Haa lieve mensen,
Ik lees al een tijdje de topics mee alleen het lukte me telkens niet om zelf een account aan te maken! Nu is het zoals jullie zien wel gelukt.
Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen, ik zit met een depressie die onophoudelijk wordt en steeds heftiger. Ik voel me hele dagen somber en heb ondzettend weinig energie. Ik ga naar school maar vaak zie ik na een aantal minuten inspannen zwart voor mijn ogen en ben ik erg duizelig. Verder snijd ik mezelf en heb ik veel zelfmoordgedachten en verbazend, ook al hele plannen en heb soms de adrenaline in me. Mijn vraag is hoe verder? Ik had een psycholoog daar kon ik het goed mee vinden. Ik widt toen aleen zelf nog niet wat er precies aan de hand was. Ze ging weg en ik kreeg een nieuwe. Ik had niet zo'n klik met haar en ben daar gestopt. Op school heb ik een vertrouwenspersoon die heel erg aardig is en ook iemand die mij echt begrijpt. Alleen 1 probleem, ik ben vreselijk bang voor hem. Nou ja, niet voor hem alleen ik ben bang om iets fout te doen. Oké, dit bedoel ik niet om zielig te doen maar is misschien duidelijker voor jullie. Ik ben hooggevoelig en trek daardoor alles sterk op mezelf aan. Ik heb faalangst en ben bang om fouten te maken. Ik ben perfectionistisch dus niks is perfect. Daardoor faal ik altijd, trek ik het op mezelf aan, word ik boos op mezelf en denk ik dat anderen mij stom vinden. Ik bem zo bang om hem kwijt te raken en daarom vind ik alles wat ik doe stom. Een groot gedeelte van de oorzaak van mijn depressie ligt thuis. Ik houd ontzettend veel vam mijn ouders maar kort gezegd is er sprake van psygische mishandeling wat ze zelf meestal niet door hebben. Daardoor ben ik ontzettend bang van mijn ouders en onteijk ik ze zo veel mogenlijk. Ik zie ze amper want ik sluit mezelf altijd op op mn kamer. Ik ga nu stoppen want ik ben nu alweer kapot. Heb je nog vragen of tips? Stel of zeg het gerust!
Bladzijde 1 / 1
Hey!
Goed dat je de weg naar het forum hebt gevonden!
Ik zal proberen een beetje structuur in mijn reactie aan te brengen:
Depressie
Je hebt een depressie die je steeds zwaarder wordt en je echt belemmert om op een 'gewone' manier naar school te gaan.
Als je depressie gediagnosticeerd is, heb je er dan ooit medicatie voor gehad? Zo nee, dan is dit iets wat je zeker wel aan een behandelaar kunt vragen.
Hoewel school uiteraard erg belangrijk is gaat je gezondheid wel voor. Als je het gevoel hebt dat school je depressie verergert en het echt niet meer houdbaar voor jou wordt op deze manier raad ik je ook aan om bv. aan de schoolpsycholoog te vragen of een vermindering van lessen, taken,... mogelijk is.
Vertrouwenspersoon
Dus je hebt reeds twee keer een psycholoog gehad, en nu niet meer. Gelukkig heb je momenteel wel ene vertrouwenspersoon op school, maar juist doordat je je bij hem zo veilig voelt beginnen faalangst en perfectionisme er parten te spelen.
Hij is je vertrouwenspersoon, en ik snap dat de drempel om dit te doen nogal hoog ligt, maar probeer het met hem ook eens over deze gevoelens te hebben, het feit dat je zo ontzettend bang bent om te falen door iets verkeerd te zeggen.
Je bent zeker niet de enige met een dergelijke gevoel, maar weet wel dat dit zeker niet klopt.
Jij hebt het absolute recht om hulp te krijgen en daar zit geen goed of fout bij.
Als je het moeilijk vindt om dit te vertellen kun je het ook op een briefje of mail schrijven en dat aan hem afgeven. Ik weet zeker dat je je een stuk bevrijd zal voelen nadat je hem verteld hebt over deze angsten.
Misschien kun je ook eens samen met je vertrouwenspersoon zoeken naar een mogelijke psycholoog?
Thuis
Bij jou thuis is er sprake van psychische mishandeling. Dat is echt niet oké!
Weet je vertrouwenspersoon hiervan?
Je zegt dat je ouders het soms zelf niet doorhebben. Ik denk dat het nuttig is dat jij er (met iemand anders zoals een vertrouwenspersoon, maatschappelijk werker,... aanwezig) met hen over praat, zo hebben ze tenminste de kans om iets aan hun gedrag te veranderen, want dat is echt nodig.
Zelfmoordgedachten en zelfbeschadiging
Je zult zelf wel door hebben dat deze dingen echt geen oplossing zijn, voor gelijk welk probleem.
Omdat deze reactie anders drie keer zo lang wordt, zou ik je graag doorverwijzen naar dit topic over zelfbeschadiging, en dit topic over zelfmoordneigingen. Ook deze topics en reacties zijn nogal lang, maar ik hoop dat je de moeite zult nemen ze te doorlezen (vooral toch de tips in de reacties) omdat ze mij ook voor jou erg nuttig lijken.
Ik wens je heel veel sterkte, en probeer alsjeblief wat van m'n tips op te volgen!
Groetjes
Lot
Goed dat je de weg naar het forum hebt gevonden!
Ik zal proberen een beetje structuur in mijn reactie aan te brengen:
Depressie
Je hebt een depressie die je steeds zwaarder wordt en je echt belemmert om op een 'gewone' manier naar school te gaan.
Als je depressie gediagnosticeerd is, heb je er dan ooit medicatie voor gehad? Zo nee, dan is dit iets wat je zeker wel aan een behandelaar kunt vragen.
Hoewel school uiteraard erg belangrijk is gaat je gezondheid wel voor. Als je het gevoel hebt dat school je depressie verergert en het echt niet meer houdbaar voor jou wordt op deze manier raad ik je ook aan om bv. aan de schoolpsycholoog te vragen of een vermindering van lessen, taken,... mogelijk is.
Vertrouwenspersoon
Dus je hebt reeds twee keer een psycholoog gehad, en nu niet meer. Gelukkig heb je momenteel wel ene vertrouwenspersoon op school, maar juist doordat je je bij hem zo veilig voelt beginnen faalangst en perfectionisme er parten te spelen.
Hij is je vertrouwenspersoon, en ik snap dat de drempel om dit te doen nogal hoog ligt, maar probeer het met hem ook eens over deze gevoelens te hebben, het feit dat je zo ontzettend bang bent om te falen door iets verkeerd te zeggen.
Je bent zeker niet de enige met een dergelijke gevoel, maar weet wel dat dit zeker niet klopt.
Jij hebt het absolute recht om hulp te krijgen en daar zit geen goed of fout bij.
Als je het moeilijk vindt om dit te vertellen kun je het ook op een briefje of mail schrijven en dat aan hem afgeven. Ik weet zeker dat je je een stuk bevrijd zal voelen nadat je hem verteld hebt over deze angsten.
Misschien kun je ook eens samen met je vertrouwenspersoon zoeken naar een mogelijke psycholoog?
Thuis
Bij jou thuis is er sprake van psychische mishandeling. Dat is echt niet oké!
Weet je vertrouwenspersoon hiervan?
Je zegt dat je ouders het soms zelf niet doorhebben. Ik denk dat het nuttig is dat jij er (met iemand anders zoals een vertrouwenspersoon, maatschappelijk werker,... aanwezig) met hen over praat, zo hebben ze tenminste de kans om iets aan hun gedrag te veranderen, want dat is echt nodig.
Zelfmoordgedachten en zelfbeschadiging
Je zult zelf wel door hebben dat deze dingen echt geen oplossing zijn, voor gelijk welk probleem.
Omdat deze reactie anders drie keer zo lang wordt, zou ik je graag doorverwijzen naar dit topic over zelfbeschadiging, en dit topic over zelfmoordneigingen. Ook deze topics en reacties zijn nogal lang, maar ik hoop dat je de moeite zult nemen ze te doorlezen (vooral toch de tips in de reacties) omdat ze mij ook voor jou erg nuttig lijken.
Ik wens je heel veel sterkte, en probeer alsjeblief wat van m'n tips op te volgen!
Groetjes
Lot
Hoi!
Suuper bedankt voor je reactie!
Als eerste even, de depresie is gediagnosticeerd.
Ik heb geen medicatie omdat ze nu toe de ernst nog niet zagen. Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik voel ook omdat ik vind dat ik mezelf aanstel en dan faal ik weer. En ook omdat mijn ouders goed gebekt zijn en op de punten waar ik zwak ben hun een geloofwaardig verhaal kunnen ophangen waardoor ze vaak achter mijn ouders gaan staan. Ik ga van de week denk ik nog een keer naar de huisarts. De huisarts is hierbij betrokken geraakt toen ik tegen de vertrouwenspersoon had verteld dat ik veel dacht aan zelfmoord en dat ik er in geloofde. Om dit te vertellen was echt vreselijk en helaas werd het er niet beter op want hij moest mijn ouders gaan bellen en die moesten mij op komem halen en dan door naar de huisarts. Gelukkig waren ze niet thuis en heeft hij me bij mijn zus gebracht en ben ik de dag daarna naar de huisarts geweest. Hun kijken nu ook met mij verder wat ik nodig heb. Hij zet er gelukkig ook spoed achter, ook naar organisaties zelf.
Schoolverminderen/taakvermindering is misschien een idee maar dan zit ik thuis en dat is geen goed idee..;) dagen tot het 8e vind ik heerlijk ook al overleef ik zo'n dag maar half maar als ik maar niet thuis ben! En dan nog het accepteren! Ook nog wel een dingetje!
Met mijn vertrouwenspersoon hierover beginnen is misschien inderdaad het handigste! Alleen vanwege mijn lage energieniveau en omdat ik dichtklap en omdat ik bang ben dat hij het stom vind, (en mijn verdere vage gedachtengang;)) zal het wel even een strijd worden maar ik ga mijn best zeker doen.
De situatie van thuis is heel moeilijk uit te leggen dus bij iedereen die ik het perciezer probeer te vertellen gaat het mis en snappen ze er niks van. Vaak krijg ik de reactie: 'dat heeft elke puber wel eens'. Ik voel me dan natuurlijk weer falen en aanstellen en durf niks meer te zeggen. Mijn vertrouwenspersoon weet er wel van alleen hij snapt niet helemaal dat het een oorzaak is, en wat er speelt.
Ik weet van zelbeschadiging dat het geen oplossing is maar al je woede, onmacht, verdriet er uit gooien en natuurlijk je vreselijke zelfhaat is wel eens lekker. Zelfmoord zie ik eerlijk gezegd nog als de enige oplossing. Ik zat even te twijfelen of ik het ging zeggen maar ik strijd elke dag voor mijn leven. Ik wil niet meer, iets houd me tegen, ik haat dat iets! Ik zal de topics lezen!
Dankjewel! Je bent een topper! Bedankt voor alle tips!
-xxx-
Suuper bedankt voor je reactie!
Als eerste even, de depresie is gediagnosticeerd.
Ik heb geen medicatie omdat ze nu toe de ernst nog niet zagen. Ik vind het moeilijk om te zeggen wat ik voel ook omdat ik vind dat ik mezelf aanstel en dan faal ik weer. En ook omdat mijn ouders goed gebekt zijn en op de punten waar ik zwak ben hun een geloofwaardig verhaal kunnen ophangen waardoor ze vaak achter mijn ouders gaan staan. Ik ga van de week denk ik nog een keer naar de huisarts. De huisarts is hierbij betrokken geraakt toen ik tegen de vertrouwenspersoon had verteld dat ik veel dacht aan zelfmoord en dat ik er in geloofde. Om dit te vertellen was echt vreselijk en helaas werd het er niet beter op want hij moest mijn ouders gaan bellen en die moesten mij op komem halen en dan door naar de huisarts. Gelukkig waren ze niet thuis en heeft hij me bij mijn zus gebracht en ben ik de dag daarna naar de huisarts geweest. Hun kijken nu ook met mij verder wat ik nodig heb. Hij zet er gelukkig ook spoed achter, ook naar organisaties zelf.
Schoolverminderen/taakvermindering is misschien een idee maar dan zit ik thuis en dat is geen goed idee..;) dagen tot het 8e vind ik heerlijk ook al overleef ik zo'n dag maar half maar als ik maar niet thuis ben! En dan nog het accepteren! Ook nog wel een dingetje!
Met mijn vertrouwenspersoon hierover beginnen is misschien inderdaad het handigste! Alleen vanwege mijn lage energieniveau en omdat ik dichtklap en omdat ik bang ben dat hij het stom vind, (en mijn verdere vage gedachtengang;)) zal het wel even een strijd worden maar ik ga mijn best zeker doen.
De situatie van thuis is heel moeilijk uit te leggen dus bij iedereen die ik het perciezer probeer te vertellen gaat het mis en snappen ze er niks van. Vaak krijg ik de reactie: 'dat heeft elke puber wel eens'. Ik voel me dan natuurlijk weer falen en aanstellen en durf niks meer te zeggen. Mijn vertrouwenspersoon weet er wel van alleen hij snapt niet helemaal dat het een oorzaak is, en wat er speelt.
Ik weet van zelbeschadiging dat het geen oplossing is maar al je woede, onmacht, verdriet er uit gooien en natuurlijk je vreselijke zelfhaat is wel eens lekker. Zelfmoord zie ik eerlijk gezegd nog als de enige oplossing. Ik zat even te twijfelen of ik het ging zeggen maar ik strijd elke dag voor mijn leven. Ik wil niet meer, iets houd me tegen, ik haat dat iets! Ik zal de topics lezen!
Dankjewel! Je bent een topper! Bedankt voor alle tips!
-xxx-
Sorry ik weet het echt even allemaal niet meer. Het is allemaal te veel. Ik merk dat ik school echt niet goed meer aankan en dat ik de rest ook bijna niet meer trek. Ik blijf tot nu toe strijden om nog te blijven leven maar ik weet niet of dat nog zin heeft..! Iemand tips hoe ik overeind kan blijven?
Je bent het waard om te blijven leven. Probeer tenminste alles van tips die ik je gegeven heb , je hebt niets te verliezen. Praat er met iemand over. Vertel hen over de angst en de zelfmoordgedachten en dat je nu toch echt wle therapie nodig hebt. Als je het gevoel hebt dat je het niet meer houden kan, bel dan zeker naar 113!
Super bedankt voor je reactie. Ik weet echt niet tegen wie ik het moet vertellen. Sommigen weten het alleen dan gedraag ik me blijkbaar met een masker op en dan nemen ze het niet echt serieus. 113 houdt mij niet tegen en heb een keer contact met ze gehad alleen het maakte me heel gestresst dat ik daarna op een wonderlijke manier nog ben tegengehouden helaas. Ik ben zeker met je tips bezig, alleen durf ik niet te vragen of die vertrouwenspersoon tijd heeft omdat ik bang ben dat hij het raar vind. Sorry ik snap mezelf ook niet helemaal maar heb ook geen energie om nu vanalles te gaan regelen.
Het gevoel blijft trouwens de laatste dagen niet meer met momenten maar constant aanhouden. Ook heb ik er vanacht weer over gedroomten in ieder voorwerp zie ik wel iets waarmee ik mezelf om het leven kan brengen. Helaas heb ik echt geen energie meer om zelf acties te ondernemen.
Hoii! Ik heb vandaag een gesprek gehad na een spoedverwijzing van de huisarts. Gisteren met een psycholoog en vandaag met een psychiater erbij. Het gaat intussen steeds meer achteruit en de zelfmoordgedachten blijven hangen en zijn jaloersmakend. Mijn vriendin is naar de vertrouwenspersoon op school gegaan omdat ze zich zorgen maakte om mij. Ze heeft verteld dat ik mezelf snijd. Hij heeft dit weer verteld tegen de mensen waar ik nu hulp van krijg. We zijn aan het nadenken over het middel citalopram. Het is een antidepressief middel. Ik wil graag geholpen worden maar het idee van medicijnen beklemt me. Ik word een ander iemand, ik heb mezelf niet onder controle en heb minder gevoel. Mijn gevoel is het belangrijkste in mijn leven. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen..
Xxx
Xxx
ik weet dat als mensen zeggen dat het allemaal goed komt het je niet gaat helpen...
maar ik wil gewoon zeggen dat ik weet dat je een heel mooi en sterk mens bent...
ik had ook een tijdje last van een soort depressie en wist geen raad.
maar ik beloof je met heel mijn hart dat ik achter je sta!
het is echt even moeilijk en vaak net even iets te veel maar blijf sterk ik heb vertrouwen in je!
xx
maar ik wil gewoon zeggen dat ik weet dat je een heel mooi en sterk mens bent...
ik had ook een tijdje last van een soort depressie en wist geen raad.
maar ik beloof je met heel mijn hart dat ik achter je sta!
het is echt even moeilijk en vaak net even iets te veel maar blijf sterk ik heb vertrouwen in je!
xx
Hey!
Wauw, Ik vind het heel goed en moedig dat je nu een gesprek hebt gehad met een psycholoog en psychiater!
Ik snap dat je medicatie nemen best eng vindt, en dat je bang bent er een andere persoonlijkheid van te worden.
Ik denk echter dat -stel dat het jou anders zou maken, wat niet zeker is- dit geen blijvend effect is, en eens je genezen bent van de medicatie je terug jezelf kan zijn, zonder depressie.
De mediciatie lijkt me echt de moeite waard om eens te proberen. Vind je het met medicatie erger dan zonder, stop er dan mee, maar probeer het toch.
Vaak werken ook verschillende soorten medicatie en therapieën anders per persoon, het kan even duren voor je gevonden hebt wat het beste bij jou past.
Het lijkt me belangrijk om ook over deze twijfels te spreken bij je behandelaar, deze kan je dan de correcte info geven en vertellen wat je precies moet doen, wat veranderd wordt,...
Ik denk echt dat het belangrijk is om elke kleine twijfel te bespreken met je psychiater, zij kennen er het meeste van en zullen je echt vooruit kunnen helpen, daar zijn ze voor hé. Probeer hen te vertrouwen. Je bent op de goede weg!
Hulp zoeken is een hele moeilijke eerste stap, en die heb je nu gezet. Daar mag je echt trot op zijn.
Ik duim voor je dat de volgende stappen in jouw herstel ook vlot zullen lopen!
Groetjes
Lot
Wauw, Ik vind het heel goed en moedig dat je nu een gesprek hebt gehad met een psycholoog en psychiater!
Ik snap dat je medicatie nemen best eng vindt, en dat je bang bent er een andere persoonlijkheid van te worden.
Ik denk echter dat -stel dat het jou anders zou maken, wat niet zeker is- dit geen blijvend effect is, en eens je genezen bent van de medicatie je terug jezelf kan zijn, zonder depressie.
De mediciatie lijkt me echt de moeite waard om eens te proberen. Vind je het met medicatie erger dan zonder, stop er dan mee, maar probeer het toch.
Vaak werken ook verschillende soorten medicatie en therapieën anders per persoon, het kan even duren voor je gevonden hebt wat het beste bij jou past.
Het lijkt me belangrijk om ook over deze twijfels te spreken bij je behandelaar, deze kan je dan de correcte info geven en vertellen wat je precies moet doen, wat veranderd wordt,...
Ik denk echt dat het belangrijk is om elke kleine twijfel te bespreken met je psychiater, zij kennen er het meeste van en zullen je echt vooruit kunnen helpen, daar zijn ze voor hé. Probeer hen te vertrouwen. Je bent op de goede weg!
Hulp zoeken is een hele moeilijke eerste stap, en die heb je nu gezet. Daar mag je echt trot op zijn.
Ik duim voor je dat de volgende stappen in jouw herstel ook vlot zullen lopen!
Groetjes
Lot
Dankjewel, wat super lief! Ook bedankt voor de tips! Ik zal de volgende keer even kijken om meer informatie te vragen. Ik weet sowieso dat als je er aan begint je minimaal een jaar het moet blijven slikken. Ik heb gisteravond nog contact gehad met 113. Ik ga liever dood dan al dat gezeur, wsnt de energie is op. Maar nogmaals bedankt voor je super lieve reactie, ik ga er wat mee doen!
maar ik wil gewoon zeggen dat ik weet dat je een heel mooi en sterk mens bent...
ik had ook een tijdje last van een soort depressie en wist geen raad.
maar ik beloof je met heel mijn hart dat ik achter je sta!
het is echt even moeilijk en vaak net even iets te veel maar blijf sterk ik heb vertrouwen in je!
xx
Aah dankjewel, wat lief! Ik krijg d'r helemaal kippevel van. Echt, echt super lief. Ben er blij mee!
Hoi! even weer een update. In mijn andere topic vertelde ik over mijn aanvallen. Inmiddels kan ik het een poging noemen. Telkens weer probeerde ik het. Vanaf vandaag ben ik begonnen met medicijnen. Verder kom ik bijns niet meer mn bed iit en word ik van alle kanten overvraagd. Thuis en op school. Ik snijd mezelf ook nogsteeds. Iemand tips om te overleven? Xxx
Blijf er in geloven dat het beter wordt! Dat is de beste tip die ik je kan geven...
Echt waar, het wordt beter! Het is nu niet simpel, verre van, maar eens alles geregeld is (qua medicatie, hulp,...) zal je sneller verbetering zien.
Als je voelt dat je een poging wil doen, hou jezelf dan zoveel mogelijk bezig met iets waarbij je jezelf niets kan aandoen, en bel naar 0900-0113 (de zelfmoordlijn).
Het is nu loodzwaar voor je, en je hebt het gevoel dat dit nooit meer goed komt en dat het toch geen zin meer heeft, maar probeer tenminste! Probeer alle mogelijke hulp, steun, afleiding,medicatie,dingen die je doet in je leven,... die je maar kunt vinden. Je hebt niets te verliezen, dus alsjeblief probeer!
Blijf geloven. Blijf geloven in hulp en in jezelf. Het leven zal je ooit zoveel opbrengen!
Echt waar, het wordt beter! Het is nu niet simpel, verre van, maar eens alles geregeld is (qua medicatie, hulp,...) zal je sneller verbetering zien.
Als je voelt dat je een poging wil doen, hou jezelf dan zoveel mogelijk bezig met iets waarbij je jezelf niets kan aandoen, en bel naar 0900-0113 (de zelfmoordlijn).
Het is nu loodzwaar voor je, en je hebt het gevoel dat dit nooit meer goed komt en dat het toch geen zin meer heeft, maar probeer tenminste! Probeer alle mogelijke hulp, steun, afleiding,medicatie,dingen die je doet in je leven,... die je maar kunt vinden. Je hebt niets te verliezen, dus alsjeblief probeer!
Blijf geloven. Blijf geloven in hulp en in jezelf. Het leven zal je ooit zoveel opbrengen!
Hallo Sennaa103,
we lezen dat je het heel zwaar hebt, en daar maken we ons zorgen over. Zoals in alledrie je topics al als tip is gegeven, kan je altijd terecht bij de zelfmoordpreventielijn 0900-113.
Ook wil ik je graag uitnodigen om eens met de Kindertelefoon te bellen of te chatten, elke dag van 11:00 tot 21:00 via 0800-0432 of www.kindertelefoon.nl.
Je staat er niet alleen voor!
Groetjes van Marieke / De Kindertelefoon
we lezen dat je het heel zwaar hebt, en daar maken we ons zorgen over. Zoals in alledrie je topics al als tip is gegeven, kan je altijd terecht bij de zelfmoordpreventielijn 0900-113.
Ook wil ik je graag uitnodigen om eens met de Kindertelefoon te bellen of te chatten, elke dag van 11:00 tot 21:00 via 0800-0432 of www.kindertelefoon.nl.
Je staat er niet alleen voor!
Groetjes van Marieke / De Kindertelefoon
Je bent het waard om te leven ik ken je niet maar je vriendin maakt zich zorgen omdat ze van je houdt je hoeft niet dood dan is iedereen verdrietig omdat ze van je houden zelfmoord doet pijn hoe dan ook want je bent niet op slag dood je hebt eerst super veel pijn om het niet te doen is lastig ik weet het maar je wordt geen pijn gegund en doe het niet iedereen in je omgeving houd van je als je dood bent sterven je ouders van verdriet je vrienden geven om je geen energie hebben dat is niet erg blijf gewoon eens een hele dag in bed liggen en verwen jezelf ga je lievelings films kijken en eet wat je lekker vind verwen jezelf vooral je bent het waard
Bedankt voor al jullie lieve reacties en sorry dat ik er niet op heb gereageerd! Jullie geven me echt steun! Twas allemaal een beetje te veel de afgelopen dagen. Ik zit met en probleem. Ik heb heel veel krassen en sneden in mn arm zitten en het wordt warm... wat kan ik doen? Ik ben HELEMAAL gestresst!
Ik ben heel blij dat wij jou iets beter doen voelen!
Weet dat je hier met elk probleem terecht kan! Je kunt ookchatten of bellen met de Kindertelefoon.
Ik kan je welenkele praktische tips geven omtrent de wonden, maar het zal er niet gemakkelijker op worden zolang jij jezelf blijft pijn doen! Er zijn redenen genoeg om er meete stoppen, misschien kan het warme weer daar een extra boost voor zijn? Ik snap wel dat dat echt simpel is, maar beetje bij beetje zul je er wel komen!
In dit topic vind jenog meer tips om te minderen met zelfbeschadiging.
Weet je omgeving (dit kan zowel familie zijn als goede vrienden, of één van beide) van je zelfbeschadiging?
Het kan een heel moeilijke stap zijn, maar je misschien wel helpen om de stress iets te verminderen.
Hoe is het verder met je? Begint je medicatie al te werken?
(het kan ook zijn dat het langer duurt voordat je er werking van ziet, ik weet niet precies hoe het bij jou zit.)
Stay strong!
Groetjes
Lot
Weet dat je hier met elk probleem terecht kan! Je kunt ookchatten of bellen met de Kindertelefoon.
Ik kan je welenkele praktische tips geven omtrent de wonden, maar het zal er niet gemakkelijker op worden zolang jij jezelf blijft pijn doen! Er zijn redenen genoeg om er meete stoppen, misschien kan het warme weer daar een extra boost voor zijn? Ik snap wel dat dat echt simpel is, maar beetje bij beetje zul je er wel komen!
- Draag lange mouwen tot ze iets vervaagd zijn
- pleisters
- make-up (als de wonden gesloten zijn!) - zalfjes
- teken met een pen/stift op je armen
In dit topic vind jenog meer tips om te minderen met zelfbeschadiging.
Weet je omgeving (dit kan zowel familie zijn als goede vrienden, of één van beide) van je zelfbeschadiging?
Het kan een heel moeilijke stap zijn, maar je misschien wel helpen om de stress iets te verminderen.
Hoe is het verder met je? Begint je medicatie al te werken?
(het kan ook zijn dat het langer duurt voordat je er werking van ziet, ik weet niet precies hoe het bij jou zit.)
Stay strong!
Groetjes
Lot
Hee,
Ik ben heel blij dat wij jou iets beter doen voelen!
Weet dat je hier met elk probleem terecht kan! Je kunt ookchatten of bellen met de Kindertelefoon.
Ik kan je welenkele praktische tips geven omtrent de wonden, maar het zal er niet gemakkelijker op worden zolang jij jezelf blijft pijn doen! Er zijn redenen genoeg om er meete stoppen, misschien kan het warme weer daar een extra boost voor zijn? Ik snap wel dat dat echt simpel is, maar beetje bij beetje zul je er wel komen!
Weet je omgeving (dit kan zowel familie zijn als goede vrienden, of één van beide) van je zelfbeschadiging?
Het kan een heel moeilijke stap zijn, maar je misschien wel helpen om de stress iets te verminderen.
Hoe is het verder met je? Begint je medicatie al te werken?
(het kan ook zijn dat het langer duurt voordat je er werking van ziet, ik weet niet precies hoe het bij jou zit.)
Stay strong!
Groetjes
Lot
Hee,
Bedankt voor je reactie, het zijn 2 armen dje helemaal.onder zitten met open wonden ertussen dus nog even geduld hebben met het genezen. Als ik me echt niet in kan houden doe ik het in ieder geval niet meer op mijn armen.
Een goede vriendin is er achter gekomen. Ze zag allemaal sneeën door een dom foutje.
De medicatie zal nog wel een tijd duren voordat het begint te werken. Ksta stijd van de bijwerkingen en slaap heel slecht en weinig. Verder nog niet veel vooruitgang.
Dankjewel lieve Lot!
Weet dat je hier met elk probleem terecht kan! Je kunt ookchatten of bellen met de Kindertelefoon.
Ik kan je welenkele praktische tips geven omtrent de wonden, maar het zal er niet gemakkelijker op worden zolang jij jezelf blijft pijn doen! Er zijn redenen genoeg om er meete stoppen, misschien kan het warme weer daar een extra boost voor zijn? Ik snap wel dat dat echt simpel is, maar beetje bij beetje zul je er wel komen!
- Draag lange mouwen tot ze iets vervaagd zijn
- pleisters
- make-up (als de wonden gesloten zijn!) - zalfjes
- teken met een pen/stift op je armen
Weet je omgeving (dit kan zowel familie zijn als goede vrienden, of één van beide) van je zelfbeschadiging?
Het kan een heel moeilijke stap zijn, maar je misschien wel helpen om de stress iets te verminderen.
Hoe is het verder met je? Begint je medicatie al te werken?
(het kan ook zijn dat het langer duurt voordat je er werking van ziet, ik weet niet precies hoe het bij jou zit.)
Stay strong!
Groetjes
Lot
Hee,
Bedankt voor je reactie, het zijn 2 armen dje helemaal.onder zitten met open wonden ertussen dus nog even geduld hebben met het genezen. Als ik me echt niet in kan houden doe ik het in ieder geval niet meer op mijn armen.
Een goede vriendin is er achter gekomen. Ze zag allemaal sneeën door een dom foutje.
De medicatie zal nog wel een tijd duren voordat het begint te werken. Ksta stijd van de bijwerkingen en slaap heel slecht en weinig. Verder nog niet veel vooruitgang.
Dankjewel lieve Lot!
Hm ja, dat kan nog even duren, maar het zal wel de moeite waard zijn!
Zorg er zeker voor dat als je open wonden hebt, dat deze correct verzorgd worden, anders kunnen lelijke littekens ontstaan.
Nu is het nog niet heel warm, ik hoop oprecht dat je zonder angst naar buiten kunt wanneer dat -over enkele weken- wel meer het geval zal zijn.
Tja, niet doen is uiteraard stukken beter, gelijk waar je het doet kan het ontdekt worden.
Hoe reageerde je vriendin? Kreeg je steun van haar?
Ach zo, oké. Nog even geduld dus, maar je bent er al mee begonnen en dat is al een goede stap!
Slaaptekort kan inderdaad één van de bijwerkingen zijn. Heb je al eens geprobeerd ontspanningsoefeningen te doen?
Groetjes
Lot
Zorg er zeker voor dat als je open wonden hebt, dat deze correct verzorgd worden, anders kunnen lelijke littekens ontstaan.
Nu is het nog niet heel warm, ik hoop oprecht dat je zonder angst naar buiten kunt wanneer dat -over enkele weken- wel meer het geval zal zijn.
Tja, niet doen is uiteraard stukken beter, gelijk waar je het doet kan het ontdekt worden.
Hoe reageerde je vriendin? Kreeg je steun van haar?
Ach zo, oké. Nog even geduld dus, maar je bent er al mee begonnen en dat is al een goede stap!
Slaaptekort kan inderdaad één van de bijwerkingen zijn. Heb je al eens geprobeerd ontspanningsoefeningen te doen?
Groetjes
Lot
Zorg er zeker voor dat als je open wonden hebt, dat deze correct verzorgd worden, anders kunnen lelijke littekens ontstaan.
Nu is het nog niet heel warm, ik hoop oprecht dat je zonder angst naar buiten kunt wanneer dat -over enkele weken- wel meer het geval zal zijn.
Tja, niet doen is uiteraard stukken beter, gelijk waar je het doet kan het ontdekt worden.
Hoe reageerde je vriendin? Kreeg je steun van haar?
Ach zo, oké. Nog even geduld dus, maar je bent er al mee begonnen en dat is al een goede stap!
Slaaptekort kan inderdaad één van de bijwerkingen zijn. Heb je al eens geprobeerd ontspanningsoefeningen te doen?
Groetjes
Lot
Hee,
Alweer bedankt voor je lieve reactie!
Mijn vriendin reageerde echt heel loef aan bet begin maar later ook wel veroordelend waardoor ik me niet fijner ging voelen.
Ik kan ontspanningsoefeningen doen en ik slik momenteel oxazepan om rustiger te worden alleen dat werkt helaas niet.
Nog even een vraag aan jullie; hoe zit het met littekens, gaan ze ooit weg of hoe werkt daf eigenlijk. Heb een aantal dikke rode littekens op mn arm zitten wat kan ik daarvan verwachten?
Xxx
Heb je haar verteld dat haar uiteindelijke reactie nogal kwetsend was? Ik denk dat het belangrijk is om er even over te praten,zodat ze beter rekening met je kan houden.
Jammer dat je huidige medicatie niet werkt. Vaak is het zo dat dat per persoon enorm verschilt, en misschien heeft een ander medicijn wel meer effect op je? Zou je dat willen proberen te vragen aan de persoon die je nu met medicatie begeleidt?
Het verschilt een beetje in hoeverre deze nog veranderen. Als ze nog heel nieuw zijn zulen ze waarschijnlijk iets verminderen. Als ze er echter al een tijdje staan vrees ik dat ze zo zullen blijven. In de loop der tijd zullen ze zeker wel nog een beetje meer vervagen (en witter ipv.rood worden), maar voor de rest blijven het wel littekens.
Je zou kunnen proberen om er littekenzalf op te smeren.Ook raad ik je aan voldoende zonnecrème te gebruiken op die plaats, omdat zon de littekens opvallender maakt.
Een bezoek aan de dermatoloog kan ook nooit kwaad.
Groetjes
Lot
Jammer dat je huidige medicatie niet werkt. Vaak is het zo dat dat per persoon enorm verschilt, en misschien heeft een ander medicijn wel meer effect op je? Zou je dat willen proberen te vragen aan de persoon die je nu met medicatie begeleidt?
Het verschilt een beetje in hoeverre deze nog veranderen. Als ze nog heel nieuw zijn zulen ze waarschijnlijk iets verminderen. Als ze er echter al een tijdje staan vrees ik dat ze zo zullen blijven. In de loop der tijd zullen ze zeker wel nog een beetje meer vervagen (en witter ipv.rood worden), maar voor de rest blijven het wel littekens.
Je zou kunnen proberen om er littekenzalf op te smeren.Ook raad ik je aan voldoende zonnecrème te gebruiken op die plaats, omdat zon de littekens opvallender maakt.
Een bezoek aan de dermatoloog kan ook nooit kwaad.
Groetjes
Lot
Ik voel me zo vreselijk, ik kan niet meer, ik wil dood!
Hey.
Is er vandaag iets gebeurd dat dat gevoel sterker heeft gemaakt of is het gewoon omdat het er zo lang al is dat je er klaar mee bent?
Is er vandaag iets gebeurd dat dat gevoel sterker heeft gemaakt of is het gewoon omdat het er zo lang al is dat je er klaar mee bent?
Is er iets gebeurd waardoor je je vandaag terug slechter voelt?
Blijf sterk! Ik weet dat het moelijk is, vreselijk moeilijk, maar wij allemaal geloven er in dat jij het kunt!
Probeer nog eens alle tips aan het begin van dit topic door te lezen en te gebruiken wat zou kunnen helpen.
Ik hoop dat je je snel iets beter voelt!
Blijf sterk! Ik weet dat het moelijk is, vreselijk moeilijk, maar wij allemaal geloven er in dat jij het kunt!
Probeer nog eens alle tips aan het begin van dit topic door te lezen en te gebruiken wat zou kunnen helpen.
Ik hoop dat je je snel iets beter voelt!
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
