Wat je broer betreft mocht hij homofobic doen gwn negeren heb ik ook gedaan. Ik heb het eerst aan goede vrienden verteld en daarna pas aan mijn ouders.

ik ken ook iemand in de LGBTQ+ waar ik toen ik out kwam bevriend mee was aan die persoon heb ik het het eerste verteld dat hielp wel als ik eerlijk ben.  
 

maar je moet ook zelf weten of je out wil komen of niet je bent niemand iets verplicht

Trek je niks aan van Tate lovers als je broer. Die zijn heel vaak zelf erg onzeker. Daarom zijn ze ook alleen maar bezig met wat anderen wel of niet doen.

Je moet pas uit de kast komen als jij daar klaar voor bent en geen seconde eerder. Heb je een beetje een idee hoe je ouders er tegenover staan? Dat ze 50+ zijn betekent niet dat ze dan automatisch ook homofobisch zijn.

Ik ben zelf volgens veel mensen 'onzeker', maar dat komt door mijn angststoornis, en daarna alle andere 'aandoeningen' die ik (lichtelijk) zou hebben en ervaren.

Maar ja.. uit de kast komen lijkt me ook wel lastig (als ik het me inbeeld dan). Maar idd bij je ouder(s) beginnen. Hier kan je dan steeds ietsje meer vrijgeven als het ware. En zo verder. Dit geldt eigenlijk voor alle contacten die je hebt (met wie je het wilt delen) - deed ik zelf ook, maar dan omdat ik meer zelf alles deed, en nu met familie (en dus werkte dat!)

Maar tips... ja misschien gewoon vertrouwen hebben dat het goedkomt? Je kan de toekomst niet echt voorspellen van 'hoe & wat'.

VragenVragen