Heyy allemaal,
Ik zag laatst een topic met samen een verhaal maken, en ik heb daar iets in gepost, maar dat topic werd de hele tijd gecheckt omdat er de hele tijd gequoteerd werd, dus mijn vraag is, als je verder schrijft met het verhaal kan je dan gewoon de tekst kopiëren en niet quoten?
Het voelt alsof ik in de diepte val, mijn gevoelens, mijn hoofd, alles is in de war. Wie ben ik? Wie moet ik zijn? Ik zit in de auto, op weg naar een plek waar mijn ouders me gaan dumpen. De regen tikt op het raam, ik kijk naar buiten en terwijl ik de muziek uit mijn koptelefoon opzet voelt het alsof ik doodga. Ik ben Sil, ik ben een Bi jongen van 15 jaar oud, en ik ben een probleem kind, ook al wil ik het niet, er gebeurt alsnog van alles, en het enige wat ik ben is een last. Het voelt alsof mijn dromen in duizend stukjes uiteen vallen. Ik weet ik ben sterk, maar dat betekent niet dat ik de wereld op mijn schouders kan dragen. Huizen, bomen, boerderijen, steden, auto's, dorpen, alles flitst voorbij. Ik weet niet hoelang we in de auto zitten, maar we stoppen. Ik doe mijn gordel los en stap uit. Ik sta zonder jas in de regen omhoog te kijken naar een mega gebouw. Op de poort staan letters: “Firebird” ik neem aan dat dat is hoe het hier heet, gelukkig niet iets van een naam als: “Het Geluk” mijn ouders pakken mijn koffers, en ik pak mijn rugzak. We lopen naar binnen en in de hal staat een meisje, ze is 1 kop kleiner dan ik. Ze heeft een vrolijke lach en loopt op ons af. Ze geeft mijn ouders en dan mij een hand. “ik ben Kayla, Josef is nog even aan de telefoon, dus loop maar met mij mee, hij komt er zo aan.” ze nam een koffer van mijn moeder over en liep voor ons uit. “Dit gebouw is nogal oudbollig, maar laatst is er een lift in gebouwd, dat is soms wat praktischer, ze drukte op het knopje en de lift ging open we stapten naar binnen, en Kayla zei tegen mij: “Druk maar op het knopje 4 als je dat graag wilt.” zei ze een beetje spottend, en er volgde een knipoog, ik bloosde en drukte op het knopje. “Dus jij bent Sil?” vroeg ze. Ik knikte, en keek weg. Toen we er waren wees ze mij mijn kamer, helemaal achterin de gang, hij was mega, en ik had een eigen wastafel. Ik had een ouderwets hemelbed. Ik dumte mijn rugzak op het bed, en mijn ouders gaven mijn andere tassen en koffers aan mij. “Liggen er verder nog spullen in de auto?” vroeg Kayla. Ik knikte van ja en we haalden ze op, toen we klaar waren gingen we terug naar beneden, en daar stond een vrolijke en een beetje gezette man klaar. “Hallo Sil toch? Ik ben Josef en ik ga met je ouders even de administratieve dingen afhandelen.” hij stak me een hand toe en schudde die hevig, met een lach zei hij er achteraan: “Hopelijk heeft Kayla jullie niet te erg omver geblazen met haar aanwezigheid.” hij knipoogde, en Kayla stond met open mond te kijken en stribbelde tegen: “Zeg jij. Kijk ik kan mijn uiterst bijzondere persoonlijkheid tenminste nog temmen, jij tot daaraan toe, moet je werk doen, zodat ik Sil een rondleiding kan geven en dat jij alles kan afhandelen.” ze stak haar tong uit naar Josef en hij zei achter zijn hand: “Niet te temmen die meid, ik zou oppassen met haar.” ik grinnikte. En zag dat Kayla met haar mond vol tanden stond. “Kom mee Sil.” ze gaf me een rondleiding, ze liet zien waar alle kamer waren, waar Josef zijn kantoor was en waar hij sliep, ze liet me de badkamers en wc's zien, ze liet me de bibliotheek zien, ze liet me de zolder zien, de keuken, de eetzaal, de Chillroom, de mega huiskamer, en een paar lege zalen die gebruikt konden worden voor van alles. Ze liet me ook een plaats zien het was in het dak gemaakt, en het was een plateau waar je naar de sterren kan kijken en je rust kan vinden. Ze vertelde me dat om 8:00 het ontbijt begon, en om 10:00 eindigde, en dat je dan gewoon om een bepaalde tijd kon binnenlopen, ook vertelde ze me dat de lunch om 12:00 begint en om 13:30 eindigt, en het avond eten om 17:00 tot 19:00 is. Verder legde ze uit dat je zo ie zo om de dag moest douchen, of in bad moest en buiten was er een bos, een meer, een voetbalveld, een zwembad, een een gras veld heeft, het ligt erg afgelegen. Ze gaf me een kaart van het gebouw voor als ik de weg zou kwijtraken en zei: “Als je iets van me nodig hebt ben ik in kamer 251 of ergens anders.” ik knikte en ging terug naar mijn kamer 143. Ik begon maar vast met het uitpakken van mijn koffers.
Wie maakt hem af?
-OnlyMe
