Voor de trein



Toon eerste bericht

125 reacties

Je valt er niet buiten want er zijn meer die er buiten vallen waar door ze binnen een andere groep vallen jij hebt jou groep alleen nog niet gevonden...
Dat je ouders naar dezelfde huisarts gaan, wil niet zeggen dat je huisarts het recht heeft hen in te lichten. Jij kan aangeven dat je wilt dat wat tussen de huisarts en jou gebeurt tussen jullie blijft, en je huisarts moet dat respecteren.
Je kan bellen of chatten met de KinderTelefoon. Ook dit kan je doen zonder dat je ouders ervan weten. Bij de KinderTelefoon luisteren ze naar je, en hebben ze advies voor je. Misschien weten zij iemand waar jij naartoe kan.

Ik zie mijn leven ook niet rooskleurig. Echter weet ik niet wat de toekomst brengt, daarom leef ik verder.
Hoi

Ik ga liever ook niet naar de huisarts mij ouders gaan erook heen en ik zie mijn leven niet meer rooskleurig ik wil het niet meer misschien krijg ik er ooit spijt van maar dan heb ik wel de rust... Ik wou dat ik een ziekte had dan had ik een reden om euthanasie te plegen nu heb ik geen reden...


Gr
Jij kan je leven nog wel krijgen zoals je het wilde. Nu is het moeilijk, maar betere tijden zijn onderweg.
Mensen die denken dat je gek bent als je naar een psycholoog gaat, weten niet wat een psycholoog inhoudt. Psychologen zijn er voor kleine en grote problemen. Sommige mensen gaan elke maand naar de psycholoog, omdat ze die uitlaatklep nodig hebben. Zijn die mensen dan gek? Nee. Ze zijn verstandig, aangezien ze hun mentale gezondheid goed onderhouden.

Jij hoeft niet aan iedereen te vertellen dat je naar een psycholoog gaat. Jij vertelt dat aan wie je het wilt vertellen. De leerlingenbegeleiding of de huisarts kan je naar een psycholoog doorverwijzen. De leerlingenbegeleiding betrek je er liever niet bij, maar je huisarts is als ik het goed begrijp nog steeds een optie. Je kan een afspraak maken of via mail vragen om een doorverwijzing. Je huisarts kent de procedure, en zal hier discreet mee omgaan.

Door de problemen en pijn waar je momenteel mee zit, kan het moeilijk zijn de mooie dingen en kansen in het leven te zien. Een psycholoog kan je hiermee helpen. Samen kunnen jullie naar een oplossing zoeken, en jou doen inzien dat je het waard bent, en dat er nog een mooi leven voor jou te wachten kan staan.
Hoi

Ik weet het echt niet meer maar opzich wil k wel naar een psycholoog maar dan denken mensen dat ik gek ben. Ik wik gewoon dood.... Ik krijg mijn leven niet meer zoals ik het wou...


Gr
Je hebt liever geen familie en geen leerlingenbegeleider. Bij de huisarts kom je te vaak. In sommige gevallen kan dat een voordeel zijn. Je verhaal doen bij iemand die je al kent is soms minder eng. Aan de andere kant kan het soms fijn zijn iemand voor je te hebben die je helemaal niet kent, omdat je je daar beter bij voelt.

Als jij aanvoelt dat je je beter voelt bij iemand die je niet kent, kan je aan je huidige huisarts vragen je door te verwijzen naar een andere huisarts of psycholoog. Je huisarts heeft geheimhoudingsplicht, beroepsgeheim, en mag niet zomaar je ouders inlichten. Als hij/zij jou vraagt waarom je van huisarts wilt veranderen of een psycholoog wilt, is het jouw recht dat voor jezelf te houden.

Denk je dat je je goed kan voelen bij een huisarts of psycholoog die je niet kent? Het lijkt me aangewezen dat je met iemand praat. Je voelt je vast veel beter als je dit met iemand gedeeld hebt. Huisartsen en psychologen hebben in hun opleiding geleerd met dit soort zaken om te gaan.

Alle manieren om jezelf van het leven te ontnemen doen pijn, fysiek en mentaal. Je eigen leven nemen gaat in tegen de overlevingsreflex die in je zit. Ongelukkig sterven lijkt me heel eng. Het besef dat je niet weet wat volgt of wat er gaat gebeuren. Een natuurlijke dood in vrede met mezelf en mijn omgeving lijkt me fijner.
Hoi

Geen ouders ik wil het liefst niet dat zei iets weten van mijn pesten en zelfmoord en ik wil ook niet naar leerlingbegeleider. Maar zm plegen is moeilijk klopt. Ik weet niet iemand om in vertrouwen te nemen huis arts kom ik tevaak en geen familie.

Ik weet het echt niet meer
Iemand in vertrouwen nemen kan eng zijn, zeker als je al vaak gekwetst bent geweest. Je mentor en andere docenten mag je niet, dan zoeken we iemand anders. Is er een leerlingenbegeleider die je mag? Of je huisarts? Je familie, een nonkel of tante, je moeder, ook al doet ze soms moeilijk?

Wat zou je in de afscheidsbrief schrijven? De dingen die je daarin schrijft, kan je aan je ouders laten lezen, zodat ze weten wat er gaande is. Jij hoeft niet te sterven als je die brief afgeeft, integendeel, dat kan het begin zijn van een betere periode, Ć©Ć©n waarin je hulp krijgt.

Iemand in vertrouwen nemen voelt soms aan als een risico, dat begrijp ik. Soms moet je dat risico nemen. Hulp vragen lijkt nu moeilijk, maar zelfmoord plegen is nog zo veel moeilijker. Echt.
Hoi

Ik mag de mentor en andere docenten niet dus dat word hem niet.

Gr
Hoi

Iemand in vertrouwen... Ik weet het niet maar ik ga een afscheidsbrief schrijven en dat laat ik op me laptop staan en dan verwijs ik ze ook door naar kinderforum want iemand in vertrouwen nemen lukt niet meer naar al die tijd dat ik gekwetst ben

Gr
Je mentor kan je helpen, een leerlingenbegeleider of een ouder kan je helpen. Er zijn heel veel mensen die jou kunnen helpen. Dat de pesters groter zijn dan jou zal dan wel fysiek zijn, want mentaal vind ik jou veel groter. Jij bent, ondanks hun belachelijk gedrag, blijven doorzetten.

Ik zou het heel jammer vinden als je zelfmoord pleegt. Ik ken je niet in het echt, maar iemand op zo'n jonge leeftijd verliezen door pesters vind ik heel erg.

Dat je moet huilen is normaal. Je bent heel erg gekwetst, en het is goed dat je je tranen laat komen, en ze niet inhoudt.

Je hebt al een grote, positieve stap gezet door naar hier te komen met je problemen. Dat heb je verstandig gedaan. De volgende stap lijkt me iemand in vertrouwen nemen die je kan helpen. Ze nemen jou serieus als je eerlijk bent. Zelfmoordgedachten zijn een serieuze zaak.

Helpt het als ik, ook al is het via internet, jou een knuffel geef? Het is het idee en de intentie die tellen, dus bij deze: *virtual hug*
Ik heb wel eens gevochten met ze omdat ze me zo zaten uit tedagen maar zij zijn veel groter en niemand helpt me


Gr mij
- aangepast door de Kindertelefoon ivm duidelijkheid.-

De enige die die pestkoppen kan geven wat ze verdienen, ben jij. Als jij dit met iemand deelt, bv. je familie, zullen ze inzien wat voor personen die pestkoppen zijn, en kan jij met je eigen ogen zien hoe zij gestraft worden.

Je hoeft niet te sterven om rechtvaardigheid te bekomen. De juiste manier om rechtvaardigheid te bekomen, is door dit met iemand te delen. Als jij in opstand komt tegen de pestkoppen, is de kans groot dat je niet alleen jezelf helpt, maar ook andere (toekomstige) slachtoffers van de pestkoppen.

Hoe moeilijk het nu ook is, hoe veel verdriet je nu ook voelt, blijf doorzetten. Je kan er komen, als je nu doorzet, en de stap naar hulp zet. Ik zou heel trots op jou zijn als je dit met iemand deelt, bv. je familie of mentor.
Het pesten is veel te ver gegaan. Jij wordt hier heel ongelukkig van. De dingen die ze tegen je zeggen zijn belachelijk.

Je hebt ruzie gehad met je moeder. Dat zij tegen je zegt dat je niet boos mag worden en niet mag schelden terwijl zij dat wel doet is niet rechtvaardig. Zij begrijpt waarschijnlijk niet waar jouw boosheid vandaan kwam. Ik denk dat dit het moment is waar je haar over het pesten moet vertellen. Vertel maar wat er vandaag, en al die vorige keren, gebeurd is. Ik vermoed dat ze jouw woede zal begrijpen.

Het leven is jou wel gegund. Het is jammer dat er een paar triestige individuen zijn die, waarschijnlijk uit verveling of eigen frustratie, anderen lastigvallen. Dit hoeft de rest van je leven niet te bepalen. Je bent erg gekwetst door wat die pesters zeggen, wat heel begrijpelijk is, maar kiezen om uit het leven te stappen is hier niet de juiste oplossing.

Aangezien de beledigingen van die pesters je heel ongelukkig hebben gemaakt, ben je hier misschien mee geholpen: https://www.113.nl

Kan je aan je moeder, vader of mentor zeggen wat er aan de hand is? Of kan je ze een brief schrijven? Dit communiceren is nu belangrijk. Het pesten is veel te hard uit de hand gelopen. Je kan aan je ouders of mentor vertellen over de pesters, hoe ongelukkig het je maakt, en welke gevolgen dit voor je heeft, bv. je gedachten aan zelfmoord.
Je kan bij je leerlingenbegeleiding aangeven dat je liever hebt dat jullie eerst wat gesprekken hebben zonder dat je ouders ingelicht worden. Misschien kunnen jullie eerst bespreken hoe jullie het gaan aanpakken.

Als je ouders elke dag vragen hoe het met je gaat, is dat uit bezorgdheid. Als mijn zoon met zo'n heftig verhaal naar mij zou komen, zou ik ook bezorgd zijn. Ik begrijp dat het vervelend kan zijn als ze de hele tijd vragen of het gaat. Iets wat mijn mentor aan mij voorgesteld heeft is een schriftje dat in de woonkamer ligt. In dat schriftje kan ik iets opschrijven als ik dat wil, bv. als er iets gebeurd is. Mijn moeder kan in dat schriftje kijken, en op die manier hoef ik niet rechtstreeks dingen te zeggen, maar kan ik dat via dat schriftje doen. Zo'n schriftje kan voor je ouders een geruststelling zijn dat jij een manier hebt om met hen te communiceren. Vind je dat wat? Dit kan je aan de leerlingenbegeleider voorstellen. Zij kunnen met je ouders bespreken hoe ze jou kunnen helpen. Jij kan aangeven wat je fijn en wat je niet fijn vindt.
Hoi

Hulp? Dan heb ik er toch meer gezeik bij met me ouders die wil ik dit niet laten weten dan gaan ze elke dag vragen hoe gaat het en dan heb ik geen vrijheid meer


Gr
Dat je andere mensen zorgen wilt besparen is heel lief van jou, maar verlies jezelf niet uit het oog. Jij mag aangeven hoe het met je gaat, en wanneer je hulp nodig hebt. Die persoon die ook uit China komt is bekommert om jou, en volgens mij heeft zij een vermoeden dat het niet zo goed met je gaat als jij haar wilt doen geloven.
Je kan eerlijk tegen haar zijn. Zij zal zich vast opgelucht voelen als jij haar de waarheid hebt verteld, zodat jullie samen aan de slag kunnen op zoek naar een oplossing. Jullie hoeven dit niet alleen te doen, er is hulp. Zij kan jou helpen met het zoeken naar een psycholoog waar jij je goed bij voelt. Er zijn zeker psychologen waar je je goed bij voelt, ook al is dat niet het geval bij die psycholoog op school.

Je doet jezelf sterk voor voor andere mensen. Die andere mensen zijn ook bekommerd op jou, en hebben vast ook door dat je je sterker voordoet dan je je voelt. Het is ok iemand in vertrouwen te nemen. Daar is je medemens voor. Je zal ze opgelucht doen voelen als je hen de waarheid vertelt. Samen kunnen jullie hulp zoeken, en hoewel je dit nu misschien niet gelooft, kan het allemaal beter worden. Jij kan gelukkig worden.
Hoi

Ik heb iemand die ook uit china komt ze heeft hetzelfde elke keer als ze zegt gaat het goed met je zeg ik ja want als k nee zeg maakt ze zich miss zorgen dat doe ik ook bij andere mensen
Mijn moeder is soms boos. Toen ik die brief gaf, dacht ik dat ze boos ging zijn, maar dat viel mee. Toen heeft ze de juiste hulp ingeschakeld. Soms doet ze nog wel boos, maar dankzij de hulp sta ik er niet alleen voor.

Er zijn mensen die je kan vertrouwen, alleen kan het moeilijk zijn ze dat vertrouwen te gunnen. Ik begrijp dat het moeilijk kan zijn anderen te vertrouwen als je zelf al zo veel pijn hebt gehad, maar soms moet je dat risico nemen. Je kan een mail naar een leerlingenbegeleider sturen, met daarin wat je hier geschreven hebt. Wat je vertelt is aan jou. Jij kiest wat je wanneer vertelt. Je hoeft niet per se alles in Ć©Ć©n keer te vertellen. Je kan een beetje vertellen, en dan bekijken of je die persoon vertrouwt. Als het vertrouwen goed voelt, kan je meer vertellen.
Hoi

Maar ik las je bericht maar je moeder was boos zei je maar... Ik vertrouw niemand...

Gr
Ik had een brief geschreven aan mijn moeder, en zij heeft mijn psychiater en school gecontacteerd. Je schrijft best een brief naar iemand die je vertrouwt, waarvan je weet dat ze de juiste mensen kunnen inschakelen.
Hoi

Hoe heb jij verteld dat het slecht ging met jou???
Ik heb jou tekst ook gelezen ik begrijp jou ook heel goed


Gr
Je kan een brief of mail schrijven. Zoals je hier je problemen hebt opgeschreven, kan je dat in een brief doen. Je kan je topic kopiƫren in een mail, en die versturen. Zo weten ze wat er aan de hand is.

Ik heb op school ook aangegeven dat het niet goed ging. Daar heb ik gesprekken voor gehad bij een psychiater, en dat hielp best.
Het lijkt me handiger om naar de leerlingenbegeleiding te gaan, en aan te geven dat je geen klik hebt met die psycholoog. Ze kunnen misschien een andere psycholoog voor jou regelen.
Het is heel normaal dat je soms geen klik hebt met sommige mensen. Daarom zijn er meerdere psychologen, elk met een eigen aanpak. Als jij op school aangeeft dat je graag een andere psycholoog spreekt, kunnen ze je eventueel doorverwijzen naar een psycholoog waar je je wel goed bij kan voelen.

Ik kan je vertellen dat er meer mensen om je geven dan je vermoedt. Ze laten dat misschien niet altijd merken, maar ze geven om je.
Hoi

Ik durf niet te zeggen dat het slecht met me gaat ik weet niet wat ik moet zeggen...

Heb jij ook tegen docenten gezegt dat het slecht gaat met jou?

Gr

Reageer