Hey,
De bedoeling is dat je een brief schrijft naar iemand (of meerdere personen) die je nooit in het echt zou sturen. De brief kan gaan over je ouders die gescheiden zijn, iemand missen, misbruikt, de pesters enzo…. Vertel ze wat je voelt de woede of het verdriet en wat je nooit echt hebt durfen vertellen tegen iemand.
Schrijf en brief en lucht je hart!
Liefs!
Hey J,
ik weet dat ik heb gezegd dat ik het okey vond toen je het contact verbrak op het moment dat ik je het hardst nodig had, maar nu ongeveer een maand later mis ik je en ben ik ontzettend boos. Ik heb al mijn problemen aan de kant gezet op het moment dat jij mij nodig had en nu jij weer de oude bent en ik je nodig heb verbreek je het contact gewoon. je hebt me gewoon gebruikt en gaf helemaal niets om me. Je had iemand nodig om je problemen aan te vertellen en hebt dat gedaan bij mij alsof ik me geen zorgen zou maken en niet wakker heb gelegen met de vraag of je de nacht zou overleven. Maar wat doe jij nu het beter gaat met jou? Jij ziet dat ik in het ziekenhuis lig en verbreekt het contact vlak na die opname. Voor mij was je mijn beste vriendin en het maakt me zo boos om te weten dat ik voor jou niets anders was dan een praatpaal. En om mij zomaar op alles te blokkeren en ervoor te zorgen dat ik je nooit meer kan bereiken is zo onnodig. Je hebt me gewoon uit jou leven gezet en niet nagedacht hoe dat is voor de ander. Ik ben ontzettend blij voor je dat t nu beter gaat maar ik had gewild dat ik je nooit ontmoet had.
Hoi oma,
morgen, is het precies 5 jaar na uw overlijden, ik herinder u me nog goed, u was er altijd voor mij, en de rest van uw klein kinderen,
Ik herinder me nog goed, die ene keer uit duizenden, op school was het vreselijk, ik werd buitengesloten, ik mocht niet mee spelen, omdat „ik te slim was“ & „ik maar huiswerk moest gaan maken „ volgens de andere kinderen,
die middag belde u mij op, hoe het was, hoe het met me ging, ik vertelde hoe het op school was , hoe stom de andere kinderen waren
een uur later, stond u op de stoep, we zijn de stad in gegaan, hebben een taartje gegeten, en wat geshopt, toen hebt u een kettinkje voor mij gekocht, een zilver kettinkje, met een klavertje vier, die brengt geluk, zei u….
sinds dien draag ik hem bijna elke dag, ik droeg het tijdens de Cito, eindmusical, Dat tennis toernooi, de eerste dag op de middelbare school, uw begrafenis, en zoveel andere dagen.volgensmij brengt het echt geluk!
Lieve groetjes,
van *******
Mij_Niet_Gezien
Hi allemaal,
Ik zie dat meerdere van jullie in een lastige situatie zitten. Het is al een keer genoemd in dit topic, maar ik wil nogmaals aangeven dat als je het wil, je bij de Kindertelefoon welkom bent om te praten over je situatie.
Je kunt elke dag van 11:00 tot 21.00 uur bellen (0800-0432) of met ons chatten als je anoniem je verhaal wil delen of samen met de Kindertelefoon wil kijken hoe je je situatie kunt verbeteren.
Groetjes,
Puck, De Kindertelefoon
Hey J.B
Ik weet dat je een docent bent. Ik weet dat ik van je hou ook al had je dat al wel door. Ik ben niet verliefd op je maar ik hou van je zoals elk kind van een moeder houdt. Mijn 1e jaar op de middelbare kon ik door omdat jij mij hielp. Jij hielp mij overal mee en maakt mij aan het lachen alsof ik je eigen kind ben. Je bent zo lief tegen mij. Af en toe vraag ik mij af wie die leerling was waar je af en toe aan dacht en wordt ik jaloers als ik denk dat ik het niet ben. Je had het nooit door dat ik mij vrij voelde en wat voor motivatie van je kreeg ook al zei je niets. Nu ben je weg je werkt niet meer op school en ik wil dood door jou. Ik ben weggelopen en naar jouw huis gegaan om te vragen of je thuis was maar je man zei dat ze niet thuis was. Je was zo ongerust en bent meteen naar huis gegaan en bent mij gaan zoeken. Ik kan nog steeds niet de woorden zeggen wat ik wil. Ik heb sorry gezegd en je snapte mij. Je gaf mij voor de zomervakantie je privé mail maar is dat wel normaal voor een docent naar een leerling. Vooral omdat je niet meer werkt op de school waar ik les krijg. Iedereen zegt van niet en wil dat ik je ga los laten maar dat ga ik never nooit doen! Ik wil de pijn niet meer en ik wil dat ik je nooit was tegengekomen. Je weet dat je voor mij voelt als een moeder maar waarom negeer je altijd gevoelige stukjes? Waarom leer ik altijd zo veel van je? Waarom vind je alles wat ik doe goed en hou je van mij? Is het wel normaal en waarom voelt het dan zo veilig? Is er dan iets dat je in mij ziet wat is er gewoon?
Yo M
Je bent echt een rotkind en ik heb een hekel aan je omdat je meteen toen ik nieuw op school kwam in groep 6 mij ging pesten en ik wist niet hoe ik daar me om moest gaan. Jij hebt mijn hele groep 8 verpest alleen maar omdat het kon. Door jou had ik geen vrienden en had ik weinig tot geen contact met mijn eerdere vrienden in de klas. Ik kon nooit iets terug doen want ik kan niet vechten en ook geen comebacks bedenken. Doei verspilling van school
Heeee:)! Dank je!
Hm... Laten we beginnen met
Lieve
Lieve
Je verdient een heel lieve knappe jongen later en je zou een geweldige leraar worden:) Volg je dromen en wie weet word je toch professioneel;)
Lieve @Ju... oh wacht
Ik denk dat ik nu een brief schrijf naar 
en blijf ook alsjeblieft tot je 18e op het forum. Je bent een topper!
Ik lacht zo vaak om je verhalen, maar vooral die verhaal van Ann0's groeten ging ik echt stuk lol. Heb je al aan Lev verteld dat jij het gedaan hebt haha? Doe hem ook de groeten van mij;)
Zoals ik al zei: Jij hoort hier helemaal thuis. Het is zo bijzonder om te zien dat je een onbreekbare band het met Tartan13. Jij bent attent en je hebt veel gevoel voor humor. Je bent ook heel slim:-)
Lieveee
En natuurlijk vergeet ik
En dan komen we nu bij
Jippiieeee maak je geen zorgen. Ik vergeet jou ook niet.
Hm...Vergeet ik nog iemand? OHJA, Ik wou nog iets schrijven voor
Schrok ik heel erg. Ik hoop dat je snel beter bent en dat het goed met je gaat:)
Pff zo dat was het! Nu ga ik effe rusten, want ik ben kapot na zo'n lange brief:| Echt een wonder
Liefs x Banaantje <3
Negatieve brief:
Heyy,
Waarom? Waarom, waarom is deze last aan mij overgedragen. Puur omdat ik besta, moet ik daar onder leiden terwijl ik er niet eens zelf voor heb gekozen. Waarom doet alles altijd zo veel pijn? Waarom is de wereld zo hard? Waarom ben ik hier nog zodat ik kan leiden onder de lasten van anderen. Waarom kan ik niet gewoon mijn leven leiden? Waarom word ik in de duistere diepten getrokken terwijl ik aan de top had kunnen staan? Waarom is alles mijn schuld? Waarom ben ik zo bang? Waarom ben ik zo boos? Waarom doet iedereen mij pijn? Waarom gunt niemand mij gewoon een leven? Waarom ben ik hier als al mijn dromen toch verloren gaan? Waarom, waaarom in hemelsnaam besta ik nog? Ik ben toch zo een last voor anderen? Het zwarte schaap van de familie? Het probleem kind? Puur omdat ik terug vecht en niet mijn ouders volg als een mak lammetje? Waarom leef ik dan nog? Wat doe ik dan hier?
Positieve brief:
Ik blijf staan, mijn eigen weg gaan. Iedereen duwt me naar beneden, maar ik ben nog steeds opweg naar de top. Ik ben krachtig, mentaal en fysiek, ik heb de kans om terug te vechten. Ik sta sterk in mijn schoenen en ben geen onzekere bitch die iedereen neerhaalt om omhoog te komen, ik hou me niet stil. Als ik dingen zie, stap ik daar op af, ik loop niet weg om mezelf of anderen te verdedigen of te helpen, ik sta altijd klaar, en ik doe wat mij het beste lijkt, ook al pakt dat niet altijd even handig uit. Ik sta op mijn plek, ik neem de ruimte die ik nodig heb, ik ben sociaal en behulpzaam, ik kan meeleven met anderen, en nog belangrijker, ik heb de kracht en de kans om mijn dromen waar te maken, zolang ik nog kan dromen, zolang er iets mij nog verbind aan de wereld zal ik blijven leven.
-OnlyMe
He L,
toen ik 10 was dacht jij dat je mij kon gebruiken en mij kon dwingen tot dingen die ik niet wou. je deed dat tot het punt dat ik als 10 jarig meisje vol spanning naar de plek van mijn hobby ging omdat ik wist dat jij daar was. Ik wist niet of dat jou dreigementen ook echt zouden gebeuren, daarom gehoorzaamde ik meestal maar. Je hebt mij dingen laten doen die ik anders nooit had gedaan en je hebt de ik van toen getraumatiseerd. Jij bent de reden dat ik een Medusa tattoo wil laten zetten en jij bent de reden dat ik altijd bang zal zijn als ik langs die plek kom. Je moet blij zijn dat ik het nooit tegen iemand heb gezegd want dan zou je van de vereniging afgekickt worden. Want toen leek het misschien alsof ik snel toe gaf maar ik zat jankend in mijn kamer vol paniek door wat jij stuurde en van me vroeg en wat je zei dat je ging doen als we weer zouden trainen. Je bent verschrikkelijk en ik ga je nooit vergeven.
Hoi M en I:
Jullie zijn echt rotkinderen. Ik haat jullie meer dan dat je kan bedenken. Niet alleen pestten jullie me om mijn woedeproblemen, maar jullie gingen ook lachen naar een meisje die begon te huilen omdat ze een vluchteling was. Jullie hebben m’n basisschool tijd verpest. Ik was zo blij toen ik van scholen wisselde in groep 8. Dankzij jullie moet ik nu met trauma leven. Erg bedankt. Ik haat jullie. Rot op uit mijn leven.
Met hatelijke groeten,
Kit
hoi oma,
ik weet dat ik je nooit gekend heb, maar nu ik 13 jaar ben wil ik graag meer over je te weten komen. ik heb je op videobanden gezien, maar dat is toch anders. ook zag ik de ketting die je altijd om had en mocht ik hem zelfs even om. maar toch voelt het leeg. ik droom vaak over je. en het helpt ook niet echt mee dat papa ruzie heeft met opa. daardoor kom ik nooit in je huis en kan ik niet alle dingen daar zien. tante Janneke heeft ook nog spullen. maar daar heb ik niet veel aan. ik weet dat deze brief erg slecht is maar toch voelt het goed. af en toe vraag ik me af hoe het leven zou zijn als je er nog was. ik weet niet eens precies hoe je overleden bent. en als ik het aan papa wil vragen, ben ik bang dat ik hem verdrietig maak. ik heb wel een stukje van je steen en daar zal ik voor altijd zuinig op zijn. maar dat is het enige. en het feit dat je ongeveer elke avond langskomt in mijn kamer als geest. ik ga je vanaf nu niet meer wegsturen als het normaal voelt. maar als je jezelf zichtbaar zou kunnen maken en zou kunnen praten zou dat fijn zijn. dan kunnen we eindelijk praten over hoeveel vragen ik heb. maar ik weet dat dat onmogelijk is. ik zou al blij moeten zijn dat ik je aanwezigheid kan voelen en dat ik een stukje steen heb. ach ja. het is zoals het is en we kunnen er toch niks aan veranderen.
groetjes mij,
kaasjegirl
Lieve C
Toen ik jou leerde kennen vond ik je helemaal niet interessant of leuk. Zei ik tegen mezelf. Meisjes, dat waren wezens waar je als stoere jongen ver van weg bleef. Maar van binnen zag ik je lach. Zag ik je veel slimmere verstand, je verantwoordelijkheid en je lieve opstelling naar anderen. Je geduld met rotventjes als ik, je glimlach of je zachte hoofdschudden als ik weer eens een stoorzender was. Je keek volgens mij toen al dwars door mij heen. Als ik weer eens ontzettend lawaai maakte en daarna apart zat strafregels te schrijven of de gang op moest. Als ik voor de zoveelste keer alles bespotte en vervelend was en daarna weer in de hoek bij het bord werd neergezet, in al die gevallen zag en voelde ik jouw kijken en denken, en je ogen zeiden toen al: “waarom ben jij toch zo?” En ik? Ik wou het niet zien en niet weten. Toch gaf mijn onderbewuste gevoel er al veel eerder aan toe. Want in jouw buurt was ik minder vervelend. Was ik minder storend. Iets zei me toen al dat ik niet zo moest zijn, dat ik onecht was. Natuurlijk merkte ik het ook aan anderen. En de talloze keren straf hadden me ook wakker moeten maken. Maar het was vooral jij. Toen de bom barste en de juf, de lieve schat, mij definitief figuurlijk afbrak , mij openlijk te kijk liet staan in de hal, was het weer jij! Jij die de precies goede opmerkingen maakte. De minuten en kwartieren tikten langzaam voorbij terwijl ik daar stond. Ik heb er gedichten over gemaakt, teksten, en zie het nog altijd voor me. Het laat me niet los, en dat is goed. Ik voel nog mijn benen slap worden, mijn handen op de rug bijna zonder gevoel, mijn lege blik naar een muur met saaie bakstenen. En de duizenden gedachten die door mijn hoofd gingen. Alles. Schaamte, leegte, zelfhaat, spijt, verdriet, wanhoop. Ik gunde mezelf deze straf van harte. Hoopte ergens dat ik in elkaar zou zakken of verdwijnen. Niks was ik. Ik dacht na, wou het niet meer. En ik wist het. Ik wist wie ik eigenlijk was. En die jongen vocht zich naar voren terwijl mijn lichaam daar in de hoek stond. Ik voelde zelfs niet de koele wind van de deur die open ging langs mijn kuiten. Niets. En ineens was daar een sleutel, een lieve stem die mijn deksel open deed. Jij ! Jouw zo terechte lieve vraag “waarom doe je niet gewoon gezellig mee?” zei alles. Jij had me al die tijd door! Ik hoorde je pas nadat je al een paar minuten naar me had staan kijken. En toen ik besloot me open te stellen en ik echt in elkaar zakte, huilde als nooit eerder, alles er uit snikte en traande, was het jouw hand! Jouw hand op mijn hoofd en je andere hand in mijn handen. Ik voelde jouw warmte en liefde. Waar ik dat aan verdiende weet ik nog steeds niet. Maar jij opende mijn ziel. Nooit vergeet ik dat meer. Door jou ben ik nu Tover de (hopelijk) leuke vriendelijke rustige en beleefde jongen die ik eigenlijk wou zijn. Ik heb je dit al eerder geschreven en al eerder gezegd. Jij bent zo'n leuke vriendelijke vrolijke meid. Je straalt altijd, helpt iedereen graag en met jou op stap gaan is altijd een feestje. Bij jou of mij thuis tutten, door het bos struinen of film kijken of kleding vergelijken en onze rokjes beoordelen, ik vind niks leuker dan dat!!! Maar ik voeg er nu een vraag aan toe. Een vraag die ik je echt wil stellen en elk antwoord is goed, echt! Ik wil voor jou echt op mijn knieën en ik wil vragen of jij hetzelfde voelt als ik. Wil je meer zijn dan mijn aller beste bestie en wil je alsjeblieft mijn lief zijn? Ik houd echt van jou en ik ben verliefd op je. Ik zou je heel graag willen vragen om mijn vriendin te worden. Nee beter, of ik de eer mag hebben om jouw vriendje te zijn. Ik houd van jou !
Tover 
Ook voor deze geldt, ik wil dit graag geven, maar of ik het ook durf…….
Hoi F, we kennen elkaar niet zo goed maar ik kan je niet vergeten. De hele dag denk ik aan je. Je bent zo knap, zo zelfverzekerd, anders, en lief tegen iedereen. Voor jou ben ik waarschijnlijk niemand maar voor mij ben je alles. Ik vind het zo lastig dat ik niet weet hoe jij over mij denkt. Waarschijnlijk ken je me geeneens. Ik probeer je te vergeten omdat het toch waarschijnlijk niks wordt maar het lukt me niet want ik vind je leuk. Heel veel liefs Tai 
F
Hoi, huiswerk, toetsen ect,
ik had volgens mij al een brief aan jullie gestuurd.. nou jullie zijn duidelijk eigewijs, zouden jullie kunnen. STOPPEN met al die stress in mijn hoofd te veroorzaken?! Ik wordt langzamerhand gek van jullie…. Ik heb al mijn kunst lessen opgegeven voor jullie KUNNEN JULLiE DAN OOK STOPPEN met mij GEK TE MAKEn?!
ik zou het waarderen,
Mij_Niet_Gezien
Hallo k,
De volgende keer als je chaos wilt stoken zou ik het fijn vinden als je het niet op de enigste dag doet van de zomervakantie waar ik ook echt iets leuks ga doen. Apenheul is verprutst door jou. Niet lief he. Dan hebben we het niet eens over wat je überhaupt in dat stinkende bericht van je had gezet.
Het is voor ons beide iets van midden in de nacht en jij besluit om mij een dm via instagram te sturen op een random dag nadat je al voor weken mijn instagram zit te stalken. Je begint het met dat ik gemanipuleerd ben door mama. Ja want mama is degene die een 15 jarige heeft geraped. Dat heeft ze niet gedaan want zij was die 15 jarige en jij hebt haar sexueel misbruikt.
En dan zeg je dat ik te beïnvloedbaar was en te jong. Jij beïnvloede mij in het geloven dat mishandeling van jou oké was. Mama heeft mij nooit aangeleerd om te liegen en geheimen te houden van al het slechte dat jij hebt gedaan. Dat heb jij me geprobeerd aan te leren. Ik moet volgens jou je vergeven want "ik weet heus wel dat mama verkeerd was’. Dat weet ik blijkbaar niet want toen ik 5 was en voor een politie agent gegooid werd om gewoon te chatten was ik niet eens op te hoogte dat ik überhaupt moest praten en ik heb niks gelogen. Ik vertelde wat ik had meegemaakt want dat was wat ik was gevraagd om te vertellen. Ik herinnerde me gewoon spul en antwoorden vragen. Onverwachte vragen van een onverwachts gesprek. En nog steeds zou ik die conversatie op dezelfde manier houden. Antwoorden wat ik me herinner omdat ik het heb meegemaakt.
Je eindigt het bericht met “ik snap dat je boos bent maar waarom ben je boos dan?” en met “ik ben niet boos, ik vergeef het je”. Dit is wel het ergste van alles eigenlijk. Ik heb NOOIT gezegd hoe ik me over de situatie voelde. Nooit. Je gokt mijn gevoelens, zegt dat je mijn niet bestaande gevoelens snapt maar trekt toch mijn gevoelens in twijfel? Wat voor random rotzooi is dat nou weer? En wat moet je mij voor vergeven? Dat ik als een kind/kleuter gewoon de waarheid vertelde en daarbij mijzelf heb gered van een rot leven met mishandeling en pijn? Ik heb nooit iets mis gedaan. Ik ben niet de slechterik, ik was een klein meisje die een leven en een kans verdiende waar ik vrij was van jouw rare manipulatie spellen, mishandeling en seksueel misbruik.
Je zei ook nog “Jij bent en blijft mijn kleine meisje”. Ik ben 13, Ik ben mijn eigen persoon met een eigen stem en eigen persoonlijkheid. Niet een klein kleutermeisje die verteld was om een volwassen oude man af te lebberen en af te zuigen. Ik ben niet een meisje dat je kan vertellen wat te doen en dat ook gaat gehoorzamen omdat ze niet beter weet. Ik ga never nooit mijzelf de schuld geven voor een kind te zijn. Ik verdiende en verdien nog steeds een leven met rust, vrede en blijheid.
er gaat nooit een wereld zijn waar ik jou vergeef en gehoorzaam. De rechters hebben niks mis gedaan, ik heb niks mis gedaan, t heeft niks gedaan en mama al helemaal niet. Niemand behalve jij en jij alleen was de slechterik. De rest van de wereld leefde gewoon hun leven en deed wat gedaan moest worden. Wat gedaan moest worden was jouw uitroeien, net zoals elke slechterik van alle spellen.
Ook Hoewel toen ik zei “rot op” bedoelde ik dat met alles in m'n lijf.
Maar dat was alleen het eerste bericht. Je besloot “laten we er een extra schepje erbovenop doen”. Ik heb je gelukkig toen geblokkeerd. Ik was te druk met mijn diagnose traject voor C-PTSS. “Wat is dat?” vraag jij je af. Het is een afkorting voor Chronisch post traumatisch stress stoornis. Ik heb dat vanwege jou, Leuk he? Ik kreeg die diagnose en moet nu met die burden leven, Had jouw rotzooi niet nodig. Mama heeft het bericht wel gelezen en ze zei dat je hier verkeerd voor was. Blijkbaar waren de woorden die je gebruikte “je hol” en “je gaatje” want een kontgat en vagina zijn blijkbaar geen woorden in jouw domme woordenboek. Ik wil gewoon zeggen, dat tweede bericht was echt een loser actie. Het zou wel fijn zijn als je helemaal stopt met appen want mijn insta is nu aan het crashen vanwege al die berichten die blijft sturen. Het is echt eng. Stop.
Ik eindig nu de brief.
Nog een;
deze brief schrijf ik aan al mijn proefwerken, SO,s. Huiswerk. Werkstukken ect.
waarom… moet ik jullie altijd goed maken… waarom moet het altijd goed… waarom maakt mij dat cojfertje zoveel uit… waarom wordt ik gek, bij een cijfer lager dan een 7..?!
waarom… als ik die lat zo hoog leg… kruip ik er niet onderdoor,?! ( 
)
waarom… is het zo moeilijk … om eens een hele dag GEEN aandacht aan jullie te hoeven geven…?!
waarom…waarom…waarom?!
Mij_Niet_Gezien
Hoi ik
als mensen je zien ben je een keurig gewoon meisje. Handjes goed verzorgd, 2 ringen aan elke hand, shirtje of mooi bloesje en vaak een rokje waar je je goed in voelt. Haar over je schouders of in een staartje. Een meisje zoals veel. Op school soms een flapuit, lachebek, waardoor je heel af en toe even op je nummer moet. Maar verder een net lief meisje waar niemand zich aan stoort.
Van binnen in je hoofd echter, stormt het soms. Soms voel je je super blij, soms heel onzeker. Over hoe je er uit ziet, hoe je overkomt op anderen. Over je borsten, en je make up, Past dit rokje vandaag wel bij mijn stemming? Je hebt ook andere orkaantjes in je hoofd soms. Over seks, over jongens. Je voelt je raar omdat je soms gevoelens hebt en jezelf bevredigt terwijl je aan dingen denkt waarvan je denkt dat anderen daar nooit aan denken als ze klaarkomen. Je las het verhaal van Julian die in de hoek stond voor straf en je ging in je hoofd helemaal op hol op dat beeld. Je zag die jongen staan in z'n korte broekje en handjes op de rug en je orgasme was intenser dan ooit. Ook een verhaal van een jongen die een erectie kreeg in het zwembad maakte je hoofd echt op hol. En je vroeg je af, ben ik wel normaal? Ook toen je terug dacht aan dat moment dat je een jongen op kamp zich zag aftrekken komt soms langs. En je zou dingen willen ervaren. Handboeien, bandjes, een bit. Je denkt dat je afwijkt en niet gewoon bent dat je als keurig meisje zulke dingen leuk en lekker vind.
Ook je muzieksmaak, keihard en als totale tegenstelling klassieke muziek waar je bij kan huilen, is dat niet gek, denk je. Je tekeningen met bloemen met gezichtjes, draken die lief zijn en kussende visjes. Ben ik wel normaal, denk je steeds. Nou, ik, nu ik de superlieve jongens, meisjes en mensjes hier op dit forum meemaak, kun jij, ik, je veel minder zorgen maken. Want “normaal”bestaat niet. En ook met al je "rare”gedachtes ben jij , denk ik, ik, gewoon toch nog steeds dat keurige, lieve meisje die niemand kwaad doet. Laat maar stormen ! Want wat in je hoofd zit is van jou, ik, en niemand lijdt onder jouw gevoel. Dus, ja je bent toch wel dat gewone lieve meisje.
Denk ik..
Lieve groetjes, Ik
Hey Guus,
Je memt niet stoer. Denk dat ook niet. Je pest me alleen maar omdat je zelf zwak bent. Er is iets en ik kan het voelen. Ik kan het zien achter je stoere woorden. Je wilt het niet maar je bent bamg dat je er niet bij hoort. Je vindt me gewoon leuk. Maar ik zou je eens wat vertellen. Ik ben verander in lesbisch in de hoop dat je het zou zeggen. Toen je vroeg of ik echt lesbisch was en ikbja zei klonk er teleurstelling in je stem. Ik weet niet wat je doel is maar je hebt mijn eerst jaar tot een hel gemaakt. Na groep acht dacht ik aan een nieuw begin. Die heb jij verpest voor mij. Wil je dat ik zelfmoord pleeg? Als dat zo is ben je al aardig ver. Toen ik je trapte in de gang volgensmij vondt je het fijn. Het deed misschien wel pijn maar je wou nogeens. Je vond die aanraking prettig. Je vrienden weten het of niet soms? Daarom wil je niet meer dat ik je aanraak. Ik mag wel net als jij in TL zitten maar ik weet dingen die jij niet weet. Ik zie dat er diep van binnen een klein jongetje zit die zich wil uiten. Maar ik ben niet net als jij. Ik ga niet vapen en ik zit niet aan de grote tafel. Ik ben liever alleen kijkend naar jouw. Ik vimd je knap en stoer. Maar stop wel met mij pesten alstjeblieft
Hey E,
Lieve schat, je bent goed zoals je bent. Ik hou van jou, echt. Ik hoop dat je dat zelf in ziet, dat je zelf ziet hoe geweldig mooi je bent. Niet alleen van buiten maar ook van binnen. Je bent geweldig.
Hey T,
In de pauzes ben ik op zoek naar jou. Naar je blik, je lach. Ik dacht dat jij iets voor mij voelde, maar blijkbaar is dat niet zo. Toch heb ik nog een klein beetje hoop, ik bedoel ik heb niet uit jouw mond horen komen dat je er ‘nog niet mee bezig bent’. Niemand snapt me, maar volgens mij heb jij toch echt de eerste stap gezet. Ik hoop het.
Hey B,
Dit schooljaar was jij mijn eerste bestie. Ik dacht dat ik op je kon bouwen, want ookal ben je een jongen en ik een meisje, wij snapten elkaar. Maar hoeverder we kwamen, hoe meer ik begreep dat jij een jongen bent. Je snapt niet dat je mensen niet zomaar ‘dikke’ kan noemen, of dat je kan doen alsof het je allemaal niks boeit. Ik bedoel; je had een crush op mij! Ik vind het heel jammer, maar vrienden kan ik niet meer zijn met jou, ik bedoel, je hebt me teveel pijn gedaan. Ik kies voor mezelf, en ik kies wat het beste voor mij is.
Xx L
Ik heb lang nagedacht om deze te plaatsen maar het is zoals het is en heel misschien stuur ik 'm wel ècht …….
Beste mevrouw ***
Toen ik u voor het eerst meemaakte dacht ik omg wat gebeurt hier? U bent nogal van het aanpakken zeg maar. De allereerste sportles in de brugklas was dan ook niet spelletjes en leuke dingen doen. Vaak met meerdere klassen want de hal kon in 3 stukken gedeeld worden, een grote sporthal met tribunes en al. Dat was al bijzonder voor me. En dan de les. Het was op de rij gaan staan, regels werden uitgelegd, en meteen allemaal 3 rondes hardlopen, heen en weer rennen en squats. Praten ho maar en aan het einde een cooling down die ik nu nog precies weet. En dat in de grote sporthal in de wijk..En zo ging het daarna ook.
Ook het jumpen en op de maat voeten en handen zwaaien en links rechts knieën optrekken op snel tempo waren best heel anders dan ik gewend was op de basisschool. En uw aanpak was de rest van de dag onderwerp van gesprek. Ik merkte meteen hoe streng u was toen een jongen uw fluit nadeed toen we gingen blokvoetballen. Hij heeft de rest van de les op de mat gezeten zware bal tillen. Toch wende het. We deden en doen ook zeker leuke dingen. U werd ook steeds iets losser vonden we. Wel een aanpak, in het begin super streng en daarna wat losser. Maar het was wel duidelijk dat niemand geintjes hoefde uit te halen. U vertelde ook van uw eigen opleiding en ervaring in een overheids dienst zeg maar ( vanwege privacy laat ik het hierbij) en ja dan snap je wel dat u het zo aanpakt. Het meisje dat haar gymkleding zogenaamd vergeten was kreeg gewoon een outfit uit de kast en ipv dat ze, zoals ze hoopte, niet mee hoefde te doen, moest ze voorop lopen bij de looptraning. Zelf merkte ik ook dat u stevig aanpakte toen ik even een bal die langs de kant lag oppakte en in het hok gooide.
U vroeg mij wie mij had gezegd dat dat moest en ik had natuurlijk geen antwoord. Dus weer ophalen die bal, en daarna de gemiste boksprongen gewoon in mijn eentje inhalen terwijl de rest op me moest wachten. We deden ook apenkooi en anderen tikspellen, buiten gingen we een soort sportief levend stratego doen, allemaal toch ook heel leuke dingen. Soms zag ik zelfs een lach bij u. We vinden u streng maar we hebben allemaal ook respect. Ik had en heb het gevoel dat u dwars door ons heen kijkt en precies ziet hoe we er bij zitten. Maar ik was net een tijdje uit een depressie aan het komen en begon mezelf weer te vinden, zat er beter bij dan een tijdje daarvoor. Ik had, snap ik nu, ook te veel een gevoel dat ik degene was “die er nog niet was”ofzo. Die daardoor soort van bijzonder mocht zijn. Ik hield te veel vast aan mijn “therapeutisch herstel” en hing sommige dingen daar aan op.
Het werd een excuus om soms maf te doen denk ik. En u zag het volgens mij. Niet dat ik extreem deed of grof, maar soms luisterde ik gewoon niet, was met mezelf bezig omdat ik vond dat ik dat mocht omdat ik nog “beter”” moest worden. Ik had van die buien dat ik mijn gedachten alle kanten op liet gaan, geen zin had in school, en gewoon in ‘lolligheid’ vluchtte om maar niks te moeten. Tot die keer waardoor ik hier op het forum terecht kwam. Ik had al een flinke tijd een oogje op een meisje uit de klas, en om aandacht te trekken ging ik klimmen, springen en met een bal aan de haal. U wou al lang beginnen met de les en een paar kids en ik hadden zogenaamd niets gehoord. Toen u heel hard floot om aandacht en mijn naam riep, pakte ik de bal die ik bij me had en wou ‘m wegschoppen keihard. Ik was onbezonnen. De bal kwam precies in uw gezicht. Het werd doodstil. Ik schrok natuurlijk ook want dat was niet mijn bedoeling. U bleef heel rustig, keek mij aan en zei “Julian, ga daar in die hoek staan en na de les praten we, je verdient dit. Schiet op! “ En ik voelde een bloos, en ik werd slap in de knieën en ik ging.
35 minuten heb ik daar gestaan, naar de bakstenen kijken, handen op mijn rug, me echt schamen als nooit eerder in m’n leven. Gelach, opmerkingen over mijn afzakkende kniekousen, over mijn haar, benen en handjes, ik werd even totaal op mijn nummer gezet. En bijkomstig was dat er een andere brugklas in die grote sporthal ook les had en een groep 8 van een nabije basisschool. Ik schaamde me enorm en snapte ook dat ik dit verdiende. Na de les toen iedereen al weg was mocht ik er uit en hebt u me duidelijk genaakt dat dit niet kon, en ik geluk had dat ik niet werd gemeld voor een strafblok ( 2 dagen van 8 tot 5 ). Toen ik naar huis fietste was ik zwaar onder de indruk. Ik voelde me waardeloos en slecht, En ik voelde me kansloos bij de meisjes vanwege deze openbare afgang. En ik nam een besluit. Ik ging naar het forum van de kindertelefoon kijken. En ik meldde me aan en bracht mijn topic. En toen keerde er van alles om.
Ik kreeg steun, begrip, ook meningen, en ik begin mezelf te begrijpen. Ik heb zoveel geleerd daar dat ik er nog altijd op zit om ook anderen te helpen. Maar ook mezelf. Want ik merkte dat ik helemaal niet waardeloos was, maar gewoon een kind die fouten maakt. Die dom mag doen. Die daarin zeker niet de enige is. Ik veranderde ook in de les, zoals u pas geleden al eens zei tegen mij. Het is ook zo. Ja natuurlijk nog wel lekker wild en gek doen, maar niet meer zo ongecontroleerd. Volgens mij bent u ook fijner tegen ons ( en mij) omdat de klas best leuk is en met plezier wil sporten. Ja soms gaat het nog wel eens ‘mis’ maar zoals toen heb ik niet meer gezien. Dat ik daar in de hoek heb gestaan heeft dus wel waarde gehad. Ook voor anderen want niemand wil dat. En gek genoeg ben ik er nu blij om.
Het gaat namelijk goed. Met mij, met de klas en u. Een meisje zei dat laatst nog tegen me. Als jij daar niet had gestaan was het misschien nog wel veel slechte gegaan zei ze. En ik denk nu dat dat klopt. Dus terwijl ik toen ontzettend boos op u was, kan ik nu eigenlijk beter blij zijn dat dit gebeurde. Het bracht me een les en het bracht me het Kindertelefoon forum. Misschien als ik ouder ben zou ik wel vrijwilliger kunnen worden. Misschien allemaal wel dankzij u wat kan het bijzonder lopen.
Met vriendelijke groetjes
Julian
Hee "populairste meisje vd klas"
Wat is het? Is het boosheid? Ben je super onzeker? Of ben je gewoon ècht zo? Is je lach oprecht als die jongen voor straf in alle pauzes rommel moet prikken? Door jou ? Was het ècht zooo grappig toen dat meisje even niet uit haar woorden kwam en jij als eerste hard ging lachen? Hoe super lol vond je het toen die andere jongen staand voor de klas totaal werd afgebrand door de lerares engels? En dat omdat hij door jou werd aangemoedigd om die gekke tekeningetjes te maken. Toen F de halve les op de gang stond door jouw aanstellerige " auw niet doen" terwijl je het zelf uitlokte en hij alleen even je haar aanraakte met zn wijsvinger. Toen hij straf kreeg genoot je echt. Ik snap je niet zo goed. Wat is het? Kan ik je helpen? Want zo gemeen kan iemand niet ècht zijn. Toch ?
Groetjes, ik
Sjammetje xxxx
Hoi toekomstige ikzelf
Ik hoop dat je nu ( 10 jaar later) je 2 grote doelen hebt bereikt. Dat je juf bent geworden, en dat je een hele lieve jongen hebt gevonden. Ik hoop ook dat je niet al te veel bent veranderd. Als in, super serieus bent geworden. Of helemaal opgaat in je werk. Ik hoop ook dat je een hobby hebt gevonden die helemaal bij je past. Je hebt op dit forum genoeg ideetjes gelezen. Voetbal, zeilen, scouts, karate, handbal, ga maar door. Ik hoop ook dat je bent blijven tekenen en schilderen. Tuurlijk ben je geen prof geworden maar als je het nog maar leuk vind en doet ! En die droomreis, heb je die al gemaakt ? Ik hoop ook dat je veel leert van alles wat je ziet. En wat je leest. Ook op dit forum. Grappige verhalen. Verhalen waar je toen je 12 was om kon huilen. Verhalen van meisjes en jongens en allemaal die hun gevoel durven te delen. Heb jede gelezen hoe lief mensen kunnen zijn? Heb je de hoop of de wanhoop bij sommige mensen gezien en onthouden? weet je nog hoe graag je op dat forum iedereen de hand wou vasthouden en helpen? Heb je gelezen van
Ohja en als je droomt, droom je dan nog steeds van een mooiere wereld en een beter klimaat en vrede? Ook al zal dat nooit 100% waar worden? Ben je niet te “’volwassen’geworden en dat kwijt? Ik hoop zo van niet!
Groetjes Maiskolfje
Hey,
Aan jou
Ten eerste wil ik zeggen dat ik je reacties steeds weer super vind! Ten tweede hoef je je echt niet schuldig te voelen, over dat je me bot noemde! Ik zag in het topic “wensen” dat je wenste dat het beter met mij en OnlyMe gaat. Aangezien ik dat al vaker van je ben tegen gekomen (wat ik echt super lief van je vindt), ga ik er maar effe op reageren. Het gaat op zich al iets beter, ben aan het proberen om te stoppen met zelfbeschadiging, doe weer leuke dingen (zoals dit aan jou schrijven (; ) en zie het nut weer in van het leven. Je wens is uit gekomen bij mij, want het gaat langzaam maar zeker weer beter. Ik vind het super lief van jou en de andere dat jullie blijven beweren dat me gedichten en reacties niet slecht zijn! Het forum (met jou erbij) doet me echt goed. Hier zie ik dat er zoveel goeie mensen bestaan! Ik zal eerlijk zijn (wat ik eigenlijk altijd ben), toen ik jou voor het eerst op het forum zag, dacht ik ook van: uit welk hout is dit nou weer gesneden; en dat was niet persee negatief ofzo, maar meer van: ik begrijp diegene niet. Daarom begrijp ik ook wel dat je me bot vond (hopelijk niet vindt). Maar goed, een langer verhaal, niks voor mij (: Ik wilde je alleen effe bedanken, en nu staat er weer een raar, onlogisch niksnuttend verhaal (:
Anyways thanks!
Oja; De titel van de topic is: Een brief schrijven die je nooit zal sturen. Maar links onderin me scherm staat dat oranje ding, daarop staat verstuur, in principe verstuur je het dan wel. Maar boeiend...
Het probleem is dat het weer iets te letterlijk was, my nonsense.
Van een persoon die een hekel heeft aan knuffelen (:
(oja, wel een speciale knuffel, want zelfs mijn ouders krijgen niet zo vaak een knuffel )
beste T,
de eerste paar maanden dat ik bij jou in de klas zat, kende ik je nog niet. het was pas december toen jij me appte. niet zo'n aardig berichtje, maar het was iets. we hadden de hele les door geappt. het was nog niks. totdat ik een x met je nr het tram station liep, toen pas realizeerde ik hoe leuk ik je vond. mijn vriendinnen vertelden me dat het wederzijds is, maar zodra ik je vertelde dat ik je leuk vind, blokkeerde je me gelijk. al het contact was in 1 klap verdwenen. waarom??! mijn gevoelens waren sterk, sterker dan ooit. en dat is dus ook waarom ik je nu ( 7 maanden later) nog steeds leuk vind. het doet me pijn dat je me zo hebt gedaan, T. ik doe nu letterlijk alles voor ook maar een heel klein beetje aandacht. toen ik viel en mn elleboog onder het bloed was? nee, dat deed ik niet voor jou. maar waarom is het dan zo dat je me alleen aankijkt als ik in de problemen zit? vervolgens zit je dan maar met je vrienden. jouw beste vriend heeft mij ook verteld dat je een gemeentje bent, ik had naar hem moeten luisteren. en echt waar! ik koos niet voor jou. de reden? omdat dit echte liefde is, T. dat vroeg je ook; "als ik ja had gezegd, zou je dan nu op M zijn?” nee liefie, ik was niet eens op M, dat was mijn brein die me liet geloven dat ik niet meer van jou hou, maar van iemand anders. geinig, hè? in iedergeval moet je dit weten: als het kon, zou ik mijn gevoelens voor jou verwijderen. en dat meen ik. ik mag jou niet maar toch wel. echt grappig dit, haha. maar alsnog. ik hou echt van je en dat kan ik uitschreeuwen. <3
stalker
dat is wat je me noemt
goh, wat is er met jou?
in mn dromen wil ik dat je me zoent
liefs,
tes
Heeee
Ik ben oprecht zo blij voor je dat het beter gaat!! Je verdient het! <3 Blijf doorzetten en het komt echt goed! xxx Dikke knuffel uit ergens in Nederland haha
En natuurlijk is jouw verhaal/brief weer heel niceee om te lezen:) Echt een wonder dat je niet inziet hoe mooi je kan beschrijven:) En ik vind jouw gedichten zo mooi. Ik wou dat ik zo goed kon schrijven;) Super leuk om te zien dat er humor in zit;)
Ik voel me nog altijd een beetje schuldig dat ik je bot noemde... Dus nogmaals DUIZENDMAAL sorry:p
Liefs x Banaantje <3
Ps: K hoop nog steeds stiekem dat ik je tegenkom in Spanje haha:)
Hoi 
. Ga wel op je beide knieën, anders lijkt het op een huwelijks aanzoek haha, grapje hoor! Ik vermoed dat ze je een heel lange lieve omhelzing gaat geven en dolblij zal zijn dat haar stoere leuke bestie ook nog verliefd is. Als ze dat al niet door had meisjes hebben een antenne voor gevoelens hihi. Veel succes!
Maiskolfje X
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
