Het lijkt misschien een beetje een raar topic, maar laat me het uitleggen. Mijn twin en ik komen al een paar jaar regelmatig op begraafplaatsen bij ons in de buurt.
Waarom we daar terecht kwamen is voor dit topic nu niet belangrijk, misschien maak ik daar ooit nog wel eens een topic over.
Wat wel belangrijk is, is dat we ons steeds meer de verhalen achter de grafstenen af gingen vragen. Vooral bij de grafstenen van kinderen en dan bij die van overleden jongens van ongeveer onze leeftijd in het bijzonder.
De reden dat we vooral hierin geïnteresseerd zijn is dat we zelf jongens zijn (van nu 15 jaar) en we vallen op jongens. Ons gevoel ligt vooral bij jongens. Sommige jongens die daar liggen zijn jongens zoals ons en dat raakt ons. Wat is er met ze gebeurd, wat is hun verhaal? Zorgt er nog iemand voor hun graf?
Verder hebben we vorig jaar op tv een programma gezien over een oorlogsbegraafplaats (weet niet of dat precies zo heet en waar die is) en daar was een herdenking en toen waren er achter de stenen echte, levende mensen van dezelfde leeftijd als op de stenen.
Omdat het niet alleen militairen waren, maar ook burgers, waren er graven van jonge kinderen tot oude mensen. Er stonden achter sommige graven dus ook jongens van onze leeftijd. Om op die manier de overledenen een soort gezicht te geven. Dat was echt indrukwekkend en we hebben er met tranen in onze ogen naar gekeken. Als we het goed begrepen hebben waren dat vrijwilligers en we vroegen ons af of wij ons daar ook voor op zouden kunnen geven. Ik weet niet of dat kan en of iedereen dat mag doen of dat je familie moet zijn.
Ik heb dus een aantal vragen:
1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen?
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar?
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben?
Ik heb nog wel meer vragen, maar die stel ik wel later, in de reacties van dit topic.
Willen jullie helpen?
Bedankt alvast :)
Groetjes,
M&M’s
PS ik schrijf alles alleen in dit topic (net zoals in al mijn andere topics), maar omdat het wel over mijn twin en mij gaat, gebruik ik ook wel “we” en “ons”.
Verhalen achter grafstenen op gewone en oorlogsbegraafplaatsen en wat kun / mag je doen om te helpen
A
Bladzijde 3 / 3
A
@100Divergent11,
Het is idd wel goed georganiseerd. Er is een heel draaiboek. Aan het einde is er ook nog een debriefing en dan kun je vertellen hoe je het gevonden hebt en of er dingen zijn waar je nog graag even over wilt praten met iemand enzo.
Het wordt alleen een megalange dag voor ons denk ik. Iets van 4 uur ’s morgens opstaan en voordat we weer thuis is het toch al gauw weer een uur of 9 of 10 ’s avonds, schat ik zo in.
Er zijn wel momenten dat we zelf dingen mogen filmen. Dat gaan we vast ook wel doen, maar dat is alleen voor familie en vrienden bedoeld. We hebben wel sm, maar alle accounts van ons zijn afgeschermd. Vroeger hadden we ook wel openbare accounts, maar dat hebben we veranderd.
We gaan zeker niet de hele tijd met een camera lopen, net als Japanse toeristen. Die lopen de hele dag achter hun camera aan en kijken thuis in Japan naar de filmpjes om te zien waar ze geweest zijn :)
Groetjes,
M&M’s
Het is idd wel goed georganiseerd. Er is een heel draaiboek. Aan het einde is er ook nog een debriefing en dan kun je vertellen hoe je het gevonden hebt en of er dingen zijn waar je nog graag even over wilt praten met iemand enzo.
Het wordt alleen een megalange dag voor ons denk ik. Iets van 4 uur ’s morgens opstaan en voordat we weer thuis is het toch al gauw weer een uur of 9 of 10 ’s avonds, schat ik zo in.
Er zijn wel momenten dat we zelf dingen mogen filmen. Dat gaan we vast ook wel doen, maar dat is alleen voor familie en vrienden bedoeld. We hebben wel sm, maar alle accounts van ons zijn afgeschermd. Vroeger hadden we ook wel openbare accounts, maar dat hebben we veranderd.
We gaan zeker niet de hele tijd met een camera lopen, net als Japanse toeristen. Die lopen de hele dag achter hun camera aan en kijken thuis in Japan naar de filmpjes om te zien waar ze geweest zijn :)
Groetjes,
M&M’s
Het lijkt misschien een beetje een raar topic, maar laat me het uitleggen. Mijn twin en ik komen al een paar jaar regelmatig op begraafplaatsen bij ons in de buurt.
Waarom we daar terecht kwamen is voor dit topic nu niet belangrijk, misschien maak ik daar ooit nog wel eens een topic over.
Wat wel belangrijk is, is dat we ons steeds meer de verhalen achter de grafstenen af gingen vragen. Vooral bij de grafstenen van kinderen en dan bij die van overleden jongens van ongeveer onze leeftijd in het bijzonder.
De reden dat we vooral hierin geïnteresseerd zijn is dat we zelf jongens zijn (van nu 15 jaar) en we vallen op jongens. Ons gevoel ligt vooral bij jongens. Sommige jongens die daar liggen zijn jongens zoals ons en dat raakt ons. Wat is er met ze gebeurd, wat is hun verhaal? Zorgt er nog iemand voor hun graf?
Verder hebben we vorig jaar op tv een programma gezien over een oorlogsbegraafplaats (weet niet of dat precies zo heet en waar die is) en daar was een herdenking en toen waren er achter de stenen echte, levende mensen van dezelfde leeftijd als op de stenen.
Omdat het niet alleen militairen waren, maar ook burgers, waren er graven van jonge kinderen tot oude mensen. Er stonden achter sommige graven dus ook jongens van onze leeftijd. Om op die manier de overledenen een soort gezicht te geven. Dat was echt indrukwekkend en we hebben er met tranen in onze ogen naar gekeken. Als we het goed begrepen hebben waren dat vrijwilligers en we vroegen ons af of wij ons daar ook voor op zouden kunnen geven. Ik weet niet of dat kan en of iedereen dat mag doen of dat je familie moet zijn.
Ik heb dus een aantal vragen:
1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen?
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar?
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben?
Ik heb nog wel meer vragen, maar die stel ik wel later, in de reacties van dit topic.
Willen jullie helpen?
Bedankt alvast :)
Groetjes,
M&M’s
PS ik schrijf alles alleen in dit topic (net zoals in al mijn andere topics), maar omdat het wel over mijn twin en mij gaat, gebruik ik ook wel “we” en “ons”.
Ik vind dat helemaal niet erg. Ik vind het juist heel goed dat je juist denkt aan mensen die zijn overleden, en jonge kinderen. Heel goed dat je dat doet!
Liefs,
Daniël
A
@Pin,
Superlief en bedankt voor de pluim 🙂. Het was zeker een mooie en zeer speciale dag. Ik hoop later van de week een verslag te posten.
@100Divergent11,
Het was zeker een speciale dag, vooral ook nog eens toen opa en oma kwamen en met papa en mama hadden we in de middagpauze nog geskypet en onze zus had ons nog live gestreamd naar papa en mama toen we achter de stenen stonden.
Papa en mama vonden het jammer dat ze er niet in het echt bij waren, maar ze zeiden dat ze supertrots op ons zijn :D
Bedankt voor de knuffels.
Energie en een normaal ritme weer opbouwen lukt nog niet echt. De laatste dag in Frankrijk wilden we niet uitslapen, ook al hadden Laurent en ik het laat gemaakt. We wilden nog wat tijd met iedereen door te brengen voordat we moesten vliegen. ‘s Avonds weer redelijk laat naar bed en om half vier ofzo al weer opgestaan om naar het Ereveld te rijden.
Donderdag in het vliegtuig hebben we een uurtje kunnen slapen en in de auto naar het Ereveld ook nog een paar uurtjes. Vrijdagavond was het weer laat na een vermoeiende dag in Loenen, niet zozeer lichamelijk, maar wel emotioneel door alle indrukken.
Zaterdagmorgen wilden twin en ik toch gaan fietsen en dus zijn we om half zeven opgestaan en hebben tot een uur of elf gefietst, want toen kwam Luca. We waren niet echt leuk gezelschap voor Luca, want we waren tijdens het zonnen in slaap gevallen. Luca heeft ervoor gezorgd dat we niet te lang op één kant in de zon lagen en heeft ons een paar keer “omgedraaid”.
We lagen ’s avonds wel op tijd in bed, maar van slapen kwam niet zo veel om één of andere reden die Luca heet. Zondagmorgen een klein beetje uitgeslapen en ’s middags weer in de zon in slaap gevallen. Newt was nog langs geweest en was maar naast ons en Luca gaan liggen zonnen. Twin en ik waren niet bij kennis, maar hij kon Luca mooie helpen met ons om te draaien.
Nu zijn we nog steeds wakker omdat papa en mama en onze broers nog niet thuis zijn. Ze zouden eigenlijk gisteravond rond 19.00 uur ofzo al thuis komen uit Frankrijk, maar door allerlei dingen zijn ze pas rond die tijd vertrokken en daarom kunnen we niet slapen.
Onze zus en pleegbroer zijn hier wel en ook opa en oma, dus we zijn niet alleen. Maar we wilden papa en mama zo graag van alles vertellen over het Ereveld in Loenen en nu kan dat niet. We hadden ons er zo op verheugd om dat gisteravond te doen, maar ja, kon niet en mama had ook wel gezegd dat we gewoon naar bed moesten gaan en slapen, omdat ze toch pas heel laat of eigenlijk vroeg in de morgen pas thuis zouden komen.
Elke keer kijken we op de klok en appen we waar ze zijn en hoe lang het nog duurt. Om wat te doen te hebben ben ik begonnen met een verslagje over afgelopen vrijdag bij de herdenking op het Ereveld, maar het lukt nog niet zo goed.
We hebben al wel in bed gelegen, maar zijn nu samen op de bank in de woonkamer gaan liggen onder ons dekbed, want dan kunnen we de auto eerder zien aankomen en dan kunnen we snel er naartoe lopen :)
Verslagje over het Ereveld volgt zsm.
Groetjes,
M&M’s
Superlief en bedankt voor de pluim 🙂. Het was zeker een mooie en zeer speciale dag. Ik hoop later van de week een verslag te posten.
@100Divergent11,
Het was zeker een speciale dag, vooral ook nog eens toen opa en oma kwamen en met papa en mama hadden we in de middagpauze nog geskypet en onze zus had ons nog live gestreamd naar papa en mama toen we achter de stenen stonden.
Papa en mama vonden het jammer dat ze er niet in het echt bij waren, maar ze zeiden dat ze supertrots op ons zijn :D
Bedankt voor de knuffels.
Energie en een normaal ritme weer opbouwen lukt nog niet echt. De laatste dag in Frankrijk wilden we niet uitslapen, ook al hadden Laurent en ik het laat gemaakt. We wilden nog wat tijd met iedereen door te brengen voordat we moesten vliegen. ‘s Avonds weer redelijk laat naar bed en om half vier ofzo al weer opgestaan om naar het Ereveld te rijden.
Donderdag in het vliegtuig hebben we een uurtje kunnen slapen en in de auto naar het Ereveld ook nog een paar uurtjes. Vrijdagavond was het weer laat na een vermoeiende dag in Loenen, niet zozeer lichamelijk, maar wel emotioneel door alle indrukken.
Zaterdagmorgen wilden twin en ik toch gaan fietsen en dus zijn we om half zeven opgestaan en hebben tot een uur of elf gefietst, want toen kwam Luca. We waren niet echt leuk gezelschap voor Luca, want we waren tijdens het zonnen in slaap gevallen. Luca heeft ervoor gezorgd dat we niet te lang op één kant in de zon lagen en heeft ons een paar keer “omgedraaid”.
We lagen ’s avonds wel op tijd in bed, maar van slapen kwam niet zo veel om één of andere reden die Luca heet. Zondagmorgen een klein beetje uitgeslapen en ’s middags weer in de zon in slaap gevallen. Newt was nog langs geweest en was maar naast ons en Luca gaan liggen zonnen. Twin en ik waren niet bij kennis, maar hij kon Luca mooie helpen met ons om te draaien.
Nu zijn we nog steeds wakker omdat papa en mama en onze broers nog niet thuis zijn. Ze zouden eigenlijk gisteravond rond 19.00 uur ofzo al thuis komen uit Frankrijk, maar door allerlei dingen zijn ze pas rond die tijd vertrokken en daarom kunnen we niet slapen.
Onze zus en pleegbroer zijn hier wel en ook opa en oma, dus we zijn niet alleen. Maar we wilden papa en mama zo graag van alles vertellen over het Ereveld in Loenen en nu kan dat niet. We hadden ons er zo op verheugd om dat gisteravond te doen, maar ja, kon niet en mama had ook wel gezegd dat we gewoon naar bed moesten gaan en slapen, omdat ze toch pas heel laat of eigenlijk vroeg in de morgen pas thuis zouden komen.
Elke keer kijken we op de klok en appen we waar ze zijn en hoe lang het nog duurt. Om wat te doen te hebben ben ik begonnen met een verslagje over afgelopen vrijdag bij de herdenking op het Ereveld, maar het lukt nog niet zo goed.
We hebben al wel in bed gelegen, maar zijn nu samen op de bank in de woonkamer gaan liggen onder ons dekbed, want dan kunnen we de auto eerder zien aankomen en dan kunnen we snel er naartoe lopen :)
Verslagje over het Ereveld volgt zsm.
Groetjes,
M&M’s
A
@Agirl2002,
Dankjewel voor je reactie.
We hebben al soort van contact met de beheerder gehad, maar die wil niet iets afspreken met ons, dus gaan we alleen dingetjes doen voor mensen die we soort van kennen en dan een beetje het graf netjes houden.
@100Divergent11,
Met onze energie zit het wel goed, alleen zitten we nogal in een raar patroon om het zo maar te zeggen. We moeten natuurlijk op tijd opstaan voor school en als we uit zijn willen we van het mooie weer genieten en gaan we lekker in de tuin een beetje bijbruinen. Normaal gesproken zouden we dan huiswerk doen, maar nu vallen we in slaap in de zon.
Daarna eten en huiswerk maken en als we eigenlijk zouden moeten gaan slapen doe ik het forum en nog wat andere dingen en wordt het weer laat. Het wordt een beetje een vicieuze cirkel.
Ereveld verslag moet ik nog maken, er komen steeds andere topics tussendoor, maar ik ben het niet vergeten.
We waren maandagmorgen bijna de hele nacht opgebleven voor papa en mama, maar kennelijk zijn we toch in slaap gevallen, dus ja, toen hadden we ze niet meer gezien voordat we naar school moesten.
Ik was nu net aan het typen over de gewone begraafplaats bij ons in de buurt voor Agirl2002, maar ik ga er hieronder nog iets bij schrijven, want het was nog niet helemaal af.
We doen ook dingen opzoeken op internet, vooral over jongens van beetje onze leeftijd. Hoe ze overleden zijn en of we iets meer over ze te weten kunnen komen. Je kunt rouwadvertenties opzoeken en daar soms dingen in lezen over wie en hoe ze waren en soms of het een ongeluk was of dat ze ziek waren.
Ook gewoon op hun naam googlen en als ze nog niet zo lang dood zijn vind je soms nog iets van insta ofzo met foto’s en soms ook berichtjes in oude kranten over een ongeluk of brand of iets anders.
We vinden het altijd zo jammer dat iemand zo jong dood gaat. Eeuwig zonde. We zijn vooral in jongens geïnteresseerd, misschien komt dat een beetje raar over, maar we zijn gay en ook jong en dan denken we hoe het is als ze gemist worden door broertjes en zusjes en papa’s en mama’s. Bij jongens kunnen we ons dat beter voorstellen ofzo, maar voor meisjes is het wel ongeveer hetzelfde natuurlijk.
Het is eigenlijk begonnen met een verhaal van opa. Die had een jongen van 15 als vakantiehulpje in dienst, eentje van een tweeling, net zoals mijn twin en ik, ook uit 1 ei. Die jongen was verdronken en niet gelijk dezelfde dag gevonden, had opa verteld.
Opa had ook een foto van die jongen en toen we die zagen moesten we om hem huilen. Hij was echt een leuke, lieve en knappe jongen en nu moet iedereen hem missen. Hij is dan wel al meer dan 30 jaar dood ofzo, maar voor ons is hij gewoon nog die jongen van 15.
Soms maken we zijn grafsteen een beetje schoon, want na een flinke regenbui zitten er dan modderspetters op. Zijn familie woont niet meer allemaal in de buurt en we willen dat iedereen zijn naam en leeftijd goed kan lezen, omdat hij nooit vergeten mag worden. We vegen dan alleen met onze handen even over zijn steen en dan hebben we soort van het idee dat we even bij hem zijn ofzo.
Het had bij wijze spreken ook één van ons kunnen zijn. We vinden het zo zonde als jonge jongens dood gaan en gemist moeten worden.
Op sommige graven zitten fotootjes en dan houden we onze hand daar wel eens op, alsof we ze een knuffel geven ofzo. We weten dat het maar een steen is die we aanraken, maar misschien voelt die jongen toch nog ergens dat we even bij hem zijn en dat we aan hem denken. Dat klinkt misschien superstom, maar ok.
We praten soms ook soort van een beetje tegen de jongens die begraven liggen. Meeste zijn natuurlijk alleen nog maar een paar botjes, maar voor ons liggen ze daar nog helemaal intact, zoals ze waren. Misschien hebben ze hun lievelingssokken, onderbroek, spijkerbroek of shirtje aan. Of liggen ze er samen met hun knuffel of iets anders, waar ze zo van hielden.
Zelf zou ik dan bijvoorbeeld mijn Paul Frank apenkoppen-onderbroek en beetje lichter blauwe skinny jeans aan willen hebben en een strak wit t-shirt dat mijn borst en buik er mooi uitkomen. Verder zou ik dan mijn (pas gekochte, twin en ik hebben allebei eentje) nieuwe donkerblauwe overhemdje aan willen hebben en dan van die korte sokjes en adidas sneakers.
We hebben het er ook wel eens over gehad dat we gewoon helemaal bloot in de kist willen, want als we slapen dan hebben we ook helemaal niks aan en dood is ook een soort van (heel lang) slapen. Maar met lievelingskleren is ook wel mooi. En muziek moet er ook bij, want die luisteren we nu ook vaak. Tsja, wel raar dat we dat al allemaal van elkaar weten, terwijl we helemaal niet dood willen.
Verder moeten de details ook kloppen en das misschien een beetje raar om te zeggen, maar mijn haren moeten cool zitten, zoals mijn broertje het elke dag bij mij doet en ik bij hem en misschien nog raarder, mijn piemel moet ook naar links in mijn onderbroek, want zo hebben twin en ik hem nu allebei ook. Hij weet hoe die dat moet doen. Terwijl ik het opschrijf, weet ik dat het misschien raar overkomt, maar we hebben ‘m nooit rechts en dat zou dus raar zijn als we dat dan wel ineens zouden hebben.
Ik zou ook wel iets verborgens willen, iets dat alleen twin en ik weten en niet iedereen kan zien als ik in de kist lig. Bijvoorbeeld kusjes van mijn twin op mijn buik ofzo, ik weet niet precies hoe dan, maar misschien van die lippenstift kusjes. Of dat hij gewoon iets liefs op mijn buik/borst heeft geschreven of getekend.
En dan met mijn rechter hand op mijn hart liggen met een hele mooie foto van mijn twin en mij ertussen met het plaatje naar beneden op mijn hart. Dan zit hij ook letterlijk in mijn hart, soort van. Verder dat hij iets persoonlijks in mijn linker broekzak stopt, hij weet wel wat. We deden dat ook al bij elkaar om ons soort van te beschermen tijdens ons misbruik en nu nog steeds hebben we iets van elkaar in onze linker broekzak. Het is iets symbolisch, maar het moet wel bij onze piemel in de buurt zitten, vandaar links. Het klinkt superstom, maar alleen als je samen zoiets hebt meegemaakt kun je zoiets begrijpen, denk ik. Dus dan hebben we de lichamelijke liefde (piemel) en de geestelijke liefde (hart) soort van verbonden en is de cirkel rond en onbreekbaar.
Het is wel raar allemaal, maar zoiets zou ik wel fijn vinden. Dat mijn twin toch nog bij me is en iets persoonlijks achterlaat bij mij. Ik zou ook wel een vrolijke kist willen die door papa en mama en alle broers en zus en andere familie en vrienden beschilderd is met persoonlijke dingen en veel foto’s van ons allemaal bij mij. Ook van vrienden.
We zijn nog niet van plan om de eerste honderd jaar dood te gaan, maar de geschiedenis ingaan als “forever young” heeft wel iets. Nu zijn we nog knap en hebben een mooi lijf, maar ik wil hier ook nog graag wel even blijven en ik denk dat twin en ik voor altijd wel iets speciaals zullen hebben.
Jullie zullen ons met de dag wel gekker gaan vinden, maar dit hierboven zijn wel dingen waar twin en ik over praten en ook aan denken als we weer eens bij een graf van een jonge jongen staan. We vragen ons af of ze al hun eerste kus hebben gehad en of ze al seks hebben gehad met een andere jongen of met een meisje. I know, das super raar aan de ene kant, maar omdat het zo’n fijn gevoel is als je het samen hebt gedaan met iemand die echt van je houdt is het toch ook wel mooi.
Genoeg voor nu. Ik was helemaal niet van plan dit te gaan schrijven of delen, maar nu het er staat vind ik het ook wel iets moois hebben.
Groetjes,
M&M’s
Dankjewel voor je reactie.
We hebben al soort van contact met de beheerder gehad, maar die wil niet iets afspreken met ons, dus gaan we alleen dingetjes doen voor mensen die we soort van kennen en dan een beetje het graf netjes houden.
@100Divergent11,
Met onze energie zit het wel goed, alleen zitten we nogal in een raar patroon om het zo maar te zeggen. We moeten natuurlijk op tijd opstaan voor school en als we uit zijn willen we van het mooie weer genieten en gaan we lekker in de tuin een beetje bijbruinen. Normaal gesproken zouden we dan huiswerk doen, maar nu vallen we in slaap in de zon.
Daarna eten en huiswerk maken en als we eigenlijk zouden moeten gaan slapen doe ik het forum en nog wat andere dingen en wordt het weer laat. Het wordt een beetje een vicieuze cirkel.
Ereveld verslag moet ik nog maken, er komen steeds andere topics tussendoor, maar ik ben het niet vergeten.
We waren maandagmorgen bijna de hele nacht opgebleven voor papa en mama, maar kennelijk zijn we toch in slaap gevallen, dus ja, toen hadden we ze niet meer gezien voordat we naar school moesten.
Ik was nu net aan het typen over de gewone begraafplaats bij ons in de buurt voor Agirl2002, maar ik ga er hieronder nog iets bij schrijven, want het was nog niet helemaal af.
We doen ook dingen opzoeken op internet, vooral over jongens van beetje onze leeftijd. Hoe ze overleden zijn en of we iets meer over ze te weten kunnen komen. Je kunt rouwadvertenties opzoeken en daar soms dingen in lezen over wie en hoe ze waren en soms of het een ongeluk was of dat ze ziek waren.
Ook gewoon op hun naam googlen en als ze nog niet zo lang dood zijn vind je soms nog iets van insta ofzo met foto’s en soms ook berichtjes in oude kranten over een ongeluk of brand of iets anders.
We vinden het altijd zo jammer dat iemand zo jong dood gaat. Eeuwig zonde. We zijn vooral in jongens geïnteresseerd, misschien komt dat een beetje raar over, maar we zijn gay en ook jong en dan denken we hoe het is als ze gemist worden door broertjes en zusjes en papa’s en mama’s. Bij jongens kunnen we ons dat beter voorstellen ofzo, maar voor meisjes is het wel ongeveer hetzelfde natuurlijk.
Het is eigenlijk begonnen met een verhaal van opa. Die had een jongen van 15 als vakantiehulpje in dienst, eentje van een tweeling, net zoals mijn twin en ik, ook uit 1 ei. Die jongen was verdronken en niet gelijk dezelfde dag gevonden, had opa verteld.
Opa had ook een foto van die jongen en toen we die zagen moesten we om hem huilen. Hij was echt een leuke, lieve en knappe jongen en nu moet iedereen hem missen. Hij is dan wel al meer dan 30 jaar dood ofzo, maar voor ons is hij gewoon nog die jongen van 15.
Soms maken we zijn grafsteen een beetje schoon, want na een flinke regenbui zitten er dan modderspetters op. Zijn familie woont niet meer allemaal in de buurt en we willen dat iedereen zijn naam en leeftijd goed kan lezen, omdat hij nooit vergeten mag worden. We vegen dan alleen met onze handen even over zijn steen en dan hebben we soort van het idee dat we even bij hem zijn ofzo.
Het had bij wijze spreken ook één van ons kunnen zijn. We vinden het zo zonde als jonge jongens dood gaan en gemist moeten worden.
Op sommige graven zitten fotootjes en dan houden we onze hand daar wel eens op, alsof we ze een knuffel geven ofzo. We weten dat het maar een steen is die we aanraken, maar misschien voelt die jongen toch nog ergens dat we even bij hem zijn en dat we aan hem denken. Dat klinkt misschien superstom, maar ok.
We praten soms ook soort van een beetje tegen de jongens die begraven liggen. Meeste zijn natuurlijk alleen nog maar een paar botjes, maar voor ons liggen ze daar nog helemaal intact, zoals ze waren. Misschien hebben ze hun lievelingssokken, onderbroek, spijkerbroek of shirtje aan. Of liggen ze er samen met hun knuffel of iets anders, waar ze zo van hielden.
Zelf zou ik dan bijvoorbeeld mijn Paul Frank apenkoppen-onderbroek en beetje lichter blauwe skinny jeans aan willen hebben en een strak wit t-shirt dat mijn borst en buik er mooi uitkomen. Verder zou ik dan mijn (pas gekochte, twin en ik hebben allebei eentje) nieuwe donkerblauwe overhemdje aan willen hebben en dan van die korte sokjes en adidas sneakers.
We hebben het er ook wel eens over gehad dat we gewoon helemaal bloot in de kist willen, want als we slapen dan hebben we ook helemaal niks aan en dood is ook een soort van (heel lang) slapen. Maar met lievelingskleren is ook wel mooi. En muziek moet er ook bij, want die luisteren we nu ook vaak. Tsja, wel raar dat we dat al allemaal van elkaar weten, terwijl we helemaal niet dood willen.
Verder moeten de details ook kloppen en das misschien een beetje raar om te zeggen, maar mijn haren moeten cool zitten, zoals mijn broertje het elke dag bij mij doet en ik bij hem en misschien nog raarder, mijn piemel moet ook naar links in mijn onderbroek, want zo hebben twin en ik hem nu allebei ook. Hij weet hoe die dat moet doen. Terwijl ik het opschrijf, weet ik dat het misschien raar overkomt, maar we hebben ‘m nooit rechts en dat zou dus raar zijn als we dat dan wel ineens zouden hebben.
Ik zou ook wel iets verborgens willen, iets dat alleen twin en ik weten en niet iedereen kan zien als ik in de kist lig. Bijvoorbeeld kusjes van mijn twin op mijn buik ofzo, ik weet niet precies hoe dan, maar misschien van die lippenstift kusjes. Of dat hij gewoon iets liefs op mijn buik/borst heeft geschreven of getekend.
En dan met mijn rechter hand op mijn hart liggen met een hele mooie foto van mijn twin en mij ertussen met het plaatje naar beneden op mijn hart. Dan zit hij ook letterlijk in mijn hart, soort van. Verder dat hij iets persoonlijks in mijn linker broekzak stopt, hij weet wel wat. We deden dat ook al bij elkaar om ons soort van te beschermen tijdens ons misbruik en nu nog steeds hebben we iets van elkaar in onze linker broekzak. Het is iets symbolisch, maar het moet wel bij onze piemel in de buurt zitten, vandaar links. Het klinkt superstom, maar alleen als je samen zoiets hebt meegemaakt kun je zoiets begrijpen, denk ik. Dus dan hebben we de lichamelijke liefde (piemel) en de geestelijke liefde (hart) soort van verbonden en is de cirkel rond en onbreekbaar.
Het is wel raar allemaal, maar zoiets zou ik wel fijn vinden. Dat mijn twin toch nog bij me is en iets persoonlijks achterlaat bij mij. Ik zou ook wel een vrolijke kist willen die door papa en mama en alle broers en zus en andere familie en vrienden beschilderd is met persoonlijke dingen en veel foto’s van ons allemaal bij mij. Ook van vrienden.
We zijn nog niet van plan om de eerste honderd jaar dood te gaan, maar de geschiedenis ingaan als “forever young” heeft wel iets. Nu zijn we nog knap en hebben een mooi lijf, maar ik wil hier ook nog graag wel even blijven en ik denk dat twin en ik voor altijd wel iets speciaals zullen hebben.
Jullie zullen ons met de dag wel gekker gaan vinden, maar dit hierboven zijn wel dingen waar twin en ik over praten en ook aan denken als we weer eens bij een graf van een jonge jongen staan. We vragen ons af of ze al hun eerste kus hebben gehad en of ze al seks hebben gehad met een andere jongen of met een meisje. I know, das super raar aan de ene kant, maar omdat het zo’n fijn gevoel is als je het samen hebt gedaan met iemand die echt van je houdt is het toch ook wel mooi.
Genoeg voor nu. Ik was helemaal niet van plan dit te gaan schrijven of delen, maar nu het er staat vind ik het ook wel iets moois hebben.
Groetjes,
M&M’s
A
@Pin,
Je hebt gelijk dat we er niet teveel mee bezig moeten zijn, maar eigenlijk doen we dat ook niet. Misschien dat het wel zo overkomt, maar dat is dan mijn schuld, omdat ik dingen die wel eens door onze gedachten gaan allemaal opschrijf.
Het is eigenlijk alleen als we op de begraafplaats komen en ook dan nog niet altijd dat we er bij stilstaan.
Maar soms zien we een “nieuwe” jongen liggen, het kan dan ook wel zijn dat ie er al jaren ligt, en dan denken we weer, wat een verlies. Zo jong en dan al dood en dan vragen we ons wel af waarom en soms gaan we dat proberen op te zoeken op internet ofzo.
Misschien komt dat een beetje vreemd over, maar het is eigenlijk net zoiets als wat we bij met dodenherdenking op de Erebegraafplaats in Loenen hebben gedaan vorige week. Wij geven een graf weer een gezicht. Al is dat bij jongens die bij ons in de buurt begraven liggen natuurlijk niet voor iedereen, maar vooral voor onszelf en ook wel een beetje als “erkenning dat hij belangrijk is geweest voor zijn omgeving en dat er nog aan hem gedacht wordt”.
Dan wordt er toch weer even aan die jongens gedacht (soms ook wel aan een meisje). Ik ben het wel met je eens dat ze er zelf waarschijnlijk niks aan hebben en hun familie ook niet, maar toch, stel dat er nog iets is, dan vind ik het wel mooi. Het gaat ons er niet om dat anderen ons er voor moeten belonen ofzo. Het zijn gewoon dingen die we doen. We hebben gewoon een soort speciaal gevoel bij jongens van onze leeftijd.
We hadden ze ook zo’n mooi leven als het onze (misbruik e.d. uitgezonderd) gegund. Ze hadden vast ook nog allerlei plannen en dromen en er zijn zoveel mooie dingen in het leven. Dus dat.
Als we de begraafplaats weer af zijn, zijn we meestal weer met iets anders bezig, zoals muziek of fietsen of andere sportdingen of iets stoms zoals huiswerk of klusjes die we moeten doen.
We staan dus wel stil bij dingen, maar het is niet iets wat ons leven beheerst.
Twin en ik hebben het er wel eens over hoe en wat als één van ons er niet meer zou zijn en dan gaat het dus ook wel over wat en hoe we het voor ons zien. Ik vind het ook het belangrijkste dat degenen die achterblijven het een goed afscheid vinden en niet dat het vooral om de dode moet gaan. Ik weet sws wel dat ik voor altijd in zijn hart zit en dat hij en de rest van mijn familie er op een goede manier mee om zal gaan. Het is wel soort van fijn dat er rekening mee gehouden wordt wat ik/hij zou willen, maar zoals gezegd zijn de achterblijvers belangrijkste.
Ik zou het ook prima vinden als ze me cremeren en dan “Burn baby burn” wat officieel “Disco Inferno” heet en door de Trammps gezongen wordt, afspelen.
Ik heb me niet echt verdiept in de songtekst, maar “Burn baby burn” klinkt wel goed, toch? :D
De clip kijk je hier:
https://www.youtube.com/watch?v=IQbZ9gjRCTw
en dan misschien nog liever de lange versie en dat er dan bij gedanst wordt door iedereen. Deze versie dus:
https://www.youtube.com/watch?v=4YH5MEyNuIM
Ik zag dit toevallig een paar weken geleden nog op tv bij een jongen die overleden was.
Wel toepasselijk bij een crematie en ik zou er, als het dan nog zou kunnen, wel een smile van op mijn gezicht krijgen. Beetje bitter-sweet, maar ok.
Ze mogen ook “Staying alive” draaien van de Bee Gees, alleen is het daar natuurlijk wel een beetje te laat voor 🙂 Maar als ze dan bedoelen dat ze mij in gedachten levend houden en het ze steun geeft vind ik het ook wel mooi.
Kijk de clip hier:
https://www.youtube.com/watch?v=I_izvAbhExY
Ik kan me ook goed voorstellen dat mijn twin bv. om maar iets te noemen de apenkoppen onderbroek zou willen bewaren als herinnering ofzo en die dus niet onder de grond zou willen stoppen of in de fik zou willen steken.
Maar ja, we zijn nogal close en hebben van alles mee gemaakt en dus hebben we het er wel eens over. Maar ik kan je beloven dat we voor oudste mens ter wereld gaan. Komen we tenminste ook nog eens ergens op een lijstje bovenaan te staan. Dan hebben we waarschijnlijk gelijk 2 records te pakken, behalve oudste mens, ook oudste één-eïge-tweeling :P
Verder hoop ik ook dat we weer een normaal dagritme krijgen. Is wel zo makkelijk.
Bedankt voor je reactie, echt.
Groetjes,
M&M’s
Je hebt gelijk dat we er niet teveel mee bezig moeten zijn, maar eigenlijk doen we dat ook niet. Misschien dat het wel zo overkomt, maar dat is dan mijn schuld, omdat ik dingen die wel eens door onze gedachten gaan allemaal opschrijf.
Het is eigenlijk alleen als we op de begraafplaats komen en ook dan nog niet altijd dat we er bij stilstaan.
Maar soms zien we een “nieuwe” jongen liggen, het kan dan ook wel zijn dat ie er al jaren ligt, en dan denken we weer, wat een verlies. Zo jong en dan al dood en dan vragen we ons wel af waarom en soms gaan we dat proberen op te zoeken op internet ofzo.
Misschien komt dat een beetje vreemd over, maar het is eigenlijk net zoiets als wat we bij met dodenherdenking op de Erebegraafplaats in Loenen hebben gedaan vorige week. Wij geven een graf weer een gezicht. Al is dat bij jongens die bij ons in de buurt begraven liggen natuurlijk niet voor iedereen, maar vooral voor onszelf en ook wel een beetje als “erkenning dat hij belangrijk is geweest voor zijn omgeving en dat er nog aan hem gedacht wordt”.
Dan wordt er toch weer even aan die jongens gedacht (soms ook wel aan een meisje). Ik ben het wel met je eens dat ze er zelf waarschijnlijk niks aan hebben en hun familie ook niet, maar toch, stel dat er nog iets is, dan vind ik het wel mooi. Het gaat ons er niet om dat anderen ons er voor moeten belonen ofzo. Het zijn gewoon dingen die we doen. We hebben gewoon een soort speciaal gevoel bij jongens van onze leeftijd.
We hadden ze ook zo’n mooi leven als het onze (misbruik e.d. uitgezonderd) gegund. Ze hadden vast ook nog allerlei plannen en dromen en er zijn zoveel mooie dingen in het leven. Dus dat.
Als we de begraafplaats weer af zijn, zijn we meestal weer met iets anders bezig, zoals muziek of fietsen of andere sportdingen of iets stoms zoals huiswerk of klusjes die we moeten doen.
We staan dus wel stil bij dingen, maar het is niet iets wat ons leven beheerst.
Twin en ik hebben het er wel eens over hoe en wat als één van ons er niet meer zou zijn en dan gaat het dus ook wel over wat en hoe we het voor ons zien. Ik vind het ook het belangrijkste dat degenen die achterblijven het een goed afscheid vinden en niet dat het vooral om de dode moet gaan. Ik weet sws wel dat ik voor altijd in zijn hart zit en dat hij en de rest van mijn familie er op een goede manier mee om zal gaan. Het is wel soort van fijn dat er rekening mee gehouden wordt wat ik/hij zou willen, maar zoals gezegd zijn de achterblijvers belangrijkste.
Ik zou het ook prima vinden als ze me cremeren en dan “Burn baby burn” wat officieel “Disco Inferno” heet en door de Trammps gezongen wordt, afspelen.
Ik heb me niet echt verdiept in de songtekst, maar “Burn baby burn” klinkt wel goed, toch? :D
De clip kijk je hier:
https://www.youtube.com/watch?v=IQbZ9gjRCTw
en dan misschien nog liever de lange versie en dat er dan bij gedanst wordt door iedereen. Deze versie dus:
https://www.youtube.com/watch?v=4YH5MEyNuIM
Ik zag dit toevallig een paar weken geleden nog op tv bij een jongen die overleden was.
Wel toepasselijk bij een crematie en ik zou er, als het dan nog zou kunnen, wel een smile van op mijn gezicht krijgen. Beetje bitter-sweet, maar ok.
Ze mogen ook “Staying alive” draaien van de Bee Gees, alleen is het daar natuurlijk wel een beetje te laat voor 🙂 Maar als ze dan bedoelen dat ze mij in gedachten levend houden en het ze steun geeft vind ik het ook wel mooi.
Kijk de clip hier:
https://www.youtube.com/watch?v=I_izvAbhExY
Ik kan me ook goed voorstellen dat mijn twin bv. om maar iets te noemen de apenkoppen onderbroek zou willen bewaren als herinnering ofzo en die dus niet onder de grond zou willen stoppen of in de fik zou willen steken.
Maar ja, we zijn nogal close en hebben van alles mee gemaakt en dus hebben we het er wel eens over. Maar ik kan je beloven dat we voor oudste mens ter wereld gaan. Komen we tenminste ook nog eens ergens op een lijstje bovenaan te staan. Dan hebben we waarschijnlijk gelijk 2 records te pakken, behalve oudste mens, ook oudste één-eïge-tweeling :P
Verder hoop ik ook dat we weer een normaal dagritme krijgen. Is wel zo makkelijk.
Bedankt voor je reactie, echt.
Groetjes,
M&M’s
A
Hi Gebruiker c,
…. jullie hebben wel een weg gevonden die bijna niemand heeft kunnen vinden op een paar mensen . Ja dat gaat nu wel snel , misschien ook omdat als ik een topic zie dat 1 van jullie of later we l in terug
Te vinden is…
ik quote dit stukje even, omdat ik even iets moet toelichten. Ik spreek wel vaak in de wij-vorm als ik het over mijn twin en ik heb, maar ik ben de enige die op dit account reacties post. Het is dus niet zo dat je de ene keer een reactie van mij en de andere keer een reactie van mijn twin leest. Mijn twin vindt het forum vooral ‘leuk’ om te lezen en ook om het er met mij over te hebben. Hij helpt mij ook wel om een verhaal in de goede volgorde enzo te vertellen als ik dingen niet meer precies weet. Hij post zelf niks, maar bemoeit zich eigenlijk alleen met reacties die ik post over wat twin en ik hebben meegemaakt.
ik denk datje me verkeerd heb begrepen , snap ik wel want het was een beetje onduidelijk. Ik bedoelde jullie in de vorm van Pin,Kenshin, jij spookyzx en nog een paar andere forumleden.
Ik had trouwens nooit gedacht dat ik zoveel zou doen , maar ja ik kan het nu niet meer laten😅.
ja, daar heb ik me ook wel eens in vergist, maar op een gegeven moment zie je zoveel topics die je wilt beantwoorden dat het best veel tijd kost. Ik heb ondertussen geleerd keuzes te maken. Je kunt niet alles beantwoorden en je hebt naast dit forum ook nog een leven, toch? ja je hebt wel een beetje gelijk, ik heb wel een leven buiten het forum maar daar ben ik of druk bezig met school of werk .en soms met vrienden en familie. ....
Probeer een balans te vinden. Dat heb ik ook moeten leren.daar zal ik wel even naar moeten zoeken ,maar ik ga mijn best daar voor doen.
En M en Ms het is helemaal niet naïef. ik vind het juist leuk dat je er over nadenkt. (Als je snapt wat ik bedoel)
ergens weet ik dat ook wel, maar ja
Ik ben ook wel blij dat ik de dingen post zoals ik ze gepost heb en dat er door de wisselwerking met anderen hier op het forum ook andere invalshoeken worden belicht. Het opent je ogen en ik snap dan ook beter hoe het voor anderen kan zijn. De dood en alles er omheen is voor veel mensen toch iets war liever niet over gepraat wordt, terwijl iedereen er mee te maken krijgt dat is zeker waar, ook al willen sommige mensen er niet over praten.(snap ik wel)
Ok dat was het ff voor nu, ik ga maar even eten en Pin, jij komt daarna nog aan de beurt 
misschien beetje laat maar eetsmakelijk.
Groetjes,
M&M's
Groetjes gebruiker c
A
@100Divergent11,
Bedankt voor je berichtje.
Sorry voor het beetje laten schrikken, maar twin en ik praten over van alles en nog wat. We hebben ook wel dingen opgeschreven. In een paar soort van dagboekjes staan dingen die niet leuk waren en zijn, maar we hebben ook dagboekjes die vol staan met positieve en leuke dingen. Soms hebben we hoofdstukjes over bepaalde dingen. Het is dus aan de ene kant een chronologisch verhaal, maar daarnaast ook een deel met onderwerpen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop dus dat ik het goed genoeg uitleg, anders zeg je het maar. Dus ja, we kunnen dingen wel goed van ons afpraten en schrijven.
Alleen wij twee weten wat er in die boekjes staat, dus ook van elkaar. Soms schreven we samen wat, dan de één of de ander. Daar staan dus ook zulke stukjes in als ik hier gepost heb, maar dan ook nog uitgebreider.
Maar we gaan voor de oudste mens, dus maak je nooit zorgen over ons 😉.
We komen wel “graag” op begraafplaatsen, maar we zouden er voorlopig nog niet willen liggen. We vinden het zo’n “dooie boel” daar en wij houden meer van een beetje actie. Maar het is er wel rustgevend, dus op momenten komt dat wel van pas.
Voorwerpen met symboliek is echt wel ons ding, denk bv. aan mijn Mickey hoodie en de apenkoppen-onderbroek en zo hebben we er nog veel meer, bv. de enkelbandjes en armbandjes van Luca om maar iets te noemen. We bewaren ook veel dingen, die iemand anders al lang weggegooid zou hebben, maar dat komt door de herinnering die erbij hoort. Wij kunnen niet goed afscheid nemen en daarom zijn we er over 100 jaar nog wel, denk ik.
Forever Young - Alphaville
https://www.youtube.com/watch?v=4pn95Qj1Ay4
dit is één van onze favoliedjes, omdat opa die vroeger altijd draaide.
Nooit oud worden, maar wel blijven leven, kan dat ook? Verder kun je natuurlijk jong van geest blijven, terwijl je wel ouder wordt.
Dit liedje zou ook zo op de playlist kunnen, naast Burn baby burn en andere liedjes….
’s Middags huiswerk maken, terwijl het mooi weer is, dat kan natuurlijk niet. Dan moet je genieten van de zon, want voor je het weet is ie weer onder. Dus, soms moet je het er gewoon van nemen 🙂. Het leven is al zo kort.
Ik vind die filmpjes van jou wel leuk. Grappig dat met die parapluutjes dansen. Maar er gebeurt veel meer in het filmpje, zoals:
- 2:00-2:09 een staartje in je haar is altijd leuk
- 2:09-2:16 dit moet je dus niet doen als je niet op wilt vallen. Echt grappig
- 2:43-2:56 wat doet batwoman daar?
- 3:26-3:37 wat moet je daar nou met een schepnet
- Weet je hoeveel Japanners er in beeld komen met een mondkapje?
18 met mondkapje voor de mond en eentje heeft ‘m wel aan, maar niet voor zijn mond (voor het eerst in beeld (soms meerdere tegelijk) op 0:11, 2:21, 3:27, 3:32, 3:55, 3:56, 3:59, 4:01, 4:02)
Bij het tweede filmpje vind ik die gast die op 2:16 dat paarse parapluutje aanpakt, midden in beeld, echt een aanwinst voor de groep 🙂. Na welgeteld 8 seconden ligt zijn parapluutje al op de grond 😛 In de repetitie ging het vast beter, anders hadden ze hem niet vooraan laten staan.
Maar wat zeggen ze ook alweer altijd bij de Olympische Spelen: “meedoen is belangrijker dan winnen” haha. Echt grappig. Wist je trouwens dat er aan het eind van het filmpje 4 paarse parapluutjes en 1 rode op de grond liggen.
Ze worden steeds slordiger. Eentje schopt een parapluutje weg en eentje struikelt bijna over een parapluutje. Echt te grappig om te zien.
Om jullie te helpen zal ik jullie wat tijdstippen geven om goed op te letten: 2:24, 2:37, 2:46, 3:45, 4:14, 4:18 en 4:19
Ik snap wel hoe je het bedoelt, hoe je het hebt opgeschreven. Het was weer een mooi stukje om te lezen en om over na te denken.
Jong leven dat verloren gaat is altijd moeilijk, vind ik.
Maar morgen weer een dag en daarna nog één en nog één, we hebben er zin in :)
@Pin,
ook weer bedankt voor je reactie.
Ja, toen ik dat liedje hoorde afspelen bij die jongen, vond ik het ook wel soort van grappig. Het past niet bij iedereen en in elke situatie, maar bij sommigen kan het wel en wordt het ook begrepen.
We werken aan ons ritme:)
We hebben vanmorgen al 3 uurtjes gefietst.
Groetjes,
M&M’s
Bedankt voor je berichtje.
Sorry voor het beetje laten schrikken, maar twin en ik praten over van alles en nog wat. We hebben ook wel dingen opgeschreven. In een paar soort van dagboekjes staan dingen die niet leuk waren en zijn, maar we hebben ook dagboekjes die vol staan met positieve en leuke dingen. Soms hebben we hoofdstukjes over bepaalde dingen. Het is dus aan de ene kant een chronologisch verhaal, maar daarnaast ook een deel met onderwerpen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik hoop dus dat ik het goed genoeg uitleg, anders zeg je het maar. Dus ja, we kunnen dingen wel goed van ons afpraten en schrijven.
Alleen wij twee weten wat er in die boekjes staat, dus ook van elkaar. Soms schreven we samen wat, dan de één of de ander. Daar staan dus ook zulke stukjes in als ik hier gepost heb, maar dan ook nog uitgebreider.
Maar we gaan voor de oudste mens, dus maak je nooit zorgen over ons 😉.
We komen wel “graag” op begraafplaatsen, maar we zouden er voorlopig nog niet willen liggen. We vinden het zo’n “dooie boel” daar en wij houden meer van een beetje actie. Maar het is er wel rustgevend, dus op momenten komt dat wel van pas.
Voorwerpen met symboliek is echt wel ons ding, denk bv. aan mijn Mickey hoodie en de apenkoppen-onderbroek en zo hebben we er nog veel meer, bv. de enkelbandjes en armbandjes van Luca om maar iets te noemen. We bewaren ook veel dingen, die iemand anders al lang weggegooid zou hebben, maar dat komt door de herinnering die erbij hoort. Wij kunnen niet goed afscheid nemen en daarom zijn we er over 100 jaar nog wel, denk ik.
Forever Young - Alphaville
https://www.youtube.com/watch?v=4pn95Qj1Ay4
dit is één van onze favoliedjes, omdat opa die vroeger altijd draaide.
Nooit oud worden, maar wel blijven leven, kan dat ook? Verder kun je natuurlijk jong van geest blijven, terwijl je wel ouder wordt.
Dit liedje zou ook zo op de playlist kunnen, naast Burn baby burn en andere liedjes….
’s Middags huiswerk maken, terwijl het mooi weer is, dat kan natuurlijk niet. Dan moet je genieten van de zon, want voor je het weet is ie weer onder. Dus, soms moet je het er gewoon van nemen 🙂. Het leven is al zo kort.
Ik vind die filmpjes van jou wel leuk. Grappig dat met die parapluutjes dansen. Maar er gebeurt veel meer in het filmpje, zoals:
- 2:00-2:09 een staartje in je haar is altijd leuk
- 2:09-2:16 dit moet je dus niet doen als je niet op wilt vallen. Echt grappig
- 2:43-2:56 wat doet batwoman daar?
- 3:26-3:37 wat moet je daar nou met een schepnet
- Weet je hoeveel Japanners er in beeld komen met een mondkapje?
18 met mondkapje voor de mond en eentje heeft ‘m wel aan, maar niet voor zijn mond (voor het eerst in beeld (soms meerdere tegelijk) op 0:11, 2:21, 3:27, 3:32, 3:55, 3:56, 3:59, 4:01, 4:02)
Bij het tweede filmpje vind ik die gast die op 2:16 dat paarse parapluutje aanpakt, midden in beeld, echt een aanwinst voor de groep 🙂. Na welgeteld 8 seconden ligt zijn parapluutje al op de grond 😛 In de repetitie ging het vast beter, anders hadden ze hem niet vooraan laten staan.
Maar wat zeggen ze ook alweer altijd bij de Olympische Spelen: “meedoen is belangrijker dan winnen” haha. Echt grappig. Wist je trouwens dat er aan het eind van het filmpje 4 paarse parapluutjes en 1 rode op de grond liggen.
Ze worden steeds slordiger. Eentje schopt een parapluutje weg en eentje struikelt bijna over een parapluutje. Echt te grappig om te zien.
Om jullie te helpen zal ik jullie wat tijdstippen geven om goed op te letten: 2:24, 2:37, 2:46, 3:45, 4:14, 4:18 en 4:19
Ik snap wel hoe je het bedoelt, hoe je het hebt opgeschreven. Het was weer een mooi stukje om te lezen en om over na te denken.
Jong leven dat verloren gaat is altijd moeilijk, vind ik.
Maar morgen weer een dag en daarna nog één en nog één, we hebben er zin in :)
@Pin,
ook weer bedankt voor je reactie.
Ja, toen ik dat liedje hoorde afspelen bij die jongen, vond ik het ook wel soort van grappig. Het past niet bij iedereen en in elke situatie, maar bij sommigen kan het wel en wordt het ook begrepen.
We werken aan ons ritme:)
We hebben vanmorgen al 3 uurtjes gefietst.
Groetjes,
M&M’s
Reputatie 2
+9
Heey M&Ms,
Ik vind het opzicht niet zo heel gek dat je geïnteresseerd bent in de verhalen van een grafsteen.
Ik was op vakantie in Frankrijk en daar hadden ze ook z'n enorme begraafplaats waar Amerikaanse, Fransen, mensen die aan de goede kant stonden lagen en je had de duitsers. De duitsers hadden kleine zwarte kruisen of kruisen die gewoon op de grondlagen. Nou vond ik het erg bijzonder al die grafplaatsen. En ik dacht er ook over van wat was hun verhaal?
Daarnaast om je 2e vraag te beantwoorden vind ik het niet onbeschoft als jij rondloopt op een begraafplaats. Of er iemand van jouw familie, vrienden, etc ligt of niet. Het belangrijkste is dat je respect hebt voor de mensen die daar liggen!
Ik heb een website gevonden waar je als representant kan aanmelden. https://ereveldvolleven.nl
Ik weet niet of je dit bedoeld, maar iets anders kon ik zo snel niet vinden.
Gr:Mr. S
Ik vind het opzicht niet zo heel gek dat je geïnteresseerd bent in de verhalen van een grafsteen.
Ik was op vakantie in Frankrijk en daar hadden ze ook z'n enorme begraafplaats waar Amerikaanse, Fransen, mensen die aan de goede kant stonden lagen en je had de duitsers. De duitsers hadden kleine zwarte kruisen of kruisen die gewoon op de grondlagen. Nou vond ik het erg bijzonder al die grafplaatsen. En ik dacht er ook over van wat was hun verhaal?
Daarnaast om je 2e vraag te beantwoorden vind ik het niet onbeschoft als jij rondloopt op een begraafplaats. Of er iemand van jouw familie, vrienden, etc ligt of niet. Het belangrijkste is dat je respect hebt voor de mensen die daar liggen!
Ik heb een website gevonden waar je als representant kan aanmelden. https://ereveldvolleven.nl
Ik weet niet of je dit bedoeld, maar iets anders kon ik zo snel niet vinden.
Gr:Mr. S
A
Hi Gebruiker c,
ik denk datje me verkeerd heb begrepen
dat denk ik ook 
, thnx voor je toelichting
graag gedaan, het was inderdaad een beetje onduidelijk.
Gebruiker c schreef:
misschien beetje laat maar eetsmakelijk
nee joh, das niet (te) laat, ik ga vast nog wel een keertje eten, dus dankjewel alvast
Groetjes,
M&M's
groetjes gebruiker c
Ps. Sorry voor beetje laat reageren, ik was bezig met bellen voor werk.(ja ik werk soms ook in midden in de nacht. En bellen kan tijd toch.😄)
A
sorry dat het best lang geduurd heeft voordat ik terug reageer. Ik was toen jij je reactie postte even een tijdje niet online hier. Ondertussen ben ik al wel weer een weekje online, maar ja, toen was het er ook nog niet van gekomen.
Dankjewel dat je mijn topic bekeken hebt en dat je ook nog eens een lieve, positieve reactie hebt achtergelaten. Dat vind ik heel aardig van je.
Nu ik zelf ook weer eens op dit topic rond kijk en wat dingen terug lees, zie ik dat ik nog wel wat mensen een reactie schuldig ben. Al 2 jaar. Shame on me.
Ik ga proberen mijn leven te beteren. We komen er vanzelf wel achter of mijn goede voornemens uitkomen.
Ook een update is misschien gewoon ook wel een goed idee. Het moet er toch maar eens van komen.
Groetjes,
M&M's
A
Ik hoop dat je goede voornemens uitkomen.
En verder, het is niet raar zoals @daantje2003 zei. Het is juist mooi dat je daar over nadenkt❤.
Groetjes gebruiker c.
A
1. Is het raar dat we zo vaak op begraafplaatsen komen en dat we nieuwsgierig zijn naar de verhalen achter de stenen? Nee hoor, het is toch juist goed om te weten wie je herdenkt?
2. Mag je sws rondlopen op een begraafplaats als er geen familie van je ligt of is dat strafbaar? Nee
3. Weet iemand hoe en waar je je op kunt geven als vrijwilliger om achter een graf te staan bij zo’n herdenking als we op tv gezien hebben? Geen idee
A
Hoi!
Naar mijn mening is het best mooi en goed om stil te staan bij overledenen. Je ervan bewust zijn dat het leven eindig is en dat je van elk moment moet proberen genieten is belangrijk.
Het is helemaal niet raar om naar een begraafplaats te gaan, zelfs als je daar niemand kent. Je kunt bloemen meenemen, of een briefje schrijven, met iets op als 'Veel liefs aan de nabestaanden' en dat op een graf leggen. Ik ben ervan overtuigd dat je daar iemand(en) heel erg mee kan steunen.
Als er graven zijn waar nooit wat ligt, bv. bloemen, kun je daarvoor zorgen. Zelf denk ik er soms aan om gedichten op te schrijven en die briefjes dan op grafstenen te gaan neerleggen. Misschien moet ik dat eens doen. Iets voor jullie?
Zolang je niets stukmaakt, wat jullie volgens mij niet doen, mag je daar gewoon rondlopen. Een begraafplaats is een openbare plaats, en sommige mensen vinden een bepaalde rust op begraafplaatsen.
Vrijwilligers achter graven? Nog nooit van gehoord, maar ik vind het idee wel mooi. Een naam op een steen zegt inderdaad niet zo veel, maar een echte persoon achter zo'n graf, dat doet iets. Misschien liggen er flyers aan die begraafplaatsen? Rond feestdagen als Allerheiligen is er misschien een gelegenheid om dit te doen. Verder kunnen jullie aan de toezichthouder van de begraafplaats dit initiatief voorstellen. Ze zullen vast blij zijn dat jullie respect willen betuigen en positieve aandacht willen vestigen op overledenen.
Op 20 maart wordt in Japan 'Shunbun no hi' gevierd. Bij dit feest worden graven van familieleden bezocht, en wordt er over hen nagedacht en herinneringen opgehaald. Dat is bijna, dus misschien is dat een goede dag om een begraafplaats op te zoeken, en nog eens stil te staan.
http://www.nihonsun.com/2009/03/18/celebrating-shunbun-no-hi-in-japan/
Sorry als in mijn reactie dingen staan die al door iemand anders genoemd zijn. Ik heb even geen energie die allemaal door te lezen. Claim gerust je rechten, en ik geef je ereherstel ;)
Groetjes
x
Naar mijn mening is het best mooi en goed om stil te staan bij overledenen. Je ervan bewust zijn dat het leven eindig is en dat je van elk moment moet proberen genieten is belangrijk.
Het is helemaal niet raar om naar een begraafplaats te gaan, zelfs als je daar niemand kent. Je kunt bloemen meenemen, of een briefje schrijven, met iets op als 'Veel liefs aan de nabestaanden' en dat op een graf leggen. Ik ben ervan overtuigd dat je daar iemand(en) heel erg mee kan steunen.
Als er graven zijn waar nooit wat ligt, bv. bloemen, kun je daarvoor zorgen. Zelf denk ik er soms aan om gedichten op te schrijven en die briefjes dan op grafstenen te gaan neerleggen. Misschien moet ik dat eens doen. Iets voor jullie?
Zolang je niets stukmaakt, wat jullie volgens mij niet doen, mag je daar gewoon rondlopen. Een begraafplaats is een openbare plaats, en sommige mensen vinden een bepaalde rust op begraafplaatsen.
Vrijwilligers achter graven? Nog nooit van gehoord, maar ik vind het idee wel mooi. Een naam op een steen zegt inderdaad niet zo veel, maar een echte persoon achter zo'n graf, dat doet iets. Misschien liggen er flyers aan die begraafplaatsen? Rond feestdagen als Allerheiligen is er misschien een gelegenheid om dit te doen. Verder kunnen jullie aan de toezichthouder van de begraafplaats dit initiatief voorstellen. Ze zullen vast blij zijn dat jullie respect willen betuigen en positieve aandacht willen vestigen op overledenen.
Op 20 maart wordt in Japan 'Shunbun no hi' gevierd. Bij dit feest worden graven van familieleden bezocht, en wordt er over hen nagedacht en herinneringen opgehaald. Dat is bijna, dus misschien is dat een goede dag om een begraafplaats op te zoeken, en nog eens stil te staan.
http://www.nihonsun.com/2009/03/18/celebrating-shunbun-no-hi-in-japan/
Sorry als in mijn reactie dingen staan die al door iemand anders genoemd zijn. Ik heb even geen energie die allemaal door te lezen. Claim gerust je rechten, en ik geef je ereherstel ;)
Groetjes
x
A
Het is heel mooi dat jullie je zo inzetten voor het onderhoud van het kerkhof. Jullie gaan samen met bejaarden wandelen, ook dat is heel lief. Ik ben er zeker van dat zij dat heel erg appreciëren, en jullie heel dankbaar zijn.
De video's ga ik later bekijken, als ik meer tijd heb, zodat ik er de nodige aandacht aan kan besteden.
Ik ben niet Japans van afkomst (jammer genoeg), alleen Japans in mijn hoofd 😉 Als de verwijzingen naar Japanse gebruiken irritant worden mag je dat gerust zeggen, dan zal ik ermee ophouden.
Jij en je twin zijn, tot zover ik van dit forum kan afleiden, hele lieve, gevoelige en behulpzame jongens. Blijf jezelf, want daar gaan jullie nog heel veel mee bereiken.
Groetjes
x
De video's ga ik later bekijken, als ik meer tijd heb, zodat ik er de nodige aandacht aan kan besteden.
Ik ben niet Japans van afkomst (jammer genoeg), alleen Japans in mijn hoofd 😉 Als de verwijzingen naar Japanse gebruiken irritant worden mag je dat gerust zeggen, dan zal ik ermee ophouden.
Jij en je twin zijn, tot zover ik van dit forum kan afleiden, hele lieve, gevoelige en behulpzame jongens. Blijf jezelf, want daar gaan jullie nog heel veel mee bereiken.
Groetjes
x
A
Misschien een raar idee, maar zou je mentor je hierbij kunnen helpen? Wie weet heeft hij/zij of school connecties met iemand die samen met jullie kan kijken wat jullie kunnen doen.
Ik heb genoten van je Japanse zinnen. Arigatou gozaimasu 🙂 Moet wel eerlijk toegeven dat ik geen Japans kan, alleen enkele woorden en zinnetjes. Lezen kan ik ook niet, daar zou ik eens werk van moeten maken.
Jullie zien het als normaal om goed te zijn voor je medemens en te helpen, maar veel mensen doen dat niet. Het is mooi dat jullie het als normaal zien, maar besef dat jullie best speciaal zijn in wat jullie doen. Doe zo voort 🙂
Ik heb genoten van je Japanse zinnen. Arigatou gozaimasu 🙂 Moet wel eerlijk toegeven dat ik geen Japans kan, alleen enkele woorden en zinnetjes. Lezen kan ik ook niet, daar zou ik eens werk van moeten maken.
Jullie zien het als normaal om goed te zijn voor je medemens en te helpen, maar veel mensen doen dat niet. Het is mooi dat jullie het als normaal zien, maar besef dat jullie best speciaal zijn in wat jullie doen. Doe zo voort 🙂
A
Dat die beheerder boos op jullie is, snap ik niet. Jullie doen zo'n goede dingen, en dan worden jullie nog zo respectloos behandelt door de grastrimmer. Die persoon van het onderhoud gedroeg zich ook niet correct, en het is jullie volste recht daar iets van te zeggen. Jullie hebben verstandig een mail gestuurd naar de burgemeester, en ik hoop dat de beheerder snel inziet wat de essentie van zijn job is, en dat hij daar energie insteekt, i.p.v. het boos zijn op jullie.
Jammer dat jullie ervaring met mentoren niet zo positief is geweest in het verleden. Je zou kunnen rondvragen in je klas of school wie het nog ziet zitten om te komen helpen op de begraafplaatsen. Wie weet vind je daar nog een hoop personen.
Vreemd dat sommige mensen positieve initiatieven niet lijken te appreciëren. Er kunnen dingen zijn die niet mogelijk zijn, maar dan kan dat op een positieve manier opgelost worden, door bv. alternatieven te zoeken, i.p.v. meteen het hele idee af te schrijven.
Blijf maar doorgaan met jullie goede initiatieven. Op een dag kom je iemand tegen die het apprecieert.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik hoop dat je beseft dat jouw reacties, positieve mindset en humor hier een enorme bijdrage leveren. Je hulp wordt hier echt geapprecieerd, maar dat heb je vast al gemerkt.
Vroeg opstaan, dat is misschien niet het allerfijnst, maar goed dat dat jullie niet tegenhoudt. Jullie zullen daar de juiste personen op de juiste plaats zijn.
Ik heb die videoclip bekeken, en die is heel erg mooi. Jullie gaan een deel uitmaken van dit mooie project, daar mogen jullie trots op zijn.
Die aanspreking vind ik heel erg lief 🙂 Mag ik jou ook M en Ms-chan noemen?
Jammer dat jullie ervaring met mentoren niet zo positief is geweest in het verleden. Je zou kunnen rondvragen in je klas of school wie het nog ziet zitten om te komen helpen op de begraafplaatsen. Wie weet vind je daar nog een hoop personen.
Vreemd dat sommige mensen positieve initiatieven niet lijken te appreciëren. Er kunnen dingen zijn die niet mogelijk zijn, maar dan kan dat op een positieve manier opgelost worden, door bv. alternatieven te zoeken, i.p.v. meteen het hele idee af te schrijven.
Blijf maar doorgaan met jullie goede initiatieven. Op een dag kom je iemand tegen die het apprecieert.
Bedankt voor je lieve woorden. Ik hoop dat je beseft dat jouw reacties, positieve mindset en humor hier een enorme bijdrage leveren. Je hulp wordt hier echt geapprecieerd, maar dat heb je vast al gemerkt.
Vroeg opstaan, dat is misschien niet het allerfijnst, maar goed dat dat jullie niet tegenhoudt. Jullie zullen daar de juiste personen op de juiste plaats zijn.
Ik heb die videoclip bekeken, en die is heel erg mooi. Jullie gaan een deel uitmaken van dit mooie project, daar mogen jullie trots op zijn.
Die aanspreking vind ik heel erg lief 🙂 Mag ik jou ook M en Ms-chan noemen?
A
Hallo
Ik heb een tijdje niet gereageerd. Dat kwam omdat ik niets toe te voegen had, en als ik niets nuttig te zeggen heb, hou ik beter mijn mond, anders komt er alleen maar onzin uit :D
Het ziet ernaar uit dat die dag goed georganiseerd is. Er is een verantwoordelijke voor een aantal graven, alles wordt goed uitgelegd, enz. Jullie gaan dat vast super doen.
De band die jullie twee hebben, is volgens mij zo sterk, dat je die nog voelt als één van jullie in Japan zit. Een ereveld lukt zeker ;)
Die dag is vast onvergetelijk. Als je hem vast wilt leggen, zou je kunnen vloggen, maar ik ben eerder een voorstander van focussen op het moment zelf, en de technologie even achterwege laten. Met je eigen geest kun je veel meer waarnemen dan met een camera.
Ik heb een tijdje niet gereageerd. Dat kwam omdat ik niets toe te voegen had, en als ik niets nuttig te zeggen heb, hou ik beter mijn mond, anders komt er alleen maar onzin uit :D
Het ziet ernaar uit dat die dag goed georganiseerd is. Er is een verantwoordelijke voor een aantal graven, alles wordt goed uitgelegd, enz. Jullie gaan dat vast super doen.
De band die jullie twee hebben, is volgens mij zo sterk, dat je die nog voelt als één van jullie in Japan zit. Een ereveld lukt zeker ;)
Die dag is vast onvergetelijk. Als je hem vast wilt leggen, zou je kunnen vloggen, maar ik ben eerder een voorstander van focussen op het moment zelf, en de technologie even achterwege laten. Met je eigen geest kun je veel meer waarnemen dan met een camera.
A
- Het is een interesse die niet al te veel mensen delen, voor zover ik weet.
- Nouja, het is een openbare plaats...
- Eh, ik neem aan dat er een verband is tussen de vrijwilligers en de doden, maar het is mogelijk dat de organisatie erachter locaal iets doet.
A
Hoi!
3. Ik snap wat je bedoelt met dat achter het graf staan. Dat heb ik ook gezien. Ik denk dat we dat allebei hebben gezien op tv met de dodenherdenking van 4 mei. De Oorlogsgravenstichting organiseert dan zo'n herdenking op het Nationaal Ereveld in Loenen. Er gaan dan inderdaad mensen achter een graf staan, dat zijn dan mensen met dezelfde leeftijd als de mensen die in het graf liggen (hoe oud zij waren wanneer ze dood gingen).
Hier is de site van volgens mij de Oorlogsgravenstichting en hier kun je je aanmelden. 🙂 Tof dat je dat wilt doen, lijkt me een heel mooi gebeuren.
1. Ik denk niet dat heel veel mensen het doen. Normaal lijkt het me dus niet, raar is dan ook weer het andere uiterste. Ik vind het niet gek dat je nieuwsgierig bent.
2. In principe zijn alle begraafplaatsen openbaar, tenzij het een privébegraafplaats is. Als je niemand lastigvalt, zou ik ook niet weten waarom je er niet zou mogen komen. Anders even goed kijken of je zo'n bordje 'verboden voor onbevoegden' ofzo ziet.
Gr. Pin
3. Ik snap wat je bedoelt met dat achter het graf staan. Dat heb ik ook gezien. Ik denk dat we dat allebei hebben gezien op tv met de dodenherdenking van 4 mei. De Oorlogsgravenstichting organiseert dan zo'n herdenking op het Nationaal Ereveld in Loenen. Er gaan dan inderdaad mensen achter een graf staan, dat zijn dan mensen met dezelfde leeftijd als de mensen die in het graf liggen (hoe oud zij waren wanneer ze dood gingen).
Hier is de site van volgens mij de Oorlogsgravenstichting en hier kun je je aanmelden. 🙂 Tof dat je dat wilt doen, lijkt me een heel mooi gebeuren.
1. Ik denk niet dat heel veel mensen het doen. Normaal lijkt het me dus niet, raar is dan ook weer het andere uiterste. Ik vind het niet gek dat je nieuwsgierig bent.
2. In principe zijn alle begraafplaatsen openbaar, tenzij het een privébegraafplaats is. Als je niemand lastigvalt, zou ik ook niet weten waarom je er niet zou mogen komen. Anders even goed kijken of je zo'n bordje 'verboden voor onbevoegden' ofzo ziet.
Gr. Pin
Bladzijde 3 / 3
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
