Hey @Spookyzx 

Sorry voor de super late reactie, maar thx dat je nogsteeds aan me denkt

Ik leef nog, maar dat is het ook wel zo'n beetje, ik heb eigenlijk geen idee waarom ik echt nog leef, uiteindelijk ben ik toch bang voor de dood ofzo omdat ik alles wat in mn hoofd afspeelt uiteindelijk nooit uitvoer

Uiteindelijk ga ik nu niet meer naar de psycholoog, maar ik zit wel bij een slaapcentrum ding met een slaap psycholoog omdat ik nog steeds echt niet slaap in nachten

Er is dus praktisch niet echt veel veranderd, er gaat geen dag voorbij dat ik geen zelfmoord wil plegen

Ik ben die corona nu ook al echt helemaal zat en het enige waar ik me nog een beetje op verheugde was comic con, en dat is nu al 3x verplaatst en gaat wss gwn helemaal niet meer door zo

Ik weet niet meer echt wat ik op dit forum moet schrijven omdat het niet is alsof iets hierop mij gaat helpen ofzo, maar het is toch kinda goed om te weten dat er tenminste nog iemand aan mij had gedacht als ik toch al wel dood was

Heyo,

Sorry voor me late reactie ben wat minder actief hier momenteel. Wat leuk dat je kaartjes hebt gekocht voor de comic con. Als wie ga je als cosplayer? Ik heb zelf ook kaartjes voor de comic con, misschien zie ik je wel haha. 

Ondanks dat het misschien niet goed klinkt dat je via deze weg verder gaat, denk ik dat het ergens wel goed is. Ik denk dat het beter is om het even allemaal te laten gaan. Ons leven is nou eenmaal een grote ellende. Dan kun je er beter mee leren omgaan dan dat je allemaal oplossingen probeert te zoeken die uiteindelijk toch niet veel helpen en je leven hoogstwaarschijnlijk alleen maar kutter maakt (als het mislukt). 

Dat je jezelf al een week niet meer hebt gesneden is goed nieuws. Hopelijk houdt je het vast. Misschien ga je je weer iets beter voelen als je van al die nutteloze medicatie en psycholoog af bent. 

Ik hoop natuurlijk wel dat je het langer dan 2 maanden blijft volhouden. Dus als je een update wilt geven, of wilt praten, dan ben ik er altijd voor je!

Ik weet niet of ik je altijd beter kan laten voelen, maar wil zeker wel me best doen!

Sterkte K1R1TO!!

Spookyzx.

Hey,

Ik heb dit topic een tijdje gevolgd en denk nu toch wat toe te kunnen voegen.

Je schrijft dat je psycholoog niks doet, nadat je hebt verteld zelfmoord te willen plegen. Het is best stom, maar de meeste psychologen ondernemen pas iets wanneer jij iets zegt, waardoor het urgent wordt. Dus als je zegt dat je vandaag of morgen iets van plan bent en niemand je eigenlijk om kan praten. (Of wanneer zij dit vermoeden bij jou hebben, ook al geef je het niet toe.)

Ik denk dat de psycholoog van Spookyzx hem gewoon wat beter kende en daarom meteen snel actie ondernam. Hij achtte het een groot risico. 

De keren dat ik naar de crisisdienst moest, was mij letterlijk de "vandaag of morgen vraag" gesteld. Ik kon niet beloven niks te doen, vandaag of morgen, dus moest ik naar de crisisdienst (niet opgenomen, maar wel beoordeeld). 

Als ik zo jouw topic lees, klinkt het wel urgent. Als je het daarom op de "juiste" manier (voor hen) vertelt, heb je een grotere kans dat ze actie ondernemen. Ze willen jongeren alleen als laatste redmiddel opnemen, dus als ze denken dat je "alleen" zelfmoorgedachten hebt, zal dat niet genoeg zijn vrees ik. 

Bel iemand, mail iemand, zoek iemand op. Vertel diegene dat je NU hulp nodig hebt. Leg de noodzaak uit. Maak ze duidelijk dat het fout gaat als er niks gebeurt.

Ik snap dat je dit kut vindt, omdat je vader niet thuis is, maar het is wel de beste optie. Jij bent het belangrijkste op dit moment, ook al ben je het daar waarschijnlijk niet mee eens, door een negatief zelfbeeld. Je moet nu even aan jezelf denken als je beter wil worden. Daar zullen je naasten alleen maar van profiteren. Ik denk dat je vader liever hoort dat je zit opgenomen dan dat je dood bent. 

Als je psycholoog dus niks doet of niet bereikbaar is, ga dan naar de huisarts. Ik ben nog nooit via een psycholoog bij de crisisdienst gekomen. Altijd via de huisarts. Zij kunnen dat dus ook gewoon.

Hopelijk heb je hier wat aan,

Gr. Pin

Oja dat klopte dat vertelde je de vorige keer dat je pa weg is voor 2 weken. Dat is ook erg vervelend. Dus opname is geen optie. 

Je zou echt die 2 weken nog moeten wachten dan. En als het echt niet meer lukt en je staat 100% op het punt om onmiddelijk je leven te beëindigen,  stel je zelf dan alsjeblieft de vraag van wat ga ik doen?;

Doe ik dit en ga ik verder, dit is het gene wat ik het liefste wil, nooit meer ergens last van hebben, want na de dood is altijd alles beter. Alleen me moeder zal me levenloze lichaam morgen aanvinden, misschien wel met een zooitje er om heen. Pa is er niet dus ma moet het zelf en alleen verwerken, wil ik haar dat aan doen?

Of je zegt nee gvd, loopt naar je ouders slaapkamer maakt de deur open, maakt je ma wakker en vertel het hele verhaal. Vertel dat je zelfmoord wilt plegen en dat die stomme psycholoog je nergens mee wilt helpen. Resultaat hier is dat je moeder geschrokken zal zijn, maar wel blij is dat je deze keuze hebt gemaakt. Ze zal je willen helpen, en je pa kan misschien eerder naar huis komen. Samen kunnen jullie dan kijken wat het beste is.

Kies je er dan uiteindelijk alsnog voor de eerste keuze dan is het eind resultaat hetzelfde, maar weten je ouders ook hoe het met je zat, en ze zijn dan samen om het te verwerken.

Heey,

Ik vind het echt kt om te lezen dat er weer niks is gebeurt. Ik snap het niet. Ik begrijp het niet. Waarom doet een psycholoog niks met deze informatie. Als iemand tegen zijn of haar psycholoog zegt dat je dood wilt, dat je je zelf snijdt omdat je alles en iedereen om je heen haat, dan zou je als psycholoog zijnde toch wat doen? 

Het enigste waar ik zelf nog aan kan denken is om je huisarts te bellen en te vragen of je zo snel mogelijk opgenomen kan worden. Dat is de enigste manier die ik nog weet. Of je moet nog een week wachten en dan letterlijk tegen je psycholoog zeggen dat als je nu geen hulp krijgt, dat je dan zelfmoord gaat plegen vandaag nog ( niet echt natuurlijk). 

Waarom zelfmoord plegen zo moeilijk is? Ik weet niet, ik denk zelf dat het allemaal niet zo heel moeilijk is, maar dat je gewoon die stap moet durven te zetten, en bij sommige gaat die stap zetten makkelijker en sneller dan bij andere.

Dat gedeelte van je doder maken elke dag herken ik zelf volledig. Ik deed en doe dat ook, Ook via het snijden, elke dag een stapje verder, proberen om het gevoel van pijn en verdriet kwijt te raken, en als dat is gelukt dan is de stap ineens stukken dichterbij.

Natuurlijk is dat niet de bedoeling, en zelf ben ik er ook niet veel mee bezig, en ik hoop ook dat jij die stap niet gaat zetten ook al wil je het nog zo graag. Ik hoop ook echt dat er meerdere en andere forumleden die kennis hebben van deze situatie hun ervaring hier delen, zodat je misschien wat hebt aan hun tips. Mijn ideeën lijken tot nu toe allemaal te mislukken en dat vind ik erg vervelend voor jou!

Spookyzx.

Hoi K1R1T0,

We lezen dat je in een lastige situatie zit. Het is goed om te zien dat je hier over in gesprek wilt gaan.

Als je hierover wilt praten kun je elke dag tussen 11:00 en 21:00 gratis en in vertrouwen bellen (0800-0432) of https://www.kindertelefoon.nl/13-18/chat/. Je bent ook welkom om te bellen (0900-0113) of chatten (www.113.nl) met 113 Zelfmoordpreventie. Zij zijn gespecialiseerd in het praten over zelfmoord en zijn dag en nacht bereikbaar. Je kunt bij hen ook gratis een online therapie volgen: dan spreek je meerdere keren met dezelfde psycholoog en blijft nog steeds anoniem.

Hartelijke groet en veel sterkte,
Laura
De Kindertelefoon

Ik wil zo graag gwn dood zijn

Maar waarom is het zo moeilijk om zelfmoord te plegen? Alleen maar omdat ik toch nog geef om de mensen die om mij geven, alleen dat maakt alles gwn stommer, het zou me niet moeten boeien want ik ben dan toch dood.

Nu maak ik mezelf langzaam elke dag doder in mn hoofd door mn halve armen open te snijden en mn zelfmoord te plannen en mezelf te haten

Niemand kan me meer helpen en ik zit gwn vast en zelfmoord is de enige weg hieruit en ik kan het niet doen en ik weet niet waarom want het zou alles gwn beter maken

Heey,

Ik hoop dat je psycholoog verder gaat vragen over je gezondheid zodat er hopelijk een verandering komt. Toch ben ik wel blij om te lezen dat je nog steeds die momenten hebt dat je toch liever geen zelfmoord pleeg, en dat je graag hulp wilt. 

Ik heb die wisselende gedachten ook erg veel. Zelfs nu nog. De ene moment zie ik een hele toekomst voor me, en het andere moment zit ik al met verschillende voorwerpen in me hand klaar om zelfmoord te plegen. Gelukkig kan ik mezelf elke keer herstellen van die gedachtes. Hopelijk lukt jou dat ook nog zo lang mogelijk.

Ik moet zeggen elke keer als ik een topic zie over zelfmoord denk ik van hoe zou het toch gaan met jou. Ik gun je echt het beste, en zou ook graag zien dat je je snel beter gaat voelen!

See ya!

Spookyzx.

Heey @K1R1T0 ,

Ik vroeg me af hoe het nu met je ging? Heb je nog steeds erge drang om zelfmoord te plegen?

En heb je al met je ouders, of de huisarts gepraat over je situatie?

Je zal het berichtje vast ontvangen. 

See Ya!

Spookyzx.

@Spookyzx 

Ik heb vorige woensdag alles aan mn psycholoog verteld.
Maar er is helemaal niks gebeurd, ik krijg alleen mogelijk wat slaapmedicatie ofzo en ik moet de volgende keer (over 2 weken pas) dingen uit een boekje bespreken ofzo.
Ik wou dat ik was opgenomen, dan was ik nu gwn niet weer hier, dan veranderde er miss ook maar iets aan mn leven, het boeit niet of dat nou positief of negatief zou zijn
Ik ben nu weer gewoon aan het wachten tot er iets gebeurd, maar mn hoofd en mn gedachten worden steeds erger, en ik moet of gwn zelfmoord plegen of ik moet serieuze hulp krijgen ofzo
Maar nu is mn dag gwn alsof er niks is gebeurd, Ik ga gwn naar school en wacht af tot het nacht is zodat ik dan weer af kan wachten tot het ochtend is en in de tussentijd word ik mentaal gestoord en depressief en snij ik mezelf en huil ik
Ik wou dat er iets ging veranderen maar er is niks gebeurd, want ik kan dit gwn niet meer, ik heb gwn geen idee meer wat ik nu moet doen.

Hoeveel mensen zitten er trouwens op zo'n afdeling? en zijn het allemaal leeftijdsgenoten of ook volwassenen enzo?

Heyo,

maar ik ben nu bang dat als ik het vertel ik er meteen heen moet ofzo maar dat wil ik ook echt niet.

Daar bedoel je mee van meteen opgenomen worden, of meteen naar de psycholoog toe? Als het, het eerste is dan ja, daar kan je vanuit gaan. Ik weet niet hoe jij de situatie uitlegt aan je psycholoog, maar als je het vertelt zoals je hier ook doet op het forum, en aan die mevrouw vermeld dat je 2 dagen geleden op het punt stond om zelfmoord te plegen, dan moet er bij haar ook een belletje afgaan van oh dit is acuut, we moeten er nu meteen iets aan doen.

Als jij de zelfmoord poging achterwege houdt dan kan het ook zo zijn dat ze eerst met jou in gesprek willen voordat ze actie ondernemen. Het is maar net hoe jij het vertelt. En vertel je alles, of hou je een paar dingen achter. Soms is een klein beetje achterhouden totaal niet verkeerd. Nadat ik 4x was opgenomen geweest was ik er wel klaar mee. Dus ik vertelde ze niet meer dat ik mezelf nog steeds snijdt, en dat ik nog steeds last had van sommige symptomen, had ik dat wel vertelt, dan zat ik nu waarschijnlijk nog steeds opgenomen. 

Je hoeft ook niet alles in 1 keer te vertellen, dat kan ook in delen. Als jij morgen naar die psycholoog toe ga en vertelt dat je last hebt van suïcidale gedachten, dan is dat al een hele grote stap van jou die jij hebt gezet. Als je dan ik noem maar wat volgende week weer gesprek hebt, dan kan je de psycholoog vertellen over dat je je ook snijdt. 

Een opname is ook niet perse om leuk te zijn. Het is meer een noodstop voor jou. Om even alle ellende om je heen te vergeten, en alles even te laten zakken. Het is een plek waar je voor een paar weken echt even alleen aan je gezondheid hoeft te denken. Voor de rest niks anders. En ik denk dat het ook fijn is voor jou, omdat je dan ook die neppe identiteit af kan doen. Je hebt dan echt de tijd om te kijken van wat gebeurd er als ik me echte zelf laat zien. Gaat het niet zoals je wilt, dan kun je dat aangeven, of je zet hem weer op.

Dus samengevat. Je moet voor jezelf eerst de keuze maken van ik wil wel of niet opgenomen worden. Dan kun je het gesprek met je psycholoog aan gaan. Doe je dit in kleine stapjes dan is de kans dat je wordt doorgestuurd naar de crisisdienst niet erg groot. vertel je alles in 1 keer + de zm situatie van 2 dagen geleden, dan is de kans groot dat de psycholoog in contact ga met de crisisdienst en dan wordt je opgenomen. Op de gesloten afdeling.

Als je het in delen trouwens doet, dan kan je na de hand alsnog vragen of je misschien opgenomen mag worden, omdat je denkt en hoopt dat het beter voor jou is. Dan kom je denk ik op een open afdeling.

De eerste stap is altijd het moeilijkst, dat is met alles zo.

See ya!

Spookyzx.