Hoi!
Dit is mijn tweede topic in een korte tijd, maar dit moet ik even ergens kwijt.
Ik begrijp niet wat ik verkeerd doe. De hele tijd zeggen mensen tegen mij dat ik fout bezig ben, dat ik slecht ben in wat ik doe, dat ik er niet ben voor anderen, enz. Als ik ze dan vraag wat ik precies verkeerd doe, kunnen ze dat niet zeggen. Hoe verwachten ze dan dat ik mij verbeter?
Verder is er ook iets raars aan de hand waarbij iedereen alles meteen de schuld bij mij zet. Mijn moeder bijvoorbeeld. Zij zegt altijd dat ik naar haar kan komen met mijn problemen, maar als ik dat dan doe, is het meteen allemaal mijn fout. Echt bij alles. Het lijkt een automatisme: als mensen mijn gezicht zien, gaat er een alarmbelletje in hun hoofd af om alle schuld bij mij te leggen. Natuurlijk maak ik fouten, maar soms ben ik er oprecht van overtuigd dat het niet mijn schuld is.
Als ik dan eens doe wat die personen van me vragen, is het nét dat wat ik verkeerd doe. Ik ben het beu dingen te proberen, die uiteindelijk weer als fout worden beschreven. Dan krijg ik weer dingen te horen als 'mongool' of 'je bent te autistisch hiervoor'. Dat zijn al geen scheldwoorden, en daarbij weet niemand, buiten mijn ouders dan, dat ik effectief autisme heb.
Leven is voor het moment meer iets dat ik doe uit hoop dat ik er op een dag wel bijhoor. De mensen rond mij lijken me soms wel dood te willen. Als ze dat willen, hebben ze het maar te vragen, en als ze me een goede reden kunnen geven, maak ik er met plezier (nou ja) een eind aan. Het zal waarschijnlijk toch weer mijn schuld zijn.
Misschien ben ik nooit bedoeld geboren te worden. Ik lees hier topics van mensen die het verdienen te leven, en die zo'n goede personen zijn, ook al zien ze dat zelf soms niet.
Dan vind ik het weer hypocriet van mezelf dat ik personen probeer te doen inzien hoe belangrijk ze zijn, dat ze moeten blijven leven, terwijl ik zelf het liefste dood ben. Ik zie mezelf niet als één van die mensen die het verdienen, maar als iemand die het leven niet waard is. Zien die mensen zichzelf misschien ook zo, en ben ik toch zoals hen?
In mijn overtuiging dat mijn leven nog kan keren, blijf ik leven. Hoe lang zou dat wachten nog duren? Wat verwacht ik hier nu van, dat kan niemand weten. Ik denk dat mijn vraag eerder is: heeft iemand tips om die vervelende gevoelens tegen te gaan? Liefst geen medicijnen, daar ging ik me de vorige keer nog slechter door voelen.
Ondanks mijn geklaag hier, nog steeds met vriendelijke groeten
x
Hoe lang nog
A
Bladzijde 1 / 8
A
@Pin, bedankt voor je reactie. Die was heel lief en steunend, en ik voel me er al wat beter door :)
Met die psycholoog is nog niet veel veranderd. Ik was er eens met mijn moeder over begonnen, en die vond het onzin. Ik wacht nu een goed moment af om er nog eens over te beginnen, maar gisteren was het een beetje chaotisch in huis, omdat mijn vader veel langer was weggebleven dan normaal, waar mijn moeder niet op gerekend had, waardoor ik was gaan slapen terwijl niemand thuis was, waardoor ik me ongerust maakte en niet kon slapen, en hen, als ze uiteindelijk allebei thuis waren, weer heb horen discussiëren. Wat een zin was dat.
Dingen met vrienden doen is momenteel een beetje moeilijk. De laatste tijd ging ik om met wat andere personen, en daar kon één van mijn vriendinnen zich niet in vinden, en om mij te straffen heeft ze ons vriendengroepje tegen mij opgezet. Ik weet niet precies wat ze gedaan of gezegd heeft, maar die personen doen heel afstandelijk tegen mij.
Verhaaltjes verzinnen in mijn hoofd, dat doe ik ook. Het helpt best.
@M en Ms, bedankt voor jouw hele lieve reactie. Ik heb er zeker wat aan, en wetend dat het uit een goed hart komt, nog meer.
Dat zijn mooie liedjes, met een mooie betekenis. Ik heb ze wat door elkaar bekeken, dus de structuur in mijn hoofd ligt wat overhoop, maar de liefde tussen personen was zeker te voelen. Ik heb geen broers of zussen, wat ik soms wel jammer vindt. Vroeger had ik een nicht waar ik redelijk close mee was, maar we zijn elkaar ontgroeid denk ik. Best wel jammer.
Je reactie steunt me heel erg, maar ik weet er niet echt op te antwoorden. Misschien komt dat later nog.
Aangezien muziek kan helpen, heb ik hier nog wat linkjes naar muziek waar ik me beter door ga voelen.
https://www.youtube.com/watch?v=xo1VInw-SKc
https://www.youtube.com/watch?v=VlEeqFcH8m0
https://www.youtube.com/watch?v=xEeFrLSkMm8
Ja, Pin doet het super hier, daar ben ik het mee eens :)
@Pin, nog even reageren op je nieuwe reactie, ook bedankt daarvoor :)
Wat een mooie metafoor met de hardloper. Ik hoop dat jouw depressie overgaat, want jij bent zo'n persoon die het superhard verdient om gelukkig te zijn.
Bedankt voor je lieve woorden. Ook in het algemeen voor het forum, jij betekent heel veel voor de personen hier, maar leg alsjeblieft niet te veel druk op jezelf.
Jij speelt piano, dat wist ik niet 🙂 Het klinkt vast heel mooi, daar ben ik van overtuigd.
Dat is waar, ondanks dat M en Ms een hoop heeft meegemaakt / meemaakt, blijft hij positief en goede dingen doen. Shoutout naar jullie! En een knuffel.
Ik ga wat paaseieren eten. Vrolijk Pasen, als jullie daar iets mee hebben. Ik niet echt, maar van die eitjes en chocolade kuikentjes word ik wat vrolijker.
Met die psycholoog is nog niet veel veranderd. Ik was er eens met mijn moeder over begonnen, en die vond het onzin. Ik wacht nu een goed moment af om er nog eens over te beginnen, maar gisteren was het een beetje chaotisch in huis, omdat mijn vader veel langer was weggebleven dan normaal, waar mijn moeder niet op gerekend had, waardoor ik was gaan slapen terwijl niemand thuis was, waardoor ik me ongerust maakte en niet kon slapen, en hen, als ze uiteindelijk allebei thuis waren, weer heb horen discussiëren. Wat een zin was dat.
Dingen met vrienden doen is momenteel een beetje moeilijk. De laatste tijd ging ik om met wat andere personen, en daar kon één van mijn vriendinnen zich niet in vinden, en om mij te straffen heeft ze ons vriendengroepje tegen mij opgezet. Ik weet niet precies wat ze gedaan of gezegd heeft, maar die personen doen heel afstandelijk tegen mij.
Verhaaltjes verzinnen in mijn hoofd, dat doe ik ook. Het helpt best.
@M en Ms, bedankt voor jouw hele lieve reactie. Ik heb er zeker wat aan, en wetend dat het uit een goed hart komt, nog meer.
Dat zijn mooie liedjes, met een mooie betekenis. Ik heb ze wat door elkaar bekeken, dus de structuur in mijn hoofd ligt wat overhoop, maar de liefde tussen personen was zeker te voelen. Ik heb geen broers of zussen, wat ik soms wel jammer vindt. Vroeger had ik een nicht waar ik redelijk close mee was, maar we zijn elkaar ontgroeid denk ik. Best wel jammer.
Je reactie steunt me heel erg, maar ik weet er niet echt op te antwoorden. Misschien komt dat later nog.
Aangezien muziek kan helpen, heb ik hier nog wat linkjes naar muziek waar ik me beter door ga voelen.
https://www.youtube.com/watch?v=xo1VInw-SKc
https://www.youtube.com/watch?v=VlEeqFcH8m0
https://www.youtube.com/watch?v=xEeFrLSkMm8
Ja, Pin doet het super hier, daar ben ik het mee eens :)
@Pin, nog even reageren op je nieuwe reactie, ook bedankt daarvoor :)
Wat een mooie metafoor met de hardloper. Ik hoop dat jouw depressie overgaat, want jij bent zo'n persoon die het superhard verdient om gelukkig te zijn.
Bedankt voor je lieve woorden. Ook in het algemeen voor het forum, jij betekent heel veel voor de personen hier, maar leg alsjeblieft niet te veel druk op jezelf.
Jij speelt piano, dat wist ik niet 🙂 Het klinkt vast heel mooi, daar ben ik van overtuigd.
Dat is waar, ondanks dat M en Ms een hoop heeft meegemaakt / meemaakt, blijft hij positief en goede dingen doen. Shoutout naar jullie! En een knuffel.
Ik ga wat paaseieren eten. Vrolijk Pasen, als jullie daar iets mee hebben. Ik niet echt, maar van die eitjes en chocolade kuikentjes word ik wat vrolijker.
A
@Air, bedankt voor je lieve reactie. Je hebt volgens mij gelijk over fouten, dat je ervan moet leren. Die songtekst beschrijft hoe ik me voel, bedankt daarvoor. Muziek is een grote steun voor veel personen, ook voor mij. Bedankt voor je lieve woorden :)
Ik vind 13 helemaal niet te oud om paaseieren te zoeken. Jammer genoeg vinden veel mensen dat wel. Gelukkig word je nooit te oud om paaseieren te eten.
@Pin, alweer bedankt voor je reactie, en voor het blijven steunen 🙂
Met die psycholoog moet ik eens gaan regelen. Ik ga eens nadenken over een mailtje, terwijl ik de zolder opruim, want dat moet ik van mijn moeder. Ik moet allemaal knuffels weggooien waar ik erg aan gehecht bent, en hoewel dat misschien stom klinkt, zijn dat van vroeger zowat mijn enige vrienden. Voor de verhuizing (terwijl het nog niet duidelijk is wie er precies verhuist) moet ik een hoop persoonlijke spullen weggooien. Ik hoop dat ik er wat van naar een kringloopwinkel kan brengen, dat die knuffels nog iemand anders vriend kunnen worden.
Die theorie die je hebt klopt volgens mij. Het zit nogal in mijn hoofd gegraveerd dat mensen me niet moeten, dus neem ik het snel aan. Met die vrienden praten zal ingewikkeld worden, aangezien die nog maar net ruzie hebben gehad met een ander meisje, waar ze heel gemeen tegen deden. Ze zijn te weten gekomen dat ik met dat meisje ben gaan praten, om te checken of ze ok was, omdat ik het overdreven vond hoe mijn vrienden tegen haar deden. Dat konden mijn vrienden niet appreciëren.
Speel maar piano wanneer jij er zin in hebt. Dan blijft het het leukst. Het maakt niet uit hoe vaak je het doet, zolang het maar leuk blijft.
@Anoniemebulgaar bedankt voor je reactie. Het is heel dapper van jou dat je naar degenen bent gegaan die je de schuld gaven, en hebt gevraagd waarom precies. Jij hebt het waarschijnlijk beter aangepakt dan ik.
Die reden zit nu nog verstopt denk ik. Blijven zoeken zeker 🙂 Ik ga beginnen met zoeken tussen de resterende paaseitjes.
Ik vind 13 helemaal niet te oud om paaseieren te zoeken. Jammer genoeg vinden veel mensen dat wel. Gelukkig word je nooit te oud om paaseieren te eten.
@Pin, alweer bedankt voor je reactie, en voor het blijven steunen 🙂
Met die psycholoog moet ik eens gaan regelen. Ik ga eens nadenken over een mailtje, terwijl ik de zolder opruim, want dat moet ik van mijn moeder. Ik moet allemaal knuffels weggooien waar ik erg aan gehecht bent, en hoewel dat misschien stom klinkt, zijn dat van vroeger zowat mijn enige vrienden. Voor de verhuizing (terwijl het nog niet duidelijk is wie er precies verhuist) moet ik een hoop persoonlijke spullen weggooien. Ik hoop dat ik er wat van naar een kringloopwinkel kan brengen, dat die knuffels nog iemand anders vriend kunnen worden.
Die theorie die je hebt klopt volgens mij. Het zit nogal in mijn hoofd gegraveerd dat mensen me niet moeten, dus neem ik het snel aan. Met die vrienden praten zal ingewikkeld worden, aangezien die nog maar net ruzie hebben gehad met een ander meisje, waar ze heel gemeen tegen deden. Ze zijn te weten gekomen dat ik met dat meisje ben gaan praten, om te checken of ze ok was, omdat ik het overdreven vond hoe mijn vrienden tegen haar deden. Dat konden mijn vrienden niet appreciëren.
Speel maar piano wanneer jij er zin in hebt. Dan blijft het het leukst. Het maakt niet uit hoe vaak je het doet, zolang het maar leuk blijft.
@Anoniemebulgaar bedankt voor je reactie. Het is heel dapper van jou dat je naar degenen bent gegaan die je de schuld gaven, en hebt gevraagd waarom precies. Jij hebt het waarschijnlijk beter aangepakt dan ik.
Die reden zit nu nog verstopt denk ik. Blijven zoeken zeker 🙂 Ik ga beginnen met zoeken tussen de resterende paaseitjes.
A
Mijn initiatief tot ruzie oplossen is van tafel gegooid. Ik had die vriendin een berichtje gestuurd om te vragen hoe het met haar ging, maar ze begon te schelden. Ik heb geantwoord dat ik haar met rust ga laten, als ze niet met mij wilt praten. Daarop begon ze nog meer te schelden.
Ik heb het voor vandaag, en misschien morgen ook, gehad met dat sociale relaties onderhouden gedoe. Ik was vandaag nog redelijk "vrolijk", maar dat incident met die vriendin heeft mijn humeur er weer onderuitgehaald.
Als die vriendin achter mijn profiel komt hier, kan ik best een ticket naar de maan boeken, en mijn zuurstoffles vergeten. Dat risico moet ik dan maar nemen. De steun die ik van jullie krijg is het waard.
Ik heb het voor vandaag, en misschien morgen ook, gehad met dat sociale relaties onderhouden gedoe. Ik was vandaag nog redelijk "vrolijk", maar dat incident met die vriendin heeft mijn humeur er weer onderuitgehaald.
Als die vriendin achter mijn profiel komt hier, kan ik best een ticket naar de maan boeken, en mijn zuurstoffles vergeten. Dat risico moet ik dan maar nemen. De steun die ik van jullie krijg is het waard.
A
@Asy Silivana, bedankt voor je reactie. Ik ben vanavond een rondje in het park gaan lopen met muziek in mijn oren. Ik voel me al wat beter, bedankt voor de tip :)
@Pin, alweer een hele lieve reactie. Bedankt 🙂
Die personen of mijn ouders weten niet van mijn account hier. Het zou puur toeval zijn dat ze erachter komen, of het zou zijn dat ze mijn computer checken.
Er zijn personen op school die nog wat normaal tegen me doen. Dat zijn de personen die ik tegenkom, even mee praat, en dat is dan wel gezellig, maar zij hebben al zulke goede vrienden, dat ze mij niet nodig hebben. Ze zijn aardig in ieder geval, dus dat is wel fijn.
Jouw reactie was zo vrolijk en schattig 🙂 Als ik iets leuk of schattig vind, krijg ik van die prettraantjes in mijn ogen. Die zitten er nu 🙂
@Pin, alweer een hele lieve reactie. Bedankt 🙂
Die personen of mijn ouders weten niet van mijn account hier. Het zou puur toeval zijn dat ze erachter komen, of het zou zijn dat ze mijn computer checken.
Er zijn personen op school die nog wat normaal tegen me doen. Dat zijn de personen die ik tegenkom, even mee praat, en dat is dan wel gezellig, maar zij hebben al zulke goede vrienden, dat ze mij niet nodig hebben. Ze zijn aardig in ieder geval, dus dat is wel fijn.
Jouw reactie was zo vrolijk en schattig 🙂 Als ik iets leuk of schattig vind, krijg ik van die prettraantjes in mijn ogen. Die zitten er nu 🙂
A
@Asy Silivana, ik ben blij dat de reactie van Pin je geholpen heeft. Ook al telt vandaag nog maar enkele uurtjes, dat is dan al dat.
Jij lijkt het ook niet makkelijk te hebben. Ik hoop dat je hier, en erbuiten, de steun vindt die je nodig hebt.
Jij lijkt het ook niet makkelijk te hebben. Ik hoop dat je hier, en erbuiten, de steun vindt die je nodig hebt.
A
Je blijft hopen, dat is heel sterk van je. Dit forum is een enorme steun voor veel personen. Iedereen is zo lief hier.
A
@Pin, ik zal proberen meer met hen om te gaan. Bedankt voor je reactie :)
@M en Ms, maak je alsjeblieft geen zorgen. Ik weet dat jij graag dingen doordenkt voordat je iets schrijft. Daar mag je gerust je tijd voor nemen, jouw reacties zijn het wachten waard.
Ik weet niet hoe ik over mijn kindertijd moet denken. Een paar jaar geleden heb ik gerealiseerd dat ik een groot deel van mijn kindertijd last had van dwanghandelingen en angsten. Als kind snapte ik nog niet dat andere mensen dit ook konden hebben, en ik dacht dat ik vervloekt was ofzo. Ik moest bv. van mezelf dingen vijf keer aanraken. Als ik dat niet deed, ging er zogezegd iemand dood. Ik vermoed dat dat begonnen is nadat mijn opa overleed.
Aangezien ik dacht dat ik vervloekt was, durfde ik met niemand praten over die angsten en dwanghandelingen, omdat ik bang was dat ik ergens in een kerker gesmeten ging worden (ik had nogal een raar beeld van mensen en had geen idee dat er hulp bestond). Ik kon het goed verstoppen, en op oudere leeftijd ben ik er zelf tegenin beginnen gaan. Soms komen die dwanghandelingen en angsten nog terug, maar ik heb er al wat meer "controle" over.
Ik was een raar kind.
Die liedjes die ik geplaatst had waren in het Koreaans, maar ik snap dat je ze met Japans verwart. Er worden ook Japanse versies van sommige liedjes gemaakt. Als je daarnaar luistert, kun je een verschil in klank merken.
Hier is een linkje naar de Koreaanse versie en de Japanse versie van een liedje dat ik hierboven gelinkt had:
De Koreaanse versie: https://www.youtube.com/watch?v=Wbqe-GOg2XE
De Japanse versie: https://www.youtube.com/watch?v=eNUNlh5bTNg
Het verschil in geschrift kun je hier ook merken. Bij Koreaans heb je meer bolletjes en streepjes.
Wat me boos maakt, is dat sommige personen aardig tegen me doen wanneer ze een vraag hebben over bv. school. Dan is het even gezellig, maar een halve dag later kunnen ze ineens beginnen schelden dat ik niets doe. Dat is best frustrerend.
Bedankt voor je lieve wensen.
Die video met die jongen en de piano is heel mooi. Ik moet wel toegeven dat ik afgeleid was vanaf het eerste moment dat hij in de camera keek ;)
Die tweede clip met de ouders die gingen scheiden was ook mooi. Ik hoop dat de situatie met mijn ouders uitdraait op een "vredige" scheiding, waar beide partijen elkaar achteraf nog kunnen ontmoeten zonder negatieve spanning in de ruimte.
De laatste twee nachten zijn wat raar geweest. Niet deze nacht, maar de nacht ervoor, denk ik dat ik ben wakker geworden in een paniekaanval. Mijn hart ging heel erg snel, en ik vermoed dat ik net uit een nachtmerrie was wakker geworden, die ik me niet meer kan herinneren. Dat heb ik nog eens gehad onlangs. Ik kan me niet herinneren hoe mijn ademhaling was.
Vorige nacht ben ik, net voor ik in slaap viel, helemaal in paniek geraakt. Er zat een vreemd gevoel van paniek in mij. Ik was aan het denken aan het opruimen van mijn spullen, aan die ruzies, mijn kindertijd, kortweg, allemaal dingen waar ik niet aan hoor te denken als ik vredig in slaap wil vallen. Midden in de nacht ben ik weer wakker geworden met datzelfde paniekgevoel, alleen zonder de veel te snelle hartslag. Ik had het heel warm, en heb daarna nog iets van twee uur wakker gelegen.
Ik heb nu vakantie, dus het maakt niet uit of ik wat meer vermoeid ben, maar gezellig was het niet. Ik dacht dit hier even te delen, misschien hebben jullie er tips voor.
Ik vind dat je, naast de goede muziek, ook de goede woorden gevonden hebt. Ze hebben in ieder geval geholpen. Dankjewel :)
Bedankt voor jullie reacties 🙂
@M en Ms, maak je alsjeblieft geen zorgen. Ik weet dat jij graag dingen doordenkt voordat je iets schrijft. Daar mag je gerust je tijd voor nemen, jouw reacties zijn het wachten waard.
Ik weet niet hoe ik over mijn kindertijd moet denken. Een paar jaar geleden heb ik gerealiseerd dat ik een groot deel van mijn kindertijd last had van dwanghandelingen en angsten. Als kind snapte ik nog niet dat andere mensen dit ook konden hebben, en ik dacht dat ik vervloekt was ofzo. Ik moest bv. van mezelf dingen vijf keer aanraken. Als ik dat niet deed, ging er zogezegd iemand dood. Ik vermoed dat dat begonnen is nadat mijn opa overleed.
Aangezien ik dacht dat ik vervloekt was, durfde ik met niemand praten over die angsten en dwanghandelingen, omdat ik bang was dat ik ergens in een kerker gesmeten ging worden (ik had nogal een raar beeld van mensen en had geen idee dat er hulp bestond). Ik kon het goed verstoppen, en op oudere leeftijd ben ik er zelf tegenin beginnen gaan. Soms komen die dwanghandelingen en angsten nog terug, maar ik heb er al wat meer "controle" over.
Ik was een raar kind.
Die liedjes die ik geplaatst had waren in het Koreaans, maar ik snap dat je ze met Japans verwart. Er worden ook Japanse versies van sommige liedjes gemaakt. Als je daarnaar luistert, kun je een verschil in klank merken.
Hier is een linkje naar de Koreaanse versie en de Japanse versie van een liedje dat ik hierboven gelinkt had:
De Koreaanse versie: https://www.youtube.com/watch?v=Wbqe-GOg2XE
De Japanse versie: https://www.youtube.com/watch?v=eNUNlh5bTNg
Het verschil in geschrift kun je hier ook merken. Bij Koreaans heb je meer bolletjes en streepjes.
Wat me boos maakt, is dat sommige personen aardig tegen me doen wanneer ze een vraag hebben over bv. school. Dan is het even gezellig, maar een halve dag later kunnen ze ineens beginnen schelden dat ik niets doe. Dat is best frustrerend.
Bedankt voor je lieve wensen.
Die video met die jongen en de piano is heel mooi. Ik moet wel toegeven dat ik afgeleid was vanaf het eerste moment dat hij in de camera keek ;)
Die tweede clip met de ouders die gingen scheiden was ook mooi. Ik hoop dat de situatie met mijn ouders uitdraait op een "vredige" scheiding, waar beide partijen elkaar achteraf nog kunnen ontmoeten zonder negatieve spanning in de ruimte.
De laatste twee nachten zijn wat raar geweest. Niet deze nacht, maar de nacht ervoor, denk ik dat ik ben wakker geworden in een paniekaanval. Mijn hart ging heel erg snel, en ik vermoed dat ik net uit een nachtmerrie was wakker geworden, die ik me niet meer kan herinneren. Dat heb ik nog eens gehad onlangs. Ik kan me niet herinneren hoe mijn ademhaling was.
Vorige nacht ben ik, net voor ik in slaap viel, helemaal in paniek geraakt. Er zat een vreemd gevoel van paniek in mij. Ik was aan het denken aan het opruimen van mijn spullen, aan die ruzies, mijn kindertijd, kortweg, allemaal dingen waar ik niet aan hoor te denken als ik vredig in slaap wil vallen. Midden in de nacht ben ik weer wakker geworden met datzelfde paniekgevoel, alleen zonder de veel te snelle hartslag. Ik had het heel warm, en heb daarna nog iets van twee uur wakker gelegen.
Ik heb nu vakantie, dus het maakt niet uit of ik wat meer vermoeid ben, maar gezellig was het niet. Ik dacht dit hier even te delen, misschien hebben jullie er tips voor.
Ik vind dat je, naast de goede muziek, ook de goede woorden gevonden hebt. Ze hebben in ieder geval geholpen. Dankjewel :)
Bedankt voor jullie reacties 🙂
A
Waarom sommigen harder lijken getroffen worden dan anderen begrijp ik ook niet. Jij bent daar ook een voorbeeld van. Zo behulpzaam, vriendelijk, en met een goed gevoel voor humor (en muziek), maar toch heb je al een hoop moeten meemaken.
Ik kan niets lezen in Japans, maar ben van plan daar werk van te maken. Verder zou ik ook graag een Japanse gevechtssport doen, zoals Iaido, of iets Chinees, zoals kungfu, maar daar ga ik nog eens over nadenken. Geen idee of er zo'n club bij mij in de buurt is, maar ik denk dat de discipline en alles wat erbij komt kijken een positieve invloed op mij kunnen hebben.
Bedankt voor de linkjes. Die jongen is blijven doorzetten, en is steeds beter geworden. Zijn humor is inderdaad schitterend :D
Weet je wat me opviel? Dit is heel random, maar bij de video met het zelfgecomponeerde pianostukje stond op de piano het merk: K.Kawai. In het Japans is 'kawaii' het woord voor schattig. Het staat er niet letterlijk, maar het deed me eraan denken. Die piano past heel erg bij die jongen :D
(ik merk vaak de meest onnodige details op, maar soms zijn ze wel grappig)
Wat me nog redelijk lukt, is op mezelf inpraten. Soms krijg ik mezelf in slaap door in mijn hoofd 'adem in, adem uit' te zeggen. Deze nacht had ik weer een nachtmerrie. Ik zat in een schuur die ineens ontplofte en ik was net kunnen weglopen, waarna ik moest vluchten voor gevaarlijke personen met geweren. Dat slaat helemaal nergens op, aangezien ik gisteren niets gewelddadigs hebt gedaan of gekeken. Naast dat heb ik wel goed geslapen.
Bedankt voor je reactie :)
Dit is een cover van een liedje in het Chinees: https://www.youtube.com/watch?v=BZsRlemIb50
Die vind ik ook wel mooi. De man die zingt is getrouwd met één van mijn favoriete zangers, Sam Tsui. Die heeft een hele mooie, lieve stem. Ze werken soms samen aan liedjes, met een mooi resultaat.
Ik kan niets lezen in Japans, maar ben van plan daar werk van te maken. Verder zou ik ook graag een Japanse gevechtssport doen, zoals Iaido, of iets Chinees, zoals kungfu, maar daar ga ik nog eens over nadenken. Geen idee of er zo'n club bij mij in de buurt is, maar ik denk dat de discipline en alles wat erbij komt kijken een positieve invloed op mij kunnen hebben.
Bedankt voor de linkjes. Die jongen is blijven doorzetten, en is steeds beter geworden. Zijn humor is inderdaad schitterend :D
Weet je wat me opviel? Dit is heel random, maar bij de video met het zelfgecomponeerde pianostukje stond op de piano het merk: K.Kawai. In het Japans is 'kawaii' het woord voor schattig. Het staat er niet letterlijk, maar het deed me eraan denken. Die piano past heel erg bij die jongen :D
(ik merk vaak de meest onnodige details op, maar soms zijn ze wel grappig)
Wat me nog redelijk lukt, is op mezelf inpraten. Soms krijg ik mezelf in slaap door in mijn hoofd 'adem in, adem uit' te zeggen. Deze nacht had ik weer een nachtmerrie. Ik zat in een schuur die ineens ontplofte en ik was net kunnen weglopen, waarna ik moest vluchten voor gevaarlijke personen met geweren. Dat slaat helemaal nergens op, aangezien ik gisteren niets gewelddadigs hebt gedaan of gekeken. Naast dat heb ik wel goed geslapen.
Bedankt voor je reactie :)
Dit is een cover van een liedje in het Chinees: https://www.youtube.com/watch?v=BZsRlemIb50
Die vind ik ook wel mooi. De man die zingt is getrouwd met één van mijn favoriete zangers, Sam Tsui. Die heeft een hele mooie, lieve stem. Ze werken soms samen aan liedjes, met een mooi resultaat.
A
Wat verschrikkelijk dat jouw twin van die nachtmerries heeft. Het stelt me gerust dat hij jou heeft, die hem zo goed troost. Hebben jullie na het misbruik professionele hulp gehad? Misschien heeft je twin er wat aan om met een psycholoog te praten. Ook al herinnert hij zich de dromen niet meer, het is wel eng en beangstigend als hij erin zit. Jullie praten er samen over, dat is goed, maar soms is een extra iemand een grote steun.
Terug naar mijn nachtmerries, die niets voorstellen in vergelijking met die van je twin. Bij mij zijn het meestal dingen als tsunami's, horrorclowns, een zombieapocalypse, een hoop terroristen die binnenvalt en mij folteren, zo'n dingen. Eén keer heb ik gedroomd dat een groep moordenaars de aarde had overgenomen en dat je je bij hen moest aansluiten, of je werd vermoord. Ik heb mij toen opgehangen en met bloed iets op de muur geschreven. Dat droom ik soms, dat ik zelfmoord pleeg, en dan word ik wakker. Ook van die dingen dat er iets gebeurd met iemand, dat dat mijn schuld is, en dat ik uit schuldgevoel zelfmoord pleeg. Een andere keer heb ik gedroomd dat ik een kat was, en dat er een das op mijn rug was gesprongen, die mijn keel aan het doorbijten was. Ik ben schreeuwend wakker geworden, en was mezelf aan het wurgen. Lol.
Wauw, ze zouden mij echt moeten opsluiten. Dat onderbewustzijn van mij is niet gezond.
Dat vallen en dan in je bed vallen had ik vroeger ook. Nu is het al een tijdje geleden.
Soms heb ik controle. Als ik merk dat het een droom is, kan ik mezelf soms wakker maken door heel hard "tegen te werken" tegen de droom. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Heel hard in mijn arm knijpen, krabben of bijten helpt ook, maar dat is niet zo handig.
Ik kan de nachtmerries niet beter laten worden. Vanaf het moment dat ik besef dat ik droom, begin ik te denken wat er nog enger kan zijn, en dat komt dan tevoorschijn. Daar kan ik niets aan doen, tenzij mezelf wakker maken.
De oorspronkelijke zanger is Jay Chou. Het is gezongen in het Mandarijns. Dat is het meest gesproken dialect van het Chinees. Hier is het linkje:
https://www.youtube.com/watch?v=bu7nU9Mhpyo
Terug naar mijn nachtmerries, die niets voorstellen in vergelijking met die van je twin. Bij mij zijn het meestal dingen als tsunami's, horrorclowns, een zombieapocalypse, een hoop terroristen die binnenvalt en mij folteren, zo'n dingen. Eén keer heb ik gedroomd dat een groep moordenaars de aarde had overgenomen en dat je je bij hen moest aansluiten, of je werd vermoord. Ik heb mij toen opgehangen en met bloed iets op de muur geschreven. Dat droom ik soms, dat ik zelfmoord pleeg, en dan word ik wakker. Ook van die dingen dat er iets gebeurd met iemand, dat dat mijn schuld is, en dat ik uit schuldgevoel zelfmoord pleeg. Een andere keer heb ik gedroomd dat ik een kat was, en dat er een das op mijn rug was gesprongen, die mijn keel aan het doorbijten was. Ik ben schreeuwend wakker geworden, en was mezelf aan het wurgen. Lol.
Wauw, ze zouden mij echt moeten opsluiten. Dat onderbewustzijn van mij is niet gezond.
Dat vallen en dan in je bed vallen had ik vroeger ook. Nu is het al een tijdje geleden.
Soms heb ik controle. Als ik merk dat het een droom is, kan ik mezelf soms wakker maken door heel hard "tegen te werken" tegen de droom. Ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Heel hard in mijn arm knijpen, krabben of bijten helpt ook, maar dat is niet zo handig.
Ik kan de nachtmerries niet beter laten worden. Vanaf het moment dat ik besef dat ik droom, begin ik te denken wat er nog enger kan zijn, en dat komt dan tevoorschijn. Daar kan ik niets aan doen, tenzij mezelf wakker maken.
De oorspronkelijke zanger is Jay Chou. Het is gezongen in het Mandarijns. Dat is het meest gesproken dialect van het Chinees. Hier is het linkje:
https://www.youtube.com/watch?v=bu7nU9Mhpyo
A
@Pin, hoi, en bedankt voor je lieve reactie. Dat schrijf ik elke keer, waardoor het misschien niet gemeend overkomt, maar ja, als je reactie elke keer lief is, dan schrijf ik het maar gewoon :)
De dwanghandelingen waar ik mee zat kon ik wel verstoppen, maar dan moest ik ze "compenseren" als er niemand bij was. Dat was een gedoe.
Ik hoop dat jouw dwangstoornis verleden tijd is. Verder hoop ik dat je je depressie overwint, net zoals je je dwangstoornis overwonnen hebt, want zo sterk ben je wel.
Haha, dat filmpje sturen zou wel een goede zijn. Het probleem is alleen dat als ik iets kleins doe, er dan het verhaal wordt gedaan dat ik de ruziemaker ben, dus ik probeer nooit iets kwaad terug te zeggen of doen, zodat ze niets over mij kunnen zeggen. Zo'n filmpje is humoristisch, maar zij zouden dat anders kunnen opvatten.
Ik luister vaak rustige muziek voor ik ga slapen. Dat helpt al een beetje. Een liedje waar ik nu naar luister is het volgende: https://www.youtube.com/watch?v=r8oRahkQhK0
Er komt een piano in voor, dus misschien vind jij het ook wel leuk of inspirerend. Je ziet zijn handen niet, maar mensen die iets van muziek kennen kunnen de noten zo misschien raden. Geen idee :D
Dit is de oorspronkelijke versie: https://www.youtube.com/watch?v=aVmZpcrQBU4
Dat is wel grappig, hoe ik vaak covers mooier vind dan het origineel. Lijkt net alsof ik altijd moeilijk wil doen ofzo :D
Dat van die details is inderdaad van mijn autisme. Ik vind dat bij momenten best wel leuk. Als we op school een schilderij moeten bespreken, zie ik dingen die niemand anders ziet. Soms is het wel frustrerend, bv. als iedereen er een bepaalde vorm in ziet, en ik zie dat totaal niet, of met veel moeite.
Als ik bij mijn psycholoog iets van een detail zeg, dan geeft die me altijd het gevoel dat het iets negatief is, en dat ik ermee op moet houden. Dat vind ik dan wel jammer, aangezien die details opmerken soms een voordeel kan zijn in mijn ogen.
Die angst voor de dood in mijn nachtmerries is een beetje een angst voor de manier waarop. Opgegeten worden door zombies, overspoeld door een tsunami of in twee gezaagd worden door een clown lijken mij geen "charmante" manieren om te sterven. Ik hoop dat als ik sterf, het op een vredevolle manier is.
Ik had mijn fantasie fijner gevonden als ik elke nacht rondliep in tuinen met eenhoorns en thee kon drinken met elfjes, maar ja. Blijkbaar zijn dromen een manier van je hersenen om te 'dealen' met de dag, dus als het een verwerkingsproces is, moet ik er wel door.
Ergens hiervoor had ik iets gezegd over Sam Tsui. Hier is een nummer van hem dat ik wel mooi vind: https://www.youtube.com/watch?v=VpRQsLn-tZ4
Het beschrijft een beetje hoe mensen me willen "herstellen", omdat ik niet goed genoeg ben in hun ogen, maar in mijn ogen proberen ze alleen deeltjes van mezelf stuk te maken.
De dwanghandelingen waar ik mee zat kon ik wel verstoppen, maar dan moest ik ze "compenseren" als er niemand bij was. Dat was een gedoe.
Ik hoop dat jouw dwangstoornis verleden tijd is. Verder hoop ik dat je je depressie overwint, net zoals je je dwangstoornis overwonnen hebt, want zo sterk ben je wel.
Haha, dat filmpje sturen zou wel een goede zijn. Het probleem is alleen dat als ik iets kleins doe, er dan het verhaal wordt gedaan dat ik de ruziemaker ben, dus ik probeer nooit iets kwaad terug te zeggen of doen, zodat ze niets over mij kunnen zeggen. Zo'n filmpje is humoristisch, maar zij zouden dat anders kunnen opvatten.
Ik luister vaak rustige muziek voor ik ga slapen. Dat helpt al een beetje. Een liedje waar ik nu naar luister is het volgende: https://www.youtube.com/watch?v=r8oRahkQhK0
Er komt een piano in voor, dus misschien vind jij het ook wel leuk of inspirerend. Je ziet zijn handen niet, maar mensen die iets van muziek kennen kunnen de noten zo misschien raden. Geen idee :D
Dit is de oorspronkelijke versie: https://www.youtube.com/watch?v=aVmZpcrQBU4
Dat is wel grappig, hoe ik vaak covers mooier vind dan het origineel. Lijkt net alsof ik altijd moeilijk wil doen ofzo :D
Dat van die details is inderdaad van mijn autisme. Ik vind dat bij momenten best wel leuk. Als we op school een schilderij moeten bespreken, zie ik dingen die niemand anders ziet. Soms is het wel frustrerend, bv. als iedereen er een bepaalde vorm in ziet, en ik zie dat totaal niet, of met veel moeite.
Als ik bij mijn psycholoog iets van een detail zeg, dan geeft die me altijd het gevoel dat het iets negatief is, en dat ik ermee op moet houden. Dat vind ik dan wel jammer, aangezien die details opmerken soms een voordeel kan zijn in mijn ogen.
Die angst voor de dood in mijn nachtmerries is een beetje een angst voor de manier waarop. Opgegeten worden door zombies, overspoeld door een tsunami of in twee gezaagd worden door een clown lijken mij geen "charmante" manieren om te sterven. Ik hoop dat als ik sterf, het op een vredevolle manier is.
Ik had mijn fantasie fijner gevonden als ik elke nacht rondliep in tuinen met eenhoorns en thee kon drinken met elfjes, maar ja. Blijkbaar zijn dromen een manier van je hersenen om te 'dealen' met de dag, dus als het een verwerkingsproces is, moet ik er wel door.
Ergens hiervoor had ik iets gezegd over Sam Tsui. Hier is een nummer van hem dat ik wel mooi vind: https://www.youtube.com/watch?v=VpRQsLn-tZ4
Het beschrijft een beetje hoe mensen me willen "herstellen", omdat ik niet goed genoeg ben in hun ogen, maar in mijn ogen proberen ze alleen deeltjes van mezelf stuk te maken.
A
Terwijl ik dat van dat misbruik las, zat ik te huilen en te trillen. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet geweest zijn om dat te moeten doormaken. Ik val elke keer omver van wat mensen elkaar aan kunnen doen, en als ik denk dat ik het heftigste gehoord hebt, komt er iets heftiger.
Dat dit gebeurt op een plek op school, schokt me nog meer. Op school zou je je veilig moeten voelen, en dan gebeurt er zoiets. Ik herinner me dat jullie mentor jullie had laten stikken i.v.m. het misbruik. Ik weet niet waar je dat precies gezegd had, maar als die jullie niet serieus heeft genomen, mag die mentor naar mijn mening een andere baan zoeken.
Ik ben zo blij dat jullie elkaar hebben, en er niet alleen voor staan. Ik vermoed dat jullie familie / gezin weet dat dit gebeurd is, en dat ze jullie ook steunen.
Ik heb op internet zitten zoeken naar remedies tegen ptss, want volgens mij hebben jullie een trauma overgehouden aan dat misbruik. Ik ben tot de conclusie gekomen dat jullie hulp het uiteraard allemaal beter weet, en dat een linkje naar één of andere site hier overbodig zou zijn. Weet alsjeblieft wel dat de KinderTelefoon er altijd voor jullie is. Misschien helpt bellen of chatten. Dat ligt misschien heel erg voor de hand, maar ik wilde het even herhalen.
Ik ga de linkjes later beluisteren. In mijn buurt zijn net een hele hoop politiesirenes geweest met geschreeuw door zo'n megafoon, dus ik ben redelijk overstuur nu. Ik ben van plan vandaag naar een natuurgebied te gaan dicht bij mij thuis. Daar is het stil, en ben ik even weg van alles. Van mijn ouders mag ik daar niet alleen naartoe, omdat daar gevaarlijke jongens en mannen kunnen rondhangen. Daar hebben ze misschien gelijk in, maar ik hou het niet meer uit thuis. Als ik word aangevallen door iemand met slechte bedoelingen, hoop ik dat ik de kracht zal hebben tenminste één goede mep uit te delen, want dat verdient het soort types dat misbruik maken van anderen. Sorry, mijn hoofd is aan het flippen.
Bedankt voor je reactie.
Knuffel aan je twin en jou!
@Pin, bedankt voor je reactie. Ik heb even niets te zeggen, maar misschien komt dat later nog. Ook een knuffel aan jou!
Nog een fijne dag, en bedankt voor de steun. Het is heel lief dat jullie naar mijn negatief geklaag blijven luisteren 😃
Dat dit gebeurt op een plek op school, schokt me nog meer. Op school zou je je veilig moeten voelen, en dan gebeurt er zoiets. Ik herinner me dat jullie mentor jullie had laten stikken i.v.m. het misbruik. Ik weet niet waar je dat precies gezegd had, maar als die jullie niet serieus heeft genomen, mag die mentor naar mijn mening een andere baan zoeken.
Ik ben zo blij dat jullie elkaar hebben, en er niet alleen voor staan. Ik vermoed dat jullie familie / gezin weet dat dit gebeurd is, en dat ze jullie ook steunen.
Ik heb op internet zitten zoeken naar remedies tegen ptss, want volgens mij hebben jullie een trauma overgehouden aan dat misbruik. Ik ben tot de conclusie gekomen dat jullie hulp het uiteraard allemaal beter weet, en dat een linkje naar één of andere site hier overbodig zou zijn. Weet alsjeblieft wel dat de KinderTelefoon er altijd voor jullie is. Misschien helpt bellen of chatten. Dat ligt misschien heel erg voor de hand, maar ik wilde het even herhalen.
Ik ga de linkjes later beluisteren. In mijn buurt zijn net een hele hoop politiesirenes geweest met geschreeuw door zo'n megafoon, dus ik ben redelijk overstuur nu. Ik ben van plan vandaag naar een natuurgebied te gaan dicht bij mij thuis. Daar is het stil, en ben ik even weg van alles. Van mijn ouders mag ik daar niet alleen naartoe, omdat daar gevaarlijke jongens en mannen kunnen rondhangen. Daar hebben ze misschien gelijk in, maar ik hou het niet meer uit thuis. Als ik word aangevallen door iemand met slechte bedoelingen, hoop ik dat ik de kracht zal hebben tenminste één goede mep uit te delen, want dat verdient het soort types dat misbruik maken van anderen. Sorry, mijn hoofd is aan het flippen.
Bedankt voor je reactie.
Knuffel aan je twin en jou!
@Pin, bedankt voor je reactie. Ik heb even niets te zeggen, maar misschien komt dat later nog. Ook een knuffel aan jou!
Nog een fijne dag, en bedankt voor de steun. Het is heel lief dat jullie naar mijn negatief geklaag blijven luisteren 😃
A
Je hoeft je niet te excuseren dat je me hebt laten schrikken. Ik snap het wel, maar het is goed dat je hierover praat, en de gevoelens die dat bij mij teweeg brengen, zijn niet jouw verantwoordelijkheid.
Jullie positieve mindset maakt jullie zo mooi en sterk.
Het is op een internaat / school gebeurd. Op een plek die als thuis zou moeten aanvoelen, zou dit niet mogen gebeuren. Het zou nergens mogen gebeuren. Als ik het goed begrijp wonen jullie nu thuis bij je ouders en broers en zus? Dat lijkt me veel fijner. Zij zijn er voor jullie, en weten dat je met hen kan praten is een grote steun.
Als je met iemand wilt praten, hoef je niet per se alle details te vermelden. Het gevoel dat je erbij had uitleggen kan al helpen.
De sirenes zijn gestopt. Er zijn nog wat ambulances langsgekomen, daar is het bij gebleven. Het zijn mijn zaken niet, dus ik zet het best uit mijn hoofd.
Dat is vast een mooi natuurgebied dat jullie daar hebben. Dat bij mij in de buurt is eerder klein, en een groot deel is beschermd, waardoor je er niet in kan. Dat is wel jammer, maar ook goed, zodat de dieren en planten daar rustig hun gang kunnen gaan.
Hebben die runderen de neiging achter fietsers aan te lopen? Misschien hebben ze jullie herkend uit een modeblaadje, en willen ze op de foto.
Yay, er is een Japans woordje blijven hangen 🙂 Leuk dat je eraan dacht. Het heeft me wat vrolijker gemaakt.
Bedankt voor de lieve woorden en wensen. Nog een fijne dag!
Jullie positieve mindset maakt jullie zo mooi en sterk.
Het is op een internaat / school gebeurd. Op een plek die als thuis zou moeten aanvoelen, zou dit niet mogen gebeuren. Het zou nergens mogen gebeuren. Als ik het goed begrijp wonen jullie nu thuis bij je ouders en broers en zus? Dat lijkt me veel fijner. Zij zijn er voor jullie, en weten dat je met hen kan praten is een grote steun.
Als je met iemand wilt praten, hoef je niet per se alle details te vermelden. Het gevoel dat je erbij had uitleggen kan al helpen.
De sirenes zijn gestopt. Er zijn nog wat ambulances langsgekomen, daar is het bij gebleven. Het zijn mijn zaken niet, dus ik zet het best uit mijn hoofd.
Dat is vast een mooi natuurgebied dat jullie daar hebben. Dat bij mij in de buurt is eerder klein, en een groot deel is beschermd, waardoor je er niet in kan. Dat is wel jammer, maar ook goed, zodat de dieren en planten daar rustig hun gang kunnen gaan.
Hebben die runderen de neiging achter fietsers aan te lopen? Misschien hebben ze jullie herkend uit een modeblaadje, en willen ze op de foto.
Yay, er is een Japans woordje blijven hangen 🙂 Leuk dat je eraan dacht. Het heeft me wat vrolijker gemaakt.
Bedankt voor de lieve woorden en wensen. Nog een fijne dag!
A
Je hebt heel mooi geschreven over dat natuurgebied. Ja, het is uit welke hoek en met welke geest je naar iets kijk, dat bepaalt wat je ziet.
Ik ben net terug van mijn shinrinyoku, en heb best leuke dingen gezien. Een paar leuke eenden, een mooie kat, en twee reigers. Nu ja, twee, misschien was het dezelfde, die bij een andere vijver was gaan zitten, en mij voor de gek houdt. Ik heb hem een knipoogje gegeven, of toch geprobeerd, want ik kan niet knipogen (geen idee waarom).
Verder heb ik nog een man gezien die aan het spelen was met een prachtige witte herdershond. Die man heb ik al vaker gezien, en hij heeft me nog nooit iets gedaan, dus ik denk niet dat hij gevaarlijk is. Verder heb ik op mijn terugweg mijn lerares Frans gezien. Zij heeft mij niet gezien. Ze is een leuke lerares, maar niet een die je in je vrije tijd wilt tegenkomen :D
Op een bepaald moment kwam ik en groepje van vijf jongens tegen van ongeveer mijn leeftijd. Ze waren op een oude elektriciteitskast aan het klimmen. Daar was ik even bang voor, maar die hebben me ook niets gedaan, dus dat is goed afgelopen.
Misschien is het allerleukste wat ik gezien heb wel die ene man met, ik veronderstel, zijn twee zoontjes. Het was volgens mij een tweeling, en ze hadden exact dezelfde kleren aan. Ik schat ze zo'n 6-7 jaar, dus het zullen jullie niet geweest zijn 😃 Ik moest wel even glimlachen, omdat ze me aan jullie deden denken.
Leuk liedje. Vroeger dacht ik dat, als je het hard genoeg wilde, je vleugels ontwikkelde. In mijn hoofd kwamen die dan tijdens de puberteit ofzo :D
Volgens mij hebben jullie dat internaat niet nodig voor jullie toekomst. Met jullie positieve ingesteldheid komen jullie vast heel ver.
No worries, even spieken kan geen kwaad (behalve op toetsen :D). Het was met de beste bedoelingen, dus dan heb je spiekrecht.
Geen apenkoppen gezien, sorry. Ik blijf alert. Als ik ze vind, bied ik ze onderdak totdat ze de weg naar jou hebben teruggevonden, want ze missen je vast.
Ik ben net terug van mijn shinrinyoku, en heb best leuke dingen gezien. Een paar leuke eenden, een mooie kat, en twee reigers. Nu ja, twee, misschien was het dezelfde, die bij een andere vijver was gaan zitten, en mij voor de gek houdt. Ik heb hem een knipoogje gegeven, of toch geprobeerd, want ik kan niet knipogen (geen idee waarom).
Verder heb ik nog een man gezien die aan het spelen was met een prachtige witte herdershond. Die man heb ik al vaker gezien, en hij heeft me nog nooit iets gedaan, dus ik denk niet dat hij gevaarlijk is. Verder heb ik op mijn terugweg mijn lerares Frans gezien. Zij heeft mij niet gezien. Ze is een leuke lerares, maar niet een die je in je vrije tijd wilt tegenkomen :D
Op een bepaald moment kwam ik en groepje van vijf jongens tegen van ongeveer mijn leeftijd. Ze waren op een oude elektriciteitskast aan het klimmen. Daar was ik even bang voor, maar die hebben me ook niets gedaan, dus dat is goed afgelopen.
Misschien is het allerleukste wat ik gezien heb wel die ene man met, ik veronderstel, zijn twee zoontjes. Het was volgens mij een tweeling, en ze hadden exact dezelfde kleren aan. Ik schat ze zo'n 6-7 jaar, dus het zullen jullie niet geweest zijn 😃 Ik moest wel even glimlachen, omdat ze me aan jullie deden denken.
Leuk liedje. Vroeger dacht ik dat, als je het hard genoeg wilde, je vleugels ontwikkelde. In mijn hoofd kwamen die dan tijdens de puberteit ofzo :D
Volgens mij hebben jullie dat internaat niet nodig voor jullie toekomst. Met jullie positieve ingesteldheid komen jullie vast heel ver.
No worries, even spieken kan geen kwaad (behalve op toetsen :D). Het was met de beste bedoelingen, dus dan heb je spiekrecht.
Geen apenkoppen gezien, sorry. Ik blijf alert. Als ik ze vind, bied ik ze onderdak totdat ze de weg naar jou hebben teruggevonden, want ze missen je vast.
A
Dat ben ik vergeten zeggen, maar de liedjes van RyanDan vond ik ook heel mooi. De tekst is mooi, het is rustig en de melodie doet je vanalles voelen.
Ik vind het leuk hoe jij van die betekenisvolle muziek weet, en die op de juiste momenten met anderen deelt. Het is vaak muziek waar ik nog nooit van gehoord heb, net zoals bij die van Spinvis. Die is ook heel betekenisvol.
Ik vind het leuk hoe jij van die betekenisvolle muziek weet, en die op de juiste momenten met anderen deelt. Het is vaak muziek waar ik nog nooit van gehoord heb, net zoals bij die van Spinvis. Die is ook heel betekenisvol.
A
Het zou heel fijn zijn als mensen elkaar meer begroeten. Ik woon aan de rand van een stad, en de mensen hier zijn vaak gehaast en/of slechtgezind. Dat merk ik vooral als ik terugkom uit vakantie. Ik ging vaak op vakantie naar de bergen, en als je daar gaat wandelen, is het tegen iedereen die je tegenkomt 'hello', 'bonjour' of iets anders. Dat is supergezellig, en je wordt er telkens vrolijker van. Als ik dan weer thuiskom, en ik begroet iemand op straat, kijken ze me heel naar aan. Soms trek ik me daar niets van aan, en blijf ik anderen begroeten, maar het werkt ontmoedigend als ze dat niet terugdoen.
Een keer was mijn nicht mee op vakantie, en we hadden er een spelletje van gemaakt telkens in een andere taal hallo te zeggen. Als we een wandelaar zagen aankomen, spraken we iets af als: 'Deze keer in het Turks? Of nog eens Chinees?' Dat was grappig. Jammer genoeg zijn we uit elkaar gegroeid.
Haha, mensen kijken, inderdaad leuk. Ik kan vanuit mijn kamer de ruzies zien tussen een oud vrouwtje en een man. Dat oud vrouwtje strooit broodkruimels voor de duiven vanuit haar balkonraam, en sinds de dag dat dat eens op het hoofd van die man is terechtgekomen, wat een ongelukje was, klaagt die man, die hoger in dat appartementsgebouw woont, dat er al genoeg duiven zijn in de stad en blablabla. Dat oude vrouwtje wordt zo vrolijk van die duiven, dus ik hoop dat ze ze blijft voederen.
Gisteren in het natuurgebied kwam het volgende in mij op. Ik zag wat konijntjes huppelen, met zo'n wit staartje, en toen vroeg ik me af of dat een communicatiesysteem zou kunnen zijn, bv. morse. Afhankelijk van de korte en langere huppeltjes geven ze boodschappen door. Hoe cool zou dat zijn :D
Dat zijn de soort kronkels die mijn hersenen maken. Tot nu toe is deze reactie maar wat gebabbel van mij, maar ja, het heeft iets therapeutisch, dus ik ga maar door.
Jullie opa was vroeger dj? Dat is zo cool! Mijn ene opa werkte als vakman in de bouw en mijn andere opa werkte bij een krantendrukkerij. Ze zijn jammer genoeg overleden, en waren geweldige mensen met een mooi beroep, maar een dj als opa, dat lijkt me super 🆒
Shazam, die app is onmisbaar. Als mijn telefoon vol zit, gooi ik er vanalles af, maar Shazam en de muziekapp blijven staan.
Bedankt voor je reactie (en bedankt voor het lezen van mijn vreemde bedenkingen)
Een keer was mijn nicht mee op vakantie, en we hadden er een spelletje van gemaakt telkens in een andere taal hallo te zeggen. Als we een wandelaar zagen aankomen, spraken we iets af als: 'Deze keer in het Turks? Of nog eens Chinees?' Dat was grappig. Jammer genoeg zijn we uit elkaar gegroeid.
Haha, mensen kijken, inderdaad leuk. Ik kan vanuit mijn kamer de ruzies zien tussen een oud vrouwtje en een man. Dat oud vrouwtje strooit broodkruimels voor de duiven vanuit haar balkonraam, en sinds de dag dat dat eens op het hoofd van die man is terechtgekomen, wat een ongelukje was, klaagt die man, die hoger in dat appartementsgebouw woont, dat er al genoeg duiven zijn in de stad en blablabla. Dat oude vrouwtje wordt zo vrolijk van die duiven, dus ik hoop dat ze ze blijft voederen.
Gisteren in het natuurgebied kwam het volgende in mij op. Ik zag wat konijntjes huppelen, met zo'n wit staartje, en toen vroeg ik me af of dat een communicatiesysteem zou kunnen zijn, bv. morse. Afhankelijk van de korte en langere huppeltjes geven ze boodschappen door. Hoe cool zou dat zijn :D
Dat zijn de soort kronkels die mijn hersenen maken. Tot nu toe is deze reactie maar wat gebabbel van mij, maar ja, het heeft iets therapeutisch, dus ik ga maar door.
Jullie opa was vroeger dj? Dat is zo cool! Mijn ene opa werkte als vakman in de bouw en mijn andere opa werkte bij een krantendrukkerij. Ze zijn jammer genoeg overleden, en waren geweldige mensen met een mooi beroep, maar een dj als opa, dat lijkt me super 🆒
Shazam, die app is onmisbaar. Als mijn telefoon vol zit, gooi ik er vanalles af, maar Shazam en de muziekapp blijven staan.
Bedankt voor je reactie (en bedankt voor het lezen van mijn vreemde bedenkingen)
A
Misschien even een update.
Er is een hoop gebeurd. Het komt erop neer dat ik een brief heb geschreven aan mijn moeder, met daarin hoe het écht met me gaat. Niet veel later had ze me meegesleurd naar mijn psychiater, en eigenlijk was dat een heel fijn gesprek. Dat heeft zeker geholpen, en de band met mijn moeder is ook wat beter. Nu zij weet wat er aan de hand is.
Ik was een paar dagen thuisgebleven van school. Twee dagen geleden vroeg mijn mentor na de les of het goed met me ging. Ik heb toen 'ja' gezegd, maar dat kwam er op zo'n depressieve, ongeloofwaardige manier uit, dat ik verwacht dat ze me daar nog op gaat aanspreken. Na die 'ja' ben ik de klas uitgerend.
Op zich wil ik nu minder dood, maar voel ik me wel dood vanbinnen. De laatste keer dat ik iets 'gevoeld' heb, was ongeveer een week geleden, toen ik die brief geschreven had. Toen voelde ik me heel verdrietig en depressief. Vanaf de dag daarna heb ik het gevoel alsof ik vanbinnen dood bent. Het is misschien een vreemde beschrijving, maar het lijkt of mijn ziel gestorven is, en alleen mijn verstand over is (voor zover dat verstand eerder aanwezig was). Ik voel me als een robot.
Toen ik terug op school kwam, deed die ene vriendin heel vervelend. Ze zei dat ik had moeten zeggen dat ik niet naar school ging komen (net of ik voor haar werk, en me afwezig moet melden), dat ik nooit wat voor iemand doe, een slechte vriendin ben, niets vertel, etc. Van haar moet ik alles tegen haar zeggen, maar als ik dat doe, zou ze het bij de eerstvolgende ruzie door te klas schreeuwen om mij te kwetsen.
Die dingen had ze tegen mij gezegd in de pauze. In de les daarna zat ik vooraan, en hoorde ik hoe ze achteraan tegen iedereen aan het vertellen was wat ik allemaal fout had gedaan. Ik heb het gevoel dat ik nu nog meer genegeerd wordt dan vroeger. Het is haar gelukt, nu vind iedereen haar het slachtoffer.
De les daarna zat ik weer naast haar, en deed ze alsof er niets gebeurd was. Zo gaat het altijd: mij eerst met de grond gelijkmaken en dan ineens niets meer boos zijn. Ik begin dat nogal zat te worden.
Vorig jaar had mijn moeder aangevraagd of we in verschillende klassen geplaatst konden worden, maar school heeft daar niets mee gedaan, en ons toch in dezelfde klas geplaatst. Nu gaat mijn moeder een nieuwe afspraak maken, om dat nog eens te vragen voor volgend jaar, maar ik vermoed dat school daar weer niets mee gaat doen, aangezien het ze vorig jaar ook al niet kon schelen.
Buiten die vriendin heb ik niet echt iemand op school. Ik had nog twee andere vriendinnen, maar die heeft mijn vriendin tegen mij opgezet, waardoor die mij ook stom vinden.
Nu doet die vriendin gezellig alsof er niets gebeurd is. Ik voel me niet eens verdrietig ofzo, gewoon leeg. Misschien is het beter zo, dat ik niets voel. Jammer genoeg voel ik wel dat ik daardoor ook niet meer vrolijk kan zijn. Ik vind mijn reacties hier de laatste tijd ook aan de depressieve kant.
Nog een klaagreactie van mij hier. Dit op internet gooien helpt hopelijk het wat ordelijker te maken in mijn hoofd.
Er is een hoop gebeurd. Het komt erop neer dat ik een brief heb geschreven aan mijn moeder, met daarin hoe het écht met me gaat. Niet veel later had ze me meegesleurd naar mijn psychiater, en eigenlijk was dat een heel fijn gesprek. Dat heeft zeker geholpen, en de band met mijn moeder is ook wat beter. Nu zij weet wat er aan de hand is.
Ik was een paar dagen thuisgebleven van school. Twee dagen geleden vroeg mijn mentor na de les of het goed met me ging. Ik heb toen 'ja' gezegd, maar dat kwam er op zo'n depressieve, ongeloofwaardige manier uit, dat ik verwacht dat ze me daar nog op gaat aanspreken. Na die 'ja' ben ik de klas uitgerend.
Op zich wil ik nu minder dood, maar voel ik me wel dood vanbinnen. De laatste keer dat ik iets 'gevoeld' heb, was ongeveer een week geleden, toen ik die brief geschreven had. Toen voelde ik me heel verdrietig en depressief. Vanaf de dag daarna heb ik het gevoel alsof ik vanbinnen dood bent. Het is misschien een vreemde beschrijving, maar het lijkt of mijn ziel gestorven is, en alleen mijn verstand over is (voor zover dat verstand eerder aanwezig was). Ik voel me als een robot.
Toen ik terug op school kwam, deed die ene vriendin heel vervelend. Ze zei dat ik had moeten zeggen dat ik niet naar school ging komen (net of ik voor haar werk, en me afwezig moet melden), dat ik nooit wat voor iemand doe, een slechte vriendin ben, niets vertel, etc. Van haar moet ik alles tegen haar zeggen, maar als ik dat doe, zou ze het bij de eerstvolgende ruzie door te klas schreeuwen om mij te kwetsen.
Die dingen had ze tegen mij gezegd in de pauze. In de les daarna zat ik vooraan, en hoorde ik hoe ze achteraan tegen iedereen aan het vertellen was wat ik allemaal fout had gedaan. Ik heb het gevoel dat ik nu nog meer genegeerd wordt dan vroeger. Het is haar gelukt, nu vind iedereen haar het slachtoffer.
De les daarna zat ik weer naast haar, en deed ze alsof er niets gebeurd was. Zo gaat het altijd: mij eerst met de grond gelijkmaken en dan ineens niets meer boos zijn. Ik begin dat nogal zat te worden.
Vorig jaar had mijn moeder aangevraagd of we in verschillende klassen geplaatst konden worden, maar school heeft daar niets mee gedaan, en ons toch in dezelfde klas geplaatst. Nu gaat mijn moeder een nieuwe afspraak maken, om dat nog eens te vragen voor volgend jaar, maar ik vermoed dat school daar weer niets mee gaat doen, aangezien het ze vorig jaar ook al niet kon schelen.
Buiten die vriendin heb ik niet echt iemand op school. Ik had nog twee andere vriendinnen, maar die heeft mijn vriendin tegen mij opgezet, waardoor die mij ook stom vinden.
Nu doet die vriendin gezellig alsof er niets gebeurd is. Ik voel me niet eens verdrietig ofzo, gewoon leeg. Misschien is het beter zo, dat ik niets voel. Jammer genoeg voel ik wel dat ik daardoor ook niet meer vrolijk kan zijn. Ik vind mijn reacties hier de laatste tijd ook aan de depressieve kant.
Nog een klaagreactie van mij hier. Dit op internet gooien helpt hopelijk het wat ordelijker te maken in mijn hoofd.
A
@Pin, bedankt voor je superlieve reactie 🙂 alleen al de vijf emoji's hebben me opgevrolijkt.
Ik ben bang dat ik nog meer ga verliezen van mijn "menselijkheid". Nu is mijn gevoel weg, straks mijn medelijden, en dan word ik een of ander monster dat anderen pijn doet. Als het zo gaat, neem ik liever mijn eigen leven, zodat ik niemand pijn doe.
Ik ga sinds kort vaker wandelen. Iets wat ik ervaar is dat, als ik uit school kom, ik zo geïrriteerd, boos en verdrietig ben, dat het voelt alsof mijn hersenen maar voor 30% werken. Als ik ga wandelen, voelt het na die wandeling of mijn hersenen "opgeladen" zijn, en ze weer voor 80% werken. Ik voel me altijd dommer na school, haha.
Als ik jou in mijn leven zou hebben, zou ik jou ook koesteren. Ondanks de depressie zijn je reacties sterk, bemoedigend, vrolijk, betekenisvol, er zit humor in, alles. Jij verdient een standbeeld (laten we beginnen met een virtual hug). Als ik één of ander Japans ritueel tegenkom dat depressies kan doen verdwijnen, laat ik het weten.
Die scheiding. Mijn moeder is vastberaden, mijn vader zit er maar wat bij. Mijn moeder doet in alle enthousiasme dingen naar het containerpark voor 'de nieuwe start', en mijn vader komt altijd met zijn klassieke 'Dat ruim ik volgende week wel op.'
Slapen, ja, dat is inderdaad een fijn moment. Om een of andere reden word ik altijd wakker om 4 uur 's ochtends, en blijf ik soms wel twee uur wakker liggen. Echt vervelend is dat. Ik probeer van die ademhalingsoefeningen, maar die worden altijd onderbroken door gedachten die door mijn hoofd razen. Het zijn waarschijnlijk die gedachten die mij wakker houden.
Nogmaals bedankt voor je reactie 🙂 Nog een virtual hug
Zo'n tomtom, haha, die dingen lijken me leuk. Ik moest eerst opzoeken wat het was (zo vervreemd van de wereld ben ik). Zo eentje wil ik ook wel. Neem ik die mee naar school, en als ik thuiskom, zegt 'ie: 'Goed zo! Zie je wel dat je het kunt!'
Ik ben bang dat ik nog meer ga verliezen van mijn "menselijkheid". Nu is mijn gevoel weg, straks mijn medelijden, en dan word ik een of ander monster dat anderen pijn doet. Als het zo gaat, neem ik liever mijn eigen leven, zodat ik niemand pijn doe.
Ik ga sinds kort vaker wandelen. Iets wat ik ervaar is dat, als ik uit school kom, ik zo geïrriteerd, boos en verdrietig ben, dat het voelt alsof mijn hersenen maar voor 30% werken. Als ik ga wandelen, voelt het na die wandeling of mijn hersenen "opgeladen" zijn, en ze weer voor 80% werken. Ik voel me altijd dommer na school, haha.
Als ik jou in mijn leven zou hebben, zou ik jou ook koesteren. Ondanks de depressie zijn je reacties sterk, bemoedigend, vrolijk, betekenisvol, er zit humor in, alles. Jij verdient een standbeeld (laten we beginnen met een virtual hug). Als ik één of ander Japans ritueel tegenkom dat depressies kan doen verdwijnen, laat ik het weten.
Die scheiding. Mijn moeder is vastberaden, mijn vader zit er maar wat bij. Mijn moeder doet in alle enthousiasme dingen naar het containerpark voor 'de nieuwe start', en mijn vader komt altijd met zijn klassieke 'Dat ruim ik volgende week wel op.'
Slapen, ja, dat is inderdaad een fijn moment. Om een of andere reden word ik altijd wakker om 4 uur 's ochtends, en blijf ik soms wel twee uur wakker liggen. Echt vervelend is dat. Ik probeer van die ademhalingsoefeningen, maar die worden altijd onderbroken door gedachten die door mijn hoofd razen. Het zijn waarschijnlijk die gedachten die mij wakker houden.
Nogmaals bedankt voor je reactie 🙂 Nog een virtual hug
Zo'n tomtom, haha, die dingen lijken me leuk. Ik moest eerst opzoeken wat het was (zo vervreemd van de wereld ben ik). Zo eentje wil ik ook wel. Neem ik die mee naar school, en als ik thuiskom, zegt 'ie: 'Goed zo! Zie je wel dat je het kunt!'
A
Er zijn nog meer lieve en leuke reacties bijgekomen. Die hebben me heel erg opgevrolijkt :)
Goed nieuws: vandaag heb ik weer een soort van gevoel gehad. Het was een steek van verdriet, niet zo fijn op zich, maar wel een teken dat ik vanbinnen niet dood ben. Het was nogal vervelend op school, niemand praatte tegen me, op straat uitgescholden door wat random personen van een andere school, niet gezellig. Tijdens de laatste les kreeg ik dat diepe verdrietige gevoel, dus dat is hopelijk al iets van gevoel dat terugkomt.
@Pin, dat van mijn hersenen die voor een bepaald procent werken, was eerder een manier om het gevoel te beschrijven, dan echt iets wat is. Op school hoor ik gemiddeld vijf keer per dag het woord 'autist' als scheldwoord, leraren geven ons groepswerk alsof wij dat leuk vinden (de rest van de klas vindt dat wel leuk denk ik, maar ik niet, omdat ik vaak alles moet doen), en zo zijn er nog ergernissen en frustraties die school minder leuk maken.
Het zijn vooral Japanse dingen die in mijn hersenen blijven hangen, vandaar dat ik daar sneller iets zou vinden. Dan lees ik één keer hoe je thee moet zetten volgens een Japans ritueel, en blijft dat in mijn hersenen hangen, maar Duitse of Franse woordjes willen er niet in 😃
Hoe ik me voel bij de scheiding, ik zal even nadenken. Eerlijk gezegd was ik dat een beetje 'uit het oog verloren', door mijn eigen problemen. Hoe grof is dat, dat ik die scheiding zomaar vergeet.
Ik zal eens proberen na te denken hoe ik me erbij voel. Misschien minder nadenken, en meer voelen.
Bedankt voor je leuke, vrolijke en lieve reactie, inclusief de emoji's met leuke boodschappen 🙂
Hier nog een knuffel: (heb je hem gevoeld? :8)
@Asy Silivana, het liefst een standbeeld voor alle forumgebruikers die elkaar hier helpen. Zo'n standbeeld dat je knuffels kan geven, net zoals bij bomen. Al van boomknuffelen gehoord? Hier staat er meer over: http://www.arianebauwens.be/blog-artikels/de-magie-van-boomknuffelen/
Een stukje van op de site: 'Het is reeds wetenschappelijk aangewezen dat bomen een positief effect hebben op depressie, concentratie problemen en het wegnemen van hoofdpijn.'
Allen naar het bos.
Bedankt voor de ademhalingsoefening. Ik denk dat we die eens op school hadden geleerd in een bepaalde les. Bij mij werkte het niet, maar dat kan ook gelegen hebben aan een paar personen die telkens in de lach schoten.
Steeds tegelijk online? Geen idee. Misschien een magische kracht, misschien toeval. Waarschijnlijk dat laatste :D
Bedankt voor je reactie 🙂 Ook een knuffel voor jou
@M en Ms, jij teveel met jezelf bezig? Toen je aan het helpen was met het schoolproject van vrienden, bij de voorbereidingen voor het Ereveld, of nee, wanneer je vrijwillig helpt op begraafplaatsen. Jij te veel met jezelf bezig, ik denk het niet :)
Er is een Japans ritueel, genaamd Kaizen. Dat houdt in dat je per dag één minuut iets doet waarvan je een goede gewoonte wilt maken. Als je bv. wilt beginnen met mediteren of yoga, begin je met één minuut per dag. Meteen je goal op dertig minuten per dag zetten heeft geen zin, aangezien de kans dan groot is dat je het dan niet volhoudt.
Kaizen betekent letterlijk 'verbetering'. Als er iets is wat je een gewoonte wilt maken, kan je deze methode toepassen. Misschien moet ik vanaf nu elke dag één minuut bomen gaan knuffelen.
https://sushiculture.wordpress.com/2016/05/10/kaizen-the-one-minute-principle/
(de naam van die site ook: sushiculture :D)
Ik ben blij dat mijn random Japanse toevoegingen jou, en hopelijk nog anderen, helpen, of even kunnen doen lachen. Daar doen we het voor :)
Ik was voor de grap naar moppen over Japan gaan zoeken, blijkt dat, toch voor degene die ik tegengekomen ben, die allemaal mega racistisch zijn. Die laten we hier maar even weg 😃 (ik moet wel toegeven dat ik met sommige gelachen heb, maar eigenlijk waren ze best beledigend)
Jammer dat veel meisjes rond jullie bijbedoelingen hadden. Ze zijn niet allemaal zo. Ik schrik ook vaak van uitspraken die meisjes doen over andere meisjes, of over jongens. Ze kunnen echt gemene dingen zeggen.
Er zijn zeker meisjes en jongens zonder bijbedoelingen. Jullie zus bijvoorbeeld, zij lijkt mij een lief, vriendelijk meisje.
Wij hadden eens een les waarin we opdrachten kregen, en iemand had de opdracht: 'Vertel over een nare ervaring uit je kindertijd.' Die persoon had een nogal heftig verhaal verteld, en ik (die altijd zwijgt) begin een heel ding over dat dat geen ok situatie was, dat hij zijn ouders erover moest vertellen, dat ze op school hem kunnen helpen, enz. Ik had bijna gezegd dat hij bij de KinderTelefoon terecht kon, maar dat leek me nogal "risicovol". Wat bleek dan, zijn opdracht was niet: 'Vertel over een nare ervaring uit je kindertijd', maar 'Verzin een heftig verhaal, en laat het zo geloofwaardig mogelijk overkomen.' Die klas met mij lachen natuurlijk. Die persoon had het wel goed gespeeld, want ik was er helemaal ingelopen.
Trouwens, ik had onlangs nieuwe schoenen gekocht, die heel erg af blijken te wijken van de nieuwe trends. Daar had ik van die vriendin ook commentaar op gekregen, maar jammer hoor, ik vind die schoenen mooi en ga ze aandoen tot ze versleten zijn.
(Zijn wel de schoenen waar ik blaren van heb gekregen, maar goed.)
Ik heb even opgezocht wie Paris Hilton was (kende de naam, maar wist niet wat ze doet). Haar huisdieren, die chiwawa's, hebben een Instagramaccount. Ik hoop dat die hondjes genoeg beweging krijgen en kunnen spelen, en niet de hele tijd in handtassen worden gepropt.
Jouw reactie heeft me zeker een hart onder de riem gestoken. Je bent altijd zo lief in de dingen die je zegt. Jouw gevoel van humor vind ik ook fijn.
'Ik ga er nu maar een eind aan breien, terwijl ik helemaal niet echt kan breien, want ja, het verhaal wordt steeds maar langer en jij moet (nou ja, je moet niets van mij, behalve jezelf zijn en blijven) die “onzin” maar allemaal weer lezen.'
Jouw reacties zijn niet te omschrijven als "onzin". De dubbele aanhalingstekens maken het niet goed. Jouw reacties zijn lief, nuttig, vrolijk, en steunend.
O ja, voor als je wilt leren breien: https://www.youtube.com/watch?v=xe46WHfO-H0
Bedankt voor je reactie 🙂 High five en hugs aan iedereen rond je, en nog een extra high five en hugs voor jou :)
@Pin, haha, nog even over die empathie. Toen ik vorige week bij die last-minute afspraak bij mijn psychiater zat, zaten we daar rond de middag, en ik vermoedde dat ik zijn lunchpauze daarmee 'afgepakt' had. Daarom had ik een flesje water een een koekje meegenomen. Hij is in de lach geschoten toen ik dat bovenhaalde, en zei: 'En dan zijn er die beweren dat autisten geen empathie hebben.' Haha, heb ik het tegendeel bewezen. Ik had bijna gezegd dat ik iemand met autisme "kende", en dat dat een van de personen met de meeste empathie was die ik kende, maar dat heb ik toch maar voor mezelf gehouden, anders had ik moeten uitleggen vanwaar ik jou kende :D
Allemaal heel, heel erg bedankt voor jullie lieve reacties 🙂 Ze hebben me zo opgevrolijkt en nieuwe energie gegeven. Nog een knuffel 🙂
Goed nieuws: vandaag heb ik weer een soort van gevoel gehad. Het was een steek van verdriet, niet zo fijn op zich, maar wel een teken dat ik vanbinnen niet dood ben. Het was nogal vervelend op school, niemand praatte tegen me, op straat uitgescholden door wat random personen van een andere school, niet gezellig. Tijdens de laatste les kreeg ik dat diepe verdrietige gevoel, dus dat is hopelijk al iets van gevoel dat terugkomt.
@Pin, dat van mijn hersenen die voor een bepaald procent werken, was eerder een manier om het gevoel te beschrijven, dan echt iets wat is. Op school hoor ik gemiddeld vijf keer per dag het woord 'autist' als scheldwoord, leraren geven ons groepswerk alsof wij dat leuk vinden (de rest van de klas vindt dat wel leuk denk ik, maar ik niet, omdat ik vaak alles moet doen), en zo zijn er nog ergernissen en frustraties die school minder leuk maken.
Het zijn vooral Japanse dingen die in mijn hersenen blijven hangen, vandaar dat ik daar sneller iets zou vinden. Dan lees ik één keer hoe je thee moet zetten volgens een Japans ritueel, en blijft dat in mijn hersenen hangen, maar Duitse of Franse woordjes willen er niet in 😃
Hoe ik me voel bij de scheiding, ik zal even nadenken. Eerlijk gezegd was ik dat een beetje 'uit het oog verloren', door mijn eigen problemen. Hoe grof is dat, dat ik die scheiding zomaar vergeet.
Ik zal eens proberen na te denken hoe ik me erbij voel. Misschien minder nadenken, en meer voelen.
Bedankt voor je leuke, vrolijke en lieve reactie, inclusief de emoji's met leuke boodschappen 🙂
Hier nog een knuffel: (heb je hem gevoeld? :8)
@Asy Silivana, het liefst een standbeeld voor alle forumgebruikers die elkaar hier helpen. Zo'n standbeeld dat je knuffels kan geven, net zoals bij bomen. Al van boomknuffelen gehoord? Hier staat er meer over: http://www.arianebauwens.be/blog-artikels/de-magie-van-boomknuffelen/
Een stukje van op de site: 'Het is reeds wetenschappelijk aangewezen dat bomen een positief effect hebben op depressie, concentratie problemen en het wegnemen van hoofdpijn.'
Allen naar het bos.
Bedankt voor de ademhalingsoefening. Ik denk dat we die eens op school hadden geleerd in een bepaalde les. Bij mij werkte het niet, maar dat kan ook gelegen hebben aan een paar personen die telkens in de lach schoten.
Steeds tegelijk online? Geen idee. Misschien een magische kracht, misschien toeval. Waarschijnlijk dat laatste :D
Bedankt voor je reactie 🙂 Ook een knuffel voor jou
@M en Ms, jij teveel met jezelf bezig? Toen je aan het helpen was met het schoolproject van vrienden, bij de voorbereidingen voor het Ereveld, of nee, wanneer je vrijwillig helpt op begraafplaatsen. Jij te veel met jezelf bezig, ik denk het niet :)
Er is een Japans ritueel, genaamd Kaizen. Dat houdt in dat je per dag één minuut iets doet waarvan je een goede gewoonte wilt maken. Als je bv. wilt beginnen met mediteren of yoga, begin je met één minuut per dag. Meteen je goal op dertig minuten per dag zetten heeft geen zin, aangezien de kans dan groot is dat je het dan niet volhoudt.
Kaizen betekent letterlijk 'verbetering'. Als er iets is wat je een gewoonte wilt maken, kan je deze methode toepassen. Misschien moet ik vanaf nu elke dag één minuut bomen gaan knuffelen.
https://sushiculture.wordpress.com/2016/05/10/kaizen-the-one-minute-principle/
(de naam van die site ook: sushiculture :D)
Ik ben blij dat mijn random Japanse toevoegingen jou, en hopelijk nog anderen, helpen, of even kunnen doen lachen. Daar doen we het voor :)
Ik was voor de grap naar moppen over Japan gaan zoeken, blijkt dat, toch voor degene die ik tegengekomen ben, die allemaal mega racistisch zijn. Die laten we hier maar even weg 😃 (ik moet wel toegeven dat ik met sommige gelachen heb, maar eigenlijk waren ze best beledigend)
Jammer dat veel meisjes rond jullie bijbedoelingen hadden. Ze zijn niet allemaal zo. Ik schrik ook vaak van uitspraken die meisjes doen over andere meisjes, of over jongens. Ze kunnen echt gemene dingen zeggen.
Er zijn zeker meisjes en jongens zonder bijbedoelingen. Jullie zus bijvoorbeeld, zij lijkt mij een lief, vriendelijk meisje.
Wij hadden eens een les waarin we opdrachten kregen, en iemand had de opdracht: 'Vertel over een nare ervaring uit je kindertijd.' Die persoon had een nogal heftig verhaal verteld, en ik (die altijd zwijgt) begin een heel ding over dat dat geen ok situatie was, dat hij zijn ouders erover moest vertellen, dat ze op school hem kunnen helpen, enz. Ik had bijna gezegd dat hij bij de KinderTelefoon terecht kon, maar dat leek me nogal "risicovol". Wat bleek dan, zijn opdracht was niet: 'Vertel over een nare ervaring uit je kindertijd', maar 'Verzin een heftig verhaal, en laat het zo geloofwaardig mogelijk overkomen.' Die klas met mij lachen natuurlijk. Die persoon had het wel goed gespeeld, want ik was er helemaal ingelopen.
Trouwens, ik had onlangs nieuwe schoenen gekocht, die heel erg af blijken te wijken van de nieuwe trends. Daar had ik van die vriendin ook commentaar op gekregen, maar jammer hoor, ik vind die schoenen mooi en ga ze aandoen tot ze versleten zijn.
(Zijn wel de schoenen waar ik blaren van heb gekregen, maar goed.)
Ik heb even opgezocht wie Paris Hilton was (kende de naam, maar wist niet wat ze doet). Haar huisdieren, die chiwawa's, hebben een Instagramaccount. Ik hoop dat die hondjes genoeg beweging krijgen en kunnen spelen, en niet de hele tijd in handtassen worden gepropt.
Jouw reactie heeft me zeker een hart onder de riem gestoken. Je bent altijd zo lief in de dingen die je zegt. Jouw gevoel van humor vind ik ook fijn.
'Ik ga er nu maar een eind aan breien, terwijl ik helemaal niet echt kan breien, want ja, het verhaal wordt steeds maar langer en jij moet (nou ja, je moet niets van mij, behalve jezelf zijn en blijven) die “onzin” maar allemaal weer lezen.'
Jouw reacties zijn niet te omschrijven als "onzin". De dubbele aanhalingstekens maken het niet goed. Jouw reacties zijn lief, nuttig, vrolijk, en steunend.
O ja, voor als je wilt leren breien: https://www.youtube.com/watch?v=xe46WHfO-H0
Bedankt voor je reactie 🙂 High five en hugs aan iedereen rond je, en nog een extra high five en hugs voor jou :)
@Pin, haha, nog even over die empathie. Toen ik vorige week bij die last-minute afspraak bij mijn psychiater zat, zaten we daar rond de middag, en ik vermoedde dat ik zijn lunchpauze daarmee 'afgepakt' had. Daarom had ik een flesje water een een koekje meegenomen. Hij is in de lach geschoten toen ik dat bovenhaalde, en zei: 'En dan zijn er die beweren dat autisten geen empathie hebben.' Haha, heb ik het tegendeel bewezen. Ik had bijna gezegd dat ik iemand met autisme "kende", en dat dat een van de personen met de meeste empathie was die ik kende, maar dat heb ik toch maar voor mezelf gehouden, anders had ik moeten uitleggen vanwaar ik jou kende :D
Allemaal heel, heel erg bedankt voor jullie lieve reacties 🙂 Ze hebben me zo opgevrolijkt en nieuwe energie gegeven. Nog een knuffel 🙂
A
@Asy Silivana, ik ben ervan overtuigd dat er een boom is die bereid is jouw depressie over te nemen. Je kan beginnen met een boswandeling, misschien kom je daar de juiste boom tegen.
Kaizen niet voor alles 😃 het is vooral bedoeld om gewoonten op te pikken, zodat je die later kan uitbreiden.
Bedankt voor de tip van de filmpjes. Ik zal eens kijken of ik een rustige stem vind die ik niet te eng vind klinken, want dat heb ik wel eens met van die "hypnotiserende" stemmen :D
Vervelend, die personen die vragen waarom je zo depressief kijkt. Zij lijken het woord depressief te gebruiken in de zin van 'niet vrolijk'. Ze lijken de zwaarte van het woord niet door te hebben.
Liefst wel gevoel, maar zonder dat verdriet daar één van is. Weet je wat je verdrietig maakt?
In ieder geval: probeer te genieten van je vakantie. Nu heb je vakantie, geen school. In het 'nu' leven is de boodschap.
Ik vind trends vaak niet mooi. Het ding is dat ik nooit opmerkingen maak over iemands kleding, maar dat anderen dat wel bij mij doen. Waarom laat iedereen elkaar niet gewoon dragen wat de ander wil?
Zijn knuffels je ding niet? Dan zullen we het op de Japanse manier doen. Japanners houden in het algemeen niet van lichamelijk contact, en maken een buiging. Bij deze, een bedankbuiging voor jou. Ik hoop dat je dat fijner vindt :)
De knuffels golden inderdaad ook voor jou, maar als je ze niet fijn vindt, zoeken we wel een alternatief :)
Ik heb hier zeker wat aan. Jij hebt heel nuttige dingen getypt hoor 🙂 Wat meer geloven in je eigen kunnen is hier wel op zijn plaats.
Kaizen niet voor alles 😃 het is vooral bedoeld om gewoonten op te pikken, zodat je die later kan uitbreiden.
Bedankt voor de tip van de filmpjes. Ik zal eens kijken of ik een rustige stem vind die ik niet te eng vind klinken, want dat heb ik wel eens met van die "hypnotiserende" stemmen :D
Vervelend, die personen die vragen waarom je zo depressief kijkt. Zij lijken het woord depressief te gebruiken in de zin van 'niet vrolijk'. Ze lijken de zwaarte van het woord niet door te hebben.
Liefst wel gevoel, maar zonder dat verdriet daar één van is. Weet je wat je verdrietig maakt?
In ieder geval: probeer te genieten van je vakantie. Nu heb je vakantie, geen school. In het 'nu' leven is de boodschap.
Ik vind trends vaak niet mooi. Het ding is dat ik nooit opmerkingen maak over iemands kleding, maar dat anderen dat wel bij mij doen. Waarom laat iedereen elkaar niet gewoon dragen wat de ander wil?
Zijn knuffels je ding niet? Dan zullen we het op de Japanse manier doen. Japanners houden in het algemeen niet van lichamelijk contact, en maken een buiging. Bij deze, een bedankbuiging voor jou. Ik hoop dat je dat fijner vindt :)
De knuffels golden inderdaad ook voor jou, maar als je ze niet fijn vindt, zoeken we wel een alternatief :)
Ik heb hier zeker wat aan. Jij hebt heel nuttige dingen getypt hoor 🙂 Wat meer geloven in je eigen kunnen is hier wel op zijn plaats.
A
@Asy Silivana, in jezelf geloven is soms moeilijk. Soms zit je zo diep dat je niet meer ziet wat voor goed persoon je bent.
Je hebt nog drie dagen. Daar kan je nog veel van maken. Je kan je dag indelen in stukjes: stukjes voor school, stukjes voor ontspanning. Het kan helpen een schema te maken. Als je planning op papier staat, ben je sneller geneigd je eraan te houden. Een evenwicht dat voor mij werkt is een uur studeren, gevolgd door tien minuten ontspanning.
Als je je best doet, mag te tevreden zijn. Ik vind het sterk van je dat je, ondanks je depressie, nog steeds met school bezig bent. Het is wel belangrijk dat je jezelf niet verliest in het schoolwerk. Jij bent veel belangrijker dan een verslag voor Nederlands of een toets wiskunde. School lukt beter als je goed in je vel zit. Het kan nuttig zijn daar eerst op te focussen.
Van mij krijg je nog een buiging als bedankje, en alvast een knuffel, die je kan bewaren tot je hem nodig hebt :)
https://en.wikipedia.org/wiki/General_Sherman_%28tree%29
General Sherman is de grootste boom op aarde. Je moet ervoor naar Californië.
De grootte van de boom is niet van belang. Het is eerder het gevoel dat je erbij hebt. (ga ik zitten filosoferen over bomen)
Een ritueel dat jou zou kunnen helpen is dat van Bonsai. Het is de Japanse kunst van het kweken van bomen in potten, en ze in een bepaalde manier laten groeien. Misschien is een plantje verzorgen iets dat jou rust brengt? Dat plantje kan staan voor je mentale gezondheid, en goed voor dat plantje zorgen, kan staan voor het goed verzorgen van je mentale (en fysieke) gezondheid.
(Kleine disclaimer: laat je niet ontmoedigen als dat plantje dood zou gaan. Sommige plantjes leven niet lang, dus als je er eentje wilt om voor een langere tijd te houden, kan het nuttig zijn eerst research te doen naar het soort plantje.)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bonsai
Je hebt nog drie dagen. Daar kan je nog veel van maken. Je kan je dag indelen in stukjes: stukjes voor school, stukjes voor ontspanning. Het kan helpen een schema te maken. Als je planning op papier staat, ben je sneller geneigd je eraan te houden. Een evenwicht dat voor mij werkt is een uur studeren, gevolgd door tien minuten ontspanning.
Als je je best doet, mag te tevreden zijn. Ik vind het sterk van je dat je, ondanks je depressie, nog steeds met school bezig bent. Het is wel belangrijk dat je jezelf niet verliest in het schoolwerk. Jij bent veel belangrijker dan een verslag voor Nederlands of een toets wiskunde. School lukt beter als je goed in je vel zit. Het kan nuttig zijn daar eerst op te focussen.
Van mij krijg je nog een buiging als bedankje, en alvast een knuffel, die je kan bewaren tot je hem nodig hebt :)
https://en.wikipedia.org/wiki/General_Sherman_%28tree%29
General Sherman is de grootste boom op aarde. Je moet ervoor naar Californië.
De grootte van de boom is niet van belang. Het is eerder het gevoel dat je erbij hebt. (ga ik zitten filosoferen over bomen)
Een ritueel dat jou zou kunnen helpen is dat van Bonsai. Het is de Japanse kunst van het kweken van bomen in potten, en ze in een bepaalde manier laten groeien. Misschien is een plantje verzorgen iets dat jou rust brengt? Dat plantje kan staan voor je mentale gezondheid, en goed voor dat plantje zorgen, kan staan voor het goed verzorgen van je mentale (en fysieke) gezondheid.
(Kleine disclaimer: laat je niet ontmoedigen als dat plantje dood zou gaan. Sommige plantjes leven niet lang, dus als je er eentje wilt om voor een langere tijd te houden, kan het nuttig zijn eerst research te doen naar het soort plantje.)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Bonsai
A
De reacties hier vrolijken me altijd op. Bij deze alvast een bedanktknuffel of -buiging :D
Argh, vandaag weer wat frustratie. Ik probeer elke ochtend tegen wat personen 'goeiemorgen' te zeggen, om vriendelijk te zijn. Er is niet echt iemand die spontaan 'goeiemorgen' tegen mij zegt, maar ok.
Ik stond deze ochtend naast die vriendin, en een paar van mijn klas komen langs, en zeggen allemaal: 'Goedemorgen 'naam van die vriendin'!', en tegen mij niets. Wat doe ik nu nog niet goed dat ze mij zo negeren? Ik weet het ook niet meer hoor.
Soms heb ik dat ik in mijn eigen wereldje zit. Mijn psychiater zegt dat ik daarmee moet oppassen, dat ik de wereld rond me niet vergeet. De laatste keer dat ik daar was had ik een T-shirt aangedaan met daarop 'I live in my own universe' ofzoiets geschreven. Ik heb een nogal koppige humor, vandaar.
@Pin
Bedankt voor je hersenfunfact 🙂 Knuffel goed ontvangen trouwens, was fijn :)
Eerst tomtom, nu fiep. Weer een nieuw woord bijgeleerd, dankjewel :)
Ben blij dat dat Instagramaccount van de hond je kon doen lachen. Ik heb even rondgezocht naar andere grappige Instagramaccounts, en ben dat van 'miserable_men' tegengekomen. Op dat account vind je allemaal foto's van mannen die door hun partner zijn meegesleurd om te gaan shoppen, en doodverveeld zitten te wachten in een winkel. Die vond ik zo random dat het me kon doen lachen. Ik hoop dat dat bij jou (en anderen die dit lezen) hetzelfde effect heeft.
'Stiekem zijn Japanners een stel autisten.' Haha, soms lijkt het daar wel op, met hun strikte regeltjes, niet zo'n fan van aanraking en menselijk contact, moeite met oogcontact (of is dat alleen ik?).
@Asy Silivana
Wat dacht je van vetplantjes? Je hebt er zonder stekels, en sommige zien er best grappig uit. Ik heb er een paar, waaronder één in de vorm van een hartje (waarschijnlijk is dat DNA keihard gemanipuleerd, maar ja). Die heb ik al ongeveer een jaar en een half, en ze leven nog. Ik vergeet ze altijd water te geven. Arme plantjes.
Misschien zijn planten jullie ding niet. In Japan heb je zogenaamde zentuinen. Je kan van die hele kleine mini-zentuindingen kopen, waarin je met een klein harkje zelf patronen kan maken. Misschien is dat iets dat jullie tot rust brengt? Met dat harkje kan je patronen maken die je gevoelens uitdrukken, bv. grillige lijnen bij stress, en vloeiendere lijnen voor wanneer je ontspannen bent.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Japanse_rotstuin
Ik ben losgeslagen met mijn Japangerelateerde dingen.
Net van @Pin geleerd: met bomen kan je muziek maken, eventueel door de geheime krachten. Ik hoop dat je een fijne boom vindt, en je depressie, samen met alle stress, de boom in.
Vervelend hé, gecommandeerd worden bij groepswerk. En dan nog naar je hoofd krijgen dat zij zogezegd meer doen.
Het is niet dat iets klein is, dat het niet mooi kan zijn. Vorig jaar was ik in een museum, waar ze een gedeelte over, jawel, Japan hadden. Eén van de dingen die ik daar het mooist vond waren hele kleine beeldjes, ongeveer 4 centimeter groot, van telkens twee dieren, waarschijnlijk een koppel. Dat straalde naar mijn gevoel romantiek uit. Die beeldjes waren zo schattig, ook al waren ze zo klein. Zoiets klein kan emotie verwoorden. Een klein Bonsai-boompje kan dat dus ook.
Het leuke aan die Bonsai-boompjes is dat je er veel werk aan hebt (als je dat een fijne bezigheid vind). Je kan ze in bepaalde vormen laten groeien door ze op een bepaalde manier bij te knippen. Hoe dat moet weet ik niet, het schijnt best ingewikkeld te zijn, maar volgens mij werkt het wel ontspannend.
Wie weet komen we elkaar tegen in Japan. Dan beseffen we het niet, tot jij begint over een vreemd meisje dat je online kende, die het steeds over planten en Japandingen had.
Japanners zijn heel beleefd, gastvrij en behulpzaam (er zijn altijd uitzonderingen, maar de meeste zijn goed). Ik hoor wel eens van die verhalen dat een toerist in een winkel de weg gaat vragen, en dat vijf werknemers hun werk laten vallen, om met de toerist een paar straten mee te lopen, om die op weg te helpen.
Inderdaad ook prachtige natuur. Het was net Sakuraseizoen. Dan staan al die kersenbloesems in bloei. Echt prachtig, als ik de beelden op Youtube mag geloven.
Hier dingen neerschrijven maakt mij vrolijk. Overdag moet ik vaak zwijgen, en als ik hier begin te typen, komt er vanalles uit. Als jij blij wordt of je beter gaat voelen van schrijven, kan je dat hier gezellig doen. Daar is dit forum voor.
Blijkbaar heb je bij dat buigen verschillende soorten. Voor je baas bijvoorbeeld moet je dieper buigen dan voor een vriend. Ik weet niet goed welke buiging hier te doen, aangezien ik heel dankbaar ben voor jullie advies en reacties, maar het ook niet te formeel wil maken.
We zullen er een buiging en hug voor ons virtueel standbeeld van maken.
Argh, vandaag weer wat frustratie. Ik probeer elke ochtend tegen wat personen 'goeiemorgen' te zeggen, om vriendelijk te zijn. Er is niet echt iemand die spontaan 'goeiemorgen' tegen mij zegt, maar ok.
Ik stond deze ochtend naast die vriendin, en een paar van mijn klas komen langs, en zeggen allemaal: 'Goedemorgen 'naam van die vriendin'!', en tegen mij niets. Wat doe ik nu nog niet goed dat ze mij zo negeren? Ik weet het ook niet meer hoor.
Soms heb ik dat ik in mijn eigen wereldje zit. Mijn psychiater zegt dat ik daarmee moet oppassen, dat ik de wereld rond me niet vergeet. De laatste keer dat ik daar was had ik een T-shirt aangedaan met daarop 'I live in my own universe' ofzoiets geschreven. Ik heb een nogal koppige humor, vandaar.
@Pin
Bedankt voor je hersenfunfact 🙂 Knuffel goed ontvangen trouwens, was fijn :)
Eerst tomtom, nu fiep. Weer een nieuw woord bijgeleerd, dankjewel :)
Ben blij dat dat Instagramaccount van de hond je kon doen lachen. Ik heb even rondgezocht naar andere grappige Instagramaccounts, en ben dat van 'miserable_men' tegengekomen. Op dat account vind je allemaal foto's van mannen die door hun partner zijn meegesleurd om te gaan shoppen, en doodverveeld zitten te wachten in een winkel. Die vond ik zo random dat het me kon doen lachen. Ik hoop dat dat bij jou (en anderen die dit lezen) hetzelfde effect heeft.
'Stiekem zijn Japanners een stel autisten.' Haha, soms lijkt het daar wel op, met hun strikte regeltjes, niet zo'n fan van aanraking en menselijk contact, moeite met oogcontact (of is dat alleen ik?).
@Asy Silivana
Wat dacht je van vetplantjes? Je hebt er zonder stekels, en sommige zien er best grappig uit. Ik heb er een paar, waaronder één in de vorm van een hartje (waarschijnlijk is dat DNA keihard gemanipuleerd, maar ja). Die heb ik al ongeveer een jaar en een half, en ze leven nog. Ik vergeet ze altijd water te geven. Arme plantjes.
Misschien zijn planten jullie ding niet. In Japan heb je zogenaamde zentuinen. Je kan van die hele kleine mini-zentuindingen kopen, waarin je met een klein harkje zelf patronen kan maken. Misschien is dat iets dat jullie tot rust brengt? Met dat harkje kan je patronen maken die je gevoelens uitdrukken, bv. grillige lijnen bij stress, en vloeiendere lijnen voor wanneer je ontspannen bent.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Japanse_rotstuin
Ik ben losgeslagen met mijn Japangerelateerde dingen.
Net van @Pin geleerd: met bomen kan je muziek maken, eventueel door de geheime krachten. Ik hoop dat je een fijne boom vindt, en je depressie, samen met alle stress, de boom in.
Vervelend hé, gecommandeerd worden bij groepswerk. En dan nog naar je hoofd krijgen dat zij zogezegd meer doen.
Het is niet dat iets klein is, dat het niet mooi kan zijn. Vorig jaar was ik in een museum, waar ze een gedeelte over, jawel, Japan hadden. Eén van de dingen die ik daar het mooist vond waren hele kleine beeldjes, ongeveer 4 centimeter groot, van telkens twee dieren, waarschijnlijk een koppel. Dat straalde naar mijn gevoel romantiek uit. Die beeldjes waren zo schattig, ook al waren ze zo klein. Zoiets klein kan emotie verwoorden. Een klein Bonsai-boompje kan dat dus ook.
Het leuke aan die Bonsai-boompjes is dat je er veel werk aan hebt (als je dat een fijne bezigheid vind). Je kan ze in bepaalde vormen laten groeien door ze op een bepaalde manier bij te knippen. Hoe dat moet weet ik niet, het schijnt best ingewikkeld te zijn, maar volgens mij werkt het wel ontspannend.
Wie weet komen we elkaar tegen in Japan. Dan beseffen we het niet, tot jij begint over een vreemd meisje dat je online kende, die het steeds over planten en Japandingen had.
Japanners zijn heel beleefd, gastvrij en behulpzaam (er zijn altijd uitzonderingen, maar de meeste zijn goed). Ik hoor wel eens van die verhalen dat een toerist in een winkel de weg gaat vragen, en dat vijf werknemers hun werk laten vallen, om met de toerist een paar straten mee te lopen, om die op weg te helpen.
Inderdaad ook prachtige natuur. Het was net Sakuraseizoen. Dan staan al die kersenbloesems in bloei. Echt prachtig, als ik de beelden op Youtube mag geloven.
Hier dingen neerschrijven maakt mij vrolijk. Overdag moet ik vaak zwijgen, en als ik hier begin te typen, komt er vanalles uit. Als jij blij wordt of je beter gaat voelen van schrijven, kan je dat hier gezellig doen. Daar is dit forum voor.
Blijkbaar heb je bij dat buigen verschillende soorten. Voor je baas bijvoorbeeld moet je dieper buigen dan voor een vriend. Ik weet niet goed welke buiging hier te doen, aangezien ik heel dankbaar ben voor jullie advies en reacties, maar het ook niet te formeel wil maken.
We zullen er een buiging en hug voor ons virtueel standbeeld van maken.
A
@Asy Silivana
Schelpen, dat is een mooie. Daar heb ik nog nooit zo bij nagedacht. De volgende keer dat ik ergens schelpen zie, zal ik proberen eraan te denken ze van dichterbij te bestuderen. Waarschijnlijk denk ik dan aan jou :)
Slakkenhuisjes, die ergens hetzelfde principe zijn als schelpen, vind ik ook best cool. In mijn dagelijkse leven kom ik vaker slakkenhuisjes tegen dan schelpen. Er kunnen mooie patronen opstaan.
Waar ik me vooral aan erger is dat iedereen altijd tegen die vriendin spreekt, alsof ik er niet ben. Als ik twee personen zie staan, en ik ken ze allebei, begroet ik ze allebei, in plaats van er één te negeren. Of is dat iets dat alleen ik zo aanvoel? Kan ook.
Ja, met die kiezelsteentjes. Als je de rommel in je kamer in een bepaalde vorm legt, kan je je huisgenoten vertellen dat je kamer niet rommelig is, maar is ingericht volgens een patroon van een zentuin.
Hey, wat leuk dat je weet hoe laat het daar is 😃 Inderdaad slaapwel Japanners, en goede avond aan de lezers hier :)
Buiging aan jullie
(zou ik mijn klassieke 'groetjes' maar eens gaan vervangen door 'buiging'? 😃 )
Schelpen, dat is een mooie. Daar heb ik nog nooit zo bij nagedacht. De volgende keer dat ik ergens schelpen zie, zal ik proberen eraan te denken ze van dichterbij te bestuderen. Waarschijnlijk denk ik dan aan jou :)
Slakkenhuisjes, die ergens hetzelfde principe zijn als schelpen, vind ik ook best cool. In mijn dagelijkse leven kom ik vaker slakkenhuisjes tegen dan schelpen. Er kunnen mooie patronen opstaan.
Waar ik me vooral aan erger is dat iedereen altijd tegen die vriendin spreekt, alsof ik er niet ben. Als ik twee personen zie staan, en ik ken ze allebei, begroet ik ze allebei, in plaats van er één te negeren. Of is dat iets dat alleen ik zo aanvoel? Kan ook.
Ja, met die kiezelsteentjes. Als je de rommel in je kamer in een bepaalde vorm legt, kan je je huisgenoten vertellen dat je kamer niet rommelig is, maar is ingericht volgens een patroon van een zentuin.
Hey, wat leuk dat je weet hoe laat het daar is 😃 Inderdaad slaapwel Japanners, en goede avond aan de lezers hier :)
Buiging aan jullie
(zou ik mijn klassieke 'groetjes' maar eens gaan vervangen door 'buiging'? 😃 )
A
@Pin, mijn ouders die zich ergeren aan mijn niet oogcontact maken, vertel ik dat dat een voorbereiding is, voor als ik naar Japan ga, waar te veel in de ogen kijken onbeleefd is.
Haha, zo'n vulkaan met strepen zou soms mijn gevoel best kunnen uitdrukken. Iets met een rode stift en allemaal grillige vormen.
*buiging*
@M en Ms
Haha, Mr. Bean, dat is lang geleden. Ik was even vergeten wie dat was, en dacht dat jij een video gevonden had waarin ze de correcte manier van buigen uitlegden. Dit was veel leuker, bedankt :D
Iets wat ik vroeger altijd keek, is 'Fc de Kampioenen'. Er is een aflevering waarin meneer Boma, een zakenman, een Japanse handelsvertegenwoordiger moet ontvangen. Dat gaat helemaal mis.
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 12:09, tot 13:25)
Daarna leert een vriend hem over de Japanners en hun manieren. Aan dit stukje dacht ik toen ik jouw video zag:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 17:12, tot 18:55)
Dit stukje is ook best grappig:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 19:40, tot 22:52)
Als je een Japanner moet ontvangen:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 25:13, tot 27:32)
Beetje flauwe humor, maar vanaf ik dat zag, wist ik: die Japanse manieren liggen me wel 😃
Haha, zo'n vulkaan met strepen zou soms mijn gevoel best kunnen uitdrukken. Iets met een rode stift en allemaal grillige vormen.
*buiging*
@M en Ms
Haha, Mr. Bean, dat is lang geleden. Ik was even vergeten wie dat was, en dacht dat jij een video gevonden had waarin ze de correcte manier van buigen uitlegden. Dit was veel leuker, bedankt :D
Iets wat ik vroeger altijd keek, is 'Fc de Kampioenen'. Er is een aflevering waarin meneer Boma, een zakenman, een Japanse handelsvertegenwoordiger moet ontvangen. Dat gaat helemaal mis.
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 12:09, tot 13:25)
Daarna leert een vriend hem over de Japanners en hun manieren. Aan dit stukje dacht ik toen ik jouw video zag:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 17:12, tot 18:55)
Dit stukje is ook best grappig:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 19:40, tot 22:52)
Als je een Japanner moet ontvangen:
https://www.youtube.com/watch?v=zHBBtB2a7rE (vanaf 25:13, tot 27:32)
Beetje flauwe humor, maar vanaf ik dat zag, wist ik: die Japanse manieren liggen me wel 😃
A
Ik moet eraan werken van hen. Begrijp ik, maar soms wel frustrerend. Ook dat van 'Je moet de depressieve gedachten niet toelaten' werk op mijn zenuwen.
Vandaag zei ik nog dat ik denk dat sommigen me niet leuk vinden omdat ik een depressieve blik in mijn ogen heb, en zij zeiden dat ik dat kan veranderen, maar op school lukt dat niet. Ik heb voorgesteld met een zonnebril naar school te gaan, maar dat zagen ze niet zitten.
*buiging*
Vandaag zei ik nog dat ik denk dat sommigen me niet leuk vinden omdat ik een depressieve blik in mijn ogen heb, en zij zeiden dat ik dat kan veranderen, maar op school lukt dat niet. Ik heb voorgesteld met een zonnebril naar school te gaan, maar dat zagen ze niet zitten.
*buiging*
A
Soms krijg ik volgende opmerking: 'Je ziet eruit alsof je van een brug gaat springen.'
Ik antwoord dan: 'Wauw, moet jij maar psycholoog worden.'
'Als je mensen nooit aankijkt, hoe moeten ze de depressieve blik in de ogen dan zien?'
Goed punt. Waarschijnlijk stralen mijn ogen zo veel negativiteit uit dat je niet veel oogcontact nodig hebt om die op te merken.
Ik antwoord dan: 'Wauw, moet jij maar psycholoog worden.'
'Als je mensen nooit aankijkt, hoe moeten ze de depressieve blik in de ogen dan zien?'
Goed punt. Waarschijnlijk stralen mijn ogen zo veel negativiteit uit dat je niet veel oogcontact nodig hebt om die op te merken.
Bladzijde 1 / 8
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
