Hey !

Allereerst : pesten is NOOIT oké , gelijk wat ze ook doen of als reden geven , in jouw geval omdat je in China geboren bent .
Deze personen moet je absoluut melden aan de school , want dit mag gewoon totaal niet ! Misschien kan je er ook nog eens over nadenken om te veranderen van school , veel kans dat je daar niet meer gepest wordt .
En qua vrienden is het misschien het proberne waard om een nieuwe hobby te doen , zoals sport of tekenen ,... bij ene vereniging waar je vast ook nieuwe mensen zal leren kennen .

Het is vreemd dat de band met je familie niet zo goed is omdat je geadopteerd bent , jij bent precies hetzelfde als alle overige kinderen in de familie ! ( en mijn broertje en zusje zijn geadopteerd dus ik spreek uit ervaring) .
Ruzie's met je ouders zijn natuurlijk ook helemaal niet fijn , maar ik denkt dat dit een deeltje door de puberteit kan komen o.i.d. je kan best eens op een rustig en ontspannen moment een gesprek met hen erover aangaan . Je kan met hen misschien ook eens praten over de band met je overige familie ?

Je snapt vast ook wel dat jezelf pijn doen absoluut niet de goede oplossing is hé ! Op het moment zelf geeft het heel even een beter gevoel , maar op lange termijn krijg je er gigantisch veel problemen door ( extra depressiviteit , angst voor ontdekking , littekens , pijn , verslaving ,... ) en die zijn echt niet fijn ! Stop er dus alsjbelief mee voor het een verslaving wordt !

Bij suïcidale gedachten ook hetzelfde , jij bent veel te veel waard om jezelf zo iets aan te doen ! Misschien besef je het zelf nog niet , maar je hebt een ontzettend mooi leven nog voor je , grijp die kans ! Het lijkt momenteel misschien niet zo , maar er zijn ontzettend veel mensen die van je houden , echt ontzettend veel , geloof me maar !

Hou vol , zorg in de eerste plaats voor je eigen gezondheid en ga naar een psycholoog of psychiater . Als je weer wat streker bent kan je proberen terug naar ( een nieuwe ? ) school te gaan om zo je toekomst uit te bouwen !


Groetjes , Lot

Haiii
Nou opzich heb ik ook vrienden gehad alleen die hebben me letterlijk emotioneel gesloopt dus daar kon ik niks mee daarom ben ik nu ook zo slecht in vrienden maken en nieuwe mensen ontmoeten. Soms denk ik ook zo van uhg kan alles niet stoppen kan ik niet even helemaal alleen zijn ergens en dan gwn niks doen maar nee hoor school zit in de weg. Ik ben trouwens 14 wij hebben op deze leeftijd al van zulke problemen?‍♀️. Ik wil ook graag een vriend die me snapt waar ik alles tegen kan vertellen en gewoon mn zelf kan zijn.
Gelukkig ben ik niet alleen jij gaat door hetzelfde als ik?

Haii k
Ja met mij gaat het ook niet al te goed ik snap echt precies waar je door heen gaat ik vertel het mn ouders namelijk ook niet . Ik zit op tl alleen het gaat best wel moeilijk op school al die cijfers hoog houden niemand houd rekening met mij het is gewoon soms te veel. Over dat hele zelfmoord gedeelte maak maar nog geen plannen laten we er samen uit komen sinds ik ook geen vrienden heb?

hii kian,
gek he ik ga door ongeveer hetzelfde ik wil je echt graag helpen want ik voel me ook zo en ik weet waar je door heen gaat♥

dus als je nog hulp nodig hebt ik wil je echt wel helpen
hit me up if you're down
ik wacht op een reactie:$

Hey K,
Wat naar dat je je zo slecht voelt.
Het is vervelend en stom dat de kinderen oo school zo tegen je doen.
Misschien is er een mogelijkheid om het tegen de mentor, vertrouwingspersoon of zorgcoordinator op school te zeggen deze weten hier vaak raad mee en kunnen je helpen.
Ze kunnen misschien helpen de pesters te stoppen en helpen hoe je je voelt.
Ze moeten niet zo achterlijk doen om je afkomst het is juist hartstikke cool en je moet er trots op zijn.
Ik hoop dat je volhoudt en anders kun je chatten of bellen met de kindertelefoon dit kan ook heel fijn zijn, zij bieden eem luisterend oor.
Kus Sissi

Geloof me, alles is beter dan dat je denkt. Je hebt veel meer in je dan dat jij nu denkt, of wat andere denken. Het is te vroeg, het is ALTIJD te vroeg❤️ Ik zit in het 3de leerjaar, ik heb een naam die iedereen expres verkeerd uitspreekt, en ik heb een gehoorapparaat en bril. Ja en nu snap jij vast wel dat het wel erg makkelijk is om daar over te grappen. En zelfs als ik een 'normale' naam, 'normale' oren, en 'normale' ogen. Dan was ik, niet meer ik, dan was ik niet meer het meisje dat altijd riep: sorry wat zei je, wil je jezelf herhalen. Kortom, ik denk dat het erbij hoort. Dit is een stukje mij, en iedereen heeft zijn eigen puzzelstukjes. Ookal missen er bij mij een paar, en bij jou een hele hoop. Komt het goed, ondanks dat jij er niet meer in gelooft. IK GELOOF WEL IN JOU? praat niet met je ouders als dit niet lukt. Of met andere familie. Kies een totale random stranger. Zoals mij, ik ben erg trots op je dat je überhaupt dit alles durft te delen. Verder meld ik me niet ziek. Ik wil JUIST ist niet thuis zijn... De hele dag met ouders en broertje en zusje... Hmmm nee, school is afleiding voor mij. Ondanks de pesterijen. Ondanks de kut kindjes die het altijd op iemand hebben gemunt, zelf als ik mezelf totaal wil veranderen. Wat ik heb gedaan, in de brugklas. Ik had a semetrisch haar, en blauw gekleurd in de puntjes. Inmiddels is het dezelfde lengte als het was. Maar sins dien ben ik mensen gaan proberen te negeren. Niet laten merken dat alles wat ze iedere dag verzonnen me enorm kwetste/kwets. Ik heb zelf een aantal jaar op judo gezeten en op een cursus voor mijn zelfvertrouwen. Dat 0% was in die tijd. Dat hielp mij enorm. Ik ben blijer met de persoon die ik nu ben. Nog niet blij... Maar blij genoeg. Om door te gaan. Niet op te geven, en af en toe zit het tegen, af en toe ga ik zitten op de wcfjes en huil ik effe alles eruit. Wat een opluchting is trouwens. Door de judo lessen heb ik alles recht kunnen zetten. Als zij mij kwetsten, sloegen, schopte, en God weet wat nog meer... Kon ik iets terug doen. Toen ik een keer de kracht had om van mij af te bijten. Om mijn woede op de allerergste te uiten, had ik heel hard aan haar haren getrokken. En geloof me, dat was het beste gevoel OOIT?❤️ Sommige mensen zijn gewoon zielig. Zoals een Sam. Degene waarover ik het heb is een meisje. Ze zat bij mij op de basisschool en het was een kleine school. Dus 15 kinderen in 1 klas, waar ik 8 jaar lang mee door een deur moest.... Van de 15 kiddos waren er 6 meiden. 1 daarvan was ik. Ik was altijd alleen. Ik ben creatief dus meestal zat ik te tekenen, of had ik iets mee genomen om te laten zien. Om te laten zien dat ik wel iets kon. Dus ik had een spin gemaakt met van die loom elastiekjes. Ik was heet trots en liet het zien aan de hele klas. Niet veel later was het pauze. Ik naar buiten, alleen op een steen zitten met een houdsnipper die ik aan ret polijsten was. Want ik had niets beters te doen. De meiden kwamen naar buiten. Ze hadden uit mijn lade mijn spinnetje gepakt en waren hem een voor een uit elkaar aan het puzzelen. Bij ieder stiekje, werd een stukje van mij weg genomen. Het deed pijn, zonder dat ze me aan hadden geraakt, hoe kon dat nu? Toen wist ik het nog niet. Want ik was toch maar een klein onnozel meisje.

Dit was een heel lang verhaal, maar het belangrijkste is:
Ik geef om jou
Ik geloof in je
Ik ben trots op je
We gaan samen de puzzelstukjes zoeken om de puzzel compleet te maken.

groetjes Randomgebruiker

Hey, Estschaapje

Wat waren je pogingen en wat doet 113??

Gr

Hai
Ik word ook gepest
Ik snijd mezelf ook
Ik wil ook zelfmoord plegen
Maar dat is niet de oplossing
Nu heb ik overal littekens en word er veel na gevraagt op het zwembad door me vriendje
Ik ben gestopt met snijden ma me zelfmoord pogingen zijn er nog
Ik zoek hiervoor hulp bij 113
Deze helpen goed