Het lijkt misschien een beetje een raar topic, maar laat me het uitleggen. Mijn twin en ik komen al een paar jaar regelmatig op begraafplaatsen bij ons in de buurt.
Waarom we daar terecht kwamen is voor dit topic nu niet belangrijk, misschien maak ik daar ooit nog wel eens een topic over.
Wat wel belangrijk is, is dat we ons steeds meer de verhalen achter de grafstenen af gingen vragen. Vooral bij de grafstenen van kinderen en dan bij die van overleden jongens van ongeveer onze leeftijd in het bijzonder.
De reden dat we vooral hierin geïnteresseerd zijn is dat we zelf jongens zijn (van nu 15 jaar) en we vallen op jongens. Ons gevoel ligt vooral bij jongens. Sommige jongens die daar liggen zijn jongens zoals ons en dat raakt ons. Wat is er met ze gebeurd, wat is hun verhaal? Zorgt er nog iemand voor hun graf?
Verder hebben we vorig jaar op tv een programma gezien over een oorlogsbegraafplaats (weet niet of dat precies zo heet en waar die is) en daar was een herdenking en toen waren er achter de stenen echte, levende mensen van dezelfde leeftijd als op de stenen.
Omdat het niet alleen militairen waren, maar ook burgers, waren er graven van jonge kinderen tot oude mensen. Er stonden achter sommige graven dus ook jongens van onze leeftijd. Om op die manier de overledenen een soort gezicht te geven. Dat was echt indrukwekkend en we hebben er met tranen in onze ogen naar gekeken. Als we het goed begrepen hebben waren dat vrijwilligers en we vroegen ons af of wij ons daar ook voor op zouden kunnen geven. Ik weet niet of dat kan en of iedereen dat mag doen of dat je familie moet zijn.
Ik heb dus een aantal vragen:
1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen?
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar?
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben?
Ik heb nog wel meer vragen, maar die stel ik wel later, in de reacties van dit topic.
Willen jullie helpen?
Bedankt alvast :)
Groetjes,
M&M’s
PS ik schrijf alles alleen in dit topic (net zoals in al mijn andere topics), maar omdat het wel over mijn twin en mij gaat, gebruik ik ook wel “we” en “ons”.
Verhalen achter grafstenen op gewone en oorlogsbegraafplaatsen en wat kun / mag je doen om te helpen
A
Bladzijde 1 / 3
A
Hey M en Ms
Nog steeds erg mooi hoe jullie zorg dragen voor en begaan zijn met andermans rustplaats. Inspirerend hoe jullie je hiervoor engageren.
‘Het leert ons wel dat het leven niet vanzelfsprekend is en zomaar ineens over kan zijn. Daarom proberen wij er alles uit te halen, elke dag.’
Dat lijkt inderdaad jullie levensmotto 
Het lijkt me goed om hierbij te leven. En inderdaad; een afscheidsdoei of knuffel voor je ergens heen gaat, kan een hoop spijt voorkomen.
Een film over jullie leven? Dat zou velen kunnen boeien denk ik. Inspirerend, ontroerend, met een lach en een traan.
‘Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.’
Dat lijkt me een mooi concept. Voor mezelf zou ik niet weten hoe mijn essentie te vatten is in een film, ik weet niet eens wat die essentie zou inhouden, maar zo’n filmpje van anderen bekijken lijkt me wel boeiend.
‘Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.’
Online afscheidsceremonies kunnen zeker een (tijdelijke) goede oplossing zijn. Echter ben ik nog steeds voorstander van een afscheid onder naasten, waarbij je elkaar ook fysiek ziet, elkaar kan knuffelen (nou ja, niet in deze corona-tijden dan) en knus herinneringen kan ophalen aan die persoon. Maar sure, dat filmen en er een mooie reeks beelden van maken, kan in mijn ogen absoluut heel wat betekenen voor nabestaanden.
Even tussendoor: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’
Haha, superdroog. Geweldig. In mijn geval zou iets kunnen als: ‘Hier ligt Kenshin. Die had er sowieso al niet zo’n zin in.’ Ha nee hoor, de laatste tijd sta ik een stuk positiever en zeg maar spiritueler in het leven.
Om af te sluiten: nogmaals mijn respect voor jullie. Jullie positiviteit, jullie engagement, en dat in een leven dat niet altijd even eenvoudig is (geweest). Wat er ook gebeurt; jullie hebben voor eeuwig een plekje in mijn hart veroverd.
Gr. Kenshin
A
Hi M&M's,
Als het onderhoud makkelijker wordt door het weghalen van struiken en andere begroeiing, waardoor het nu wel goed/beter wordt onderhouden, is het dan echt een achteruitgang? Misschien is dit een gevalletje kwaliteit over kwantiteit? Ik heb liever een net grasveld dat overwoekerde struiken of ben ik daar de enige in?
Ik blijf het mooi vinden hoe jullie mensen helpen met het onderhouden van hun graf. Ik denk dat er weinig mensen zijn die dit voor anderen doen helaas. Ze hebben maar geluk met jullie!
Jullie hebben zelfs gieters geschonken aan de begraafplaats, die er niet netjes mee omging. Ik snap dat echt niet, waarom ze zo moeilijk doen. Het lijkt mij dat je als onderneming/bedrijf/organisatie alle hulp aangrijpt die je kan krijgen? De beheerder zal misschien niet blij zijn met jullie klachten, maar hij schiet er ook niks mee op om dan maar jullie gieters weg te gooien.
M en Ms schreef:
Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama. Het is zo’n kleine moeite en je hoort zo vaak als iemand plotseling komt te overlijden van ‘hij ging nog ff naar voetbal en we hebben niet eens meer ‘doei’ gezegd’. Daarom.
Dit doet me altijd denken aan een boek wat ik ooit heb gelezen. Het ging over een meisje die een jaar naar Amerika ging om daar naar school te gaan. Zij belandde toevallig op een school waar er dat jaar, tijdens haar aanwezigheid, een school shooting was. Een aantal van haar nieuwe vrienden zijn daarbij overleden (dacht ik) en zij hield er een trauma aan over. Eén van de resultaten was dat zij altijd als ze wegging, ook al was het om even te plassen, afscheid nam van iedereen waar ze bij was. Niet zo zeer omdat zij zou kunnen sterven, maar ook omdat de mensen waar zij bij was zouden kunnen overlijden en ze dan weer geen afscheid zou kunnen nemen. Dit omdat zij maar al te goed wist hoe dat was, helaas.
- Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.
Ik ben blij om te horen dat jij en twin niet de hele dag bezig zijn met de dood. Ik ben helaas wel een aanzienlijk deel van de dag bezig met de dood, door mijn depressie en de voor mij bijbehorende doodswens. Ik heb de afgelopen jaren vaak genoeg nagedacht over mijn dood en over wat mijn familie en vrienden dan zouden doen. Wat zou ik willen? Ik wil dat mijn vrienden en familie een afscheid hebben waar zij iets aan hebben. Het maakt me niet uit wat er met mij gebeurt na mijn dood, dat is aan hen. Zij mogen voor mij bepalen wat er gebeurt. Wat het beste voor hen is, is mijn wens. Dit geldt ook voor wat er te zien is bij een eventuele gedenkplaats. Persoonlijk denk ik dat de film van mijn leven nogal deprimerend zal zijn, gezien mijn lange geschiedenis met depressie. Ik ben daarom geneigd te zeggen dat het het niet waard is. Echter weet ik dat er voor mensen ook mooie herinneringen zitten in de afgelopen 18 jaar van mijn leven. Als zij hier een film van maken en dit daar willen zien, sure. Waarom niet? Ik vraag me wel af hoeveel nut dit heeft voor mensen die mij nooit hebben gekend. Dan zien zij een vertekend beeld. Ze zien een film vol mooie momenten en denken dat ik een mooi leven had. Jullie zouden, als jullie langs mijn graf zouden lopen en het filmpje zouden kijken, denken dat ik een mooi leven had. Echter had ik geen mooi leven. Jullie zouden treuren om iets wat niet echt was, niet voor mij in ieder geval. Moet het filmpje dan ook de slechte momenten bevatten? Wat is de waarde daarvan voor mijn dierbaren, de 99% die het zal bekijken?
- Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.
Ik ben zelf nog nooit op een uitvaart/begrafenis geweest. In ieder geval niet op een leeftijd waarop ik mij bewust was van wat er gebeurde. Ik weet niet hoe het voelt om een dierbare te verliezen. Ik weet niet hoe het is om iemand een dierbare te zien verliezen. Je zou kunnen zeggen dat ik daar geluk mee heb, maar zelf denk ik dat niet.
Waar ik wel ervaring mee heb, is het digitaal bespreken van gevoelige dingen. Therapie bijvoorbeeld. Het, ehm, werkt niet… Voor mij dan. Meestal loopt de audio niet gelijk met de video. De video loopt vast en je mist daardoor de helft van de beelden. Je mist de subtiele onderdelen die de communicatie extra waardevol maken. Kleine signalen die verloren gaan bij de digitale overdracht van de informatie. Voor mij maakt dat het videobellen over gevoelige dingen nogal waardeloos. Echter, ik kan mij ook voorstellen dat het '’iets is beter dan niets'’ principe geldt. Je hebt dan op zijn minst een idee van wat er is gebeurd, wie er waren, wat er te zien was en wat er gezegd is. Voor sommige mensen is dit genoeg. Moet je hen dit dan ontnemen? Het kleine stukje wat zij wel kunnen krijgen. Nee. Zou ik zelf aan zo'n videocall deelnemen? Ik hoop nooit die beslissing te moeten nemen… Het is een afweging. Pak je wat er beschikbaar is of maak je jouw afscheid op een andere manier waardig voor jezelf?
M en Ms schreef:
Het is altijd afwachten met ons, maar ik ga nu echt mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen
Het is altijd de moeite waard. Daarbij is het jouw leven en je bent mij niks verschuldigd. Ik hoor graag van je, ik denk graag met je mee, maar ik respecteer ook jouw keuze om je op jouw leven offline te focussen. Weet dat met wat je al hebt gedaan, met het delen van je verhalen en ervaringen, je een hoop mensen hebt geholpen. Of je daar nu meer doorgaat of niet, dat verandert niks aan wat je al hebt gedaan en bereikt.
Gr. Pin
A
Hi M&M's,
Als het onderhoud makkelijker wordt door het weghalen van struiken en andere begroeiing, waardoor het nu wel goed/beter wordt onderhouden, is het dan echt een achteruitgang? Misschien is dit een gevalletje kwaliteit over kwantiteit? Ik heb liever een net grasveld dat overwoekerde struiken of ben ik daar de enige in? nee hoor ,ben het wel met je eens.
Ik blijf het mooi vinden hoe jullie mensen helpen met het onderhouden van hun graf. Ik denk dat er weinig mensen zijn die dit voor anderen doen helaas. Ze hebben maar geluk met jullie!
Jullie hebben zelfs gieters geschonken aan de begraafplaats, die er niet netjes mee omging. Ik snap dat echt niet, waarom ze zo moeilijk doen. Het lijkt mij dat je als onderneming/bedrijf/organisatie alle hulp aangrijpt die je kan krijgen? De beheerder zal misschien niet blij zijn met jullie klachten, maar hij schiet er ook niks mee op om dan maar jullie gieters weg te gooien.
M en Ms schreef:
Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama. Het is zo’n kleine moeite en je hoort zo vaak als iemand plotseling komt te overlijden van ‘hij ging nog ff naar voetbal en we hebben niet eens meer ‘doei’ gezegd’. Daarom.
Dit doet me altijd denken aan een boek wat ik ooit heb gelezen. Het ging over een meisje die een jaar naar Amerika ging om daar naar school te gaan. Zij belandde toevallig op een school waar er dat jaar, tijdens haar aanwezigheid, een school shooting was. Een aantal van haar nieuwe vrienden zijn daarbij overleden (dacht ik) en zij hield er een trauma aan over. Eén van de resultaten was dat zij altijd als ze wegging, ook al was het om even te plassen, afscheid nam van iedereen waar ze bij was. Niet zo zeer omdat zij zou kunnen sterven, maar ook omdat de mensen waar zij bij was zouden kunnen overlijden en ze dan weer geen afscheid zou kunnen nemen. Dit omdat zij maar al te goed wist hoe dat was, helaas.
- Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.
Ik ben blij om te horen dat jij en twin niet de hele dag bezig zijn met de dood. Ik ben helaas wel een aanzienlijk deel van de dag bezig met de dood, door mijn depressie en de voor mij bijbehorende doodswens. Ik heb de afgelopen jaren vaak genoeg nagedacht over mijn dood en over wat mijn familie en vrienden dan zouden doen. Wat zou ik willen? Ik wil dat mijn vrienden en familie een afscheid hebben waar zij iets aan hebben. Het maakt me niet uit wat er met mij gebeurt na mijn dood, dat is aan hen. Zij mogen voor mij bepalen wat er gebeurt. Wat het beste voor hen is, is mijn wens. Dit geldt ook voor wat er te zien is bij een eventuele gedenkplaats. Persoonlijk denk ik dat de film van mijn leven nogal deprimerend zal zijn, gezien mijn lange geschiedenis met depressie. Ik ben daarom geneigd te zeggen dat het het niet waard is. Echter weet ik dat er voor mensen ook mooie herinneringen zitten in de afgelopen 18 jaar van mijn leven. Als zij hier een film van maken en dit daar willen zien, sure. Waarom niet? Ik vraag me wel af hoeveel nut dit heeft voor mensen die mij nooit hebben gekend. Dan zien zij een vertekend beeld. Ze zien een film vol mooie momenten en denken dat ik een mooi leven had. Jullie zouden, als jullie langs mijn graf zouden lopen en het filmpje zouden kijken, denken dat ik een mooi leven had. Echter had ik geen mooi leven. Jullie zouden treuren om iets wat niet echt was, niet voor mij in ieder geval. Moet het filmpje dan ook de slechte momenten bevatten? Wat is de waarde daarvan voor mijn dierbaren, de 99% die het zal bekijken? ik ben het wel een beetje met je eens als ze alleen de goede dingen laten zien, maar als mensen een echt beeld willen denk ik ook dat ze de minder leuke dingen moeten laten zien.
- Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.
Ik ben zelf nog nooit op een uitvaart/begrafenis geweest. In ieder geval niet op een leeftijd waarop ik mij bewust was van wat er gebeurde. Ik weet niet hoe het voelt om een dierbare te verliezen. Ik weet niet hoe het is om iemand een dierbare te zien verliezen. Je zou kunnen zeggen dat ik daar geluk mee heb, maar zelf denk ik dat niet.
Waar ik wel ervaring mee heb, is het digitaal bespreken van gevoelige dingen. Therapie bijvoorbeeld. Het, ehm, werkt niet… Voor mij dan. Meestal loopt de audio niet gelijk met de video. De video loopt vast en je mist daardoor de helft van de beelden. Je mist de subtiele onderdelen die de communicatie extra waardevol maken. Kleine signalen die verloren gaan bij de digitale overdracht van de informatie. Voor mij maakt dat het videobellen over gevoelige dingen nogal waardeloos. Echter, ik kan mij ook voorstellen dat het '’iets is beter dan niets'’ principe geldt. Je hebt dan op zijn minst een idee van wat er is gebeurd, wie er waren, wat er te zien was en wat er gezegd is. Voor sommige mensen is dit genoeg. Moet je hen dit dan ontnemen? Het kleine stukje wat zij wel kunnen krijgen. Nee. Zou ik zelf aan zo'n videocall deelnemen? Ik hoop nooit die beslissing te moeten nemen… Het is een afweging. Pak je wat er beschikbaar is of maak je jouw afscheid op een andere manier waardig voor jezelf?
M en Ms schreef:
Het is altijd afwachten met ons, maar ik ga nu echt mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen
Het is altijd de moeite waard. Daarbij is het jouw leven en je bent mij niks verschuldigd. Ik hoor graag van je, ik denk graag met je mee, maar ik respecteer ook jouw keuze om je op jouw leven offline te focussen. Weet dat met wat je al hebt gedaan, met het delen van je verhalen en ervaringen, je een hoop mensen hebt geholpen. Of je daar nu meer doorgaat of niet, dat verandert niks aan wat je al hebt gedaan en bereikt.daar ben ik het helemaal mee eens. Beter had ik het niet kunnen zeggen.
Gr. Pin
A
Hi
hartelijk bedankt voor jullie antwoorden. Jullie hebben me nu al aan het denken gezet. Het was natuurlijk een beetje naïef van mij om te denken dat iedereen wel een leuke film van zijn of haar leven kan maken, afgezien van of die dat wel of niet wil. Dat het dan alleen om de vraag of je dat leuk zou vinden zou gaan. Dat is natuurlijk niet zo.
Hier onder nog kort een reactie op wat quotes:
Even tussendoor: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’
Haha, superdroog. Geweldig. In mijn geval zou iets kunnen als: ‘Hier ligt Kenshin. Die had er sowieso al niet zo’n zin in.’ Ha nee hoor, de laatste tijd sta ik een stuk positiever en zeg maar spiritueler in het leven.
Ik vind het toch wel mooi dat je zegt 'Die had er sowieso al niet zo’n zin in’
Dingen kunnen dus gelukkig positief veranderen 
jullie hebben voor eeuwig een plekje in mijn hart veroverd.
Dankjewel en dat is omgekeerd ook zo
Ik ben zelf ook weer blij dat ik weer naar de begraafplaats kan gaan van mensen die ik ken van vroeger en familieleden. (Er liggen bij de ene begraafplaats 26 mensen die familie zijn en de ene 21 , en daarnaast ken ik nog wat mensen die vrienden waren.
ik vind het mooi om alles te horen .
je kunt overledenen natuurlijk overal herdenken, maar ik vind (ook) dat dat op een begraafplaats toch anders is. Zeker als je ergens bent waar veel overleden familieleden liggen
jullie hebben met heel wat forumleden en wat andere mensen een plekje in mijn hart.
ik vind het ook mooi dat je kennelijk al snel hier op het forum zoiets op kan bouwen
Als het onderhoud makkelijker wordt ……. is het dan echt een achteruitgang?
het wordt er wel netter door, maar het komt de sfeer op de begraafplaats niet ten goede. Dat vind ik er jammer aan. Het is tenslotte een begraafplaats en geen ‘parkeerplaats voor overledenen’. In de letterlijke zin is dat misschien wel zo, maar je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Je mag geen 'tuintje meer op je buik', alleen maar eentje van 40 cm boven je hoofd. Over de rest van je lichaam rijden ze met de grasmachine…
Het lijkt mij dat je als onderneming/bedrijf/organisatie alle hulp aangrijpt die je kan krijgen?
die beheerder kan werk en privé niet scheiden. Voor hem is het een persoonlijk dingetje. Hij heeft gewoon de pik op ons
M en Ms schreef:
Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama.
Dit doet me altijd denken aan een boek wat ik ooit heb gelezen. Het ging over een meisje die een jaar naar Amerika ging om daar naar school te gaan. Zij belandde toevallig op een school waar er dat jaar, tijdens haar aanwezigheid, een school shooting was. Een aantal van haar nieuwe vrienden zijn daarbij overleden (dacht ik) en zij hield er een trauma aan over. Eén van de resultaten was dat zij altijd als ze wegging, ook al was het om even te plassen, afscheid nam van iedereen waar ze bij was. Niet zo zeer omdat zij zou kunnen sterven, maar ook omdat de mensen waar zij bij was zouden kunnen overlijden en ze dan weer geen afscheid zou kunnen nemen. Dit omdat zij maar al te goed wist hoe dat was, helaas.
voor ons gaat het gelukkig niet zo ver, maar wij hebben ook niet zo'n traumatische shooting mee gemaakt. Wij zijn thuis gewend om elkaar vaak even aan te raken en hoi en doei te zeggen. Bijna een soort automatisme met als voordeel dat het nooit lang geleden is dat je elkaar aangeraakt en gesproken hebt. Ik heb het eerder ergens anders wel eens geschreven dat wij elkaar thuis tenminste allemaal elke dag aan het begin en eind van de dag een kus geven. Ik begin na het wakker worden altijd bij mijn twin en dan met mijn vaak nog slaperige kop is de rest van de familie aan de beurt en ik eindig 's avonds voor het slapen altijd weer bij mijn twin. Dat voelt goed voor ons. Vrienden die voor het eerst bij ons thuis komen moeten er soms wel een even aan wennen, maar als ze blijven logeren 'moeten’ ze gewoon meedoen. Nou ja, ze 'moeten’ natuurlijk niet echt, ze mogen en meestal doen ze wel mee. We snappen ook wel dat niet iedereen het fijn vindt en dat respecteren we. Dan zeggen we gewoon 'hoi’ en 'heb je lekker geslapen’, van die dingen, zo ingewikkeld is het nu ook weer niet
Het is altijd de moeite waard. Daarbij is het jouw leven en je bent mij niks verschuldigd. Ik hoor graag van je, ik denk graag met je mee, maar ik respecteer ook jouw keuze om je op jouw leven offline te focussen. Weet dat met wat je al hebt gedaan, met het delen van je verhalen en ervaringen, je een hoop mensen hebt geholpen. Of je daar nu meer doorgaat of niet, dat verandert niks aan wat je al hebt gedaan en bereikt.
dankjewel en ik snap wat je bedoelt
Ik doe het omdat ik het graag wil delen en het verhaal zo compleet mogelijk wil maken. Dat je ook op die manier dingen kan afronden. Zoals je weet zijn die momenten er dat ik (even) kies voor mijn leven offline
Groetjes,
M&M's
A
Hi M en Ms,
Je kan het naïef vinden of de mooie kant ervan inzien. Jullie zijn positief ingesteld en daarom dachten jullie dat er altijd mooie beelden te zien kunnen zijn. Die gedachte is mooi, omdat er in ieder leven ook mooie momenten zitten, hoe slecht de slechte momenten ook mogen zijn en hoe lang deze ook duren.
Oh je mag het graf nu ook niet meer decoreren? Dat vind ik wel slecht. Op de enige begraafplaats waar ik nog wel eens kom, bij mijn opa, heb je een steen en het stuk waar hij zegmaar precies onder ligt om te decoreren zoals de nabestaanden dat willen. Dat kan gras zijn, bij mijn opa is het een soort uitbreiding van de steen en wat plantjes.
Wat hebben jullie toch een interessante rituelen. Zetten jullie die selfies trouwens ook achter elkaar in een filmpje ofzo dat je het helemaal ziet veranderen?
Gr. Pin
A
Hoi,
Fijn dat alles goed is gegaan en het een mooie dag is geweest :)
Ik ben benieuwd naar het uitgebreide(re) verslag :)
Sowieso een pluim voor jullie dat jullie dit hebben gedaan!
Gr. Pin
Fijn dat alles goed is gegaan en het een mooie dag is geweest :)
Ik ben benieuwd naar het uitgebreide(re) verslag :)
Sowieso een pluim voor jullie dat jullie dit hebben gedaan!
Gr. Pin
A
Hi Gebruiker c,
…. jullie hebben wel een weg gevonden die bijna niemand heeft kunnen vinden op een paar mensen . Ja dat gaat nu wel snel , misschien ook omdat als ik een topic zie dat 1 van jullie of later we l in terug
Te vinden is…
ik quote dit stukje even, omdat ik even iets moet toelichten. Ik spreek wel vaak in de wij-vorm als ik het over mijn twin en ik heb, maar ik ben de enige die op dit account reacties post. Het is dus niet zo dat je de ene keer een reactie van mij en de andere keer een reactie van mijn twin leest. Mijn twin vindt het forum vooral ‘leuk’ om te lezen en ook om het er met mij over te hebben. Hij helpt mij ook wel om een verhaal in de goede volgorde enzo te vertellen als ik dingen niet meer precies weet. Hij post zelf niks, maar bemoeit zich eigenlijk alleen met reacties die ik post over wat twin en ik hebben meegemaakt.
Ik had trouwens nooit gedacht dat ik zoveel zou doen , maar ja ik kan het nu niet meer laten😅.
ja, daar heb ik me ook wel eens in vergist, maar op een gegeven moment zie je zoveel topics die je wilt beantwoorden dat het best veel tijd kost. Ik heb ondertussen geleerd keuzes te maken. Je kunt niet alles beantwoorden en je hebt naast dit forum ook nog een leven, toch? Probeer een balans te vinden. Dat heb ik ook moeten leren.
En M en Ms het is helemaal niet naïef. ik vind het juist leuk dat je er over nadenkt. (Als je snapt wat ik bedoel)
ergens weet ik dat ook wel, maar ja
Ik ben ook wel blij dat ik de dingen post zoals ik ze gepost heb en dat er door de wisselwerking met anderen hier op het forum ook andere invalshoeken worden belicht. Het opent je ogen en ik snap dan ook beter hoe het voor anderen kan zijn. De dood en alles er omheen is voor veel mensen toch iets war liever niet over gepraat wordt, terwijl iedereen er mee te maken krijgt
Ok dat was het ff voor nu, ik ga maar even eten en Pin, jij komt daarna nog aan de beurt 
Groetjes,
M&M's
A
Hi,
even een update.
Vandaag is de dag. We stappen zo in de auto onderweg naar het Ereveld in Loenen.
Voor als iemand niet weet wat het is, dan hier een paar linkjes:
Video 1:
Module 3: Het ereveld komt tot leven. Lengte 6:00
https://www.youtube.com/watch?v=mZ8FciAubrA
Video 2:
Module 3: Leerlingen op het ereveld. Lengte 5:00
https://www.youtube.com/watch?v=o7wWKtPP5_A
Video 3:
Dit is een registratie van de televisie uitzending van 4 mei 2017.
EreveldVolLeven – 4 mei 2017
https://www.youtube.com/watch?v=28Zv9pseEX8
Hier nog een video met Sjors van der Panne. Hij heeft vorig jaar een reportage gemaakt over andere erevelden die verbonden zijn met het Ereveld in Loenen:
https://www.youtube.com/watch?v=vs98RKSnVVM
Reportage Sjors van der Panne in Indonesië
Het liedje vinden we ook echt heel erg mooi en daarom zetten we dat hier nog even apart:
https://www.youtube.com/watch?v=mxncZpZwf50
Sjors van der Panne – Laat gaan (videoclip)
We vinden het best wel spannend, maar het wordt vast een mooie en indrukwekkende dag :)
We hebben alleen niet zo veel geslapen de laatste paar dagen. Eerst die shoot in Italië en daarna ons laatste nachtje in Frankrijk met Laurent, Justin en Christian. Claude hadden we al genoeg gezien, dus die hadden we naar huis gestuurd 😛 Nee hoor, das een grapje, hij was er natuurlijk ook nog bij.
Laat naar bed en vroeg op om toch nog wat tijd met elkaar te hebben, want we gaan ze pas weer in de zomervakantie zien. Misschien gaan we wel nog naar Duitsland om Justin en Christian te helpen met het drone/dans/filmproject.
Eerst zouden we met mama en onze zus terugvliegen om naar het Ereveld te gaan, maar we hebben mama ingewisseld voor onze (pleeg)broer. Mama blijft met papa nog bij onze andere 2 broers (14 en 16) en dan gaan ze samen nog iets leuks doen, want wij hebben wel weer even genoeg aandacht gevraagd van mama de laatste dagen :D
Ze wilde wel graag mee naar Loenen, maar we gunnen onze broers nog wel een paar daagjes met papa en mama.
We vinden het wel leuk dat ze met zijn 4-en ook eens tijd hebben, maar we missen ze nu al ;)
Onze (pleeg)broer gaat ook mee naar Loenen en hij staat vlak bij één van ons. Ze zochten nog jongens van 20+, dus dat vinden we ook wel fijn als hij bij ons is. Zijn vriend gaat ook mee, om te kijken geloof ik. Moet ik zo nog even vragen. Misschien staat hij ook wel ergens, idk, hebben we het helemaal nog niet over gehad.
Soms mag je wisselen met iemand anders als je moe bent of even niet meer kan als je niet lekker bent en wij willen vragen of twin en ik dan van plaats mogen wisselen, zodat we allebei een tijdje naast onze broer staan, das wel leuker dan dat één van ons de hele tijd alleen staat. Onze zus staat nog op een reservelijst, dus die weet nog niet of ze ergens mag gaan staan.
Ze kan ons iig in de gaten houden, vooral die ene, die een tijdje alleen staat en ze gaat wel foto’s maken en filmpjes als het mag en er geen bezoekers gestoord worden.
Ze wil nog een stukje livestreamen met papa en mama, maar beter als ik niet weet wanneer ze dat doet, want anders word ik dan misschien wel een beetje emotioneel als ik weet dat papa en mama dan kijken 🙂 Beter doet ze dan of ze gwn een filmpje maakt en zegt ze het dan later.
We gaan ons bedkussen meenemen en een dekentje, dat ligt lekkerder in de auto. Twin en ik gaan zo in de auto nog een paar uurtjes slapen. Lekker knus tegen elkaar aan op de achterbank en dan hopen we dat onze accu voldoende opgeladen is om het vol te houden. Op de terugweg kunnen we ook weer een paar uur slapen en ik ga nog wel een update geven, maar weet niet precies wanneer. Ik loop een beetje achter met updates op verschillende topics.
Luca zien we morgen (zaterdag) weer en das ook wel fijn, we hebben hem al 2 weken moeten missen.
Nou ja, tot de volgende.
@Pin,
Leuk dat je dat liedje “lief” vond
Groetjes,
M&M’s
even een update.
Vandaag is de dag. We stappen zo in de auto onderweg naar het Ereveld in Loenen.
Voor als iemand niet weet wat het is, dan hier een paar linkjes:
Video 1:
Module 3: Het ereveld komt tot leven. Lengte 6:00
https://www.youtube.com/watch?v=mZ8FciAubrA
Video 2:
Module 3: Leerlingen op het ereveld. Lengte 5:00
https://www.youtube.com/watch?v=o7wWKtPP5_A
Video 3:
Dit is een registratie van de televisie uitzending van 4 mei 2017.
EreveldVolLeven – 4 mei 2017
https://www.youtube.com/watch?v=28Zv9pseEX8
Hier nog een video met Sjors van der Panne. Hij heeft vorig jaar een reportage gemaakt over andere erevelden die verbonden zijn met het Ereveld in Loenen:
https://www.youtube.com/watch?v=vs98RKSnVVM
Reportage Sjors van der Panne in Indonesië
Het liedje vinden we ook echt heel erg mooi en daarom zetten we dat hier nog even apart:
https://www.youtube.com/watch?v=mxncZpZwf50
Sjors van der Panne – Laat gaan (videoclip)
We vinden het best wel spannend, maar het wordt vast een mooie en indrukwekkende dag :)
We hebben alleen niet zo veel geslapen de laatste paar dagen. Eerst die shoot in Italië en daarna ons laatste nachtje in Frankrijk met Laurent, Justin en Christian. Claude hadden we al genoeg gezien, dus die hadden we naar huis gestuurd 😛 Nee hoor, das een grapje, hij was er natuurlijk ook nog bij.
Laat naar bed en vroeg op om toch nog wat tijd met elkaar te hebben, want we gaan ze pas weer in de zomervakantie zien. Misschien gaan we wel nog naar Duitsland om Justin en Christian te helpen met het drone/dans/filmproject.
Eerst zouden we met mama en onze zus terugvliegen om naar het Ereveld te gaan, maar we hebben mama ingewisseld voor onze (pleeg)broer. Mama blijft met papa nog bij onze andere 2 broers (14 en 16) en dan gaan ze samen nog iets leuks doen, want wij hebben wel weer even genoeg aandacht gevraagd van mama de laatste dagen :D
Ze wilde wel graag mee naar Loenen, maar we gunnen onze broers nog wel een paar daagjes met papa en mama.
We vinden het wel leuk dat ze met zijn 4-en ook eens tijd hebben, maar we missen ze nu al ;)
Onze (pleeg)broer gaat ook mee naar Loenen en hij staat vlak bij één van ons. Ze zochten nog jongens van 20+, dus dat vinden we ook wel fijn als hij bij ons is. Zijn vriend gaat ook mee, om te kijken geloof ik. Moet ik zo nog even vragen. Misschien staat hij ook wel ergens, idk, hebben we het helemaal nog niet over gehad.
Soms mag je wisselen met iemand anders als je moe bent of even niet meer kan als je niet lekker bent en wij willen vragen of twin en ik dan van plaats mogen wisselen, zodat we allebei een tijdje naast onze broer staan, das wel leuker dan dat één van ons de hele tijd alleen staat. Onze zus staat nog op een reservelijst, dus die weet nog niet of ze ergens mag gaan staan.
Ze kan ons iig in de gaten houden, vooral die ene, die een tijdje alleen staat en ze gaat wel foto’s maken en filmpjes als het mag en er geen bezoekers gestoord worden.
Ze wil nog een stukje livestreamen met papa en mama, maar beter als ik niet weet wanneer ze dat doet, want anders word ik dan misschien wel een beetje emotioneel als ik weet dat papa en mama dan kijken 🙂 Beter doet ze dan of ze gwn een filmpje maakt en zegt ze het dan later.
We gaan ons bedkussen meenemen en een dekentje, dat ligt lekkerder in de auto. Twin en ik gaan zo in de auto nog een paar uurtjes slapen. Lekker knus tegen elkaar aan op de achterbank en dan hopen we dat onze accu voldoende opgeladen is om het vol te houden. Op de terugweg kunnen we ook weer een paar uur slapen en ik ga nog wel een update geven, maar weet niet precies wanneer. Ik loop een beetje achter met updates op verschillende topics.
Luca zien we morgen (zaterdag) weer en das ook wel fijn, we hebben hem al 2 weken moeten missen.
Nou ja, tot de volgende.
@Pin,
Leuk dat je dat liedje “lief” vond
Groetjes,
M&M’s
A
@Pin,
bedankt voor je goede wensen
@iedereen,
Het was een lange, maar ook een hele mooie dag. We moeten het nog een beetje verwerken en dan ga ik er nog wel wat meer over posten.
Leuke verrassing was iig dat opa en oma nog kwamen kijken. Onze zus had het vlak van te voren tegen ons gezegd en dat was maar goed ook, want anders was ik misschien wel van mijn stokje gegaan ofzo. Nou ja, zo erg misschien ook weer niet, maar er waren wel een paar moeilijke momentjes. Iedereen was heel aardig voor ons en een paar keer vroeg iemand of die ons een knuffel mocht geven, omdat ze dan denk ik zagen dat we het nodig hadden.
Misschien gaan we volgend jaar weer, maar dat hangt ook van school en hoe de vakanties vallen af. We hebben nog niks gezien van de reportages enzo. Alleen een paar stukjes die onze zus had gefilmd. Misschien van het weekend nog wat terugkijken ofzo.
Groetjes,
M&M’s
bedankt voor je goede wensen
@iedereen,
Het was een lange, maar ook een hele mooie dag. We moeten het nog een beetje verwerken en dan ga ik er nog wel wat meer over posten.
Leuke verrassing was iig dat opa en oma nog kwamen kijken. Onze zus had het vlak van te voren tegen ons gezegd en dat was maar goed ook, want anders was ik misschien wel van mijn stokje gegaan ofzo. Nou ja, zo erg misschien ook weer niet, maar er waren wel een paar moeilijke momentjes. Iedereen was heel aardig voor ons en een paar keer vroeg iemand of die ons een knuffel mocht geven, omdat ze dan denk ik zagen dat we het nodig hadden.
Misschien gaan we volgend jaar weer, maar dat hangt ook van school en hoe de vakanties vallen af. We hebben nog niks gezien van de reportages enzo. Alleen een paar stukjes die onze zus had gefilmd. Misschien van het weekend nog wat terugkijken ofzo.
Groetjes,
M&M’s
A
natuurlijk is dit normaal! iedereen heeft zijn eigen ding en niemand kan daar wat aan doen. de verhalen achter de grafstenen zijn ook belagrijk, dat mogen we natuurlijk nooit vergeten. doordat jij zo geinteresseerd hierin bent en je als vrijwilliger aan wil melden, laat je zien dat je meleeft, en respect toont. dat is een geweldige eigenschap. bovendien zijn de meeste begraafplaatsen openbare plekken, dus is het niet strafbaar. ook is het een idee om eens in de zoveel tijd een bloemetje te leggen op de graven, of de vergeten graven een beetje onderhouden. dat doe ik ook weleens. het is natuurlijk maar een idee, je hoeft er niks mee te doen, maar het geeft mij een soort innerlijke rust, dat je respect voor de doden toont. ga zo door, en laat je door niemand neerhalen!
A
Hey hey!
Ja ik zelf ik vind grafstenen altijd mooi om te zien en wie daar al ken ik zie niet, maar ik kom daar voor 1 iemand uit mijn gezin maar okay antwoord op je vragen...
1) mijn mening is nee het is niet raar het kan wel voor andere raar overkomen dat snap ik maar als jullie echt interesse hebben wat jullie zo zeiden van vrijwilligers werk probeert dat maar jullie zijn wel 15 en dat is vrij jong vind ik, maar wel bezonders dat jullie grafstenen of wie er begraven is zoveel vragen erbij komen het is lastig om op dat vraag juist antwoord te geven.
2) nee is niet raar je bent altijd welkom bij de begraafplaats, ik was ook een keer naar begraafplaats geweest van mijn zus (niet echt mijn zus maar ik ben geadopteerd)
En ik ken der niet eens dus ik denk dat het best kan. ?
3) zoek anders op internet vrijwilligerswerk (jullie naam van begraafplaats die jullie vaak bezoek) en ga kijken of je contact kan komen met mensen daar ?
Ja ik zelf ik vind grafstenen altijd mooi om te zien en wie daar al ken ik zie niet, maar ik kom daar voor 1 iemand uit mijn gezin maar okay antwoord op je vragen...
1) mijn mening is nee het is niet raar het kan wel voor andere raar overkomen dat snap ik maar als jullie echt interesse hebben wat jullie zo zeiden van vrijwilligers werk probeert dat maar jullie zijn wel 15 en dat is vrij jong vind ik, maar wel bezonders dat jullie grafstenen of wie er begraven is zoveel vragen erbij komen het is lastig om op dat vraag juist antwoord te geven.
2) nee is niet raar je bent altijd welkom bij de begraafplaats, ik was ook een keer naar begraafplaats geweest van mijn zus (niet echt mijn zus maar ik ben geadopteerd)
En ik ken der niet eens dus ik denk dat het best kan. ?
3) zoek anders op internet vrijwilligerswerk (jullie naam van begraafplaats die jullie vaak bezoek) en ga kijken of je contact kan komen met mensen daar ?
A
Hi Gebruiker c,
ik denk datje me verkeerd heb begrepen
dat denk ik ook 
, thnx voor je toelichting
Gebruiker c schreef:
misschien beetje laat maar eetsmakelijk
nee joh, das niet (te) laat, ik ga vast nog wel een keertje eten, dus dankjewel alvast
Groetjes,
M&M's
A
Hi Pin,
Je kan het naïef vinden of de mooie kant ervan inzien. Jullie zijn positief ingesteld en daarom dachten jullie dat er altijd mooie beelden te zien kunnen zijn. Die gedachte is mooi, omdat er in ieder leven ook mooie momenten zitten, hoe slecht de slechte momenten ook mogen zijn en hoe lang deze ook duren.
true en we hebben ook altijd de beste bedoelingen, maar het kan ook kwetsend overkomen als we er soort van vanuit gaan dat iedereen wel zo'n leuk filmpje over zijn/haar leven kan maken en dat we voorbij gaan aan wat zij allemaal mee (hebben moeten) maken, maar ik snap je wel 
Oh je mag het graf nu ook niet meer decoreren? Dat vind ik wel slecht. Op de enige begraafplaats waar ik nog wel eens kom, bij mijn opa, heb je een steen en het stuk waar hij zegmaar precies onder ligt om te decoreren zoals de nabestaanden dat willen. Dat kan gras zijn, bij mijn opa is het een soort uitbreiding van de steen en wat plantjes.
tot 2012 ofzo (dat zien we aan de data op de grafstenen) mocht je de hele lengte van het graf gebruiken voor een steen of beplanting, daarna alleen nog een stukje van 40 cm ofzo, miss 50 cm idk precies. De laatste jaren zijn ze ook steeds meer beplanting weg aan het halen bij oudere graven. Alleen als er ‘eigen beplanting of een hele omranding van steen of hout’ (of hoe heet dat eigenlijk) aanwezig is, dan laten ze het intact, tenminste als de grafrechten niet verlopen zijn. Het kan dan zijn dat alleen de grafsteen zelf nog blijft staan of een paaltje met een grafnummer. Dan wordt er dus over het hele graf gras ingezaaid. Dan kunnen ze er gemakkelijk met een grote zitmaaier overheen racen….
Wat hebben jullie toch een interessante rituelen.
Nou nog eentje dan:
dit doen we al met opa sinds we klein zijn (en nu nog steeds, das nog het ergste ). Wie kan het snelst een rond koekje mooi vierkant maken door er stukjes af te happen. Later werd dat iets moeilijker, want dan werd de opdracht, maak een vierkantje van 4 bij 4 cm van je koekje. De koekjes gaan echt langs de meetlat om te weten wie er gewonnen heeft 
Maar hoe kan je nou van opa winnen als je 5 bent en 2 voortanden mist, lekker sportief, opa 
Toen wel hè, tegen 2 peuters, come on. Kleine tip: begin met stroopwafels, daar staan ruitjes op, dat helpt, want die kun je tellen 
Zetten jullie die selfies trouwens ook achter elkaar in een filmpje ofzo dat je het helemaal ziet veranderen?
Net als deze van Vince bedoel je?
Leuke jongen trouwens, die Vince 
of deze
Dat zou wel een mooi filmpje zijn voor op ons graf, ooit dan, over 100 jaar ofzo.
Onze selfies zijn niet voor een neutrale achtergrond gemaakt zoals bij Vince hierzo, maar op zich kunnen we ze wel achter elkaar zetten. Dan zie je ons zonder en met tanden, met een snotneus en als een snotneus en dan weer met een blauw oog of een hechting. Dat we lief voor elkaar zijn en als we elkaar aan de haren trekken. Das wel hoe het in het echt gegaan is en nog steeds gaat. Wel een cool idee, maar dat is vast heel veel werk, denk je niet. Of kunnen we gewoon een paar duizend foto's in zo'n videobewerkingsprogramma gooien en dan op PLAY duwen? Zal wel niet. Maar wel iets om over na te denken. Leuk idee Pin of was het alleen een vraag 
Groetjes,
M&M's
A
Hi iedereen,
het is tijd voor een update, nou ja, dat was het eigenlijk al heel lang, maar het is er nooit van gekomen tot nu toe dan.
Wat is er allemaal gebeurd/veranderd in de laatste 2 jaar?
Nou, er is een andere hovenier die het algemene onderhoud op de begraafplaats doet en op zich is dat wel een verbetering. Wel jammer dat de laatste paar jaar er wel steeds minder planten/heggen etc. staan.
Om de kosten van het onderhoud te beperken heeft de gemeente besloten veel algemene beplanting weg te halen en deze te vervangen door gras.
Niet alleen de beplanting achter de graven is veel minder geworden ook zijn er hele stroken beplanting voor/op de (vooral) wat oudere graven verwijderd. Op zich wordt het er niet mooier op, maar ja, het onderhoud is er wel wat eenvoudiger op geworden en op zich doen ze dat wel ok.
Het onderhoud bij de individuele graven laat nog te wensen over, maar dat is ook geen taak van de aangestelde hovenier. Dat zou gedaan ‘moeten’ worden door nabestaanden van de overledenen.
Graven die tot een paar jaar geleden nog werden onderhouden door de echtgenoot of echtgenote van degene die daar begraven ligt, worden niet altijd meer onderhouden na het overlijden van die partners.
Kennelijk is er geen familie die het onderhoud op zich kan of wil nemen. We snappen wel dat familieleden natuurlijk ook niet altijd in de buurt wonen en dat daardoor het onderhoud te wensen over laat.
Wel jammer dat sommige graven overwoekeren, beter zouden ze kiezen voor grind of iets anders onderhoudsvriendelijks als ze toch niet in staat zijn om het regelmatig te onderhouden. Maar dat is de vrije keus van de belanghebbenden.
Die dingen zien we gebeuren. Het is ook niet aan ons om het onderhoud op ons te nemen, maar soms doen we wel eens het hoogst noodzakelijke.
Ik bedoel, soms zitten de uitgebloeide bloemen van het vorige jaar en nog aan als de planten weer uitlopen. Omdat wij regelmatig op de begraafplaats komen weten we ondertussen wel, welke graven nog wel eens en welke niet worden onderhouden. Tsja, bij die graven die niet meer bijgehouden worden kunnen twin en ik het niet laten om dan even de uitgebloeide bloemen er af te knippen om de boel toch een klein beetje te fatsoeneren. We gaan natuurlijk niet echt dingen veranderen verder.
We doen natuurlijk nog steeds onderhoud voor de mensen die dat aan ons gevraagd hebben. Er zijn in de afgelopen jaren ook wel een paar nieuwe bij gekomen. In al die jaren dat we er al komen hebben we nogal wat, vooral oudere mensen, leren kennen die het graf van hun partner onderhielden, maar nu zelf overleden zijn of het gewoon weg niet meer zelf kunnen bijhouden nu.
Het is niet dat ze ons het met zoveel woorden hebben gevraagd, maar we zijn het op een gegeven moment gaan doen. In het begin alleen een beetje helpen als ze er zelf een bloemetje op kwamen leggen, maar het dan voor de rest zelf niet meer voor elkaar kregen om het helemaal netjes te maken. Dan haalden wij het onkruid weg en harkten het netjes aan en konden zij de bloemetjes er op leggen.
Nu doen we bij een aantal van die mensen dat we een aantal dagen voor de geboortedag of dag van overlijden zorgen dat het er allemaal piekfijn bij ligt. We zien dat ze dat waarderen.
Vaak krijgen we dan een lief berichtje of een reep chocolade ofzo. Dat doet ons dan ook wel goed.
Er zijn nog steeds mensen die één keer per jaar op Allerheiligen of met kerst ofzo een plant neerzetten, die er dan blijft staan totdat ze het jaar daarop een nieuwe komen zetten. Meestal zijn die planten na een maandje wel uitgebloeid en dan staan ze er nog 11 maanden…. Niet heel fraai, maar ook niet aan ons om er iets aan te veranderen.
Met de beheerder is onze band niet echt verbeterd. Dat hadden we ook niet verwacht, nadat hij door de gemeente een keertje was terug gefloten toen we over hem geklaagd hebben. Vorig jaar hadden we nog een ‘aanvaring’ met hem. Na de winter wordt, als het goed is, de buitenkraan weer aangesloten. In de winter sluiten ze die af ivm de kans op bevriezing. Maar het duurde en duurde maar, terwijl al veel mensen in het voorjaar nieuwe plantjes hadden gezet en er nog geen water uit de kraan kwam. Echt onhandig. We hebben hem toen gevraagd of hij de kraan wilde aansluiten. En eerste duurde dat nog ruim 2 weken en toen waren er geen gieters. Om dat laatste probleem op te lossen hadden we zelf 2 gieters gekocht en die daar opgehangen aan een beugel die daarvoor bedoeld is. Alleen waren onze gieters de volgende keer (een paar dagen later) dat we er kwamen verdwenen. We zagen ze in het gebouwtje liggen waar de waterkraan aan zit. Mijn twin was op m’n schouders geklommen en kon dat zien door een klein raampje dat best hoog zit. Wie legt die gieters nou weer binnen. Toen we hem (die beheerder) vroegen of hij onze gieters weer terug wilde geven zei hij dat niet wist waar onze gieters waren en dat het bovendien helemaal niet de bedoeling is dat iedereen zo maar gieters overal op de begraafplaats laat rond slingeren. We hebben onze gieters een week later uit de vuilnisbak gevist die op de begraafplaats stond. We gooiden wat afval weg en zagen ze toen ineens liggen. Inmiddels waren ze niet meer bruikbaar en lek. Het is gewoon pesterij en waarom? Wel stond er één oude zinken gieter die best wel onhandig en zwaar is voor veel mensen. Maar ja. Sinds die tijd nemen we gewoon onze eigen gieters van huis mee als we naar de begraafplaats gaan. Die nemen we dan ook gelijk weer mee terug naar huis. Dat werkt voor ons iig.
Er zijn de laatste 2 jaar ofzo weer 2 jonge jongens bij gekomen, eentje was verongelukt en die kenden we zo half/half en eentje door ziekte. We zagen hem vroeger wel op het strand. Hun families houden alles netjes bij. Vaak staan wij er even bij stil in gedachten. Het waren geen vrienden van ons, maar ze worden wel gemist door een hoop mensen. Ook is er nog een meisje dat vermoord is, begraven. Ook een heel triest verhaal.
Het leert ons wel dat het leven niet vanzelfsprekend is en zomaar ineens over kan zijn. Daarom proberen wij er alles uit te halen, elke dag.
Je kunt het natuurlijk niet voorkomen dat je overlijdt, maar kun je wel iets doen om het verlies dragelijker te maken? Dat zijn wel dingen waar we wel eens over nadenken. Eén van de dingen die we doen is dat we eigenlijk altijd als we ergens naartoe gaan ff ‘doei’ zeggen tegen papa en mama. Het is zo’n kleine moeite en je hoort zo vaak als iemand plotseling komt te overlijden van ‘hij ging nog ff naar voetbal en we hebben niet eens meer ‘doei’ gezegd’. Daarom. Oh ja, twin en ik sturen onze familieleden ook elke dag nog een selfie. Wel grappig om te zien hoe we veranderen in de jaren, want ja, wij bewaren die selfies natuurlijk zelf ook.
Een paar dagen geleden is Mark de Hond (geen familie of kennis van ons, wij kenden hem zoals de meeste mensen alleen van tv, hij was o.a. theatermaker en de zoon van Maurice de Hond, die opiniepeiler) overleden en twin en ik hebben hem, als hij weer eens op tv was een beetje gevolgd het laatste jaar ofzo.
Hij heeft van alles meegemaakt in zijn leven: kanker en een tumor die geopereerd kon worden, maar dat ging fout en toen kreeg hij een dwarslaesie, na een aantal jaar kreeg hij opnieuw kanker die niet meer te overwinnen was. Toch bleef hij altijd optimistisch. Ook al wist hij, zeker op het laatst, dat er geen genezing meer mogelijk was.
Hij is niet bij de pakken gaan neer zitten en heeft dat wat nog wel kon ook gedaan. Hij heeft veel gesproken met de familieleden die hij moest achterlaten en hij heeft ook heel veel dingen achtergelaten voor zijn nu nog jonge kinderen. Tastbare dingen en beelden, die zij later nog kunnen bekijken en dan zien wie en hoe hun vader was.
Niet iedereen kan dat natuurlijk, maar ik denk dat twin en ik ook wel zo in het leven staan.
Tsja, ik ben toch wel een beetje afgedwaald, maar ja zo kan het gaan als je eenmaal aan het schrijven bent.
Oh ja, twin en ik zijn niet hele dagen met de dood bezig hoor. Wij zijn vooral bezig met leven, maar de dood hoort daar ook bij. Dat jullie niet een verkeerde indruk van ons krijgen. Wij staan heel positief in het leven en willen nog wel een eeuwtje doorgaan. Stay tuned voor de aflevering voor honderd jarigen die wat ons betreft) gepland staat voor 2103 ofzo, want dan zijn we 100+. We worden in 2102 wel al 100, maar ja, dan moeten ze ons nog filmen en het nog editen, dus het zal wel 2103 worden voordat het uitgezonden wordt op tv, als dat nog bestaat haha. Het zal wel een ander medium zijn. Je ziet het nu al veranderen.
Dat doet me ineens denken aan een verhaal dat mensen nu al op sommige plekken een soort beeldscherm hebben waarop je beelden over hun leven kan bekijken. Idk of dat iets voor ons zou zijn.
Misschien een vraag voor jullie om te beantwoorden.
- Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.
- Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.
Ik ga gelijk zelf maar ff antwoord geven:
- op zich lijkt het me wel een mooie mogelijkheid dat mensen iets kunnen terugkijken over ons als we daar ergens liggen onder de grond of uitgestrooid. Alleen lijkt het me niet echt praktisch qua techniek om echt een beeldscherm op je steen te hebben. Dan moeten ze stroom aanleggen naar je graf en die apparatuur kan allemaal kapot enzo en meer van die dingen. Ik denk dat wat ik noemde al een beetje verouderd is en de techniek al veel verder is. Nagenoeg iedereen heeft een beeldscherm in zijn zak, dus ik zou dan misschien eerder gaan voor een QR-code op mijn grafsteen of gedenkplaatje. Nog wel ‘analoog’ zoiets als: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’ Zoiets. Of gewoon een hologram dat ik op mijn eigen graf dans. Dat klinkt heel luguber, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet. Twin en ik zijn de laatste jaren echt gevallen voor dansen. Streetdance, hiphop, maar ook moderne dans. Dus ja, ergens zou ik het ook wel mooi vinden als zoiets dan getoond kan worden. Ik weet eigenlijk niet of begraafplaatsen zoals ze er nu zijn er in de toekomst nog zullen zijn. Je ziet dat er op veel begraafplaatsen ruimte tekort is aan de ene kant, maar ook dat er vaker gecremeerd wordt. Misschien worden begraafplaatsen in de toekomst sws meer digitaal. Weer iets om over na te denken…
- ik vind het wel mooi dat de mogelijkheid om online te volgen er is. Toch is het heel anders dan dat je er fysiek aanwezig bent. Het gevoel van samen zijn is echt heel anders, maar zeker als het niet anders kan een uitkomst. In sommige overlijdensadvertenties staan linkjes, waar iedereen die dat wil op kan klikken. Ik zou niet zo snel een dienst volgen van iemand die ik persoonlijk niet ken, dat voelt niet goed voor mij en twin. Ik kan me wel voorstellen dat ik er wel naar zou kijken als het iemand is die zo half/half ken. Van school of sport ofzo. De drempel is dan lager om online te kijken dan dat je werkelijk naar zo’n afscheid gaat. Ik bedoel, ergens heeft de familie die mogelijkheid geboden, dus is het ook niet ongepast om daar gebruik van te maken. Ik moet dat wel per geval afwegen. Twin en ik zijn wel eens een aantal dagen na een begrafenis nog persoonlijk afscheid wezen nemen bij het graf van een jongen. I know, dat klinkt misschien weird, maar zo zitten we in elkaar. Denk nou niet dat we wekelijks een tour langs allerlei begraafplaatsen maken om die reden. Het zijn altijd wel jongens die we ergens in ons leven tegen gekomen zijn en waar we een mooie herinnering aan hebben.
Ok dat was wel weer even genoeg voor nu.
In een volgende post moet ik toch eindelijk nog eens wat gaan vertellen over ons bezoek aan het Nationaal Ereveld Loenen, 2 jaar geleden op dodenherdenking. Dat was erg indrukwekkend, maar meer daarover een volgende keer.
Oh ja, nog ff een kort berichtje voor een aantal mensen:
dankjewel voor je lieve berichtje en mijn voornemen is iig al voor een deel uitgekomen. Nu moet ik alleen de rest nog beantwoorden 
twin en ik lazen vanmorgen (bijna) ons hele topic nog eens door en er was iets dat ons opviel. Bij veel reacties (zelfs bij een aantal van mijn reacties) plaatste je een klavertje 4. Dat trok onze aandacht. We waren benieuwd naar wie er achter zit en hebben even snel door je reacties en topics ‘gebladerd'. Ergens lazen we dat je niet zelf in het middelpunt van de belangstelling hoefde/wilde te staan, maar wij willen jouw lieve bijdrage aan ons topic niet ongenoemd laten. Dus, echt heel erg bedankt daarvoor. Het ga je goed 
(dit moet mijn twin en ik die jou een hug geven voorstellen)
zou het er dan toch nog van komen om jou en anderen waarvan iig één iemand van wie het account als zodanig niet meer bestaat, maar die nog steeds in onze gedachten is, te vertellen over onze ervaringen op het Ereveld in Loenen? Het is altijd afwachten met ons, maar ik ga nu echt mijn best doen om dat voor elkaar te krijgen
Liefs en groetjes,
M&M’s (en twin)
A
Hey 
Voor de rest ,neem je tijd.
- Zouden jullie willen dat er een ‘film’ van jullie leven te bekijken is bij jullie graf of urn? Dat mensen die dat willen er op kunnen klikken, zeg maar.ja hoor, dan weten de mensen wie ik ben en ik ben dan er toch niet meer .
- Wat vinden jullie van online afscheidsceremonies? Nu in de coronatijd zie ik regelmatig linkjes of verwijzingen staan dat er de mogelijkheid is om de dienst online te volgen of later terug te kijken. Op zich wel praktisch lijkt het ons, nu er slechts een kleine groep mensen afscheid mag nemen. Verder ook wel handig voor mensen die om andere redenen niet fysiek aanwezig kunnen zijn.ik vind het goed dat er de mogelijkheid voor is nu , maar zelf vind ik het niet echt fijn. Uit ervaring weet ik dat online minder persoonlijk voelt en de gedachten dat vreemde er op kunnen klikken vind ik een beetje ja ..(moeilijk te verwoorden)
Ik ga gelijk zelf maar ff antwoord geven:
- op zich lijkt het me wel een mooie mogelijkheid dat mensen iets kunnen terugkijken over ons als we daar ergens liggen onder de grond of uitgestrooid. Alleen lijkt het me niet echt praktisch qua techniek om echt een beeldscherm op je steen te hebben. Dan moeten ze stroom aanleggen naar je graf en die apparatuur kan allemaal kapot enzo en meer van die dingen. Ik denk dat wat ik noemde al een beetje verouderd is en de techniek al veel verder is. Nagenoeg iedereen heeft een beeldscherm in zijn zak, dus ik zou dan misschien eerder gaan voor een QR-code op mijn grafsteen of gedenkplaatje. Nog wel ‘analoog’ zoiets als: ‘hier ligt M&M’s onder de grond. Scan de QR-code om te zien hoe hij in het leven stond’ Zoiets. Of gewoon een hologram dat ik op mijn eigen graf dans. Dat klinkt heel luguber, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet. Twin en ik zijn de laatste jaren echt gevallen voor dansen. Streetdance, hiphop, maar ook moderne dans. Dus ja, ergens zou ik het ook wel mooi vinden als zoiets dan getoond kan worden. Ik weet eigenlijk niet of begraafplaatsen zoals ze er nu zijn er in de toekomst nog zullen zijn. Je ziet dat er op veel begraafplaatsen ruimte tekort is aan de ene kant, maar ook dat er vaker gecremeerd wordt. Misschien worden begraafplaatsen in de toekomst sws meer digitaal. Weer iets om over na te denken.. dat is mooi gezegd.
- ik vind het wel mooi dat de mogelijkheid om online te volgen er is. Toch is het heel anders dan dat je er fysiek aanwezig bent. Het gevoel van samen zijn is echt heel anders, maar zeker als het niet anders kan een uitkomst. In sommige overlijdensadvertenties staan linkjes, waar iedereen die dat wil op kan klikken. Ik zou niet zo snel een dienst volgen van iemand die ik persoonlijk niet ken, dat voelt niet goed voor mij en twin. Ik kan me wel voorstellen dat ik er wel naar zou kijken als het iemand is die zo half/half ken. Van school of sport ofzo. De drempel is dan lager om online te kijken dan dat je werkelijk naar zo’n afscheid gaat. Ik bedoel, ergens heeft de familie die mogelijkheid geboden, dus is het ook niet ongepast om daar gebruik van te maken. Ik moet dat wel per geval afwegen. Twin en ik zijn wel eens een aantal dagen na een begrafenis nog persoonlijk afscheid wezen nemen bij het graf van een jongen. I know, dat klinkt misschien weird, maar zo zitten we in elkaar. Denk nou niet dat we wekelijks een tour langs allerlei begraafplaatsen maken om die reden. Het zijn altijd wel jongens die we ergens in ons leven tegen gekomen zijn en waar we een mooie herinnering aan hebben....snap ik en daar ben ik het helemaal mee eens.
het is mooi dat jullie jullie doen voor de mensen die dat aan jullie vragen. Ik ben zelf ook weer blij dat ik weer naar de begraafplaats kan gaan van mensen die ik ken van vroeger en familieleden. (Er liggen bij de ene begraafplaats 26 mensen die familie zijn en de ene 21 , en daarnaast ken ik nog wat mensen die vrienden waren. En mijn opa, mijn opa was een grappige man , hij zei als ik ga en op de begraafplaats lig wil ik een graag een vrouw naast mij en daarnaast een man. Weet niet waarom maar dan kan ik met ze praten zei hij altijd. Ik weet het het is raar. Ik ga morgen naar mijn andere opa die 30km verder licht in een dorpje. En volgende week ga ik naar een goede oude vriend van mij die is overleden die licht toevallig 4 plaatsen naast de te jong overleden soldaat/man van mijn kapster. Ik kom haar dan waarschijnlijk tegen en kunnen we even bij praten.
ik vind het mooi om alles te horen .
dat was het dan voor nu.
en zoals kenshin al zei. Jullie hebben voor altijd een plekje i n mijn hard veroverd
en dat is voor mij best moeilijk om te krijgen. Niet veel mensen hebben daar een plekje.☺. Maar jullie hebben met heel wat forumleden en wat andere mensen een plekje in mijn hart. Ook al is mijn hard niet zo heel groot , hebben jullie het voor elkaar gekregen.🤗
Groetjes gebruiker c
A
Gebruiker c schreef:
Ik ben zelf ook weer blij dat ik weer naar de begraafplaats kan gaan van mensen die ik ken van vroeger en familieleden. (Er liggen bij de ene begraafplaats 26 mensen die familie zijn en de ene 21 , en daarnaast ken ik nog wat mensen die vrienden waren.
ik vind het mooi om alles te horen .
je kunt overledenen natuurlijk overal herdenken, maar ik vind (ook) dat dat op een begraafplaats toch anders is. Zeker als je ergens bent waar veel overleden familieleden liggen
dat is zeker waar, voor mij is het wel normaal dat ik om de zoveel tijd ga. Maar sommige hebben er wel moeite mee. Vaak zit het bij sommige mensen er nog vers in. Dat vind ik ook niet gek, elk jaar komen er wel weer een paar bij die ik ken of familie zijn. Maar ja dat is het leven, ik kan er jammer genoeg niks aan doen. Behalve een klein bezoekje en even wat bijhouden en dan naar de volgende. Sommige van mijn vrienden vinden het raar maar ja die snappen het wel. En ik ben er ondertussen wel aan gewend aan alles wat erbij komt kijken. Dus voor mij is het niks nieuws.
Gebruiker c schreef:
jullie hebben met heel wat forumleden en wat andere mensen een plekje in mijn hart.
ik vind het ook mooi dat je kennelijk al snel hier op het forum zoiets op kan bouwen*
dat is zeker waar, maar jullie hebben wel een weg gevonden die bijna niemand heeft kunnen vinden op een paar mensen . Ja dat gaat nu wel snel , misschien ook omdat als ik een topic zie dat 1 van jullie of later we l in terug
Te vinden is en dat maakt voor mij ook wat . Ook omdat jullie het graag doen(zo lijkt het althans, verbeter me maar als dat niet zo is) en jullie ook jullie ervaring en verhaal vertellen en je dus open stelt. Dat vind ik ook mooi. Dat heeft mij ook wat laten denken. Dus bedankt daar voor!
ik denk dat jullie het wel snappen na deze lange tekst.
Ik had trouwens nooit gedacht dat ik zoveel zou doen , maar ja ik kan het nu niet meer laten😅.
Groetjes gebruiker c
A
Dat moet een heel speciale dag geweest zijn. Het is zo mooi en sterk van jullie dat jullie dit gedaan hebben. Het idee dat er jongens van jullie leeftijd vechtend zijn omgekomen, is heftig, en jullie hebben geholpen dat over te brengen. Een mooie, leerrijke boodschap is dat.
Wat lief dat mensen elkaar daar knuffels gaven. Iedereen was daar vast al wat meer 'verbonden' dan gewoonlijk, omdat jullie daar allemaal voor dezelfde reden waren. Ook leuke verrassing van jullie oma en opa. Die zijn vast ook heel trots op jullie.
Neem maar jullie tijd om het te verwerken. Mentaal hebben jullie hier vast veel energie van gekregen, maar vergeet niet voor het fysieke gedeelte te zorgen. Dat wil zeggen: slapen, genoeg slapen. Jullie hebben wat slaap in te halen geloof ik.
Nogmaals, heel erg mooi dat jullie dit gedaan hebben. Ik kan dat niet genoeg zeggen. Ik zou jullie graag een knuffel geven, maar ja. Als jullie een extra knuffel aan elkaar geven, zal dat vast ook fijn voelen.
Wat lief dat mensen elkaar daar knuffels gaven. Iedereen was daar vast al wat meer 'verbonden' dan gewoonlijk, omdat jullie daar allemaal voor dezelfde reden waren. Ook leuke verrassing van jullie oma en opa. Die zijn vast ook heel trots op jullie.
Neem maar jullie tijd om het te verwerken. Mentaal hebben jullie hier vast veel energie van gekregen, maar vergeet niet voor het fysieke gedeelte te zorgen. Dat wil zeggen: slapen, genoeg slapen. Jullie hebben wat slaap in te halen geloof ik.
Nogmaals, heel erg mooi dat jullie dit gedaan hebben. Ik kan dat niet genoeg zeggen. Ik zou jullie graag een knuffel geven, maar ja. Als jullie een extra knuffel aan elkaar geven, zal dat vast ook fijn voelen.
A
Jullie energie, fysiek en mentaal, blijft me verbazen. De activiteiten en goede dagen stoppen niet.
Wat verstandig en lief dat Luca jullie omgedraaid heeft. Hij lijkt mij een goed vriendje.
Als er dingen in je hoofd zitten die je bezighouden, kan het helpen die op te schrijven. Jullie denken aan wat jullie gaan vertellen, en dat houdt jullie wakker. Als jullie opschrijven wat jullie niet mogen vergeten te vertellen, kan dat helpen om tot rust te komen, en slaap in te halen.
Dat verslag zal lukken wanneer de tijd gekomen is. Er is geen haast bij, hoewel ik heel benieuwd ben. Ik zal geduld oefenen, doe maar rustig aan.
Wat verstandig en lief dat Luca jullie omgedraaid heeft. Hij lijkt mij een goed vriendje.
Als er dingen in je hoofd zitten die je bezighouden, kan het helpen die op te schrijven. Jullie denken aan wat jullie gaan vertellen, en dat houdt jullie wakker. Als jullie opschrijven wat jullie niet mogen vergeten te vertellen, kan dat helpen om tot rust te komen, en slaap in te halen.
Dat verslag zal lukken wanneer de tijd gekomen is. Er is geen haast bij, hoewel ik heel benieuwd ben. Ik zal geduld oefenen, doe maar rustig aan.
A
Hoewel ik een beetje geschrokken was door jullie zeer doordacht ceremonieplan, ben ik gerustgesteld dankzij jullie wens om langstlevende te worden. Zou inderdaad cool zijn, langstlevende één-eiige tweeling. Daarnaast krijgen jullie waarschijnlijk nog een medaille voor 'Life in every breath', waar we het ergens over hadden.
Eerst goed bijslapen, dan een mooi evenwicht vinden tussen school en andere zaken. School moet jammer genoeg, en we worden zowat gedwongen dat op de eerste plaats te zetten. Als je met je schoolwerk begint, is het sneller af, en kan je verder bekijken hoe je je avond invult.
Aangezien de dood bij het leven hoort, kan het goed zijn erover na te denken, maar niet te veel. De toekomst is niet te voorspellen, en daarom heeft het geen zin er overmatig over te piekeren.
Dat jullie meedragen aan het onderhouden van grafstenen vind ik heel mooi. Jullie houden ze gezelschap en helpen ze in herinnering te houden.
Het zou goed kunnen zijn jullie wensen voor na de dood op te schrijven. Dat heb je hier al gedaan, maar het kan ook op een plek waar je nabestaanden de brief kunnen raadplegen. Ik vermoed dat jullie een soort van gemoedsrust zullen vinden als jullie wensen beschikbaar zijn.
Je kan een voorwerp symboliek geven. Als jullie een foto van een persoon aanraken, kunnen er gevoelens geassocieerd met die persoon terug-/opkomen. Dat persoonlijk voorwerp dat je twin en jij van elkaar hebben, dat bescherming biedt, is ook niet zomaar een voorwerp, maar een voorwerp met betekenis.
'Forever young' heeft inderdaad iets. Zelf zou ik het wel willen, maar jullie betekenen zo veel voor elkaar en voor anderen, en kunnen zo veel uit het leven halen, dat het zonde zou zijn nu al te sterven. Jullie zijn goed bezig, genieten van het leven, staan stil bij belangrijke dingen, ook al is dat soms moeilijk, zijn er voor anderen, etc. Mensen als jullie zijn er nodig.
Jullie hebben inderdaad iets speciaal. Ik weet niet wat, het is een gevoel, een positief gevoel.
Ik vind jullie helemaal niet gek. Jullie gedachten en bedenkingen zijn terecht. Ik ben ervan overtuigd dat jullie er goed met elkaar en anderen over praten, zodat de gedachten niet in jullie blijven zitten, waardoor je anders gek zou worden.
Onverwachte dingen kunnen mooi zijn, net als de tekst die je hier geschreven hebt, waarvan je ook niet dacht dat die ging komen. Ik zal er nog een onverwacht Japans iets tussengooien:
https://www.youtube.com/watch?v=mhUDkoX6y28
Die dans zou je kunnen interpreteren als jongens in de oorlog, met hun partners, kinderen en vrienden die achterblijven. Je kan er je eigen verhaal bij verzinnen.
Nog iets:
https://www.youtube.com/watch?v=etS1om4Blvg
Middenin de dans valt de paraplu van de danser op de eerste rij, en moet hij verder zonder. Dat is zo'n voorbeeld van 'ook al gaat het even mis, gewoon doorgaan met evenveel enthousiasme'.
Mij raakt het persoonlijk heel erg als een jongere sterft door zelfmoord. Dat weerhoudt mij van zelfmoord, de angst dat anderen daar even geraakt van zouden zijn als ik dat ben van zelfmoord van anderen. Ook al ken ik de persoon niet, het blijft een persoon die andere mensen kenden, die er nu om rouwen.
Een ongeluk of ziekte zijn ook verschrikkelijk, maar bij zelfmoord is de persoon waarschijnlijk eerst heel ongelukkig geweest, en is ongelukkig de dood in gegaan. Dat vind ik heel jammer.
De liedjes die je bij je ceremonie zou willen, vind ik geniaal. Is er een droevige sfeer, en begint ineens die muziek keihard te spelen. Je nabestaanden zouden herinnerd worden aan de vrolijke, lieve jongen met gevoel voor humor die je was, en zouden begrijpen dat jij niet wilt dat ze pijn hebben door jou verlies, ook al is het een groot verlies.
(Soms klinkt mijn tekst alsof die geschreven is alsof je al overleden bent, maar het staat in de zou-vorm, dus ik hoop dat je begrijpt dat dat hypothetisch is. Ik hoop dat jullie de langstlevende één-eiige tweeling worden.)
Eerst goed bijslapen, dan een mooi evenwicht vinden tussen school en andere zaken. School moet jammer genoeg, en we worden zowat gedwongen dat op de eerste plaats te zetten. Als je met je schoolwerk begint, is het sneller af, en kan je verder bekijken hoe je je avond invult.
Aangezien de dood bij het leven hoort, kan het goed zijn erover na te denken, maar niet te veel. De toekomst is niet te voorspellen, en daarom heeft het geen zin er overmatig over te piekeren.
Dat jullie meedragen aan het onderhouden van grafstenen vind ik heel mooi. Jullie houden ze gezelschap en helpen ze in herinnering te houden.
Het zou goed kunnen zijn jullie wensen voor na de dood op te schrijven. Dat heb je hier al gedaan, maar het kan ook op een plek waar je nabestaanden de brief kunnen raadplegen. Ik vermoed dat jullie een soort van gemoedsrust zullen vinden als jullie wensen beschikbaar zijn.
Je kan een voorwerp symboliek geven. Als jullie een foto van een persoon aanraken, kunnen er gevoelens geassocieerd met die persoon terug-/opkomen. Dat persoonlijk voorwerp dat je twin en jij van elkaar hebben, dat bescherming biedt, is ook niet zomaar een voorwerp, maar een voorwerp met betekenis.
'Forever young' heeft inderdaad iets. Zelf zou ik het wel willen, maar jullie betekenen zo veel voor elkaar en voor anderen, en kunnen zo veel uit het leven halen, dat het zonde zou zijn nu al te sterven. Jullie zijn goed bezig, genieten van het leven, staan stil bij belangrijke dingen, ook al is dat soms moeilijk, zijn er voor anderen, etc. Mensen als jullie zijn er nodig.
Jullie hebben inderdaad iets speciaal. Ik weet niet wat, het is een gevoel, een positief gevoel.
Ik vind jullie helemaal niet gek. Jullie gedachten en bedenkingen zijn terecht. Ik ben ervan overtuigd dat jullie er goed met elkaar en anderen over praten, zodat de gedachten niet in jullie blijven zitten, waardoor je anders gek zou worden.
Onverwachte dingen kunnen mooi zijn, net als de tekst die je hier geschreven hebt, waarvan je ook niet dacht dat die ging komen. Ik zal er nog een onverwacht Japans iets tussengooien:
https://www.youtube.com/watch?v=mhUDkoX6y28
Die dans zou je kunnen interpreteren als jongens in de oorlog, met hun partners, kinderen en vrienden die achterblijven. Je kan er je eigen verhaal bij verzinnen.
Nog iets:
https://www.youtube.com/watch?v=etS1om4Blvg
Middenin de dans valt de paraplu van de danser op de eerste rij, en moet hij verder zonder. Dat is zo'n voorbeeld van 'ook al gaat het even mis, gewoon doorgaan met evenveel enthousiasme'.
Mij raakt het persoonlijk heel erg als een jongere sterft door zelfmoord. Dat weerhoudt mij van zelfmoord, de angst dat anderen daar even geraakt van zouden zijn als ik dat ben van zelfmoord van anderen. Ook al ken ik de persoon niet, het blijft een persoon die andere mensen kenden, die er nu om rouwen.
Een ongeluk of ziekte zijn ook verschrikkelijk, maar bij zelfmoord is de persoon waarschijnlijk eerst heel ongelukkig geweest, en is ongelukkig de dood in gegaan. Dat vind ik heel jammer.
De liedjes die je bij je ceremonie zou willen, vind ik geniaal. Is er een droevige sfeer, en begint ineens die muziek keihard te spelen. Je nabestaanden zouden herinnerd worden aan de vrolijke, lieve jongen met gevoel voor humor die je was, en zouden begrijpen dat jij niet wilt dat ze pijn hebben door jou verlies, ook al is het een groot verlies.
(Soms klinkt mijn tekst alsof die geschreven is alsof je al overleden bent, maar het staat in de zou-vorm, dus ik hoop dat je begrijpt dat dat hypothetisch is. Ik hoop dat jullie de langstlevende één-eiige tweeling worden.)
A
Hoewel jullie de boodschap 'ook al gaat het even mis, gewoon doorgaan met evenveel enthousiasme' al doorhadden, vond ik die video wel leuk om te delen. De details die jij eruitgehaald hebt, hoe doe je het elke keer weer. Wat dacht je van inspecteur bij de politie? Dingen die anderen over het hoofd zien, merk jij op.
Er wordt gezegd dat mondkapjes tegen de vervuilde stadslucht is, maar de mondkapjes die de meeste mensen dragen, bieden die bescherming niet. Japanners dragen mondkapjes, soms in combinatie met oortjes, om te voorkomen dat ze aangesproken worden (misschien doe ik dat ook wel, de angstige en verlegen persoon die ik ben). Ook tegen de koude zouden mondkapjes werken. Na plastische chirurgie worden mondkapjes ook gedragen. Ze zijn zowat een trend geworden.
Geef je ze een tweede kans?
https://www.youtube.com/watch?v=M51VPaavUec
Ook hier gaat niet alles perfect, maar ik denk dat ze veel plezier hebben gehad.
Goed dat jullie die dagboeken hebben. Dat helpt vast. Een mooi projectje tussen jullie twee :)
Forever Young - Alphaville, inderdaad mooi. Mooie betekenis.
Misschien heb je nu een slordig beeld van Japanners. Dat kan beteren dankzij deze video:
https://www.youtube.com/watch?v=4p0DsVPkyZg
Er wordt gezegd dat mondkapjes tegen de vervuilde stadslucht is, maar de mondkapjes die de meeste mensen dragen, bieden die bescherming niet. Japanners dragen mondkapjes, soms in combinatie met oortjes, om te voorkomen dat ze aangesproken worden (misschien doe ik dat ook wel, de angstige en verlegen persoon die ik ben). Ook tegen de koude zouden mondkapjes werken. Na plastische chirurgie worden mondkapjes ook gedragen. Ze zijn zowat een trend geworden.
Geef je ze een tweede kans?
https://www.youtube.com/watch?v=M51VPaavUec
Ook hier gaat niet alles perfect, maar ik denk dat ze veel plezier hebben gehad.
Goed dat jullie die dagboeken hebben. Dat helpt vast. Een mooi projectje tussen jullie twee :)
Forever Young - Alphaville, inderdaad mooi. Mooie betekenis.
Misschien heb je nu een slordig beeld van Japanners. Dat kan beteren dankzij deze video:
https://www.youtube.com/watch?v=4p0DsVPkyZg
A
Hoi,
Ik denk dat het best oké is om te huilen bij zo'n herdenking. Ik denk dat lachen inderdaad wat ongepaster is. We zijn geen robots, maar gewoon mensen met emoties, dus mocht je daar staan en mocht je wat tranen voelen, lekker laten gaan.
Het is een mooi principe met die selfies. Als je het fijn vindt, lekker blijven doen. \
Kijk, het is oké om wel eens wat dingen bij een graf recht te zetten ofzo, maar als het geen graf is van een naaste van jou, vind ik dat je er niet aan mag zitten. (Dat aanraken van de letters kan op zich wel, ik bedoel het niet zó letterlijk.) Als zijn familie ervoor kiest het niet te verzorgen, dan is dat zo. Dat vind jij misschien lastig, maar het is niet aan jou. Maar volgens mij doen jullie dit ook niet.
Verboden voor onbevoegden bij een kerk is denk ik meer van, als je hier niks te zoeken hebt, kom hier dan ook niet. Een kerk is in principe voor iedereen, maar een kerk is bijvoorbeeld ook niet 24/7 open.
Jullie kunnen een keer kijken of mensen van de begraafplaats klusjes voor jullie hebben. Ik denk dat ze dat zeker waarderen!
Gr. Pin
Ik denk dat het best oké is om te huilen bij zo'n herdenking. Ik denk dat lachen inderdaad wat ongepaster is. We zijn geen robots, maar gewoon mensen met emoties, dus mocht je daar staan en mocht je wat tranen voelen, lekker laten gaan.
Het is een mooi principe met die selfies. Als je het fijn vindt, lekker blijven doen. \
Kijk, het is oké om wel eens wat dingen bij een graf recht te zetten ofzo, maar als het geen graf is van een naaste van jou, vind ik dat je er niet aan mag zitten. (Dat aanraken van de letters kan op zich wel, ik bedoel het niet zó letterlijk.) Als zijn familie ervoor kiest het niet te verzorgen, dan is dat zo. Dat vind jij misschien lastig, maar het is niet aan jou. Maar volgens mij doen jullie dit ook niet.
Verboden voor onbevoegden bij een kerk is denk ik meer van, als je hier niks te zoeken hebt, kom hier dan ook niet. Een kerk is in principe voor iedereen, maar een kerk is bijvoorbeeld ook niet 24/7 open.
Jullie kunnen een keer kijken of mensen van de begraafplaats klusjes voor jullie hebben. Ik denk dat ze dat zeker waarderen!
Gr. Pin
A
Hey,
Hoezo kunnen jullie geen afspraken maken met de beheerder van de begraafplaats? Het lijkt mij juist dat iemand heel erg blij is met gratis hulp... En dan nog super gemotiveerd ook!
Wel goed dat jullie van die dingen doen met ouderen! Het is inderdaad een mooi idee om dat te combineren met de begraafplaats. Misschien kunnen jullie wel met die mensen afspraken maken, dat jullie bijvoorbeeld de graven van hun dierbaren een beetje netjes houden, wanneer ze dit zelf niet zo vaak kunnen doen?
Gr. Pin
Hoezo kunnen jullie geen afspraken maken met de beheerder van de begraafplaats? Het lijkt mij juist dat iemand heel erg blij is met gratis hulp... En dan nog super gemotiveerd ook!
Wel goed dat jullie van die dingen doen met ouderen! Het is inderdaad een mooi idee om dat te combineren met de begraafplaats. Misschien kunnen jullie wel met die mensen afspraken maken, dat jullie bijvoorbeeld de graven van hun dierbaren een beetje netjes houden, wanneer ze dit zelf niet zo vaak kunnen doen?
Gr. Pin
A
Hoi,
Vanuit het oogpunt van de beheerder snap ik wel waarom hij jullie niet zo mag. Voor hem zijn jullie 'gedoe'. Echter vind ik dat hij echt blij zou moeten zijn met jullie hulp, maar goed.
Zijn er ouderen waar jullie vaker bij komen dan bij anderen? Jullie zouden het persoonlijk aan hen kunnen aanbieden. Ook zouden jullie kunnen vertellen aan de medewerkers van dat verzorgingstehuis dat jullie dit wel willen doen voor een paar mensen. Dan weten zij misschien wel wat ouderen die hier behoefte aan hebben.
Super leuk dat jullie mogen meedoen! Een keertje vroeg opstaan lukt vast wel 😉 Het is ten slotte voor wat goeds. Ik ga dit jaar maar eens kijken als het op tv komt, misschien zie ik jullie wel ;)
Gr. Pin
Vanuit het oogpunt van de beheerder snap ik wel waarom hij jullie niet zo mag. Voor hem zijn jullie 'gedoe'. Echter vind ik dat hij echt blij zou moeten zijn met jullie hulp, maar goed.
Zijn er ouderen waar jullie vaker bij komen dan bij anderen? Jullie zouden het persoonlijk aan hen kunnen aanbieden. Ook zouden jullie kunnen vertellen aan de medewerkers van dat verzorgingstehuis dat jullie dit wel willen doen voor een paar mensen. Dan weten zij misschien wel wat ouderen die hier behoefte aan hebben.
Super leuk dat jullie mogen meedoen! Een keertje vroeg opstaan lukt vast wel 😉 Het is ten slotte voor wat goeds. Ik ga dit jaar maar eens kijken als het op tv komt, misschien zie ik jullie wel ;)
Gr. Pin
A
Ik vind het wel goed wat jullie hebben gedaan met de begraafplaats. Als het onderhoud slecht is, mag daar wat van gezegd worden. Als dat voor iemand meer werk betekent, dan is dat maar zo. Hij wordt niet betaald om zijn werk niet te doen.
Ja, als je eenmaal begint met ouderen helpen, weet binnen de kortse keren het hele bejaardentehuis het en wilt inderdaad iedereen het. Anders moeten jullie het maar houden bij af en toe iemand helpen.
Ik vind het wel verstandig dat jullie geld vragen voor die computerproblemen. Als ik naar mijn oma kijk en haar tablet (we moeten haar echt geen laptop geven) is het ook altijd raak. Ze heeft altijd vragen, maar dat is ook wel begrijpelijk. Bij m'n andere oma komt ook altijd de hele familie naar ons toe.
Ah ja, het maakt ook niet uit of jullie op tv komen, ik zal wel aan jullie denken! 😉 Ik denk dat ze jullie niet naast elkaar kunnen doen, omdat er dan maar net 2 graven van jongens met dezelfde leeftijd naast elkaar moeten hebben.
Het gaat er om dat jullie er zijn, dus ja. Hopelijk kunnen jullie elkaar wel gewoon zien. Ook leuk dat jullie zus mee gaat!
Volgens mij had je inderdaad alles beantwoord :)
Gr. Pin
Ja, als je eenmaal begint met ouderen helpen, weet binnen de kortse keren het hele bejaardentehuis het en wilt inderdaad iedereen het. Anders moeten jullie het maar houden bij af en toe iemand helpen.
Ik vind het wel verstandig dat jullie geld vragen voor die computerproblemen. Als ik naar mijn oma kijk en haar tablet (we moeten haar echt geen laptop geven) is het ook altijd raak. Ze heeft altijd vragen, maar dat is ook wel begrijpelijk. Bij m'n andere oma komt ook altijd de hele familie naar ons toe.
Ah ja, het maakt ook niet uit of jullie op tv komen, ik zal wel aan jullie denken! 😉 Ik denk dat ze jullie niet naast elkaar kunnen doen, omdat er dan maar net 2 graven van jongens met dezelfde leeftijd naast elkaar moeten hebben.
Het gaat er om dat jullie er zijn, dus ja. Hopelijk kunnen jullie elkaar wel gewoon zien. Ook leuk dat jullie zus mee gaat!
Volgens mij had je inderdaad alles beantwoord :)
Gr. Pin
A
Hey,
Verstandig dat jullie niet te veel dingen voor vast gaan afspreken, want dan wordt het inderdaad wel erg veel.
En ja, inderdaad lekker niks van die beheerder aantrekken en lekker zelf je gang gaan. Het is openbaar terrein :)
Helaas dat jullie elkaar dan niet kunnen zien, maar ik denk dat als er dus mensen langslopen, je altijd wel iets te doen hebt, dus dat je ook soort van geen tijd hebt om elkaar te missen.
Het zou ook wel tof zijn als je zus en je broer allebei nog mee kunnen doen. De hele family op het ereveld in Loenen ;)
Ik hoop niet voor je dat je die dag gaat vergeten, want het lijkt me alleen maar iets moois wat je beter gaat maken als mens (voor zover dat nog kan, want volgens mij zijn jullie al geweldige mensen).
Gr. Pin
Verstandig dat jullie niet te veel dingen voor vast gaan afspreken, want dan wordt het inderdaad wel erg veel.
En ja, inderdaad lekker niks van die beheerder aantrekken en lekker zelf je gang gaan. Het is openbaar terrein :)
Helaas dat jullie elkaar dan niet kunnen zien, maar ik denk dat als er dus mensen langslopen, je altijd wel iets te doen hebt, dus dat je ook soort van geen tijd hebt om elkaar te missen.
Het zou ook wel tof zijn als je zus en je broer allebei nog mee kunnen doen. De hele family op het ereveld in Loenen ;)
Ik hoop niet voor je dat je die dag gaat vergeten, want het lijkt me alleen maar iets moois wat je beter gaat maken als mens (voor zover dat nog kan, want volgens mij zijn jullie al geweldige mensen).
Gr. Pin
Bladzijde 1 / 3
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
