hooiii,

over de vraag van de oneindige dingen weet ik niet zo heel veel, wel kan ik je vertellen dat tijd iets is wat mensen hebben bedacht. het is bedoeld om niet te eindigen zodat we geen last hebben met kalenders. eigenlijk bestaat het dus niet, zie het een beetje als; het komt gewoon wel goed uit zodat je dingen kan plannen. als dat iets helpt. sommige mensen zeggen dat god het universum heeft gemaakt, anderen het pasta monster, en anderen de big bang. ik heb er geen flauw verstand van maar als ik uit ga van dat laatste dan was er altijd al iets. dat is toen ontploft en doordat alle stofwolken enzo door zwaartekracht bij elkaar kwamen kwamer er planeten en zonnen etc. het hoeft niet oneindig te zijn maar wel behoorlijk lang, maar heb er eigenlijk gen verstand van dus doe er mee wat je wilt.

ik heb zelf ook wel eens paniek aanvallen door een trauma, en heb ooit geleerd dat je alles wat je weet moet opnoemen. mijn naam is... ik woon in... ik ben geboren in... ik zit op school, ik studeer dit. ik ben bevriend met... ik vind deze artiest leuk, ik houd van lasagne etc. en als je in paniek raakt omdat je het niet meer snapt. probeer dan wat je er wel aan snapt op die manier op te noemen. het werkt bij mij altijd heel goed.


ik hoop dat je hier iets aan hebt

Hee,

Je denkt aan het leven en het universum en dan voornamelijk aan de dingen die jij niet kan bevatten. Hierdoor verlies je de controle die je dacht/denkt te hebben, waardoor je volledig in paniek raakt. Dat kan ik begrijpen.

Want ja, wij mensen, zijn maar van die nietige wezens, ten overstaan van de wereld, het universum en alles daarbuiten.

De mens heeft nu eenmaal een grens. Wij kunnen niet alles bevatten. Als je iets van jezelf vraagt wat je eigenlijk niet kan, dan ontstaat er stress. Zo simpel is dat eigenlijk.

Waarom focus je je op alles wat je niet kan bevatten, terwijl er ook zoveel is wat je wel kan begrijpen? Ik bedoel dit niet als een verwijt. Iedereen denkt wel eens aan het oneindige, ik ook. Ik zie alleen niet in, waarom je jezelf er zo door zou laten beperken.

Ik vind het leuk om te filosoferen over de oneindige onderwerpen, juist omdat het je zo vrij laat. Ik laat me er niet door beperken, ik laat me erdoor verrijken. Ik zie het als een uitdaging om er over na te denken, maar ik zie het nooit als een opdracht om alles te begrijpen, dat kan simpelweg niet. Ik zeg niet dat jij dit wel zo ziet, maar ik zou het je gewoon gunnen dat je het los kon laten dat je het niet kan begrijpen.

Helpt het voor jou in het algemeen om hier met mensen gesprekken over te hebben of heb je eerder het gevoel dat je er niet over na wil denken en het het liefst wil vergeten?

Ik hoop dat je het ooit los kan laten,
Gr. Pin

MMaar stel dat de toekomst heel mooi is, dan zou je dat toch willen weten?

Ik kan me voorstellen dat dat geminimaliseer helemaal niet fijn is. Het moet erg frustrerend zijn.

Volgens mij maken mysteries deel uit van de wereld, en zijn ze daarom in zekere zin normaal. Dat maakt ze echter niet minder eng.

Accepteren dat je iets niet weet is moeilijk, maar het kan zeker. Het is hoe het is, en dat wij, mensen, niet alles weten, vind ik ergens wel logisch. De wetenschap staat verder dan ooit, meer en meer vragen worden beantwoord. Bij deze antwoorden komen weer nieuwe vragen, die we op hun beurt weer kunnen beantwoorden. Het kan interessant zijn hierover na te denken, zolang het je geen naar gevoel geeft.

Het is ok om ergens over na te denken, en het dan even te laten rusten. Als je het moeilijk krijgt, mag je gerust even pauze nemen. Inzien dat er heel veel is dat we niet weten, is heel wijs.

Groetjes
Kenshin

en als ik vragen mag wat vind je er zo eng aan? dat je het niet weet of dat je bang bent dat het antwoord verkeerd is?

eerlijk gezegd, ik kan voor jou geen oplossing vinden, dat moet je helaas wel zelf gaan doen.
als mensen straks gaan zeggen dat we leven omdat... is dat hun geloof/gedachte, dat hoeft niet voor jou waar te zijn en daarom vind ik het moeilijk mij in te beelden hoe jij je voelt

ik wil je niet forceren dingen op te zoeken tegen je wil in, en ik vind het wel iets moeilijker om mij in jouw situatie te plaatsen omdat ik niet weet hoe jij je voelt

kijk dat snap ik, en juist al ga je iedereens theorie vergelijken kan je achter je eigen antwoord komen

mag ik vragen waarom jij het niet wilt opzoeken/onderzoeken?

ik snap je wel, maar ik weet dan ook niet heel erg hoe ik je verder kan helpen aangezien je nu een beetje vastloopt omdat je het opzoeken moeilijk vind maar wel de antwoorden wilt weten

kijk ik wil echt niet lullig/forcerend overkomen maar al wil je weten hoe het zit moet je er naar zoeken, zoeken naar wat jij waar vind en waar jij je antwoorden in vind.
dan kan je het accepteren met de antwoorden die je hebt maar sommige mensen accepteren ook dat ze het gewoon niet weten

ik snap wat je bedoeld hoor, en voor heel veel mensen is t echt niet normaal.

ik vind het zelf moeilijk om over te praten want al zou ik mijn eigen standpunt innemen weet ik zeker dat mensen mij zullen gaan haten of discussies zullen starten tegen me en daar heb ik even geen zin in.

want je kan proberen is het gewoon te accepteren zoals het is, of echt gaan graven naar voor jou feiten en de waarheid. ik weet zeker dat er heel veel mensen zullen zijn die je ermee willen helpen. ga alleen geen dingen tegen je zin doen, en bespreek dit zeker met een psycholoog want die zou je er ook mee kunnen helpen