De Kindertelefoon.nl

Ik weet niet waarom.

Ik ben zo moe.

Het is niet om de vakantie, niet daarom.

Ik weet niet meer wat ik hier doe.

Ik kan elk moment in tranen uitbarsten.

Ik voel me verdrietig en alleen.

Waar gaat dit heen?

Ik voel me niet gewaardeerd.

En dat terwijl ik tegelijkertijd juist wordt geëerd.

Wat zijn dit voor fratsen?

Mijn gedachten maken mijn hoofd kapot.

Is dit dan mijn lot?

Ik probeer te slapen.

Maar het zwart gat onder me is erg diep.

Niemand helpt me, iedereen ligt op apengapen.

Alles raakt me als een zweepslag *zwiep*!

Mijn ogen vallen dicht.

En er is niemand om me op te vangen vlak voor ik zwicht.

De diepte van het gat in.

“Oké, wereld, ik geef het op, jij wint!”

-OnlyMe

Als iemand mij vraagt 
Wat is je grootste angst?
Wat triggert jou?
Wat maakt jou het bangst? 

Soms zeg ik slangen
Soms zeg ik spinnen
Soms zeg ik muizen
Of andere beestige dingen 

Soms zeg ik hoogte
Soms zeg ik donker
Soms zeg ik water
Of zeg ik donder 

Soms zeg ik pleinvrees
Soms zeg ik naalden
Of een kleine ruimte
Die mij in gaat sluiten

Maar mijn grootste angst
Die ik voor iedereen ontwijk
Is dat jij mij ziet
Hoe ik naar mezelf kijk

I think i know it.

The secret of life.

It's unpredictable. (Heb ik dat goed gespeld?)

You'll never know what will happen next.

You can't set you're life out exactly how you want it to be.

There will always happen something unexpected.

Everyone has a way to live with every mistake they made.

Everyone has a way to live with theirself.

Everyone has a way to live with the world around them.

No matter in what way, everyone has their way to live with something.

And if not, you'll die.

It's sad, but it's true.

-OnlyMe

 Er zijn niet de juiste woorden voor.

Maar jij hebt gezorgd dat ik mijn leven niet verloor.

Ik heb een muur om me heen gebouwd.

Jij gaat hem doorbreken, je bent voor mij goud.

Ik had altijd het gevoel dat ik niks goed doe.

Als ik wakker word, ben ik niet meer moe.

Jij leert me mezelf waarderen.

Elke dag geef jij me nieuwe energie en laat je me opveren.

Ik ben je zo dankbaar.

Dus ik wil niks van je horen, geen gemaar.

Ik zal dat nooit meer vergeten.

Zelfs als ik later dement ben en oud ga heten.

Jij zal altijd in mijn gedachtes blijven zweven.

Hierbij heb je mijn zegen, jij kan de wereld aan, jij zal overleven.

-OnlyMe

P.S. dit gedicht is voor mijn boek geschreven, maar het is ook voor mijn oude groep en voor @OnbekendeAnnoniem en @Banaantjeeee en allemaal andere belangrijke personen.

Hoe kan ik dit gedicht nou laten bezinken?

Ik zou dit uren kunnen lezen, ik zou in dit gedicht kunnen verdrinken.

Dit gevoel is wederzijds, dus wel gemaar.

Want ik ben nog niet met je klaar.

Ik ben niet meer alleen.

Je helpt me enorm, dat is wat ik echt meen.

Als je iets van me zou willen zou ik alles voor je doen, elke daad begaan.

Dat heb jij met me gedaan.

Ik loop nu als een hondje achter je aan.

Ik kan dan misschien niet zo goed dichten…

Maar ik hoop dat ook jij ervoor zal zwichten.

-OnlyMe

P.S. dit is het andere gedicht dat naar degene wordt geschreven die het vorige gedicht had geschreven (In het boek)

Hey meisje

Jij die zo hard zong

Op het plein

In je eentje liep je rond

Je klom op en neer

Herhaalde steeds hetzelfde

Koos één van de zeven

Routes die je kende

Terwijl je fantaseerde

En filosofeerde

Hey meisje

Wat kon je goed alleen zijn

Zo goed

Dat je nogsteeds alleen bent

(Dit gaat over mij ik zit niemand te dissen haha)

Mijn hoofd 

word 

rustiger 

in 

de zee 

als of 

de golven 

alles 

op 

de goede plek 

spoelen

ij weet niet of dit een gedicht is maar ik plaats het toch maar 

x

Zachtjes open ik de rits van de tent deur

Mijn neus vult zich met een heerlijke geur 

In stilte je bed uit

Gezoem geruis gefluit

Het grote heerlijke bos

Met je voeten op het natte mos

Vogels geven hun concert

Misschien loopt daar wel een hert

Sluipt een vosje door de struiken ?

Kun je duizenden kruiden ruiken

Wat ben je als mensje dan maar klein

Met dit gevoel van alleen buiten zijn

Takjes en blaadjes langs je blote huid

Een motje landt op mijn rechter kuit

Kruipt omhoog naar mijn knie 

Vleugeltjes uit, beweging en zie! 

Daar is ie alweer weg gegaan

Van de stille plek waar ik blijf staan

Om nog even deze betovering te voelen

Dan weer de terug  in mijn slaapzak woelen

Veilig verder slapen in de stille tent 

Maar wat was dit een magisch moment! 

Wat mooi @Tartan13 .  Prachtig gedicht!

Ik ben er klaar mee

Klaar met alle dingen:

Puberteit, volwassen worden

Veel school, weinig slaap

Tijdens de lessen de hele tijd gegaap

Ruzies, problemen met vriendinnen

Het is een warboel daarbinnen

Gemengde gevoelens, geen gevoel

Misschien snap je wat ik bedoel

Kan de tijd terug?

Terug naar toen ik klein was

Gelukkig was, vrolijk was

Mijn gevoel snapte

Je wist nog niet wat de wereld is

Hoe groot alles is

Klein zijn is wat ik mis

Ik heb nog niet veel ervaring met gedichten, en ik heb deze maar snel verzonnen, maar dit is precies hoe ik me voel.

Ik sta stil

Val toch naar voren 

Zoom in

Zoom uit

Een anker in blauwe ogen

Die ik toch moet loslaten

In mijn hoofd ben ik al buiten

Waar ik niet horen kan

Wat hij me zegt

Ik zie de man,

Hij fronst

Want ik ben weg

(Aka: soms doet perspectief en gehoor een beetje trippy en dan is het moeilijk om goed dingen te verwerken en te reageren. Na een tijdje merkt de ander dat wel)

Een tijdje geleden

Dat ik acties was

Dat het leven het waard was

Is eindelijk terug

Mezelf gevonden

Door anderen te zoeken

Lief te hebben

Poëzie is een passie

Een uitlaatklep

Een deurtje naar het onbekende

Dat is de schoonheid van het heden

Niet meer

Behavle dan hij

Hij is een deurtje naar het onbekende

De toekomst

De liefde

Het vergeten verleden

Vol vreugd

-----‐---------------

Dankjewel, ik ben weer terug op het forum na een lange tijd, ik hoop dat mensen me nog kennen. Vooral voor mijn verhalen en gedichten

(Waarschuwing: als je iets positiefs zoekt, lees deze dan niet, hij lijkt op het begin erg vrolijk, maar dat duurt niet lang hahaha)

Met mijn vader

Kon ik altijd praten

Al zei hij niet veel

Alleen zijn bestaan

Was genoeg troost

Mijn moeder gaf me zelfverzekerdheid

Ze zong en danste met mij

Maar nu geloof ik niet meer

In Zijn bestaan

En gaat zij uit huis

Dit gebeurt mij nou altijd.

Dat ik flip en iedereen me alles verwijt.

Ik zou willen zweven, mee kunnen met de tijd.

Maar het is het verleden waar ik onder leid.

Ik wil pruilen.

Ik wil huilen.

Want niets of niemand is goed genoeg voor mij.

Niemand die me meer kan maken zoals ik was: blij.

Ik wil vliegen als een vogel zo vrij.

Maar het ligt allemaal aan hun zoals ik al zei.

Ik wil godverdomme ontsnappen aan deze hel.

Ik dacht: “inmiddels overleven we het samen wel.”

En jullie denken vast dat ik me aan stel.

Ik ben ook hét probleem kind, de rebel.

Maar ik zeg tenminste wat ik voel.

En ook al luistert niemand, ik probeer uit te leggen wat ik bedoel.

Ik weet het al zo lang: “Ik kan niet samen leven onder 1 dak”

Want als ik dat doe lig ik in de prak.

Aan de regel heb ik misschien lak.

Maar elke keer voelde het weer alsof er een mes in mijn hart stak.

Hulpeloos.

Hopeloos.

Een en al boos.

Dat is er met mij loos.

Ik kan het gewoon niet meer aan.

Om op mijn eigen benen te blijven staan.

Terwijl er me zware lasten worden toegewezen om te dragen.

En ík ben dat degene die het moet laten.

Ik ben nu in alle staten.

Want wat zij met mijn hart doen is niet oké, mijn hart zit nu vol met gaten.

Ik weet dat ik me zit op te winden…

Maar toch weet ik zeker dat niets me meer zal verbinden.

Met mijn gelukkige momenten met hun.

Want ik steunde ze door dik en dun.

Maar iedereen laat met altijd keihard vallen.

Ik deed het altijd alleen, nooit met zijn allen.

Ik heb het gevoel dat mijn leven aan een zijden draadje hangt, dat elk moment doorgeknipt kan worden door hun.

En alles wat ik lief heb.

Is er nu niet om me te steunen.

De mensen waarop ik kon leunen.

Die zijn me afgenomen.

Uit mijn armen gerukt.

En de dingen waar ik me in kwijt kan lopen tijdelijk niet meer.

Mijn groep.

Toneel.

School.

Vrienden.

Lachen.

Lezen.

Schrijven.

Steun.

Liefde.

Support.

Vrijheid.

Balans.

Kleur.

Vrede.

Blijheid.

Mezelf zijn.

Vertrouwen in anderen.

Dit ben ik allemaal kwijtgeraakt, door mijn trauma's, door mijn ouders. Dit is waar ik Heimwee naar heb, omdat dat was wie ik eigenlijk echt was, nu is dat allemaal verdwenen.

Vanwege diegenen.

Het enige wat ik nog kan is verdrinken in mijn eigen tranen.

Mijn toekomst leid geen banen.

Niet naar mijn dromen.

Want die zijn samen met mij verzopen.

In de macht die mijn ouders op mij uit oefenen.

-OnlyMe

De liefde die je voelt,

bij een warme knuffel,

Een hart, kloppend in je borstkas

Het gevoel van vertrouwen,

En het brandende verlangen naar meer. 

Mijn handen voor mijn gezicht,

Om mijn tranen te verbergen,

De pijn, diep in mijn binnenste,

Onzichtbaar voor anderen,

De spieren die mijn mondhoeken omhoog tillen, 

Schroeien in mijn hart, 

Ik kan niet meer. 

Think or die

I died

Lost my mind

Went insane

Fucked it up

All again

Protect the truth

Cause it hurts to much

I'm bleeding

I'm hurtling

Past the heckling 

Past

Poetry helped me

Proves it every time

Over and over again

When I fuck up

It there

For me

The only one

That never left

Sad, isn't it?

It's reality

Think or die

Songtekstje i.p.v gedicht:

Well l, I'm fucking broken down

But you didn't gave a fuck

Narrowing down the greatest

But I don't know where to go now

Pain is taking over my body

But I'm not letting in

Oh boy don't know the outcome, the courage

Marry had a little devil

Hysterical beating up the sky

Oops! You didn't check the stove

Burned down the house

He's the one you wanna avoid

Why? Because he's a pervert and hypocrite!

Only to help myself

You murdered the sophistication

Lie in murder or make it a wall?

You're choice prick

Ima let it go, icarus

Uh fucking Icarus, see how you come crawling back

I'm bleeding, but you're dying, ICARUS!

You know that? I do

Only to help myself

You murdered the sophistication

Lie in murder or make it a wall?

You're choice prick

Quantum entanglement

That's why it's done

Now I understand

Only you left to throw

Bricks, stones, needles

Ima drop out

Only to help myself

You murdered the sophistication

Lie in murder or make it a wall?

You're choice prick

'Bout to be bound to feel

'Cause that's all, u'r a pervert

------‐-----------------------------

Hopelijk vinden jullie het wat

Soms voel ik moeheid

Vaak voel ik blijheid

Dan is er weer strijd 

Dan weer even vrijheid

Is de kop van de dag eraf

Wil je een dag die plezier gaf 

Zorgt je houding voor 'n straf 

Gaat toch de lol er niet vanaf

Je wilt zo graag belangrijk zijn

Maar bent eigenlijk zo klein 

Is het leven een grote schijn 

Of mag het ook heel fijn zijn 

Wat mij dan echt raakt

Is dat we zo zijn gemaakt

Dat je wilt zijn aangehaakt 

Dat je je gevoel bewaakt

Mensen hebben hun eigen weg genomen

Laat dan rustig tranen stromen 

Ik blijf toch hopen en dromen 

Dat ze  ooit terug zullen komen 

Waarom doe je niks?

Vraag je

Ik weet het niet

Waarom eet je niet?

Waarom geloof je niet in anderen?

Waarom wil je geen hulp?

Vraag ik

Ben hypocriet

Ik luisterde daarom maar

Naar haar uitleg

Volwassenen

Zoveel macht

De oplossing

De dader

Kinderen

Machteloos

Het probleem

De ontvanger

Alles gaat prima

Zeg je tegen hen

Misschien beter met ze

Maar meestal niet

Dus ik geef maar op

Zeg je

Tegen mij

En dus huil ik

'S avonds

Omdat de zwakken

De mensen waar ik om geef

Elkaars pijn moeten dragen

Volwassenen

Zijn zo ver

Van jou en mij

Ik haat ze soms

Of jou

Of mezelf

Omdat ze allemaal niets veranderen

...

Negatief hè

Zo pessimistisch

Het is nooit zo eenduidig

Waarschijnlijk

Is het een leugen

Hey,

Nog een lelijk gedicht van mij.

Nee, eerst effe dit nog: De gedichten die ik net las, zijn echt zo ontzettend mooi! Jullie schrijven echt goed! 

Me Ouders.

We lijken zo ver van elkaar weggegaan.

We waren er voor elkaar: Met een lach en een traan.

Waarom hebben we nu zoveel mot.

I know, ik hou me mond niet genoeg op slot.

Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik de laatste keer liefde voelde.

De dag dat jullie bij me kwamen toen ik in me bed woelde?

Korter geleden?

Voor me gevoel heb ik genoeg gestreden.

Ik heb me best gedaan om precies als me broertje te zijn.

Maar ook dat voelde niet fijn.

Is hij wel goed genoeg?

Dat is het geen dat ik je vroeg.

Je verzekerde me dat ik geen fout was.

I feel like I’m carrying a load of a mass.

Ma, je zei dat je me wilde snappen.

Het duurde niet lang of jullie gingen met die pogingen kappen.

Jullie noemden me een autist.

Alsof ik het zelf nog niet wist.

Pas noemde pa me stom.

Jullie zeiden: Wat ben jij dom.

Ik ben volgens jullie een egoïst.

Leef je in de mist?

Waardoor je niet ziet hoe ik echt ben.

Waarom ben jij die degene die me echt ken.

Jullie noemden me een kleuter.

Jullie noemden me een peuter.

Hoeveel houden jullie echt van mij?

Wat het maar niet: Ik en jullie, was het maar wij.

Om te veranderen, daarvoor doe ik mijn best.

Maar komt dan vanzelf de rest?

Ik hou van jullie, omdat dat hoort.

Soms wordt ik van jullie gestoord.

Maar maak geen verkeerd illusie.

Ik wil gewoon geen ruzie.

Ik ben hier de fout.

Goed, ik gedraag me vaak stout.

Klopt, ik heb het verpest.

Wat is het geen dat rest?

Goed, ik ben een eigenwijze puber.

Soms lijkt het leven wel luguber….

Adios!

Gestoord?

Gesmoord?

Overleven?

Streven?

Haat?

Te laat?

Doel?

Koel?

Koud?

Stout?

Irritant?

Geen verstand?

Dom?

Stom?

En zo door,

De gedachtes waar ik me aan stoor.

Sinasappelschillen

Het zoete is al op

Wat over blijft is bitter

En ook ontzettend droog

Tanden zacht en zuur

Als sinasappelschillen

Die nu wat slanker

Om maar niet nog meer te willen

(Dus, je wilt meer eten na een sinasappel, omdat je honger hebt/eten je beter laat voelen. Maar om jezelf tegen te houden eet je het zachte deel van de schillen, in plaats van dat je meer eten haalt. Je tanden worden daar zuur van. 

Ik doe dit weleens, omdat ik overeet en ik wil mezelf tegenhouden. Ik dacht dat misschien mensen waarbij het juist goed is als ze meer eten, ook zoiets (vergelijkbaars) zouden doen, maar dat weet ik eigenlijk niet zeker.

Het gedicht is dus op twee manieren te interpreteren. 'Die', alsin de schillen, of 'die', persoon die eet. De laatste regel is dan óf deel van een lange zin, óf een algemeen laatste statement.)

Kort

Lieve @MickeyMouse  waar ben jij 

Je maakt ons altijd blij 

Door al je mooie verhalen

Konden we troost en liefde halen

Wij missen dat en missen jou 

Weet je hoe fijn het zijn zou 

Als je snel weer terug zou zijn

Dat lijkt mij en ons welgemeend heel fijn!

Groetjes liefs Tartan X 

Hey wie zie ik nu weer hier?

Dat doet mij veel plezier

Het is @Eenmeisje004 !!

1 van de eersten die mij een berichtje gaf

Na mijn eerste topic over mijn straf

Mij een lieve bemoediging gaf

Wat fijn je weer actief te zien

Dat geeft mijn dag een dikke tien

En goed voor het forum bovendien

Groetjes veel liefs Tartan

Ik heb geleden in zoveel pijn.

Maar ik vind dat het over moet zijn.

Wat ik vaak afstraal is: gezag.

Maar meestal doe ik dat met een lach.

Er valt niet met mij te spotten.

Want ik ben simpel weg gewoon niet te bedotten.

Het zonnetje schijnt.

Ik voel dat mijn verdriet langzaam verdwijnt.

Langzaam stoppen mijn wonden met bloeden.

Maar ik ben altijd op mijn hoedde.

Mijn ogen stralen weer.

Mijn hart doet minder zeer.

Ik weet weer waar ik mijn kracht vandaan haal.

Mijn sterkte van binnen en van buiten is weer van staal.

Misschien ben ik soms dan een beetje raar.

Staar dan als je dat zo graag wilt, doe maar.

Het maakt me niet zoveel meer uit.

Ik ben mijn eigen buit.

Want mijn hart, mijn kracht,

Dat is wat mijn pijn verzacht.

Een lach op mijn gezicht.

Ik weet altijd al dat iedereen daarvoor zwicht.

Mijn geluk is aanstekelijk.

Ik voel me zoveel meer dan alleen vrolijk.

Ik wens jullie allemaal zoveel geluk.

Ik weet nu al, mijn dag kan niet meer stuk.

-OnlyMe