Hoi!
Dit is mijn tweede topic in een korte tijd, maar dit moet ik even ergens kwijt.
Ik begrijp niet wat ik verkeerd doe. De hele tijd zeggen mensen tegen mij dat ik fout bezig ben, dat ik slecht ben in wat ik doe, dat ik er niet ben voor anderen, enz. Als ik ze dan vraag wat ik precies verkeerd doe, kunnen ze dat niet zeggen. Hoe verwachten ze dan dat ik mij verbeter?
Verder is er ook iets raars aan de hand waarbij iedereen alles meteen de schuld bij mij zet. Mijn moeder bijvoorbeeld. Zij zegt altijd dat ik naar haar kan komen met mijn problemen, maar als ik dat dan doe, is het meteen allemaal mijn fout. Echt bij alles. Het lijkt een automatisme: als mensen mijn gezicht zien, gaat er een alarmbelletje in hun hoofd af om alle schuld bij mij te leggen. Natuurlijk maak ik fouten, maar soms ben ik er oprecht van overtuigd dat het niet mijn schuld is.
Als ik dan eens doe wat die personen van me vragen, is het nét dat wat ik verkeerd doe. Ik ben het beu dingen te proberen, die uiteindelijk weer als fout worden beschreven. Dan krijg ik weer dingen te horen als 'mongool' of 'je bent te autistisch hiervoor'. Dat zijn al geen scheldwoorden, en daarbij weet niemand, buiten mijn ouders dan, dat ik effectief autisme heb.
Leven is voor het moment meer iets dat ik doe uit hoop dat ik er op een dag wel bijhoor. De mensen rond mij lijken me soms wel dood te willen. Als ze dat willen, hebben ze het maar te vragen, en als ze me een goede reden kunnen geven, maak ik er met plezier (nou ja) een eind aan. Het zal waarschijnlijk toch weer mijn schuld zijn.
Misschien ben ik nooit bedoeld geboren te worden. Ik lees hier topics van mensen die het verdienen te leven, en die zo'n goede personen zijn, ook al zien ze dat zelf soms niet.
Dan vind ik het weer hypocriet van mezelf dat ik personen probeer te doen inzien hoe belangrijk ze zijn, dat ze moeten blijven leven, terwijl ik zelf het liefste dood ben. Ik zie mezelf niet als één van die mensen die het verdienen, maar als iemand die het leven niet waard is. Zien die mensen zichzelf misschien ook zo, en ben ik toch zoals hen?
In mijn overtuiging dat mijn leven nog kan keren, blijf ik leven. Hoe lang zou dat wachten nog duren? Wat verwacht ik hier nu van, dat kan niemand weten. Ik denk dat mijn vraag eerder is: heeft iemand tips om die vervelende gevoelens tegen te gaan? Liefst geen medicijnen, daar ging ik me de vorige keer nog slechter door voelen.
Ondanks mijn geklaag hier, nog steeds met vriendelijke groeten
x
Bladzijde 8 / 8
A
@Pin, je begrijpt me denk ik. Ik hoop dat de maatschappij inziet dat jij heel belangrijk bent hier, en die 'hier' staat voor zowel 'hier' op het forum als 'hier', en 'daar' en overal in de wereld. Dat degenen die jouw kwaliteiten niet inzien, een basketbal tegen hun hoofd krijgen om ze wakker te schudden.
@M en Ms, de spychiater, das een goeie. Ook heel lief, die mooie toekomstideeën die je voor ons hebt. Momenteel wil ik in Japan het liefst naar het Aokigahara bos. Dat is het bos dat bekend staat als 'zelfmoordbos'. Veel mensen gaan daarnaartoe om na te denken, en eventueel zelfmoord te plegen. Volgens legendes dwalen er geesten rond, die je van de paden af lokken en je dingen laten zien waardoor je niet meer wilt leven.
Ik ken een traditionele Japanse zelfmoordmethode, waarvan ik de term hier niet ga noemen, maar als ik daarvoor de middelen had, zou ik graag zo sterven.
Naast mijn zielige opmerkingen wil ik zeggen dat ik je humor en formuleringen heel leuk en grappig vond. Voor het geval ik ooit gids zou zijn in Japan, en ik zie een tweeling met een grote familie en een mooie jongen met de naam Luca, krijgen jullie een gratis extra leuke rondleiding, en natuurlijk een extreem aantal knuffels (en buigingen natuurlijk, want het blijft Japan).
@Cisum, ik ken je zeker nog. Jij was het die ondanks moeilijkheden veel belang hechtte aan positiviteit. Respect daarvoor.
Misschien verdien ik het leven. Misschien heb ik het recht niet nu te beslissen te sterven. Wie weet welke dingen moet ik nog realiseren. Het ding is dat ik geen spijt kan krijgen van zelfmoord.
@Asy Silivana, ons clubje hopeloze & boomknuffelende personen, ik blijf het geweldig vinden. Onlangs heb ik nog iemand aangeraden bomen te knuffelen. Dat was naar aanleiding van een familielid dat overleden was. Volgens Shinto, een grote religie in Japan, verander je na je dood in Kami. Die Kami is aanwezig in rotsen, rivieren, bergen, en ook in bomen. Door bomen te knuffelen kan je dichter bij een overledene komen. Misschien knuffel jij mij binnenkort wel als je gaat boomknuffelen. Dat zou ik een prettige gedachte vinden.
'want mensen due anders zijn, die zijn cool!'
Dat vind ik ook. Ik vind het leuk als iemand anders doet, anders gekleed is, anders met dingen omgaat. Zolang iemand vriendelijk is, op zijn of haar eigen manier, vind ik die persoon geweldig.
'Eh dan kom ik als wereld verbeterende actrice langs zetten die prijzen uitrijkt aan de coolste autisten, gay's en transgenders enz.'
Als @Pin en ik een prijs van jou krijgen, doen we dan een buiging, en vragen we een boom op het podium om te knuffelen? Misschien een chihuahua erbij?
Voor het verstoren van je weekje offline: すみません (sumimasen). Dat betekent 'excuseer me'. Toch bedankt voor je hele lieve reactie.
Wat dacht je ervan die droom van je te verfilmen? Inlevingsvermogen en enthousiasme zal geen probleem zijn.
Btw, er zijn hevige overstromingen in Japan geweest. Ze worden beschouwd als de zwaarste natuurramp na de tsunami in 2011. Er zijn al zo'n 150-tal doden en veel mensen hebben hun huis moeten achterlaten. Al dat lijden, ik word er niet blijer van.
@Pin, misschien komt het over alsof mijn zelfmoordplan op papier staat, maar dat durf ik niet. Stel je voor dat mijn moeder dat zou vinden, die vermoordt me (nou ja, ook een oplossing). Mijn zelfmoordplan zit stap voor stap in mijn hoofd.
Toen ik die laatste keer bij mijn psychiater buiten kwam, zaten daar twee jongens, elk met hun moeder, te wachten. Toen zat de gedachte 'Worden jullie hier ook steeds naartoe gesleurd?' in mijn hoofd. Die ene jongen keek en lachte even, ik heb teruggelachen als begroeting, en de andere keek niet op. Ik vermoed dat die psychiater anderen heel goed kan helpen, maar dat ik zo'n geval ben die meer geholpen is met visies van leeftijdsgenoten. Jammer genoeg heb ik er geen "live" rond mij, die me zo goed helpen als jullie.
Jullie reacties zijn zo lief. Jullie hebben mij niet nodig. Zonder mij en mijn depressieve opmerkingen en reacties was dit topic veel vrolijker geweest.
*buiging*
Hee,
Ik heb 13 reasons why gezien en ik vind niet dat Hannah zich aanstelde, ik kon me goed vinden in Hannah.
“Misschien knuffel jij mij binnenkort ook wel als je gaat boomknuffelen. Dat zou ik een prettige gedachte vinden.” Ik weet dat dit niet voor mijn bedoeld is, maar ik ga er toch op reageren. Daar zeg je eigenlijk al dat je zelfmoord gaat plegen. Dat zou ik niet zo’n prettige gedachte vinden. Er zijn genoeg mensen die je zouden missen, waaronder ik. Ik ken je eigenlijk niet maar toch.
“Zonder mij en mijn depressieve opmerkingen en reacties was dit topic veel vrolijker geweest.” Dat is niet waar hè, zonder jou en jouw depressieve opmerkingen had dit topic überhaupt nooit bestaan. Dus ook niet vrolijker geweest.
Nogmaals ik en vele andere zouden het erg jammer vinden en zouden je heel erg missen als jij zelfmoord pleegt! Ik weet het ik ken je niet, maar toch!
Ik hoop dat je hier nog iets aan hebt gehad.
Groetjes,
Cisum
A
Jij bent echt geweldig op je eigen manier. Jij hebt mij geholpen en vele anderen jij ben heel aardig en als andere mensen het niet waarderen betekend dat ze er gewoon niet mee om kunnen gaan hoe geweldig jij bent.
Bladzijde 8 / 8
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
