Hey,

Ik denk dat het in ieder geval ernstig genoeg is dat je tijdelijk ergens anders zou wonen.

Ik word echt boos als ik zo hoor dat je denkt dat je het aan je ouders moet vertellen. Die keuze is ooit voor mij gemaakt en tot op de dag van vandaag ben ik daar ontzettend boos om. Als je het niet wil, zou ik dus uitzoeken wat er gebeurt en wat Sara dan gaat doen.

Hmm, systeemtherapie zou pas over 3 weken gebeuren. Da's kut. Misschien is dit een onderwerp waar je vaker met Sara over kan praten? Dan ziet ze misschien beter dat het echt niet gaat en worden er misschien andere dingen mogelijk.

Qua school, misschien moet je dan maar gewoon blijven verzuimen en toets blijven skippen als het niet lukt. Dan zien je ouders tenminste dat het nodig is en misschien komt het dan tot een level dat school verplicht is er een leerplichtambtenaar bij te halen.

Gr. Pin

Hey!

Ah, het gebeurde tijdens het uitvoeren van je werk. Zo ver was ik nog niet 😅. Hopelijk gebeurt het niet meer (al te vaak)...

Gisteren kwam mijn mentor dus op bezoek (ja, ik moet echt een nieuwe naam voor d'r bedenken want eigenlijk is ze mijn mentor niet meer, iemand ideeën?). Ze was eerst van plan iets leerzaams te gaan doen, maar uiteindlijk zijn we thuisgebleven, hebben we wat spelletjes gespeeld, de hond uitgelaten en is ze blijven eten. Het was best gezellig, ik hoop dat ik me een beetje normaal heb gedragen 👀 (ben ik de enige die zich heel anders gedraagt als er iemand in je huis komt terwijl je dat persoon alleen uit een buitenshuis environment kent?). Aan de ene kant ben ik best benieuwd of dat het geval is en wil ik het vragen, maar durf niet 😅.

Daarna voelde ik me heel leeg en gespannen, want opeens kwam alles goed binnen (dat het nieuwe schooljaar gaat beginnen en er van alles zal veranderen). Op dit moment voel ik me nog steeds zo kut en ben ik ook nog emotioneel geworden (het is weer dat moment in de maand), dus heb ik zojuist even een potje gehuild 🎉. Ik zeg wel tegen iedereen dat ik denk dat komend schooljaar wel goed zal gaan, maar stiekem ben ik toch wel bang dat het helemaal mis zal gaan...

Groetjes,
Anoniempje

hey 

 

ben ik weer een keer ik heb me de laatste dagen best kut gevoeld waardoor ik geen energie kon op brengen om te bedenken wat ik zou moeten zeggen…

ik reageer gewoon per reactie heb geen zin om alles 2x te lezen... 

 

ik wil eerst ff zeggen dat dat mailtje van rick heel positief klonk in mijn oren.  

 

Wat is jullie mening? 

ik denk dat ie ergens een punt heeft maar ik zou het zelfde hebben . als het niet naar mijn zin gaat zorg ik er voor dat het wel naar mijn zin gaat.

 

hoe denken jullie hierover? (Zo, is het te merken dat ik niet weet wat ik wil? Haha)

ik denk dat je moeder jou "beter" kent dan ik.

ehm als ik kijk naar toen ik niet stevig in me schoenen stond kon idd iedereen die ik vertrouwde alles bij mij voor elkaar krijgen... 

 

Als dat niet het geval is dan heeft het toch ook geen nut? Ik kan beter iets gaan doen als ik het echt wil en er echt achter sta, of ben ik mezelf er nu onderuit aan het lullen?

ik denk dat het bijde is. als je het niet wilt en er helemaal niet voor open staat dan heeft het geen nut.  misschien moet je proberen er voor open te staan

 

Hey!

Nee klopt, ik snap dat ik hulp nodig heb. Het ding is dat ik het niet wil, ik gun het mezelf niet, verdien het om me zo te voelen.

ik snap dat je dat vind. vond/vind ik ook. maar ik weet dat dat beter is voor mijn omgeving dat het goed gaat met mij... 

 

Het probleem is alleen dat niemand weet wanneer het gaat gebeuren en ik om mijn ogen open te doen mezelf eerst aardig moet vinden en ik waarschijnlijk hulp nodig zal hebben om mezelf aardig te vinden. Het is inderdaad heel erg dubbel.

als je nou hulp krijgt voor je depressie... kan je ook werken aan om je zelf te leren geven.

 

Op dit moment is de dood een beetje mijn oplossing. Dat is het niet, weet ik, maar ik ga liever snel dood dan dat ik er lang aan moet werken en het dan misschien nog niets wordt. Zo kijk ik er nu naar, maar goed. 

ja ik ken het ik heb het ook.

 

Ik had gister een gesprek met Rick (ik heb besloten door te gaan met de gesprekken). Daarin kwam hij met het hypothetische idee om dit jaar over te doen of volgend jaar in ieder geval niet al mijn examens te maken. Stel dat dit zou kunnen, lijkt het je dan een goed idee?

het lijkt mij een goed idee! nou het is verstandig. want dan heb je minder op je vork. minder stress. en vooral je moet dan niet nu al weten wat je gaat doen. en je hebt dan een jaar langer je veilige haven. 

 

Denken jullie dat het nut zou hebben om met een RT'er te praten?

ik heb geen idee wat het is

 

Moet ik het dan alsnog laten vallen of er gewoon mee doorgaan?

heb je tijdens de les frustraties of iets in die buurt? kijk je er van te voren tegen op? 

als dat zo zou ik het laten vallen.

 

Heel veel respect voor jullie, maar als ik een week last heb van zelfmoordgedachten ben ik helemaal kapot.

ja het is ook vermoeiend... ik ben ook kapot... daarom leef ik ook voor me beste vriend... ik heb nu een week intensievere gedachten waardoor ik nu ook niet kan. en ik kom er nu ook gewoon uit…

 

Eerst had ik me aangemeld voor zo'n traject van 6 weken waarbij je opdrachten uit moet voeren om zo beter om te gaan met je gedcahten, maar dat was niet voldoende

ik heb het ook 2x geprobeerd nouja dat helpt mij ook niet haha. ze zeiden bij de eerste 6 weken dat ik naar een psycholoog moest. en bij de 2de x dat ik op genomen zou moeten worden. en die gene wilt binnen kort nog 1x kijken of ik echt niet op genomen wil worden niet dus... 

 

Dus ja, de vraag of ik weer een chat moet openen of het gewoon zo moet laten?

proberen kan geen kwaat ik zou het wel doen…

 

ik zal stoppen met zeiken.

voor mijn gevoel zeik je niet hoor

 

groetjes blue

Hey!

nou ja het is afleiding dat ik geen ideeën ga uit werken naar een plan. en ik heb ook wel eens een aflevering van en serie gekeken toen ik in een crisis zat dat iemand zelfmoord wouw plegen. ja dat hielp dan natuurlijk niet. 

Ik snap het wel, maar ik kan mijn aandacht er dan niet bij houden. Ja, als iemand in de serie zelfmoord gaat plegen is dat inderdaad alles behalve helpend. 

haha ik luister niet naar zelf ben gewoon naar stage gegaan

heb er geen spijt van naar heb wel al een miljoen x lopen gapen en de radio al tich x zachter gedaan. 

Ja, bij mij thuis gedraagt iedereen zich alsof ik niet voor mezelf kan zorgen. Heel fijn.

het  kunnen zijn dat er 1 laag op komt als je het wel vertelt maar het kan ook zijn dat er meerdere lagen op komt als je het vertelt en ze dan boos of over emotioneel reageren. dus luister naar je gevoel. 

Wow, filosofisch.

Ik baal dus echt dat ik geen serie heb nu.

Hm, vertel. Wat vind je leuk? Misschien dat Blue of ik nog aanraders hebben?

Dat vertel ik liever niet, maar komt goed.

Is goed, ik geloof je.

Ik vind het het chillste als je gewoon "Pin" zo veel mogelijk kan gebruiken. Hij/hem is daarna de beste optie. Thx voor het vragen.

Oké, staat genoteerd!

Die zelfbeschadiging is vooral mezelf opzettelijk overprikkeld maken. Niet permanent dus.

Noem ik dus een vooruitgang.

Maar idd genoeg over moi.

 

Ja! Een brief van Hannah! Hoe kwam ze nou uiteindelijk aan jouw gegevens?

Ik heb haar een kaart geschreven met al mijn gegevens erin. Dat wisten jullie 😉 je hebt nog zelfs gezegd dat ik de afzender niet op de envelop moest zetten Pin (geen verwijt, mijn geheugen is een vergiet).

Ik zou een brief terugschrijven! Vertel dan dat je ook contact wil houden. Geef je telefoonnummer en doe een voorstel voor verder contact (bv brieven blijven schrijven als ze nog steeds geen telefoon heeft).

Ja, goed plan! Ik ben wel meteen al bang dat ik veels te enthousiast overkom, maar oké 😅.

Huh, gebruik je altijd u als je tegen Rick praat? Lol ik doe dat altijd alleen bij oude docenten of bij docenten die ik niet mag en waar ik iets van nodig heb, lol.

Ja? 😂 Hebben we het ook al eens eerder over gehad, haha. Ik weet niet, pas als iemand zegt dat ik mat tutoyeren doe ik dat. Bovendien vind ik het lastig als ik een bepaalde leraar met 'je' aan moet spreken en andere leraren dan weer met 'u'.

Ik snap de mailwisseling en jouw vraag niet zo goed vrees ik.

Nou, het gaat er zeg maar ommaat ik eigenlijk niet mag mailen, bellen of appen (gewoon contact zoeken). Aan de ene kant zegt hij dat het niet mag, maar aan de andere kant is het wel oké als ik contact opzoek met hem, zolang hij het maar niet bij mij doet? En hij verwacht dus dat ik op een gegeven moment wel weer met hem zal mogen praten, maar daar geloof ik dus zelf niks van. Wat moet ik doen? Wel gewoon mailen of appen als ik een vraag heb, of braaf zijn en geen contact zoeken?

Wel goed dat je met Sara over het nut van het vertellen hebt gesproken. Ik denk dat dir afspraak die je met ze hebt, niet op deze situatie van toepassing is. Wel denk ik dat ze een punt heeft met die muur. Jullie zitten vast in een vicieuze cirkel. Jij zegt niks omdat zij kut reageren, zij reageren kut omdat jij niks zegt. Iemand moet beginnen met het verbeken van de gewoonte om een verandering op gang te brengen. Dat betekent niet dat dit nu vertellen de eerste stap hoeft te zijn. Het betekent wel dat als je het niet vertelt, je de cirkel sws in stand houdt.

Ja, ik snap wat je bedoelt, ik zal er even over nadenken.

 

Clay heeft gereageerd! Ze wil wel komen kijken, maar heeft zaterdag iets. Dus zei ze dat ze aan het einde van de wedstrijd wel even wil komen kijken. 

Groetjes,

Anoniempje

 

Hey!

Stress is best wel een dingetje en dat ik school mis levert me ook wel stress op, al helemaal omdat ik geen invloed heb op welke uren ik moet missen. Presentaties op school vind ik al erg genoeg en als ik het dan voor een groep vreemden moet doen is de stress waarschijnlijk niet meer te houden. Het andere, meer sociale probleem kan wel meevallen, als ik het geluk heb dat ik iemand vind die ik wel mag.

Maar we denken hier allemaal over na alsof ik het ga halen, maar wie weet is mijn motivatiebrief wel zo slecht dat ik niet eens binnenkom.

Groetjes,
Anoniempje

Je mentor op bezoek; gezellig. Fijn dat jullie tijd samen hebben doorgebracht. Weet je mentor van je stress rond het nieuwe schooljaar? Ze zou je hierbij kunnen helpen.

Of ik het ongemakkelijk zou vinden om m'n mentor thuis te verwelkomen? Yep, best wel. Ik ben dan ook nooit zo erg close met m'n mentor geweest dat ik d'r zou uitnodigen. Volgens mij zou school daar niet eens akkoord mee gaan. Maar goed, als jullie de bezoekjes beiden fijn vinden, lijkt het me alleen maar gezellig 🙂

Een nieuwe naam voor je mentor? Hm, Clay? Die naam doet me denken aan het vriendelijke personage uit 13 Reasons Why.

Gr. Kenshin

Hey,

Ik had de afbeelding nog gezien voor deze is weggehaald. Ik snap wat je bedoelt, dat het eigenlijk wel kinderachtig is, maar ik kon er zelf vooral om lachen. Vraagje: Je geeft je album toch? Dus dan kun je zien wat mensen voor hem hebben geschreven? Dus hij had kunnen zien dat het niet normaal is om zoiets te doen right?

Beetje jammer dat niemand lijkt te begrijpen dat jij het gevoel hebt dat je een vriendin kwijtraakt als je Hannah niet meer kan spreken. Ik zou zeker voor het kaartje gaan. Misschien moet ze het wel inleveren, maar misschien ook niet. En daarbij moet ze het dan sowieso weer terugkrijgen als ze weggaat van die opname, want ik bedoel, het is haar kaartje…

Met gym zou ik gewoon sportsokken aantrekken. Die komen nu eenmaal wat hoger, ook als je ze niet optrekt. Een verbandje lijkt me alleen nog maar opvallender dan gwn die littekens, maar idk hoe die van jou eruit zien. Heb je witte streepjes of dikke, rode dingen? (Of gwn rode littekens?) Dat is namelijk wel een verschilletje. Als het witte streepjes zijn, zou ik er helemaal schijt aan hebben. Maar sowieso, enkels klinkt alsof je met gewone lange sokken ze ook zou moeten kunnen verbergen?

Gr. Pin

Hey!

Nee, ook tegen haar heb ik gezegd dat ik denk dat volgend schooljaar wel goed zal gaan, dat ik wel een beetje bang ben voor de SE's, maar dat ik wel zal moeten.

Nou, ongemakkelijk was het niet (had ik overigens wel verwacht). Ik bedoel meer dat gewoon iemand, niet Clay (beetje vreemd, aangezien mijn mentor een vrouw is, maar ze is wel vriendelijk en goedaardig, net zoals hij) in het specifiek, dit heb ik ook bij vriendinnen van school. En aangezien ze mijn oud-mentor is heeft school hier niets over te zeggen, want ze werkt op een andere school.

Groetjes,
Anoniempje

hey

 

 

dat lijkt me best heftig.

ik vind het vooral vreemd je moet verplicht een winkel kar mee nemen. echt zo'n onzin. in de winkel waar ik boodschappen doe heb ik nog nooit in een rij gestaan. ik kan altijd meteen door naar de kassa. 

 

Zonder dat bellen zou ik trouwens echt gek worden.

ik zou ook gek worden als de leidingen niet vieziek konden komen. bellen mag niet eens als je op een begeleid wonen locatie woont al vraag ik me af of dit begeleid wonen is. ze komen 3x in de week op afspraak en nooit ff tussen door kijken. 

 

Ik hou ook niet van videobellen, maar met Fleur wil ik het nog wel doen.

ja dat heb ik dus ook met een vriendin. het helpt ook dat ze me knap vind 🤣 (daar was ik toen zo verbaasd over). ik haat video bellen maar met haar doe ik het elke avond tijdens het koken zodat ik ff tegen iemand kan aan lullen en het stimuleert mij om te gaan eten.  

 

 

Zullen zij niet erg vinden,

nee zij vinden het juist goed omdat het zou kunnen betekenen dat het beter met het eten gaat.  

 

 

Ik zit nu op mijn derde (!) en deze vind ik echt niks… 

kan je dat niet aan geven? 

ik weet van de mijne helemaal niks 🙈 ik weet zijn naam niet. dus kan ook geen foto op internet zoeken. ik weet alleen hoe z'n stem klinkt en die is echt heel zwaar haha.  

 

 

Ik denk dat je echt heel erg blij zult zijn als je een goede therapeut hebt!

ik ben al super blij met me pber haha zij gaat tot dat ik een beetje aan de mensen gewent ben met me mee of nu zit ze er bij en bellen we samen. 

 

Weet overigens wel dat het niet zo zal zijn dat je je ook (meteen) beter zult voelen als je een goede therapeut hebt.

ik ga er van uit dat ik me helemaal niet beter ga voelen. maar ja ik moet wel iets een kans geven. want anders weet ik nooit zeker of het wel helpt. 

 

Ik raakte ook in een flinke crisis nadat ik in therapie ging bij Sara,

dat is in mijn ogen ook logisch! toen ik voor het eerst iets deelde met rosa (vorige pber) belande ik de x daarop waar zij bij was in een crisis. 

dat komt omdat je in eens je gevoel een plekje in je hoofd gaat geven maar daarvoor moet je het eerst voelen.  klinkt vast vaag. ik weet moet hoe ik het moet verworden haha

 

 

Zolang er niks verandert in de maatregelen

volgens mij kan het niet verergerd worden dan dit. je mag alleen voor een noodzaak buiten de deur komen…

 

 

Sommige leraren kiezen ervoor om online les te geven,

mijn mentor geeft bij mij elk vak dus ik heb gewoon van bijna elke vaak huiswerk. ze wilt mij extra nederlands en rekenen geven haha. ze zij je mag veder werken in je boek en als je een stukje heb gemaakt vraag je of ik de antwoorden wil sturen. en ik moet het vooral ik m'n eigen tempo doen. dus conclusie is: als ik me echt kapot verveel en heel netfkix disney+ uit zijn. Pokémon een storing heeft. de ps3, ps4 en de Nintendo switch het niet doen dan ga ik wel werken 🤣

 

groetjes blue 

Hey!

Gelukkig is deze docente niet zo oud, nog onder de 30. Vandaar waarschijnlijk ook dat ze haar grenzen niet zo goed kan aangeven.

In principe vind ik het niet heel vreemd, ik mag haar wel en we hebben ook wel een aantal raakvlakken naast school. Bovendien is ze volgend jaar dus geen lerares meer. Maar ik begrijp wat je bedoelt, als we nu ineens vrienden zouden worden zou het raar zijn.

Oh wauw, ik vind het best bijzonder dat jullie op school regels hebben over de omgang met leraren buiten schooltijd 🤔...

Groetjes,
Anoniempje

Hey,

 

Wow, wat een verhaal. Ik ga even bekijken hoe ik mijn antwoord overzichtelijk ga formuleren 

Om te beginnen (ik heb alles al gelezen eerder op m'n telefoon en nu ga ik het beantwoorden, want ik ben nu thuis) ben ik blij dat er alweer zo snel een antwoord volgde. Dus ik ben erg blij dat je, relatief gezien, oké bent. Dus ja, dat je nog leeft en niet in het ziekenhuis ligt ofzo.

 

Je plan was nu af en aangezien deze af was, wou je 'm ook maar meteen uitvoeren. Klopt dat een beetje? Wat heb je nu met het plan gedaan? Helpt het om 'm weg te gooien, dat je dan zeg maar weer opnieuw moet beginnen of zit het zo in je hoofd dat ie nu eenmaal af is?

Als ik het goed begrijp heb je Rick dus op die vrijdag van het plan verteld dat je een plan had? 

 

Nadat je met Rick had gesproken, kwam je moeder en zijn er op school (telefoon)gesprekken geweest. Ik vind het goed van je dat je hebt aangegeven dat je dat op school wou. Ik denk inderdaad dat dat ook goed is geweest, zodat je niet alleen met je (niet al te kalme) moeder was geweest in deze crisis. (Kunnen we het een crisis noemen? Ik denk het wel…?)

Jij ging naar de huisarts en de crisisdienst kwam uiteindelijk naar jou toe. Cool, ik moest altijd naar zo'n eng gebouw.

Voor je gevoel was jij de enige die rustig was. Dat is op zich herkenbaar. Ik bedoel, jij hebt toegang tot jouw exacte gedachten en gevoelens. Bij alle omstanders gaan er alleen alarmbellen af en daar wordt waarschijnlijk het ergste gevreesd. Zij weten niet wat er precies in jou omgaat, zelfs niet als je het ze vertelt. Zij hebben niet dezelfde kennis en voelen niet de emoties die jij voelt en dat maakt denk ik toch dat anderen geen gevoel van controle hebben. Als je echt over zelfmoord praat, nemen ze het liefst de veiligste optie, om er maar zeker van te zijn dat ze je niet weg laten gaan en je er dan alsnog een eind aan maakt. 

Je hebt die middag nog met Clay gebeld en gekookt. Oké, heb ik dit goed? → Ik denk dat je zelfmoordgedachten inmiddels al lang niet meer zo heftig waren als toen je het plan maakte, misschien zelfs weer terug op hun oude niveau. Voor jou was dit hele circus dus wat overdreven, omdat het voor jou niet echt meer aan de orde was. Klopt dat? Daarom vinden je ouders het misschien wat gek en jij hun reactie?

 

Anoniem06 schreef:

Op zaterdag had ik eigenlijk afgesproken met die ene vriendin (ze moet echt een bijnaam krijgen)

Is dat die vriendin die ook problemen heeft en waarbij jullie elkaar steunen of is het diegene van de basisschool waar je weer contact mee had gezocht? 

Wat dacht je van Fleur? 

Fijn dat je ook even kon sporten. Ik vind dat altijd een fijne afleiding :)

Ik vind het knap dat je ondanks alles wel aan de slag gaat met die zelfhulpcursus van 113. Het lijkt me dat je daar toch wel echt motivatie voor nodig hebt. Ik vraag me dan af waar je dat dan vandaan haalt en waarom je dit wel wil proberen, maar real life therapie (om het zo maar even te noemen) eigenlijk niet wil.

 

Je kreeg het gevoel dat anderen jou verweten dat je niet voor je vrienden hebt gezorgd. Ik zou het wel slecht van ze vinden als ze dat oprecht zo zouden bedoelen. Ik denk namelijk dat een schuldgevoel erbij een van de laatste dingen is die je nu kan gebruiken. Misschien zit er nog een andere reden/bedoeling achter, maar daar kan ik geen uitspraak over doen.

 

Al die gesprekken duren inderdaad vaak lang. Ik vond dat vrij vervelend. Dat zat ik eerst een uur bij de huisarts en daarna 3 uur bij de crisisdienst en ik kon alles 10.000x uitleggen. Irritant…

De psychiater wil wat lichamelijke testjes doen en je eigenlijk aan de antidepressiva zetten. Ik heb medicatie ook geweigerd en eigenlijk kunnen ze je daar alleen toe dwingen als je gedwongen opgenomen zit en dit onderdeel is van je behandelplan volgens mij. Ik vind het persoonlijk ook een beetje vroeg voor medicatie, gezien je niet eens een echt behandeling hebt gehad…

Er is ook gezegd dat er gekeken gaat worden naar een gedwongen opname als je behandelingen blijft weigeren. Opmerkelijk dat ze daar al zo snel mee komen en dat ze dan denken dat dat wèl nut heeft.

Je bent het zelf wel aan het overwegen. Wat me wel belangrijk lijkt om hierin mee te nemen, is het verschil tussen een crisisopname en een langere opname. Als je een crisisopname (en soms ook gwn bij een gedwongen opname) hebt, dan zit hier meestal geen behandeling bij. Ze stoppen je letterlijk in zo'n instelling zodat je geen zelfmoord kan plegen, tot je crisis voorbij is. Bij een opname voor langere duur zit vaak wel een behandeling. Dat lijkt me sowieso belangrijk om naar te informeren als dit echt een serieuze optie/mogelijkheid gaat worden.

Daarbij moet je je niet laten opnemen om anderen hiermee te ontzien. Een opname is zeer ingrijpend en moet je dus alleen voor jezelf doen.

Je bent niet gaan bloedprikken door angst. Kan er binnenkort iemand met je meegaan?

Je hebt het je schoolvrienden verteld, wat er is gebeurd. Zij reageerden goed. Dat is fijn :)

 

Je zegt dat school niks voor je kan betekenen, maar ik denk dat dat anders ligt. School kan je op verschillende punten ontzien. Je schrijft over een grote achterstand met schoolwerk. Je kan met school gaan overleggen wat je wel en niet moet doen en of je dus dingen kan skippen. Ook zou je een aangepast lesrooster kunnen krijgen en dus eventueel (uiteindelijk) iets van een gesplitst examen traject ingaan. Ik denk dat het wel belangrijk is om duidelijk met iemand op school aan de slag te gaan met plannen en uitzoeken wat wel en niet belangrijk is voor jou om te gaan doen. Dan heb je in ieder geval daar overzicht en duidelijkheid. 

Zelf volgde ik een aangepast rooster toen ik vet depressief was en dat was chill. Ook heb ik een vak (tijdelijk) laten vallen en veel dingen geskipt (onbelangrijke SO's en PO's). Dat gaf rust.

 

Oh lol, m'n tekstvak liep vast en ik dacht ff dat ik niet meer door mocht typen, omdat m'n reactie te lang werd 

 

Je vindt het jammer dat Rick zo veel wil overleggen. Je denkt juist dat wat hij zelf bedenkt goed en fijn is, maar door het overleggen alles wat minder wordt. Ergens snap ik natuurlijk dat hij veel wil overleggen, want dit is een moeilijke situatie, maar ik snap jou ook. Ik zou dit zeker tegen hem zeggen en hierbij benadrukken dat je dus heel blij bent met zijn eigen reacties en ideeën en dat je denkt dat dat heel nuttig is. Misschien kun je voorstellen dat het meer een soort updates worden naar die mensen waarmee hij overlegt, maar dat hij verder doet en beslist wat hij zelf heeft bedacht?

Ik denk overigens dat je Clay wel om advies kan vragen. Ik denk ook dat het dan voor jou fijn kan zijn om te informeren naar haar gevoel e.d. in deze situatie. Jij bent bang dat je haar te veel '’lastig valt'’. Vraag om haar mening, dan kun je stoppen met speculeren. Dat geeft jou denk ik rust.

 

Schouderklopje is done.

 

Gr. Pin

Hee ik voel me ook zo ofz heel raar dat ik aandacht wil vragen omdat mensen mijn toch niet zien staan dat gevoel kan ik niet uit leggen maar ik ben ook begonnen met mezelf snijden ik wil het niet maar dat is dan opeens moeten ofz  ik weet het niet het is vervelend maar ik wil dat mensen het weten maar toch weer niet? Hoe komt dat gevoel toch?

hey

ff terug op die serie 13 reasons why.
ik was toch ff benieuwd welke serie dat was. ergens kwam het ne voor maar herkende de afbeelding van Netflix niet dus dacht dat ik het niet kende. maar ik keek later en toen deed ik het perongelijk aan. en toen herkende ik het weer.
vorig jaar had ik 2 afleveringen gezien tot dat ik merkte dat ik getriggerd werd...
nu kijk ik hem weer en nu triggerd het me niet meer gelukkig! en vind het nu zelfs een leuke serie. nou ja leuk is het niet. eeb serie waar je in kruipt en niet meer uit komt.

oke hier heb je echt niks aan maar wouw het toch even zeggen 😂

groetjes
blue