Heey,
Ik zit nu voor een weekje in het ziekenhuis. Omdat ik een verkeerde keus heb gemaakt, of nou ja, meer een verkeerde plek.
Om even kort uit te leggen. Ongeveer 1,5 week geleden zat ik heel erg diep. Ik voelde me heel slecht en ik wou het liefst stoppen met leven. Dus toen heb ik meerdere stappen gezet om het te kunnen voltooien. Ik heb de spullen bij elkaar geraapt, en de plek gezocht, en gevonden. Dus alles was perfect om ermee te stoppen. Me ouders gingen zondag samen met me broers een dagje weg met me moeders vriendin. Ik bleef thuis omdat ik graag mijn plan in uitvoering wou brengen, maar ik zei dat ik samen met een vriend ging gamen. Ze gingen laat in de morgen weg ( rond 11.30). Toen heb ik al mijn moed verzameld en ben ik een halfuurtje later vertrokken naar ''de plek''. En ik dacht dat er niemand zou komen daar, want het ligt nogal afgelegen. Maar om niet te veel in details te treden ( omdat het niet mag). Ik begon met gereed maken en toen zou ik gaan. En je snapt wel wat er gebeurde. Ik ben waarschijnlijk weg gevallen en toen ik wakker werd lag ik (helaas) in een ziekenhuisbed.
En dat was natuurlijk niet de plek waar ik wou zijn. Dus ik schrok nogal en drukte maar op een roodknopje zodat er iemand aan kwam. Die heeft me toen uitgelegd dat een stel me heeft gevonden en dat ze me hebben '' bevrijd'' en dat ik daarna met spoed hierna toe was gebracht. Dus ik vroeg of mijn ouders nog kwamen, en ze zei dat me ouders dezelfde namiddag nog waren komen kijken en dat ze daarna niet terug zijn gekomen. En ik was volgens de verpleegkundige pas maandag even een keertje wakker geweest. Wat ik me niet meer kan herinneren.
Ik heb een paar dagen toen heel veel geslapen en toen is mijn broer (blijkbaar) geweest om mijn laptop, telefoon, koptelefoon en JBL box en al me kleren te geven. Maar dat is nu ook al 3 dagen geleden en sinds zaterdag ben ik veel meer wakker, maar me ouders of broers zijn nog geen 1 keer op bezoek geweest. En ik dacht van, dan kan ik mooi een beetje rondlopen door het ziekenhuis, of gewoon buiten zitten, of buiten rondlopen, maar mijn deur zit op slot, en om het kwartier komt er iemand kijken hoe het gaat en wat ik aan het doen ben. Ik snap het wel, want iemand die pas geleden een zelfmoord poging heeft gedaan die laat je nu niet vrij rondlopen. Gelukkig mag ik onder begeleiding elke dag 1 uurtje naar beneden, of buiten rondlopen. Een ander voordeel is ook dat ik nu een kamer voor me alleen hebt, en met een mooi uitzicht.
Ik heb zondag me moeder gebeld en die zij dat ze me niet kwam bezoeken, of me überhaupt wou komen ophalen, en dat ik maar ergens anders moest gaan wonen, want thuis hoef ik niet meer te komen. En toen heb ik 's avonds me pa nog gebeld, maar die zij ook van thuis is er geen plek meer voor jou.
Dus waar ik me nu wel zorgen om maak, is waar kan ik naartoe nu me ouders me niet meer thuis willen hebben? Er komt morgenvroeg een psycholoog waarmee ik kan praten over deze situatie? Want ik mag nog niet op mezelf wonen, en daar heb ik dan ook geen geld voor. Straks moet ik op straat leven, dan kan je letterlijk zeggen dat ik nu in de hel ben belandt.
Maar wat ik me afvraag is waarom doen me ouders nu ineens zo? Ik snap dat ze boos zijn en verdrietig en dat ze een paar dagen misschien wel weken ( maanden) dit moeten verwerken, maar dan laat je toch niet je zoon in de steek? Ik weet nu echt niet wat ik moet doen. Het enige nummer dat ik heb van me familie is me oom die geen contact met ons wilt en een neef, maar of die mij wilt helpen? I don't think so..
Dit is het enige bewijs voor mij dat ik nog niet in de hel zit, en anders moet ik maar het beste ervan maken. Het was mijn keuze..
Gr: Mr.S
Bladzijde 2 / 4
A
Hee,
Zo te horen gaat het wel lekker bij jou. Ik ben blij om te horen dat de dingen nu voorspoediger lopen :)
Gr. Pin
Zo te horen gaat het wel lekker bij jou. Ik ben blij om te horen dat de dingen nu voorspoediger lopen :)
Gr. Pin
A
Hoi Mr.S
Soso, dat is best veel tekst onder dat kopje met goed nieuws!
Dat van die ogen had ik al gelezen in je andere topic, dus die reactie laat ik ook verder daar :)
Ik kan me voorstellen dat een game je zo enthousiast kan maken. Probeer alleen wel op te passen dat je werk en gezondheid (slaap enzo) er niet te veel onder gaan lijden.
Damn, 4 games in huis uiteindelijk 😂 Eentje weggegeven, ik hoop dat de andere 2 nog terug kunnen.
Wat leuk al die stickertjes. In hoeverre moet dit jou nu gaan helpen?
Ik hoop dat Mediant gewoon vertrekt en dat je dan verder geen last meer van ze gaat krijgen.
Hmmm schizofrenie. Dat lijkt me wel een vervelend stickertje, want voor jou zijn de ogen gewoon echt. Nu vertellen ze je dus doodleuk dat het je waanbeelden zijn?
Ik zou het echt niet aan anderen vertellen als je dat niet wil. Ik zie er echt het nut niet van in. Ja oké, Sophie en je ouders (haar ouders dan eigenlijk, maar jij noemt ze ook je ouders, dus ik dacht, ik doe het ook) enzo. Ze merken volgens mij niks aan jou, dus waarom zou je het zeggen?
Ik hoop dat er in de volgende update nog meer goed nieuws zit 😉
Gr. Pin
Soso, dat is best veel tekst onder dat kopje met goed nieuws!
Dat van die ogen had ik al gelezen in je andere topic, dus die reactie laat ik ook verder daar :)
Ik kan me voorstellen dat een game je zo enthousiast kan maken. Probeer alleen wel op te passen dat je werk en gezondheid (slaap enzo) er niet te veel onder gaan lijden.
Damn, 4 games in huis uiteindelijk 😂 Eentje weggegeven, ik hoop dat de andere 2 nog terug kunnen.
Wat leuk al die stickertjes. In hoeverre moet dit jou nu gaan helpen?
Ik hoop dat Mediant gewoon vertrekt en dat je dan verder geen last meer van ze gaat krijgen.
Hmmm schizofrenie. Dat lijkt me wel een vervelend stickertje, want voor jou zijn de ogen gewoon echt. Nu vertellen ze je dus doodleuk dat het je waanbeelden zijn?
Ik zou het echt niet aan anderen vertellen als je dat niet wil. Ik zie er echt het nut niet van in. Ja oké, Sophie en je ouders (haar ouders dan eigenlijk, maar jij noemt ze ook je ouders, dus ik dacht, ik doe het ook) enzo. Ze merken volgens mij niks aan jou, dus waarom zou je het zeggen?
Ik hoop dat er in de volgende update nog meer goed nieuws zit 😉
Gr. Pin
A
@ Anoniem.groet,
Hoe graag ik ook een update zou willen, is dit ook niet echt de bedoeling... Mr.S was er ook juist voor uitgekomen dat hij eigenlijk al te oud was voor het forum. Naja, we zullen zien hè.
Gr. Pin
Hoe graag ik ook een update zou willen, is dit ook niet echt de bedoeling... Mr.S was er ook juist voor uitgekomen dat hij eigenlijk al te oud was voor het forum. Naja, we zullen zien hè.
Gr. Pin
+2
Hoi forumgebruikers,
Het nummer van de Kindertelefoon is een 0800-nummer, en 0800-nummers zijn niet te bellen vanuit andere landen dan Nederland. Als je in Duitsland bent kan je dus helaas niet met ons bellen. Je kan natuurlijk wel terecht op dit forum, of je kan met ons chatten via https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/ .
Hartelijke groet,
Carina
De Kindertelefoon.
Het nummer van de Kindertelefoon is een 0800-nummer, en 0800-nummers zijn niet te bellen vanuit andere landen dan Nederland. Als je in Duitsland bent kan je dus helaas niet met ons bellen. Je kan natuurlijk wel terecht op dit forum, of je kan met ons chatten via https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/ .
Hartelijke groet,
Carina
De Kindertelefoon.
Het is duidelijk wel begrijpbaar dat ze zo doen. Ze zijn in shock omdat hun eigen zoon dood wou... Ze voelen zich dat ze niet genoeg voor je zijn. Dat ze je niet het geen kunnen geven wat je wil.
Ik zal maar goed wat veranderen in je leven jongen! Want inderdaad... Ze mogen je niet in de steek laten, maar als jij zelfmoord pleegt... Is dat anders dan?
Praat maar goed met je psycholoog. Misschien moet je naar een pleeggezin ofzo.
Succes met je herstel!
Ik zal maar goed wat veranderen in je leven jongen! Want inderdaad... Ze mogen je niet in de steek laten, maar als jij zelfmoord pleegt... Is dat anders dan?
Praat maar goed met je psycholoog. Misschien moet je naar een pleeggezin ofzo.
Succes met je herstel!
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik zal alles maar een beetje tegelijk doen..
Ik heb gisteren met me broer nog gebeld, en die vertelde dat me ouders heel erg geschrokken zijn. En dat ze bijna elke dag er over hadden, maar dat ze nu even rust willen hebben. Dus mijn broer zij dat ik beter niet meer kan bellen met me ouders, omdat ze dat niet prettig vinden. Voor de rest zei hij:'' We gaan verder met ons leven, en we doen net alsof jij opgenomen bent, of bent verhuist naar een ver land. En dat je dus niet vaak kan bellen of kan langskomen.'' En toen ik vroeg waar ik dan nu moest gaan wonen? Zei hij: '' Pa en ma willen je niet thuis hebben, omdat ze niet goed weten waar zij nog nuttig voor zijn. Dus je moet maar een ander tijdelijk onderkomen vinden.''
Jullie hebben wel gelijk ( @kaasplank en @Pin). Ik zou me ouders ook in de steek hebben gelaten, dus dat doen ze nu ook bij mij. Maar ze wisten dat het niet goed ging met mij en dat ik vroeg of laat weer een poging ging doen, maar dat vonden ze allemaal wel oké, want ze deden niks en zeiden er ook niks over. Dus ik snap ook niet echt die ''shock''. Het is/was iets wat eraan zat te komen. Of ze zijn nu eindelijk is wakker geschut dat het echt niet goed met me gaat. Maar ja dat lossen ze dus op om me uit huis te zetten.
Ik heb gisteren dus een gesprek gehad met de psycholoog. Het duurde echt ontzettend lang we hebben bijna 4 uur lopen praten. Het eerste wat hij vroeg was hoe ik me nu voelde en of ik nog suïcide gedachten had of pogingen wou doen. Ik zei van: '' Ik heb nog wel suïcide gedachten (deels aangepast door de kindertelefoon)
Dus hij zei dat het dan wel lastig werd als het gaat om vrijheden in het ziekenhuis. En dat we dan wel snel iets moesten ondernemen en of ik daar mee akkoord ga. Ik zei dus toen van als het weer zo'n groot succes word als bij Mediant, dan laat maar zitten. Dus toen gingen we praten over Mediant en waarom het daar niet fijn was, en wat ze daar niet goed deden volgens mij, en of ik ze nog een 2e kans wou geven (absoluut NIET), en wat we dan nu konden doen, of het misschien beter was dat ik naar een andere hulp organisatie ga. Ergens in het Westen. En daar gaf die dan uitleg over hoe het daar eruit ziet en wat ze daarvoor me konden betekenen.
Nou ja, naar 2 uur ofso. Begonnen we met het contact van me ouders. Dat ze geen contact meer willen en me niet meer in huis. Dus wat we daarmee moesten doen. En ik zei ik heb toch geen echte vrienden die me in huis willen nemen. Ja, 1 vriend zou dat wel willen, maar dat kon uiteindelijk toch niet, want volgens de ouders zouden ze het dan financieel niet halen. Dus toen gingen we kijken naar familie. Opa en Oma willen me best in huis hebben, maar die waren te oud en konden niet goed meer voor iemand zorgen. Dus ik zei ik kan toch gewoon voor hun koken en het huishouden op orde houden, maar nee dat kon echt niet. En nu ik eraan terug denk. Ik denk dat me ouders niet blij worden als ik bij me opa en oma ga wonen. Want dan zien we elkaar nog steeds elke week.
Dus toen gingen we kijken naar ooms en tantes, en er is 1 oom die het ruim voor me kaar heeft, maar daar heb ik echt een bloedhekel aan. En de andere oom en tante hadden nog 3 kinderen thuis en een 4e kon echt niet, terwijl ze vroeger ook 4 kinderen hadden, maar die ene (neef) is opzich zelf gaan wonen. Uiteindelijk mijn laatste hoop, die neef dus. En die zou bespreken met zijn vriendin of ze dat wel willen, maar ik ga uit van niet, en ze wonen in Duitsland dus ik kan niet eens met ze praten, want ik kan alleen zeggen ich bin Mr.S of Guttentag, Nou dat wordt een succes zeg haha.
Maar als het niks wordt dan gaan we samen met iemand anders kijken naar andere oplossingen. En me psycholoog ging nog proberen om contact te zoeken met me ouders. En hij zei van ik ga je ouders niet proberen om te praten, maar ik ga met ze praten of ze mee kunnen helpen met het zoeken naar een andere plek voor jou.
Over de vrijheden: Ja ik voel me best goed als ik even door het ziekenhuis kan lopen of even naar beneden kan gaan, naar buiten toe. Samen met de psycholoog en een arts en de verpleegkundige hebben we besproken dat ik vanaf vandaag 3 uurtjes van me kamer af mocht, en dan mag het niet 3 uur achter elkaar, maar 1 uur rond 10.00, 1uur rond 14.00 en 1uur rond 20.00. Dat is wel fijn. En ik praat best veel met de verpleegkundige is echt een aardige man. Die graag met me praat en ook wilt luisteren en we praten meestal 's avonds met elkaar als er familiebezoek is. Zo voelt het net alsof er toch nog een soort familie/ vriend op bezoek komt.
Voor de rest heb ik een beetje netflix gekeken en muziek geluisterd, maar als me ouders me verwijderen van netflix en Spotify ( we hebben van beiden een familie abbonement) dan heb ik echt niks meer. Ik had gisteren nog wel gedacht van ik ga maar is schrijven op de KT , maar inplaats daarvan heb ik de hele avond lopen huilen. Ik voel me alleen maar slechter en slechter worden. Ik wil ook gewoon niet meer eten of drinken. Ik heb daar gewoon helemaal geen zin meer in. Ik kijk wel wat de rest van de week gebeurd.
Gr: Mr.S
Ik zal alles maar een beetje tegelijk doen..
Ik heb gisteren met me broer nog gebeld, en die vertelde dat me ouders heel erg geschrokken zijn. En dat ze bijna elke dag er over hadden, maar dat ze nu even rust willen hebben. Dus mijn broer zij dat ik beter niet meer kan bellen met me ouders, omdat ze dat niet prettig vinden. Voor de rest zei hij:'' We gaan verder met ons leven, en we doen net alsof jij opgenomen bent, of bent verhuist naar een ver land. En dat je dus niet vaak kan bellen of kan langskomen.'' En toen ik vroeg waar ik dan nu moest gaan wonen? Zei hij: '' Pa en ma willen je niet thuis hebben, omdat ze niet goed weten waar zij nog nuttig voor zijn. Dus je moet maar een ander tijdelijk onderkomen vinden.''
Jullie hebben wel gelijk ( @kaasplank en @Pin). Ik zou me ouders ook in de steek hebben gelaten, dus dat doen ze nu ook bij mij. Maar ze wisten dat het niet goed ging met mij en dat ik vroeg of laat weer een poging ging doen, maar dat vonden ze allemaal wel oké, want ze deden niks en zeiden er ook niks over. Dus ik snap ook niet echt die ''shock''. Het is/was iets wat eraan zat te komen. Of ze zijn nu eindelijk is wakker geschut dat het echt niet goed met me gaat. Maar ja dat lossen ze dus op om me uit huis te zetten.
Ik heb gisteren dus een gesprek gehad met de psycholoog. Het duurde echt ontzettend lang we hebben bijna 4 uur lopen praten. Het eerste wat hij vroeg was hoe ik me nu voelde en of ik nog suïcide gedachten had of pogingen wou doen. Ik zei van: '' Ik heb nog wel suïcide gedachten (deels aangepast door de kindertelefoon)
Dus hij zei dat het dan wel lastig werd als het gaat om vrijheden in het ziekenhuis. En dat we dan wel snel iets moesten ondernemen en of ik daar mee akkoord ga. Ik zei dus toen van als het weer zo'n groot succes word als bij Mediant, dan laat maar zitten. Dus toen gingen we praten over Mediant en waarom het daar niet fijn was, en wat ze daar niet goed deden volgens mij, en of ik ze nog een 2e kans wou geven (absoluut NIET), en wat we dan nu konden doen, of het misschien beter was dat ik naar een andere hulp organisatie ga. Ergens in het Westen. En daar gaf die dan uitleg over hoe het daar eruit ziet en wat ze daarvoor me konden betekenen.
Nou ja, naar 2 uur ofso. Begonnen we met het contact van me ouders. Dat ze geen contact meer willen en me niet meer in huis. Dus wat we daarmee moesten doen. En ik zei ik heb toch geen echte vrienden die me in huis willen nemen. Ja, 1 vriend zou dat wel willen, maar dat kon uiteindelijk toch niet, want volgens de ouders zouden ze het dan financieel niet halen. Dus toen gingen we kijken naar familie. Opa en Oma willen me best in huis hebben, maar die waren te oud en konden niet goed meer voor iemand zorgen. Dus ik zei ik kan toch gewoon voor hun koken en het huishouden op orde houden, maar nee dat kon echt niet. En nu ik eraan terug denk. Ik denk dat me ouders niet blij worden als ik bij me opa en oma ga wonen. Want dan zien we elkaar nog steeds elke week.
Dus toen gingen we kijken naar ooms en tantes, en er is 1 oom die het ruim voor me kaar heeft, maar daar heb ik echt een bloedhekel aan. En de andere oom en tante hadden nog 3 kinderen thuis en een 4e kon echt niet, terwijl ze vroeger ook 4 kinderen hadden, maar die ene (neef) is opzich zelf gaan wonen. Uiteindelijk mijn laatste hoop, die neef dus. En die zou bespreken met zijn vriendin of ze dat wel willen, maar ik ga uit van niet, en ze wonen in Duitsland dus ik kan niet eens met ze praten, want ik kan alleen zeggen ich bin Mr.S of Guttentag, Nou dat wordt een succes zeg haha.
Maar als het niks wordt dan gaan we samen met iemand anders kijken naar andere oplossingen. En me psycholoog ging nog proberen om contact te zoeken met me ouders. En hij zei van ik ga je ouders niet proberen om te praten, maar ik ga met ze praten of ze mee kunnen helpen met het zoeken naar een andere plek voor jou.
Over de vrijheden: Ja ik voel me best goed als ik even door het ziekenhuis kan lopen of even naar beneden kan gaan, naar buiten toe. Samen met de psycholoog en een arts en de verpleegkundige hebben we besproken dat ik vanaf vandaag 3 uurtjes van me kamer af mocht, en dan mag het niet 3 uur achter elkaar, maar 1 uur rond 10.00, 1uur rond 14.00 en 1uur rond 20.00. Dat is wel fijn. En ik praat best veel met de verpleegkundige is echt een aardige man. Die graag met me praat en ook wilt luisteren en we praten meestal 's avonds met elkaar als er familiebezoek is. Zo voelt het net alsof er toch nog een soort familie/ vriend op bezoek komt.
Voor de rest heb ik een beetje netflix gekeken en muziek geluisterd, maar als me ouders me verwijderen van netflix en Spotify ( we hebben van beiden een familie abbonement) dan heb ik echt niks meer. Ik had gisteren nog wel gedacht van ik ga maar is schrijven op de KT , maar inplaats daarvan heb ik de hele avond lopen huilen. Ik voel me alleen maar slechter en slechter worden. Ik wil ook gewoon niet meer eten of drinken. Ik heb daar gewoon helemaal geen zin meer in. Ik kijk wel wat de rest van de week gebeurd.
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Deze psycholoog (Bas) is echt een hele fijne psycholoog. Hij luistert echt naar mij en hij wil zoals jullie al zeiden echt het beste voor mij. Vanochtend kwam hij weer langs om te praten over de hulpinstantie in het westen. Over dat hij alvast contact had gezocht met hun en als ik het goed vond, dan komen een paar mensen van de instantie naar dit ziekenhuis om met mij en de psycholoog te gaan praten. Natuurlijk vond ik dat wel goed en die afspraak zou dan volgende week maandag zijn.
En Bas zij ook iets van dat ze daar een soort kliniek hadden waar ik dan in zou kunnen wonen en dat daar wel meerdere jongeren zaten die of geen ouders meer hebben of niet meer thuis kunnen wonen (zoals ik een beetje).
Ik denk dat jullie ook gelijk hebben over die shock. Ik laat ze maar een tijdje met rust en als ze weer contact met me willen zoeken kunnen ze me vinden of bij mijn Neef in Duitsland of bij de hulp instantie in het westen.
Mijn neef had gister avond nog gebeld. Dat hij het goed en leuk vond, maar dat die het nog moest bespreken met zijn vriendin. En als die het ook goed vind, dan komt hij me volgende week woensdag graag ophalen. En samen zouden we dan gaan kijken of er misschien een goede instantie is bij hun in de buurt, want hij woont in de buurt van Neurenberg en dat is nogal een flink eind van die instantie. Dan zouden we 6 uur met de trein of 6,5 uur met de auto moeten reizen en dat is geen optie.
En als die mensen van die instantie goed zijn, en ze willen me echt helpen, dan ben ik zeker wel bereidt om hun een kans te geven. Maar ook als ik naar Duitsland ga, en daar is een fijne instantie, dan wil ik natuurlijk ook hun een kans geven.
Zou er een Kindertelefoon zijn in Duitsland? Of zou ik gewoon nog deze Kindertelefoon kunnen gebruiken?
Als ik me slecht voel dan kan ik zeker wel drukken op dat knopje. En dat doe ik ook heb er vannacht nog op gedrukt. Als ik maar niet te vaak op dat knopje drukt, want dan komen ze niet meer haha.
Fijne dag!
Gr:Mr. S
Deze psycholoog (Bas) is echt een hele fijne psycholoog. Hij luistert echt naar mij en hij wil zoals jullie al zeiden echt het beste voor mij. Vanochtend kwam hij weer langs om te praten over de hulpinstantie in het westen. Over dat hij alvast contact had gezocht met hun en als ik het goed vond, dan komen een paar mensen van de instantie naar dit ziekenhuis om met mij en de psycholoog te gaan praten. Natuurlijk vond ik dat wel goed en die afspraak zou dan volgende week maandag zijn.
En Bas zij ook iets van dat ze daar een soort kliniek hadden waar ik dan in zou kunnen wonen en dat daar wel meerdere jongeren zaten die of geen ouders meer hebben of niet meer thuis kunnen wonen (zoals ik een beetje).
Ik denk dat jullie ook gelijk hebben over die shock. Ik laat ze maar een tijdje met rust en als ze weer contact met me willen zoeken kunnen ze me vinden of bij mijn Neef in Duitsland of bij de hulp instantie in het westen.
Mijn neef had gister avond nog gebeld. Dat hij het goed en leuk vond, maar dat die het nog moest bespreken met zijn vriendin. En als die het ook goed vind, dan komt hij me volgende week woensdag graag ophalen. En samen zouden we dan gaan kijken of er misschien een goede instantie is bij hun in de buurt, want hij woont in de buurt van Neurenberg en dat is nogal een flink eind van die instantie. Dan zouden we 6 uur met de trein of 6,5 uur met de auto moeten reizen en dat is geen optie.
En als die mensen van die instantie goed zijn, en ze willen me echt helpen, dan ben ik zeker wel bereidt om hun een kans te geven. Maar ook als ik naar Duitsland ga, en daar is een fijne instantie, dan wil ik natuurlijk ook hun een kans geven.
Zou er een Kindertelefoon zijn in Duitsland? Of zou ik gewoon nog deze Kindertelefoon kunnen gebruiken?
Als ik me slecht voel dan kan ik zeker wel drukken op dat knopje. En dat doe ik ook heb er vannacht nog op gedrukt. Als ik maar niet te vaak op dat knopje drukt, want dan komen ze niet meer haha.
Fijne dag!
Gr:Mr. S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik doe weer alles in 1 keer, weet niet of jullie dat irritant vinden, want dan doe ik in het vervolg wel in delen..
Gisteren had ik dus voor het eerst een gesprek met die mensen uit het westen, en er kwamen best veel mensen hier. Ik dacht zelf van 1 psycholoog, 1 psychiater, 1 arts en dat is het wel, dus 3 mensen. Maar het waren erin totaal 10/11 mensen. 3 psychologen, 2 artsen, 1 psychiaters, 1 specialist, 1 nog een ander specialist, en 2 verpleegkundige van die afdeling waar ik naartoe zou gaan. En in de ruimte zat ook nog Bob (psycholoog), 1 arts, 2 specialisten van pleegzorg, en 2 mensen die alleen maar knikte en dingen opschreef. Dus het was blijkbaar een enorme bijeenkomst haha.
Ik moest eerst uitleggen wat ervoor had gezorgd dat ik nu hier in het ziekenhuis was. En hoe ik me voor de poging voelde en na de poging en de dagen ernaar. Ik voelde me voor de poging heel erg slecht, na de poging zou ik niet weten, want ik ben niet bij bewustzijn geweest, en de dagen ernaar voelde ik me heel vreemd. Ene kant ben je blij en (misschien gek gezegd) voelde ik me erg fijn hier in het ziekenhuis, en aan de andere kant voel je je heel negatief en verdrietig. Heel gek gevoel in iedergeval.
Daarna moest ik een beetje uitleggen wat Mediant allemaal voor me had gedaan, en of ik daar nog contact mee heb gezocht sinds ik hier was. En wat ik heel slecht vondt van Mediant en waarom ik er niet terug naartoe wou komen.
En later ging het nog over hun dus zei legde uit wat voor soort instantie zij zijn en waar zij op focussen, en hoe dat mij zou kunnen helpen. Zij voornamelijk gefocust op mensen met suïcide gedachten en pogingen, maar daarnaast doen ze nog veel meer dingen. er is daar bijv. ook een afdeling voor mensen die schizofrenie hebben, en ze wou de daar met mij een keer naartoe gaan om te kijken of de geesten en ogen een verband hadden met schizofrenie, En uiteindelijk mocht ik zelf kiezen wat ik daarmee deed, Want ik zei dat ik daar dus haast geen last van had en dus ook niet echt de noodzaak zag om daar wat aan te doen. En dat vonden ze prima.
Toen hadden we het nog over me ouders, en hoe dat nu gaat. Me ouders hebben vrij/za/zo contact gezocht met het ziekenhuis. En ze hebben toen dus nogmaals extra uitgelegd wat ik met hun heb gedaan, en hoe dat is aangekomen en dat ze dat heel moeilijk kunnen verwerken, en daarom mij sws een tijdje niet meer wou de zien, omdat ze het niet aankunnen. En dat kwam heel hard binnen en als ik elke keer terug denk aan wat de verpleegkundige zei, dan kan ik wel keihard lopen janken en schreeuwen.
Oké, me ouders waren dus geen optie om te bereiken of daarna toe te gaan. En toen begon meteen pleegzorg te praten van: Oh wat heftig voor je. Wij gaan kijken waar jij terecht kan. Dus daar had ik dus helemaal geen zin in. Dus ik zei. Ik kan naar me neef in Duitsland toe, of anders mee naar de instantie want die hadden ook een woongedeelte. En dat was het grappigste van het hele gesprek, de gezichten van die 2 vrouwen gingen van heel vrolijk, blij en lief naar chagarijnig en boos, hahaha. Dus de psychiater zij van ja dat klopt, als Mr.S dat wilt dan kan hij met ons mee naar de instantie. En Bob zei van of als Mr.S dat toch wilt dan kan en mag hij naar zijn neef toe. Daar waren die vrouwen dus niet blij mee. En toen ontstond er een soort ruzie of conflictje tussen de vrouwen en de psychiater en psycholoog van die instantie. En volgens die vrouwen moest ik echt naar een goed gezin en als ik naar Duitsland zal gaan, dan raakt hij echt iedereen kwijt. Waarop ik zei wie raak ik dan kwijt mevrouw? Ik heb niemand hier in Nederland behalve me ouders die me niet willen zien. Daar had ze dus geen antwoord op . Dus ging ze maar door met praten, want Mr.S moest dit en er moest dit gebeuren. Nou ja het duurde wel even voor dat het conflict(je) gestopt was. Bob zei uiteindelijk van:'' het beste is zowel voor Mr.S en voor de mensen waar hij naartoe gaat bijv. zijn neef. Dat hij hulp krijgt en ook de hulp die hij goed kan gebruiken en die hem dus ook echt helpt. En als ( de instantie) hem daarmee kan helpen, dan is dat volgens mij de beste oplossing, Of niet Mr.S?'' Dus ik zei Ja, daar ben ik het volledig mee eens.
Gisteren zat ik dus te praten met Bob over de KT over deze topic ( hij is de enigste die weet dat ik hier op zit) en ik liet hem dus lezen wat ik typte en wat jullie hebben getypt. Dus hij las dat en op een gegeven moment zei hij: '' Kijk wat zij zegt is helemaal niet zo'n slecht idee toch?'' Dat was van @100Divergent dit stukje
En ik had daar helemaal niet bij stil gestaan en dat lijkt me best een goed idee, en zelfs zo'n goed idee dat we dat ook zo gaan doen. Ik ga volgende week woensdag naar die instantie en daar blijf ik dan. En in de herfstvakantie ben ik bij me neef. Dit leek ons dan een beter idee, omdat ten eerste zoals je al zei dat het misschien wel de hulp is die ik nodig hebt. En ten tweede is eigenlijk daar denk ik net ineens aan. Ik wil 28 augustus weer beginnen met school en dat is ofc in Nederland, en het is dus niet mogelijk om van Neurenberg even naar het Roc te reizen. En natuurlijk wordt dat nu ook wel lastig, want het is bijna 2 uur reizen met bus en trein van de instantie naar het ROC. Ik ga maar hopen dat we niet veel dagen hebben dat we om 8.30 moeten beginnen.
Ach ja dat is dan 6.23 in de trein en 8.24 op school haha.( Ik vind dat lang, maar misschien reizen jullie wel veel langer)
Nog even iets kort over me neef. Het blijkt ( en ene kant is dat logisch) dat hij me gewoon verstaat als ik NL praat. Hij komt natuurlijk zelf ook uit NL. Maar ik dacht als je 10 jaar in Duitsland woont, dan versta je geen NL meer, maar daar heb ik me dus in vergist. Zijn vriendin is wel echt Duits, maar dat is ook geen probleem, want ik kan redelijk goed Engels en zei kan ook Engels en ze verstaat ook een klein beetje NL. Maar die zie ik pas in de herfstvakantie of misschien een keer eerder.
@Bas17.2
Het klopt ik lig op een psychiatrische afdeling. Het is een extra gebouwtje die vast zit aan het ziekenhuis. Ik wist helemaal niet dat de ziekenhuizen geen sloten hebben, want als ik op de gewone afdeling rondloopt, dan zie ik wel overal van die slotgaten in? Waarom zouden die er dan in zitten als de duren toch niet op slot mogen?
- De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels -
Echt op een gesloten afdeling zit ik niet. Denk ik. Bij Mediant gebruikte ze altijd Units en dan Units 1/2 zijn gesloten en 3/4 waren open. En Unit 1 was voor mensen die echt heel diep zijn . Waarvan je zou denken dat ik daar wel zou zitten, en bij Unit 2 zaten mensen die in een dipje zaten en even een gesloten onderkomen nodig hebben. En voor mij gevoel zit ik tussen Unit 3. Ik mag nu als ik dat zou willen gewoon naar buiten lopen. Wel met iemand erbij. Maar als ik bijv. zoiets heb van ik sta morgen om 5u op en ik wil naar buiten toe, dan zeggen ze gewoon van oké, maar waar ga je naartoe en hoelang ben je ongv. weg? Dus als ik dan zeg ik denk dat ik voor het ontbijt (9.00) wel terug bent, dan zeggen ze gewoon van Oké veel plezier! En dan zit ik dus gewoon 4 uur buiten rond te lopen. Ik doe dat niet, want dat is doodsaai. Wat moet ik in hemelsnaam 4 uur buiten doen haha:).
Het is wel zo als je ook maar 1 halfuurtje later bent, dat er dan meteen naar je wordt gebeld, en gisteren dacht ik 's avonds van ik ga er mooi vandoor. Ik loop gewoon weg. Dus om 21.00 zei ik van ik ga even een avond wandelingetje doen. En ik ben voordat de deuren sluiten weer terug (23.00). Dus ik liep naar buiten en zag daar een meisje lopen en ik dacht oh die gaat ook een rondje lopen. Dus ik liep maar achter haar aan. En we kwamen bij een stoplicht aan. en die gaat alleen op groen als er een fietster komt. Dus dat was een best awkward momentje, want ze is natuurlijk niet blind en zag dat ik achter haar aanliep. Dus ze draaide zich om en liep naar me toe en vroeg of ik haar achterna liep? Dus ik zei nee hoor, Ik dacht dat jij ook een rondje liep en ik ken dit gebied niet echt dus verder dan de straat zou ik niet komen of ik zou al verdwaald zijn haha. Dus ze moest lachen? En toen begonnen we maar samen een heel stuk eind recht door te lopen. En ik vroeg waar gaan we eigenlijk naartoe? en zei vertelde toen dat ze eigenlijk aan het weglopen was. Wat wel grappig was want dat deed ik dus ook. Ik heb geen idee hoever we hebben gelopen, maar het was echt wel heel leuk met haar. Zij had ook een poging gedaan een aantal weken geleden en toen vonden haar ouders haar in de slaapkamer en zijn toen heel snel naar het ziekenhuis gereden. En zo zit ze op de zelfde afdeling als ik. Uiteindelijk was het ongv 23.40/23.50 en toen hadden we geen zin meer om verder te lopen dus liepen me maar weer terug. Ik wist al helemaal niet meer welke kant we op moesten dus we waren soort van beetje verdwaald haha. Maar gelukkig kwam er om 00.00/00.15 een busje van dat ziekenhuis ons ophalen. Die was meteen om 23.00 gaan zoeken naar ons. haha. Dat was de leukste avond die ik tot nu toe heb gehad. We hadden zoveel pret met elkaar. Toen we weer terug waren op de afdeling moesten we eerst naar een kantoor toe waarbij ik denk de hoofd van de afdeling of leidinggevende. Heel boos zei ze zich kapot schrokken en dat ze niet blij waren en uiteindelijk wat ons antwoord daarop was. En we probeerden echt serieus te zijn, maar we konden onze lach gewoon niet binnen houden. We hebben zo hard gelachen hahaha. En die man maar bozer en bozer worden. Maar wij vonden het grappiger en grappiger worden. Dat was echt fantastisch.
Nou ja ik stop maar weer. Ben ook al weer een halfuur aan het schrijven haha.
Fijne Dag!
Mr.S
Ik doe weer alles in 1 keer, weet niet of jullie dat irritant vinden, want dan doe ik in het vervolg wel in delen..
Gisteren had ik dus voor het eerst een gesprek met die mensen uit het westen, en er kwamen best veel mensen hier. Ik dacht zelf van 1 psycholoog, 1 psychiater, 1 arts en dat is het wel, dus 3 mensen. Maar het waren erin totaal 10/11 mensen. 3 psychologen, 2 artsen, 1 psychiaters, 1 specialist, 1 nog een ander specialist, en 2 verpleegkundige van die afdeling waar ik naartoe zou gaan. En in de ruimte zat ook nog Bob (psycholoog), 1 arts, 2 specialisten van pleegzorg, en 2 mensen die alleen maar knikte en dingen opschreef. Dus het was blijkbaar een enorme bijeenkomst haha.
Ik moest eerst uitleggen wat ervoor had gezorgd dat ik nu hier in het ziekenhuis was. En hoe ik me voor de poging voelde en na de poging en de dagen ernaar. Ik voelde me voor de poging heel erg slecht, na de poging zou ik niet weten, want ik ben niet bij bewustzijn geweest, en de dagen ernaar voelde ik me heel vreemd. Ene kant ben je blij en (misschien gek gezegd) voelde ik me erg fijn hier in het ziekenhuis, en aan de andere kant voel je je heel negatief en verdrietig. Heel gek gevoel in iedergeval.
Daarna moest ik een beetje uitleggen wat Mediant allemaal voor me had gedaan, en of ik daar nog contact mee heb gezocht sinds ik hier was. En wat ik heel slecht vondt van Mediant en waarom ik er niet terug naartoe wou komen.
En later ging het nog over hun dus zei legde uit wat voor soort instantie zij zijn en waar zij op focussen, en hoe dat mij zou kunnen helpen. Zij voornamelijk gefocust op mensen met suïcide gedachten en pogingen, maar daarnaast doen ze nog veel meer dingen. er is daar bijv. ook een afdeling voor mensen die schizofrenie hebben, en ze wou de daar met mij een keer naartoe gaan om te kijken of de geesten en ogen een verband hadden met schizofrenie, En uiteindelijk mocht ik zelf kiezen wat ik daarmee deed, Want ik zei dat ik daar dus haast geen last van had en dus ook niet echt de noodzaak zag om daar wat aan te doen. En dat vonden ze prima.
Toen hadden we het nog over me ouders, en hoe dat nu gaat. Me ouders hebben vrij/za/zo contact gezocht met het ziekenhuis. En ze hebben toen dus nogmaals extra uitgelegd wat ik met hun heb gedaan, en hoe dat is aangekomen en dat ze dat heel moeilijk kunnen verwerken, en daarom mij sws een tijdje niet meer wou de zien, omdat ze het niet aankunnen. En dat kwam heel hard binnen en als ik elke keer terug denk aan wat de verpleegkundige zei, dan kan ik wel keihard lopen janken en schreeuwen.
Oké, me ouders waren dus geen optie om te bereiken of daarna toe te gaan. En toen begon meteen pleegzorg te praten van: Oh wat heftig voor je. Wij gaan kijken waar jij terecht kan. Dus daar had ik dus helemaal geen zin in. Dus ik zei. Ik kan naar me neef in Duitsland toe, of anders mee naar de instantie want die hadden ook een woongedeelte. En dat was het grappigste van het hele gesprek, de gezichten van die 2 vrouwen gingen van heel vrolijk, blij en lief naar chagarijnig en boos, hahaha. Dus de psychiater zij van ja dat klopt, als Mr.S dat wilt dan kan hij met ons mee naar de instantie. En Bob zei van of als Mr.S dat toch wilt dan kan en mag hij naar zijn neef toe. Daar waren die vrouwen dus niet blij mee. En toen ontstond er een soort ruzie of conflictje tussen de vrouwen en de psychiater en psycholoog van die instantie. En volgens die vrouwen moest ik echt naar een goed gezin en als ik naar Duitsland zal gaan, dan raakt hij echt iedereen kwijt. Waarop ik zei wie raak ik dan kwijt mevrouw? Ik heb niemand hier in Nederland behalve me ouders die me niet willen zien. Daar had ze dus geen antwoord op . Dus ging ze maar door met praten, want Mr.S moest dit en er moest dit gebeuren. Nou ja het duurde wel even voor dat het conflict(je) gestopt was. Bob zei uiteindelijk van:'' het beste is zowel voor Mr.S en voor de mensen waar hij naartoe gaat bijv. zijn neef. Dat hij hulp krijgt en ook de hulp die hij goed kan gebruiken en die hem dus ook echt helpt. En als ( de instantie) hem daarmee kan helpen, dan is dat volgens mij de beste oplossing, Of niet Mr.S?'' Dus ik zei Ja, daar ben ik het volledig mee eens.
Gisteren zat ik dus te praten met Bob over de KT over deze topic ( hij is de enigste die weet dat ik hier op zit) en ik liet hem dus lezen wat ik typte en wat jullie hebben getypt. Dus hij las dat en op een gegeven moment zei hij: '' Kijk wat zij zegt is helemaal niet zo'n slecht idee toch?'' Dat was van @100Divergent dit stukje
Aan de andere kant is het misschien goed dat je (eerst) een tijdje in de hulpinstantie in het westen verblijft, en pas later bij je neef verblijft.
En ik had daar helemaal niet bij stil gestaan en dat lijkt me best een goed idee, en zelfs zo'n goed idee dat we dat ook zo gaan doen. Ik ga volgende week woensdag naar die instantie en daar blijf ik dan. En in de herfstvakantie ben ik bij me neef. Dit leek ons dan een beter idee, omdat ten eerste zoals je al zei dat het misschien wel de hulp is die ik nodig hebt. En ten tweede is eigenlijk daar denk ik net ineens aan. Ik wil 28 augustus weer beginnen met school en dat is ofc in Nederland, en het is dus niet mogelijk om van Neurenberg even naar het Roc te reizen. En natuurlijk wordt dat nu ook wel lastig, want het is bijna 2 uur reizen met bus en trein van de instantie naar het ROC. Ik ga maar hopen dat we niet veel dagen hebben dat we om 8.30 moeten beginnen.
Ach ja dat is dan 6.23 in de trein en 8.24 op school haha.( Ik vind dat lang, maar misschien reizen jullie wel veel langer)
Nog even iets kort over me neef. Het blijkt ( en ene kant is dat logisch) dat hij me gewoon verstaat als ik NL praat. Hij komt natuurlijk zelf ook uit NL. Maar ik dacht als je 10 jaar in Duitsland woont, dan versta je geen NL meer, maar daar heb ik me dus in vergist. Zijn vriendin is wel echt Duits, maar dat is ook geen probleem, want ik kan redelijk goed Engels en zei kan ook Engels en ze verstaat ook een klein beetje NL. Maar die zie ik pas in de herfstvakantie of misschien een keer eerder.
@Bas17.2
Het klopt ik lig op een psychiatrische afdeling. Het is een extra gebouwtje die vast zit aan het ziekenhuis. Ik wist helemaal niet dat de ziekenhuizen geen sloten hebben, want als ik op de gewone afdeling rondloopt, dan zie ik wel overal van die slotgaten in? Waarom zouden die er dan in zitten als de duren toch niet op slot mogen?
- De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels -
Echt op een gesloten afdeling zit ik niet. Denk ik. Bij Mediant gebruikte ze altijd Units en dan Units 1/2 zijn gesloten en 3/4 waren open. En Unit 1 was voor mensen die echt heel diep zijn . Waarvan je zou denken dat ik daar wel zou zitten, en bij Unit 2 zaten mensen die in een dipje zaten en even een gesloten onderkomen nodig hebben. En voor mij gevoel zit ik tussen Unit 3. Ik mag nu als ik dat zou willen gewoon naar buiten lopen. Wel met iemand erbij. Maar als ik bijv. zoiets heb van ik sta morgen om 5u op en ik wil naar buiten toe, dan zeggen ze gewoon van oké, maar waar ga je naartoe en hoelang ben je ongv. weg? Dus als ik dan zeg ik denk dat ik voor het ontbijt (9.00) wel terug bent, dan zeggen ze gewoon van Oké veel plezier! En dan zit ik dus gewoon 4 uur buiten rond te lopen. Ik doe dat niet, want dat is doodsaai. Wat moet ik in hemelsnaam 4 uur buiten doen haha:).
Het is wel zo als je ook maar 1 halfuurtje later bent, dat er dan meteen naar je wordt gebeld, en gisteren dacht ik 's avonds van ik ga er mooi vandoor. Ik loop gewoon weg. Dus om 21.00 zei ik van ik ga even een avond wandelingetje doen. En ik ben voordat de deuren sluiten weer terug (23.00). Dus ik liep naar buiten en zag daar een meisje lopen en ik dacht oh die gaat ook een rondje lopen. Dus ik liep maar achter haar aan. En we kwamen bij een stoplicht aan. en die gaat alleen op groen als er een fietster komt. Dus dat was een best awkward momentje, want ze is natuurlijk niet blind en zag dat ik achter haar aanliep. Dus ze draaide zich om en liep naar me toe en vroeg of ik haar achterna liep? Dus ik zei nee hoor, Ik dacht dat jij ook een rondje liep en ik ken dit gebied niet echt dus verder dan de straat zou ik niet komen of ik zou al verdwaald zijn haha. Dus ze moest lachen? En toen begonnen we maar samen een heel stuk eind recht door te lopen. En ik vroeg waar gaan we eigenlijk naartoe? en zei vertelde toen dat ze eigenlijk aan het weglopen was. Wat wel grappig was want dat deed ik dus ook. Ik heb geen idee hoever we hebben gelopen, maar het was echt wel heel leuk met haar. Zij had ook een poging gedaan een aantal weken geleden en toen vonden haar ouders haar in de slaapkamer en zijn toen heel snel naar het ziekenhuis gereden. En zo zit ze op de zelfde afdeling als ik. Uiteindelijk was het ongv 23.40/23.50 en toen hadden we geen zin meer om verder te lopen dus liepen me maar weer terug. Ik wist al helemaal niet meer welke kant we op moesten dus we waren soort van beetje verdwaald haha. Maar gelukkig kwam er om 00.00/00.15 een busje van dat ziekenhuis ons ophalen. Die was meteen om 23.00 gaan zoeken naar ons. haha. Dat was de leukste avond die ik tot nu toe heb gehad. We hadden zoveel pret met elkaar. Toen we weer terug waren op de afdeling moesten we eerst naar een kantoor toe waarbij ik denk de hoofd van de afdeling of leidinggevende. Heel boos zei ze zich kapot schrokken en dat ze niet blij waren en uiteindelijk wat ons antwoord daarop was. En we probeerden echt serieus te zijn, maar we konden onze lach gewoon niet binnen houden. We hebben zo hard gelachen hahaha. En die man maar bozer en bozer worden. Maar wij vonden het grappiger en grappiger worden. Dat was echt fantastisch.
Nou ja ik stop maar weer. Ben ook al weer een halfuur aan het schrijven haha.
Fijne Dag!
Mr.S
Reputatie 2
+9
''Heey,
Omdat jullie het toch geen probleem vinden als ik alles tegelijk doet, doe ik dat ook maar.
Die instelling lijkt me ook wel een goede. Ook al ben ik nog steeds wel een klein beetje bang/ nerveus dat het, hetzelfde wordt als bij Mediant. En als dat zou gaan gebeuren dan zit ik ook nog is vast daar. Ik kan wel weg, maar mijn neef heeft ook gewoon werk etc. en hij kan niet zomaar even op en neer rijden om me op te halen. Daarnaast zit ik dan ook met school. Ik kan niet naar Duitsland toe als ik op school zit. Ik ga daar nog wel even met Bob over praten. Hij ziet dingen meestal wat positiever dan ik.
@Menspersoon,
Grappig dat je dat nu zegt. Ik heb echt helemaal niet meer gedacht aan die mensen. Ik zou ze best is willen spreken en over wat er is gebeurd praten.
Klopt beweging is wel goed. Maar 4 uur? Dat vind ik dan wel iets te lang.
Maar wat @100Divergent11 zei.
Ik had daar nog nooit van gehoord, maar dat klinkt wel goed. Dus ik ga zo om 16.00/16.15 samen met dat meisje naar het bos toe. Het kon niet eerder omdat ze een gesprek had met haar psycholoog en haar ouders. Dus we kijken dan wel hoelaat we terug zijn. Als we tenminste wel op tijd terug zijn als haar ouders komen. Ik heb dus zeker nog wel contact met haar. We eten 's ochtends altijd samen in de woonkamer. Dan is het meestal ook wel heel rustig, want iedereen eet zijn ontbijt op hun kamer. Ongezelliigggg. haha. En verder lopen we samen veel buiten of we zitten op haar kamer of mijn kamer. En vanavond ga ik samen met haar en haar ouders eten in een restaurant in de stad.Ik heb het in iedergeval erg leuk met haar. Nu ik dit zo leest dan zijn we (ik en haar) wel snel vrienden geworden. Want het lijkt mij dat je geen vreemde meeneemt uiteten?
Ik kan wel is contact opzoeken met een trajectbegeleider, of die mij misschien kan helpen met het vinden van een goede school in het westen. Ik heb zelf al wel gekeken op internet. En zover ik zag zijn er behoorlijk veel ROC's daar. [De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels.] Het enige nadeel wat er dan zal zijn is dat ik niet kan beginnen in augustus, maar pas ergens in februari. Dan heb ik nog iets langer vakantie.
Ik hoop als ik naar die instantie ga in het westen dat ik dan nog wel contact kan hebben met Bob, want dat zou wel heel fijn zijn. En als dat niet zo is dan ga ik maar duimen dat er daar ook een fijne psycholoog is.
Fijne dag!
Gr: Mr.S
Omdat jullie het toch geen probleem vinden als ik alles tegelijk doet, doe ik dat ook maar.
Die instelling lijkt me ook wel een goede. Ook al ben ik nog steeds wel een klein beetje bang/ nerveus dat het, hetzelfde wordt als bij Mediant. En als dat zou gaan gebeuren dan zit ik ook nog is vast daar. Ik kan wel weg, maar mijn neef heeft ook gewoon werk etc. en hij kan niet zomaar even op en neer rijden om me op te halen. Daarnaast zit ik dan ook met school. Ik kan niet naar Duitsland toe als ik op school zit. Ik ga daar nog wel even met Bob over praten. Hij ziet dingen meestal wat positiever dan ik.
@Menspersoon,
Heb je nog contact gehad met dat stel dat jou tegenkwam?
Grappig dat je dat nu zegt. Ik heb echt helemaal niet meer gedacht aan die mensen. Ik zou ze best is willen spreken en over wat er is gebeurd praten.
Geen idee of jij hen zou willen bedankenJa, nou. Euhm. Ik weet het zelf niet eens. Ene kant ben ik soort van boos op dat stel omdat ze me geholpen hebben, en aan de andere kant ben ik ook wel blij, want dankzij hun zit ik hier. (niet dat, dat perse iets positief is), maar tot nu toe is het hier echt heel leuk. Zo heb ik een fijne psycholoog en andere fijne mensen om me heen, en dat meisje haha. Ik weet niet precies hoe ik met ze moet gaan praten, maar misschien is het wel netjes als ik ze ''bedankt''. Ik zou er is over nadenken.
Nouja, wat beweging is natuurlijk niet verkeerd.
Klopt beweging is wel goed. Maar 4 uur? Dat vind ik dan wel iets te lang.
Maar wat @100Divergent11 zei.
Ik heb een voorstel. Heb je al eens gehoord van shinrinyoku? Dat is een Japanse term voor een boswandeling die je maakt, voor de voordelen die het heeft voor je gezondheid.''
Ik had daar nog nooit van gehoord, maar dat klinkt wel goed. Dus ik ga zo om 16.00/16.15 samen met dat meisje naar het bos toe. Het kon niet eerder omdat ze een gesprek had met haar psycholoog en haar ouders. Dus we kijken dan wel hoelaat we terug zijn. Als we tenminste wel op tijd terug zijn als haar ouders komen. Ik heb dus zeker nog wel contact met haar. We eten 's ochtends altijd samen in de woonkamer. Dan is het meestal ook wel heel rustig, want iedereen eet zijn ontbijt op hun kamer. Ongezelliigggg. haha. En verder lopen we samen veel buiten of we zitten op haar kamer of mijn kamer. En vanavond ga ik samen met haar en haar ouders eten in een restaurant in de stad.Ik heb het in iedergeval erg leuk met haar. Nu ik dit zo leest dan zijn we (ik en haar) wel snel vrienden geworden. Want het lijkt mij dat je geen vreemde meeneemt uiteten?
Ik kan wel is contact opzoeken met een trajectbegeleider, of die mij misschien kan helpen met het vinden van een goede school in het westen. Ik heb zelf al wel gekeken op internet. En zover ik zag zijn er behoorlijk veel ROC's daar. [De tekst is verwijderd, is in strijd met de forumregels.] Het enige nadeel wat er dan zal zijn is dat ik niet kan beginnen in augustus, maar pas ergens in februari. Dan heb ik nog iets langer vakantie.
Ik hoop als ik naar die instantie ga in het westen dat ik dan nog wel contact kan hebben met Bob, want dat zou wel heel fijn zijn. En als dat niet zo is dan ga ik maar duimen dat er daar ook een fijne psycholoog is.
Fijne dag!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Het is alweer een paar dagen voorbij gegaan en ik dacht laat ik maar weer is een kleine update doen.
Op dit moment gaat het met mij echt heel goed. Ik voel me fantastisch, heb meer energie op een dag en begin ook echt het plezier in dingen te zien. Natuurlijk zijn de suïcidegedachten er nog steeds helaas en vooral 's avonds/ 's nachts heb ik daar last van. Dan ga ik weer denken aan de poging en hoe ik me daarvoor voelde en dat ik geen contact meer heb met familie enzo. En ook het idee dat me ouders en broers vrijdag 1 week naar Kroatië gaan. Daar heeft me pa een appartement gekregen van zijn baas dus daar wou de we met ze alle graag naartoe gaan, maar nu dus zonder mij.
Ik heb ook geen contact meer met me broers, omdat ik gewoon zelf niet meer bel of een bericht stuur. Ik wil ze graag de tijd zonder mij gunnen. Ach ja. Ik zeg nu ook zowat elke avond en morgen van: '' Mr.S je hebt geen familie die zijn allemaal vertrokken. Niet dat ,dat ook maar een beetje positief helpt.
In mijn ogen heb ik nu een andere familie. En daar bedoel ik mee de familie van Sophie ( dat meisje). We kunnen het samen echt heel goed vinden en we hebben elke dacht veel plezier met elkaar. We zitten veel op elkaars kamer dus ik zie elke avond de ouders van Sophie. En die vinden het ook allemaal goed en zijn blij voor haar dat ze iemand heeft gevonden. Natuurlijk willen die ouders ook wel even alleen met haar praten dus dan ga ik even naar de lobby of ik haal koffie voor haar ouders. Of ik ga even naar me eigen kamer of naar buiten ( iets anders doen).
Maar die ouders van Sophie die praten ook wel is met mij alleen, of ze me eigen ouders zijn. Dan komen ze bijv. binnen en dan zie ik ze ofc. en dan zeg ik heey Jan en Marion ( zijn btw niet hun echte namen). Of sinds gister zeg ik ook gewoon heey pa en ma. En dat vinden ze wel leuk. Maar in iedergeval dan praat ik eerst even met hun. Ze vragen dan van hoe het gaat en of ik al wat meer weet van de instelling in het westen en of zij misschien iets voor mij kunnen doen. En we hadden het vanmiddag over die instellig in het westen, en Marion zei toen van:'' Maar jij hebt toch ook voornamelijk last van suïcidegedachten en pogingen net zoals Sophie?'' dus ik zei ja. En toen zei Jan van Sophie gaat naar deze vrouw toe altijd en dat is ..... zoveel min van waar we zitten. Misschien is dat ook wel wat voor jou? Dus dat leek mij aan de ene kant wel een goed idee, maar aan de andere kant dacht en zei ik ook van dat ik dan geen onderkomen had, omdat me familie me niet willen zien en me neef woont dus ergens bij Neurenberg. En Sophie zei toen heel snel van maar dan kan hij toch wel bij ons komen wonen? En dat vonden ze opzich geen probleem, maar dat moesten ze toch nog even overleggen thuis met ze tweeën. En dat is logisch want ze moeten dan wel en ruimte hebben en het financieel aankunnen, en natuurlijk het aller belangrijkste ze moeten het wel echt willen. En we kennen elkaar pas een klein weekje.
Ze komen vanavond weer om 19.00 dus misschien hebben ze dan wel al een antwoord. Maar ik denk dat ik misschien toch eerst naar die instelling toe gaat en dan ga kijken of bij hun wonen een optie zou kunnen zijn. Sophie zou het tenminste fantastisch vinden en heel eerlijk gezegd lijkt het me ook echt super leuk. Sophie is trouwens enigskind dus ze zijn met ze drieën thuis en ze hebben een hond die puk heet. Niet dat jullie er wat aan hebben.. En ze woont ongeveer 1,5 uur van me oude woonplaats vandaan.
Misschien heel gek gezegd, maar zou een relatie met Sophie en ik nu al kunnen? We zouden het allebij graag willen hebben, maar we twijfelen beiden ook, of het niet te vroeg is? En wat er gebeurd als het uit gaat? Als het überhaupt uitgaat. En we vroegen ons ook af hoe zouden haar ouders het vinden? Ik heb zelf zoiets van we kunnen best nu een relatie hebben, en als het uitgaat, als, dan kunnen we alsnog vrienden blijven en als ze me dan bijv. niet meer bij haar thuis wilt hebben dat ik dan gewoon in de instelling blijf of er terug naartoe ga? Of dat ik dan misschien wel de keuze maak om toch naar me neef toe te gaan.. Ik wil in iedergeval niet hebben dat we iets te snel doen en dat onze vriendschap stuk zou kunnen maken. En met een relatie bedoel ik gewoon samen zijn en het leuk hebben met elkaar ( niet dat we meteen seks hebben, want dat is ofc niet de bedoeling) en nog iets wat misschien helemaal niet relevant is Sophie is 16 (word 17) en ik ben 17( word 18) dat is toch geen probleem lijkt mij?
Over het stel dat me toen heeft geholpen. Ja ze hebben hier nog wel gegevens van die mensen, maar ze wou de zelf liever geen contact hebben met mij. Dus dat wordt niks. Niet dat ik dat heel erg vind..
Nou ja ik stop maar weer!
Gr: Mr.S
Het is alweer een paar dagen voorbij gegaan en ik dacht laat ik maar weer is een kleine update doen.
Op dit moment gaat het met mij echt heel goed. Ik voel me fantastisch, heb meer energie op een dag en begin ook echt het plezier in dingen te zien. Natuurlijk zijn de suïcidegedachten er nog steeds helaas en vooral 's avonds/ 's nachts heb ik daar last van. Dan ga ik weer denken aan de poging en hoe ik me daarvoor voelde en dat ik geen contact meer heb met familie enzo. En ook het idee dat me ouders en broers vrijdag 1 week naar Kroatië gaan. Daar heeft me pa een appartement gekregen van zijn baas dus daar wou de we met ze alle graag naartoe gaan, maar nu dus zonder mij.
Ik heb ook geen contact meer met me broers, omdat ik gewoon zelf niet meer bel of een bericht stuur. Ik wil ze graag de tijd zonder mij gunnen. Ach ja. Ik zeg nu ook zowat elke avond en morgen van: '' Mr.S je hebt geen familie die zijn allemaal vertrokken. Niet dat ,dat ook maar een beetje positief helpt.
In mijn ogen heb ik nu een andere familie. En daar bedoel ik mee de familie van Sophie ( dat meisje). We kunnen het samen echt heel goed vinden en we hebben elke dacht veel plezier met elkaar. We zitten veel op elkaars kamer dus ik zie elke avond de ouders van Sophie. En die vinden het ook allemaal goed en zijn blij voor haar dat ze iemand heeft gevonden. Natuurlijk willen die ouders ook wel even alleen met haar praten dus dan ga ik even naar de lobby of ik haal koffie voor haar ouders. Of ik ga even naar me eigen kamer of naar buiten ( iets anders doen).
Maar die ouders van Sophie die praten ook wel is met mij alleen, of ze me eigen ouders zijn. Dan komen ze bijv. binnen en dan zie ik ze ofc. en dan zeg ik heey Jan en Marion ( zijn btw niet hun echte namen). Of sinds gister zeg ik ook gewoon heey pa en ma. En dat vinden ze wel leuk. Maar in iedergeval dan praat ik eerst even met hun. Ze vragen dan van hoe het gaat en of ik al wat meer weet van de instelling in het westen en of zij misschien iets voor mij kunnen doen. En we hadden het vanmiddag over die instellig in het westen, en Marion zei toen van:'' Maar jij hebt toch ook voornamelijk last van suïcidegedachten en pogingen net zoals Sophie?'' dus ik zei ja. En toen zei Jan van Sophie gaat naar deze vrouw toe altijd en dat is ..... zoveel min van waar we zitten. Misschien is dat ook wel wat voor jou? Dus dat leek mij aan de ene kant wel een goed idee, maar aan de andere kant dacht en zei ik ook van dat ik dan geen onderkomen had, omdat me familie me niet willen zien en me neef woont dus ergens bij Neurenberg. En Sophie zei toen heel snel van maar dan kan hij toch wel bij ons komen wonen? En dat vonden ze opzich geen probleem, maar dat moesten ze toch nog even overleggen thuis met ze tweeën. En dat is logisch want ze moeten dan wel en ruimte hebben en het financieel aankunnen, en natuurlijk het aller belangrijkste ze moeten het wel echt willen. En we kennen elkaar pas een klein weekje.
Ze komen vanavond weer om 19.00 dus misschien hebben ze dan wel al een antwoord. Maar ik denk dat ik misschien toch eerst naar die instelling toe gaat en dan ga kijken of bij hun wonen een optie zou kunnen zijn. Sophie zou het tenminste fantastisch vinden en heel eerlijk gezegd lijkt het me ook echt super leuk. Sophie is trouwens enigskind dus ze zijn met ze drieën thuis en ze hebben een hond die puk heet. Niet dat jullie er wat aan hebben.. En ze woont ongeveer 1,5 uur van me oude woonplaats vandaan.
Misschien heel gek gezegd, maar zou een relatie met Sophie en ik nu al kunnen? We zouden het allebij graag willen hebben, maar we twijfelen beiden ook, of het niet te vroeg is? En wat er gebeurd als het uit gaat? Als het überhaupt uitgaat. En we vroegen ons ook af hoe zouden haar ouders het vinden? Ik heb zelf zoiets van we kunnen best nu een relatie hebben, en als het uitgaat, als, dan kunnen we alsnog vrienden blijven en als ze me dan bijv. niet meer bij haar thuis wilt hebben dat ik dan gewoon in de instelling blijf of er terug naartoe ga? Of dat ik dan misschien wel de keuze maak om toch naar me neef toe te gaan.. Ik wil in iedergeval niet hebben dat we iets te snel doen en dat onze vriendschap stuk zou kunnen maken. En met een relatie bedoel ik gewoon samen zijn en het leuk hebben met elkaar ( niet dat we meteen seks hebben, want dat is ofc niet de bedoeling) en nog iets wat misschien helemaal niet relevant is Sophie is 16 (word 17) en ik ben 17( word 18) dat is toch geen probleem lijkt mij?
Over het stel dat me toen heeft geholpen. Ja ze hebben hier nog wel gegevens van die mensen, maar ze wou de zelf liever geen contact hebben met mij. Dus dat wordt niks. Niet dat ik dat heel erg vind..
Nou ja ik stop maar weer!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik heb er even over nagedacht over wat de beste beslissing zal zijn qua hulp. En Bas kwam net binnen lopen en toen heb ik hem verteld dat ik het heel leuk had met Sophie en dat zij voorstelde om bij hun te gaan wonen. Dus Bas zei dat die dat heel mooi vond om te horen, maar dat het intrekken bij haar nu niet verstandig is, en dat ik daar beter even op kon wachten totdat het beter ging met mij en Sophie. Want we zitten hier allebei natuurlijk niet zomaar. Wij hebben allebei een ernstige suïcidepoging gedaan, en daarom is hulp nu wel het belangrijkste. Tenzij we ervoor kiezen om geen hulp te nemen, maar dat is voor ons beiden geen optie. Dus ik zei van maar Sophie krijgt toch hulp van mevr.(-) en die is toch gespecialiseerd in suïcide? Kan ik daar dan niet naartoe? En dat kon wel zei Bas, maar er staat een best lange rij bij hun, en dus wordt je pas op je vroegst geholpen in Oktober/ November. En als je pech hebt moet je wachten tot December of Januari. En vannacht had ik nog een soort paniekaanval of tenminste ik werd wakker en ik wist niet meer waar ik was dus begon ik te schreeuwen om hulp en ik heb nog wat andere dingen gedaan in ieder geval ging het niet goed vannacht. Dus ik weet van mezelf ook wel dat ik niet echt zonder hulp kan nu, en dan ook nog 3/5 maanden te moeten wachten? Nope dat ga ik dus echt niet doen. Dus ik ga gewoon naar die instelling in het westen.
Ik en Sophie hebben nu wel een relatie, maar ik heb haar dus uitgelegd dat ik momenteel niet bij haar kan intrekken, omdat dat niet gaat lukken bij die vrouw. En de enigste andere instelling die er is, is Mediant en daar wil ik nooit meer komen. We hebben wel afgesproken dat ik volgende week maandag tot vrijdag bij haar ben. Zij gaat aankomende vrijdag weer naar huis. En ik ga aankomende woensdag naar het westen die instelling. Dat vind ik dan ook wel mooi van die instelling. Dat je daar niet vast zit zou ik maar zeggen, als ik een weekendje ergens naartoe zou willen gaan met bijv. Sophie dan kan dat gewoon en dat is geen probleem. Ik wordt daar trouwens (tot nu toe) niet opgenomen. Ik ga daar alleen wonen en geholpen worden. Volgens Bas hebben ze daar kleine appartementjes. Nou moet je niet denken dat ik een eigen appartement krijg. Het is meer een soort kamer. Met daarin bed, tv, een aanrecht, met kleine koelkast, geen magnetron of oven, of fornuis (logisch). Ook is er een badkamer met wc, wastafel en douche. Je krijgt elke week een menu met voor elke dag wat er wordt gekookt en dan 2 verschillende recepten. Bijv. Bloemkool met aardappels, en een kipfiletje. Of Rijst met hachee ofso. Het is in ieder geval niet zo dat je bijv. weer die bloemkool krijgt of pannenkoeken ofzo. haha. In het weekend hebben ze wel altijd iets speciaals. Dan kan je bijv. kiezen voor (Chinese) bami met babi ketjap, of rijst met kipsaté. Of op zondag pannenkoeken (en nee dat is geen hoge stapel voor jouw alleen dat zijn dan 2 kleine pannenkoeken zo groot als een ontbijtbord) of je kan kiezen voor aardappels met vis of een luxe stukje vlees ( zoals biefstuk of qua vis een stukje zalm). Dus dat krijg je dan elke maandag zo'n menu en dan moet je diezelfde dag alles kiezen van wat je ma, di, wo, do, vrij, za, zo eet. Dus zo weet je meteen wat je de rest van de week allemaal gaat eten. En 's ochtends krijg je gewoon brood of bolletjes met vleeswaren of wat zoetigheid, en je kan kiezen voor melk, of sap, koffie, of thee, of gewoon water. Tenzij je een bepaald dieet hebt en bijv. alleen yoghurt mag 's ochtends dan krijg je dus yoghurt.
Ik vind het allemaal best wel luxe. Je hoeft niet te koken of met ze alle te gaan koken en eten, je krijgt een eigen badkamer en een tv, bank en stoel, en ja ja je hebt een eigen balkon haha. Klinkt in mijn ogen net zoiets als een hotel.
Mijn opa en oma komen vanavond langs om mij me laatste spullen te geven, bijv. me PlayStation en Xbox, een radio, me beeldscherm, nog 2 paar van mijn schoenen, wat kabeltjes voor me laptop en consoles en de controllers ofc. En al mijn games. En het belangrijkste (voor mij) hun gezelligheid. En oma wou heel graag Sophie zien. En me ouders zijn niet thuis dus die kunnen niet lopen zeuren van nee dit blijft bij ons en dat blijft bij ons. Het wordt vast leuk vanavond.
Alleen ik ga woensdag dus weg, maar dan kan ik niet meer met Bas praten en opzich is dat niet super erg ofzo, maar ik heb dan niemand meer met wie ik echt heel goed kan praten. En ik wil Bas bedanken voor alles wat die voor mij heeft gedaan. Alleen ik vindt het zo weinig om alleen bedankt Bas te zeggen. Dus ik dacht misschien kan ik wel iets voor hem kopen , maar wat dan? Ik weet niet wat een man van 63 nou leuk vind? Hij houdt wel net zoals ik van gamen. Dus misschien een game? Of.....? Ik heb echt geen idee. Weten jullie misschien iets? Bas is iemand die best wel modern leeft en ook echt nog heel goed met de tijd en de laatste trends meegaat. Dus het is niet zo'n oude gast die in zijn vrije tijd puzzelboekjes maakt en de krant leest. Hij heeft ook Netflix, maar daar kun je geen kado van kopen. Hij zit ook op hockey. Senioren Hockey, Hij vindt fietsen heel leuk en zwemmen ook (dat doet die 4x per week). Hij leest haast nooit boeken, alleen boeken over psychologie en dat soort dingen. Hij is fan van Robbie Williams en vind Nederlandse liedjes van Marco Borsato, Django Wagner, Frans Duijts leuk. Of dj's als Tiësto, R3Hab, etc. Misschien hebben jullie wel een leuk idee? Geld doet er niet heel veel toe als het maar onder de €150,- is.
Gr: Mr.S
Ik heb er even over nagedacht over wat de beste beslissing zal zijn qua hulp. En Bas kwam net binnen lopen en toen heb ik hem verteld dat ik het heel leuk had met Sophie en dat zij voorstelde om bij hun te gaan wonen. Dus Bas zei dat die dat heel mooi vond om te horen, maar dat het intrekken bij haar nu niet verstandig is, en dat ik daar beter even op kon wachten totdat het beter ging met mij en Sophie. Want we zitten hier allebei natuurlijk niet zomaar. Wij hebben allebei een ernstige suïcidepoging gedaan, en daarom is hulp nu wel het belangrijkste. Tenzij we ervoor kiezen om geen hulp te nemen, maar dat is voor ons beiden geen optie. Dus ik zei van maar Sophie krijgt toch hulp van mevr.(-) en die is toch gespecialiseerd in suïcide? Kan ik daar dan niet naartoe? En dat kon wel zei Bas, maar er staat een best lange rij bij hun, en dus wordt je pas op je vroegst geholpen in Oktober/ November. En als je pech hebt moet je wachten tot December of Januari. En vannacht had ik nog een soort paniekaanval of tenminste ik werd wakker en ik wist niet meer waar ik was dus begon ik te schreeuwen om hulp en ik heb nog wat andere dingen gedaan in ieder geval ging het niet goed vannacht. Dus ik weet van mezelf ook wel dat ik niet echt zonder hulp kan nu, en dan ook nog 3/5 maanden te moeten wachten? Nope dat ga ik dus echt niet doen. Dus ik ga gewoon naar die instelling in het westen.
Ik en Sophie hebben nu wel een relatie, maar ik heb haar dus uitgelegd dat ik momenteel niet bij haar kan intrekken, omdat dat niet gaat lukken bij die vrouw. En de enigste andere instelling die er is, is Mediant en daar wil ik nooit meer komen. We hebben wel afgesproken dat ik volgende week maandag tot vrijdag bij haar ben. Zij gaat aankomende vrijdag weer naar huis. En ik ga aankomende woensdag naar het westen die instelling. Dat vind ik dan ook wel mooi van die instelling. Dat je daar niet vast zit zou ik maar zeggen, als ik een weekendje ergens naartoe zou willen gaan met bijv. Sophie dan kan dat gewoon en dat is geen probleem. Ik wordt daar trouwens (tot nu toe) niet opgenomen. Ik ga daar alleen wonen en geholpen worden. Volgens Bas hebben ze daar kleine appartementjes. Nou moet je niet denken dat ik een eigen appartement krijg. Het is meer een soort kamer. Met daarin bed, tv, een aanrecht, met kleine koelkast, geen magnetron of oven, of fornuis (logisch). Ook is er een badkamer met wc, wastafel en douche. Je krijgt elke week een menu met voor elke dag wat er wordt gekookt en dan 2 verschillende recepten. Bijv. Bloemkool met aardappels, en een kipfiletje. Of Rijst met hachee ofso. Het is in ieder geval niet zo dat je bijv. weer die bloemkool krijgt of pannenkoeken ofzo. haha. In het weekend hebben ze wel altijd iets speciaals. Dan kan je bijv. kiezen voor (Chinese) bami met babi ketjap, of rijst met kipsaté. Of op zondag pannenkoeken (en nee dat is geen hoge stapel voor jouw alleen dat zijn dan 2 kleine pannenkoeken zo groot als een ontbijtbord) of je kan kiezen voor aardappels met vis of een luxe stukje vlees ( zoals biefstuk of qua vis een stukje zalm). Dus dat krijg je dan elke maandag zo'n menu en dan moet je diezelfde dag alles kiezen van wat je ma, di, wo, do, vrij, za, zo eet. Dus zo weet je meteen wat je de rest van de week allemaal gaat eten. En 's ochtends krijg je gewoon brood of bolletjes met vleeswaren of wat zoetigheid, en je kan kiezen voor melk, of sap, koffie, of thee, of gewoon water. Tenzij je een bepaald dieet hebt en bijv. alleen yoghurt mag 's ochtends dan krijg je dus yoghurt.
Ik vind het allemaal best wel luxe. Je hoeft niet te koken of met ze alle te gaan koken en eten, je krijgt een eigen badkamer en een tv, bank en stoel, en ja ja je hebt een eigen balkon haha. Klinkt in mijn ogen net zoiets als een hotel.
Mijn opa en oma komen vanavond langs om mij me laatste spullen te geven, bijv. me PlayStation en Xbox, een radio, me beeldscherm, nog 2 paar van mijn schoenen, wat kabeltjes voor me laptop en consoles en de controllers ofc. En al mijn games. En het belangrijkste (voor mij) hun gezelligheid. En oma wou heel graag Sophie zien. En me ouders zijn niet thuis dus die kunnen niet lopen zeuren van nee dit blijft bij ons en dat blijft bij ons. Het wordt vast leuk vanavond.
Alleen ik ga woensdag dus weg, maar dan kan ik niet meer met Bas praten en opzich is dat niet super erg ofzo, maar ik heb dan niemand meer met wie ik echt heel goed kan praten. En ik wil Bas bedanken voor alles wat die voor mij heeft gedaan. Alleen ik vindt het zo weinig om alleen bedankt Bas te zeggen. Dus ik dacht misschien kan ik wel iets voor hem kopen , maar wat dan? Ik weet niet wat een man van 63 nou leuk vind? Hij houdt wel net zoals ik van gamen. Dus misschien een game? Of.....? Ik heb echt geen idee. Weten jullie misschien iets? Bas is iemand die best wel modern leeft en ook echt nog heel goed met de tijd en de laatste trends meegaat. Dus het is niet zo'n oude gast die in zijn vrije tijd puzzelboekjes maakt en de krant leest. Hij heeft ook Netflix, maar daar kun je geen kado van kopen. Hij zit ook op hockey. Senioren Hockey, Hij vindt fietsen heel leuk en zwemmen ook (dat doet die 4x per week). Hij leest haast nooit boeken, alleen boeken over psychologie en dat soort dingen. Hij is fan van Robbie Williams en vind Nederlandse liedjes van Marco Borsato, Django Wagner, Frans Duijts leuk. Of dj's als Tiësto, R3Hab, etc. Misschien hebben jullie wel een leuk idee? Geld doet er niet heel veel toe als het maar onder de €150,- is.
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik heb even gekeken wat origami nou was had er nog nooit van gehoord. Het zag er wel leuk uit en zoiets lijkt me wel leuk om erbij te geven. Had op YT gekeken voor beginners en ik klikte dat eerste filmpje how to make a paper bird en alles ging goed totdat die man ineens iets doet op 2.07min en ik snapte het helemaal niet meer. Maar ik ga zo wel even kijken naar een ander filmpje misschien dat dat meer succes oplevert.
Ik zit nu dus sinds gisteren (of eigenlijk dinsdag avond) hier in de nieuwe instelling, en het is behoorlijk wennen hier. Het is zo stil hier of ik de enigste persoon bent in het gebouw. Er lopen wel hier en daar verpleegkundige rond, maar die zijn er dan misschien net een halfuurtje en dan zijn ze ook weer weg. Op me kamer is er een groen en rood bel knopje. En tot zover ik heb begrepen was groen als je een vraag had of even met iemand wou praten en rood is voor nood. Als je bijv. in paniek raakt of je wilt heel graag een poging doen. 's ochtends krijg je dus je eten op je kamer bezorgd, en dat geldt ook voor 's middags en 's avonds. Je mag wel in de woonkamer gaan eten, maar dan zit je net zoals op je kamer alleen. Er is hier een kleine fitnessruimte. Maar daar zie je ook niemand. Alleen 1 jongen die was vanochtend om 6.00 al aan het hardlopen op zo'n loopband. En 's avonds om 21.00 was die ook weer aan het hardlopen.
Ik had Gisteren om 10.00 een gesprek met een psychiater. Ik weet niet maar die man leek nogal boos ofzo te zijn op mij. Misschien praat die nou eenmaal zo, maar het kwam niet heel prettig over, en ik moest dus weer vertellen wat ik had gedaan tijdens die poging en waarom ik het deed. En na elke zin die ik zei, zei die man Mm, ja, oké. Dus ik vertelde dat verhaal weer en toen vroeg die man van en waarmee deed je het? En ik zei dus van dat had ik net verteld, maar... Of toen vroeg die en waarom wil jij geen contact met je ouders? Ik dacht echt moet ik nou het hele verhaal opnieuw vertellen ofzo? Dus ik zei weer van dat had ik ook al gezegd... En toen zei die weer zo'n vraag die ik al had beantwoord in mijn verhaal die ik letterlijk 5 min geleden hebt verteld. Dus ik zei van heeft u wel iets onthouden van wat ik net vertelde? En dat komt hij weer met zijn Mm, ja, oké. Niet dus. En toen vroeg die dezelfde vraag weer van waarmee ik het deed? Dus ik zuchtte. En toen werd die man ineens heel boos. Van ik probeer je wel te helpen, maar als jij nergens mee wilt samenwerken dan kunnen we beter nu meteen stoppen. En van je moet echt meer aan de regels gaan houden die wij hier stellen als je je daaraan niet wil houden dan ga je maar weer weg. Ik zei van maar wat hebben de regels met dit gesprek te maken dan? En ik vertel net het verhaal en u luistert blijkbaar niet en stelt dan 2x dezelfde vraag. Misschien moet u pen en papier pakken en het allemaal even opschrijven voordat u het weer vergeet. (ik weet was niet slim van mij) Nou die man werd toen helemaal overkookt en hij stond met een noodgang op waardoor die tafel zowat om viel, en hij zij iets van Met jouw valt niet te werken rotjoch hopelijk ben je snel weg hier. Dus ik zei van Nou bedankt dan ga ik wel weer terug naar me kamer.
Ik heb het waarschijnlijk zelf verpest, maar wat heeft het dan voor zin om iets te vertellen als die man toch niet naar me luistert? Later op de middag kwam die vrouwelijke psycholoog naar mijn kamer. En die vroeg dus hoe dat gesprek ging. Slecht en nog een aantal dingen zei ik. Zij ging wel even met hem praten. Maar ik moest me wel een beetje inhouden. Oké ik zou dan wel te ver zijn gegaan.
Ik heb daarna ook geen bericht meer gehad van een verpleegkundige of wie dan ook. Het is hier zo saai. De enigste die ik vandaag en gisteren heb gezien is die ene jongen. En er zit nog 2 meisjes hier die ik tot nu toe 1x samen heb gezien in de woonkamer. Voor de rest is/ lijkt het of er niemand anders is. Of we met zijn 5en zijn ( er is nog 1 andere jongen, maar die zit de hele dag op zijn kamer muziek te luisteren en 's nachts Netflix te kijken).
Ik heb Bas gisteren nog gebeld om te vertellen hoe me eerste dag hier was. Hij zegt dat het vast wel beter wordt en dat ik even moet wennen. En als het echt niet beter wordt dat hij dan wel is langskomt voor een gesprek en als dat leidt tot niks dan gaat hij kijken naar iets anders voor mij. Ook vertelde hij dat Sophie me nu al mist. En dat ze zich zo verveelt zonder mij. Dat is wel insgelijks. Maar we zien elkaar snel weer. En we hebben app, fb, snapchat dus. Het zal vast wel beter worden.
Vandaag mochten mij hechtingen er eindelijk is uit. Ik heb nu een rode kruis op beiden armen. Helaas ging het wel weer open dus heb ik nu prachtig wit met zwart verband. En het deed al pijn toen de hechtingen er nog in zat, maar nu doet het nog meer pijn. als ik er met me hand overheen gaat (wat ik gewoon niet moet doen) dan voel je het echt branden als de hel. Heb ik toch nog een aandenken aan die dag ( of je daar nou blij van wordt?)
Nou ja, ik ga maar weer is proberen met origami misschien lukt het nu wel.
Gr: Mr.S
Ik heb even gekeken wat origami nou was had er nog nooit van gehoord. Het zag er wel leuk uit en zoiets lijkt me wel leuk om erbij te geven. Had op YT gekeken voor beginners en ik klikte dat eerste filmpje how to make a paper bird en alles ging goed totdat die man ineens iets doet op 2.07min en ik snapte het helemaal niet meer. Maar ik ga zo wel even kijken naar een ander filmpje misschien dat dat meer succes oplevert.
Ik zit nu dus sinds gisteren (of eigenlijk dinsdag avond) hier in de nieuwe instelling, en het is behoorlijk wennen hier. Het is zo stil hier of ik de enigste persoon bent in het gebouw. Er lopen wel hier en daar verpleegkundige rond, maar die zijn er dan misschien net een halfuurtje en dan zijn ze ook weer weg. Op me kamer is er een groen en rood bel knopje. En tot zover ik heb begrepen was groen als je een vraag had of even met iemand wou praten en rood is voor nood. Als je bijv. in paniek raakt of je wilt heel graag een poging doen. 's ochtends krijg je dus je eten op je kamer bezorgd, en dat geldt ook voor 's middags en 's avonds. Je mag wel in de woonkamer gaan eten, maar dan zit je net zoals op je kamer alleen. Er is hier een kleine fitnessruimte. Maar daar zie je ook niemand. Alleen 1 jongen die was vanochtend om 6.00 al aan het hardlopen op zo'n loopband. En 's avonds om 21.00 was die ook weer aan het hardlopen.
Ik had Gisteren om 10.00 een gesprek met een psychiater. Ik weet niet maar die man leek nogal boos ofzo te zijn op mij. Misschien praat die nou eenmaal zo, maar het kwam niet heel prettig over, en ik moest dus weer vertellen wat ik had gedaan tijdens die poging en waarom ik het deed. En na elke zin die ik zei, zei die man Mm, ja, oké. Dus ik vertelde dat verhaal weer en toen vroeg die man van en waarmee deed je het? En ik zei dus van dat had ik net verteld, maar... Of toen vroeg die en waarom wil jij geen contact met je ouders? Ik dacht echt moet ik nou het hele verhaal opnieuw vertellen ofzo? Dus ik zei weer van dat had ik ook al gezegd... En toen zei die weer zo'n vraag die ik al had beantwoord in mijn verhaal die ik letterlijk 5 min geleden hebt verteld. Dus ik zei van heeft u wel iets onthouden van wat ik net vertelde? En dat komt hij weer met zijn Mm, ja, oké. Niet dus. En toen vroeg die dezelfde vraag weer van waarmee ik het deed? Dus ik zuchtte. En toen werd die man ineens heel boos. Van ik probeer je wel te helpen, maar als jij nergens mee wilt samenwerken dan kunnen we beter nu meteen stoppen. En van je moet echt meer aan de regels gaan houden die wij hier stellen als je je daaraan niet wil houden dan ga je maar weer weg. Ik zei van maar wat hebben de regels met dit gesprek te maken dan? En ik vertel net het verhaal en u luistert blijkbaar niet en stelt dan 2x dezelfde vraag. Misschien moet u pen en papier pakken en het allemaal even opschrijven voordat u het weer vergeet. (ik weet was niet slim van mij) Nou die man werd toen helemaal overkookt en hij stond met een noodgang op waardoor die tafel zowat om viel, en hij zij iets van Met jouw valt niet te werken rotjoch hopelijk ben je snel weg hier. Dus ik zei van Nou bedankt dan ga ik wel weer terug naar me kamer.
Ik heb het waarschijnlijk zelf verpest, maar wat heeft het dan voor zin om iets te vertellen als die man toch niet naar me luistert? Later op de middag kwam die vrouwelijke psycholoog naar mijn kamer. En die vroeg dus hoe dat gesprek ging. Slecht en nog een aantal dingen zei ik. Zij ging wel even met hem praten. Maar ik moest me wel een beetje inhouden. Oké ik zou dan wel te ver zijn gegaan.
Ik heb daarna ook geen bericht meer gehad van een verpleegkundige of wie dan ook. Het is hier zo saai. De enigste die ik vandaag en gisteren heb gezien is die ene jongen. En er zit nog 2 meisjes hier die ik tot nu toe 1x samen heb gezien in de woonkamer. Voor de rest is/ lijkt het of er niemand anders is. Of we met zijn 5en zijn ( er is nog 1 andere jongen, maar die zit de hele dag op zijn kamer muziek te luisteren en 's nachts Netflix te kijken).
Ik heb Bas gisteren nog gebeld om te vertellen hoe me eerste dag hier was. Hij zegt dat het vast wel beter wordt en dat ik even moet wennen. En als het echt niet beter wordt dat hij dan wel is langskomt voor een gesprek en als dat leidt tot niks dan gaat hij kijken naar iets anders voor mij. Ook vertelde hij dat Sophie me nu al mist. En dat ze zich zo verveelt zonder mij. Dat is wel insgelijks. Maar we zien elkaar snel weer. En we hebben app, fb, snapchat dus. Het zal vast wel beter worden.
Vandaag mochten mij hechtingen er eindelijk is uit. Ik heb nu een rode kruis op beiden armen. Helaas ging het wel weer open dus heb ik nu prachtig wit met zwart verband. En het deed al pijn toen de hechtingen er nog in zat, maar nu doet het nog meer pijn. als ik er met me hand overheen gaat (wat ik gewoon niet moet doen) dan voel je het echt branden als de hel. Heb ik toch nog een aandenken aan die dag ( of je daar nou blij van wordt?)
Nou ja, ik ga maar weer is proberen met origami misschien lukt het nu wel.
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Bedankt voor de reacties!
Ik heb erover na zitten denken over het gesprek tussen die psychiater en mij, en misschien is hij wel een beetje te boos geworden, maar ik zelf ben wel begonnen (denk ik) dus is het mijn fout. Ik zag gisteren de psycholoog lopen dus ben naar haar toe gegaan en gevraagd of het weer goed is tussen die man en mij en of hij begreep waarom ik zo deed. Maar antwoord op de vraag kreeg ik niet. Ze zuchtte en zei van ik heb nu geen tijd om met jouw te praten. Dus ik vroeg wanneer ik weer een gesprek met haar had. En toen zei ze wanneer ik tijd heb, en toen liep ze dus weg.
Ik slaap al een tijdje slecht, omdat ik geen slaappillen meer krijg. In de psychiatrische ziekenhuis (waar Bas is) daar kreeg ik nog wel slaappillen omdat ze wisten en zagen dat ik heel weinig en slecht sliep. En hier krijg ik dus niks. Ik krijg me andere medicatie ook niet meer, en daar begin ik al het een en ander van te merken. Ik was om 4.00 ongeveer klaar wakker. Dus toen ben ik maar naar de fitnessruimte gegaan die zit op dezelfde verdieping iets verder in de gang, en ik weet dat die altijd open is. Ik heb tot 7.00 beetje gerend en gelopen op die loopband. En om 7.00 komt er altijd een verpleegkundige die de deur open doet zodat je naar buiten kan. En die man kent mij inmiddels wel. Hij weet dat ik elke dag om 7.00 bij die deur staat om naar buiten te kunnen. Ik heb geen idee hoelang ik precies door de stad heb gelopen, maar ik weet wel dat ik heel vaak heb gedacht van ik moet verdwijnen.
Ik kwam ergens in de middag terug, en ik dacht van ik moet nu meteen met iemand praten. En natuurlijk waren de verpleegkundige er weer niet. Dus liep ik naar de receptie toe en vroeg ik van kan ik dringend iemand van de verpleegkundige praten? Nee, dat kon niet. Iedereen had pauze. Dus ik zei en na die pauze dan? Nee, dan is iedereen bezig met zijn ronde. Ik zei van Waar zijn die verpleegkundige dan voor? Die moeten je toch komen helpen als je een probleem hebt? Ja, maar niet nu. Dus ga jij maar weer naar je kamer toe en wees een beetje rustig ja? En ik ben op dat gebied echt een pussy die dan niet durf te zeggen van IK MOET NU HULP HEBBEN!!
Ik voel me zo ontzettend slecht. Ik vraag me constant af hoe heb ik hier in kunnen trappen? Waarom ben ik hierna toe gegaan? Ze kwamen straks me eten brengen. En ik weet niet precies wat er met me gebeurde, maar een verpleegkundige kwam dat dienbord met het eten brengen en zette dat op me tafel. En zij wou toen naar de deur toe lopen. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik pakte dat dienblad en gooide met volle kracht die dienblad met het eten tegen die verpleegkundige aan die inmiddels op de gang stond. en ik zei iets van ik hoef niks van deze kl*te instelling rot toch lekker op! En toen sloeg ik de deur dicht. Ik heb zo veel spijt dat ik dat heb gedaan. Maar ik ben zo gebroken. Ik voel me al de hele tijd zo slecht en niemand luistert naar mij. . Ik weet het gewoon niet. Ik heb net iets voor 21.00 zo hard geschreeuwd als ik kan, maar niemand die komt. Ik heb nu al 100x ofzo dat rode knopje ingedrukt, maar niemand komt. Niemand hier boeit het ook maar iets hoe het met me gaat. Ik huil alleen maar en gelukkig zitten jullie hier niet, want jullie zouden gek worden van me geschreeuw om hulp.
Ik voel me zo alleen. Niemand is er om mee te praten. Ik zit zoals jullie aangaven elke ochtend, middag en avond te eten in de woonkamer. Ik zit uren in de woonkamer en niemand te zien. Niemand die even vraagt heey Mr.S hoe gaat het nu? Of heey Mr.S zullen we dit doen? Helemaal niks. Als er iemand in de woonkamer zit tv te kijken en ik kom eraan en ik ga zitten aan de eettafel, dan zet diegene de tv uit en loopt vervolgens weg. Er is hier totaal niemand. Die 5 andere jongeren negeren elkaar en mij. Hoe kan je nou zo leven?
Sophie is vrijdag naar huis gegaan en ze zijn nu een weekendje naar België toe. Ik ga haar nu niet belasten met mijn situatie. Ik wil niet het leuke weekendje voor haar verpesten.
Ik weet niet wat te doen momenteel. Het liefst verdwijn ik weer zoals toen, en nu met wel succes. Oké laat ik jullie maar niet teveel lastig vallen met mijn gejank.
Gr: Mr.S
Bedankt voor de reacties!
Ik heb erover na zitten denken over het gesprek tussen die psychiater en mij, en misschien is hij wel een beetje te boos geworden, maar ik zelf ben wel begonnen (denk ik) dus is het mijn fout. Ik zag gisteren de psycholoog lopen dus ben naar haar toe gegaan en gevraagd of het weer goed is tussen die man en mij en of hij begreep waarom ik zo deed. Maar antwoord op de vraag kreeg ik niet. Ze zuchtte en zei van ik heb nu geen tijd om met jouw te praten. Dus ik vroeg wanneer ik weer een gesprek met haar had. En toen zei ze wanneer ik tijd heb, en toen liep ze dus weg.
Ik slaap al een tijdje slecht, omdat ik geen slaappillen meer krijg. In de psychiatrische ziekenhuis (waar Bas is) daar kreeg ik nog wel slaappillen omdat ze wisten en zagen dat ik heel weinig en slecht sliep. En hier krijg ik dus niks. Ik krijg me andere medicatie ook niet meer, en daar begin ik al het een en ander van te merken. Ik was om 4.00 ongeveer klaar wakker. Dus toen ben ik maar naar de fitnessruimte gegaan die zit op dezelfde verdieping iets verder in de gang, en ik weet dat die altijd open is. Ik heb tot 7.00 beetje gerend en gelopen op die loopband. En om 7.00 komt er altijd een verpleegkundige die de deur open doet zodat je naar buiten kan. En die man kent mij inmiddels wel. Hij weet dat ik elke dag om 7.00 bij die deur staat om naar buiten te kunnen. Ik heb geen idee hoelang ik precies door de stad heb gelopen, maar ik weet wel dat ik heel vaak heb gedacht van ik moet verdwijnen.
Ik kwam ergens in de middag terug, en ik dacht van ik moet nu meteen met iemand praten. En natuurlijk waren de verpleegkundige er weer niet. Dus liep ik naar de receptie toe en vroeg ik van kan ik dringend iemand van de verpleegkundige praten? Nee, dat kon niet. Iedereen had pauze. Dus ik zei en na die pauze dan? Nee, dan is iedereen bezig met zijn ronde. Ik zei van Waar zijn die verpleegkundige dan voor? Die moeten je toch komen helpen als je een probleem hebt? Ja, maar niet nu. Dus ga jij maar weer naar je kamer toe en wees een beetje rustig ja? En ik ben op dat gebied echt een pussy die dan niet durf te zeggen van IK MOET NU HULP HEBBEN!!
Ik voel me zo ontzettend slecht. Ik vraag me constant af hoe heb ik hier in kunnen trappen? Waarom ben ik hierna toe gegaan? Ze kwamen straks me eten brengen. En ik weet niet precies wat er met me gebeurde, maar een verpleegkundige kwam dat dienbord met het eten brengen en zette dat op me tafel. En zij wou toen naar de deur toe lopen. Ik weet niet wat me bezielde, maar ik pakte dat dienblad en gooide met volle kracht die dienblad met het eten tegen die verpleegkundige aan die inmiddels op de gang stond. en ik zei iets van ik hoef niks van deze kl*te instelling rot toch lekker op! En toen sloeg ik de deur dicht. Ik heb zo veel spijt dat ik dat heb gedaan. Maar ik ben zo gebroken. Ik voel me al de hele tijd zo slecht en niemand luistert naar mij. . Ik weet het gewoon niet. Ik heb net iets voor 21.00 zo hard geschreeuwd als ik kan, maar niemand die komt. Ik heb nu al 100x ofzo dat rode knopje ingedrukt, maar niemand komt. Niemand hier boeit het ook maar iets hoe het met me gaat. Ik huil alleen maar en gelukkig zitten jullie hier niet, want jullie zouden gek worden van me geschreeuw om hulp.
Ik voel me zo alleen. Niemand is er om mee te praten. Ik zit zoals jullie aangaven elke ochtend, middag en avond te eten in de woonkamer. Ik zit uren in de woonkamer en niemand te zien. Niemand die even vraagt heey Mr.S hoe gaat het nu? Of heey Mr.S zullen we dit doen? Helemaal niks. Als er iemand in de woonkamer zit tv te kijken en ik kom eraan en ik ga zitten aan de eettafel, dan zet diegene de tv uit en loopt vervolgens weg. Er is hier totaal niemand. Die 5 andere jongeren negeren elkaar en mij. Hoe kan je nou zo leven?
Sophie is vrijdag naar huis gegaan en ze zijn nu een weekendje naar België toe. Ik ga haar nu niet belasten met mijn situatie. Ik wil niet het leuke weekendje voor haar verpesten.
Ik weet niet wat te doen momenteel. Het liefst verdwijn ik weer zoals toen, en nu met wel succes. Oké laat ik jullie maar niet teveel lastig vallen met mijn gejank.
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Er is opzicht niet zoveel gebeurd ten opzichte van gisteren. Alleen ik ben wat rustiger geworden. En ben maar is opgehouden met schreeuwen en huilen, want dat heeft toch geen zin hier. Natuurlijk is er niemand gisteren geweest om te praten met mij of te kijken hoe het ging. Dat gaf mij weer gelegenheid om weer te beginnen met automutilatie. En ik heb geen idee waarom ik er weer ben mee begonnen het is trouwens nu wel echt en niet krassen. Ik heb de hele nacht dat gedaan en 's ochtends stond ik natuurlijk weer te wachten tot dat die deur naar buiten open ging. En die vrouw van de receptie was vandaag degene die de deur mocht open doen. En toen vroeg ze droogjes van heb je nog lekker geslapen. En toen zei ik Nee. Kijk dit heb ik de hele nacht gedaan ( dus ik deed me shirt omhoog, want alleen daar had ik ruimte om automutilatie toe te passen. Want me armen zitten immers nog in het verband.
En het was een zeer bijzonder moment, dat die vrouw er eindelijk achter kwam dat ik wel degelijk hulp nodig had gisteren. Dus ze zei van Wil je met iemand praten? Moet ik Monique erbij halen. Dus ik zei van Oh nee doe maar niet, WANT DIE ZOU WEL PAUZE HEBBEN NU!! Ik wil gewoon naar buiten toe. En zij zei van is dat wel verstandig? Ik zei: " Weet je wat verstandig was? Dat jij me gisteren gewoon hielp toen ik daarom vroeg. Maar jullie zijn allemaal zo ontzettend druk dus laat ik jullie maar niet meer storen.'' En dus liep ik weg naar buiten ze zei nog wel iets, maar daar luister ik niet naar.
Ik ben niet ver weg geweest. Ik heb gewoon 2 uurtjes op het bankje gezeten. En ik heb toen toch maar overwogen om Sophie te bellen. Ik heb haar niet gebeld om te vertellen dat ik het heel slecht hier heb, maar meer dat ik haar mis en dat ik zo snel mogelijk naar hun toe wil gaan. Maar dat zou nog 2 dagen in deze hel zijn. Haar vader Jan die appte me net toen ik dit zat te typen. En hij zei van ik hoor van Sophie dat het daar helemaal niet goed gaat en dat het alleen maar slechter met je gaat daar? Ik vond het wel grappig want ik heb Sophie niks verteld over dat het slecht met mij ging? Misschien heeft ze dat dan wel gemerkt? Of gehoord van Bas? Nou ja in ieder geval. Jan zei van ik ben morgen om 10.00 in de buurt zou je het goed vinden als ik je een dag eerder ophaalt? Ja heel erg graag, dat zou fantastisch zijn. Hij zei wel van ik heb om 11.00 een afspraak in *. Dus dan moet je jezelf een beetje vermaken de komende dag. Ik ben om 13.00/13.30 klaar daar en dan heb ik nog een afspraak in de stad waar Sophie woont, maar dan zet ik je wel eerst bij ons thuis af. Dus morgen ga ik mooi weg hier voor een klein weekje. Vrijdag avond denk ik kom ik terug. De verpleegkundige vonden het allemaal best. ze hebben niet echt ja gezegd, maar ik vroeg van Jan komt mij morgen om 10.00 ophalen dat is toch goed? Mm was hun antwoord, en als zei niet normaal antwoord geven maak ik er zelf wel een antwoord van en dat is Ja.
Ik heb dinsdag een gesprek met me afdelingshoofd van het ROC. De moeder van Sophie die zou me wel brengen. En als ik het fijn vond, dan wou zei wel meegaan met het gesprek. Ik heb even iemand van school een mail gestuurd of het goed was als er iemand mee kwam met het gesprek en dat vond hij goed dus Marion gaat ook mee met het gesprek. Zo kan ze me een beetje ondersteunen en misschien dingen toevoegen die ik vergeet om te vertellen. Woensdag morgen ga ik samen met Sophie weer naar dat ziekenhuis waar Bas zit. En gaan we even met hem praten. Dan kan ik hem ook vertellen over deze instelling. We zijn dan ook van plan om hem het kadootje te geven. We hebben samen 4 games gekocht, en we gaan morgenavond samen werken aan het origami boeket. Ik geef eerlijk toe dat het niet echt lekker gaat momenteel. Alles klopt, maar dan komt het moment dat ze uitvouwen en opnieuw vouwen, en daar gaat het telkens fout. Daarnaast heb ik waarschijnlijk veel te kleine papiertjes. ik heb papiertjes van 10 bij 10 cm.
Die vrouwelijke psycholoog kwam van middag ook nog langs. Omdat ze had gehoord dat ik weer automutilatie deed. En dat het best erg was. Ze vroeg alleen van waarmee heb je gesneden? Ik zei met scherp voorwerp. En hoe ik daar aan kwam? Nou er is een Action hier dichtbij dus... En waar het nu lag? Ik zei niet op mijn kamer tenminste. Dus toen pakte ze haar telefoontje en vroeg of 3 mensen wou de komen. Ik zei nogmaals van Denk je echt dat ik zoiets hier laat liggen? Zij dacht van wel dus moest ik bij de deur gaan staan en die 3 mensen gingen wel even kijken waar ik het voorwerp had verstopt. Dus zo'n man tilt mijn kussen op en zegt zachtjes maar duidelijk verstaanbaar. Niet onder de kussen in ieder geval. Dus ik zei van Nee, denk je nou echt dat ik dat ding even onder mijn kussen neerlegt? Het is geen tand ofzo alsof ik wacht op de tandenfee. Of dan tilde ze mijn laptop op? Ik bedoel denk je nou echt dat die daar onder ligt? dat zie je toch zo wel? Ik gaf blijkbaar te veel commentaar. Dus die vrouw zei van ga maar even met mij mee. We gingen naar haar kantoortje. Daar vroeg ze weer om het voorwerp, maar dat ding zullen ze niet vinden, en ik geef het ook niet aan hun.
Ze zei toen van Mr.S we proberen je zo goed mogelijk te helpen, maar een beetje medewerking is wel fijn van je. Dus ik zei het 1e voorwerp ligt buiten bij die boom. En de 2e ligt achter het behang. Wat was zei blij. Alsof ik daar niet over na heb gedacht. Ik heb gewoon nog een stekje hier liggen, maar al mijn spullen moeten wel worden ingeleverd nu. Zoals draadjes van me telefoon me laptop, cd's , controllers, deze laptop. Ik zei van ik hou deze laptop bij me. De rest neem je maar mooi mee, maar van deze laptop blijf je af. Hoe kan ik me iets aandoen met een laptop. Dus toen zei 1 van de 3 mannen van nou je kan... En hij heeft daar een punt mee, maar dan is me laptop ook meteen kapot. En het is niet eens scherp het is van kunststof ( volgensmij) Maar oké. Maar ik bleef erbij dat ik me laptop niet af geef. Gewoon omdat me hele leven op deze laptop staat. Alles wat ik ooit heb opgeschreven. Al mijn afscheidsbrieven en verhalen. Al mijn geheimen. Zoals de KT en nog iets anders. Als ook maar 1 iemand daar achter komt wat op deze laptop allemaal staat dan is mijn hele leven meteen verwoest. En dan moet ik sws me acc hier verwijderen en dat zou dan ook me plan hier verpesten en dat zou jammer zijn.
Volgens mij heb ik zo wel alles verteld wat ik wou vertellen. Oh over Japan nog. Wat een mooi land is dat zeg. Als ik ooit hier nog uit kom dan ga ik gegarandeerd een keer op vakantie naar Japan. Alleen wat ik me dan afvraag, ik ken de teksten totaal niet en ik versta er helemaal niks van? Kunnen die japanners wel Engels? Anders wordt het wel heel erg moeilijk om daar te zijn. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Hopelijk volgend jaar, maar idk.
Oké Fijne avond!
Gr: Mr.S
Er is opzicht niet zoveel gebeurd ten opzichte van gisteren. Alleen ik ben wat rustiger geworden. En ben maar is opgehouden met schreeuwen en huilen, want dat heeft toch geen zin hier. Natuurlijk is er niemand gisteren geweest om te praten met mij of te kijken hoe het ging. Dat gaf mij weer gelegenheid om weer te beginnen met automutilatie. En ik heb geen idee waarom ik er weer ben mee begonnen het is trouwens nu wel echt en niet krassen. Ik heb de hele nacht dat gedaan en 's ochtends stond ik natuurlijk weer te wachten tot dat die deur naar buiten open ging. En die vrouw van de receptie was vandaag degene die de deur mocht open doen. En toen vroeg ze droogjes van heb je nog lekker geslapen. En toen zei ik Nee. Kijk dit heb ik de hele nacht gedaan ( dus ik deed me shirt omhoog, want alleen daar had ik ruimte om automutilatie toe te passen. Want me armen zitten immers nog in het verband.
En het was een zeer bijzonder moment, dat die vrouw er eindelijk achter kwam dat ik wel degelijk hulp nodig had gisteren. Dus ze zei van Wil je met iemand praten? Moet ik Monique erbij halen. Dus ik zei van Oh nee doe maar niet, WANT DIE ZOU WEL PAUZE HEBBEN NU!! Ik wil gewoon naar buiten toe. En zij zei van is dat wel verstandig? Ik zei: " Weet je wat verstandig was? Dat jij me gisteren gewoon hielp toen ik daarom vroeg. Maar jullie zijn allemaal zo ontzettend druk dus laat ik jullie maar niet meer storen.'' En dus liep ik weg naar buiten ze zei nog wel iets, maar daar luister ik niet naar.
Ik ben niet ver weg geweest. Ik heb gewoon 2 uurtjes op het bankje gezeten. En ik heb toen toch maar overwogen om Sophie te bellen. Ik heb haar niet gebeld om te vertellen dat ik het heel slecht hier heb, maar meer dat ik haar mis en dat ik zo snel mogelijk naar hun toe wil gaan. Maar dat zou nog 2 dagen in deze hel zijn. Haar vader Jan die appte me net toen ik dit zat te typen. En hij zei van ik hoor van Sophie dat het daar helemaal niet goed gaat en dat het alleen maar slechter met je gaat daar? Ik vond het wel grappig want ik heb Sophie niks verteld over dat het slecht met mij ging? Misschien heeft ze dat dan wel gemerkt? Of gehoord van Bas? Nou ja in ieder geval. Jan zei van ik ben morgen om 10.00 in de buurt zou je het goed vinden als ik je een dag eerder ophaalt? Ja heel erg graag, dat zou fantastisch zijn. Hij zei wel van ik heb om 11.00 een afspraak in *. Dus dan moet je jezelf een beetje vermaken de komende dag. Ik ben om 13.00/13.30 klaar daar en dan heb ik nog een afspraak in de stad waar Sophie woont, maar dan zet ik je wel eerst bij ons thuis af. Dus morgen ga ik mooi weg hier voor een klein weekje. Vrijdag avond denk ik kom ik terug. De verpleegkundige vonden het allemaal best. ze hebben niet echt ja gezegd, maar ik vroeg van Jan komt mij morgen om 10.00 ophalen dat is toch goed? Mm was hun antwoord, en als zei niet normaal antwoord geven maak ik er zelf wel een antwoord van en dat is Ja.
Ik heb dinsdag een gesprek met me afdelingshoofd van het ROC. De moeder van Sophie die zou me wel brengen. En als ik het fijn vond, dan wou zei wel meegaan met het gesprek. Ik heb even iemand van school een mail gestuurd of het goed was als er iemand mee kwam met het gesprek en dat vond hij goed dus Marion gaat ook mee met het gesprek. Zo kan ze me een beetje ondersteunen en misschien dingen toevoegen die ik vergeet om te vertellen. Woensdag morgen ga ik samen met Sophie weer naar dat ziekenhuis waar Bas zit. En gaan we even met hem praten. Dan kan ik hem ook vertellen over deze instelling. We zijn dan ook van plan om hem het kadootje te geven. We hebben samen 4 games gekocht, en we gaan morgenavond samen werken aan het origami boeket. Ik geef eerlijk toe dat het niet echt lekker gaat momenteel. Alles klopt, maar dan komt het moment dat ze uitvouwen en opnieuw vouwen, en daar gaat het telkens fout. Daarnaast heb ik waarschijnlijk veel te kleine papiertjes. ik heb papiertjes van 10 bij 10 cm.
Die vrouwelijke psycholoog kwam van middag ook nog langs. Omdat ze had gehoord dat ik weer automutilatie deed. En dat het best erg was. Ze vroeg alleen van waarmee heb je gesneden? Ik zei met scherp voorwerp. En hoe ik daar aan kwam? Nou er is een Action hier dichtbij dus... En waar het nu lag? Ik zei niet op mijn kamer tenminste. Dus toen pakte ze haar telefoontje en vroeg of 3 mensen wou de komen. Ik zei nogmaals van Denk je echt dat ik zoiets hier laat liggen? Zij dacht van wel dus moest ik bij de deur gaan staan en die 3 mensen gingen wel even kijken waar ik het voorwerp had verstopt. Dus zo'n man tilt mijn kussen op en zegt zachtjes maar duidelijk verstaanbaar. Niet onder de kussen in ieder geval. Dus ik zei van Nee, denk je nou echt dat ik dat ding even onder mijn kussen neerlegt? Het is geen tand ofzo alsof ik wacht op de tandenfee. Of dan tilde ze mijn laptop op? Ik bedoel denk je nou echt dat die daar onder ligt? dat zie je toch zo wel? Ik gaf blijkbaar te veel commentaar. Dus die vrouw zei van ga maar even met mij mee. We gingen naar haar kantoortje. Daar vroeg ze weer om het voorwerp, maar dat ding zullen ze niet vinden, en ik geef het ook niet aan hun.
Ze zei toen van Mr.S we proberen je zo goed mogelijk te helpen, maar een beetje medewerking is wel fijn van je. Dus ik zei het 1e voorwerp ligt buiten bij die boom. En de 2e ligt achter het behang. Wat was zei blij. Alsof ik daar niet over na heb gedacht. Ik heb gewoon nog een stekje hier liggen, maar al mijn spullen moeten wel worden ingeleverd nu. Zoals draadjes van me telefoon me laptop, cd's , controllers, deze laptop. Ik zei van ik hou deze laptop bij me. De rest neem je maar mooi mee, maar van deze laptop blijf je af. Hoe kan ik me iets aandoen met een laptop. Dus toen zei 1 van de 3 mannen van nou je kan... En hij heeft daar een punt mee, maar dan is me laptop ook meteen kapot. En het is niet eens scherp het is van kunststof ( volgensmij) Maar oké. Maar ik bleef erbij dat ik me laptop niet af geef. Gewoon omdat me hele leven op deze laptop staat. Alles wat ik ooit heb opgeschreven. Al mijn afscheidsbrieven en verhalen. Al mijn geheimen. Zoals de KT en nog iets anders. Als ook maar 1 iemand daar achter komt wat op deze laptop allemaal staat dan is mijn hele leven meteen verwoest. En dan moet ik sws me acc hier verwijderen en dat zou dan ook me plan hier verpesten en dat zou jammer zijn.
Volgens mij heb ik zo wel alles verteld wat ik wou vertellen. Oh over Japan nog. Wat een mooi land is dat zeg. Als ik ooit hier nog uit kom dan ga ik gegarandeerd een keer op vakantie naar Japan. Alleen wat ik me dan afvraag, ik ken de teksten totaal niet en ik versta er helemaal niks van? Kunnen die japanners wel Engels? Anders wordt het wel heel erg moeilijk om daar te zijn. Maar dat zien we tegen die tijd wel. Hopelijk volgend jaar, maar idk.
Oké Fijne avond!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Er is best wel veel gebeurd deze week. Ik ben ook wat stiller nu hier. En zoals ik al een keer eerder had verteld betekent dat het best goed met me gaat. En nu gaat het ook zeker een stuk beter, omdat ik (even) niet meer in de instelling zit.
Dinsdag werd ik dus 's ochtends opgehaald door Jan. Hij was zelfs 1 uur eerder. En was daardoor ook 1 uur eerder klaar. Om 13.30 waren we weer thuis (bij Sophie). Is het gek als ik Sophie, haar ouders en hun huis een thuis noem? Lijkt me niet, maar oké. Ik had dus even de tijd om met Sophie te praten. We hebben het voornamelijk gehad over die instelling. En ik heb haar laten zien wat ik had gedaan die avond (automutilatie). Ze zei van dat ik niet terug moest gaan. En dat het nog erger klinkt dan Mediant. Dat, dat überhaupt nog kan haha. We hebben het ook nog gehad over haar weekendje en hoe het was. Rond 15.30 moest ik op het ROC zijn. We hebben het voornamelijk gehad over de opleiding. Ik wou graag dezelfde opleiding doen als vorig jaar. Ondernemen, maar die mensen hadden nu stage. En dat was niet een probleem omdat ik me stage al had afgerond vorig jaar. Dus ik hoefde geen stage meer te doen, maar ja, dan zit ik nog steeds 3 maanden bij huis, en dat wou ik echt niet. Stel je voor nog 3 maanden in die instelling zitten:S.
Gelukkig had Mr.G nog een andere optie. Dat was nog steeds de opleiding over de winkel, maar dan een 1 jarige opleiding en het is meer een opstap opleiding. Dus voor mensen die alleen nog een MBO niv. 4 diploma nodig hebben om daarna een HBO opleiding te doen. Dus zo zat er in die klas een meisje die MBO niv. 3 schoonheids specialist had gedaan, maar graag iets heel anders wou doen op het HBO, maar daarvoor moest ze een MBO 4 diploma voor hebben. Dus die zit er. En nog iemand die Havo deed maar daar zakte, of HBO deed maar daar niet verder kwam. Of iemand die niet toegelaten werd op het HBO. Nou ja, je snapt wat ik bedoel met een opstap opleiding. Ik vond dat sws al heel fijn, want dat betekent dat je in een gloednieuwe klas komt en dus niet in een bestaande klas. Een nieuwe klas met nieuwe mensen. Zoals ik het al zo graag wou vanaf het begin dat ik het MBO deed. Ik kan nu helemaal opnieuw beginnen. En die klas begint op 4 september. En de stages zijn pas in februari. 's avonds ben ik met Sophie uit geweest. We hebben eerst ergens wat gegeten, en zijn daarna nog de stad in geweest.
Woensdag ochtend hebben ik en Sophie samen geprobeert omdat origami boeket te maken. Ik denk dat we voor 1 bloem gewoon 15 blaadjes hebben verpest. Ik kan wel even tellen we hadden een pak van 250 blaadjes. Eerlijk gezegd tel ik helemaal niks, Sophie telt. haha. Oh we hebben 17 blaadjes over. En we hadden 11 bloemen gemaakt. Dat zijn dan wel wat meer blaadjes dan 15 haha. Dat zijn gewoon 22 blaadjes. Ongeveer. Daarnaast heeft Sophie 7 bloemen gemaakt en ik 4 ( nee zelfs dat niet. Ik heb er maar 2 1/4 gemaakt ) Het was niet dat ik geen zin had ofso, maar bijv.dat 2e filmpje dat jij stuurde @Kenshin. Je zou zeggen dat is zo makkelijk ( en dat vind Sophie ook) Sophie zei van maak jij dan die ( de ronde) dan maak ik die andere. Maar ik ben al geen ster in knutselen, laat staan om een simpel rondje te knippen. Ja dan is het ook wel logisch (dat ik) 22 papiertjes heb moeten gebruiken voor 1 bloemetje. Op een gegeven moment had ik eindelijk een bloemetje af, maar er lag zoveel rotzooi van mislukte rondjes dat Sophie besloot om het papier op te ruimen. Dus toen had zij per ongeluk mijn zelfgemaakte bloemetje waar ik dik een halfuur mee bezig ben geweest weggegooid. Gewoon een halfuur zwaar werk foetsie. hahaha:D. Als je dat bloemetje wel had meegeteld dan had ik 3 bloemetjes dus gemaakt, maar helaas. Zij heeft dus het hele boeket gemaakt en ik heb hier en daar wat gelijmd en jaja ik heb de steeltjes gemaakt.
Genoeg over die origami. 's Middags gingen we naar Bas toe. Hij was erg blij met zijn kado's en het origami boeket. Voor de andere mensen van die afdeling heeft de moeder van Sophie een prachtig groot boeket samengesteld. Bas wist niet dat we zouden komen gistereren dus hij had het een beetje druk. Maar voor ons wou die wel even 1 uurtje vrij maken. We hebben even gepraat over hoe het gaat. En ik heb gevraagd of die nog even tijd had om met mij te praten over die instelling. Helaas had die toen geen tijd, omdat er iemand anders op hem wachtte, maar aan het einde van de middag had die wel tijd. Dus om 18.00 heb ik met hem gepraat over die instelling en wat er allemaal was gebeurd en wat ik heb gedaan. Hij schrok wel een beetje, omdat die dacht dat het daar wel goed was. Maar ja, Bas is een psycholoog en hij heeft wel iets te zeggen, maar om mij daar nu al weg te halen was wel een beetje heel snel. Dus ik zei van ik ga weer naar school, en die is dichtbij waar Sophie woont. Ik zei dus van wat jij zei @Pin. Of ik niet bij Sophie kan intrekken en dan gewoon 1x of 2x naar jouw (Bas) toe gaat. Want dan hoef ik ook niet persé naar een andere school toe. En Bas vond dat nu best wel een goed idee, maar moest dat wel even overleggen met de hoofd psychiater.
Donderdag (vandaag). Belde Bas dat er maandag een gesprek is in het ziekenhuis. Ik hoef tot sws maandag niet terug naar die instelling. Een paar mensen van die instelling komen hierheen voor het gesprek. Dat vond ik al goednieuws om de dag mee te beginnen. De ouders van Sophie (Jan en Marion) zijn daarna ook nog gebeld of ze tijd hadden voor een gesprek in het ziekenhuis. Dat hadden ze, want ze hebben een familiedag op donderdag. In het ziekenhuis werd gevraagd of zij mij er wel bij konden hebben. Zoals ik eerder ook al zei. Of ze het ten eerste willen, en of ze het financieel wel aan konden. En er was ook nog iemand van pleegzorg. Die ook even met ze hebben gepraat. Meer van wat er bij komt kijken als je nog een kind in huis neemt, en waar je rekening moet houden, de voordelen en nadelen. Tot zo ver ze mij hebben verteld wou de ze graag voor me zorgen en zagen ze me al een tijdje als een soort zoon. Dus ze hebben net na het eten al gebeld dat ze akkoord gaan. En morgen middag moeten ze een aantal dingen ondertekenen en daarna zijn we nog niet klaar. Want er komen daarna nog meer gesprekken aan. Dus voordat, dat is afgerond zijn we weer wat weken verder. Maar de psychiater zei dat ik in die tussentijd wel kan blijven bij Sophie en haar ouders. Maar dat ik 1x in de week bezoek krijg van iemand van jeugdzorg? Dus dat is nog meer goed nieuws. En het wordt nog mooier, want Jan (regiomanager) werkt bij een supermarkt en daar zochten ze nog mensen. Jan vroeg toen of ik misschien interesse had in zo'n baan? ( Dat had die maandag al gevraagd) Maar vandaag zei ik dat ik heel graag die baan zou willen hebben. Ik ging vanmiddag met hem mee naar die desbetreffende winkel. Die is 10 min met de auto en 15 min met de fiets van waar we wonen vandaan. We hebben een gesprek gehad. En naar mijn andere sollicitatie ervaringen ben ik erachter gekomen dat je beter stil kan zijn over dat je suïcidaal bent. Het was een kort gesprek met de bedrijfsleider. Ik gaf hem me cv, en me motivatiebrief. En we hebben nog wat gepraat en daarna zei die al van Oké je bent aangenomen. Over 2 weken mag je beginnen. Nog mooier dus.
Dat was het goede nieuws dan ook vandaag. En natuurlijk als je goed nieuws hebt, dan is er (helaas) ook vaak slecht nieuws. Me opa ligt in het ziekenhuis, omdat die een aanrijding had met een auto. Hij had zijn arm uit de kom, rechter pols gebroken, rechter voet gebroken en een hersenschudding. En hij is de weg een beetje kwijt. Dat was die dan al wel, maar nu drukt die om de 10 min op het belletje om te vragen wat die in het ziekenhuis doet en waar Oma is. Of als je met hem praat dan schud die een aantal keer met ze hoofd en dan kijkt die verbaast om zich heen en dan zegt die Oma, Oma, Oma ( de naam van me oma dan hé) waar ben je? Maar als je hem bijv. vraagt Opa wat zei je collega ook alweer altijd? Dan komt die zo weer met zijn hele oorlogs verhaal en wat die allemaal heeft meegemaakt. Of als me oma er is, en je zegt 1x de naam van oma's ex- vriendin. Nou dan weet opa precies wat die vreindin heeft gedaan. Ze gingen vroeger heel vaak met ze drieën op vakantie, maar die vriendin die heeft een ongeluk gehad waardoor ze veel dingen is vergeten, en waardoor ze anders gehumeurd is (is dat een woord? Idk). In ieder geval tijdens de laatste vakantie met ze drieën ( alweer 4 jaar geleden) moest me oma naar de wc, en toen vroeg ze aan die vriendin van heey R ga je even met me mee. Waarop R zei van NEE, IK HOEF NIET NAAR DE WC. Of toen waren ze klaar met eten en toen moest R wel naar de wc en om bij die wc te komen moest je een trapje af. Waarop mijn oma zei:'' R moet ik je even helpen bij de trap?'' en R zei toen van NEE, IK KAN ZELF WEL NAAR DE WC TOE! Me oma werd dus beetje afgebekt door R. En tijdens die busreis sliep R heel veel. Maar zoals ik al zei R heeft een ongeluk gehad. En dan is het logisch dat je veranderd als persoon en vergeetachtig wordt en heel moe. Dus opa en oma zaten achter R, en me oma kan zich dood ergeren als ze iemand hoort snurken. Dus R sliep en snurkte een beetje. Dus me oma trapte tegen de stoel van R. Maar dat helpt ofcourse niet. Dus R snurkte rustig verder. En me oma was op een gegeven moment zo geërgerd dat ze door de hele bus heen schreeuwde van: " R HOU NOU GVD IS OP MET SNURKEN. En volgens opa was het al laat op de avond rond 23.00 ofzo. Dus me oma maakte letterlijk de hele bus wakker. HAHAHA:D. (waarom vertel ik dit verhaal eigenlijk?:8) Maar waar het om gaat me opa is er nog helemaal koppie koppie bij.
Nou om het een beetje af te ronden. En om jullie maar de verhalen van me oma te besparen. Ik denk meteen weer aan een ander verhaal van haar. Maar Oké laat ik dat maar stil houden. Trouwens voordat het weer allemaal wordt aangepast. Me oma's ex vriendin heeft een andere eerste letter dan een R, daarnaast gebruik ik niet de letterlijke woorden van me oma. Want dat zou nog grappiger zijn. Wat ik nog wou zeggen. Vrijdag (morgen dus) heb ik een gesprek met Mediant over het stoppen met de gehele behandeling daar. Ja ik weet je mag eigenlijk niet op 2 verschillende plekken in behandeling zijn, maar naar die poging hebben ze een uitzondering gemaakt.
Okeeee....
Gr: Mr.S
Er is best wel veel gebeurd deze week. Ik ben ook wat stiller nu hier. En zoals ik al een keer eerder had verteld betekent dat het best goed met me gaat. En nu gaat het ook zeker een stuk beter, omdat ik (even) niet meer in de instelling zit.
Dinsdag werd ik dus 's ochtends opgehaald door Jan. Hij was zelfs 1 uur eerder. En was daardoor ook 1 uur eerder klaar. Om 13.30 waren we weer thuis (bij Sophie). Is het gek als ik Sophie, haar ouders en hun huis een thuis noem? Lijkt me niet, maar oké. Ik had dus even de tijd om met Sophie te praten. We hebben het voornamelijk gehad over die instelling. En ik heb haar laten zien wat ik had gedaan die avond (automutilatie). Ze zei van dat ik niet terug moest gaan. En dat het nog erger klinkt dan Mediant. Dat, dat überhaupt nog kan haha. We hebben het ook nog gehad over haar weekendje en hoe het was. Rond 15.30 moest ik op het ROC zijn. We hebben het voornamelijk gehad over de opleiding. Ik wou graag dezelfde opleiding doen als vorig jaar. Ondernemen, maar die mensen hadden nu stage. En dat was niet een probleem omdat ik me stage al had afgerond vorig jaar. Dus ik hoefde geen stage meer te doen, maar ja, dan zit ik nog steeds 3 maanden bij huis, en dat wou ik echt niet. Stel je voor nog 3 maanden in die instelling zitten:S.
Gelukkig had Mr.G nog een andere optie. Dat was nog steeds de opleiding over de winkel, maar dan een 1 jarige opleiding en het is meer een opstap opleiding. Dus voor mensen die alleen nog een MBO niv. 4 diploma nodig hebben om daarna een HBO opleiding te doen. Dus zo zat er in die klas een meisje die MBO niv. 3 schoonheids specialist had gedaan, maar graag iets heel anders wou doen op het HBO, maar daarvoor moest ze een MBO 4 diploma voor hebben. Dus die zit er. En nog iemand die Havo deed maar daar zakte, of HBO deed maar daar niet verder kwam. Of iemand die niet toegelaten werd op het HBO. Nou ja, je snapt wat ik bedoel met een opstap opleiding. Ik vond dat sws al heel fijn, want dat betekent dat je in een gloednieuwe klas komt en dus niet in een bestaande klas. Een nieuwe klas met nieuwe mensen. Zoals ik het al zo graag wou vanaf het begin dat ik het MBO deed. Ik kan nu helemaal opnieuw beginnen. En die klas begint op 4 september. En de stages zijn pas in februari. 's avonds ben ik met Sophie uit geweest. We hebben eerst ergens wat gegeten, en zijn daarna nog de stad in geweest.
Woensdag ochtend hebben ik en Sophie samen geprobeert omdat origami boeket te maken. Ik denk dat we voor 1 bloem gewoon 15 blaadjes hebben verpest. Ik kan wel even tellen we hadden een pak van 250 blaadjes. Eerlijk gezegd tel ik helemaal niks, Sophie telt. haha. Oh we hebben 17 blaadjes over. En we hadden 11 bloemen gemaakt. Dat zijn dan wel wat meer blaadjes dan 15 haha. Dat zijn gewoon 22 blaadjes. Ongeveer. Daarnaast heeft Sophie 7 bloemen gemaakt en ik 4 ( nee zelfs dat niet. Ik heb er maar 2 1/4 gemaakt ) Het was niet dat ik geen zin had ofso, maar bijv.dat 2e filmpje dat jij stuurde @Kenshin. Je zou zeggen dat is zo makkelijk ( en dat vind Sophie ook) Sophie zei van maak jij dan die ( de ronde) dan maak ik die andere. Maar ik ben al geen ster in knutselen, laat staan om een simpel rondje te knippen. Ja dan is het ook wel logisch (dat ik) 22 papiertjes heb moeten gebruiken voor 1 bloemetje. Op een gegeven moment had ik eindelijk een bloemetje af, maar er lag zoveel rotzooi van mislukte rondjes dat Sophie besloot om het papier op te ruimen. Dus toen had zij per ongeluk mijn zelfgemaakte bloemetje waar ik dik een halfuur mee bezig ben geweest weggegooid. Gewoon een halfuur zwaar werk foetsie. hahaha:D. Als je dat bloemetje wel had meegeteld dan had ik 3 bloemetjes dus gemaakt, maar helaas. Zij heeft dus het hele boeket gemaakt en ik heb hier en daar wat gelijmd en jaja ik heb de steeltjes gemaakt.
Genoeg over die origami. 's Middags gingen we naar Bas toe. Hij was erg blij met zijn kado's en het origami boeket. Voor de andere mensen van die afdeling heeft de moeder van Sophie een prachtig groot boeket samengesteld. Bas wist niet dat we zouden komen gistereren dus hij had het een beetje druk. Maar voor ons wou die wel even 1 uurtje vrij maken. We hebben even gepraat over hoe het gaat. En ik heb gevraagd of die nog even tijd had om met mij te praten over die instelling. Helaas had die toen geen tijd, omdat er iemand anders op hem wachtte, maar aan het einde van de middag had die wel tijd. Dus om 18.00 heb ik met hem gepraat over die instelling en wat er allemaal was gebeurd en wat ik heb gedaan. Hij schrok wel een beetje, omdat die dacht dat het daar wel goed was. Maar ja, Bas is een psycholoog en hij heeft wel iets te zeggen, maar om mij daar nu al weg te halen was wel een beetje heel snel. Dus ik zei van ik ga weer naar school, en die is dichtbij waar Sophie woont. Ik zei dus van wat jij zei @Pin. Of ik niet bij Sophie kan intrekken en dan gewoon 1x of 2x naar jouw (Bas) toe gaat. Want dan hoef ik ook niet persé naar een andere school toe. En Bas vond dat nu best wel een goed idee, maar moest dat wel even overleggen met de hoofd psychiater.
Donderdag (vandaag). Belde Bas dat er maandag een gesprek is in het ziekenhuis. Ik hoef tot sws maandag niet terug naar die instelling. Een paar mensen van die instelling komen hierheen voor het gesprek. Dat vond ik al goednieuws om de dag mee te beginnen. De ouders van Sophie (Jan en Marion) zijn daarna ook nog gebeld of ze tijd hadden voor een gesprek in het ziekenhuis. Dat hadden ze, want ze hebben een familiedag op donderdag. In het ziekenhuis werd gevraagd of zij mij er wel bij konden hebben. Zoals ik eerder ook al zei. Of ze het ten eerste willen, en of ze het financieel wel aan konden. En er was ook nog iemand van pleegzorg. Die ook even met ze hebben gepraat. Meer van wat er bij komt kijken als je nog een kind in huis neemt, en waar je rekening moet houden, de voordelen en nadelen. Tot zo ver ze mij hebben verteld wou de ze graag voor me zorgen en zagen ze me al een tijdje als een soort zoon. Dus ze hebben net na het eten al gebeld dat ze akkoord gaan. En morgen middag moeten ze een aantal dingen ondertekenen en daarna zijn we nog niet klaar. Want er komen daarna nog meer gesprekken aan. Dus voordat, dat is afgerond zijn we weer wat weken verder. Maar de psychiater zei dat ik in die tussentijd wel kan blijven bij Sophie en haar ouders. Maar dat ik 1x in de week bezoek krijg van iemand van jeugdzorg? Dus dat is nog meer goed nieuws. En het wordt nog mooier, want Jan (regiomanager) werkt bij een supermarkt en daar zochten ze nog mensen. Jan vroeg toen of ik misschien interesse had in zo'n baan? ( Dat had die maandag al gevraagd) Maar vandaag zei ik dat ik heel graag die baan zou willen hebben. Ik ging vanmiddag met hem mee naar die desbetreffende winkel. Die is 10 min met de auto en 15 min met de fiets van waar we wonen vandaan. We hebben een gesprek gehad. En naar mijn andere sollicitatie ervaringen ben ik erachter gekomen dat je beter stil kan zijn over dat je suïcidaal bent. Het was een kort gesprek met de bedrijfsleider. Ik gaf hem me cv, en me motivatiebrief. En we hebben nog wat gepraat en daarna zei die al van Oké je bent aangenomen. Over 2 weken mag je beginnen. Nog mooier dus.
Dat was het goede nieuws dan ook vandaag. En natuurlijk als je goed nieuws hebt, dan is er (helaas) ook vaak slecht nieuws. Me opa ligt in het ziekenhuis, omdat die een aanrijding had met een auto. Hij had zijn arm uit de kom, rechter pols gebroken, rechter voet gebroken en een hersenschudding. En hij is de weg een beetje kwijt. Dat was die dan al wel, maar nu drukt die om de 10 min op het belletje om te vragen wat die in het ziekenhuis doet en waar Oma is. Of als je met hem praat dan schud die een aantal keer met ze hoofd en dan kijkt die verbaast om zich heen en dan zegt die Oma, Oma, Oma ( de naam van me oma dan hé) waar ben je? Maar als je hem bijv. vraagt Opa wat zei je collega ook alweer altijd? Dan komt die zo weer met zijn hele oorlogs verhaal en wat die allemaal heeft meegemaakt. Of als me oma er is, en je zegt 1x de naam van oma's ex- vriendin. Nou dan weet opa precies wat die vreindin heeft gedaan. Ze gingen vroeger heel vaak met ze drieën op vakantie, maar die vriendin die heeft een ongeluk gehad waardoor ze veel dingen is vergeten, en waardoor ze anders gehumeurd is (is dat een woord? Idk). In ieder geval tijdens de laatste vakantie met ze drieën ( alweer 4 jaar geleden) moest me oma naar de wc, en toen vroeg ze aan die vriendin van heey R ga je even met me mee. Waarop R zei van NEE, IK HOEF NIET NAAR DE WC. Of toen waren ze klaar met eten en toen moest R wel naar de wc en om bij die wc te komen moest je een trapje af. Waarop mijn oma zei:'' R moet ik je even helpen bij de trap?'' en R zei toen van NEE, IK KAN ZELF WEL NAAR DE WC TOE! Me oma werd dus beetje afgebekt door R. En tijdens die busreis sliep R heel veel. Maar zoals ik al zei R heeft een ongeluk gehad. En dan is het logisch dat je veranderd als persoon en vergeetachtig wordt en heel moe. Dus opa en oma zaten achter R, en me oma kan zich dood ergeren als ze iemand hoort snurken. Dus R sliep en snurkte een beetje. Dus me oma trapte tegen de stoel van R. Maar dat helpt ofcourse niet. Dus R snurkte rustig verder. En me oma was op een gegeven moment zo geërgerd dat ze door de hele bus heen schreeuwde van: " R HOU NOU GVD IS OP MET SNURKEN. En volgens opa was het al laat op de avond rond 23.00 ofzo. Dus me oma maakte letterlijk de hele bus wakker. HAHAHA:D. (waarom vertel ik dit verhaal eigenlijk?:8) Maar waar het om gaat me opa is er nog helemaal koppie koppie bij.
Nou om het een beetje af te ronden. En om jullie maar de verhalen van me oma te besparen. Ik denk meteen weer aan een ander verhaal van haar. Maar Oké laat ik dat maar stil houden. Trouwens voordat het weer allemaal wordt aangepast. Me oma's ex vriendin heeft een andere eerste letter dan een R, daarnaast gebruik ik niet de letterlijke woorden van me oma. Want dat zou nog grappiger zijn. Wat ik nog wou zeggen. Vrijdag (morgen dus) heb ik een gesprek met Mediant over het stoppen met de gehele behandeling daar. Ja ik weet je mag eigenlijk niet op 2 verschillende plekken in behandeling zijn, maar naar die poging hebben ze een uitzondering gemaakt.
Okeeee....
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik heb vandaag me eerste schooldag gehad. En de klas viel best mee. Ik merkte al wel op dat ik de jongste van de hele klas was. De rest is 20/24 jaar en 2 jongens van 19 jaar. Nou ja. En bijna alleen maar jongens in de klas we hebben 2 meisjes. Maar ik had ook niks anders verwacht. We moesten om 8.30 beginnen, weer lekker vroeg. Voor mij dan. We deden een voorstel rondje en dan moet je voor de klas staan. Dus toen ik voor de klas stond ben ik even weggevallen ten minste dat zei me mentor. Ik had alleen het idee dat ik me ogen dicht en open deed. Ze vroeg of het ging en of ik even naar de schoolarts wou. Nou dat hoefde voor mij niet want er was niks bijzonders aan de hand. En dan heb je al dat de klas de hele tijd geschrokken naar je kijkt. En dan hoor je klasgenoten ook nog is praten over mijn grote rode kruizen op me armen. En op zich kan je de rode kruizen helemaal niet zien, want ik heb nog altijd verband erom heen omdat sommige plekken elke keer open gaat als je een bepaalde beweging maakt. Maar tijdens me val heb ik 1 van de 2 plekken weer opengehaald en dat bloed best wel hevig als het open is. Dus ja dat verband werd soppig en moest er dus van af.
Ik had natuurlijk gewoon even na het ziekenhuis kunnen gaan maar daar had ik geen zin in. Dus heb zelf maar even op de wc me verband er af gehaald, verband om die wond, en dan met een pleister en zo dicht gemaakt. Niet dat dat echt hielp, maar oké ik had alleen niet genoeg verband om die beiden armen ermee te bedekken. Ik had 2 rolletjes bij me. En 1 daarvan heb ik alleen gebruikt voor die wond die open was. en de 2e heb ik gebruikt voor de andere plek. Niet dat die open was, maar die plek is best kwetsbaar en ik wou niet dat die ook open ging. Uiteindelijk zag je dus niet echt het kruis, maar 2 grote strepen. En daar had de klas het de hele les over. Ik mocht als ik dat wou voor de 2e keer voor de klas uitleggen wie ik was, wat ik hiervoor heb gedaan, en daarna mag de klas nog vragen stellen als ze dat wou de.
Ik begon me 1e verhaal ermee dat ik 2 brandwonden heb opgelopen waardoor ik om beiden armen verband om had, maar ja dat geloof niemand meer als je die rechte strepen ziet. Dus ik legde uit dat ik suïcidaal ben en dat ik 3/4 weken geleden een serieuze poging had gedaan, en dat mensen me vonden en zo het hele verhaal van het ziekenhuis, die instelling in het westen, over me ouders, over dat ik nu bij me vriendin in huis woon. En ik heb nog gepraat over de schimmen die ik zie en hoor, en hoe het nu gaat, van alles over mij in het kort. En me mentor vond het heel goed dat ik het had verteld, en de klasgenoten hadden nog vragen gesteld over me wonden, en over de schimmenen sommige keken vreemd. Niet van dat het erg is of gek, maar meer van dat ik gestoord ben. Ja en dat dachten ze echt, want in de pauze hoorde ik ze duidelijk praten over hoe gestoord ik ben. En dat je beter uit mijn buurt kan blijven want anders '' Gaat hij je ook snijden en dan krijg je net zulke strepen als hij zelf heeft.'' Is het leuk om zoiets te horen in een nieuwe klas? Nee, maar ik begrijp ze heel goed. Ik keek vroeger ook altijd vreemd op als ik iemand met littekens zag, of brandwonden. En een andere jongen op deze school heeft ook van die rode kruizen op zijn arm, Die van hem zijn wel dunner en korter, maar ok. Ik dacht toen die tijd ook altijd van weird. Ik kijk niet gek op dus van me opmerkingen van me klasgenoten.
En natuurlijk zat ik alleen in de pauze en de op een volgende lessen. Want wie wil er nou naast zo'n iemand zitten. Ik moet niet meteen negatief worden door 1 tegenslag. Dus laat ik maar ophouden met zeuren.
Ik heb wel iets gezien wat ik heel mooi vond. En dat is dat we ook dit jaar E-commerce hebben. Website bouwen en onderhouden dus. Dat was me favoriete vak in het 1e jaar. Dus morgen heb ik dat. Morgen hoef ik maar tot 15.00 naar school. Vandaag zou ik tot 16.00 naar school moeten gaan, maar ben tijdens administratie gewoon de klas uit gegaan. Dat was rond 12.20 rond 13.30 zat ik thuis. Ik heb voordat ik naar huis ging nog even bij NS gevraagd over info van de Duitse treinen. Wanneer ze vertrekken en waar ik een kaartje moet kopen. Dus dat is al geregeld. Maar daar praat ik later deze week nog wel over. Denk ik.
Nu ik toch zo lekker negatief bezig ben. Ik zat gisteren weer te snijden. En ik heb nu iets nieuws, ik zag het op instagram staan en ik dacht dat is simpel te doen. Ik hoefde alleen even naar de winkel om dat te kopen. Maar dat kostte ook niks maar €0,45c. Dat maakt ook niks uit. Het scherper dan ik eerst had. Met die andere krasde ik alleen en dat was dus naar een paar dagen ook weer weg. En deze is zo nutteloos. Toen ik krasde voelde ik echt.. Hoe zeg je dat, die pijn? En met deze ik ga er lichtjes over heen en ik krijg de kras ja, en het bloed, maar ik voel niks echt helemaal niks. Het doet ook geen pijn. Ik ben daar dus ook maar mee gestopt. Ik snijd nu momenteel helemaal niet en ik kras ook niet. Want ik voel niks. Het doet geen pijn, en heb alleen maar strepen nu op me lichaam. En ik dacht na wat er vandaag was gebeurd van ik heb al 2 grote littekens ik ben er niet blij mee, en daarom hoef ik er ook niet meer dan die 2.
Met me opa gaat het goed. Hij is alweer naar huis en hij kan dan niet veel, maar me (eigen) ouders zorgen goed voor opa en oma. Ik ben zondag even met Sophie en haar ouders naar me opa en oma geweest. Jan en Marion zette Sophie en ik bij me opa en oma's flat af en zei gingen even in die stad shoppen. Me opa vond het heel leuk dat we weer eens langs kwamen en Jan en Marion hebben ook nog even kennis gemaakt met me opa en oma. We hebben daarna nog snel wat boodschappen gedaan voor ze. Dus die waren erg te vreden.
Ik zou best wat vergeten zijn om te vertellen, maar dat vertel ik dan wel morgen of wanneer dan ook.
Fijne Dag!
Gr: Mr.S
Ik heb vandaag me eerste schooldag gehad. En de klas viel best mee. Ik merkte al wel op dat ik de jongste van de hele klas was. De rest is 20/24 jaar en 2 jongens van 19 jaar. Nou ja. En bijna alleen maar jongens in de klas we hebben 2 meisjes. Maar ik had ook niks anders verwacht. We moesten om 8.30 beginnen, weer lekker vroeg. Voor mij dan. We deden een voorstel rondje en dan moet je voor de klas staan. Dus toen ik voor de klas stond ben ik even weggevallen ten minste dat zei me mentor. Ik had alleen het idee dat ik me ogen dicht en open deed. Ze vroeg of het ging en of ik even naar de schoolarts wou. Nou dat hoefde voor mij niet want er was niks bijzonders aan de hand. En dan heb je al dat de klas de hele tijd geschrokken naar je kijkt. En dan hoor je klasgenoten ook nog is praten over mijn grote rode kruizen op me armen. En op zich kan je de rode kruizen helemaal niet zien, want ik heb nog altijd verband erom heen omdat sommige plekken elke keer open gaat als je een bepaalde beweging maakt. Maar tijdens me val heb ik 1 van de 2 plekken weer opengehaald en dat bloed best wel hevig als het open is. Dus ja dat verband werd soppig en moest er dus van af.
Ik had natuurlijk gewoon even na het ziekenhuis kunnen gaan maar daar had ik geen zin in. Dus heb zelf maar even op de wc me verband er af gehaald, verband om die wond, en dan met een pleister en zo dicht gemaakt. Niet dat dat echt hielp, maar oké ik had alleen niet genoeg verband om die beiden armen ermee te bedekken. Ik had 2 rolletjes bij me. En 1 daarvan heb ik alleen gebruikt voor die wond die open was. en de 2e heb ik gebruikt voor de andere plek. Niet dat die open was, maar die plek is best kwetsbaar en ik wou niet dat die ook open ging. Uiteindelijk zag je dus niet echt het kruis, maar 2 grote strepen. En daar had de klas het de hele les over. Ik mocht als ik dat wou voor de 2e keer voor de klas uitleggen wie ik was, wat ik hiervoor heb gedaan, en daarna mag de klas nog vragen stellen als ze dat wou de.
Ik begon me 1e verhaal ermee dat ik 2 brandwonden heb opgelopen waardoor ik om beiden armen verband om had, maar ja dat geloof niemand meer als je die rechte strepen ziet. Dus ik legde uit dat ik suïcidaal ben en dat ik 3/4 weken geleden een serieuze poging had gedaan, en dat mensen me vonden en zo het hele verhaal van het ziekenhuis, die instelling in het westen, over me ouders, over dat ik nu bij me vriendin in huis woon. En ik heb nog gepraat over de schimmen die ik zie en hoor, en hoe het nu gaat, van alles over mij in het kort. En me mentor vond het heel goed dat ik het had verteld, en de klasgenoten hadden nog vragen gesteld over me wonden, en over de schimmenen sommige keken vreemd. Niet van dat het erg is of gek, maar meer van dat ik gestoord ben. Ja en dat dachten ze echt, want in de pauze hoorde ik ze duidelijk praten over hoe gestoord ik ben. En dat je beter uit mijn buurt kan blijven want anders '' Gaat hij je ook snijden en dan krijg je net zulke strepen als hij zelf heeft.'' Is het leuk om zoiets te horen in een nieuwe klas? Nee, maar ik begrijp ze heel goed. Ik keek vroeger ook altijd vreemd op als ik iemand met littekens zag, of brandwonden. En een andere jongen op deze school heeft ook van die rode kruizen op zijn arm, Die van hem zijn wel dunner en korter, maar ok. Ik dacht toen die tijd ook altijd van weird. Ik kijk niet gek op dus van me opmerkingen van me klasgenoten.
En natuurlijk zat ik alleen in de pauze en de op een volgende lessen. Want wie wil er nou naast zo'n iemand zitten. Ik moet niet meteen negatief worden door 1 tegenslag. Dus laat ik maar ophouden met zeuren.
Ik heb wel iets gezien wat ik heel mooi vond. En dat is dat we ook dit jaar E-commerce hebben. Website bouwen en onderhouden dus. Dat was me favoriete vak in het 1e jaar. Dus morgen heb ik dat. Morgen hoef ik maar tot 15.00 naar school. Vandaag zou ik tot 16.00 naar school moeten gaan, maar ben tijdens administratie gewoon de klas uit gegaan. Dat was rond 12.20 rond 13.30 zat ik thuis. Ik heb voordat ik naar huis ging nog even bij NS gevraagd over info van de Duitse treinen. Wanneer ze vertrekken en waar ik een kaartje moet kopen. Dus dat is al geregeld. Maar daar praat ik later deze week nog wel over. Denk ik.
Nu ik toch zo lekker negatief bezig ben. Ik zat gisteren weer te snijden. En ik heb nu iets nieuws, ik zag het op instagram staan en ik dacht dat is simpel te doen. Ik hoefde alleen even naar de winkel om dat te kopen. Maar dat kostte ook niks maar €0,45c. Dat maakt ook niks uit. Het scherper dan ik eerst had. Met die andere krasde ik alleen en dat was dus naar een paar dagen ook weer weg. En deze is zo nutteloos. Toen ik krasde voelde ik echt.. Hoe zeg je dat, die pijn? En met deze ik ga er lichtjes over heen en ik krijg de kras ja, en het bloed, maar ik voel niks echt helemaal niks. Het doet ook geen pijn. Ik ben daar dus ook maar mee gestopt. Ik snijd nu momenteel helemaal niet en ik kras ook niet. Want ik voel niks. Het doet geen pijn, en heb alleen maar strepen nu op me lichaam. En ik dacht na wat er vandaag was gebeurd van ik heb al 2 grote littekens ik ben er niet blij mee, en daarom hoef ik er ook niet meer dan die 2.
Met me opa gaat het goed. Hij is alweer naar huis en hij kan dan niet veel, maar me (eigen) ouders zorgen goed voor opa en oma. Ik ben zondag even met Sophie en haar ouders naar me opa en oma geweest. Jan en Marion zette Sophie en ik bij me opa en oma's flat af en zei gingen even in die stad shoppen. Me opa vond het heel leuk dat we weer eens langs kwamen en Jan en Marion hebben ook nog even kennis gemaakt met me opa en oma. We hebben daarna nog snel wat boodschappen gedaan voor ze. Dus die waren erg te vreden.
Ik zou best wat vergeten zijn om te vertellen, maar dat vertel ik dan wel morgen of wanneer dan ook.
Fijne Dag!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik ben vanochtend voor dat ik weer na school ging eerst even naar het ziekenhuis geweest om de wond opnieuw dicht te maken. Ze hebben het weer moeten hechten, maar deze verdwijnen vanzelf. Dus ze hoeven er niet uitgehaald te worden. Dat is wel fijn. Ik heb ook weer nieuw verband mee gekregen. Ik weet het dat je ook gewoon verband kan kopen in de winkel, maar als je het gratis kan krijgen waarom dan niet? Ik moest vandaag 8.30 weer beginnen, maar ik had om 9.00 eerst die afspraak om de wond te dichten. Dus begon om 10.45. En we zaten tijdens de les van CEC en toen kwam me mentor naar binnen en die vroeg of ik even mee wou lopen. Dus natuurlijk liep ik maar mee. We gingen naar de schoolhoofd. En die man vroeg wat er gisteren was gebeurd en wat ik heb gedaan. Dus ik vertelde dat ik out was gegaan en dat ik me daarna nog heel slecht voelde en dus maar wat eerder naar huis ben gegaan. En daar was die meneer dus helemaal niet blij mee. Hij was oprecht boos. Hij zei van je hoort op school te zijn en je gaat pas naar huis als je klaar bent met school. Dus ik zei van maar meneer ik voelde me echt heel slecht. Ik ben zelfs out gegaan. Ja dat maakte niks uit. Je gaat niet eerder naar huis. Hij zei van ik dwing je om elke les er te zijn. Je gaat niet weg en als je je slecht voelt dan ga je maar even 10min afkoelen op de gang. Dus ik zei al van dat helpt niet, dat maakt het alleen maar erger. Ik moet weg zijn van deze plek even 1 uurtje weg zijn en dan kom ik weer terug.
Dat kon niet en ik zei wilt u hebben dat ik me zo slecht voel en dat het alleen maar slechter en slechter gaat dat ik op een gegeven moment in de pauze een eind ga maken aan me leven? Dat was een stomme vraag en het sloeg nergens op. Ik zei van misschien is het wel een stomme vraag, maar dat kan wel gebeuren als u me zo dwingt. En hij pikte dat op alsof ik zei van Als u me geen vrijstelling geef dan pleeg ik zelfmoord. En hij zei van als ik jouw vrijstelling geef dan haal jij je diploma niet en komt er niks van jouw te recht. Ik zei van Waarom denkt u toch telkens dat omdat ik gisteren een slechtte dag hebt gehad dat ik nou elke week, elke dag, elk uur er tussen uit gaat. En me mentor wat een vreselijk mens is dat zeg. Die vroeg aan mij van wat wil je nou hebben dat wij gaan doen dan? Dus ik zei van ik wil graag hebben dat jullie weten wat er met mij aan de hand is, en dat jullie begrijpen dat ik soms niet goed mee doet, of dat ik eerder weg ga, of even me rust moet hebben. Omdat het dan even echt niet goed gaat, en als ik er echt helemaal door heen zit dat ik dan naar huis kan. Dat zou ik graag willen. Dat jullie dat respecteren. Ja daar hebben wij niks aan, jij moet gewoon meedoen. Ik had ook nog verteld dat ik weg was gegaan bij Mediant, omdat die mensen mij niet begrepen en dat ik me daar dus niet geholpen voel en dat ik nu 2x per week een gesprek had met me psycholoog. Bas dus.
Zij zeiden toen van Oh dus als ik het goed begrijp was de behandeling van Mediant nog helemaal niet afgelopen maar stopte jij omdat het volgens jouw niet goed genoeg was? Ik zei van Ze deden niks. Ik heb een halfjaar daar gezeten en we hebben niks bereikt en zoals ik al zei ze begrijpen me niet daar. En volgens die 2 moest ik maar weer die gesprekken oppakken met Mediant. Dat ga ik dus absoluut niet doen. Ik zei al van ik zit nu bij Bas. Met hem heb ik goede gesprekken. Maar hun bleven erbij dat ik weer met Mediant moest omgaan. En die schoolhoofd wou meteen me ouders spreken. Dus ik moest een afspraak maken voor morgen en anders volgende week woensdag of donderdag. Dus ik zei dat gaat een beetje moeilijk, Ik heb geen contact meer met me ouders. En dat geloofde hij dus weer eens niet. Hij zei van of je zorgt ervoor dat je nu een afspraak maakt met je ouders of ik stuur je nu van school. Ik zei van dan belt u toch naar me ouders, dan hoort u zelf wel dat het niet kan. Maar ik woon nu bij een vriendin misschien kan 1 van haar ouders wel komen? Dat wou die dus niet en hij zei van geef mij maar je huistelefoonnummer. Ik zei van Die van Sophie's of van me échte ouders? Van me gewone ouders wou die. Dus ik zei van die weet ik niet uit me hoofd( weet ik echt niet). Nou ja, om het verhaal niet te lang te maken. Hij zou zelf wel bellen met me ouders, want hij had hier nog een nummer van me vader en moeder. Ik heb hem verteld dat als die een afspraak maakt met me eigen ouders dat ik het best vind, maar dat die niet hoeft te verwachten dat ik erbij kom zitten. Hij zei van dat dat verplicht is. Maar ik bleef bij me antwoord Nee ik zit er niet bij. Ik hoef me ouders niet te zien. Ik ben niet boos, maar ik wil hun niet belasten met mijn problemen. UIteindelijk moest ik weg gaan want me mentor wou nog overleggen met die man.
Ik zal vandaag of morgen wel horen wanneer dat gesprek is.
Ik zat vandaag tijdens Engels en we moesten duo's maken voor een kleine opdracht. En ik was met een andere jongen en ik zag dat hij ook allemaal littekens op zijn linker arm had. En niet zomaar littekens maar van die littekens die je krijgt als je veel snijdt. En nu zal je iets hebben van wat maakt dat uit? Nou hij was een van die mensen die rare opmerkingen maakte over mijn tekens. Ik dacht echt van waarom maak je iemand anders belachelijk over zijn tekens als je het zelf ook hebt? Nou ja hij zag dat ik keek naar zijn arm keekte en hij zei van Ik heb ook een rot tijd gehad. Ik snapte het wel en ik vond het wel erg. Maar verder heeft die er ook niks over gezegd en dat is normaal lijkt mij. Je wilt op een gegeven moment die tijd gaan vergeten.
En daar zit ik nu zelf ook aan te denken. Of nou ja ik dacht er al een hele lange tijd aan om opnieuw te beginnen en deze dingen te gaan vergeten. Maar toen gebeurde er iets onverwachts (niet met mij maar iets anders) en dat verstoorde mijn plan wel een beetje, maar ja daar kon diegene ook niks aan doen. Maar daardoor stelde ik me plan een tijdje uit. En ik zat te denken van wat moet ik doen? Ik heb het heel leuk met Sophie en ik kan het goed hebben met haar ouders. En toch voel ik me niet vrij. Ik wil heel graag verdwijnen gewoon ergens naartoe gaan en nooit meer terug keren. Dus ik dacht van ik ga gewoon weglopen. En ik heb meerdere topics gelezen hier van mensen die ook wou de weglopen en daarin las ik elke keer dat ze je toch vinden binnen 48 uur. Dus ik dacht van maar wat nou als ik helemaal niet in NL ben? Gewoon een trein ticket kopen naar Duitsland, of met de trein naar België of Frankrijk? En daar opnieuw beginnen? Dan vinden mensen me never nooit meer.
Maar ik kan dat doen, maar ik wil Sophie geen pijn doen en/of verdrietig maken. Ik kan niet zonder haar.
En toen dacht ik dus van ik kan altijd nog me plan in uitvoering brengen. Maar ik weet niet of dat een slim idee is. Het plan was/ is om mijn account stil te leggen (verwijderen dus). Ik ben dan alle gegevens van mij al mijn verhalen kwijt, en ik denk niet elke dag terug aan al die vervelende momenten. En als ik hier niet meer ben dan lees ik ook geen negatieve dingen meer en misschien ga ik me dan eindelijk is beter voelen? Maar nu ik er zo aan denk heb ik ook zoiets van als ik hier weg ga dan verlies ik me grootste hulpbron. Omdat ik hier altijd met iedereen heb kunnen praten en jullie luisteren naar mij en geven feedback terug. En dat heeft mij er wel doorheen geholpen deze 7 maanden. Door alleen de hulp in mijn eigen omgeving heb ik wel een klein beetje steun van gekregen en dat hielp me wel een beetje, maar de grootste steun en het gene wat mij het meeste heeft geholpen is en blijft de Kindertelefoon.
Dus ik ben een beetje aan het denken momenteel van wat is de beste keuze, wat helpt mij het meest? Wat moet ik doen? Misschien dat jullie me een beetje kunnen helpen? Maar ik denk dat het toch uiteindelijk wel aan me zelf ligt. En sorry als sommige delen in deze tekst een beetje verwarrend is, als dat zo is, meldt het me dan even. Ik ben bezig met me verslag van management dus ik doe nu een beetje twee dingen tegelijk en daar ben ik niet erg goed in.
Ik heb met Sophie nog wel gepraat en vrijdag heb ik weer een gesprek met Bas. Ik hoefde Sophie niks te vertellen over het snijden, want dat had ze zelf al gezien. We hebben een hartje getekend op die plek waar ik snij. Zo'n helft van een hartje. De ene helft heb ik en de andere helft heeft zij op de plek waar zij altijd sneed. En als ik dan weer van plan ben om te snijden dan snijdt ik in dat hartje en dan breekt die. Dat moet er dus voor zorgen dat ik niet meer snijdt. Zoiets heet volgens mij de butterfly project? Alleen wij hebben een hartje en andere mensen maken een vlinder. Het komt op het zelfde neer tenminste.
Zoals ik al zei als er dingen onduidelijk staan in deze tekst zeg het dan even, dan kan ik dat wat duidelijker vertellen of als jullie vragen hebben kan je die natuurlijk ook altijd vragen!
Gr: Mr.S
Ik ben vanochtend voor dat ik weer na school ging eerst even naar het ziekenhuis geweest om de wond opnieuw dicht te maken. Ze hebben het weer moeten hechten, maar deze verdwijnen vanzelf. Dus ze hoeven er niet uitgehaald te worden. Dat is wel fijn. Ik heb ook weer nieuw verband mee gekregen. Ik weet het dat je ook gewoon verband kan kopen in de winkel, maar als je het gratis kan krijgen waarom dan niet? Ik moest vandaag 8.30 weer beginnen, maar ik had om 9.00 eerst die afspraak om de wond te dichten. Dus begon om 10.45. En we zaten tijdens de les van CEC en toen kwam me mentor naar binnen en die vroeg of ik even mee wou lopen. Dus natuurlijk liep ik maar mee. We gingen naar de schoolhoofd. En die man vroeg wat er gisteren was gebeurd en wat ik heb gedaan. Dus ik vertelde dat ik out was gegaan en dat ik me daarna nog heel slecht voelde en dus maar wat eerder naar huis ben gegaan. En daar was die meneer dus helemaal niet blij mee. Hij was oprecht boos. Hij zei van je hoort op school te zijn en je gaat pas naar huis als je klaar bent met school. Dus ik zei van maar meneer ik voelde me echt heel slecht. Ik ben zelfs out gegaan. Ja dat maakte niks uit. Je gaat niet eerder naar huis. Hij zei van ik dwing je om elke les er te zijn. Je gaat niet weg en als je je slecht voelt dan ga je maar even 10min afkoelen op de gang. Dus ik zei al van dat helpt niet, dat maakt het alleen maar erger. Ik moet weg zijn van deze plek even 1 uurtje weg zijn en dan kom ik weer terug.
Dat kon niet en ik zei wilt u hebben dat ik me zo slecht voel en dat het alleen maar slechter en slechter gaat dat ik op een gegeven moment in de pauze een eind ga maken aan me leven? Dat was een stomme vraag en het sloeg nergens op. Ik zei van misschien is het wel een stomme vraag, maar dat kan wel gebeuren als u me zo dwingt. En hij pikte dat op alsof ik zei van Als u me geen vrijstelling geef dan pleeg ik zelfmoord. En hij zei van als ik jouw vrijstelling geef dan haal jij je diploma niet en komt er niks van jouw te recht. Ik zei van Waarom denkt u toch telkens dat omdat ik gisteren een slechtte dag hebt gehad dat ik nou elke week, elke dag, elk uur er tussen uit gaat. En me mentor wat een vreselijk mens is dat zeg. Die vroeg aan mij van wat wil je nou hebben dat wij gaan doen dan? Dus ik zei van ik wil graag hebben dat jullie weten wat er met mij aan de hand is, en dat jullie begrijpen dat ik soms niet goed mee doet, of dat ik eerder weg ga, of even me rust moet hebben. Omdat het dan even echt niet goed gaat, en als ik er echt helemaal door heen zit dat ik dan naar huis kan. Dat zou ik graag willen. Dat jullie dat respecteren. Ja daar hebben wij niks aan, jij moet gewoon meedoen. Ik had ook nog verteld dat ik weg was gegaan bij Mediant, omdat die mensen mij niet begrepen en dat ik me daar dus niet geholpen voel en dat ik nu 2x per week een gesprek had met me psycholoog. Bas dus.
Zij zeiden toen van Oh dus als ik het goed begrijp was de behandeling van Mediant nog helemaal niet afgelopen maar stopte jij omdat het volgens jouw niet goed genoeg was? Ik zei van Ze deden niks. Ik heb een halfjaar daar gezeten en we hebben niks bereikt en zoals ik al zei ze begrijpen me niet daar. En volgens die 2 moest ik maar weer die gesprekken oppakken met Mediant. Dat ga ik dus absoluut niet doen. Ik zei al van ik zit nu bij Bas. Met hem heb ik goede gesprekken. Maar hun bleven erbij dat ik weer met Mediant moest omgaan. En die schoolhoofd wou meteen me ouders spreken. Dus ik moest een afspraak maken voor morgen en anders volgende week woensdag of donderdag. Dus ik zei dat gaat een beetje moeilijk, Ik heb geen contact meer met me ouders. En dat geloofde hij dus weer eens niet. Hij zei van of je zorgt ervoor dat je nu een afspraak maakt met je ouders of ik stuur je nu van school. Ik zei van dan belt u toch naar me ouders, dan hoort u zelf wel dat het niet kan. Maar ik woon nu bij een vriendin misschien kan 1 van haar ouders wel komen? Dat wou die dus niet en hij zei van geef mij maar je huistelefoonnummer. Ik zei van Die van Sophie's of van me échte ouders? Van me gewone ouders wou die. Dus ik zei van die weet ik niet uit me hoofd( weet ik echt niet). Nou ja, om het verhaal niet te lang te maken. Hij zou zelf wel bellen met me ouders, want hij had hier nog een nummer van me vader en moeder. Ik heb hem verteld dat als die een afspraak maakt met me eigen ouders dat ik het best vind, maar dat die niet hoeft te verwachten dat ik erbij kom zitten. Hij zei van dat dat verplicht is. Maar ik bleef bij me antwoord Nee ik zit er niet bij. Ik hoef me ouders niet te zien. Ik ben niet boos, maar ik wil hun niet belasten met mijn problemen. UIteindelijk moest ik weg gaan want me mentor wou nog overleggen met die man.
Ik zal vandaag of morgen wel horen wanneer dat gesprek is.
Ik zat vandaag tijdens Engels en we moesten duo's maken voor een kleine opdracht. En ik was met een andere jongen en ik zag dat hij ook allemaal littekens op zijn linker arm had. En niet zomaar littekens maar van die littekens die je krijgt als je veel snijdt. En nu zal je iets hebben van wat maakt dat uit? Nou hij was een van die mensen die rare opmerkingen maakte over mijn tekens. Ik dacht echt van waarom maak je iemand anders belachelijk over zijn tekens als je het zelf ook hebt? Nou ja hij zag dat ik keek naar zijn arm keekte en hij zei van Ik heb ook een rot tijd gehad. Ik snapte het wel en ik vond het wel erg. Maar verder heeft die er ook niks over gezegd en dat is normaal lijkt mij. Je wilt op een gegeven moment die tijd gaan vergeten.
En daar zit ik nu zelf ook aan te denken. Of nou ja ik dacht er al een hele lange tijd aan om opnieuw te beginnen en deze dingen te gaan vergeten. Maar toen gebeurde er iets onverwachts (niet met mij maar iets anders) en dat verstoorde mijn plan wel een beetje, maar ja daar kon diegene ook niks aan doen. Maar daardoor stelde ik me plan een tijdje uit. En ik zat te denken van wat moet ik doen? Ik heb het heel leuk met Sophie en ik kan het goed hebben met haar ouders. En toch voel ik me niet vrij. Ik wil heel graag verdwijnen gewoon ergens naartoe gaan en nooit meer terug keren. Dus ik dacht van ik ga gewoon weglopen. En ik heb meerdere topics gelezen hier van mensen die ook wou de weglopen en daarin las ik elke keer dat ze je toch vinden binnen 48 uur. Dus ik dacht van maar wat nou als ik helemaal niet in NL ben? Gewoon een trein ticket kopen naar Duitsland, of met de trein naar België of Frankrijk? En daar opnieuw beginnen? Dan vinden mensen me never nooit meer.
Maar ik kan dat doen, maar ik wil Sophie geen pijn doen en/of verdrietig maken. Ik kan niet zonder haar.
En toen dacht ik dus van ik kan altijd nog me plan in uitvoering brengen. Maar ik weet niet of dat een slim idee is. Het plan was/ is om mijn account stil te leggen (verwijderen dus). Ik ben dan alle gegevens van mij al mijn verhalen kwijt, en ik denk niet elke dag terug aan al die vervelende momenten. En als ik hier niet meer ben dan lees ik ook geen negatieve dingen meer en misschien ga ik me dan eindelijk is beter voelen? Maar nu ik er zo aan denk heb ik ook zoiets van als ik hier weg ga dan verlies ik me grootste hulpbron. Omdat ik hier altijd met iedereen heb kunnen praten en jullie luisteren naar mij en geven feedback terug. En dat heeft mij er wel doorheen geholpen deze 7 maanden. Door alleen de hulp in mijn eigen omgeving heb ik wel een klein beetje steun van gekregen en dat hielp me wel een beetje, maar de grootste steun en het gene wat mij het meeste heeft geholpen is en blijft de Kindertelefoon.
Dus ik ben een beetje aan het denken momenteel van wat is de beste keuze, wat helpt mij het meest? Wat moet ik doen? Misschien dat jullie me een beetje kunnen helpen? Maar ik denk dat het toch uiteindelijk wel aan me zelf ligt. En sorry als sommige delen in deze tekst een beetje verwarrend is, als dat zo is, meldt het me dan even. Ik ben bezig met me verslag van management dus ik doe nu een beetje twee dingen tegelijk en daar ben ik niet erg goed in.
Ik heb met Sophie nog wel gepraat en vrijdag heb ik weer een gesprek met Bas. Ik hoefde Sophie niks te vertellen over het snijden, want dat had ze zelf al gezien. We hebben een hartje getekend op die plek waar ik snij. Zo'n helft van een hartje. De ene helft heb ik en de andere helft heeft zij op de plek waar zij altijd sneed. En als ik dan weer van plan ben om te snijden dan snijdt ik in dat hartje en dan breekt die. Dat moet er dus voor zorgen dat ik niet meer snijdt. Zoiets heet volgens mij de butterfly project? Alleen wij hebben een hartje en andere mensen maken een vlinder. Het komt op het zelfde neer tenminste.
Zoals ik al zei als er dingen onduidelijk staan in deze tekst zeg het dan even, dan kan ik dat wat duidelijker vertellen of als jullie vragen hebben kan je die natuurlijk ook altijd vragen!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Me mentor en het schoolhoofd hadden ervoor gezorgd dat me (eigen) ouders op donderdag morgen een gesprek hadden over mij. Ik snap me ouders niet helemaal want waarom zou je geen contact met mij willen hebben en vervolgens wel naar school willen gaan voor dat gesprek? Ze zeiden dat ik er ook moest zijn, omdat het over mij gaat. Ik had er totaal geen zin in, en nogmaals niet omdat ik me ouders haat, maar omdat ik had beloofd om ze met rust te maken. Ik was een halfuur te vroeg, maar ik dacht ik ga echt niet naar eerder daarna binnen. 10 min voor het gesprek zag ik me ouders eraan komen. Ze wisten natuurlijk niet waar ze moesten zijn dus hebben ze aan de receptie volgensmij gevraagd hoe je bij dat kantoortje kwam. Ik zag ze immers naar de receptie lopen en daarna liep er iemand met ze mee naar boven. Ik ben toen naar die man gelopen en ik zei van wat u ook wilt ik ga niet mee naar binnen, U mag mij betreft vragen wat u wilt aan me ouders en van alles over mij zeggen, en ik wil best na het gesprek nog even met u praten, maar niet met me ouders erbij. Dat ga ik echt niet doen. Dus hij zei van je gaat hier nu zitten en je blijft net zolang tot dat ik zeg dat het gesprek is afgelopen. Ik zei van:'' U kan me niet dwingen dus ik zie u wel over een halfuurtje''. En ik wou weglopen en toen kwamen me ouders eraan lopen. Ik heb niks tegen ze zegt, maar ben gewoon weggelopen. Misschien was dat geen goede zet, maar ik wist toen (en nu nog steeds) niks te zeggen tegen hun.
Me vader deed vooral het gesprek en me moeder knikte een beetje en zei voor de rest eigenlijk niks. Dat is wat me mentor zei. Volgens haar had mijn vader uitgelegd wat er precies allemaal is gebeurd en waarom ik waarschijnlijk niet naar het gesprek wou. Me moeder was ook wel opgelucht dat ik er niet bij zat. Me ouders hadden het er ook nog over gehad dat ik tegenwoordig bij andere mensen woon. Bij de familie ***. En dat ze daar dus ook contact mee moesten opzoeken. En als er hierna nog andere problemen komen dan moesten ze dat bij de familie van Sophie bespreken. Verder wou de me ouders het ook niet hebben over mijn probleem die dinsdag is gebeurd. Dat moesten ze maar bespreken met de ouders van Sophie. Verder wou de me ouders graag met rust worden gelaten en dus ook geen contact meer hebben van school.
En zo waren er nog wat meer dingen die ze hadden verteld en uiteindelijk wou het schoolhoofd hebben dat ik een afspraak maakte met de ouders van Sophie. Hij was meteen niet meer zo boos op mij en ook me mentor was niet meer zo... Ik me ouders (Sophie) al uitgelegd wat er was gebeurd. En de moeder zei van dat het ook niet heel slim was van mij. En omdat ik sommige dingen had gezegd van dat ik bijv. zelfmoord pleeg in de pauzes, was het ook begrijpelijk dat het schoolhoofd zo reageerde. Ik mocht blij zijn dat ze de politie niet hadden opgebeld en dat ik weer werd opgenomen. Daar had ze ook wel gelijk in en ik had dat ook niet moeten zeggen. De vader zei van dat het onzin was dat die man meteen vraagt om een gesprek terwijl je 1 dagje iets eerder weg gaat. En het was logisch dat je eerder wegging omdat je out was gegaan. Dus ik legde uit dat die man dacht dat ik dat nu elke keer gaat doen.
En uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik elke dag naar school gaat, en als het echt heel erg wordt dan moest ik me mentor daarover berichten. Zij kan dan gaan kijken of het misschien kan worden opgelost, en als het echt te erg is of het lukt niet dan mag ik onder begeleiding van de mentor of het schoolhoofd me ouders bellen. En die zouden me dan ophalen als dat mogelijk is natuurlijk. Want ze werken allebei.
Nou dat hadden we ook uitgelegd aan het schoolhoofd. We hadden dat gesprek op vrijdag. En Jan legde uit dat je tegen mij niet moet zeggen dat ik iets MOET doen want dan komt het verkeerd bij hem aan en wordt hij sneller boos. En zo erg dat je op een gegeven moment geen gesprek met hem kan voeren, omdat hij alleen maar boos kan denken dan en dan hoort die de dingen niet die je goed bedoelt. En dat klopt. Dat begreep die man en hij stemde ook in, in het gene wat Jan en ik hadden bedacht. Die afspraak dus. Ik heb nog even me excuses aangeboden naar het schoolhoofd en me mentor en dat vonden ze fijn dat ik dat zei.Ik begrijp ook wel waarom die man me graag op school wilt houden. Vooral omdat ik het ineens had over zelfmoord in de pauzes. Die man heeft ook een verantwoordelijkheid. En als er wat met mij gebeurd dan heeft hij een groot probleem. (Zoals je @Pin al zei).
We hebben goede afspraken gemaakt en we zouden maandag een nieuwe start maken. Het butterflyproject iets. Dat hartje helpt best goed. Ik heb ook die voorwerpen niet meer want die heb ik weggegooid. Maar toch heb ik gisteren weer gesneden maar 3 strepen maar toch. Niet in het hartje overigens maar dit keer gewoon op me arm. Aan de linkerkant zit geen verband meer dus daar kan het goed op. Maar dat is natuurlijk niet goed. Ik ga het langzaam afbouwen, 1 keer stoppen lukt gewoon niet. Het is elke dag zo van dat ik kijk naar de strepen en dat ik zoiets heb van dit moet ik niet doen, en vervolgens pak ik het voorwerp uit de keuken en zet ik weer wat strepen erbij. Dat voorwerp ligt nog steeds op me kamer. Het lijkt me niet zo lekker dat ik die in de vaatwasser doe en dan morgenavond tijdens het avond eten Jan, Marion of Sophie het vlees ziet snijden terwijl ik het de avond daarvoor zelf hebt gebruikt....
Natuurlijk heb ik ook nog goed nieuws!
Sophie en ik ga over 2 weken een weekendje weg. We gaan waarschijnlijk naar London, of Parijs, maar dat weten we nog niet precies. Ik wil graag naar Parijs en Sophie weet het nog niet. Die had het ook nog over Rome? Ik hoop dat het Parijs wordt. Ik ben er nog nooit geweest, maar het lijkt me echt een leuke stad om een weekendje door te brengen. We hebben gezegd dat we morgen gaan beslissen waar we naartoe gaan. Ik denk niet London trouwens. Het is meer Parijs of Rome. Maar we zullen wel zien. En volgende week dinsdag (overmorgen) hebben we een diner met Sophie, haar ouders en haar opa en oma.
Wordt een leuke week hoop ik!
Fijne zondag nog!
Gr: Mr.S
Me mentor en het schoolhoofd hadden ervoor gezorgd dat me (eigen) ouders op donderdag morgen een gesprek hadden over mij. Ik snap me ouders niet helemaal want waarom zou je geen contact met mij willen hebben en vervolgens wel naar school willen gaan voor dat gesprek? Ze zeiden dat ik er ook moest zijn, omdat het over mij gaat. Ik had er totaal geen zin in, en nogmaals niet omdat ik me ouders haat, maar omdat ik had beloofd om ze met rust te maken. Ik was een halfuur te vroeg, maar ik dacht ik ga echt niet naar eerder daarna binnen. 10 min voor het gesprek zag ik me ouders eraan komen. Ze wisten natuurlijk niet waar ze moesten zijn dus hebben ze aan de receptie volgensmij gevraagd hoe je bij dat kantoortje kwam. Ik zag ze immers naar de receptie lopen en daarna liep er iemand met ze mee naar boven. Ik ben toen naar die man gelopen en ik zei van wat u ook wilt ik ga niet mee naar binnen, U mag mij betreft vragen wat u wilt aan me ouders en van alles over mij zeggen, en ik wil best na het gesprek nog even met u praten, maar niet met me ouders erbij. Dat ga ik echt niet doen. Dus hij zei van je gaat hier nu zitten en je blijft net zolang tot dat ik zeg dat het gesprek is afgelopen. Ik zei van:'' U kan me niet dwingen dus ik zie u wel over een halfuurtje''. En ik wou weglopen en toen kwamen me ouders eraan lopen. Ik heb niks tegen ze zegt, maar ben gewoon weggelopen. Misschien was dat geen goede zet, maar ik wist toen (en nu nog steeds) niks te zeggen tegen hun.
Me vader deed vooral het gesprek en me moeder knikte een beetje en zei voor de rest eigenlijk niks. Dat is wat me mentor zei. Volgens haar had mijn vader uitgelegd wat er precies allemaal is gebeurd en waarom ik waarschijnlijk niet naar het gesprek wou. Me moeder was ook wel opgelucht dat ik er niet bij zat. Me ouders hadden het er ook nog over gehad dat ik tegenwoordig bij andere mensen woon. Bij de familie ***. En dat ze daar dus ook contact mee moesten opzoeken. En als er hierna nog andere problemen komen dan moesten ze dat bij de familie van Sophie bespreken. Verder wou de me ouders het ook niet hebben over mijn probleem die dinsdag is gebeurd. Dat moesten ze maar bespreken met de ouders van Sophie. Verder wou de me ouders graag met rust worden gelaten en dus ook geen contact meer hebben van school.
En zo waren er nog wat meer dingen die ze hadden verteld en uiteindelijk wou het schoolhoofd hebben dat ik een afspraak maakte met de ouders van Sophie. Hij was meteen niet meer zo boos op mij en ook me mentor was niet meer zo... Ik me ouders (Sophie) al uitgelegd wat er was gebeurd. En de moeder zei van dat het ook niet heel slim was van mij. En omdat ik sommige dingen had gezegd van dat ik bijv. zelfmoord pleeg in de pauzes, was het ook begrijpelijk dat het schoolhoofd zo reageerde. Ik mocht blij zijn dat ze de politie niet hadden opgebeld en dat ik weer werd opgenomen. Daar had ze ook wel gelijk in en ik had dat ook niet moeten zeggen. De vader zei van dat het onzin was dat die man meteen vraagt om een gesprek terwijl je 1 dagje iets eerder weg gaat. En het was logisch dat je eerder wegging omdat je out was gegaan. Dus ik legde uit dat die man dacht dat ik dat nu elke keer gaat doen.
En uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik elke dag naar school gaat, en als het echt heel erg wordt dan moest ik me mentor daarover berichten. Zij kan dan gaan kijken of het misschien kan worden opgelost, en als het echt te erg is of het lukt niet dan mag ik onder begeleiding van de mentor of het schoolhoofd me ouders bellen. En die zouden me dan ophalen als dat mogelijk is natuurlijk. Want ze werken allebei.
Nou dat hadden we ook uitgelegd aan het schoolhoofd. We hadden dat gesprek op vrijdag. En Jan legde uit dat je tegen mij niet moet zeggen dat ik iets MOET doen want dan komt het verkeerd bij hem aan en wordt hij sneller boos. En zo erg dat je op een gegeven moment geen gesprek met hem kan voeren, omdat hij alleen maar boos kan denken dan en dan hoort die de dingen niet die je goed bedoelt. En dat klopt. Dat begreep die man en hij stemde ook in, in het gene wat Jan en ik hadden bedacht. Die afspraak dus. Ik heb nog even me excuses aangeboden naar het schoolhoofd en me mentor en dat vonden ze fijn dat ik dat zei.Ik begrijp ook wel waarom die man me graag op school wilt houden. Vooral omdat ik het ineens had over zelfmoord in de pauzes. Die man heeft ook een verantwoordelijkheid. En als er wat met mij gebeurd dan heeft hij een groot probleem. (Zoals je @Pin al zei).
We hebben goede afspraken gemaakt en we zouden maandag een nieuwe start maken. Het butterflyproject iets. Dat hartje helpt best goed. Ik heb ook die voorwerpen niet meer want die heb ik weggegooid. Maar toch heb ik gisteren weer gesneden maar 3 strepen maar toch. Niet in het hartje overigens maar dit keer gewoon op me arm. Aan de linkerkant zit geen verband meer dus daar kan het goed op. Maar dat is natuurlijk niet goed. Ik ga het langzaam afbouwen, 1 keer stoppen lukt gewoon niet. Het is elke dag zo van dat ik kijk naar de strepen en dat ik zoiets heb van dit moet ik niet doen, en vervolgens pak ik het voorwerp uit de keuken en zet ik weer wat strepen erbij. Dat voorwerp ligt nog steeds op me kamer. Het lijkt me niet zo lekker dat ik die in de vaatwasser doe en dan morgenavond tijdens het avond eten Jan, Marion of Sophie het vlees ziet snijden terwijl ik het de avond daarvoor zelf hebt gebruikt....
Natuurlijk heb ik ook nog goed nieuws!
Sophie en ik ga over 2 weken een weekendje weg. We gaan waarschijnlijk naar London, of Parijs, maar dat weten we nog niet precies. Ik wil graag naar Parijs en Sophie weet het nog niet. Die had het ook nog over Rome? Ik hoop dat het Parijs wordt. Ik ben er nog nooit geweest, maar het lijkt me echt een leuke stad om een weekendje door te brengen. We hebben gezegd dat we morgen gaan beslissen waar we naartoe gaan. Ik denk niet London trouwens. Het is meer Parijs of Rome. Maar we zullen wel zien. En volgende week dinsdag (overmorgen) hebben we een diner met Sophie, haar ouders en haar opa en oma.
Wordt een leuke week hoop ik!
Fijne zondag nog!
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
@Kenshin,
Ja Bas helpt me best veel er mee om te stoppen. We hebben afgesproken dat we elkaar nu 3x per week zien in plaats van 1x per week. 1 of 2 x per week kunnen we het dan hebben over het snijden en de andere keer kunnen we het hebben over hoe ik me voel. En natuurlijk helpt Sophie me ook.
@Pin,
Euhm ik denk het.
(tekst aangepast door De Kindertelefoon ivm forumregel 9 / het vragen of geven van tips)
Sophie en ik hebben besloten dat we over 2 weken naar Rome gaan. Zij wou daar graag naartoe en ze zei van dat er meer te doen en te zien was in Rome. Dus ze heeft me overtuigt dat we daarna toe gaan. We kunnen altijd nog daarna een weekendje naar Parijs. Nu nog rustig kijken naar een hotel.
Dat was het wel!
Fijne dag!
Mr.S
@Kenshin,
Helpt Bas je hiermee?
Ja Bas helpt me best veel er mee om te stoppen. We hebben afgesproken dat we elkaar nu 3x per week zien in plaats van 1x per week. 1 of 2 x per week kunnen we het dan hebben over het snijden en de andere keer kunnen we het hebben over hoe ik me voel. En natuurlijk helpt Sophie me ook.
@Pin,
Nu je dat vlees gedeelte noemt... Maak je het wel goed schoon voor je gaat snijden?
Euhm ik denk het.
(tekst aangepast door De Kindertelefoon ivm forumregel 9 / het vragen of geven van tips)
Sophie en ik hebben besloten dat we over 2 weken naar Rome gaan. Zij wou daar graag naartoe en ze zei van dat er meer te doen en te zien was in Rome. Dus ze heeft me overtuigt dat we daarna toe gaan. We kunnen altijd nog daarna een weekendje naar Parijs. Nu nog rustig kijken naar een hotel.
Dat was het wel!
Fijne dag!
Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
This al weer 4 dagen geleden dus ik dacht ik laat maar weer wat van me horen. Of ik had gewoon wat leuks te vertellen.
Ik heb al 3 dagen niet meer gesneden. Niet dat dat lang is maar toch.
En nu het leuke nieuws. Ik kreeg vanochtend een bericht van me bedrijfsleider of geïnteresseerd was in een contract van 30-40 uur. En natuurlijk wil ik dat contract hebben. Niet voor het geld, maar omdat het een super leuk bedrijf is. En ik ben helemaal hyper erover. Ik zou zo graag bij dat bedrijf willen werken. Ik wil er letterlijk alles voor laten vallen om daar te kunnen werken.
Zelfs school. Ik zit nu momenteel weer op school voor een 1 jarige opleiding. En het is wel leuk er zijn woensdag nog nieuwe mensen gekomen waar ik het goed mee kan hebben. Maar ik heb zoiets van wat wil ik liever school of werken? En dan kies ik toch voor werken. Hij vroeg dit aan mij ook omdat er heel veel belangrijke mensen weggaan qua contractverloop. Dus ze komen in een personeelstekort. En omdat ik best veel weet van de winkel en er veel ervaring mee hebt vindt hij mij het beste om als 1e te vragen.
En dat vindt ik zo leuk. Dus ik heb het nog niet voorgesteld aan me ouders omdat het nog niet 100% rond is. Maar ik ga vanavond met ze erover hebben en hopelijk vinden ze het goed. Denk het ook wel.
Nou dat was het ook wel!
We gaan zo weg naar België toe daar hebben we familie. En die is jarig.
Gr: Mr. S
P. S met familie en me ouders bedoel ik dus Sophie haar ouders en haar familie, maar die noem ik vanaf nu dus ook maar mijn familie.
This al weer 4 dagen geleden dus ik dacht ik laat maar weer wat van me horen. Of ik had gewoon wat leuks te vertellen.
Ik heb al 3 dagen niet meer gesneden. Niet dat dat lang is maar toch.
En nu het leuke nieuws. Ik kreeg vanochtend een bericht van me bedrijfsleider of geïnteresseerd was in een contract van 30-40 uur. En natuurlijk wil ik dat contract hebben. Niet voor het geld, maar omdat het een super leuk bedrijf is. En ik ben helemaal hyper erover. Ik zou zo graag bij dat bedrijf willen werken. Ik wil er letterlijk alles voor laten vallen om daar te kunnen werken.
Zelfs school. Ik zit nu momenteel weer op school voor een 1 jarige opleiding. En het is wel leuk er zijn woensdag nog nieuwe mensen gekomen waar ik het goed mee kan hebben. Maar ik heb zoiets van wat wil ik liever school of werken? En dan kies ik toch voor werken. Hij vroeg dit aan mij ook omdat er heel veel belangrijke mensen weggaan qua contractverloop. Dus ze komen in een personeelstekort. En omdat ik best veel weet van de winkel en er veel ervaring mee hebt vindt hij mij het beste om als 1e te vragen.
En dat vindt ik zo leuk. Dus ik heb het nog niet voorgesteld aan me ouders omdat het nog niet 100% rond is. Maar ik ga vanavond met ze erover hebben en hopelijk vinden ze het goed. Denk het ook wel.
Nou dat was het ook wel!
We gaan zo weg naar België toe daar hebben we familie. En die is jarig.
Gr: Mr. S
P. S met familie en me ouders bedoel ik dus Sophie haar ouders en haar familie, maar die noem ik vanaf nu dus ook maar mijn familie.
Reputatie 2
+9
Heey,
Het is alweer 5 dagen geleden. Het wordt steeds langer.
Ik heb besloten om te stoppen met me BOL- opleiding ( 5 dagen school). En ga dus vanaf 1 oktober werken bij de supermarkt. Er was wel een klein twijfel moment tussen me bedrijfsleider en de winkelbegeleider. Zij komen daar mensen te kort omdat de winkel wordt overgenomen door Jumbo. Dus ze mochten voor een lange periode geen mensen aannemen. Dus de hele zomer mochten ze niemand aannemen en er gingen veel goede mensen weg wegens contract. En sommige gingen zelf weg omdat ze school voorop zetten. En weer een ander ging weg omdat die in het westen bij zijn vriendin wou zijn. Dus alleen al bij de kassa kwamen ze deze week 56 uur te kort. Daarnaast is de groenteboer ook op vakantie voor 2 weken dus ze hebben het erg druk. Ik ben dus gestopt met werken bij de ene supermarkt waar Sophies vader regiomanager van is. En ik ga dus weer terug bij me oude werkgever.
Ik had dinsdag een gesprek met hem over het contract. Hij zei dat het was goedgekeurd, maar dat het niet een 30-40 uur contract is, want ze moeten nog meer medewerkers aannemen en anders wordt het duur vooral als ik 18 wordt. Ik krijg dus een 24 uur contract en we hopen dat het de loop der maanden meer wordt. En het andere goede nieuws is dat ik bij die supermarkt nu ook een BBL kan gaan doen. Wat ik natuurlijk heel graag wou.
Ik wist alleen niet of dat nu nog kon omdat school nu alweer 3 weken is begonnen. Dus had vandaag een gesprek met de schoolbegeleider en die zei dat ik nu nog wel kan beginnen. Maar dat ik dan wel een beetje moet aanpoten omdat ik al 3 weken achter loop. Maar dat is natuurlijk geen probleem. Dus dat hebben we ook geregeld per 24 september ga ik BBL doen bij de winkel. en daarnaast natuurlijk me normale 24 uur contract. En zo kom ik toch nog aan me 40 uur contract. Iets meer zelf. zeg maar 44/46 uur.
Dat wou ik alleen even zeggen..
Gr: Mr.S
Het is alweer 5 dagen geleden. Het wordt steeds langer.
Ik heb besloten om te stoppen met me BOL- opleiding ( 5 dagen school). En ga dus vanaf 1 oktober werken bij de supermarkt. Er was wel een klein twijfel moment tussen me bedrijfsleider en de winkelbegeleider. Zij komen daar mensen te kort omdat de winkel wordt overgenomen door Jumbo. Dus ze mochten voor een lange periode geen mensen aannemen. Dus de hele zomer mochten ze niemand aannemen en er gingen veel goede mensen weg wegens contract. En sommige gingen zelf weg omdat ze school voorop zetten. En weer een ander ging weg omdat die in het westen bij zijn vriendin wou zijn. Dus alleen al bij de kassa kwamen ze deze week 56 uur te kort. Daarnaast is de groenteboer ook op vakantie voor 2 weken dus ze hebben het erg druk. Ik ben dus gestopt met werken bij de ene supermarkt waar Sophies vader regiomanager van is. En ik ga dus weer terug bij me oude werkgever.
Ik had dinsdag een gesprek met hem over het contract. Hij zei dat het was goedgekeurd, maar dat het niet een 30-40 uur contract is, want ze moeten nog meer medewerkers aannemen en anders wordt het duur vooral als ik 18 wordt. Ik krijg dus een 24 uur contract en we hopen dat het de loop der maanden meer wordt. En het andere goede nieuws is dat ik bij die supermarkt nu ook een BBL kan gaan doen. Wat ik natuurlijk heel graag wou.
Ik wist alleen niet of dat nu nog kon omdat school nu alweer 3 weken is begonnen. Dus had vandaag een gesprek met de schoolbegeleider en die zei dat ik nu nog wel kan beginnen. Maar dat ik dan wel een beetje moet aanpoten omdat ik al 3 weken achter loop. Maar dat is natuurlijk geen probleem. Dus dat hebben we ook geregeld per 24 september ga ik BBL doen bij de winkel. en daarnaast natuurlijk me normale 24 uur contract. En zo kom ik toch nog aan me 40 uur contract. Iets meer zelf. zeg maar 44/46 uur.
Dat wou ik alleen even zeggen..
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Zeker heb ik vertrouwen in mijn oude werkgever. Ik zag hem altijd als een oom ofzo iets als een goede vriend tenminste. En ik heb het altijd ontzettend naar me zin gehad bij die winkel. Dus dat moet vast goed komen.
Ja eigenlijk wel hé. Ik wil deze topic ook een beetje in leven houden haha:D
Gr: Mr.S
Als de tijd tussen de updates langer wordt, is dat goed nieuws toch?
Ja eigenlijk wel hé. Ik wil deze topic ook een beetje in leven houden haha:D
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Thnx @Mijnigezien,
Ik ga misschien over een aantal weken/ maanden weer proberen met ze te praten. Ik denk dat ze het nu veel beter hebben zonder mij erbij en dat ze niet zoveel zin hebben in een gesprek over hoe het nu gaat. Toen ik paar weken geleden hun tegen kwam op school had me moeder toen ze wegging weer tranen in haar ogen en me pa keek niet al te blij naar mij. Dus het zal er nog wel flink inzitten. Ze hebben nu ook weer een klein beetje de rust gevonden in huis en dat is goed. Er is weer een leuke sfeer in huis en er wordt niet gedacht aan mij. Laat ik dat maar zo houden dan.
Ook woon ik nu bij Sophie(vriendin) en haar ouders. En heb ik het ontzettend naar me zin bij hun. Ik denk vrij weinig tot niet aan me eigen ouders. Ik zie de rest van me familie wel gewoon regelmatig. Zoals Opa en Oma die zie ik om de 2 weken wel.
Gr: Mr.S
Thnx @Mijnigezien,
Ik ga misschien over een aantal weken/ maanden weer proberen met ze te praten. Ik denk dat ze het nu veel beter hebben zonder mij erbij en dat ze niet zoveel zin hebben in een gesprek over hoe het nu gaat. Toen ik paar weken geleden hun tegen kwam op school had me moeder toen ze wegging weer tranen in haar ogen en me pa keek niet al te blij naar mij. Dus het zal er nog wel flink inzitten. Ze hebben nu ook weer een klein beetje de rust gevonden in huis en dat is goed. Er is weer een leuke sfeer in huis en er wordt niet gedacht aan mij. Laat ik dat maar zo houden dan.
Ook woon ik nu bij Sophie(vriendin) en haar ouders. En heb ik het ontzettend naar me zin bij hun. Ik denk vrij weinig tot niet aan me eigen ouders. Ik zie de rest van me familie wel gewoon regelmatig. Zoals Opa en Oma die zie ik om de 2 weken wel.
Gr: Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey @Ronald2001,
Ik vind het super om me opa en oma te zien om de 2 weken. Ik heb een hele goede band met ze en ik hou heel veel van ze. Het liefst wil ik ze wel elke week zien, maar ik weet dat ik dan me ouders kan tegen komen en dat wil ik echt niet.
Geen domme vraag hoor!
Het liefst ben ik bij Sophie en haar familie hun zijn zoveel closer met elkaar als familie. Zij hebben echt nog alle ooms en tantes waar ze naartoe gaan Sophie heeft allebei de grootouders nog wat heel fijn is. Er is altijd wel wat te doen bij Sophie thuis. Hun ouders zijn best sportief dus we gaan elke zondag 2 uur fietsen.
Mijn eigen ouders en familie ja het is allemaal zo lonely. Iedereen wilt het beste voor zich zelf hebben. Het is echt ikke ikke ikke en de rest mag stikken. Qua familie hebben we alleen 1 tante en onze opa en oma voor de rest hebben we niemand met wie we contact houden.
En dan als gezin zijnde kies ik natuurlijk ook voor Sophie en haar ouders. We zijn zo open naar elkaar. We delen bijna alles wel. Als Jan (vader Sophie) een slechte dag had dan verteld die dat ook aan ons. Of zondag gingen we met ze 4en een dagje ergens naartoe en toen was de tank van de auto leeg. En toen zei Jan wie kan er even €53,- pinnen voor de tank? Ik niet genoeg geld op me betaalrekening. Zo openlijk ja misschien hebben jullie zoiets dat is toch niet bijzonder ofzo.
Nou wel bij me eigen ouders daar besproken we nooit geld dingen. Als ik dan vroeg van hoeveel kost dat? Dan zeiden ze altijd veel of meer dan jij hebt. En als ik dat tegen Sophie haar ouders vraagt dan zeggen ze gewoon van zo en zo veel geld.
En ook over hoe het met iedereen gaat. Wij (S) zijn daar dus heel open in terwijl bij me eigen ouders dat altijd nooit werd besproken. Me ouders vertelde nooit wanneer ze een slechte dag hadden of waar ze mee zaten.
Dus kort gezegd definitely Sophie en haar familie!
Gr:Mr.S
Ik vind het super om me opa en oma te zien om de 2 weken. Ik heb een hele goede band met ze en ik hou heel veel van ze. Het liefst wil ik ze wel elke week zien, maar ik weet dat ik dan me ouders kan tegen komen en dat wil ik echt niet.
Geen domme vraag hoor!
Het liefst ben ik bij Sophie en haar familie hun zijn zoveel closer met elkaar als familie. Zij hebben echt nog alle ooms en tantes waar ze naartoe gaan Sophie heeft allebei de grootouders nog wat heel fijn is. Er is altijd wel wat te doen bij Sophie thuis. Hun ouders zijn best sportief dus we gaan elke zondag 2 uur fietsen.
Mijn eigen ouders en familie ja het is allemaal zo lonely. Iedereen wilt het beste voor zich zelf hebben. Het is echt ikke ikke ikke en de rest mag stikken. Qua familie hebben we alleen 1 tante en onze opa en oma voor de rest hebben we niemand met wie we contact houden.
En dan als gezin zijnde kies ik natuurlijk ook voor Sophie en haar ouders. We zijn zo open naar elkaar. We delen bijna alles wel. Als Jan (vader Sophie) een slechte dag had dan verteld die dat ook aan ons. Of zondag gingen we met ze 4en een dagje ergens naartoe en toen was de tank van de auto leeg. En toen zei Jan wie kan er even €53,- pinnen voor de tank? Ik niet genoeg geld op me betaalrekening. Zo openlijk ja misschien hebben jullie zoiets dat is toch niet bijzonder ofzo.
Nou wel bij me eigen ouders daar besproken we nooit geld dingen. Als ik dan vroeg van hoeveel kost dat? Dan zeiden ze altijd veel of meer dan jij hebt. En als ik dat tegen Sophie haar ouders vraagt dan zeggen ze gewoon van zo en zo veel geld.
En ook over hoe het met iedereen gaat. Wij (S) zijn daar dus heel open in terwijl bij me eigen ouders dat altijd nooit werd besproken. Me ouders vertelde nooit wanneer ze een slechte dag hadden of waar ze mee zaten.
Dus kort gezegd definitely Sophie en haar familie!
Gr:Mr.S
Reputatie 2
+9
Heey,
Ik woon al bij Sophie momenteel. Al sinds een klein maandje. Me ouders waren heel duidelijk dat ze mij niet meer thuis wou de hebben en ik kan ook niet hun thuis negeren. Dus ben ik van me kliniek naar Sophie toe gegaan en 3x in de week ga ik naar Bas (psycholoog van het psychiatrische ziekenhuis).
Me opa en oma weten eigenlijk niet zo goed wat ze ervan moeten vinden. Ze weten dat ik in een kliniek hebt gezeten en dat ik een zm poging hebt gedaan. Maar op een of andere manier begrijpen ze het niet. Ze zijn dan ook al 89 en 90 jaar dus ze vergeten het een en ander best snel.
Maar ze snappen niet wat een zm is en wat een kliniek is. Zij denken bij een kliniek dat dat school is of een bedrijf. Dus ja.
Ze snappen dan weer wel dat ik niet meer bij me pa en ma woon. Omdat ze meningsverschil hebben.
Gr:Mr.S
Ik woon al bij Sophie momenteel. Al sinds een klein maandje. Me ouders waren heel duidelijk dat ze mij niet meer thuis wou de hebben en ik kan ook niet hun thuis negeren. Dus ben ik van me kliniek naar Sophie toe gegaan en 3x in de week ga ik naar Bas (psycholoog van het psychiatrische ziekenhuis).
Me opa en oma weten eigenlijk niet zo goed wat ze ervan moeten vinden. Ze weten dat ik in een kliniek hebt gezeten en dat ik een zm poging hebt gedaan. Maar op een of andere manier begrijpen ze het niet. Ze zijn dan ook al 89 en 90 jaar dus ze vergeten het een en ander best snel.
Maar ze snappen niet wat een zm is en wat een kliniek is. Zij denken bij een kliniek dat dat school is of een bedrijf. Dus ja.
Ze snappen dan weer wel dat ik niet meer bij me pa en ma woon. Omdat ze meningsverschil hebben.
Gr:Mr.S
Bladzijde 2 / 4
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
