Hoe haal ik een trauma weg...(misschien een domme vraag...)
Ik praat al met mensen maar het werkt niet

Hey Ronald,

Het is heel erg te begrijpen dat je dat niet leuk vindt. Er is inderdaad iets heel heftigs in je leven gebeurd en ik denk dat je nog steeds aan het rouwen bent, alleen iets extremer.

Toen ik heel erg suïcidaal was droomde ik elke nacht over mensen zie zm gingen plegen. Daarvan herinnerde ik me heel veel en ook dat leek enorm realistisch. Ik kan me dus heel erg in jouw paniekaanvallen herkennen. Ik denk dat het vooral komt omdat je zo vaak aan zm denkt dat je heel veel stress krijgt en dat je paniekaanvallen een soort vlucht/aanval mechanisme is als gevolg van al dat stress. Heb je ook stress op andere gebieden?

Heb je iets waar je je ei mee kwijt kan? Tekenen, fotograferen, muziek, ontwerpen, schrijven etc.? Soms kan het helpen om de hele situatie even ergens kwijt te kunnen wat je ook terug kan zien, van een afstandje. Dat je het even uit je hoofd plaatst.

Ik schreef als voorbeeld alles van me af op een papiertje en ging dat verbranden in de houtkachel. Als verwerking helpt dat heel erg, want je staat er eventjes bij stil (wegstoppen maakt het namelijk erger) en vervolgens laat je het weer los. Misschien iets om te proberen?

Een trauma blijf je helaas houden, maar je kan er mee leren omgaan. Met een goede aanpak herinner jij je het nog en krijg je er misschien nog een naar gevoel over, maar je zal je leven niet meer zo beïnvloeden. Sommigen komen er heel erg overheen en denken nog zelden aan hun trauma's, anderen blijven kunnen hun hele leven er last van houden. Het is net als een litteken, als je het goed verzorgt kan het litteken minder heftig worden, maar je blijft het wel zien.

Ik heb waarschijnlijk ook hsp (nooit diagnose gehad, dus kan het niet met zekerheid zeggen) en ben erg sensitief voor emoties en sferen van anderen. Dus ook hierbij weet ik een beetje hoe het voelt. Extra heftig dat je moeder suïcidaal is dus.
Dat is erg lastig, maar tijdens mijn therapie (dus niet specifiek daarop gericht) is het veel minder geworden. Misschien een goed idee om te vragen aan je psycholoog of je je hier wat meer op kan focussen (als je dat nog niet doet dan).

Misschien is zwemmen een goed alternatief? Of boxen? Iets waarbij je vooral je bovenlichaam moet gebruiken? Of denk je dat dat niet heel erg gaat helpen?

Wel goed dat je probeert te stoppen met snijden! Super goed!

Je kan het!

Ik help je graag :)

Precies! Ik vang zulke gevoelens ook heel erg snel op! Ik maak me dan niet heel erg zorgen (oeps, klinkt heel egoïstisch), maar neem vooral het gedrag over van anderen.

Maar dat aanvoelen van sferen en emoties kan dus ook heel goed zijn, mits je in een vrolijke omgeving zit. Merk je dat je nu ook veel bij wat negatievere mensen zit? Dan kan je dat misschien ook veranderen, door bijvoorbeeld steeds vaker bij positievere mensen te zitten.

Misschien moet je dan iets zoeken waar je je op kan focussen zonder dat je jezelf gaat afkraken. Een doel stellen dus, maar dan wel alleen voor jezelf. Dus iets wat je als hobby kan doen, iets wat je gedachten vrij maakt. Op het internet zijn genoeg ideeën, gewoon alles een kans geven en misschien vind je iets wat bij je past. Maar onthoudt dat je geen hoge druk moet voelen.

Hou je toevallig van lezen?

Bij zo'n forum moet je wel oppassen dat je je ook niet zorgen gaat maken om anderen he 😉 Dat is het risico ervan. Maar als je het echt leuk vind en er plezier uit haalt moet je vooral lekker rondhangen op dit forum. Wees gewoon voorzichtig, negativiteit kan extra prikkelen, ook als je het niet direct door hebt.

Jammer om te horen dat je niet veel vrienden hebt, ook al is daar in eerste instantie niets mis mee. Ik ben bang dat je je heel erg laat beïnvloeden door je beste vriendin, maar ik snap ook dat je er voor haar wil zijn en andersom. Het is alleen niet goed als je de hele tijd in zo'n negatieve 'denkwolk' zit en andere perspectieven niet kan zien.
Zou het een idee zijn om eens tegen iemand anders te praten? (I know, is heel spannend, ik had/heb een sociale angststoornis, maar het helpt wel!)

Hoezo niet normaal? Hebben ze letterlijk tegen je gezegd dat ze je niet willen, of is dat iets wat je denkt?

Maar godzijdank is iedereen anders, dus dat is juist goed. Als jij zelf accepteert wie je bent, is het voor anderen moeilijker om daar wat tegenin te brengen. Ik ken je niet echt goed, dus ik weet niet waarom je jezelf anders noemt, maar ik denk dat het soms juist goed is als je anders bent. Zoals ik al zei moet je jezelf wel gaan accepteren zoals je bent.

Daar kan je aan werken he! 😉 Je hebt nu zo'n laag zelfbeeld over jezelf, daar mag echt wat mee gebeuren. Je bent 100% goed zoals je bent. Iedereen heeft imperfecties en dat moet je kunnen omarmen.

Ook ik heb te maken met mensen die grappen maken over depressie, snijden, zelfmoord en eetstoornissen. Dat is erg lastig en zorgt ervoor dat je mensen minder snel vertrouwt, maar die mensen weten niet beter. Als zij zelf wisten hoe het was en wisten dat ze daar oprecht mensen mee kunnen kwetsen, zouden ze dat niet zo snel doen. Het is moeilijk om dat te veranderen, maar je kan wel leren hoe je om moet gaan met zulke grappen. (Dit is een puntje waar ik zelf ook nog aan werk hoor ;))

Ik vind het fijn om nu met je te praten, dus dat is al iets. Je zat op voetbal, dat is ook al iets. Je gaat naar school, dat is ook heel goed. Je bent gaan hardlopen, iets wat niet veel mensen doen op deze leeftijd, ook vet goed. Je praat er nu over, niet veel mensen durven dat. Je geeft om je vrienden, dat is ook geweldig. En nu moet je zelf maar eens dingen vinden die je kan toevoegen aan dit lijstje. Juist alle kleine dingen maken mensen mooi en goed.

Het is niet gek dat zo iets gebeurt. Je rouwt, je voelt je depressief en je bent omringt met een negatieve omgeving. Maar je moet jezelf niet zo tekort schieten. Maar besef dat je nu niets meer kan doen voor je overleden vriendin. Het is nu goed zo. Het is heel erg naar, maar probeer jezelf erbij neer te leggen.

Nogmaals, iedereen is anders. Accepteer jezelf, omarm alle imperfecties en richt je op het positieve.

Ik meen het hier met de 100 volle procenten. Soms moet je complimenten ook gewoon koesteren, accepteren en ervan genieten.

Dat mensen gemeen doen over anderen, ligt aan hun. Dat zijn mensen die zelf ook aandacht nodig hebben. Het zijn ook gewoon mensen, die ook gewoon fouten maken en soms ook niet weten wat de juiste beslissing is. Vaak is het hun eigen probleem en daar moeten ze zelf mee dealen. Bovendien heeft iedereen ermee te maken dat anderen negatief kunnen zijn, dus iedereen weet wel hoe het voelt. Leer het gewoon te accepteren, mensen zijn soms gewoon een beetje dom en kunnen gewoon wat gemeen doen. Het ligt aan jezelf hoe je daarmee omgaat. De beste manier; heb gewoon schijt aan die mensen die een domme actie ondernemen.

Idk na dit en wat in real life...
Im stressing out...
Ik wil weer beginnen met snijden.
De drang is te groot de pijn is te groot

Niet doen Ronald! Zoals je in een ander topic hebt geschreven, over zo'n vlinder, denk aan die andere vriendin. Je bent sterker dan je drang!