Vraag

hoe is het om opgenomen te worden?

  • 7 January 2020
  • 29 reacties
  • 666 Bekeken


Toon eerste bericht

29 reacties

Jemig echt een lange reactie. Oeps sorry daarvoor. Maar hier staat eigenlijk alles in wat ik weet over opgenomen te zijn, mijn eigen gevoel en mening. Ik hoop dat je er wat aan hebt, en andere misschien ook.

Als je nog verdere vragen hebt stel ze gerust. Ik probeer dan het antwoord iets korter te maken haha😅

See ya!

Spookyzx. 

Heey K1R1TO,

Ik ben blij om nog wat van je te horen hier! Ik dacht even van dat je maybe was gebant hier. Maar gelukkig niet.

Ik ben zelf verschillende keren opgenomen geweest.  Alles bij elkaar bijna een halfjaar.

Het beste is dat je morgen (woensdag) met je psycholoog in gesprek gaat en eerlijk durft te vertellen dat het helemaal niet zo goed met je gaat. Dat je zelfs van plan was om zelfmoord te plegen. Je kan hem/ haar ook vertellen dat je je zelf snijdt, en voelt dat je snel hulp nodig hebt.

Ik moet hier wel bij zeggen dat nadat je dit hebt gezegd, en vooral echt 100% eerlijk bent geweest dat alles redelijk snel kan gaan.

Mijn ervaring was dat ik een gesprek had gewoon om te praten over dingen die ik opmetkte. Daarna vertelde ik die man dat ik een zm poging heb gedaan 2x aan toe.  Dit was niet helemaal waar, maar ik wou erg graag opgenomen worden. Alleen ik had er niet op gerekend dat het zo snel zal gaan. Mijn psycholoog stond op en belde meteen met een aantal mensen. Nog geen 10min later zat ik samen met die psycholoog en psychiater met een aantal andere mensen in 1 ruimte.

De bedoeling was dat ik aan hun uitlegde dat ik een zelfmoord poging had gedaan, hoe en vooral waarom. Ik mocht daarna niet meer na huis. Ook niet als me ouders me kwamen ophalen, dat zou te gevaarlijk zijn geweest. Ik werd zelf opgenomen in een geslotenafdeling. 

Er zijn zover ik weet 2 soorten afdelingen. De gesloten en de open afdeling. Ik heb op beiden een poos gezeten, vooral de gesloten afdeling het langst.

Gesloten afdeling.

Hier kom je eigenlijk meestal als eerst als je situatie acuut is. Levensbedreigend. Ik denk als jij echt eerlijk bent dat je dan hier ook als eerste komt. Een geslotenafdeling lijkt op eerste gezicht vreselijk. Je mag niet naar buiten de eerste week. Daarna hooguit onder toezicht. Dus dan moet er iemand met je mee. Je mag niet de hele dag op je kamer zitten. Ze hebben een woonkamer waar ook andere mensen of jongeren zitten. Bij ons hadden ze zelfs meerdere woonkamers. 2 grote, in de 1e zat iedereen bijna altijd, in de andere niet. Daar had ik me PlayStation aangesloten op de tv, dus zat daar zowat de hele dag maar te gamen.

Je gaat elke ochtend, middag en avond samen met de andere bewoners eten. Je moet hooguit helpen met de tafel dekken en opruimen.  Daarnaast krijg je een maaltijd voor geschotelt in kant en klare bakjes. Dit klinkt nieg lekker, maar ik moet zeggen dat het altijd best lekker was.

Omdat jij jezelf snijdt mag je denk ik niet in de buurt komen van scherpe voorwerpen, of überhaupt die dingen bezitten. Voor dat je wordt opgenomen, moet je ook al je scherpe voorwerpen afgeven. Je kan natuurlijk altijd iets kleins achterhouden zoals ik ook deed.  Maar verstop het dan niet in je broekzakken. Zelf hoefde ik ook niet te helpen met de tafel op en af te ruimen, omdat ik geen mes, vork of lepel mocht vast houden. 

Hoe je dagen eruit gaan zien,

Opstaan rond 9.00. Half 10 ontbijt. Daarna uurtje rust. Dan kon je bij ons kiezen tussen 2 dingen.  Of creative of sport. Creatief is als tekenen, of schilderen, of zelfs knutselen. Sporten was bij ons een fitness zaal waar je een uurtje kon sporten. Dan middag ontbijt. Weer uurtje rust. Daarna kon je gaan wandelen of weer creativiteit. Nou ik mocht absoluut niet naar buiten dus wandelen ging niet door voor mij. 

Je kan ook zeggen van nee ik blijf gewoon hier in de woonkamer zitten. Ik deed dit vooral in de middag.  Daarnaast heb je ook elke ochtend, middag, avond en als je gaat slapen een medicijnen ronde. Je komt dan je medicijnen ophalen. Als je hier natuurlijk voor openstaat. Ik zou je aanraden om dit wel te doen. 

In je kamer staat een bed, een tafel, 2 stoelen,  en een kast. Als je een beetje geluk hebt, is er op je kamer, achter een deur nog een wastafel, wc, en douche. Volgens mij is het zo dat als je op je kamer bent dat de verpleegkundigen je elke 30 min komt bezoeken. Bij mij was dit 15min omdat ik een speciaal geval was. Dit gaat trouwens de hele dag en nacht door. Dus ook 's nachts komt iemand kijken of je slaapt, wakker bent, en zo ja, wat je doet. 

Bijna elke dag zal je een gesprek hebben met een psycholoog of verpleegkundige. Ze vragen dan of je behoefte daarin hebt. Ik wou dat wel graag, omdat het best heftig en snel allemaal was gegaan. Het ene moment zit je thuis en is er niks aan de hand, het volgende moment zit je opgesloten met vreemde mensen en mag je je ouders niet zien. (Voor mij me opa en oma). 


Mijn mening over de gesloten afdeling is dat het misschien klinkt als een gevangenis, en geen vrijheid.  Maar dat is het echt niet. Ik vond en vind de geslotenafdeling de beste plek om opgenomen te zijn. Mensen geven extra aandacht aan jou, je kan praten met andere jongeren over hoe zij omgaan met de situatie, of misschien hebben ze wel tips over sommige dingen. Je krijgt steun van de psycholoog en psychiater. Ik vond het echt de prettigste plek van alle opnamens.

☆☆☆☆\☆ <- Als je het een rating wilt geven eigenlijk 4,5 ster.


Dit wordt een lange reactie excuses!

Open afdeling.

De openafdeling is heel anders dan de gesloten. Je hebt mega veel vrijheid. Je mag naar buiten zolang je vertelt wat je gaat doen en hoelang je weg bent. Je kan ook op je kamer zitten en de hele dag in bed blijven bijvoorbeeld. Nog steeds heb je wel het ochtend, middag, avond eten en medicijnen ronde. En dat iemand komt kijken dit is dan elk uur. En in d nacht 2x. Ook het eten blijft het zelfde, maar je mag bijvoorbeeld wel naar de supermarkt (als er 1 in de buurt is) en eten en drinken kopen. Je tas wordt wel gecontroleerd. Ook heb je nog steeds gesprekken met iedereen. Dus eigenlijk is het veelal hetzelfde alleen je hebt je vrijheid terug.


Dan heb je nog een andere afdeling die ook open is. Deze is voor als je thuissituatie geen optie is. Of al je het idee hebt van het gaat goed, maar ik wil toch die extra steun hebben. Je hebt dan net als hierboven alles hetzelfde.  Behalve het eten en vrijheid. Er wordt zelf elke avond gekookt door 1 van de jongeren. Ik heb in de 2 maanden dat ik daar zat geen 1x gekookt. Maar als je het leuk vindt why not. Je vrijheid is ook anders. Je hoeft alleen aan te geven wanneer je weggaat en hoelaat je denkt terug te komen.  Je kan altijd bellen dat je wat later bent. Bij ons was het wel dat je voor 22.30 terug moest zijn omdat anders de deuren opslot gingen en je niet meer na binnen kon. 

Ik raad je niet aan om buiten te blijven, want ze gaan geheid opzoek naar jou, en als je je telefoon nief opneemt en totaal niks van je laat horen, dan bellen ze hoogstwaarschijnlijk de politie. 


Mening over openafdeling is dat het prettig is omdat je je vrijheid terug hebt. Maar aan de andere kant erg saai is omdat je geen schema meer hebt. Je hebt wel trainingen over hoe om te gaan met dit en dat. Vooral op de openafdeling zit je echt te hopen dat je weer een gesprek hebt met je psycholoog.

☆☆☆\☆☆ <- 3 sterren. Eenmaam op de openafdeling kan je wel alvast blij zijn dat je waarschijnlijk snel naar huis mag!


Qua bezoek.

Wij hadden dat je ouders, vrienden of wie dan ook je elke avond vanaf 19.00 mochten bezoeken, je kon dan zitten op je eigen kamer, of in 1 van de woonkamers.  Tot en met 21.30 was het bij ons. En met uitzondering kon het wel is zijn dat je in de middag bezoek mocht ontvangen. 

Je krijgt een kluisje in de woonkamer. Tenminste dat was bij ons zo. De sleutel krijg je in eerste instantie niet. In het kluisje gaan al je voorwerpen en snoertjes. Ik moest ook me potloden,  en zelfs me gum erin leggen, samen dus met de snoeren. Ik mocht 1 snoer houden voor me telefoon om die op te laden. De volgende ochtend kon je vragen of je dd snoeren terug mocht. 


Er kan altijd wat geregeld worden met school. Je kan bijvoorbeeld na school worden gebracht en worden opgehaald. School houdt je dan wel in de gaten en je mag niet van heg plein af.

Je vrienden zullen het begrijpen en misschien willen ze je ook wel bezoeken. Ik geef toe dat het kan zijn dat je enkel vrienden verliest, maar vraag je dan ook af of het dan wel echt je vrienden zijn? Ik heb 2 vrienden verloren tijdens me opname. Maar de rest bleef gewoon, kwam is op visite en via social medi hadden we veel contact.

 

Je ouders zullen vast even moeten slikken. Maar dat is logisch. Jij denk ik ook wel. Na zolang die identiteit op te hebben gehouden en nu voor het eerst eerlijk zijn, ja dat is een verandering en dat komt voor jullie beiden wel binnen. 

Het belangrijkste is dat je anders gaat kijken naar hoe jij in het leven staat. Misschien dat je uiteindelijk geen zelfmoord ideeën meer hebt en weer nadenkt over een leuke toekomst.

See ya!

Spookyzx.

Oh vergeten te vermelden. Een gemiddelde opname duurt ongeveer 3 weken. Als je gesloten opgenomen wordt waarschijnlijk 4 tot 5. Waarvan 3 of 4 weken gesloten en 1 week open. Of zoals de psychologen zullen zeggen:" Je zit hier net zolang als het nodig is. Dit kan 3 of 4 of 5 weken duren." 

 

Ik was klaar om zelfmoord te plegen maar heb het uiteindelijk niet gedaan, ik durfde het niet, en ik haat mezelf ervoor, maar daardoor besefte ik ook dat als ik dit niet ga doen ik echt gwn serieuze hulp nodig ga hebben, maar ik durf dit eigenlijk niet aan mn ouders te uitten enzo, aangezien zij geen idee hebben dat dit zo serieus speelt.

 

Ik ben blij dat je nog op deze wereld staat, al zie jij het nu even anders.  Je kan ook eerst naar je psycholoog gaan en dan samen met je psycholoog je ouders inlichten tot de hoeveelheid die zij zouden moeten weten over de situatie. Het fijne van je psycholoog is dat zij niet zichtbaar  boos of juist extreem verdrietig horen worden. 
 

@Spookyzx heeft me kinda geholpen met mn beslissing, hij had het erover dat het misschien een optie was om me te laten opnemen, alleen eigenlijk ben ik hier best bang voor. (Maar in ieder geval super bedankt, ook dat je uberhaupt nog reageerde op mn topic zo laat).

Ik denk nog steeds niet dat ik beter ga worden of dat ik de optie van zelfmoord helemaal uitslaat tho, ik heb nog steeds even heftige gevoelens en mn leven is nog steeds gwn een mess, alleen een vriend zij tegen me dat ik niet weg kon gaan zonder alles te hebben geprobeerd, en ik moet dit doen voor mn ouders en voor hem, en erna kan ik nog altijd mn leven beëindigen.

Ik ga woensdag proberen alles te vertellen aan mn psycholoog maar ik weet ook niet echt hoe.

 

 

Wat ik vaak doe is dat ik iets zeg wat het nog niet helemaal is, maar waardoor ik het wel verder moet vertellen. Ikzelf ben namelijk ook iemand die dat soort dingen niet uit zijn strot weet te krijgen. 
 

Ik ben gwn bang en ik wil mn leven niet nog meer verpesten, het word er sws ook niet beter van maar daar moet ik gwn mee leven, maar wat als mn vrienden me helemaal gaan negeren ofzo als ik er uiteindelijk weg ga, of als het mn ouders helemaal kapot maakt om dit te beseffen?

 

Ze zullen je allemaal alleen maar willen helpen. En ja ze zullen verdrietig zijn en bezorgd, maar het zal ze pas echt kapot maken om er pas achter te komen, wanneer jij zelfmoord pleegt. En je hebt hulp nodig en ik weet zeker dat je ouders je maar al te graag helpen. 
 

Maar mn hoofdvraag is hoe het is om opgenomen te worden, en hoe dat je leven aanpast enzo, ik ga al bijna niet meer naar school dus dat is in ieder geval niet echt een probleem, maar gwn wat is het? En krijg je nog contact met mensen? En hoe proberen ze je te helpen? En hoe kom je er uberhaupt??


Dat weet ik niet, ik ben namelijk nog niet opgenomen. Dus  daarvoor zou iemand anders moeten reageren. 

 

Ik heb praktisch gwn een idee in mn hoofd van een soort arkham asylum voor mentaal gestoorden tbh maar ik weet echt niet wat ik ervan moet verwachten.

Ik weet wel dat het dat in ieder geval niet is. 
 

Xx me. 

En als je erheen gaat moet je dan meteen stoppen met snijden? Want ik word echt helemaal psycho messed up als ik het te lang niet heb gedaan en ik heb het gwn nodig.

En ik weet dat het slecht is enzo maar ik heb ook vaak genoeg geprobeerd om te stoppen maar ik kan het echt niet.

Reageer