Geen dank

Hoi 

ik begrijp wat je bedoelt en het hoeft natuurlijk niet dat je het zegt tegen iemand maar het kan wel helpen. Een depressie begint meestal bij iets kleins wat dan steeds groter word. Dus het is wel goed om erover te praten maar het hieft natuurlijk niet!

groetjes van victoria

Hoi

ik zit zelf ook in een soort depressie en ik weet uit ervaring dat je er dan juist niet over wil praten met iemand. Kijk nu app je dit wel en je vraagt om advies en dat is al echt een supergrote stap🤓 zou ik echt niet hebben gedurfd! Maar als je bijvoorbeeld hierover met je moeder gaat praten of iemand anders die jij vertrouwd en vraagt of diegene dit geheim kan houden en dat je dan gaat prAten hierover kan niet alleen opluchten, maar diegene kan je ook tips geven om wat je met beste vriendin het beste aankan. Misschien denk je dat je haar echt heel goed kent maar is dat helemaal niet zo! (Ik zeg maar wat hoor) dus praat er echt met iemand over! (Je kan ook naar een huisarts gaan klinkt echt heel raar maar dan krijg je hulp vanuit de huisarts) 

Groetjes van victoriA

hoi, 

mag ik misschien een vraag stellen en dat is waarom denk je dat?? nou ben niet echt iemand die praat en ja ik weet het niet.. 

groet sophie!

Hey

ik denk dat je last heb van een depressie. Praat erover met iemand die je vertrouwd! Dat helpt echt! Diegene kan je dan nog extra tips geven over wat je het beste kan doen.

Hoi,

nou ik weet het niet… denk er best negatief over dus dat ze dan denkt gewoon zovan flikekr op ofz… en ja het is idd tenslotte me oude mentor en mijn vertrouwenspersoon… want zij heeft dus geregeld dat zij mijn vertrouwenspersoon blijft… omdat ik moeilijk mensen vertrouw en ik praat niet graag over mezelf dus ja drm… dus dat ik niet 1000 verhalen tegen andere zeg want dat kan ik niet want ben een moeilijke prater maar me oude mentor weet wel veel dingen… maar veel haar nii steeds storen met dingen…

Groet Sophie!!

Hoi,

jaa dat doe ik ook… ja dat klopt maar ik zie nog wel maar weet gewoon niet wat ik moet doen... 

groet Sophie 

Hoi, 

ja dat is idd fijn… nou ik denk niet dat me oude mentor er iets mee gaat doen… ook omdat ik dus heb gezegd dat ze er niet op in moeten gaan… dus ja dat… ik ga me oude mentor nu ook niet meer lastig vallen heb haar al genoeg lastig gevallen…. 

Groet Sophie!!

Hoi,

dankjewel…  nou ik heb het dit x aangegeven aan me mentor over wat ze ook gewoon kwa reacties geeft… want ik zei ook gewoon eerlijk… meneer ik weet niet of de docent het doorheeft wat voor reacties zij geeft aan mij maar die reacties accepteer ik niet en ja dat u het weet dat als het zo doorgaat dat ik dan wel een grote mond kan geven… want ik houd me nu wel in ben ook gewoon weggegaan en ergens anders gaan zitten… toen zei die ja komt goed ik ga met haar praten… dus hoop dat ze normale reacties geeft aan mij… want ze zei tegen mij zovan want we hadden dus uitleg en blijkbaar verstoor ik normaal altijd haar les… kwam ze naar me toe en raakte ze me schouder aan en zei ze bedankt dat je dit x niet me les verstoorde… ik dacht… ik ben niet de enige die het altijd verstoort en die reacties kan ik gewoon niet tegen,… maar vgm wist me oude mentor het ook wel… want die weet de meeste dingen wel…. maar ja hoop gewoon dat het opgelost wordt… kreeg gisteren een bericht van me oude mentor… ze zei wat een brief sophie. Knap hoe je beschrijft hoe je je voelt en hoe je je eigen weg kiest… nou dat dus een beetje… 

Hoi, 

Ik heb de brief aan mijn oude mentor gegeven… ik heb ook gezegd dat er wel paar voorwaarden aan vast zitten en dat is… dat er niets mee gedaan wordt en dat ze er niet op in gaan en alleen het maar gaan lezen… en dat het niet ergens moet gaan rond slingeren ofz… ik heb gewoon schijt gehad en dacht dit is een goed moment om het te geven.. ik kwam serieus moeilijk uit me woorden… oja en had ook gezegd dat ze het bij mij moest gaan lezen maar gewoon wanneer ze tijd heeft… maar nu weet ik dus niet of ze het al hebben gelezen maar denk het wel… ik moest vandaag keihard huilen maar gelukkig weet niemand dat en was niemand er bij…. want er waren allemaal dingen gebeurd wat gewoon niet leuk was… ik had namelijk de 1ste 4 uur tekenen en ja op zich deed ik niet veel maar die vrouw zegt opeens ja je verstoort heel veel… maar ja…. ik dacht okey het zal wel… de 1ste/2 uur gooide iemand een etui naar mij toe en ik ontweek hem… en toevallig zat die vrouw achter mij… wordt ze opeens boos op mij en zegt ze jij gaat eruit nu…. toen zei gelukkig iemand zovan ik was het… toen zei die vrouw oh okeyy maakt nii uit en die vrouw stuurt diegene er ofz niet uit… dus ik dacht zovan wtf waar slaat het op en toen hield ik gewoon me mond ik zei niets… de 3e en 4e uur ging iemand met kwasten kloten en ik pakte alleen die kwast zovan dat die niet op mij Zal komen en diegene die het op mij wou doen die schreeuwde en toen zei die vrouw Sophie ga er maar uit ben er helemaal klaar mee met jouw gedrag elke x verstoren… dus moest ik op het domein zitten… en de onderwijsassistent vroeg wat is er aan de hand ik zei toen niks… toen zei ze is goed ga maar weg dan… dus ik zei waarom dan toen zei ze ik hoef geen grote mond van jouw… toen zei ik wat moet ik doen dan… toen zei ze zoek je mentor maar op… ik zei die heeft een toets toen zei ze is niet mijn probleem… toen ben ik gewoon weggegaan… toen later ging  ik ff naar tekenen vrouw toe tenminste gewoon naar de mensen zelf toen wou die vrouw me spreken… dus ik dacht weet je ik ga gewoon ja en korte antwoorden zeggen… zij zei dus ja je stoort andere en je krijgt een onvoldoende voor je ding… je bent elke x al storend bezig en tuurlijk je mag dingen doen maar jij bent al elke z bezig met kloten… dus ik zei ja is goed ik zal beter opletten toen zei ze ja dat zeg je altijd blabla… dus toen liep ik weg en sloeg ik tegen de muur en zei ik het is altijd mijn schuld toen zei ze… doe je zelf meid…. ik dacht ja dag ej toen hoorde ik van mensen dat ze blijkbaar heeft gezegd tegen hun dat als ik stoor of wat dan ook dat ze het gewoon moeten aangeven… en ja alles kwam dus op elkaar en toen stortte ik in… en moest ik dus huilen… dat was een beetje het verhaal van vandaaag!! 

Groet Sophie! 

hoi, 

dat weet ik dus niet… ik twijfel heel erg en weet niet Wnnr ik het zal moeten geven!!

weet je waarom ik het niet weet… is het niet dat ik een mietje lijk enz en dat het kinderachtig is ofz en ik verander het steeds want ik heb het nu ook aangepast: 

Lieve  Mevr ….. & Mevr …… 

Ik ben gestopt met de gesprekken met u omdat ik dus op dit moment  geen behoefte heb om te praten over mijn problemen zoals u weet… geen idee hoelang dat zal gaan duren… en ik weet het dat is weglopen van je problemen, maar ik ben gewoon zo moe omdat ik elke keer weer met problemen kom en ja dan denk ik best negatief… zo van ja ik ben een mietje blabla als ik gewoon hulp vraag of dat ik hulp ga accepteren, ik wil graag ook gewoon alles alleen oplossen en doen… maar ik las de chats terug van Mevr. … en had een beetje nagedacht over van alles en nog wat… toen dacht ik weet je… ik ben dus niet echt iemand die zich open stelt… wat ik soms ook wel lastig vind.. want ja ik krop dan best veel in mezelf maar ja dan kom ik er zelf wel uit… ik bedank en waardeer het  dat u moeite in me wilde steken en wilde helpen met alles… ook al was het dus niet altijd makkelijk… omdat ik mezelf soms blokte… het spijt me daarvoor… en Mevr….. wil ik ook natuurlijk bedanken voor het helpen nog steeds…  ook al vind ik het moeilijk om mezelf open te stellen wil ik het toch proberen in deze brief.. geen idee wat en wat jullie er aan hebben..  maar ik ga het proberen… ik twijfel ook of ik dit aan jullie ga geven.. maar waar ik dus over nadacht na de gesprekken terug te lezen van Mevr. …  … dat opgeven geen mogelijkheid is en dat ik eigenlijk moet doorzetten… maar omdat ik me zo geïrriteerd voel enz. lukt het gewoon even niet… weet u kijk ik probeer me zo in te houden dat niemand ziet hoe het echt met me gaat… en dat zeg ik ook niet heel snel en op zich hoeven mensen dat ook niet te zien… maar ik voel me zo moe en ja voel me niet echt 100% goed…  fysiek en gewoon geestelijk… ik weet gewoon niet meer wat ik er mee kan met mezelf en alles… tuurlijk probeer ik me sterk te houden… maar op een dag weet ik gewoon dat ik 1 iemand zo pijn zal gaan doen door me eigen domme gedrag… maar ik probeer al zo lang me gedrag te veranderen wat gewoon niet lukt… en daardoor wordt ik boos en voel ik me rot en met die gevoelens ben ik dus boos op mezelf… maar die boosheid en frustratie richt ik elke x op de docenten af… omdat ik gewoon niet 1x normaal kan doen en ja dan kan ik dus wel sorry zeggen maar ja een docent kan dat misschien wel 3x accepteren maar daarna denkt ze of hij zo van weet je je gaat het nooit leren en je gedrag nooit veranderen enz. en het moeilijkste is ook gewoon dat ik niet weet waarom ik me vaak zo gedraag… dan besef ik het pas later misschien maar ja alsnog… soms kan dat dus ook laat zijn…. ik denk er gewoon al elke x over na… maar kan er gewoon geen antwoord op vinden… misschien ben ik wel zo of moet ik het gewoon bij mezelf accepteren of juist niet…. Want ik heb het al zolang proberen te verbeteren en tuurlijk het is niet gelijk dat alles goed gaat… natuurlijk heb je soms ook tegenvalletjes.. maar het lijkt alsof het bij mij gewoon elke x fout loopt te gaan.. ook al doe ik me best dat het toch fout gaat en ja over me thuissituatie vind ik het al helemaal moeilijk om mezelf open te stellen… maar toch zal ik hierover ook proberen een beetje over open te zijn in deze brief…. nou me ouders zijn dus elke x negatief over mij… vaak ruzies tussen me broer… soms tussen hun zelf… ook over me vriendinnen enz.… en als ik iets doe voor hun is het altijd fout… ja cijfers doen ze moeilijk over…. Waardoor ik me rot voel… maar ja dat dus een beetje… waarom ik dit opeens vertel is omdat ik echt heel lang heb zitten denken… toen we geen gesprekken meer hadden met elkaar..  dat het steeds wel slechter met me ging.. maar kan mezelf wel herpakken… en dat ik vind dat  ik tegen over u … eerlijk een beetje zeg wat er in me speelt… en ja de laatste tijden gaat het misschien wat slechter… maar ik probeer het beste van te maken… maar ik weet dus niet wanneer ik weer in gesprek met u wil gaan… want ik ben nog steeds op dit moment er gewoon nog niet klaar voor.. maar dacht u verdiend wel een beetje de waarheid.. het zat me ook een beetje dwars.. want ik wil wel mezelf open stellen maar ja het lukt gewoon niet… daarom vind ik het zinloos… en dat is meer omdat ik er geen vertrouwen meer in heb… weet u wat het ook is… ik wil gewoon niet dat docenten rekening met mij houden (geen idee of ze dit in de gaten hebben) of wat dan ook…. Elke x hoor ik van mensen zo van ja je wordt voorgetrokken blabla dan denk ik ook bij mezelf zo van mensen voelen zich dus anders behandeld en dat is niet fijn als je dat elke x te horen krijgt..  dus dat wou ik even kwijt aan jullie 2e … sowieso waardeer ik het van jullie beide dat jullie me altijd hebben ondersteunt en vertrouwen in mij hebben gehad…

Groeten,

ik heb dit nu dus herschreven maar ja… ik ben te onzeker of ik dit wel zal moeten geven…. 

srry voor de hele lap tekst en het storen!! 

groet sophie! 

Dat vind ik een heel goede brief, die je geschreven hebt. Wat je reeds vertelde in dit topic, zit klaar en duidelijk gevat in de brief. Goed gedaan. Ben je er zelf tevreden mee?

Gr. Kenshin

Wat goed dat je achteraf de docent mailde met je excuses. Het siert je dat je verantwoordelijkheid nam. En uiteraard, even rust van de gesprekjes en zelf uitzoeken wat je zou kunnen gebruiken qua begeleiding kan nuttig zijn. Denk er gerust even over na. 

Oh, en, het advies geven is graag gedaan 

Gr. Kenshin