hoi, ik ben het, 100Divergent11, van vroeger. Ik moest laatst weer aan vroeger en dus ook aan jou denken. Lijkt het je leuk om weer eens wat te doen in de vakantie?" Of zoiets (dat kun je vast prima zelf invullen).
Ja! Zo'n bord moet je echt doen! Misschien komen er nog geweldige dingen van!
Gr. Pin
Ja! Zo'n bord moet je echt doen! Misschien komen er nog geweldige dingen van!
Gr. Pin
Dat berichtje kan ik eens proberen. Goed idee, dankjewel. Waarschijnlijk neem ik heb voorbeeld dat jij geschreven hebt over, alleen mag ik niet vergeten mijn echte naam in te vullen. Zou weer een typische domme fout van mij zijn.
Soms denk ik eraan naar het park ofzo te gaan, en random mensen aan te spreken. Wie weet komen daar vriendschappen uit. Een beetje zoals Socrates, die filosofische discussies begon met random mensen, maar dan ik, die al blij zou zijn met een gewoon gesprek.
Soms denk ik eraan naar het park ofzo te gaan, en random mensen aan te spreken. Wie weet komen daar vriendschappen uit. Een beetje zoals Socrates, die filosofische discussies begon met random mensen, maar dan ik, die al blij zou zijn met een gewoon gesprek.
Dat berichtje komt vast goed!
Eigenlijk is het sowieso wel een goed idee random mensen in het park aan te spreken. Het schijnt dus dat als je wordt achtervolgd door een verkrachter (je kunt natuurlijk niet ruiken dat het een verkrachter is, dus dit werkt op zich wel bij een achtervolging), het kan helpen een praatje met diegene te maken. Dan heb je namelijk zijn/haar gezicht bekeken en vinden verkrachters je vaak een te groot risico. Of ze vermoorden je nadat ze je hebben verkracht, dat kan natuurlijk ook. (Waarom vertel ik dit?)
Volg mijn advies maar niet op en vermijd gesprekken met enge mensen in de avonduren/het donker.
Eigenlijk is het sowieso wel een goed idee random mensen in het park aan te spreken. Het schijnt dus dat als je wordt achtervolgd door een verkrachter (je kunt natuurlijk niet ruiken dat het een verkrachter is, dus dit werkt op zich wel bij een achtervolging), het kan helpen een praatje met diegene te maken. Dan heb je namelijk zijn/haar gezicht bekeken en vinden verkrachters je vaak een te groot risico. Of ze vermoorden je nadat ze je hebben verkracht, dat kan natuurlijk ook. (Waarom vertel ik dit?)
Volg mijn advies maar niet op en vermijd gesprekken met enge mensen in de avonduren/het donker.
De mogelijkheid om vermoord te worden zit erin? Ik denk dat dat mijn nabestaanden minder pijn zal doen dan zelfmoord. Of niet.
Beter dat berichtje dan.
Beter dat berichtje dan.
Laten we er maar vanuit gaan dat het allebei even erg is en vooral niks onverstandigs doen wat niet meer teruggedraaid kan worden.
Dat lijkt me een goed begin.
Hi 100Divergent11,
Ik ben niet helemaal mee met de laatste reacties, maar ik wil wel zeggen dat “Free Hugs” wel werkt.
Dat hebben we een keertje samen met onze zus op Koningsdag gedaan voor de grap.
Alleen gingen alle jongens naar onze zus en alle meisjes kwamen naar ons :(
Dat vonden we natuurlijk niet leuk, maar ja. Uiteindelijk hebben we er daarom "Free Grouphugs" van gemaakt en dat was wel chill
Het zou leuk zijn als je die beste vriend van vroeger nog eens zou spreken. Gwn ff bijkletsen en misschien de vriendschap hernieuwen?
Ik ga nog wel reageren op de rest, maar we gaan nu ff danstraining doen.
Zet je beste beentje voor om die vriend weer te spreken, dan gaan wij ons beste beentje nu ook voor zetten bij dansen :)
@Pin,
We vinden jouw grappen helemaal niet bruut. We liggen er dubbel om. We houden er wel van als we hard aangepakt worden 😛 .... met zulke grappen. Dus no worries.
Groetjes,
M&M’s
Ik ben niet helemaal mee met de laatste reacties, maar ik wil wel zeggen dat “Free Hugs” wel werkt.
Dat hebben we een keertje samen met onze zus op Koningsdag gedaan voor de grap.
Alleen gingen alle jongens naar onze zus en alle meisjes kwamen naar ons :(
Dat vonden we natuurlijk niet leuk, maar ja. Uiteindelijk hebben we er daarom "Free Grouphugs" van gemaakt en dat was wel chill
Het zou leuk zijn als je die beste vriend van vroeger nog eens zou spreken. Gwn ff bijkletsen en misschien de vriendschap hernieuwen?
Ik ga nog wel reageren op de rest, maar we gaan nu ff danstraining doen.
Zet je beste beentje voor om die vriend weer te spreken, dan gaan wij ons beste beentje nu ook voor zetten bij dansen :)
@Pin,
We vinden jouw grappen helemaal niet bruut. We liggen er dubbel om. We houden er wel van als we hard aangepakt worden 😛 .... met zulke grappen. Dus no worries.
Groetjes,
M&M’s
Vandaag op school was niet echt gezellig. Weer het klassieke: als die ene vriendin alleen met mij is, praat ze tegen mij, maar vanaf dat de anderen erbij zijn, ben ik net lucht. Als we ergens naartoe gaan, gaat dat groepje de hele tijd door zonder op mij te wachten, terwijl zij er een drama van maken als ik niet op hen wacht. Ik ben er alleen als back-upoptie voor als er geen ander entertainment in de buurt is.
Ook in de klas ben ik lucht. Als ik aan een tafel van vier zit, en er komt iemand bijzitten, zeg ik vaak iets als 'hallo' ofzo, of een glimlach als groet. Als ik ergens aan een tafel kom zitten, word er niet eens opgekeken. Als die vriendin dan ergens bijkomt, is het een heel enthousiasme dat zij er is, net als bij alle andere mensen die erbij komen. Alleen bij mij komt geen reactie. Ik begin dat een beetje zat te worden.
Ik begin te vermoeden dat er echt iets mis met me is. Waarschijnlijk zie ik dat zelf niet in, en is het alleen 'live' zichtbaar, wat verklaart waarom jullie mij hier nog helpen. Waarschijnlijk zien jullie dat stomme in mij niet, wat anderen wel zien. Of jullie zijn zo lief dat jullie ook stomme personen helpen, kan ook.
Ofwel moet ik een baan zoeken waarbij ik van thuisuit kan werken en niet de deur uitmoet, ofwel is er geen hoop meer voor mij, ben ik alleen een last voor de wereld, en maak ik er beter een einde aan. Langer zonder vriendschap in het echt lukt niet meer denk ik.
Mijn mentor heb ik gezien, maar die was chaotisch met administratiedingen bezig, dus die heb ik met rust gelaten.
@M en Ms, ik hoop dat danstraining leuk was.
Alle meisjes naar jullie, dat was de bedoeling niet. Ik was jullie waarschijnlijk ook komen knuffelen.
Voor mij zou het niet uitmaken van welk geslacht iemand is, als het maar een lieve knuffel is.
Ook in de klas ben ik lucht. Als ik aan een tafel van vier zit, en er komt iemand bijzitten, zeg ik vaak iets als 'hallo' ofzo, of een glimlach als groet. Als ik ergens aan een tafel kom zitten, word er niet eens opgekeken. Als die vriendin dan ergens bijkomt, is het een heel enthousiasme dat zij er is, net als bij alle andere mensen die erbij komen. Alleen bij mij komt geen reactie. Ik begin dat een beetje zat te worden.
Ik begin te vermoeden dat er echt iets mis met me is. Waarschijnlijk zie ik dat zelf niet in, en is het alleen 'live' zichtbaar, wat verklaart waarom jullie mij hier nog helpen. Waarschijnlijk zien jullie dat stomme in mij niet, wat anderen wel zien. Of jullie zijn zo lief dat jullie ook stomme personen helpen, kan ook.
Ofwel moet ik een baan zoeken waarbij ik van thuisuit kan werken en niet de deur uitmoet, ofwel is er geen hoop meer voor mij, ben ik alleen een last voor de wereld, en maak ik er beter een einde aan. Langer zonder vriendschap in het echt lukt niet meer denk ik.
Mijn mentor heb ik gezien, maar die was chaotisch met administratiedingen bezig, dus die heb ik met rust gelaten.
@M en Ms, ik hoop dat danstraining leuk was.
Alle meisjes naar jullie, dat was de bedoeling niet. Ik was jullie waarschijnlijk ook komen knuffelen.
Voor mij zou het niet uitmaken van welk geslacht iemand is, als het maar een lieve knuffel is.
Hi 100Divergent11,
balen dat je een rotdag achter de rug hebt en dan kom je thuis en dan lees je ook nog mijn onhandige opmerking over “Free Hugs”. Daar wordt je ook niet vrolijk van :(
Sorry, ik had het van de “Free Hugs” een beetje onhandig opgeschreven. Het was voor ons een beetje een teleurstelling dat alle jongens naar onze zus gingen en niet naar ons, want ja, we zijn gay en dan zie je al die leuke jongens met je zus knuffelen :(
Vandaar dat we “Free Grouphugs” gingen doen. Dan konden wij ook met de jongens :P
Natuurlijk hebben we alle meisjes gewoon “gehugged”.
Free hugs zijn er voor iedereen. Dat is de hele opzet van “Free Hugs” ;)
Natuurlijk waren we blij geweest met een hug van jou. Dan hadden we je allemaal eerst apart een hug gegeven en daarna grouphug gedaan
Btw, wat een triest stelletje daar bij jou op school. Hoe moeilijk is het nou om ff “hoi” ofzo tegen jou te zeggen?
Maar aan de andere kant, als twin en ik gaan fietsen, dan komen we zeg maar 100 mensen tegen op de fiets en tegen iedereen zeggen we ”hoi” en als er 10 iets terug zeggen is het veel.
Zelfde gwn op straat. Mensen die ons kennen zeggen wel wat terug (want anders steken we hun huis in de fik, haha, nee dat doen we echt niet :D), maar de meeste die we niet kennen, kijken ons zo aan van “heb ik iets van je aan”.
Meestal als ze niks zeggen dan zeggen wij, net zo hard dat ze het nog kunnen horen, “dan zeg je toch lekker niks terug, ook goed” en dan gaan ze ineens naar ons schreeuwen ofzo. Lekker dan. En dan gaan we lachen en zeggen “oh toch nog een reactie” en dan worden ze echt boos en dan zeggen we “prettige dag verder” :P
Misschien niet netjes van ons, maar ja, niks zeggen is ook aso, dus ja.
Maar ja, het is wel k*t als iedereen dag in dag uit zo reageert of eigenlijk jou negeert
Volgens mij is iedereen die zo reageert of beter gezegd niet reageert, niet goed bij zijn hoofd en zijn wij (twin, jij en ik en nog een paar) strakjes nog de enige normalen die wel gwn “hoi” zeggen.
Ik snap die mensen niet. Allemaal een hele dag naar hun telefoon staren en zodra die piept beginnen ze te typen, maar als er live iemand “hoi” zegt is het kennelijk te ingewikkeld om te antwoorden.
Ik begrijp je punt, alleen voelen wij niet hoe het is om dit elke keer mee te moeten maken, zoals jij dat wel voelt. We zouden dat graag veranderen, maar weten niet hoe.
Ik denk iig niet dat het aan jou ligt, maar aan die anderen.
Hopelijk verbeteren de tijden en kom je mensen tegen die je wel op waarde weten te schatten. Toch maar eens kijken of er een leuk forum over bonsai is? Of een Japan-forum, met gelijkgestemden.
Wel vervelend dat je het buiten school moet zoeken en dat ze niet normaal met je om gaan op school. Ik kan me niet voorstellen dat jij op school heel anders doet dan hier.
Je staat hier voor iedereen klaar en alhoewel niet iedereen een bedankje geeft voor een reactie die jij geplaatst hebt, wordt je hier wel gewaardeerd en terecht.
Het is allemaal wat en het is sws een beetje een lastige week, doordat je vader over een paar dagen ergens anders gaat wonen.
Dat op zich is al iets wat je de laatste tijd bezig houdt. Hebben jullie er ondertussen al samen een beetje over kunnen praten?
Of doet je vader nog steeds alsof er niks aan de hand is?
Misschien is het voor hem echt ook onwerkelijk. Als ik het me goed herinner kwam de (aankondiging van) de scheiding van jouw moeder ook als een soort verrassing voor hem, toch? Of zit ik er helemaal naast?
Het kan, dat als hij verhuisd is, hij zich pas echt gaat realiseren dat het echt zo is en er een hoop dingen anders zullen gaan.
Ik hoop dat er met iedereen een goed contact blijft.
Je papa (net als je mama) houdt van je, maar niet iedereen is er even handig in om dat te tonen. Sommige papa’s en ook mama’s zijn daar nogal onhandig in.
Natuurlijk houdt hij van jou, hij heeft je samen met je mama opgevoed. Misschien heeft hij je wel leren fietsen of heb je andere leuke herinneringen aan of anekdotes over hem. Die blijven er voor altijd, ook al woont hij strakjes ergens anders.
Ik hoorde een tijdje terug een liedje van Bastiaan Ragas. Hij is jaren geleden al gescheiden van zijn eerste vrouw met wie hij samen een zoon(tje) heeft.
Hij heeft na de scheiding een liedje geschreven over/voor zijn zoon(tje).
Hoe het voelt voor hem als papa. Misschien geeft dat liedje ook wel het gevoel van jouw papa weer. Ergens is het misschien een beetje een triest liedje, maar er zit ook kracht en goede gevoelens in.
Ik heb de uitvoering door Angela Groothuizen gekozen, omdat die op Bastiaan Ragas zelf ook een grote indruk maakt, zoals je kunt zien in de videoclip:
https://www.youtube.com/watch?v=yT2fhjASbzs
Angela Groothuizen zingt voor Bastiaan Ragas: De helft van mij
Het origineel gezongen door Bastiaan Ragas kun je via de link bekijken:
https://www.youtube.com/watch?v=F9PypNMH6bE
Songtekst kun je vinden op:
https://www.songteksten.nl/songteksten/75658/bastiaan-ragas/de-helft-van-mij.htm
Hieronder quote ik stukjes van de songtekst tussen aanhalingstekens.
Jouw papa gaat ook zeggen:
“elke week een aantal dagen
maar die gaan te snel voorbij
ik mag niet klagen
maar ik mis de helft van mij”
En:
“ooooit wordt zij ouder en ik weet
dat ik die ondertoon van falen wel vergeet
omdat ik weet in de helft van de tijd
ben ik op afstand maar ik ben haar nergens kwijt”
En tenslotte:
“uit het niets wellen tranen op
van nog niet zo lang geleden
ze bleken te zijn weggestopt
of op zijn minst te zijn vermeden
de beurse plek van onvermogen
kwetsbaar als die is
overrompelt mij
en schreeuwt van dit gemis
dit gemis(2x)”
Sterkte.
Liefs :D
Durf je nog grouphug met ons? :?
Groetjes 🙂,
M&M’s en twin en de rest
PS danstraining was superleuk. Wat lief van je, dat jij altijd degene bent die zulke dingen vraagt 🙂
balen dat je een rotdag achter de rug hebt en dan kom je thuis en dan lees je ook nog mijn onhandige opmerking over “Free Hugs”. Daar wordt je ook niet vrolijk van :(
Sorry, ik had het van de “Free Hugs” een beetje onhandig opgeschreven. Het was voor ons een beetje een teleurstelling dat alle jongens naar onze zus gingen en niet naar ons, want ja, we zijn gay en dan zie je al die leuke jongens met je zus knuffelen :(
Vandaar dat we “Free Grouphugs” gingen doen. Dan konden wij ook met de jongens :P
Natuurlijk hebben we alle meisjes gewoon “gehugged”.
Free hugs zijn er voor iedereen. Dat is de hele opzet van “Free Hugs” ;)
Natuurlijk waren we blij geweest met een hug van jou. Dan hadden we je allemaal eerst apart een hug gegeven en daarna grouphug gedaan
Btw, wat een triest stelletje daar bij jou op school. Hoe moeilijk is het nou om ff “hoi” ofzo tegen jou te zeggen?
Maar aan de andere kant, als twin en ik gaan fietsen, dan komen we zeg maar 100 mensen tegen op de fiets en tegen iedereen zeggen we ”hoi” en als er 10 iets terug zeggen is het veel.
Zelfde gwn op straat. Mensen die ons kennen zeggen wel wat terug (want anders steken we hun huis in de fik, haha, nee dat doen we echt niet :D), maar de meeste die we niet kennen, kijken ons zo aan van “heb ik iets van je aan”.
Meestal als ze niks zeggen dan zeggen wij, net zo hard dat ze het nog kunnen horen, “dan zeg je toch lekker niks terug, ook goed” en dan gaan ze ineens naar ons schreeuwen ofzo. Lekker dan. En dan gaan we lachen en zeggen “oh toch nog een reactie” en dan worden ze echt boos en dan zeggen we “prettige dag verder” :P
Misschien niet netjes van ons, maar ja, niks zeggen is ook aso, dus ja.
Maar ja, het is wel k*t als iedereen dag in dag uit zo reageert of eigenlijk jou negeert
Volgens mij is iedereen die zo reageert of beter gezegd niet reageert, niet goed bij zijn hoofd en zijn wij (twin, jij en ik en nog een paar) strakjes nog de enige normalen die wel gwn “hoi” zeggen.
Ik snap die mensen niet. Allemaal een hele dag naar hun telefoon staren en zodra die piept beginnen ze te typen, maar als er live iemand “hoi” zegt is het kennelijk te ingewikkeld om te antwoorden.
Ik begrijp je punt, alleen voelen wij niet hoe het is om dit elke keer mee te moeten maken, zoals jij dat wel voelt. We zouden dat graag veranderen, maar weten niet hoe.
Ik denk iig niet dat het aan jou ligt, maar aan die anderen.
Hopelijk verbeteren de tijden en kom je mensen tegen die je wel op waarde weten te schatten. Toch maar eens kijken of er een leuk forum over bonsai is? Of een Japan-forum, met gelijkgestemden.
Wel vervelend dat je het buiten school moet zoeken en dat ze niet normaal met je om gaan op school. Ik kan me niet voorstellen dat jij op school heel anders doet dan hier.
Je staat hier voor iedereen klaar en alhoewel niet iedereen een bedankje geeft voor een reactie die jij geplaatst hebt, wordt je hier wel gewaardeerd en terecht.
Het is allemaal wat en het is sws een beetje een lastige week, doordat je vader over een paar dagen ergens anders gaat wonen.
Dat op zich is al iets wat je de laatste tijd bezig houdt. Hebben jullie er ondertussen al samen een beetje over kunnen praten?
Of doet je vader nog steeds alsof er niks aan de hand is?
Misschien is het voor hem echt ook onwerkelijk. Als ik het me goed herinner kwam de (aankondiging van) de scheiding van jouw moeder ook als een soort verrassing voor hem, toch? Of zit ik er helemaal naast?
Het kan, dat als hij verhuisd is, hij zich pas echt gaat realiseren dat het echt zo is en er een hoop dingen anders zullen gaan.
Ik hoop dat er met iedereen een goed contact blijft.
Je papa (net als je mama) houdt van je, maar niet iedereen is er even handig in om dat te tonen. Sommige papa’s en ook mama’s zijn daar nogal onhandig in.
Natuurlijk houdt hij van jou, hij heeft je samen met je mama opgevoed. Misschien heeft hij je wel leren fietsen of heb je andere leuke herinneringen aan of anekdotes over hem. Die blijven er voor altijd, ook al woont hij strakjes ergens anders.
Ik hoorde een tijdje terug een liedje van Bastiaan Ragas. Hij is jaren geleden al gescheiden van zijn eerste vrouw met wie hij samen een zoon(tje) heeft.
Hij heeft na de scheiding een liedje geschreven over/voor zijn zoon(tje).
Hoe het voelt voor hem als papa. Misschien geeft dat liedje ook wel het gevoel van jouw papa weer. Ergens is het misschien een beetje een triest liedje, maar er zit ook kracht en goede gevoelens in.
Ik heb de uitvoering door Angela Groothuizen gekozen, omdat die op Bastiaan Ragas zelf ook een grote indruk maakt, zoals je kunt zien in de videoclip:
https://www.youtube.com/watch?v=yT2fhjASbzs
Angela Groothuizen zingt voor Bastiaan Ragas: De helft van mij
Het origineel gezongen door Bastiaan Ragas kun je via de link bekijken:
https://www.youtube.com/watch?v=F9PypNMH6bE
Songtekst kun je vinden op:
https://www.songteksten.nl/songteksten/75658/bastiaan-ragas/de-helft-van-mij.htm
Hieronder quote ik stukjes van de songtekst tussen aanhalingstekens.
Jouw papa gaat ook zeggen:
“elke week een aantal dagen
maar die gaan te snel voorbij
ik mag niet klagen
maar ik mis de helft van mij”
En:
“ooooit wordt zij ouder en ik weet
dat ik die ondertoon van falen wel vergeet
omdat ik weet in de helft van de tijd
ben ik op afstand maar ik ben haar nergens kwijt”
En tenslotte:
“uit het niets wellen tranen op
van nog niet zo lang geleden
ze bleken te zijn weggestopt
of op zijn minst te zijn vermeden
de beurse plek van onvermogen
kwetsbaar als die is
overrompelt mij
en schreeuwt van dit gemis
dit gemis(2x)”
Sterkte.
Liefs :D
Durf je nog grouphug met ons? :?
Groetjes 🙂,
M&M’s en twin en de rest
PS danstraining was superleuk. Wat lief van je, dat jij altijd degene bent die zulke dingen vraagt 🙂
Een eigenschap die bij mij zeer sterk aanwezig is, is koppigheid. Ook al word ik een hele dag genegeerd, blijf ik steeds 'hoi' zeggen, ook al is het met een trilstem en tranen in mijn ogen.
Als ik ga wandelen kom ik ook wat mensen tegen, vaak dezelfde. Meestal kan je op voorhand een beetje inschatten of ze iets terug gaan zeggen, uit de manier hoe ze wegkijken. Er is een vrouw die zich volgens mij heel erg begint te ergeren aan mijn 'hoi', terwijl het een normale 'hoi' is, niet eens met een geïrriteerde toon ofzo, ondanks dat ze altijd boos terugkijkt.
Soms kom ik een jongen tegen die altijd op zijn gsm bezig is, met een herdershond. Als ik 'hoi' tegen hem zeg, kijkt die naar me alsof ik in Samurai-outfit met een zwaard heb staan zwaaien.
Het lijkt me grappig om in plaats van 'hoi' eens 'konnichiwa' (Japans) of 'annyeong haseyo' (Koreaans) te gaan zeggen. Ben benieuwd wie het opvalt.
Dat is een beetje mijn manier van moeilijk doen. Hoe onaardig anderen doen, gewoon met een kalme stem antwoorden en rustig blijven. Dat lokt nog een kwadere reactie bij ze uit, maar wat gaan ze doen, boos worden omdat ik niet boos wordt?
Mijn vader is nogal druk met zijn werk momenteel. Verder doet hij gewoon alsof er niets aan de hand is, terwijl hij verhuisdozen zit te vullen. Deze hele situatie heeft ergens iets komisch.
Voor mijn vader was de aankondiging van de scheiding een verrassing, maar naar mijn mening had hij het kunnen voelen aankomen. De sfeer is de laatste jaren niet goed in huis, er hangt een constante spanning en er zijn vaak ruzies. Ik had vermoed dat hij het had zien aankomen.
Grouphug met jullie, altijd. @Pin, kom jij er ook bij?
Wat ik momenteel heel vaak luister: https://www.youtube.com/watch?v=T8V9a6wl1oI
Wat de lyrics betekent weet ik niet, maar de muziek en hoe hij zijn stem gebruikt drukken uit hoe ik mij voel.
Grappig hoe jouw/jullie reacties mij altijd wat blijer kunnen maken. Vooral als ik ze lees als ik net wakker word, dan begint mijn dag goed met een glimlach.
Als ik het goed gezien heb, is deze reactie geplaatst midden in de nacht. Op m&m's en knuffels alleen kan je niet leven, ook genoeg slapen hoor.
Als ik ga wandelen kom ik ook wat mensen tegen, vaak dezelfde. Meestal kan je op voorhand een beetje inschatten of ze iets terug gaan zeggen, uit de manier hoe ze wegkijken. Er is een vrouw die zich volgens mij heel erg begint te ergeren aan mijn 'hoi', terwijl het een normale 'hoi' is, niet eens met een geïrriteerde toon ofzo, ondanks dat ze altijd boos terugkijkt.
Soms kom ik een jongen tegen die altijd op zijn gsm bezig is, met een herdershond. Als ik 'hoi' tegen hem zeg, kijkt die naar me alsof ik in Samurai-outfit met een zwaard heb staan zwaaien.
Het lijkt me grappig om in plaats van 'hoi' eens 'konnichiwa' (Japans) of 'annyeong haseyo' (Koreaans) te gaan zeggen. Ben benieuwd wie het opvalt.
Dat is een beetje mijn manier van moeilijk doen. Hoe onaardig anderen doen, gewoon met een kalme stem antwoorden en rustig blijven. Dat lokt nog een kwadere reactie bij ze uit, maar wat gaan ze doen, boos worden omdat ik niet boos wordt?
Mijn vader is nogal druk met zijn werk momenteel. Verder doet hij gewoon alsof er niets aan de hand is, terwijl hij verhuisdozen zit te vullen. Deze hele situatie heeft ergens iets komisch.
Voor mijn vader was de aankondiging van de scheiding een verrassing, maar naar mijn mening had hij het kunnen voelen aankomen. De sfeer is de laatste jaren niet goed in huis, er hangt een constante spanning en er zijn vaak ruzies. Ik had vermoed dat hij het had zien aankomen.
Grouphug met jullie, altijd. @Pin, kom jij er ook bij?
Wat ik momenteel heel vaak luister: https://www.youtube.com/watch?v=T8V9a6wl1oI
Wat de lyrics betekent weet ik niet, maar de muziek en hoe hij zijn stem gebruikt drukken uit hoe ik mij voel.
Grappig hoe jouw/jullie reacties mij altijd wat blijer kunnen maken. Vooral als ik ze lees als ik net wakker word, dan begint mijn dag goed met een glimlach.
Als ik het goed gezien heb, is deze reactie geplaatst midden in de nacht. Op m&m's en knuffels alleen kan je niet leven, ook genoeg slapen hoor.
Hi!
Ik zat te twijfelen deze reactie te bewaren voor morgenochtend, zodat je dag goed begint, maar het is ook leuk als deze goed eindigt en nu heb ik tijd en nou ja, morgenochtend ook, want ik begin pas laat, maar dan vergeet ik het misschien. Dus ja, ik doe het maar gewoon nu. Je kunt nu altijd nog beslissen om de reactie even te laten liggen, zodat je hem morgenochtend kan lezen 🙂 Keuzes keuzes.
Ik vind het zéér kwalijk dat er een aantal mensen in jouw omgeving rondhobbelen die het maken dat jij eigenlijk dood wilt. Zij geven jou te weinig terug (zeker in vergelijking wat jij hen geeft) (ze geven jou zeg maar niks en jij hen praktisch alles). Ik kan echt heel erg kwaad hierom worden. Kijk, natuurlijk zul je irl anders zijn dan op het forum, maar die mooie kwaliteiten die wij hier kunnen terugzien (jouw behulpzaamheid en vriendelijkheid bijvoorbeeld), dat zijn gewoon dingen die jij irl ook gewoon uitstraalt. Ik weet echt niet waarom de wereld allemaal verwende nesten en ondankbare krengen naast jou op de wereld heeft gezet, maar jij verdient echt beter! Misschien dacht het lot, laten we 100Divergent11 naast deze stomme mensen zetten, misschien dat ze deze mensen kan helpen iets minder stom te worden, maar daar zijn ze gewoon te stom voor denk ik.
Want een omgeving heeft zó véél invloed. Ik merk het bij mezelf. Aan het begin van het jaar liep alles stroef met vrienden, nu verloopt alles soepel. Ik voel mij daardoor op school een stuk meer op mijn gemak.
Ik kan mij eigenlijk ook niet goed voorstellen dat er niemand rondloopt die jou wel op waarde schat in jouw omgeving. Ik vraag me echt af waar zij zijn. Misschien zit er wel een aardige jongen of meisje in precies dezelfde situatie als jij en moeten jullie elkaar alleen nog vinden.
Ik schrik er ook van dat je de negatieve input uit jouw omgeving bent gaan geloven. Eigenlijk is het een beetje hetzelfde als bij mij. Ik geloof dat ik een afwijking ben, omdat mijn omgeving me dat (in)direct wijs maakt. Jij gelooft dat je beter niet kan leven, omdat jij die signalen oppikt uit je omgeving. Echter denk ik dat we ons allebei los moeten rukken van de mening van anderen en gewoon kijken wat we echt van onszelf vinden. Diep in ons hart. Dát persoon, onaangetast door kritiek en gedoe. Ik weet dat dat persoon er bij jou is en ik weet dat dat persoon wilt en gaat zegevieren.
Aaaaa, ik ben gefrustreerd. Ik wil je iets nuttigs kunnen meegeven. Volgens mij zeg ik iedere keer hetzelfde. Ik word boos op jouw omgeving en verwonder me over het feit dat niemand jouw kwaliteiten inziet. En dat meen ik ook, anders zou ik het niet continu zeggen. Ik zou gewoon graag willen dat ik de gouden tip bedenk waardoor jij in contact komt met een heel leuk persoon.
Oké, misschien is dit een vreemde invalshoek, maar het kwam opeens bij mij naar boven. Je volgt therapie, maar misschien kun je wel aangeven om een ander soort therapie te gaan volgen en dan doel ik op groepstherapie. Eigenlijk lijkt dat mij persoonlijk nog de enige vorm van therapie die ik wel wil proberen. Kijk, je weet wel dat je niet de enige bent, maar ik denk dat het gewoon heel erg fijn is om alsnog geconfronteerd te worden met het feit dat je niet alleen bent. Je kunt daar in een veilige omgeving steun uit elkaar halen bij personen die je in real life ziet, mét professionele begeleiding. Misschien is dat ook wel iets voor jou? Je zou eens kunnen googelen of er iets bij jou in de buurt zit (wss wel, bij mij in de buurt zijn er echt wel een aantal opties zei m'n moeder. Ze zei dat het veel wordt 'georganiseerd').
Ik weet ook niet of dit wat is, maar het is nu vakantie (voor jou iig, ik moet nog 1.5 week). Omdat mensen met autisme zich vaak gaan vervelende (ik ben één van hen), worden er dingen als 'dagbesteding' georganiseerd. Voor de meeste dingen moet je wel betalen, maar dan ga je dus eigenlijk allemaal toffe dingen doen met mensen die iets met jou gemeen hebben :)
Of op een kamp deze zomer? Iets met paardrijden ofzo? Of iets in de natuur met een jongerenkamp? Is dat misschien iets? Je hoeft dat geen dikke vrienden met iedereen te worden, maar volgens mij zijn die dingen altijd best gezellig.
Ik denk dat dat hallo zeggen in het Japans of Koreaans best wel leuk is om te doen. Echt, hun gezichten zijn vast geniaal dan!
Koppig zijn kan een hele mooie eigenschap zijn. Dat bewijst maar weer wat voor een volhouder je kan zijn. Ook om beter te worden dus.
Grouphug? Sure, waarom niet :P;) Ik join wel.
Ik hoop dat je ondanks mijn gewoonte om in herhaling te vallen, je er toch wel iets aan hebt :)
Gr. Pin
Ik zat te twijfelen deze reactie te bewaren voor morgenochtend, zodat je dag goed begint, maar het is ook leuk als deze goed eindigt en nu heb ik tijd en nou ja, morgenochtend ook, want ik begin pas laat, maar dan vergeet ik het misschien. Dus ja, ik doe het maar gewoon nu. Je kunt nu altijd nog beslissen om de reactie even te laten liggen, zodat je hem morgenochtend kan lezen 🙂 Keuzes keuzes.
Ik vind het zéér kwalijk dat er een aantal mensen in jouw omgeving rondhobbelen die het maken dat jij eigenlijk dood wilt. Zij geven jou te weinig terug (zeker in vergelijking wat jij hen geeft) (ze geven jou zeg maar niks en jij hen praktisch alles). Ik kan echt heel erg kwaad hierom worden. Kijk, natuurlijk zul je irl anders zijn dan op het forum, maar die mooie kwaliteiten die wij hier kunnen terugzien (jouw behulpzaamheid en vriendelijkheid bijvoorbeeld), dat zijn gewoon dingen die jij irl ook gewoon uitstraalt. Ik weet echt niet waarom de wereld allemaal verwende nesten en ondankbare krengen naast jou op de wereld heeft gezet, maar jij verdient echt beter! Misschien dacht het lot, laten we 100Divergent11 naast deze stomme mensen zetten, misschien dat ze deze mensen kan helpen iets minder stom te worden, maar daar zijn ze gewoon te stom voor denk ik.
Want een omgeving heeft zó véél invloed. Ik merk het bij mezelf. Aan het begin van het jaar liep alles stroef met vrienden, nu verloopt alles soepel. Ik voel mij daardoor op school een stuk meer op mijn gemak.
Ik kan mij eigenlijk ook niet goed voorstellen dat er niemand rondloopt die jou wel op waarde schat in jouw omgeving. Ik vraag me echt af waar zij zijn. Misschien zit er wel een aardige jongen of meisje in precies dezelfde situatie als jij en moeten jullie elkaar alleen nog vinden.
Ik schrik er ook van dat je de negatieve input uit jouw omgeving bent gaan geloven. Eigenlijk is het een beetje hetzelfde als bij mij. Ik geloof dat ik een afwijking ben, omdat mijn omgeving me dat (in)direct wijs maakt. Jij gelooft dat je beter niet kan leven, omdat jij die signalen oppikt uit je omgeving. Echter denk ik dat we ons allebei los moeten rukken van de mening van anderen en gewoon kijken wat we echt van onszelf vinden. Diep in ons hart. Dát persoon, onaangetast door kritiek en gedoe. Ik weet dat dat persoon er bij jou is en ik weet dat dat persoon wilt en gaat zegevieren.
Aaaaa, ik ben gefrustreerd. Ik wil je iets nuttigs kunnen meegeven. Volgens mij zeg ik iedere keer hetzelfde. Ik word boos op jouw omgeving en verwonder me over het feit dat niemand jouw kwaliteiten inziet. En dat meen ik ook, anders zou ik het niet continu zeggen. Ik zou gewoon graag willen dat ik de gouden tip bedenk waardoor jij in contact komt met een heel leuk persoon.
Oké, misschien is dit een vreemde invalshoek, maar het kwam opeens bij mij naar boven. Je volgt therapie, maar misschien kun je wel aangeven om een ander soort therapie te gaan volgen en dan doel ik op groepstherapie. Eigenlijk lijkt dat mij persoonlijk nog de enige vorm van therapie die ik wel wil proberen. Kijk, je weet wel dat je niet de enige bent, maar ik denk dat het gewoon heel erg fijn is om alsnog geconfronteerd te worden met het feit dat je niet alleen bent. Je kunt daar in een veilige omgeving steun uit elkaar halen bij personen die je in real life ziet, mét professionele begeleiding. Misschien is dat ook wel iets voor jou? Je zou eens kunnen googelen of er iets bij jou in de buurt zit (wss wel, bij mij in de buurt zijn er echt wel een aantal opties zei m'n moeder. Ze zei dat het veel wordt 'georganiseerd').
Ik weet ook niet of dit wat is, maar het is nu vakantie (voor jou iig, ik moet nog 1.5 week). Omdat mensen met autisme zich vaak gaan vervelende (ik ben één van hen), worden er dingen als 'dagbesteding' georganiseerd. Voor de meeste dingen moet je wel betalen, maar dan ga je dus eigenlijk allemaal toffe dingen doen met mensen die iets met jou gemeen hebben :)
Of op een kamp deze zomer? Iets met paardrijden ofzo? Of iets in de natuur met een jongerenkamp? Is dat misschien iets? Je hoeft dat geen dikke vrienden met iedereen te worden, maar volgens mij zijn die dingen altijd best gezellig.
Ik denk dat dat hallo zeggen in het Japans of Koreaans best wel leuk is om te doen. Echt, hun gezichten zijn vast geniaal dan!
Koppig zijn kan een hele mooie eigenschap zijn. Dat bewijst maar weer wat voor een volhouder je kan zijn. Ook om beter te worden dus.
Grouphug? Sure, waarom niet :P;) Ik join wel.
Ik hoop dat je ondanks mijn gewoonte om in herhaling te vallen, je er toch wel iets aan hebt :)
Gr. Pin
Ik zal jouw reactie mijn avond laten opfleuren :)
Ik zit eraan te denken of er een "dating-app" bestaat voor vriendschappen. Misschien vraag ik dat eens aan mijn psychiater. Nadeel is wel dat op zo'n app misschien ook "types met slechte bedoelingen" rondhangen. Dat was het geval bij een app die ik had waar je met mensen kon praten, waar ik aan de praat was geraakt met iemand die een depressie had. Ik probeerde hem te helpen, en daarna begon hij heel lief te doen, en bleef dat van zijn depressie wat achterwege. Vervolgens begon hij te zeggen dat hij me miste, toen begon ik het een beetje verdacht te vinden, ook met de hartjes die hij stuurde, en uiteindelijk wilde hij een spel spelen met foto's. Toen heb ik het contact met hem verbroken.
Dat gebeurt er als ik probeer vriendelijk te zijn, en iemand erop ingaat.
Ik zou mijzelf ok gezelschap vinden denk ik. Moeilijk om van mijzelf te zeggen. Het ding is, als anderen dat niet inzien, ik daar niets aan heb.
Groepstherapie, ja, misschien wel. Ik heb dat nooit als een optie bekeken, geen idee waarom. Daar ga ik eens over nadenken. Misschien kom ik daar leuke mensen tegen.
Een kamp ofzo, ja, misschien. Ik ga eens rondkijken. Misschien worden er wel dingen georganiseerd voor Japan-geobsedeerden als ik.
Oh ja trouwens, mijn mentor heeft geantwoord. Mijn ouders moeten morgen naar het oudercontact, en misschien gaan ze met een leerlingenbegeleider bespreken wat ze met mij aanmoeten. Mijn ouders en school denken dat ik zo 'depressief en asociaal' doe door het autisme, en ze zeggen dat ik moet stoppen de oorzaak bij mijn omgeving te leggen. Gaat gezellig worden morgen.
Bedankt voor je lieve reactie. Mijn avond, en mijn moed voor morgen, laatste schooldag (en rapport, sos), zijn erop verbeterd.
Ik zit eraan te denken of er een "dating-app" bestaat voor vriendschappen. Misschien vraag ik dat eens aan mijn psychiater. Nadeel is wel dat op zo'n app misschien ook "types met slechte bedoelingen" rondhangen. Dat was het geval bij een app die ik had waar je met mensen kon praten, waar ik aan de praat was geraakt met iemand die een depressie had. Ik probeerde hem te helpen, en daarna begon hij heel lief te doen, en bleef dat van zijn depressie wat achterwege. Vervolgens begon hij te zeggen dat hij me miste, toen begon ik het een beetje verdacht te vinden, ook met de hartjes die hij stuurde, en uiteindelijk wilde hij een spel spelen met foto's. Toen heb ik het contact met hem verbroken.
Dat gebeurt er als ik probeer vriendelijk te zijn, en iemand erop ingaat.
Ik zou mijzelf ok gezelschap vinden denk ik. Moeilijk om van mijzelf te zeggen. Het ding is, als anderen dat niet inzien, ik daar niets aan heb.
Groepstherapie, ja, misschien wel. Ik heb dat nooit als een optie bekeken, geen idee waarom. Daar ga ik eens over nadenken. Misschien kom ik daar leuke mensen tegen.
Een kamp ofzo, ja, misschien. Ik ga eens rondkijken. Misschien worden er wel dingen georganiseerd voor Japan-geobsedeerden als ik.
Oh ja trouwens, mijn mentor heeft geantwoord. Mijn ouders moeten morgen naar het oudercontact, en misschien gaan ze met een leerlingenbegeleider bespreken wat ze met mij aanmoeten. Mijn ouders en school denken dat ik zo 'depressief en asociaal' doe door het autisme, en ze zeggen dat ik moet stoppen de oorzaak bij mijn omgeving te leggen. Gaat gezellig worden morgen.
Bedankt voor je lieve reactie. Mijn avond, en mijn moed voor morgen, laatste schooldag (en rapport, sos), zijn erop verbeterd.
Hi 100Divergent11,
Ik weet wel een paar apps waar je wellicht wat aan hebt, maar ik vraag me af of ik deze met je mag delen van de forumregels... Het is namelijk geen garantie dat je mij daar tegenkomt en ik deel geen contactgegevens. De app is niet commercieel, maar idk. Ik weet niet of het mag. Wat denk jij?
Ja, een soort dating-app voor vriendschappen. Dat zou toch mooi zijn?
Als er een soort Japan-fanclub is, zou dat natuurlijk helemaal geweldig zijn!
Mijn ouders en school denken dat ik zo 'depressief en asociaal' doe door het autisme, en ze zeggen dat ik moet stoppen de oorzaak bij mijn omgeving te leggen.
Weer een bewijs dat mijn theorie klopt. De maatschappij moet stoppen haar gebreken te verstoppen in mensen zoals wij, die niks fout hebben gedaan. Kijk, het is goed om jezelf te kennen met je sterke en zwakke kanten, maar jouw depressieve en asociale (even serieus, jij en asociaal? Of bedoelen ze niet de onbeleefde versie, maar de niet-sociale versie? Dan nog steeds...)
gedrag lijkt mij overduidelijk door omgevingsfactoren te worden veroorzaakt.
Wel fijn dat je mentor in ieder geval heeft geantwoord en dat ze je wel serieus nemen en dus willen helpen, lijk me(?)
Veel succes morgen en fijn dat je daarna lekker kan relaxen in de vakantie!
Gr. Pin 🙂
Ik weet wel een paar apps waar je wellicht wat aan hebt, maar ik vraag me af of ik deze met je mag delen van de forumregels... Het is namelijk geen garantie dat je mij daar tegenkomt en ik deel geen contactgegevens. De app is niet commercieel, maar idk. Ik weet niet of het mag. Wat denk jij?
Ja, een soort dating-app voor vriendschappen. Dat zou toch mooi zijn?
Als er een soort Japan-fanclub is, zou dat natuurlijk helemaal geweldig zijn!
Weer een bewijs dat mijn theorie klopt. De maatschappij moet stoppen haar gebreken te verstoppen in mensen zoals wij, die niks fout hebben gedaan. Kijk, het is goed om jezelf te kennen met je sterke en zwakke kanten, maar jouw depressieve en asociale (even serieus, jij en asociaal? Of bedoelen ze niet de onbeleefde versie, maar de niet-sociale versie? Dan nog steeds...)
gedrag lijkt mij overduidelijk door omgevingsfactoren te worden veroorzaakt.
Wel fijn dat je mentor in ieder geval heeft geantwoord en dat ze je wel serieus nemen en dus willen helpen, lijk me(?)
Veel succes morgen en fijn dat je daarna lekker kan relaxen in de vakantie!
Gr. Pin 🙂
Vandaag laatste schooldag gehad en rapport. Dat ging best goed, ik ben vandaag maar een paar keer als een idioot aangesproken, mijn rapport was goed, en dan denk je, wat zou deze dag om zeep kunnen helpen, je mag even raden... 100Divergent11 die op de trap struikelt met een kopje thee, hete thee over haar arm krijgt en het kopje met het bordje eronder laat vallen, dat in stukken breekt, op het tapijt. *klap klap klap*
Het was groene thee, en dankzij de haardroger zie je niet meer dat het nat was, maar het kopje is helemaal kapot. Ik heb nog even gedacht er een kunstprojectje van te maken met kintsukuroi, maar dat heb ik maar laten zitten. Wordt gezellig, straks aan tafel met mijn bijna-uit-elkaar-ouders uitleggen hoe ik dat weer voor elkaar gekregen heb. Als ze dat aan autisme kunnen linken, krijgen ze een prijs voor originaliteit.
Door het droogwrijven van het tapijt in combinatie met de haardroger, heb ik schaafwonden op mijn handen, en mijn arm doet pijn van de hete thee, dus eigenlijk ben ik al gestraft, niet? :?
Het was groene thee, en dankzij de haardroger zie je niet meer dat het nat was, maar het kopje is helemaal kapot. Ik heb nog even gedacht er een kunstprojectje van te maken met kintsukuroi, maar dat heb ik maar laten zitten. Wordt gezellig, straks aan tafel met mijn bijna-uit-elkaar-ouders uitleggen hoe ik dat weer voor elkaar gekregen heb. Als ze dat aan autisme kunnen linken, krijgen ze een prijs voor originaliteit.
Door het droogwrijven van het tapijt in combinatie met de haardroger, heb ik schaafwonden op mijn handen, en mijn arm doet pijn van de hete thee, dus eigenlijk ben ik al gestraft, niet? :?
Hai,
Onhandigheid overkomt iedereen wel eens. Sommigen hebben er iets vaker last van dan anderen, maar dat is nog steeds niet met opzet. Dus jij verdient helemaal geen straf! Jij verdient een lekker kopje thee dat niet valt!
Oeoeoe, let op. Ik ga het aan je autisme linken:
Normale mensen laten niet zomaar een kopje thee vallen. Zeker niet als ze een trap op lopen. Ze zijn dan erg geconcentreerd op het kopje thee. Maar jij hebt autisme. Je zat vast weer in je eigen wereldje toen je de trap op liep en stapte toen mis en liet het vallen. Je moet ook niet zo vaak in je eigen wereldje zitten! Foei!
Oké, dat is echt de grootste bullshit in de geschiedenis van bullshit. Het is de grootste drol en lading stront die een stier (bull) kan uitpoepen. Als er een nobelprijs voor de onzin zou bestaan, zou dit verhaal glansrijk winnen zonder enige concurrentie winnen. Het is zo belachelijk dat als je dit aan je psychiater vertelt, hij je meteen medicatie voorschrijft tegen waanbeelden en illusies.
Ofwel, het linken kan, maar is onzin.
Heb je je wonden goed verzorgt? Arm onder de lauwe kraan gehouden en schaafwonden ontsmet en eventueel stukjes glas eruit gehaald?
Veel succes aan tafel (ook al heb je waarschijnlijk al gegeten (ik weet niet hoe laat je gewoonlijk eet))!
Gr. Pin
Onhandigheid overkomt iedereen wel eens. Sommigen hebben er iets vaker last van dan anderen, maar dat is nog steeds niet met opzet. Dus jij verdient helemaal geen straf! Jij verdient een lekker kopje thee dat niet valt!
Oeoeoe, let op. Ik ga het aan je autisme linken:
Normale mensen laten niet zomaar een kopje thee vallen. Zeker niet als ze een trap op lopen. Ze zijn dan erg geconcentreerd op het kopje thee. Maar jij hebt autisme. Je zat vast weer in je eigen wereldje toen je de trap op liep en stapte toen mis en liet het vallen. Je moet ook niet zo vaak in je eigen wereldje zitten! Foei!
Oké, dat is echt de grootste bullshit in de geschiedenis van bullshit. Het is de grootste drol en lading stront die een stier (bull) kan uitpoepen. Als er een nobelprijs voor de onzin zou bestaan, zou dit verhaal glansrijk winnen zonder enige concurrentie winnen. Het is zo belachelijk dat als je dit aan je psychiater vertelt, hij je meteen medicatie voorschrijft tegen waanbeelden en illusies.
Ofwel, het linken kan, maar is onzin.
Heb je je wonden goed verzorgt? Arm onder de lauwe kraan gehouden en schaafwonden ontsmet en eventueel stukjes glas eruit gehaald?
Veel succes aan tafel (ook al heb je waarschijnlijk al gegeten (ik weet niet hoe laat je gewoonlijk eet))!
Gr. Pin
Hi 100Divergent11,
In een andere taal “hoi” zeggen lijkt me ook wel leuk. Tegen die bozige vrouw zou ik “konichiwa” zeggen en als je die jongen met zijn hond weer tegenkomt zou je eigenlijk één keertje echt een samourai outfit aan moeten doen en de volgende dag weer als vroeger, dan gaat hij misschien aan zichzelf twijfelen.
Je kunt ook als in het filmpje doen. Ik weet niet of je een scooter hebt, maar alleen met een helm op kan ook wel, denk ik. Ik vind het wel grappig wat ie doet, zie
https://www.youtube.com/watch?v=SBM-4x0_ZJI
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt met dat liedje van dat linkje en zijn stem.
De (Engelse) lyrics staan in de clip, maar het gaat nog al snel als je het wilt lezen, daarom heb ik een linkje naar de songtekst (o.a Engels):
https://genius.com/10823326
In de linkerkolom staat de songtekst en in de rechter kolom een soort van uitleg.
Ik heb alleen de link hier gezet en niet de tekst en uitleg, want ik weet niet of je je eigen betekenis er aan wilt blijven geven of de uitleg ook wel leuk vindt.
Leuk om te horen dat we je af en toe weer een beetje kunnen laten glimlachen. Het was wel laat toen ik die reactie plaatste, maar soms moeten dingen gwn ff.
Wij leven wel op M&M’s en knuffels en slapen is voor mietjes, d u s dat doen we dan ook wel genoeg, alleen soms op een beetje rare tijden :P
@Pin geeft al weer een heleboel goede tips. Dus daar kun je misschien wel iets mee doen.
Tsja, dan zit je een keertje op een app en lijk je een leuk contact te hebben en dan gaat het weer die kant op.
Ik heb wel eens gehoord van buddies, maar ik weet niet precies hoe het werkt. Volgens mij is dat een vrijwilliger van jouw leeftijd (als je dat wilt of anders ouder) die af en toe leuke dingen met je gaat doen. Dat kan van alles zijn, dus de stad in of gezellig thuis iets doen, zoals iets bakken en andere dingen. Zelf ken ik niet echt een organisatie, maar als je in google op “buddy voor kind met autisme” zoekt, dan zie je allerlei organisaties. Misschien kent je psycholoog/psychiater wel een geschikte buddy-organisatie. Als je dat zelf ook leuk zou vinden natuurlijk.
Hopelijk levert het gesprek op school iets positiefs op. Veel sterkte daarmee of is het ondertussen gisteren al geweest, want ik ben een beetje laat met reageren.
Goed dat je rapport goed is en je vakantie nu begonnen is. Hopelijk zijn er voldoende leuke dingen om te doen met mensen die wel om je geven.
Wat een pech dat je gevallen bent met die warme thee en dat je je zeer hebt gedaan. Hopelijk vallen de verwondingen een dag later een beetje mee.
Ongelukjes gebeuren altijd, dat is niet jouw schuld. Anders ga je een keertje met ons mee naar de Mac. Ik ben daar al 2 x gevallen met een dienblad vol lekkere dingen. Alleen toen het allemaal op de grond lag, zag het er ineens een stuk minder lekker uit
Het ging ongeveer zo:
https://www.youtube.com/watch?v=ORqpXTqRDqE
We zijn nog wel vaker gevallen en er werd altijd om ons gelachen, bv. in het spiegelparadijs (2:05) of tijdens het winkelen, gewichtheffen of toen ik zelf mijn haar geknipt had (vanaf 4:05): https://www.youtube.com/watch?v=-TjtoP6-mcQ
Van dat kopje is niet erg. Je was gwn aan het helpen om de spullen eerlijk te verdelen, nu je vader spullen aan het inpakken is. Een kopje in zijn geheel is niet echt te verdelen, maar nu wel. Dus, mijn goedkeuring heb je. Je verdient een compliment voor je hulp en zeker geen straf :)
Btw je kunt er altijd nog een doe-het-zelf-kintsuroi-pakket van maken. De scherven in een leuk doosje met wat goudverf en lijm erbij. Komt altijd van pas om een regenachtige dag door te komen.
Misschien nog een vakantietip: ga naar Griekenland, want daar gooien ze toch borden kapot (?) als ze een feestje hebben. Lijkt me wel iets voor jou. Btw het lijkt mij ook wel leuk om met servies te gooien.
Beterschap met je verwondingen :)
Groetjes,
M&M’s
In een andere taal “hoi” zeggen lijkt me ook wel leuk. Tegen die bozige vrouw zou ik “konichiwa” zeggen en als je die jongen met zijn hond weer tegenkomt zou je eigenlijk één keertje echt een samourai outfit aan moeten doen en de volgende dag weer als vroeger, dan gaat hij misschien aan zichzelf twijfelen.
Je kunt ook als in het filmpje doen. Ik weet niet of je een scooter hebt, maar alleen met een helm op kan ook wel, denk ik. Ik vind het wel grappig wat ie doet, zie
https://www.youtube.com/watch?v=SBM-4x0_ZJI
Ik snap wel een beetje wat je bedoelt met dat liedje van dat linkje en zijn stem.
De (Engelse) lyrics staan in de clip, maar het gaat nog al snel als je het wilt lezen, daarom heb ik een linkje naar de songtekst (o.a Engels):
https://genius.com/10823326
In de linkerkolom staat de songtekst en in de rechter kolom een soort van uitleg.
Ik heb alleen de link hier gezet en niet de tekst en uitleg, want ik weet niet of je je eigen betekenis er aan wilt blijven geven of de uitleg ook wel leuk vindt.
Leuk om te horen dat we je af en toe weer een beetje kunnen laten glimlachen. Het was wel laat toen ik die reactie plaatste, maar soms moeten dingen gwn ff.
Wij leven wel op M&M’s en knuffels en slapen is voor mietjes, d u s dat doen we dan ook wel genoeg, alleen soms op een beetje rare tijden :P
@Pin geeft al weer een heleboel goede tips. Dus daar kun je misschien wel iets mee doen.
Tsja, dan zit je een keertje op een app en lijk je een leuk contact te hebben en dan gaat het weer die kant op.
Ik heb wel eens gehoord van buddies, maar ik weet niet precies hoe het werkt. Volgens mij is dat een vrijwilliger van jouw leeftijd (als je dat wilt of anders ouder) die af en toe leuke dingen met je gaat doen. Dat kan van alles zijn, dus de stad in of gezellig thuis iets doen, zoals iets bakken en andere dingen. Zelf ken ik niet echt een organisatie, maar als je in google op “buddy voor kind met autisme” zoekt, dan zie je allerlei organisaties. Misschien kent je psycholoog/psychiater wel een geschikte buddy-organisatie. Als je dat zelf ook leuk zou vinden natuurlijk.
Hopelijk levert het gesprek op school iets positiefs op. Veel sterkte daarmee of is het ondertussen gisteren al geweest, want ik ben een beetje laat met reageren.
Goed dat je rapport goed is en je vakantie nu begonnen is. Hopelijk zijn er voldoende leuke dingen om te doen met mensen die wel om je geven.
Wat een pech dat je gevallen bent met die warme thee en dat je je zeer hebt gedaan. Hopelijk vallen de verwondingen een dag later een beetje mee.
Ongelukjes gebeuren altijd, dat is niet jouw schuld. Anders ga je een keertje met ons mee naar de Mac. Ik ben daar al 2 x gevallen met een dienblad vol lekkere dingen. Alleen toen het allemaal op de grond lag, zag het er ineens een stuk minder lekker uit
Het ging ongeveer zo:
https://www.youtube.com/watch?v=ORqpXTqRDqE
We zijn nog wel vaker gevallen en er werd altijd om ons gelachen, bv. in het spiegelparadijs (2:05) of tijdens het winkelen, gewichtheffen of toen ik zelf mijn haar geknipt had (vanaf 4:05): https://www.youtube.com/watch?v=-TjtoP6-mcQ
Van dat kopje is niet erg. Je was gwn aan het helpen om de spullen eerlijk te verdelen, nu je vader spullen aan het inpakken is. Een kopje in zijn geheel is niet echt te verdelen, maar nu wel. Dus, mijn goedkeuring heb je. Je verdient een compliment voor je hulp en zeker geen straf :)
Btw je kunt er altijd nog een doe-het-zelf-kintsuroi-pakket van maken. De scherven in een leuk doosje met wat goudverf en lijm erbij. Komt altijd van pas om een regenachtige dag door te komen.
Misschien nog een vakantietip: ga naar Griekenland, want daar gooien ze toch borden kapot (?) als ze een feestje hebben. Lijkt me wel iets voor jou. Btw het lijkt mij ook wel leuk om met servies te gooien.
Beterschap met je verwondingen :)
Groetjes,
M&M’s
@Pin, hoe jij dingen kan formuleren vind ik altijd leuk. Ik heb net succesvol een kopje thee naar boven gebracht. *buiging*
Was best grappig. Eerst heb ik dat kopje opgeruimd, de scherven bij elkaar geveegd met mijn handen, en met de haardroger het tapijt gedroogd. Mijn ouders konden elk moment thuiskomen, dus het moest snel gaan. Als de ergste chaos die ik had gemaakt opgeruimd was, voel ik mijn arm, en dan realiseer ik mij: 'Sh*it, dit brandt eigenlijk best erg. Oeps, porseleinen stukjes samenvegen met je handen is niet slim. Tapijt droogwrijven met je vingers tot er blaren opzitten is ook niet slim.'
Ik vind het best grappig. Dat droogwrijven van het tapijt had ik gedaan met de bovenkant van mijn vingers, en nu heb ik net wonden alsof ik in een vechtpartij terecht was gekomen. Gisteren zat er een rode vlek in de vorm van hoe het water gevallen was op mijn arm, maar die is intussen bijna weg.
Mijn vader heeft niets gemerkt van het kopje dat miste, en mijn moeder vond het verrassend genoeg niet erg. Die meevallende reactie vond ik heel verwarrend, maar goed.
@M en Ms, waar haal je steeds die gekke filmpjes vandaan. Ik vind ze geweldig :D
Die pinguïn heeft nog geluk. Als ik zomaar door het ijs, en dus door de grond kon zakken, als ik iets onhandig of dom deed, had me dat veel pijnlijke momenten bespaard.
Een buddy lijkt me wel fijn. Het liefst heb ik iemand die uit vrije wil iets met me doet, en niet doet alsof die me leuk vindt. Vroeger had ik een paar hele goede vriendschappen met personen die ik heel leuk vond, maar dan vinden die personen andere personen die leuker zijn, en dan hebben ze mij niet meer nodig.
Mijn vader doet momenteel moeilijk met het verhuizen en zegt dat de kamer bij mijn oma nog niet in orde is, en dat hij langer wil blijven, maar dat wil mijn moeder niet, dus binnenkort zit ik waarschijnlijk in een oorlogsfront. Ik ben van plan een rugzakje te maken met een boek, wat eten, mijn oortjes en gsm, zodat ik bij een ruzie ertussenuit kan naar het natuurgebied.
Ik word altijd verdrietig als dingen stuk gaan die nog gebruikt zouden kunnen worden, dus met borden gooien is niets voor mij denk ik. Wel grappig idee 😃 Ik zou waarschijnlijk met lijm en goudverf aankomen om zo veel mogelijk dingen te lijmen. Wie weet kom ik daar wel iemand tegen die hetzelfde doet.
Anyway, de bonsai wenst jullie een goede morgen. Of, @M en Ms, een goede nachtrust. Ik denk eraan de bonsai Miyagi-sensei te noemen.
(-sensei is net als -san een achtervoegsel voor een naam, maar -sensei is voor een leraar of een verstandig iemand met aanzien. Ik weet niet of ik dat ooit heb uitgelegd, of het zomaar ben beginnen gebruiken, maar in ieder geval, bij deze)
Was best grappig. Eerst heb ik dat kopje opgeruimd, de scherven bij elkaar geveegd met mijn handen, en met de haardroger het tapijt gedroogd. Mijn ouders konden elk moment thuiskomen, dus het moest snel gaan. Als de ergste chaos die ik had gemaakt opgeruimd was, voel ik mijn arm, en dan realiseer ik mij: 'Sh*it, dit brandt eigenlijk best erg. Oeps, porseleinen stukjes samenvegen met je handen is niet slim. Tapijt droogwrijven met je vingers tot er blaren opzitten is ook niet slim.'
Ik vind het best grappig. Dat droogwrijven van het tapijt had ik gedaan met de bovenkant van mijn vingers, en nu heb ik net wonden alsof ik in een vechtpartij terecht was gekomen. Gisteren zat er een rode vlek in de vorm van hoe het water gevallen was op mijn arm, maar die is intussen bijna weg.
Mijn vader heeft niets gemerkt van het kopje dat miste, en mijn moeder vond het verrassend genoeg niet erg. Die meevallende reactie vond ik heel verwarrend, maar goed.
@M en Ms, waar haal je steeds die gekke filmpjes vandaan. Ik vind ze geweldig :D
Die pinguïn heeft nog geluk. Als ik zomaar door het ijs, en dus door de grond kon zakken, als ik iets onhandig of dom deed, had me dat veel pijnlijke momenten bespaard.
Een buddy lijkt me wel fijn. Het liefst heb ik iemand die uit vrije wil iets met me doet, en niet doet alsof die me leuk vindt. Vroeger had ik een paar hele goede vriendschappen met personen die ik heel leuk vond, maar dan vinden die personen andere personen die leuker zijn, en dan hebben ze mij niet meer nodig.
Mijn vader doet momenteel moeilijk met het verhuizen en zegt dat de kamer bij mijn oma nog niet in orde is, en dat hij langer wil blijven, maar dat wil mijn moeder niet, dus binnenkort zit ik waarschijnlijk in een oorlogsfront. Ik ben van plan een rugzakje te maken met een boek, wat eten, mijn oortjes en gsm, zodat ik bij een ruzie ertussenuit kan naar het natuurgebied.
Ik word altijd verdrietig als dingen stuk gaan die nog gebruikt zouden kunnen worden, dus met borden gooien is niets voor mij denk ik. Wel grappig idee 😃 Ik zou waarschijnlijk met lijm en goudverf aankomen om zo veel mogelijk dingen te lijmen. Wie weet kom ik daar wel iemand tegen die hetzelfde doet.
Anyway, de bonsai wenst jullie een goede morgen. Of, @M en Ms, een goede nachtrust. Ik denk eraan de bonsai Miyagi-sensei te noemen.
(-sensei is net als -san een achtervoegsel voor een naam, maar -sensei is voor een leraar of een verstandig iemand met aanzien. Ik weet niet of ik dat ooit heb uitgelegd, of het zomaar ben beginnen gebruiken, maar in ieder geval, bij deze)
Damn you did that! Wacht, ik weet het even niet hoor. Heb je nu geen autisme meer of ligt het toch niet aan je autisme? Hmmmmm.
Waarom mochten je ouders niet zien dat je een kopje thee had laten vallen? Dat is toch niet erg? Je hebt het je moeder uiteindelijk toch verteld en ze reageerde goed. Wat liet je dan denken dat ze niet goed zou reageren?
Gelukkig is de brandwond dus niet ernstig en al bijna weg. Hoe zit het met de schrammen en blaren?
Een buddy, dat is een goed idee! Je hebt speciale autisme-buddy's die je ook nog praktisch kunnen helpen! Er wordt daar wel echt goed gekeken of er een klik is. En ja, het is wel werk voor die buddy, maar die vindt dat werk waarschijnlijk super tof en jou dan ook. Dat soort mensen hebben volgens mij altijd eindeloos plezier in hun werk.
Dat escape-rugzakje lijkt mij een strak plan! Misschien ook een standaard briefje toevoegen waar op staat dat je naar het natuurgebied bent? Dan leg je die neer op de tafel ofzo, zodat je ouders dan nog wel weten dat je weg bent en waar je bent.
Het is inderdaad jammer als dingen stuk gaan, maar dat betekent nog niet het einde van een voorwerp. Het glas kan worden gerecycled en zo kan het alsnog een nieuw leven krijgen. Soms is het einde van iets juist een nieuw begin.
Gr. Pin
Net met mijn rugzakje naar het natuurgebied ge-escaped. Was gezellig, beetje warm, waar ik niet goed tegenkan, maar goed. Mijn ouders zijn een tikkende tijdbom.
Maar zou alles goed gegaan zijn? Nee, natuurlijk niet, dit is 100Divergent11. Iets moet fout gegaan zijn.
Dus: ik ben bijna thuis, denk eraan hoe ik in mijn bed ga ploffen met Youtube, dan draai ik de straat voor mijn huis in, en staat daar een man te plassen, maar niet in de bosjes ofzo, maar in mijn richting (op 5 meter afstand, maar toch). Heeft die man geen enkel waardebesef of eergevoel? In die straat waren zelfs heel geschikte bosjes. Ik ben echt geïrriteerd. Wat als het ik niet was geweest, maar een klein kindje? Die kan daar toch heel erg van schrikken? (of reageer ik overdreven? geen idee eigenlijk) Maar die man stond zegmaar in het midden van de straat. Wie doet dat nu.
Ik weet niet hoe die man keek, want vanaf ik doorhad waar die mee bezig was heb ik weggekeken en ben ik doorgelopen. Ik schat die man in de 50-60 ofzo.
Random tip: als je in een bosrijk gebied bent geweest, check dan zeker even of je geen teken hebt. Die beestjes kunnen je heel ziek maken, maar als je er vroeg bij bent, is de kans dat je ziek wordt klein.
Maar zou alles goed gegaan zijn? Nee, natuurlijk niet, dit is 100Divergent11. Iets moet fout gegaan zijn.
Dus: ik ben bijna thuis, denk eraan hoe ik in mijn bed ga ploffen met Youtube, dan draai ik de straat voor mijn huis in, en staat daar een man te plassen, maar niet in de bosjes ofzo, maar in mijn richting (op 5 meter afstand, maar toch). Heeft die man geen enkel waardebesef of eergevoel? In die straat waren zelfs heel geschikte bosjes. Ik ben echt geïrriteerd. Wat als het ik niet was geweest, maar een klein kindje? Die kan daar toch heel erg van schrikken? (of reageer ik overdreven? geen idee eigenlijk) Maar die man stond zegmaar in het midden van de straat. Wie doet dat nu.
Ik weet niet hoe die man keek, want vanaf ik doorhad waar die mee bezig was heb ik weggekeken en ben ik doorgelopen. Ik schat die man in de 50-60 ofzo.
Random tip: als je in een bosrijk gebied bent geweest, check dan zeker even of je geen teken hebt. Die beestjes kunnen je heel ziek maken, maar als je er vroeg bij bent, is de kans dat je ziek wordt klein.
Hoi 100Divergent11!
Goed dat je dat rugzakje hebt gemaakt en nog beter dat je hem hebt gebruikt toen je hem nodig had 🙂 Het is altijd een goed ding als je je voornemens ook daadwerkelijk waar maakt. Daden bij woorden voegen.
Ach ja, je moet ergens je urine kwijt niet waar? Gelukkig was het alleen maar dat en heeft hij niet op jou geplast ofzo. Valt mee 🙂 Ik reageer zo 'luchtig', omdat ik even bang was toen ik begon te lezen, dat hij jou had aangevallen of dat je was aangereden o.i.d. Dan valt een plassende man heel erg mee met mijn worst-case-scenario's.
Hopelijk is de bom al ontploft of is het met een sisser afgelopen en is het weer rustig in huis. Anders moet je misschien even de explosieven opruimingsdienst bellen. Oké, foute woordgrapjes, maar misschien kun je er wel om lachen :8
Ik hoop dat je ondanks dat wel een fijne (mid)dag hebt gehad en je ook een erg fijne avond hebt :):)
Gr. Pin
Goed dat je dat rugzakje hebt gemaakt en nog beter dat je hem hebt gebruikt toen je hem nodig had 🙂 Het is altijd een goed ding als je je voornemens ook daadwerkelijk waar maakt. Daden bij woorden voegen.
Ach ja, je moet ergens je urine kwijt niet waar? Gelukkig was het alleen maar dat en heeft hij niet op jou geplast ofzo. Valt mee 🙂 Ik reageer zo 'luchtig', omdat ik even bang was toen ik begon te lezen, dat hij jou had aangevallen of dat je was aangereden o.i.d. Dan valt een plassende man heel erg mee met mijn worst-case-scenario's.
Hopelijk is de bom al ontploft of is het met een sisser afgelopen en is het weer rustig in huis. Anders moet je misschien even de explosieven opruimingsdienst bellen. Oké, foute woordgrapjes, maar misschien kun je er wel om lachen :8
Ik hoop dat je ondanks dat wel een fijne (mid)dag hebt gehad en je ook een erg fijne avond hebt :):)
Gr. Pin
Ik ben het beu. Volgens mijn moeder en psychiater doe ik niets en gooi ik mijn toekomst weg, moet ik vanalles doen, terwijl ik nood heb aan even vakantie waarin ik kan rusten. De hele tijd wordt benadrukt hoe lui ik ben, hoe asociaal, hoe het allemaal mijn schuld is dat ik geen vrienden heb, enzovoort.
Ik heb een uitgewerkt zelfmoordplan. Ik dacht de vakantie nog uit te doen, zodat mijn leven mooi eindigt, maar als het zo doorgaat, hoeft dat voor mij niet, en kan ik er even goed nu een eind aan maken. Niemand gaat me ooit leuk vinden, en niemand kan het eigenlijk wat schelen, als ze eerlijk zijn.
Op het forum rondhangen was nog een van de dingen die me in leven hield (tot zover is het gekomen: de zin van mijn leven beperkt zich tot een forum met mensen die ik niet ken), maar als mijn moeder mijn laptop afneemt, wat ze van plan is, heb ik niemand meer.
Mijn leven wordt nooit leuk. Ik ging het nog een laatste kans geven vandaag bij de psychiater, en eindelijk eerlijk zijn over alles, maar het is daar zo ontmoedigend, dat ik er niet meer aan begin. Ik ben het beu om telkens 'nog één keer proberen' tegen mezelf te zeggen, en steeds teleurgesteld te worden.
Volgens mijn psychiater moet ik socialer gaan doen. Dat houdt in dat ik in gesprekken meer moet zeggen. Ik zeg dan dat als ik niets te zeggen heb, ik zwijg. Volgens hem is dat niet goed, en moet ik, zelfs als ik niets te zeggen heb, spreken. Ik vind dat totale onzin. Misschien kom ik minder sociaal over als ik geen onzin uitkraam, maar als onzin uitkramen de manier is om sociaal over te komen, sterf ik liever aan eenzaamheid.
Nu moet ik maandelijks naar die psychiater en dat heeft geen zin. Ik ben nooit eerlijk, en zou liefst van hulpverlener veranderen, maar mijn moeder en die psychiater kunnen het goed met elkaar vinden, en mijn stem dringt niet door. Zelfs als ik dingen zeg, worden die wat afgewimpeld, en beginnen ze weer meteen over hoe slecht ik bezig ben.
Ik wil ermee stoppen. Best verwijder ik mijn account hier, zodat mijn ouders hier niet achter komen, maar goed. Ik ben nooit goed genoeg, en zal nooit goed genoeg zijn. Ik ben nergens onmisbaar, de wereld draait gewoon door, alleen met één last minder.
Ik heb een uitgewerkt zelfmoordplan. Ik dacht de vakantie nog uit te doen, zodat mijn leven mooi eindigt, maar als het zo doorgaat, hoeft dat voor mij niet, en kan ik er even goed nu een eind aan maken. Niemand gaat me ooit leuk vinden, en niemand kan het eigenlijk wat schelen, als ze eerlijk zijn.
Op het forum rondhangen was nog een van de dingen die me in leven hield (tot zover is het gekomen: de zin van mijn leven beperkt zich tot een forum met mensen die ik niet ken), maar als mijn moeder mijn laptop afneemt, wat ze van plan is, heb ik niemand meer.
Mijn leven wordt nooit leuk. Ik ging het nog een laatste kans geven vandaag bij de psychiater, en eindelijk eerlijk zijn over alles, maar het is daar zo ontmoedigend, dat ik er niet meer aan begin. Ik ben het beu om telkens 'nog één keer proberen' tegen mezelf te zeggen, en steeds teleurgesteld te worden.
Volgens mijn psychiater moet ik socialer gaan doen. Dat houdt in dat ik in gesprekken meer moet zeggen. Ik zeg dan dat als ik niets te zeggen heb, ik zwijg. Volgens hem is dat niet goed, en moet ik, zelfs als ik niets te zeggen heb, spreken. Ik vind dat totale onzin. Misschien kom ik minder sociaal over als ik geen onzin uitkraam, maar als onzin uitkramen de manier is om sociaal over te komen, sterf ik liever aan eenzaamheid.
Nu moet ik maandelijks naar die psychiater en dat heeft geen zin. Ik ben nooit eerlijk, en zou liefst van hulpverlener veranderen, maar mijn moeder en die psychiater kunnen het goed met elkaar vinden, en mijn stem dringt niet door. Zelfs als ik dingen zeg, worden die wat afgewimpeld, en beginnen ze weer meteen over hoe slecht ik bezig ben.
Ik wil ermee stoppen. Best verwijder ik mijn account hier, zodat mijn ouders hier niet achter komen, maar goed. Ik ben nooit goed genoeg, en zal nooit goed genoeg zijn. Ik ben nergens onmisbaar, de wereld draait gewoon door, alleen met één last minder.
@Pin, zo'n lieve reactie. Veel helpt het niet (vind ik heel vervelend om te moeten zeggen, maar zal maar eerlijk zijn hier), want hier thuis is het echt een rotsfeer. Alles wat ik doe is stom, idioot of nutteloos. Toch bedankt voor je reactie.
Mijn moeder zegt altijd: 'Als ik het aan jou overlaat, komt er niets van.' Zij verwacht dat ik een sociaal leven heb en vrolijk ben, terwijl het voor mij een hele prestatie is om in leven te blijven.
Wat ik ook haat, is dat mijn psychiater ergens over begint, en ik ga verder op iets dat hij als voorbeeld heeft gebruikt. Ik gebruik iets uit zijn uitleg, en dan komt de opmerking: 'Dat is typisch autistisch, want dat is de essentie niet.' Wat maakt dat uit? Mag ik geen vragen stellen over dingen die in me opkomen?
Ook al doe ik leuke dingen, die ik echt als goede dingen zie, worden ze nog steeds bestempeld als 'idioot' en 'zinloos'. Mijn moeder wil dat ik de persoon ben die zij wil als dochter, maar daar kan ik nooit aan beantwoorden.
Met alle respect voor jouw sterke mindset dat anderen je leven niet mogen bepalen, maar ik ben de hele tijd omringd door anderen die mij willen bepalen, en ook al lukt hen dat niet, het doet mij elke keer voelen dat ik niet goed genoeg ben. Appreciatie op sommige momenten is toch wel fijn. Die appreciatie mis ik.
Als ik niet zou moeten luisteren naar de mensen die negatief over me doen, heb ik alleen dit forum over. Alleen hier zijn mensen lief.
Altijd zo lief jouw reacties. *hug* *buiging* *nog een hug*
Ik heb steeds meer fysieke klachten, die volgens mij veroorzaakt zijn door de negatieve gevoelens. Ik voel me heel zwak, levenloos, als ik ga wandelen moet ik me zowat voortsleuren, en me concentreren dat ik stappen zet, en mijn voeten niet over de grond laat slepen. Ik heb van die warmtevlagen alsof ik koorts heb. Misschien ben ik wel heel ziek, en val ik daaraan dood ofzo.
Misschien ben ik niet moedig genoeg voor het leven, maar ben ik net moedig genoeg om het leven te stoppen.
Mijn moeder zegt altijd: 'Als ik het aan jou overlaat, komt er niets van.' Zij verwacht dat ik een sociaal leven heb en vrolijk ben, terwijl het voor mij een hele prestatie is om in leven te blijven.
Wat ik ook haat, is dat mijn psychiater ergens over begint, en ik ga verder op iets dat hij als voorbeeld heeft gebruikt. Ik gebruik iets uit zijn uitleg, en dan komt de opmerking: 'Dat is typisch autistisch, want dat is de essentie niet.' Wat maakt dat uit? Mag ik geen vragen stellen over dingen die in me opkomen?
Ook al doe ik leuke dingen, die ik echt als goede dingen zie, worden ze nog steeds bestempeld als 'idioot' en 'zinloos'. Mijn moeder wil dat ik de persoon ben die zij wil als dochter, maar daar kan ik nooit aan beantwoorden.
Met alle respect voor jouw sterke mindset dat anderen je leven niet mogen bepalen, maar ik ben de hele tijd omringd door anderen die mij willen bepalen, en ook al lukt hen dat niet, het doet mij elke keer voelen dat ik niet goed genoeg ben. Appreciatie op sommige momenten is toch wel fijn. Die appreciatie mis ik.
Als ik niet zou moeten luisteren naar de mensen die negatief over me doen, heb ik alleen dit forum over. Alleen hier zijn mensen lief.
Altijd zo lief jouw reacties. *hug* *buiging* *nog een hug*
Ik heb steeds meer fysieke klachten, die volgens mij veroorzaakt zijn door de negatieve gevoelens. Ik voel me heel zwak, levenloos, als ik ga wandelen moet ik me zowat voortsleuren, en me concentreren dat ik stappen zet, en mijn voeten niet over de grond laat slepen. Ik heb van die warmtevlagen alsof ik koorts heb. Misschien ben ik wel heel ziek, en val ik daaraan dood ofzo.
Misschien ben ik niet moedig genoeg voor het leven, maar ben ik net moedig genoeg om het leven te stoppen.
Dat moet ik er nog even bij zetten:
Als ik helemaal fout zit, zeg het alsjeblieft. Ik denk dat ik je wel begrijp, maar als dat niet zo is, wijs me de weg. Ik wil je graag begrijpen en steunen waar ik dat kan. Jij bent de enige die aan kunt geven of en hoe ik dat moet doen. Doe dat dus ook alsjeblieft.
Mijn post is ook niet aanvallend bedoelt. Ik veroordeel jou niet. Jij bent precies goed zoals je bent. Dat is wat ik duidelijk probeer te maken. Als dat niet zo overkomt, sorry. Dat was niet mijn bedoeling. Ik voel me gewoon rot dat ik niet meer voor je kan doen en volgens mij heeft die frustratie zich in mijn bericht gemengd :(
Ik hoop dat ondanks dat het toch nog iets wat toegevoegde waarde heeft. Wees niet bang om mij terecht te wijzen als je het er niet mee eens bent.
Als ik helemaal fout zit, zeg het alsjeblieft. Ik denk dat ik je wel begrijp, maar als dat niet zo is, wijs me de weg. Ik wil je graag begrijpen en steunen waar ik dat kan. Jij bent de enige die aan kunt geven of en hoe ik dat moet doen. Doe dat dus ook alsjeblieft.
Mijn post is ook niet aanvallend bedoelt. Ik veroordeel jou niet. Jij bent precies goed zoals je bent. Dat is wat ik duidelijk probeer te maken. Als dat niet zo overkomt, sorry. Dat was niet mijn bedoeling. Ik voel me gewoon rot dat ik niet meer voor je kan doen en volgens mij heeft die frustratie zich in mijn bericht gemengd :(
Ik hoop dat ondanks dat het toch nog iets wat toegevoegde waarde heeft. Wees niet bang om mij terecht te wijzen als je het er niet mee eens bent.
Hi 100Divergent11,
Ik moet nou ff reageren, want ik was net als @Pin ook wel een beetje geschrokken van welke plannetjes je allemaal bedacht hebt en van plan bent uit te voeren.
Met die spychiater (ja, ik weet dat het psychiater is, maar vroeger kon ik dat niet uitspreken en zei ik dit dus, je mag er best om glimlachen) en jouw moeder gaat het niet echt lekker in de communicatie.
Dat moet anders. Ze moeten eens beter naar jou gaan luisteren. Alle signalen die je geeft lijken niet aan te komen of als ze dat wel doen, dan doen ze er niks mee.
Misschien wordt het idd tijd voor een andere aanpak. De “nu-moeten-jullie-eens-even-naar-mij-luisteren” aanpak.
Misschien moet je een soortgelijke brief als je reactie (die eerste van vandaag) waar ik en @Pin nu op reageren eens op papier zetten en op het bureau leggen van de spychiater (ja, ik weet dat het met ps- is en niet sp-, maar ik probeer consequent te zijn, consequent fout, maar wel consequent) en dan zeggen “nu is het even mijn beurt”. Lees dit eerst maar eens en kom dan maar met een plannetje wat wel bij mij past.
Zoals het nu gaat is het een beetje éénrichtingsverkeer. Je spychiater (die ook consequent fout bezig is volgens mij) en jouw moeder vertellen jou wat je allemaal wel en niet moet doen, maar ze luisteren niet goed naar je.
Misschien heeft je moeder goede bedoelingen en weet ze gwn niet beter, maar die spychiater (ik kan stoppen met consequent die naam verkeerd schrijven, dus moet zij ook eens stoppen met consequent de verkeerde aanpak) zou echt eens beter moeten luisteren en snappen dat dit zo niet werkt. Pas dan is het een goede psychiater of als ze dat niet kan, dan maar met iemand anders verder praten en daar niet meer naartoe gaan.
Tsja, @Pin heeft het wel weer mooi verwoord. Ik quote haar hier even:
” Moraal van dit verhaal: waarom luister je naar de mensen die vervelende dingen over je zeggen? Denk je dat zij jou daadwerkelijk beter kennen dan jij jezelf kent? Kom op zeg! De enige die dat weet ben jij, dus luister naar jezelf! ”
- einde quote
Ik zit soms wel eens te fantaseren over hoe mensen in de toekomst zullen zijn en dan heb ik ook wel eens over jou 100Divergent11 gedacht en mijn twin zegt dan “die gaat vast naar Japan en daar gaat ze mooie dingen doen” en dan zeg ik dat als we over 10 jaar naar het journaal zitten te kijken en er gebeurt iets in Japan dat de nieuwslezer dan zegt “we schakelen nu over naar 100Divergent11 die ons deze ingewikkelde situatie in begrijpelijke woorden uit gaat leggen.
Ze is weliswaar nog maar pas onze correspondent in Japan, maar het is alsof ze er haar hele leven al gewoond heeft. Binnenkort is ze even in Nederland en zoals bekend geeft ze er een lezing. De kaarten voor de eerste lezing waren, zoals te verwachten was, na de publicatie van haar tweede boek over Japan, heel snel uitverkocht. Maar gelukkig heeft ze nog een gaatje gevonden voor een extra lezing en wij mogen daarvoor 3 kaarten weggeven. Het zijn VIP-kaarten, wat dus inhoudt dat de gelukkige winnaars haar persoonlijk mogen ontmoeten”.
De 314e beller wint een kaart, dus ja das natuurlijk @Pin en wij gaan dan ook bellen en hopen dat we je mogen ontmoeten.
@Pin is iets van wetenschapper ofzo en wordt wereldwijd gevraagd voor haar kijk op de dingen en twin en ik hebben met de hulp van papa een barretje aan een naaktstrand ofzo en we vieren het leven.
Als wij dat dan op tv of internet zouden zien en we zijn idd 10 jaar verder, dan kijken mijn twin en ik elkaar aan en zeggen tegelijkertijd “dat wisten we al toen we nog met haar en @Pin op het KT forum zaten”
We wisten dat het goed zou komen.
Zoiets.
Doe het niet voor ons, maar laat jouw toekomst uitkomen. Dingen doen je bij jou horen en die jou fijn doen voelen :D
Groetjes en liefs voor nu 🙂,
M&M’s en twin
Ik moet nou ff reageren, want ik was net als @Pin ook wel een beetje geschrokken van welke plannetjes je allemaal bedacht hebt en van plan bent uit te voeren.
Met die spychiater (ja, ik weet dat het psychiater is, maar vroeger kon ik dat niet uitspreken en zei ik dit dus, je mag er best om glimlachen) en jouw moeder gaat het niet echt lekker in de communicatie.
Dat moet anders. Ze moeten eens beter naar jou gaan luisteren. Alle signalen die je geeft lijken niet aan te komen of als ze dat wel doen, dan doen ze er niks mee.
Misschien wordt het idd tijd voor een andere aanpak. De “nu-moeten-jullie-eens-even-naar-mij-luisteren” aanpak.
Misschien moet je een soortgelijke brief als je reactie (die eerste van vandaag) waar ik en @Pin nu op reageren eens op papier zetten en op het bureau leggen van de spychiater (ja, ik weet dat het met ps- is en niet sp-, maar ik probeer consequent te zijn, consequent fout, maar wel consequent) en dan zeggen “nu is het even mijn beurt”. Lees dit eerst maar eens en kom dan maar met een plannetje wat wel bij mij past.
Zoals het nu gaat is het een beetje éénrichtingsverkeer. Je spychiater (die ook consequent fout bezig is volgens mij) en jouw moeder vertellen jou wat je allemaal wel en niet moet doen, maar ze luisteren niet goed naar je.
Misschien heeft je moeder goede bedoelingen en weet ze gwn niet beter, maar die spychiater (ik kan stoppen met consequent die naam verkeerd schrijven, dus moet zij ook eens stoppen met consequent de verkeerde aanpak) zou echt eens beter moeten luisteren en snappen dat dit zo niet werkt. Pas dan is het een goede psychiater of als ze dat niet kan, dan maar met iemand anders verder praten en daar niet meer naartoe gaan.
Tsja, @Pin heeft het wel weer mooi verwoord. Ik quote haar hier even:
” Moraal van dit verhaal: waarom luister je naar de mensen die vervelende dingen over je zeggen? Denk je dat zij jou daadwerkelijk beter kennen dan jij jezelf kent? Kom op zeg! De enige die dat weet ben jij, dus luister naar jezelf! ”
- einde quote
Ik zit soms wel eens te fantaseren over hoe mensen in de toekomst zullen zijn en dan heb ik ook wel eens over jou 100Divergent11 gedacht en mijn twin zegt dan “die gaat vast naar Japan en daar gaat ze mooie dingen doen” en dan zeg ik dat als we over 10 jaar naar het journaal zitten te kijken en er gebeurt iets in Japan dat de nieuwslezer dan zegt “we schakelen nu over naar 100Divergent11 die ons deze ingewikkelde situatie in begrijpelijke woorden uit gaat leggen.
Ze is weliswaar nog maar pas onze correspondent in Japan, maar het is alsof ze er haar hele leven al gewoond heeft. Binnenkort is ze even in Nederland en zoals bekend geeft ze er een lezing. De kaarten voor de eerste lezing waren, zoals te verwachten was, na de publicatie van haar tweede boek over Japan, heel snel uitverkocht. Maar gelukkig heeft ze nog een gaatje gevonden voor een extra lezing en wij mogen daarvoor 3 kaarten weggeven. Het zijn VIP-kaarten, wat dus inhoudt dat de gelukkige winnaars haar persoonlijk mogen ontmoeten”.
De 314e beller wint een kaart, dus ja das natuurlijk @Pin en wij gaan dan ook bellen en hopen dat we je mogen ontmoeten.
@Pin is iets van wetenschapper ofzo en wordt wereldwijd gevraagd voor haar kijk op de dingen en twin en ik hebben met de hulp van papa een barretje aan een naaktstrand ofzo en we vieren het leven.
Als wij dat dan op tv of internet zouden zien en we zijn idd 10 jaar verder, dan kijken mijn twin en ik elkaar aan en zeggen tegelijkertijd “dat wisten we al toen we nog met haar en @Pin op het KT forum zaten”
We wisten dat het goed zou komen.
Zoiets.
Doe het niet voor ons, maar laat jouw toekomst uitkomen. Dingen doen je bij jou horen en die jou fijn doen voelen :D
Groetjes en liefs voor nu 🙂,
M&M’s en twin
Hee,
Geen idee of je na al deze reacties nog iets aan mijn reactie hebt. Maar ik doe m’n best.
Jij doet echt niet alles verkeerd, al lijkt dat wel zo. Als jij de schuld va alles krijgt is dat geheel onterecht, misschien kunnjeneennkeer met die mensen gaan praten en vragen waarom ze het niet willen/kunnen zeggen. Anders kun je er natuurlijk nooit iets aan veranderen hoe graag je het ook wilt. Als ze het niet kunnen uitleggen kunnen ze waarschijnlijk niks bedenken.
Geen idee of je me herkent, maar jouw reacties hebben me heel erg geholpen en daar ben ik mega dankbaar voor. Je bent een lieve meid die uitgebreid de tijd neemt om lange verhalen voor mensen te typen, je doet zo erg je best om mensen te helpen. Je bent zeker wel 1 van die vele mensen die het leven verdienen en het waard zijn.
Ik hoop dat je hier na alles toch iets aan hebt gehad!?
Groetjes,
Cisum
Geen idee of je na al deze reacties nog iets aan mijn reactie hebt. Maar ik doe m’n best.
Jij doet echt niet alles verkeerd, al lijkt dat wel zo. Als jij de schuld va alles krijgt is dat geheel onterecht, misschien kunnjeneennkeer met die mensen gaan praten en vragen waarom ze het niet willen/kunnen zeggen. Anders kun je er natuurlijk nooit iets aan veranderen hoe graag je het ook wilt. Als ze het niet kunnen uitleggen kunnen ze waarschijnlijk niks bedenken.
Geen idee of je me herkent, maar jouw reacties hebben me heel erg geholpen en daar ben ik mega dankbaar voor. Je bent een lieve meid die uitgebreid de tijd neemt om lange verhalen voor mensen te typen, je doet zo erg je best om mensen te helpen. Je bent zeker wel 1 van die vele mensen die het leven verdienen en het waard zijn.
Ik hoop dat je hier na alles toch iets aan hebt gehad!?
Groetjes,
Cisum
HE HO STOP!
Kan ik nou echt niet even een weekje offline zijn en met mijn eigen leven bezig zijn ?
Je bent heus niet zo nutteloos en stom als je zelf denkt:
Je hebt mij weer wat vertrouwen gegeven.
Je was de eerste hier op het forum die besloot dat ze mij wou helpen, en je was de eerste ( met @Pin ) die besloot dat ik ook bij jullie fantastische clubje hopeloze & boomknuffelende personen mocht.
Zie je? Dat heeft mij echt heel erg geholpen!
Jij bent fantastisch want je bent:
Aardig
Lief
Behulpzaam
Grappig
Een echte japan expert
En Autistisch ( ja dat zie ik als een voordeel, want mensen due anders zijn, die zijn cool! )
Dus stoppen met pessimistisch zijn en eh..
Oke dat werkt niet, want ik ga jou weer staan vertellen wat je moet doen ( en dat is vreselijk vermoeiend )
Wat een stomme psiechya, eh psi, psych, ARGH,
psychiater!
Heb jij zeg!!
Verscheur alsjeblieft zsm je zelfmoordplan, want daar word niemand gelukkig van, je hebt nog een hele toekomst voor je, zoals @M & Ms al zei!
Mag ik btw ook nog in jullie fantastische toekomst? Eh dan kom ik als wereld verbeterende actrice langs zetten die prijzen uitrijkt aan de coolste autisten, gay's en transgenders enz.
Ja dat lijkt me wel wat. Lekker gezellig
*haha, ik zie nu pas dat grapje met de 314e beller, soms ben ik echt dom ?*
Dus ja, alles KAN goedkomen!
T gebeurd alleen bijna nooit.
Masr wij zijn ( @100divergent, @Pin en @M & Ms oja en me ) natuurlijk die gelukkige personen waarbij alles wel goed afloopt!
Ik begrijp wel wat je bedoelt met dat socialer worden. Dat is gewoon veranderen wie wij zijn. En dat helpt HELEMAAL NIET!
Eigenlijk maakt het alled erger.
Mijn enige advies is: blijf jezelf en wees cool. Ik kan moeilijk zeggen dat je blij moet zijn, maar het zou wel beter zijn. Duss: kuffel lekker veel bomen!
Mocht je toch echt zm willen plegen: koop een ticket naar Japan en ga ten onder in een Tsunami! Misschien zien we elkaar dan nog eens in het verzopen stuk van de hemel.
Oja, dat is de reden waarom ik tot ongeveer een week terug alle zm iedeën uit mijn hoofd heb kunnen zetten:
( ja ik begin net als @Pin als ik niets zinnigs te zeggen heb over mezelf te lullen, lekker interessant ? )
Nouja, ik droomde dus dat ik langs een betoverd meer liep ofz. Maar het meer weerspiegelde biet de bomen van het bos waar ik was, maar het weerspiegelde een stad vol met sterren. Toen stond er ineens een man in een jurk naast me. Zo van, Heeyy, je hebt mijn betoverde meer gevonden, nu krijg je gratis een man in jurk cadeau, rechtstreeks uit het begin van de jaartelling!
( en ja, die zijn al een paar duizend jaar dood, en hebben zich dan ook zo'n 2 duizend jaar niet gewassen, Leuk welkomst cadeautje!)
Nou oke, die man liep dus met me het meer in en de stad in, en iedereen was blij, jippie!
Ik besefte me dat het vast de hemel was, en dat die man in jurk naast me waarschijnlijk Jezus was. Oeps Sorry!
Nouja, gezellig met Jezus opstap door een blije hemel! Kan niet beter! Todat ik me besef dat er iets niet klopt. Nouja en dan zeg je je vermoeden: laat me raden, als ik zelfmoord pleeg kom ik vast niet hier terecht? En dan antwoord hij wat, iets alz: inderdaad, wie depressief zm pleegt zal altijd zo.... en ja toen werd ik wakker. Ik ga er van uit dat het had moeten eindigen met iets als: EN DAN ZAL JE VOOR EEUWIG ROTTEN IN DE HEL MOEHAHAHA.
npu, daar heb ik geen zin in dus dan moest ik maar eens proberen mezelf niet zo depressief te krijgen dat zelfs mijn laatste hoop naar de tering is.
Nou, ik hoop dat je iets had aan lekker onzinning l. Praten met Asy.
~Asy
*buiging*
*en een knuffel*
Kan ik nou echt niet even een weekje offline zijn en met mijn eigen leven bezig zijn ?
Je bent heus niet zo nutteloos en stom als je zelf denkt:
Je hebt mij weer wat vertrouwen gegeven.
Je was de eerste hier op het forum die besloot dat ze mij wou helpen, en je was de eerste ( met @Pin ) die besloot dat ik ook bij jullie fantastische clubje hopeloze & boomknuffelende personen mocht.
Zie je? Dat heeft mij echt heel erg geholpen!
Jij bent fantastisch want je bent:
Aardig
Lief
Behulpzaam
Grappig
Een echte japan expert
En Autistisch ( ja dat zie ik als een voordeel, want mensen due anders zijn, die zijn cool! )
Dus stoppen met pessimistisch zijn en eh..
Oke dat werkt niet, want ik ga jou weer staan vertellen wat je moet doen ( en dat is vreselijk vermoeiend )
Wat een stomme psiechya, eh psi, psych, ARGH,
psychiater!
Heb jij zeg!!
Verscheur alsjeblieft zsm je zelfmoordplan, want daar word niemand gelukkig van, je hebt nog een hele toekomst voor je, zoals @M & Ms al zei!
Mag ik btw ook nog in jullie fantastische toekomst? Eh dan kom ik als wereld verbeterende actrice langs zetten die prijzen uitrijkt aan de coolste autisten, gay's en transgenders enz.
Ja dat lijkt me wel wat. Lekker gezellig
*haha, ik zie nu pas dat grapje met de 314e beller, soms ben ik echt dom ?*
Dus ja, alles KAN goedkomen!
T gebeurd alleen bijna nooit.
Masr wij zijn ( @100divergent, @Pin en @M & Ms oja en me ) natuurlijk die gelukkige personen waarbij alles wel goed afloopt!
Ik begrijp wel wat je bedoelt met dat socialer worden. Dat is gewoon veranderen wie wij zijn. En dat helpt HELEMAAL NIET!
Eigenlijk maakt het alled erger.
Mijn enige advies is: blijf jezelf en wees cool. Ik kan moeilijk zeggen dat je blij moet zijn, maar het zou wel beter zijn. Duss: kuffel lekker veel bomen!
Mocht je toch echt zm willen plegen: koop een ticket naar Japan en ga ten onder in een Tsunami! Misschien zien we elkaar dan nog eens in het verzopen stuk van de hemel.
Oja, dat is de reden waarom ik tot ongeveer een week terug alle zm iedeën uit mijn hoofd heb kunnen zetten:
( ja ik begin net als @Pin als ik niets zinnigs te zeggen heb over mezelf te lullen, lekker interessant ? )
Nouja, ik droomde dus dat ik langs een betoverd meer liep ofz. Maar het meer weerspiegelde biet de bomen van het bos waar ik was, maar het weerspiegelde een stad vol met sterren. Toen stond er ineens een man in een jurk naast me. Zo van, Heeyy, je hebt mijn betoverde meer gevonden, nu krijg je gratis een man in jurk cadeau, rechtstreeks uit het begin van de jaartelling!
( en ja, die zijn al een paar duizend jaar dood, en hebben zich dan ook zo'n 2 duizend jaar niet gewassen, Leuk welkomst cadeautje!)
Nou oke, die man liep dus met me het meer in en de stad in, en iedereen was blij, jippie!
Ik besefte me dat het vast de hemel was, en dat die man in jurk naast me waarschijnlijk Jezus was. Oeps Sorry!
Nouja, gezellig met Jezus opstap door een blije hemel! Kan niet beter! Todat ik me besef dat er iets niet klopt. Nouja en dan zeg je je vermoeden: laat me raden, als ik zelfmoord pleeg kom ik vast niet hier terecht? En dan antwoord hij wat, iets alz: inderdaad, wie depressief zm pleegt zal altijd zo.... en ja toen werd ik wakker. Ik ga er van uit dat het had moeten eindigen met iets als: EN DAN ZAL JE VOOR EEUWIG ROTTEN IN DE HEL MOEHAHAHA.
npu, daar heb ik geen zin in dus dan moest ik maar eens proberen mezelf niet zo depressief te krijgen dat zelfs mijn laatste hoop naar de tering is.
Nou, ik hoop dat je iets had aan lekker onzinning l. Praten met Asy.
~Asy
*buiging*
*en een knuffel*
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
