Mijn broer heeft een bijzondere vorm van asperger en is daardoor heel snel aggressief, boos en/of dominant. Hij is 18 en ook nog eens heel groot (1,97 m) en heel breed en sterk. (altijd al geweest) Er is in mijn jeugd vaak gezeik geweest met of om hem. Vroeger liet ik deze dingen alleen gewoon voorbij gaan, vond ik ze wel eng enzo, maar dacht ik er verder niet over na. Maar nu denk ik veel over deze gebeurtenissen na en ik weet niet zo goed hoe ik ze moet verwerken.
Ik noem een paar gebeurtenissen:
- Mijn broer wilde een apple watch voor zijn verjaardag krijgen, mn moeder zei nee, want dat is raar natuurlijk. Mn moeder liep bij m weg, ging naar binnen (ze zaten in de tuin), Hij liep boos achter haar aan. Mn moeder werd een beetje bang voor hem. Hij ging schreeuwen en dreigen, mn moeder deed de deur op slot. Hij heeft vervolgens alle ruiten in geslagen, zelfs de ruiten in de deur en hij is naar binnen gegaan. Hij heeft daarna nog meer kapot geslagen en gegooid.
- We gingen barbecuen: Mn stiefvader, Hij en ik. Ik had een salade gemaakt. (veel werk aan besteed) Hij ging de hele tijd stukjes uit de salade eten voordat we aan tafel zaten. Ik vroeg hem of hij daar mee wilde stoppen, dat we bijna gingen eten, maar dat hij nog even moest wachten. Nu ging hij zelf de salade verpesten door het nog erger te doen. Ik pakte de salade van de tafel, maar uit het niets pakte hij mn arm en kneep en trok er zo hard in/aan dat het 3 weken rood is geweest, met bloeduitstortingen.
- Hij ging me ook een keer slaan met een theedoek. Keihard. Heel vaak. Ik rende weg en sloot mezelf op op de wc. Hij was zo boos, hij heeft alle ruitjes in geslagen van de wc. Ik zat helemaal onder het glas, ik heb er nog littekens van.
Ik ben bang voor hem als hij zo is. Ik heb in mijn leven al super vaak politie gezien en zelfs al een paar keer mensen van een ambulance die hem een kalmeringsmiddel gaven. Ik ben al super vaak geslagen of geschopt en ik weet niet hoe ik daar mee om moet gaan. Er zijn namelijk al heel veel hulpverleners geweest voor mijn moeder en voor hem, maar nooit voor mij. Is het normaal dat dit gebeurt? Ik weet niet wat ik er mee moet. Dit is allemaal in het afgelopen jaar gebeurt. Kan ik met iemand hierover praten of is dat raar? Iemand tips of ideeën? Ik weet niet of ik dit namelijk goed verwerkt heb.
