Hoi allemaal, ik ben een mensje van 18 en ik twijfel of ik misschien non-binair ben. Ik ben geboren met een vrouwenlichaam, maar vooral de laatste tijd vind ik het hokje ‘vrouw’ niet echt bij mij passen. Als ik ergens moet worden ingedeeld als man of vrouw voelt het bekneld. In bijvoorbeeld kledingwinkels voel ik me een soort ‘indringer’ als ik bij de vrouwenafdeling ben en ook enigszins bij de mannen. Ik kleed me best genderneutraal (vind kleding van de mannenafdeling over het algemeen leuker) en ik gedraag me niet echt stereotiep mannelijk of vrouwelijk. Het wisselt nogal hoe ik me voel, maar meestal neigt het wel naar niet (geheel) vrouw of man voelen.
Ook voel ik me niet helemaal comfortabel met mijn borsten. Ze zijn gelukkig niet erg groot, maar je ziet wel rondingen als ik geen redelijk losse kleding draag (daarom draag ik die de laatste tijd liever, maar heb ik niet veel van en ik koop eigenlijk liever niet te vaak nieuwe kleding omdat ik erg met het milieu bezig ben) en hier voel ik me niet erg fijn meer bij. Ik zou ze alleen denk ik niet weg willen laten halen ofzo want als alleen ik ze zie (bijvoorbeeld onder de douche of in bed) voelt het wel dat het bij mijn lichaam hoort en voel ik mij hier niet slecht bij. Ik draag ook altijd een sport-bh omdat ik die lekkerder vind zitten en vind gewone bh’s stom ofzo. Ik weet niet of ik dit laatste goed uit heb gelegd. 🤔
Ik heb me sinds kleins af aan (op meerdere vlakken) al ‘anders’ gevoeld en af en toe nagedacht over waarom de hel er geslachten zijn en of er niet een derde kon bestaan (wat dus klopt). Toch twijfel ik heel erg of ik niet toch een androgyne of tomboy vrouw ben. Ik ben nu pas echt bezig met mijn gender sinds een jaar of misschien twee en ik voel niet heel veel lichaamsdysforie (hoewel dat dus wel iets sterker is geworden). Misschien speelt de puberteit ook een rol. Ik weet het allemaal niet. Het is één grote kom soep. Met genderpasta.
Ik vraag me af of er meer mensen hier zijn die in eenzelfde ‘situatie’ zitten en hierover willen praten? Misschien helpt dat om mezelf beter te begrijpen. Het kan zijn dat ik laat reageer want ik ben best verlegen. 😅
Btw, als je een term of iets anders uit dit bericht niet snapt mag je het gerust aan me vragen. :)
Groetjes, Trippel
Bladzijde 2 / 3
A
halloi trippel
ik ben hier ook erg mee bezig probeer eens je kindertelefoon acc op non-binary te zetten heb het zelf ook gedaan en ookal is het anoniem gaf het me toch een soort boost gewoon een timpie
A
Hey,
Wat knap dat je het je moeder hebt verteld!
Het kan best zo zijn dat het voor je moeder een beetje uit het niets kwam en dat ze daarom niet zo goed wist wat ze moest zeggen enzo. Laat het idd nog maar eens bezinken en kijk of je het er later nog eens over kan hebben.
Gr. Pin
Reputatie 1
+1
Hey,
Ik zal het proberen.
Ik had laatst zo’n mooie kans. Ik was thuis met mijn moeder nadat ik had geholpen met het organiseren van Paarse Vrijdag op school. Ze weet dat ik zulke dingen doe, dus ik had haar daar toen net over verteld en opeens vraagt ze ‘En wat is jouw gender?’ *nog iets* en toen begon ze het lhbt+ alfabet op te noemen, best wel droog. En mijn slakkenbrein was nog aan het verwerken wat ze zei dus toen zei ik maar ‘Waarom vraag je dat opeens?’ En toen zei ze dat ik het niet hoefde te zeggen en dat was het. Ik had eigenlijk antwoord willen geven maar toen wist ik even niet hoe. Het klonk alsof ik net een random persoonlijkheidstest op het internet of iets dergelijks had gedaan en dat ze vroeg wat ik was. xD Half wou ik dat ik het toen over mijn gender had gezegd, maar aan de andere kant zeg ik het liever uit mezelf ofzo...
Dit moest ik even kwijt.
Groetjes, Trippel
Reputatie 1
+1
Hey,
Ik twijfel of ik het misschien toch aan mijn ouders wil vertellen, van mijn chest dysphoria(?). Dat lijkt me misschien toch wel fijn, alleen weet ik niet echt hoe. Ze zijn niet homo- of transfobisch, maar ik weet niet zo goed wat voor een reactie ik moet verwachten. Aan de ene kant kan het zijn dat ze er geen groot ding van maken, maar aan de andere kant komt er misschien een heel gesprek over transgender zijn (ook al vind ik dat woord niet helemaal bij mezelf passen ofzo) en worden ze er misschien een beetje verdrietig van? Ik heb geen idee.
Hadden jullie trouwens ook dat je moest wennen aan het idee dat je (mogelijk) niet cisgender bent? Ik kan soms echt slecht tegen veranderingen en op de één of andere manier voelt deze realisatie voor mij als een verandering, alsof ik anders naar mezelf kijk. Soms voelt ‘gewoon vrouw zijn’ vertrouwder en dan heb ik daar even geen problemen mee, maar dat klopt niet echt als ik me vaak niet zo voel.
Ik weet niet of dit logisch klinkt.
Over Jong&Out: ik heb me aangemeld, maar blijkbaar gebruikt niemand het forum, maar alleen de chat en een soort statuspostsysteem. Terwijl ik een forumbericht juist fijner vind om mee te beginnen, dus ik durf nog niet echt veel te zeggen. 😅
Groetjes, Trippel
Ik twijfel of ik het misschien toch aan mijn ouders wil vertellen, van mijn chest dysphoria(?). Dat lijkt me misschien toch wel fijn, alleen weet ik niet echt hoe. Ze zijn niet homo- of transfobisch, maar ik weet niet zo goed wat voor een reactie ik moet verwachten. Aan de ene kant kan het zijn dat ze er geen groot ding van maken, maar aan de andere kant komt er misschien een heel gesprek over transgender zijn (ook al vind ik dat woord niet helemaal bij mezelf passen ofzo) en worden ze er misschien een beetje verdrietig van? Ik heb geen idee.
Hadden jullie trouwens ook dat je moest wennen aan het idee dat je (mogelijk) niet cisgender bent? Ik kan soms echt slecht tegen veranderingen en op de één of andere manier voelt deze realisatie voor mij als een verandering, alsof ik anders naar mezelf kijk. Soms voelt ‘gewoon vrouw zijn’ vertrouwder en dan heb ik daar even geen problemen mee, maar dat klopt niet echt als ik me vaak niet zo voel.
Ik weet niet of dit logisch klinkt.
Over Jong&Out: ik heb me aangemeld, maar blijkbaar gebruikt niemand het forum, maar alleen de chat en een soort statuspostsysteem. Terwijl ik een forumbericht juist fijner vind om mee te beginnen, dus ik durf nog niet echt veel te zeggen. 😅
Groetjes, Trippel
A
Misschien helpt het om, voordat je je ouders inlicht over je gevoelens, samen "toevallig" een documentaire over gender dysphoria te bekijken. Na het bekijken van die documentaire zou je een algemeen gesprek over het onderwerp kunnen starten. Eventueel vermeld je daarbij dat jij ook met bepaalde gevoelens zit. Dat kan, moest je dat liever hebben, ook op een later moment.
'Hadden jullie trouwens ook dat je moest wennen aan het idee dat je (mogelijk) niet cisgender bent?'
Ik had altijd iets van 'goh man, het moet zo balen zijn om geboren te worden in een lichaam dat niet bij je past'. Dan realiseerde ik me dat ik misschien ook niet cisgender zou zijn. Het is wennen, deze gedachten laat ik daarbij pas sinds kort toe. Soms gebeurt het dat iemand iets roept als 'hey meisjes' en dat ik me daar onbewust door aangesproken voel, terwijl ik op andere momenten zo ongelukkig kan worden van een aanspreking als 'juffrouw' en dergelijke.
Je vindt over een tijd je weg vast op Jong&Out 🙂 Even wennen wordt het waarschijnlijk wel, maar ik vermoed dat het lezen van herkenbare verhalen etc. je zal helpen.
Gr. Kenshin
'Hadden jullie trouwens ook dat je moest wennen aan het idee dat je (mogelijk) niet cisgender bent?'
Ik had altijd iets van 'goh man, het moet zo balen zijn om geboren te worden in een lichaam dat niet bij je past'. Dan realiseerde ik me dat ik misschien ook niet cisgender zou zijn. Het is wennen, deze gedachten laat ik daarbij pas sinds kort toe. Soms gebeurt het dat iemand iets roept als 'hey meisjes' en dat ik me daar onbewust door aangesproken voel, terwijl ik op andere momenten zo ongelukkig kan worden van een aanspreking als 'juffrouw' en dergelijke.
Je vindt over een tijd je weg vast op Jong&Out 🙂 Even wennen wordt het waarschijnlijk wel, maar ik vermoed dat het lezen van herkenbare verhalen etc. je zal helpen.
Gr. Kenshin
Reputatie 1
+1
Hey,
Ik bedoelde eigenlijk dat mijn moeder die termen op ging noemen.
Inderdaad, ik kan het beter vertellen als ik er klaar voor ben.
Misschien ga ik eerst met mijn nieuwe psycholoog/therapeut erover praten voordat ik voor mijn ouders uit de kast kom. Ik zou nieuwe hulp krijgen omdat ik laatst de diagnose ASS heb gekregen, maar ze antwoorden niet op mijn mail dus daar moet ik nog even achteraan. Ik las laatst trouwens dat bij mensen met autisme die transgender zijn de gendergevoelens vaak later komen dan bij mensen zonder autisme. Dus misschien verklaart dat het een beetje bij mij.
Ik heb wel aan mijn moeder gevraagd of zij misschien een paar t-shirts wat wijder kan maken. Helaas kan dat niet. :( En volgens mij had ze ook niet door waarom ik dat wilde of ze liet het niet merken.
Ik vind het zo jammer want ik vind ze zo leuk verder. Op zich kan ik wel een ander model van hetzelfde bestellen, maar dan moet ik mijn oude shirts kwijt en ze zijn bedrukt met iets waar niet superveel mensen die ik ken fan van zijn. En ik probeer zo min mogelijk kleding te kopen voor het milieu, maar zo gaat dat niet. 😂
Groetjes, Trippel
A
Hey,
Wel fijn dat je je inmiddels al minder gestresst voelt en ook al wel wat meer op je gemak bij hem :)
Het wordt vast leuk wanneer jullie afspreken!
Gr. Pin
Reputatie 1
+1
Hey,
Bedankt voor de tip over de binder! Ik heb toch maar wat t-shirts besteld omdat eentje die ik nu heb überhaupt te klein is geworden en twee hebben te duidelijke vormen. Ik denk dat nieuwe kleren gaan helpen en anders kan ik alsnog kijken naar een binder of iets anders.
Mijn kapsel is vrouwelijker (voor mijn gevoel) als ik net bij de kapper ben geweest of soms als ik er een nacht mee heb geslapen, dan is het platter. Als het net is opgedroogd na het douchen zit het leuker. Maar ja ik ga dus graag naar de kapper voor iets nieuws als dit coronagedoe voorbij is.
Ik ga het denk aan mijn psycholoog vertellen van mijn genderdysforie want volgens mij hebben zij daar ook iets voor genderhulp. Nu nog bedenken hoe ik het moet uitleggen zucht.
Ik denk dat dit mijn laatste of één na laatste bericht hier is want ik word bijna 19. :(
Ik wil alvast iedereen bedanken die op mijn topic heeft gereageerd, het heeft me erg geholpen! Ik wens jullie nog een mooie toekomst. :)
Groetjes, Trippel
A
Hey Trippel,
Fijn om te lezen dat je wel plannen hebt om je therapeut te vertellen van je genderdysforie. Hopelijk kunnen ze je daar goed bij begeleiden!
Je wordt bijna 19. Alvast gefeliciteerd! Helaas ben je dan idd te oud voor het forum :( Ik ben blij dat je je plekje naar het forum hebt gevonden en ik hoop dat onze bijdragen je wat hebben geholpen!
Gr. Pin
A
hey!
wat goed dat je het aan je therapeut wilt vertellen en ook van plan bent!
ik weet zeker dat het je gaat lukken 💪
jij ook een mooie toekomst!
en alvast gefeliciteerd!
groetjes blue
Reputatie 1
+1
Hey Beautje,
Vreemd dat de site zegt dat al die gebruikersnamen al bezet zijn. Misschien kun je Jong en Out vragen hoe dit komt? Onderaan de hoofdpagina staat een emailadres en sociale media.
Mijn ouders weten ook niet dat ik een account heb, maar je ID laten zien is niet heel ingewikkeld. Ik heb zelf een foto ervan gemaild naar de organisatie.
Groetjes, Trippel
A
Hey,
Ik zou het je ouders wel vertellen. Het is gewoon fijn als iedereen het thuis weet (vind ik). Nu wist ik al zeker dat het door mijn moeder en zus geaccepteerd zou worden voor ik het zou vertellen. Ik heb het er dan ook heel casual uitgegooid tijdens het eten van: "Goh, wat ik nu toch eens heb gelezen en wat ik me daardoor realiseer. Ik ben geen vrouw." Zo luchtig, dat m'n zus later was van, wat heb je nu gezegd Pin? Even checken.
Thuis is voor mij een veilige plek waar ik nu ook kan experimenteren met pronouns en andere dingen. Als m'n zus me niet had geholpen met het aantekken van m'n binder de eerste keer, had ik 'm nu nog niet aangehad...
Er zitten gewoon veel voordelen aan een gezin wat op de hoogte is en je accepteert.
Het kan even schrikken zijn voor je ouders, maar juist door ze te informeren en ze te betrekken bij je proces, is de kans groter dat ze je uiteindelijk beter zullen begrijpen.
Je kan een brief schrijven, het vertellen of idd aanhaken op een film/docu.
Of ik moest wennen aan het idee dat is misschien niet cisgender ben?
Uhm. Ik weet het niet zo goed. In eerste instantie klikte het juist heel goed. Ik had iets van, als dit het is, dan zou dit zó veel verklaren. Het gaf me in eerste instantie veel hoop.
Ik heb wel soms dat ik denk van, wat een gezeik, wat een gedoe en wat een puinhoop is m'n leven nu. Waarom ben ik niet gewoon een vrouw of waarom ben ik niet gewoon geboren als cisman?
Ik merk dat ik het lastig vind als mensen zo'n vrouwelijk woord voor mij gebruiken. 'Dames' met vrienden of 'mevrouw.' Ik merk ook dat ik tijdens werk ofzo of buiten veel als man wordt aangezien en dan volgt er een "meneer" ofzo. Dit is ook waar ik wel aan heb moeten wennen, - en nog steeds wat onwennig voelt, al klopt 'mevrouw' ook echt niet meer - maar wat nu wel echt goed voelt.
Ja, Jong&Out is ff wennen. Het is ook wel anders dan het forum hier hoor. Je komt er vanzelf een beetje achter hoe het werkt. Het zijn vooral berichtjes voor contact met mensen enzo.
Gr. Pin
Ik zou het je ouders wel vertellen. Het is gewoon fijn als iedereen het thuis weet (vind ik). Nu wist ik al zeker dat het door mijn moeder en zus geaccepteerd zou worden voor ik het zou vertellen. Ik heb het er dan ook heel casual uitgegooid tijdens het eten van: "Goh, wat ik nu toch eens heb gelezen en wat ik me daardoor realiseer. Ik ben geen vrouw." Zo luchtig, dat m'n zus later was van, wat heb je nu gezegd Pin? Even checken.
Thuis is voor mij een veilige plek waar ik nu ook kan experimenteren met pronouns en andere dingen. Als m'n zus me niet had geholpen met het aantekken van m'n binder de eerste keer, had ik 'm nu nog niet aangehad...
Er zitten gewoon veel voordelen aan een gezin wat op de hoogte is en je accepteert.
Het kan even schrikken zijn voor je ouders, maar juist door ze te informeren en ze te betrekken bij je proces, is de kans groter dat ze je uiteindelijk beter zullen begrijpen.
Je kan een brief schrijven, het vertellen of idd aanhaken op een film/docu.
Of ik moest wennen aan het idee dat is misschien niet cisgender ben?
Uhm. Ik weet het niet zo goed. In eerste instantie klikte het juist heel goed. Ik had iets van, als dit het is, dan zou dit zó veel verklaren. Het gaf me in eerste instantie veel hoop.
Ik heb wel soms dat ik denk van, wat een gezeik, wat een gedoe en wat een puinhoop is m'n leven nu. Waarom ben ik niet gewoon een vrouw of waarom ben ik niet gewoon geboren als cisman?
Ik merk dat ik het lastig vind als mensen zo'n vrouwelijk woord voor mij gebruiken. 'Dames' met vrienden of 'mevrouw.' Ik merk ook dat ik tijdens werk ofzo of buiten veel als man wordt aangezien en dan volgt er een "meneer" ofzo. Dit is ook waar ik wel aan heb moeten wennen, - en nog steeds wat onwennig voelt, al klopt 'mevrouw' ook echt niet meer - maar wat nu wel echt goed voelt.
Ja, Jong&Out is ff wennen. Het is ook wel anders dan het forum hier hoor. Je komt er vanzelf een beetje achter hoe het werkt. Het zijn vooral berichtjes voor contact met mensen enzo.
Gr. Pin
Reputatie 1
+1
Hey,
Ik ben nu echt zo erg aan het twijfelen. Soms dan voel ik niet echt een gender en nu zit ik kritisch na te denken van of ik niet gewoon anders dan de rest wil zijn of een hekel heb aan genderrollen (dit is puur een gedachte over mezelf, niet over non-binair- of transzijn in het algemeen ofzo). Hoe weet je nou het verschil? Ik wil dus echt heel graag met een specialist praten maar ik weet niet hoe ik dat tegen mijn ouders moet zeggen (niet dat ik toestemming van hen nodig heb maar het is wel handig om te vertellen). Maar ik geloof mezelf op dit moment niet helemaal als ik zou beginnen met dat ik me non-binair voel, hoewel ik dat wel graag wil(??). Ik wil eerst mijn twijfels bespreken met die specialist voordat ik zeg ‘ik ben dit’. Dus ja... hoe zeg ik dat tegen mijn ouders? Ik weet geen goed script. :/
Groetjes Trippel
A
Oh, je wordt bijna negentien. Jammer om je te zien vertrekken, maar alvast gefeliciteerd 
Knap trouwens, dat je denkt je psycholoog in te lichten over je gender. Maak desnoods een spiekbriefje met kernwoorden waar jouw gevoelens op beschreven staan, zodat je dat bij de hand kan houden.
Bedankt voor je mooie wensen. Het ga je goed 
Gr. Kenshin
A
Je zou bij een gender specialist gerust je twijfels eerst op tafel kunnen leggen, voordat je overgaat tot ‘ik ben ...’ Een gender-specialist begrijpt dat vast. Bij je ouders kan hetzelfde; eerst de twijfels op tafel, en dan eventueel, moet niet, zeggen als wat je (op dat moment) identificeert. Je zou ook kunnen zeggen wat je niet bent, zodat je zeg maar dingen uitsluit in plaats van een label op jezelf te kleven.
Een gesprek met je ouders kan, maar een brief schrijven is even prima.
‘Soms dan voel ik niet echt een gender en nu zit ik kritisch na te denken van of ik niet gewoon anders dan de rest wil zijn of een hekel heb aan genderrollen’
Dit lijkt me een van die dingen die nuttig zijn om met een gender specialist te bespreken.
Gr. Kenshin
A
Hey,
Hopelijk lukt het de volgende keer wel om het te vertellen op een goed moment :)
Je kan zeker met iemand praten over je gender als je geen medische ingrepen wil. Amsterdam is dan niet de juiste organisatie, omdat zij vooral gericht zijn op diagnose en medische behandeling. Daarbij is de wachtlijst daarvoor veel te lang als je toch alleen maar met iemand wil praten.
Je zou contact op kunnen nemen met Transvisie Zorg. Zij zijn praktisch de meest gespecialiseerde hulpaanbieder voor hulp bij transgender dingen. Dus hulp om uit te vogelen wat er precies speelt of hoe je met dingen om kan gaan. Hun wachtlijst is aanzienlijk korter dan die van de VU, maar wel lang. Daarbij zitten ze niet op veel plekken (uit m'n hoofd dacht ik Zaandam en Gorinchem), dus daar moet je ook maar net in de buurt wonen.
Ik zou je eigenlijk willen aanraden om zelf te googelen naar zelfstandige psychologen/therapeuten of organisaties die een specialist hebben in jouw omgeving. Meestal kun je wel iets vinden als je goed zoekt. Je zou eventueel ook contact kunnen opnemen met je huisarts, die je kan helpen met zoeken. Je moet toch naar je huisarts voor een verwijzing, dus dat is sowieso goed. De kans bestaat alleen dat je huisarts niks weet en dan kan het helpen om zelf ook al iets gevonden te hebben.
Je zou eventueel ook nog contact op kunnen nemen met de patiëntenorganisatie Transvisie, niet te verwarren met Transvisie Zorg. Transvisie is ook een bekend informatiepunt. Zij weten misschien ook wel iets in de buurt.
Veder denk ik dat het het makkelijkste zou zijn als je iemand kan vinden in je omgeving die zelfstandig is. Zeker als je nu 18 bent en binnenkort 19 wordt, val je bij veel organisaties net wel/niet onder de jeugdafdeling en wordt het lastiger om iemand aan je toe te wijzen. Het is niet onmogelijk, maar soms iets meer gedoe.
Hopelijk heb je hier iets aan,
Gr. Pin
A
hey
fijn dat het gezellig was.
goed dat je je voorneemt om de eerst komende keer het je familie te vertellen!
ehm met die hulp heeft pin al heel veel opgeschreven...
maar 1 ding kan ik er wel bij toevoegen.
je hebt ook gender polies. zij helpen je om het uit te zoeken... ze zijn op een aantal plekken in nl. je hebt voor zo ver ik het kan vinden: eindhoven, rotterdam, groningen, amsterdam, utrecht, neimegen en Amersfoort. ik weet dat Amsterdam een gender poli aan raden aan de gene die geen medische behandeling willen..
uit ervaring van andere mensen die ik ken. zij vinden het heel erg prettig om naar de gender poli te gaan want dat worden ze begrepen. zeiden ze...
groetjes blue
A
Goed dat je je voorneemt om met je nieuwe psycholoog/therapeut te praten. Vermoedelijk heeft die nuttige tips voor je. Eventueel kan je in bijzijn van deze uit de kast komen bij je ouders, als je dat prettiger lijkt.
D’r zijn van die apps en sites waarop je tweedehands kleding kan (ver)kopen. Misschien biedt dat een tussenweg voor je milieubewuste levensstijl? In ieder geval goed dat je ecologisch probeert te leven. Zou een kleermaker de shirts eventueel wijder kunnen maken?
Gr. Kenshin
Reputatie 1
+1
Hey,
Ik heb het aan mijn moeder verteld. Ik weet alleen niet precies in hoeverre ze het serieus neemt. Ze praatte er zo luchtig over. Ik wil het gesprek van wat ik me nog herinner uitschrijven maar ben altijd zo bang dat iemand dit vindt… Nou ja.
Het was een beetje een vaag gesprek. Ze reageerde droog ‘dan ben je transgender’, zo van nou ja. En zei dat ze vroeger ook niet goed wist wie ze was, maar ze had het meer over geaardheid, en dat ze gewoon zichzelf is ofzo. En ze vroeg waarom ik me geen meisje voel. Ik antwoordde dat ik het kut vind om vrouw genoemd te worden. Ik weet eigenlijk niet meer zo goed wat we daarna zeiden. Het komt erop neer dat ze eraan twijfelde volgens mij en nu twijfel ik ook weer. Ik zei iets over zo’n genderspecialist maar ik weet niet of ze begreep wat ik bedoel en het gesprek eindigde een beetje ofzo. Daarna gingen we boodschappen doen lol.
Toen ik het vertelde voelde ik me een beetje weg van de werkelijkheid, alsof ik een ander universum binnenstapte waarin ik wel over mijn gender praat. Het voelde zo raar. Ik kan niet geloven dat ik het heb gezegd.
Ughh ik voel me nu niet zo lekker... Ik wil me voor dit alles verstoppen...
Groetjes, Trippel
A
hey
ik heb heel erg lang gevoeld dat ik geen vrouw was maar ja ik zal en moest gewoon een vrouw zijn. omdat als ik me een jongen zou voelen het een verandering zal zijn en dat kon echt niet. dus ik heb het heel lang weg gestopt.
tot dat ik het hier op het forum las dacht ik weer van ja zo voel ik het eigenlijk ook.
en nu moet ik nog steeds wennen dat ik niet en cisvrouw ben.
jong&out was voor mij ook heel erg wennen. ik hoopte ook eerst dat het zo als kt een actieve forum was. maar uit eindelijk vind je je weg wel.
groetjes
blue
ik heb heel erg lang gevoeld dat ik geen vrouw was maar ja ik zal en moest gewoon een vrouw zijn. omdat als ik me een jongen zou voelen het een verandering zal zijn en dat kon echt niet. dus ik heb het heel lang weg gestopt.
tot dat ik het hier op het forum las dacht ik weer van ja zo voel ik het eigenlijk ook.
en nu moet ik nog steeds wennen dat ik niet en cisvrouw ben.
jong&out was voor mij ook heel erg wennen. ik hoopte ook eerst dat het zo als kt een actieve forum was. maar uit eindelijk vind je je weg wel.
groetjes
blue
Reputatie 1
+1
Hey,
@Blue,
Ik heb het nog een keer geprobeerd en deze keer ging het uittrekken wat soepeler. Alleen zie je nog steeds de tweede bh zitten terwijl mijn t-shirts geen wijde halsopening hebben.
@Kenshin,
Ik heb het gevoel dat ze dan al een beetje kunnen raden waarom ik die documentaire heb uitgekozen. Hoewel dat misschien juist de bedoeling is? 🤔 Ben ook soort van bang dat ze me niet helemaal serieus gaan nemen omdat ik relatief veel trans vrienden heb. Dat ze misschien denken dat ik ze soort van nadoe of hoe zeg je dat. Hoewel ik zelf ook niet weet in hoeverre ik echt niet-cis ben of dat het misschien andere gevoelens zijn.
@Pin,
Nederlands is inderdaad niet zo’n neutrale taal. Als ik een mail schrijf naar een onbekende laat ik de laatste tijd meestal gewoon ‘heer/mevrouw’ weg, dus alleen ‘Geachte’ of ‘Beste’ met evt. een zelfstandig naamwoord. Dat is misschien minder formeel, maar wel beleefder naar trans/non-binary personen, gewoon inclusief.
Groetjes, Trippel
@Blue,
Ik heb het nog een keer geprobeerd en deze keer ging het uittrekken wat soepeler. Alleen zie je nog steeds de tweede bh zitten terwijl mijn t-shirts geen wijde halsopening hebben.
@Kenshin,
Ik heb het gevoel dat ze dan al een beetje kunnen raden waarom ik die documentaire heb uitgekozen. Hoewel dat misschien juist de bedoeling is? 🤔 Ben ook soort van bang dat ze me niet helemaal serieus gaan nemen omdat ik relatief veel trans vrienden heb. Dat ze misschien denken dat ik ze soort van nadoe of hoe zeg je dat. Hoewel ik zelf ook niet weet in hoeverre ik echt niet-cis ben of dat het misschien andere gevoelens zijn.
@Pin,
Nederlands is inderdaad niet zo’n neutrale taal. Als ik een mail schrijf naar een onbekende laat ik de laatste tijd meestal gewoon ‘heer/mevrouw’ weg, dus alleen ‘Geachte’ of ‘Beste’ met evt. een zelfstandig naamwoord. Dat is misschien minder formeel, maar wel beleefder naar trans/non-binary personen, gewoon inclusief.
Groetjes, Trippel
A
'Alleen zie je nog steeds de tweede bh zitten terwijl mijn t-shirts geen wijde halsopening hebben.'
Eventueel zou je, nu de temperaturen dalen, vaker hoodies kunnen dragen. Een trui met een hoge hals kan ook.
'Ben ook soort van bang dat ze me niet helemaal serieus gaan nemen omdat ik relatief veel trans vrienden heb.'
Misschien dat je het zeg maar om kan draaien. Dat je bevriend raakte met personen die ook over hun gender twijfelden, omdat je er zelf onzekerheden over had.
Goed dat je in mails en dergelijke bedachtzaam bent rond de aanspreking.
Gr. Kenshin
Eventueel zou je, nu de temperaturen dalen, vaker hoodies kunnen dragen. Een trui met een hoge hals kan ook.
'Ben ook soort van bang dat ze me niet helemaal serieus gaan nemen omdat ik relatief veel trans vrienden heb.'
Misschien dat je het zeg maar om kan draaien. Dat je bevriend raakte met personen die ook over hun gender twijfelden, omdat je er zelf onzekerheden over had.
Goed dat je in mails en dergelijke bedachtzaam bent rond de aanspreking.
Gr. Kenshin
Reputatie 1
+1
Hey,
De paniek rondom mijn gender komt inderdaad waarschijnlijk omdat ik het nog niet gewend ben. De laatste tijd heb ik het gelukkig wel iets minder.
Ik draag nog steeds t-shirts onder een vest omdat ik het nog steeds snel warm heb. Ik dacht, ik draag nu wel weer dat ene t-shirt onder een vest, maar toen ik op school was kreeg ik het zo warm de hele tijd, dus moest ik dat vest uitdoen. Het lijkt alsof ik soms een soort lichte fysieke ‘pijn’ ervaar of dat mijn lichaam zich aan wilde passen maar lukte niet echt, en kreeg er ook hoofdpijn van (ook deels van de warmte, maar toch). Beetje vaag allemaal.
Ik zit nog steeds te denken hoe ik het aan mijn ouders moet vertellen. Mij lijkt het makkelijker om eerst tegen mijn moeder te zeggen dat ik sommige shirts niet fijn meer vind en dat ik ze liever wat breder heb (of misschien kan ze ze aanpassen?? :)). Dat ik er liever plat uitzie. Misschien ga ik dat doen. Ik heb alleen de hele tijd dat mijn keel geblokkeerd is.
Hoi anoniem_rosie,
Dat is een goed idee, ik zal het uitproberen. :)
Groetjes, Trippel
A
hey
ik was gister avond nieuwsgierig of het ook echt werkte met 2 sport bh's maar dat werkt echt niet bij mij. de hals zie je niet maar het woord gewoon niet platter.
ik kan me voorstellen dat jij denkt dat je niet serieus woord genomen omdat je meerdere niet cis vrienden hebt. ik merk om mij heen dat mijn vrienden er meer mee bezig zijn of ze zich wel echt een jongen of een meisje zijn... hier mee wil ik zeggen dat ze je aan sporen om er meer over na ye denken maar je doet ze zeker niet na.
groetjes
blue
ik was gister avond nieuwsgierig of het ook echt werkte met 2 sport bh's maar dat werkt echt niet bij mij. de hals zie je niet maar het woord gewoon niet platter.
ik kan me voorstellen dat jij denkt dat je niet serieus woord genomen omdat je meerdere niet cis vrienden hebt. ik merk om mij heen dat mijn vrienden er meer mee bezig zijn of ze zich wel echt een jongen of een meisje zijn... hier mee wil ik zeggen dat ze je aan sporen om er meer over na ye denken maar je doet ze zeker niet na.
groetjes
blue
Reputatie 1
+1
Hey, daar ben ik weer.
Er is iemand die ik laatst ergens heb leren kennen en die vroeg toen later of we in de vakantie iets konden doen ofzo. Ik denk dat hij ‘interesse’ in me heeft (beetje raar geformuleerd), want we hadden nog maar een paar korte, standaard gesprekken gehad. Ik schrok me dood (was niet te zien gelukkig) want zoiets heb ik nog niet eerder meegemaakt lol, maar ik zei is goed en toen hebben we telefoonnummers uitgewisseld.
Oké, ten eerste heb ik geen idee hoe dit werkt, moet ik al een gesprek beginnen in Whatsapp, wanneer spreken we af wanneer en wat we precies gaan doen, hoe hou ik een gesprek gaande als het zover is... Ik wil het niet vet ongemakkelijk voor hem maken.
Ten tweede zit ik nog heel erg met mijn gender en geaardheid in de knoop. Het is aannemelijk dat die jongen mij ‘gewoon’ als meisje ziet en dat geeft mij een ongemakkelijk gevoel. Mijn god, ik kan de rest niet eens uitleggen. Ik snap geen zak meer van mezelf.
Ik denk ook waarschijnlijk veel te veel en te ver na. Ik word zo moe van mezelf.
Groetjes, Trippel
Bladzijde 2 / 3
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
