+14
Heyy allemaal,
aangezien het topic gedichten delen met anderen gesloten is, heb ik een nieuw topic aangemaakt waarin je gedichten mag delen en elkaar complimenten mag geven over de gedichten. Zorg ervoor dat je alleen gedichten plaatst en feedback/complimenten over de gedichten.
xx Eenmeisje004
+17
Dankjewel
Wat een super goede gedichten heeft iedereen!
Zelf heb ik ook wat geschreven, ik ben lang gepest en door gedichten te schrijven verwerk ik het een beetje. Dit is er 1 van:
De krassen op mijn arm lieten het zien, 1 opmerking van hun telde in mijn hoofd voor tien.
Ze stonden daar als het stille bewijs, en gingen met mij mee op mijn reis.
De krassen zie je nu niet meer, en ze doen ook niet meer zeer.
Mijn reis gaat met stapjes van een centimeter, maar het zijn stapjes naar beter.
Ik kan het niet zeggen, niet zo maar op tafel leggen.
Praten is goed, maar wat als je niet weet hoe je praten moet?
ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden!
+9
ik heb er 3 (niet zelf gemaakt maar wel het onderwerp gegeven) ik hoop dat jullie het wat vinden.
Zeker, hier is een korter gedicht over littekens en hun verhalen, met rijm:
**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht, mijn streven.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.
Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.
**Littekens fluisteren zacht**
Op mijn huid, als stille getuigen,
vertellen ze verhalen van strijd.
Elk lijntje, een geschiedenis,
een dans van bloed en tranen.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven,
mijn kracht, mijn veerkracht.
Nooit vervagend, altijd sprekend,
fluisteren ze verhalen van hoop.
Littekens zijn meer dan breuken,
ze zijn een symbool van leven.
Dus luister naar hun fluisteringen,
ze dragen een verhaal met zich mee.
**Littekens fluisteren verhalen**
In de stilte van de nacht,
waar de maan haar zilveren licht laat vallen,
spreken de littekens op mijn huid.
Ze zijn als oude boeken,
gevuld met herinneringen en pijn.
Elk lijntje vertelt een verhaal,
een geschiedenis van strijd en overleven.
De eerste snee, een schreeuw om aandacht,
de tweede, een uitlaatklep voor innerlijke stormen.
De derde, een geheim bewaard in de schaduwen,
en zo ging het door, een dans van bloed en tranen.
De littekens zijn stille getuigen,
van momenten waarop ik vocht tegen de duisternis,
waarop ik mezelf verloor en weer vond.
Ze zijn mijn tatoeages van overleven.
Soms voel ik hun aanwezigheid,
als een zachte streling over mijn huid.
Ze fluisteren verhalen van doorzettingsvermogen,
van veerkracht en hoop.
En hoewel ze nooit zullen vervagen,
zijn ze niet langer mijn vijanden.
Ze zijn mijn geschiedenis, mijn kracht,
en ik omarm ze als deel van wie ik ben.
Dus luister naar de littekens,
ze hebben zoveel te vertellen.
Ze zijn meer dan alleen huid die is gebroken,
ze zijn een symbool van leven en liefde.
+12
+5
Ik ben het met Tover eens! Heel goed gedicht
En fijn dat het steeds beter gaat:)
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
