Ik heb lang nagedacht om deze te plaatsen maar het is zoals het is en heel misschien stuur ik 'm wel ècht …….

Beste mevrouw ***

Toen ik u voor het eerst meemaakte dacht ik omg wat gebeurt hier? U bent nogal van het aanpakken zeg maar. De allereerste sportles in de brugklas was dan ook niet spelletjes en leuke dingen doen. Vaak met meerdere klassen want de hal kon in 3 stukken gedeeld worden, een grote sporthal met tribunes en al. Dat was al bijzonder voor me. En dan de les. Het was op de rij gaan staan, regels werden uitgelegd, en meteen allemaal 3 rondes hardlopen, heen en weer rennen en squats. Praten ho maar en aan het einde een cooling down die ik nu nog precies weet. En dat in de grote sporthal in de wijk..En zo ging het daarna ook.

Ook het jumpen en op de maat voeten en handen zwaaien en links rechts knieën optrekken op snel tempo waren best heel anders dan ik gewend was op de basisschool. En uw aanpak was de rest van de dag onderwerp van gesprek. Ik merkte meteen hoe streng u was toen een jongen uw fluit nadeed toen we gingen blokvoetballen. Hij heeft de rest van de les op de mat gezeten zware bal tillen. Toch wende het. We deden en doen ook zeker leuke dingen. U werd ook steeds iets losser vonden we. Wel een aanpak, in het begin super streng en daarna wat losser. Maar het was wel duidelijk dat niemand geintjes hoefde uit te halen. U vertelde ook van uw eigen opleiding en ervaring in een overheids dienst zeg maar ( vanwege privacy laat ik het hierbij) en ja dan snap je wel dat u het zo aanpakt. Het meisje dat haar gymkleding zogenaamd vergeten was kreeg gewoon een outfit uit de kast en ipv dat ze, zoals ze hoopte, niet mee hoefde te doen, moest ze voorop lopen bij de looptraning. Zelf merkte ik ook dat u stevig aanpakte toen ik even een bal die langs de kant lag oppakte en in het hok gooide.

U vroeg mij wie mij had gezegd dat dat moest en ik had natuurlijk geen antwoord. Dus weer ophalen die bal, en daarna de gemiste boksprongen gewoon in mijn eentje inhalen terwijl de rest op me moest wachten. We deden ook apenkooi en anderen tikspellen, buiten gingen we een soort sportief levend stratego doen, allemaal toch ook heel leuke dingen. Soms zag ik zelfs een lach bij u. We vinden u streng maar we hebben allemaal ook respect. Ik had en heb het gevoel dat u dwars door ons heen kijkt en precies ziet hoe we er bij zitten. Maar ik was net een tijdje uit een depressie aan het komen en begon mezelf weer te vinden, zat er beter bij dan een tijdje daarvoor. Ik had, snap ik nu, ook te veel een gevoel dat ik degene was “die er nog niet was”ofzo. Die daardoor soort van bijzonder mocht zijn. Ik hield te veel vast aan mijn “therapeutisch herstel” en hing sommige dingen daar aan op.

Het werd een excuus om soms maf te doen denk ik. En u zag het volgens mij. Niet dat ik extreem deed of grof, maar soms luisterde ik gewoon niet, was met mezelf bezig omdat ik vond dat ik dat mocht omdat ik nog “beter”” moest worden. Ik had van die buien dat ik mijn gedachten alle kanten op liet gaan, geen zin had in school, en gewoon in ‘lolligheid’ vluchtte om maar niks te moeten. Tot die keer waardoor ik hier op het forum terecht kwam. Ik had al een flinke tijd een oogje op een meisje uit de klas, en om aandacht te trekken ging ik klimmen, springen en met een bal aan de haal. U wou al lang beginnen met de les en een paar kids en ik hadden zogenaamd niets gehoord. Toen u heel hard floot om aandacht en mijn naam riep, pakte ik de bal die ik bij me had en wou ‘m wegschoppen keihard. Ik was onbezonnen. De bal kwam precies in uw gezicht. Het werd doodstil. Ik schrok natuurlijk ook want dat was niet mijn bedoeling. U bleef heel rustig, keek mij aan en zei “Julian, ga daar in die hoek staan en na de les praten we, je verdient dit. Schiet op! “ En ik voelde een bloos, en ik werd slap in de knieën en ik ging.

35 minuten heb ik daar gestaan, naar de bakstenen kijken, handen op mijn rug, me echt schamen als nooit eerder in m’n leven. Gelach, opmerkingen over mijn afzakkende kniekousen, over mijn haar, benen en handjes, ik werd even totaal op mijn nummer gezet. En bijkomstig was dat er een andere brugklas in die grote sporthal ook les had en een groep 8 van een nabije basisschool. Ik schaamde me enorm en snapte ook dat ik dit verdiende. Na de les toen iedereen al weg was mocht ik er uit en hebt u me duidelijk genaakt dat dit niet kon, en ik geluk had dat ik niet werd gemeld voor een strafblok ( 2 dagen van 8 tot 5 ). Toen ik naar huis fietste was ik zwaar onder de indruk. Ik voelde me waardeloos en slecht, En ik voelde me kansloos bij de meisjes vanwege deze openbare afgang. En ik nam een besluit. Ik ging naar het forum van de kindertelefoon kijken. En ik meldde me aan en bracht mijn topic. En toen keerde er van alles om.

Ik kreeg steun, begrip, ook meningen, en ik begin mezelf te begrijpen. Ik heb zoveel geleerd daar dat ik er nog altijd op zit om ook anderen te helpen. Maar ook mezelf. Want ik merkte dat ik helemaal niet waardeloos was, maar gewoon een kind die fouten maakt. Die dom mag doen. Die daarin zeker niet de enige is. Ik veranderde ook in de les, zoals u pas geleden al eens zei tegen mij. Het is ook zo. Ja natuurlijk nog wel lekker wild en gek doen, maar niet meer zo ongecontroleerd. Volgens mij bent u ook fijner tegen ons ( en mij) omdat de klas best leuk is en met plezier wil sporten. Ja soms gaat het nog wel eens ‘mis’ maar zoals toen heb ik niet meer gezien. Dat ik daar in de hoek heb gestaan heeft dus wel waarde gehad. Ook voor anderen want niemand wil dat. En gek genoeg ben ik er nu blij om.

Het gaat namelijk goed. Met mij, met de klas en u. Een meisje zei dat laatst nog tegen me. Als jij daar niet had gestaan was het misschien nog wel veel slechte gegaan zei ze. En ik denk nu dat dat klopt. Dus terwijl ik toen ontzettend boos op u was, kan ik nu eigenlijk beter blij zijn dat dit gebeurde. Het bracht me een les en het bracht me het Kindertelefoon forum. Misschien als ik ouder ben zou ik wel vrijwilliger kunnen worden. Misschien allemaal wel dankzij u ;) wat kan het bijzonder lopen.

Met vriendelijke groetjes

Julian

@Banaantjeeee wat super mega lief van je!!! Dankjewel en kus! Ik ben er nu niet zo veel maar gaat goed hoor! Nogmaals dankjewel! <3<3 

Sjammetje xxxxxx

Heee M

Ik kan niet geloven dat je dit hebt gedaan... Je hebt me een eetstoornis gegeven en gedaan alsof het je niks boeide. Nu zei je ook dat ik alles bij je kwijt mocht, dus dat deed ik, alleen toen werd je boos... je vond dat ik te veel over zm praatte en nu wil je helemaal geen contact meer met me, je hebt me laten vallen. Jij was de enige die me kon helpen...

Hoi, huiswerk, toetsen ect, 

ik had volgens mij al een brief aan jullie gestuurd.. nou jullie zijn duidelijk eigewijs, zouden jullie kunnen. STOPPEN met al die stress in mijn hoofd te veroorzaken?! Ik wordt langzamerhand gek van jullie…. Ik heb al mijn kunst lessen opgegeven voor jullie KUNNEN JULLiE DAN OOK STOPPEN met mij GEK TE MAKEn?! 
 

ik zou het waarderen, 

Mij_Niet_Gezien 

Hallo k,

De volgende keer als je chaos wilt stoken zou ik het fijn vinden als je het niet op de enigste dag doet van de zomervakantie waar ik ook echt iets leuks ga doen. Apenheul is verprutst door jou. Niet lief he.  Dan hebben we het niet eens over wat je überhaupt in dat stinkende bericht van je had gezet. 

Het is voor ons beide iets van midden in de nacht en jij besluit om mij een dm via instagram te sturen op een random dag nadat je al voor weken mijn instagram zit te stalken. Je begint het met dat ik gemanipuleerd ben door mama. Ja want mama is degene die een 15 jarige heeft geraped. Dat heeft ze niet gedaan want zij was die 15 jarige en jij hebt haar sexueel misbruikt.

En dan zeg je dat ik te  beïnvloedbaar was en te jong. Jij beïnvloede mij in het geloven dat mishandeling van jou oké was. Mama heeft mij nooit aangeleerd om te liegen en geheimen te houden van al het slechte dat jij hebt gedaan. Dat heb jij me geprobeerd aan te leren. Ik moet volgens jou je vergeven want "ik weet heus wel dat mama verkeerd was’. Dat weet ik blijkbaar niet want toen ik 5 was en voor een politie agent gegooid werd om gewoon te chatten was ik niet eens op te hoogte dat ik überhaupt moest praten en ik heb niks gelogen. Ik vertelde wat ik had meegemaakt want dat was wat ik was gevraagd om te vertellen. Ik herinnerde me gewoon spul en antwoorden vragen. Onverwachte vragen van een onverwachts gesprek. En nog steeds zou ik die conversatie op dezelfde manier houden. Antwoorden wat ik me herinner omdat ik het heb meegemaakt.

Je eindigt het bericht met “ik snap dat je boos bent maar waarom ben je boos dan?” en met “ik ben niet boos, ik vergeef het je”. Dit is wel het ergste van alles eigenlijk. Ik heb NOOIT gezegd hoe ik me over de situatie voelde. Nooit. Je gokt mijn gevoelens, zegt dat je mijn niet bestaande gevoelens snapt maar trekt toch mijn gevoelens in twijfel? Wat voor random rotzooi is dat nou weer? En wat moet je mij voor vergeven? Dat ik als een kind/kleuter gewoon de waarheid vertelde en daarbij mijzelf heb gered van een rot leven met mishandeling en pijn? Ik heb nooit iets mis gedaan. Ik ben niet de slechterik, ik was een klein meisje die een leven en een kans verdiende waar ik vrij was van jouw rare manipulatie spellen, mishandeling en seksueel misbruik.  

Je zei ook nog “Jij bent en blijft mijn kleine meisje”. Ik ben 13, Ik ben mijn eigen persoon met een eigen stem en eigen persoonlijkheid. Niet een klein kleutermeisje die verteld was om een volwassen oude man af te lebberen en af te zuigen. Ik ben niet een meisje dat je kan vertellen wat te doen en dat ook gaat gehoorzamen omdat ze niet beter weet. Ik ga never nooit mijzelf de schuld geven voor een kind te zijn. Ik verdiende en verdien nog steeds een leven met rust, vrede en blijheid. 

er gaat nooit een wereld zijn waar ik jou vergeef en gehoorzaam. De rechters hebben niks mis gedaan, ik heb niks mis gedaan, t heeft niks gedaan en mama al helemaal niet. Niemand behalve jij en jij alleen was de slechterik. De rest van de wereld leefde gewoon hun leven en deed wat gedaan moest worden. Wat gedaan moest worden was jouw uitroeien, net zoals elke slechterik van alle spellen. 

Ook Hoewel toen ik zei “rot op” bedoelde ik dat met alles in m'n lijf. 

Maar dat was alleen het eerste bericht. Je besloot “laten we er een extra schepje erbovenop doen”. Ik heb je gelukkig toen geblokkeerd. Ik was te druk met mijn diagnose traject voor C-PTSS. “Wat is dat?” vraag jij je af. Het is een afkorting voor Chronisch post traumatisch stress stoornis. Ik heb dat vanwege jou, Leuk he? Ik kreeg die diagnose en moet nu met die burden leven, Had jouw rotzooi niet nodig. Mama heeft het bericht wel gelezen en ze zei dat je hier verkeerd voor was. Blijkbaar waren de woorden die je gebruikte “je hol” en “je gaatje” want een kontgat en vagina zijn blijkbaar geen woorden in jouw domme woordenboek. Ik wil gewoon zeggen, dat tweede bericht was echt een loser actie. Het zou wel fijn zijn als je helemaal stopt met appen want mijn insta is nu aan het crashen vanwege al die berichten die blijft sturen. Het is echt eng. Stop. 

Ik eindig nu de brief.  

(Deze brief heb ik vorig jaar geschreven en plaats hem hier nu)

Hoi S,

Vandaag ben ik naar ( naam voetbalclub maar anders ben ik niet anoniem) geweest met mijn vader.  Het was heel leuk en er werd gezongen. Ik had je er graag over verteld maar ja.... jij hebt me geblokkeerd en ik jou ook.  Ik weet niet eens meer waarom we ruzie kregen. Ik weet ook niet waarom ik deed alsof ik je niet leuk vond.  

Ik mis je iedere avond, als je welterusten zei en iedere morgen als je goede morgen zei. 

Ik weet dat ik dingen anders had moeten doen en jij ook.  Misschien gaan we ooit nog praten maar ik denk het niet.  Nou ja dan blijf ik je missen.  Doei x

Hoi 

Hier zijn wij beide dan. Ik ben er en jij bent er. Jij bent mijn emoties. Mijn gevoelens. Hetgene wat mijn leven een hel maakt en soms zo mooi en geweldig laat voelen. Jij bent mijn gedachtes. Soms eng en soms slim en briljant. Jij en ik zijn dezelfde. Letterlijk. Deze brief draag ik op aan hetgene in mij wat mijn leven een ervaring maakt, Mijn binnenste zelf. 

Soms voel ik me doods bang voor je. Zo agressief en onbegrijpelijk. Ik kan er slecht tegen wanneer het laat is en ik ineens het gevoel van oneindige verdriet en verwoesting krijg. Het gevoel dat als ik alles en iedereen zou verliezen en zou verprutsen het niet zou boeien. Het gevoel dat als ik verloren zou zijn niemand mij zou zoeken. Het gevoel dat als ik.. dood.. zou gaan op welke manier dan alles oké zou zijn. Het gevoel van jezelf niet durven te vertrouwen rond jezelf want jij kan mij en ik kan jou alles maar dan ook alles aan doen en ik zou dan niks kunnen. Het enge gevoel. 

Soms maar dan ook soms kan jij mijn wereld het gevoel geven van immense blijheid. Het gevoel van willen dansen in een veld bloemen of de hele dag complimenten te willen geven. Het gevoel van jezelf de vrijheid te willen geven om te leven en te voelen en te maken. Het gevoel dat hoe jij je voelt en hoe ik me voel het beste en geweldigste is wat je ooit kan voelen. 

Toch snappen we elkaar niet helemaal. Jij bent mij. Mijn binnenste zelf wordt vertegenwoordigt door mij, mijn buitenste zelf. Toch voelt het alsof wij anders zijn wat eigenlijk gek is. Ik vraag me af, wat maakt het verschil tussen ons binnenste en buitenste? Ik geloof dat de grens daar tussen zo klein is dat er dingen overlappen. Toch wil ik jou, mijzelf, iets meer vrijheid willen geven om je eigen emoties te laten voelen. Misschien betekent dat dat ik me ellendig ga voelen maar beloof me dan dat wij ons beter gaan voelen daarna. Dan weet ik zeker dat ons leven goed gaat komen.

Veel liefs, ik 

Lieve (meisjesnaam)

Ik maak er geen heel lang verhaal van, want ik heb het je vast al duizend keer gezegd. Maar ik houd van jou!  Jij was het, wiens ogen ik als eerste zag toen ik wakker werd. Wakker werd uit een droom die ook wel slechte voorstelling heet, een mislukte try out.  Mijn leven, althans op school, werd beheerst door een heel verkeerde basis. Namelijk dat een jongen gevoelloos, hard en grof hoort te doen om een’ echte man’ te worden. Toen ik mij daardoor liet leiden, als een slaaf van mijn eigen foute script, kwam er één barst in die muur van botheid en dwarsheid. Die barst was jij. Als ik weer eens bezig was met ontregelen en vervelend zijn, zag ik soms jouw ogen, en mijn gevoel was dat je dwars door me heen keek. Ergens achter dat ‘stoere’ masker kwam een gevoel op. En dat gevoel veroorzaakte steeds meer barstjes. En ik deed mijn best om die barstjes telkens weer te vullen. Vullen met nog meer flauw gedrag, met stemgeluid, met overschreeuwen en met gelach. Ook de vele keren dat ik  voor straf opzichtig voor het bord stond of een tijdje buiten de klas,  en ik heel stiekem van binnen al stuk begon te gaan, voelde ik jouw ogen. Ze keken naar me en ze vroegen zich af, wanneer de botte muur in elkaar zou brokkelen. Ergens voelde ik dat al die tijd al. Ik verzette me tegen iets dat niet tegen te houden was.

Lieve (meisjesnaam), toen dat ene moment kwam, waar we allebei wel van weten wat ik bedoel, was het toch een wonder? Een wonder dat nou juist jij (!) er bij was, toen het echt gebeurde? Het lijkt wel of het zo moest zijn. En wat je zei klopt. Ik had een hele tijd niets door. Ik voelde alleen maar heel diep verdriet en heel veel schaamte. En ik voelde ook boosheid, ik wilde van hem af!  Ik wilde af van dat rotjoch, die ontregelaar, die flauwe clown. En net toen ik hem afschudde en mijn echte gevoel het won, stond jij naar mij te kijken. Hoe is het mogelijk, we hebben het er vaak over gehad.  Jij zag het, jij zag het al die tijd. Pas geleden zei je nog, dat het zo mooi was om te zien, dat het goed was. Dat je een  mix van boosheid op, medelijden en liefde en rechtvaardigheid voelde voor dat joch dat daar omgedraaid stond. Dat ventje dat maar zo'n schooljochie was en is, doodgewoon in zijn shirtje en korte broekie.  Dat je zijn  knieën zag trillen en zijn handen zag verstrakken op de rug.  Jij zag het allemaal en je zag me veranderen. Jouw stem zorgde voor de laatste klap, de dam brak. En mijn (achteraf heerlijke) huilbui en jouw lieve hand op mijn schouder, ze zijn beslissend geweest voor hoe ik nu ben. Elke dag bijna, denk ik hier nog aan. Ook anderen hebben me geholpen hoor, jouw vriendinnen D en G, de juf, de andere kinderen, de lieve schatten op het Kindertelefoon Forum. Maar dat jij degene was die er echt bij was toen ik straf, verdriet, afbraak en opbouw tegelijk meemaakte was toch een teken.  Dat jij daar ook een eerste begin aan gaf, al een paar maanden daarvoor, het is zo bijzonder. (Meisjesnaam), jij  bent er nog steeds voor me,en ik voor jou,  we hebben veel plezier samen, we doen leuke dingen, we lachen veel en ik vind je mijn allerbeste maatje en je zit voor altijd in mijn hart! Duizend keer dankjewel !  Jij hebt mij geleerd dat stoer zijn iets heel anders is dan ik dacht, dat kwetsbaar zijn mag, dat zacht zijn zeker bij een jongen past, dat beleefdheid zich loont, dat gehoorzaamheid niet dom  maar goed is, en dat zijn zoals je wilt zijn het lekkerste gevoel is dat je hebben kan. En weet je ? Zo is het ook! Trouwens, ik heb gisteren met D, ook al zo'n lieve schat,  mijn eerste rokje gekocht!  Kom snel kijken haha!  Ohja en ik slaap weer beter de laatste tijd, en ik dank ook de lieverds van het forum voor hun steun, waar heb ik het aan verdient? Maarja, tot snel (meisjesnaam), en dat is heel snel want ik fiets zo met je naar school!

Ik houd van je!  Groetjes Tover

p.s. misschien stuur ik je deze brief wel echt.

p.p.s. oeps werd het toch nog een lang verhaal.

Hoi….

Het gaat gwn niet zo lekker met me! ik ga miss naar een andere school, dit vind ik echt niet leuk! Ook heb ik nu al een jaar geen contact meer met mn pa, ik vind dit niet per se vervelend. Soms zit ik er natuurlijk wel mee! ik was altijd echt een papa's kindje. Heb ook een stiefpa en stiefzus, mijn moeder is helemaal tot over haar oren. En ik vind hem eigenlijk niet zo leuk, hij is nooit enthausiast ofz, hij is altijd een beetje van mwa. We gingen bijvoorbeeld skydiven, iedereen vond het fantastisch, en hij zij, ja was wel oke… Ik word hier gwn helemaal gek van!

Over het nieuwe school gedeelte, Ik twijfel zo kapot erg! Dit staat ookal in mn topic btw. Ik wil echt op school blijven, al is het alleen vr mn vrienden! ik hou oprecht met mn hart van mn vrienden, ik heb nog nooit zulke goede en betrouwbare vrienden gehad, ik voel me helemaal thuis bij hun. het gaat om 1 meisje en 1 jongen,. Buiten hun heb ik ook wel vrienden, maar die staan niet vr me klaar zoals hun! 

Ook ben ik stapel verliefd op een jongen uit de havo klas, doe zelf vwo. Ga volgend jaar havo doen.

Maar ik vind hem super aantrekkelijk om alles wat hij doet, en alleen die 3 vriendden weten het. ik druf niet op hem af te stappen.

Omdat ik super onzeker ben over mij voorhoofd, veel mensen zeggen namelijk: je zou er goed uitzien als je veel meer make-up gaat dragne.. Ik word hier alleen maar onzekerder over, ik vind dit echt niet leuk!

Zoals je al verwacht heb ik ook al aan zelfmoord gedacht, ik drufde dit niet. Anders was ik nu al lang dood.

Het voelde fijn om alles eruit te laten

xx Sanna

Mooie brief Julian 😘 kwetsbaar en sterk tegelijk.

Sjammetje xxxxx

Hey Z,

Je moet gwn weten dat ik je ontzettend leuk vind! Je zal mij obvi nooit zien staan. Maar ik hou van je, geen idee wrm! Als ik je zie staan voelt het alsof ik verander in een steen, een starende steen!

Ik ga dit je nooit vertellen, omdat ik te onzeker ben! Mijn droom van dit moment? Dat JIJ op mij afstapt!

Mooi & @EenAnoniemeJongen4 

Mij_Niet_Gezien