Ik word steeds vaker boos en mijn zusje rent steeds vaker weg. We worden niet meer naar geluisterd. De persoon met wie ik mijn hele leven heb meegemaakt en altijd naar mij luisterde en aanmoedigde doet dat niet meer. De vrouw wie mijn leven een nut gaf voor zoveel jaar wilt nu liever dat ik verdwijn. Mijn moeder geeft geloof ik niet meer om mij en m'n zusje. Omdat wij te boos zijn. Omdat wij te veel zeiken. Omdat zij niet meer ons als prioriteit ziet of wilt zien.
Ik zit nu vollop te huilen. Vandaag is het weer mis gegaan. Het begon zo: mijn moeder liet haar geboorte outfit zien voor haar baby. Ze is zwanger. En ze begon over haar dag gister. Ze zei "Ik heb rustig kunnen avondeten zonder gezeik" ze had iedereen behalve ik en T(m'n zusje) meegenomen. Ze had zonder iets te zeggen avond gegeten bij de ikea. T vroeg waarom ze ons niet meer meenam om leuke dingen te doen zoals de ikea. M'n moeder zei "jullie mochten wel mee maar waarom zou ik" dat zijn tegenovergestelde.
Ik werd daar wel een beetje boos van want ze bleef eigenlijk maar zeggen jullie mochten mee maar ik zei niks en ik wil niet dat jullie mee gaan want jullie zijn het gewoon niet waard. Ik dacht "Waarom niet waard?". Het kwam vanwegen de keren dat ik lichamelijk agressief(?) Werd en mijn zusje weg rende. Blijkbaar luisterde we toch niet naar haar. Ik dacht echt wtf. Ik deed zo omdat er niet naar mij geluisterd werd.
Ik werd boos en deed echt serieus mijn best om rustig naar mijn kamer te gaan maar dat lukte niet. Echt niet. Ik was gewoon zo gekwetst want voor mijn gevoel zat ze eigenlijk mijn gevoelens maar ook die van T (die op dat moment al een tijdje stil was gevallen om naar dit schouwspel te kijken) belachelijk te maken.
Ik smeet de deur dicht. Dat was hoe ik mijn woede eruit kreeg. Maar mijn moeder begon door de deur heen te schreeuwen met allerlij dreigementen en ik probeerde haar te laten stoppen. Ik zat eigenlijk tegen een deur te schreeuwen. Letterlijk en figuurlijk want m'n moeder bleef maar door gaan. Ik zei als je niet gaat luisteren hou dan je mond. Werkte niet. Dus Ik gooide de deur extra hard dicht bij elke opmerking die ze maakte. En ze begon gewoon me uit te lachen. Echt wtf.
Maar blijkbaar nadat ze een lach festijn had was ze zo bang geworden dat ze perdirekt de auto in ging met iedereen behalve ik en T om iets leukers te gaan doen.
Ik zat na te denken of ik iets of iemand kan bellen ofzo. Maar ik weet niet wie of wat. Ik weet gewoon dat ik me echt bang en gestrest voel. En ik wil dit niet meer doen. Ik kan niet meer in dit soort rotzooi terecht komen. Ik kan niet meer dag in dag uit mijn agressie in me houden en dan als een bom ze los laten want het is gewoon vermoeiend. En ik ben zo bang. Echt zo zo bang
Sorry dat dit zo lang is ik ben gewoon erg gestrest en ik moet dit ergens neer zetten.