Skip to main content
Hii,

Daar ben ik weer.



Het probleem is dat ik de laatste tijd veel meer in mijn hoofd en in mijn eigen gedachtes leef dan in de echte wereld. Ik word steeds meegesleurd door mijn herinneringen ( meestal negatief ), mijn gedachtes, mijn dromen en al mijn verzonnen verhalen. Ik zit opgesloten in mijn eigen hoofd. En het is zo moeilijk om er uit te komen. Meestal lukt het me niet. Vooral de laaste school weken ging het slecht. En na nog geen 2 weekjes vrij val ik alweer terug in alle ellende.



Een ander deel van het probleem is, is dat ik niet tegen mezelf opgesloten voelen kan. Daarom draag ik liever geen sokken en lange broeken. Liever een jurk of rok dan een korte broek. En het liefst dunne stof. Ik kan niet tegen kleine of donkere ruimtes. En dan zit ik ook nog eens opgesloten in mijn eigen hoofd....



En dat heb je ook nog mijn soort van paniek? Aanvallen. Bij stress of teveel prikkels. Of angst of paniek. Krijg ik een soort tril aanvallen. Ik kan die aanvallen beheersen tot op het punt dat ze er echt uitmoeten. Dan lig ik ineens 2 minuten te trillen en te schokken. En dan is alles weer over. Hier heb ik nog geen 2 maanden last van. Maar ik heb geen idee wat het is en of het erger kan worden enz. En ik heb dit veel meer als ik me opgesloten voel...



Als ik me opgesloten voel. Is er naast angst en paniek ook nog een soort doffe, drukende pijn. Dezelfde pijn als ik me heel erg depressief-verdrietig voel. Die pijn is erger dan de stekende pijn van krassen of snijden. Ik durf nog niet echt te snijden. Maar de krassen zijn al erg genoeg...



~Asy
Hey,

Ik heb hier geen ervaring mee dus misschien dat mijn advies nergens op slaat, maar kan het zijn dat je misschien een hele ernsige vorm van claustrofobie hebt? Al lijkt dit me wel heel erg, maar zoals ik zei: ik heb er geen verstand van. Ik zou hier over zeker weten naar een arts/ therapeut gaan aangezien het niet echt “normaal” is. Misschien zijn het ook wel een soort psychische hallucinaties?
Hoi



Je leeft veel in je eigen gedachten, vaker dan in de echte wereld. Vervelend dat je wordt meegesleurd door negatieve herinneringen. Misschien komt dat omdat je die herinneringen nooit hebt kunnen verwerken. Heb je er ooit met iemand over gepraat?



Misschien werkt het om de tijd die je in je eigen wereld besteedt te beperken tot bepaalde momenten. Op momenten dat je op school zit, probeer je je gedachten bij school te houden, maar op momenten dat je bv. gaat wandelen, kan je je gedachten laten afdwalen naar waar je maar wilt. Denk je dat je je hoofd zo kan doen werken, of is het gevoel van in je eigen wereld te zitten zo sterk?



Je komt moeilijk je eigen wereld uit. Misschien kan het werken om, elk moment dat je in je eigen wereld zit, en het een moment is dat je eruit moet komen, een muntje te eten. Na een tijdje associeren je hersenen de smaak van een muntje met 'Ok, nu moeten we even opletten, en even uit onze wereld komen.' Dit is een methode die ik verzonnen heb, maar misschien werkt het wel.



Zoals @Kweenie zei, kan je last hebben van claustrofobie. Je vindt aanspannende kleding vervelend, en opgesloten zijn, ook in je eigen hoofd, vind je eng. De huisarts kan je vast verder helpen.



Niet fijn, die paniek. Die trilaanvallen lijken me heel eng. Je ervaart dit bij stress, teveel prikkels, en een opgesloten gevoel. Daar komt die claustrofobie misschien weer kijken.



Een doffe, drukkende pijn. De pijn is sterker dan de pijn van krassen of snijden. Dat je niet durft te snijden, vind ik goed. Snijden lost niets op.



Die aanvallen en pijn lijken me niet fijn, dus ik raad je aan ze met de huisarts te bespreken.



Weet dat de KinderTelefoon steeds voor je klaarstaat. Een keertje bellen of chatten, en alles eruit gooien. Je voelt je achteraf vast beter.



Groetjes

x
Hii, bedankt voor jullie reacties.



Ik denk niet dat ik een ernstige vorm van claustrofobie heb, ik heb echter wel een vorm van claustrofobie.

Ik lig nu namenlijk ik een tentje waar ik niet eens languit kan liggen, maar ik heb nergens last van ( naast een lichte kramp in mijn benen ) maar dat komt denk ik omdat het tentje wit is en omdat je aan de bovenkant naar buiten kan kijken.

Verder draag ik LIEVER geen broeken en sokken. Helaas was het vandaag echt nodig, en na een uur had ik er geen last meer van ( niet echt )



@100Divergent11

Ik heb niet over al mijn herrineringen gepraat. Soms is het te moeilijk, en soms durf ik het gewoon niet te delen. Maar ik heb dit jaar echt heel veel met mijn mentor gepraat. En ook een beetje over mijn herinneringen.

( btw echt love naar mijn mentrix voor al haar hulp )



Mijn eigen wereld is een soort zwart gat. Het trekt me er ineens in, en met een beetje geluk kan ik me zo nu en dan focussen op de real wereld.



Ik ga die methode met dat muntje echt proberen. Ik hoop dat het werkt. ?



@100divergent11

Ik weet dat snijden niks oplost. Helaas denkt mijn hoofd daar soms iets anders over. Het gaat gelukkig niet verder dan krassen. Enn. Mijn mes ligt nu thuis, duss die kan ik niet gebruiken.



@Pin

De meeste van mijn verhalen zijn wel cool ja. Ik speel altijd de hoofdrol. Ik ben altijd volkomem uniek. En het loopt ( bijna ) altijd goed af.

Het is ook de reden dat ik al jaren geen nachtmerries meer heb.

Als ik ergens bamg voor ben ( bijv. Weerwolven ofz ) dan ben ik zelf ineens de weerwolf en dan ben ik niet bang meer. Ik heb mezelf ook al eens dood laten gaan in een verhaal. Zelfs dat was niet eng meer want ik werd een coole hulp geest ??



Genoeg dingen te doen?

Nou, ik heb een harry potter insta acc. Ik probeer de hele bieb uit te lezen. Ik heb ds spelletjes. En eh. Ik kan zwemmen. En als ik het dan niet meer weet kan ik hier nog op zitten. Of ehh geschiedenis werkstukken gaan maken. Of al mn aantekeningen samenvatten.

Oja en mn kamer opruimen natuurlijk. Of niet te vergeten mijn plantjes app of nieuwe alpaca farm app.



Ik voel me btw ook vaak opgesloten op school. Je kan wel weg. Maar het mag niet en IEDEREEN maakt er een probleem van als je wegloopt.



Ik. Heb. Niet. Echt. Veel. Goede. Vrienden.

En degenen die ik wel heb zijn 1. Op vakantie als ik net thuis ben. 2. Eigenlijk alleen aardig via whats-app. 3. Veeeeel te druk.

Ja dat dus



Mijn doffe depressie-verdriet pijn is volledig mentaal. Maar het is verdomme zo vreselijk dat ik liever de stekende lichamelijke pijn heb.

Helaas



Nee ik ben geloof ik nog niet berijd om baar de huisarts te stappen. En btw ik ben 13. Dan mag je toch nog niet zelfstandig afspraken maken? Of wel? Tja idk.



Mooie pooh quotes, love them. Btw ik hou werkelihk van regen. ( als het tenminste echt hard is en maar niet te hard waait )



Omg die film moet ik zien! Ik sleur mn moeder wel mee als ik weer thuis ben.



~Asy

*buiging*
- Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon -



Naar de huisarts mag je zeker zelf gaan op je 13e. De huisarts heeft beroepsgeheim en mag je ouders zonder jouw toestemming niks vertellen.



Gr,

FLB
Okay, thnx.

K wist t ff niet zeker
Ehm, helaas klopt het niet wat @FLB zegt. Pas wanneer je 16 bent, ben je zelfstandig in de zorg. Je mag zeker eerder een afspraak maken bij je huisarts die dan ook zeker beroepsgeheim heeft, maar je huisarts heeft dan nog wel de plicht je ouders op de hoogte te houden van 'belangrijke' zaken. Dat stopt pas als je 16 bent...



Je hebt ook gewoon mensen met claustrofobie die prima in een wc hokje kunnen zitten, maar flippen als ze die op slot doen. Volgens mij is het niet altijd logisch wat er vervelend voelt.



(Volgens mij is het eerste wat er gebeurt als je in een zwart gat komt, dat je word platgedrukt. Mocht je dat overleven, word je ook nog uit elkaar gerukt. Dat je het ff weet :8;))



Jouw verhalen klinken best wel tof. Misschien moet ik dat eens proberen met mijn horrorclowns... Het is lastig, want ik doe het meestal voor ik ga slapen en als ik dan aan de horrorclowns denk, slaap ik denk ik nooit meer.



Oké, dat klinkt wel als genoeg dingen te doen. En dan straks ook nog de Pooh film, dat komt wel goed.



Jammer dat die vrienden nu net de verkeerde vakantie hebben geboekt.



In school opgesloten, ja dat snap ik wel. Als je in de bovenbouw komt, worden ze al relaxter. Wij zitten ook vaak in de pauzes buiten school enzo.



Ja, ik herken de depressie pijn. Dat was bij mij 1 van de redenen voor automutilatie...



Ik vind regen ook tof. Een hele tijd geleden regenede het keihard toen ik op de fiets zat. Hardstikke leuk, tot het ging hagelen. En dan niet zomaar hagelstenen...



Nog veel plezier op vakantie en verder ook veel plezier in je vakantie!



Gr. Pin
Fijn dat je goed met je mentor kon praten. Kan je volgend jaar nog bij haar terecht?



Er is niets mis met in je eigen wereldje zitten, alleen zijn er soms momenten waar je je aandacht erbij moet houden in de “echte” wereld. Op zo’n momenten kan het handig zijn uit je eigen wereldje te komen.



Het is ook de reden dat ik al jaren geen nachtmerries meer heb.


Yes, dat is fijn.



Of niet te vergeten mijn plantjes app of nieuwe alpaca farm app.


Nice. Ik heb dit filmpje al eens met @Pin gedeeld denk ik, maar misschien vind je het ook wel leuk. Het is flauwe humor, maar af en toe vind ik dat wel leuk.



Kan je mentor er misschien voor zorgen dat je een pasje krijgt, waarmee je toestemming hebt het lokaal te verlaten, als het even niet meer gaat? In de klas blijven zitten met een naar gevoel heeft niet veel zin.



Mijn doffe depressie-verdriet pijn is volledig mentaal. Maar het is verdomme zo vreselijk dat ik liever de stekende lichamelijke pijn heb.


:(



Gietende regen, inderdaad fijn. Ik heb eens paardgereden door de gietende regen. Dan denk je dat je nat bent, tot je paard zit besluit droog te schudden waar je naast staat.



Er was een tijd dat ik kon beginnen huilen als ik het woord ‘horrorclown’ hoorde, maar dat gaat nu beter. Ik hoop dat het met jou ook snel beter gaat.



*buiging*
Ik heb er ervaring mee maar bij mij komt het door add dus misschien kan je dit ales een keer bij je huisarts opleggen want wie weet heb je wel add of autisme of asperge of zo iets (en dat is helemaal niet erg om te hebben) maar dan weet je waar het door komt kan je het een beetje acepteeren en online heel veel andere verhalen opzoeken.



Dat dromen hebbik altijd hele erg gehad ja wat mij helpt is neuriën dat kan een liedje zijn of een zelf verzonnen deuntje, dit helpt omdat je je dan consentreeren op iets waar je niet te vele overna hoeft te denken en dus bijna outomatiesh gaat waardoor je er niet mee stopt vanzelf (wand dromen doe ik vaak als ik niks doe) en dus niet gaat dromen



Ik zelf ben ook hooggevoelig en daar herken ik je verhaal ook erg in

Symptomen van hooggevoelig zijn onder anderen:

1. Anderen hun emoties overneemen

2.snel verdrietig zijn

3.veel prikkels opvangen

En nog wat kijk maar even online daar kan je er achterkomen of je je zelf herkent in add en hooggevoeligheid



Veel suc6 en praat er over met je famielie❤️❤️❤️
Bij hooggevoeligheid kan ook hooren dat je niet goed tegen kleeding naden kan enzo en dus ook lichamelijk gevoeliger bent
- Onnodige quote verwijderd door De Kindertelefoon -



@Pin

Alleen bij een medische behandeling worden je ouders op de hoogte gebracht
@FLB

Nee hoor, ook bij mentale dingen. Geloof me, ik heb ervaring.
Oke jij je zin
Hiii, bedankt voor jullie reacties!



@Pin en @Flb,

Misschien heeft het te maken bij welke huisarts je zit?



@Pin,

In het geval van dat zwarte gat, dan is mijn hele leven een zwart gat.

Helaas.



Inderdaad jammer dat mijn vriendin precies die andere weken weg is, ze is de laatste dagen gelukkig wel weer terug.

Enn ik heb 2 nieuwe Engelse vriendinnen! ??

Helaas gaan ze morgen weg. Maar k heb wel hun insta.



@100divergent11

Mijn mentor is verhuist. Zwaar kut. Gelukkig mag ik altijd met haar appen en bellen als ik dat nodig vind ( echt love naar mijn mentrix ) oja. En ik krijg volgend jaar ook weer een super aardige. Ik weet alleen nog niet hoe ze is op het depressie gebied. En ik weet nog niet of ik haar daarmee ga lastig vallen.



Ik weet niet of we van die pasjes hebben op school. Moet er eens naar vragen.



Ik hoop altijd dat het beter gaat. Dat is meestal ook mijn enige hoop.



@mijnigezijn,

Ik weet dat het niet erg is om weet ik het veel wat dan ook te hebben ( behalve enge ziektes zoals ebola ofzo )

En het zou inderdaad wel fijn zijn om te weten wat ik heb. ( of niet )



@mijnigezijn

Die kenmerken van hooggevoeligheid klinkenbest bekend ja.



~Asy

*buiging*



Ps: ik lig te trillen dat ik dit schrijf. Daarom duurt het extra Lang. Gelukkig is het niet zo erg dan als ik een hele aanval heb.
Misschien heeft het te maken bij welke huisarts je zit?


Ik zou vermoeden dat er een afspraak geldt waar alle huisartsen zich aan moeten houden. Als je zekerheid wilt, kan je dit aan de huisarts vragen, zodat die het voor je uitlegt. Misschien kan je mentor hier ook antwoord op geven.



Enn ik heb 2 nieuwe Engelse vriendinnen!


Yay, leuk! Jammer dat ze morgen / vandaag vertrekken, maar goed dat je hun Insta hebt.



Ah, je mentor is verhuisd. Inderdaad jammer. Wel fijn dat ze er nog steeds voor je wil zijn.

Volgend jaar krijg je ook een fijne mentor. Dat is een positieve zekerheid die je hebt. Ik hoop dat jullie het goed met elkaar kunnen vinden. Weet dat je een mentor nooit lastig valt. Het is hun job jou te helpen.



Sommige mensen hebben een pasje van de huisarts dat ze bv. altijd water mogen drinken of altijd naar de wc mogen om medische redenen. Een pasje om even het lokaal te verlaten om af te koelen lijkt me wel kunnen.



Wat vervelend dat je zat te trillen. Gaat het al wat beter?



*buiging*
Haai,



@FLB

Het was niet vervelend bedoelt ofzo. Ik wil alleen voorkomen dat @Asy silivana hetzelfde als mij overkomt. Dat ze zich veilig acht met geheimhoudingsplicht en dingen vertelt, om daarna te horen te krijgen dat ze verplicht zijn je ouders in te lichten...



Het lijkt me inderdaad verstandig om - zoals @100Divegent11 al zei - het even na te vragen bij je huisarts.



Je hele leven dat zwarte gat? Lucky you, iedere dag pannenkoeken :);):P



Joehoe nieuwe vrienden, doet ze even hoor.



Jij treft het wel met je mentoren! Relaxed. Ik krijg om een of andere reden alleen maar schijt mentoren (gelukkig heb ik een geweldige begeleider).



Je kan altijd eerst even aftasten hoe je nieuwe mentor omgaat met jouw problemen en voorzichtig gesprekjes opbouwen.



Of je gaat meteen straight to the point en dan weet je dat ook weer.



Is het trillen inmiddels al over?



Gr. Pin
Dat trillen gaat nu weer beter.



Ik ga denk ik inderdaad bij mijn huisarts informeren hoe het zit met geheimhoudingsplicht enz.



Ik denk niet dat ik elke dag pannenkoeken overleef, vooral als het Asy-pannenkoeken zijn.



Haha doet ze even hoor. Ja idd 1 jaar engels en dan met engelse meisjes praten. Ik begreep maar de helft.... maar T was wel erg gezellig.



Hm, dit jaar was mijn eerste jaar, en dus mn eerste mentor. Ze was echt heel aardig en ik voelde me meteen op mn gemak. Na een tijdje praten vertelde ze mij dat zij ook 3 jaar depressief is geweest. Daarom begreep ze me denk ik zo goed. Wel jammer voor haar dat ze 3 jaar depressief is geweest.



Mijn nieuwe mentor is volgend jaar voor het eerst mentor... dus ja ik wil haar niet te veel "slechte" ervaringen meegeven.



Ik heb het gevoel dat mijn nieuwe mentor me wel mag, we hadden allemaal activiteiten en mn nieuwe mentor was ook mee, ik heb nog wat gezellig gepraat over eten, boeken en slaap "patronen"

Dus ja.



Ik ga NOOIT straight to the point. Ik ben een soort golf balltje, ik rol om de hole heen en schiet dan ineens de verkeerde kant op.



~Asy

*buiging*
Voor overgevoelig heid kan je niet getest worden geloof ik het is echt het herkennen in jezelf. Een YouTube die dat zelf heeft en daar een video over maakte is: Danny verhoeven en toen hat ik echt zo van dat heb ik! Dus dat is misschien een aanrader om op YouTube te kijken



Vele suc6❤️
Sanny verhoeven goed correctie weer maar niet heus
Nee? Niet elke dag pannnenkoeken? :(



Goed dat je gaat informeren bij je huisarts!



Als je je Engelse vrienden maar half kon verstaan, is het juist nog veel knapper van je! Damn ik zou 'm volledig stressen.



Je nieuwe mentor moet gewoon kunnen wat een ervaren mentor ook kan. Daar hoef je je echt geen zorgen om te maken!



Een golfbal die de verkeerde kant op gaat. Hmmmm.
Fijn dat het trillen al wat beter gaat. Je bij je huisarts informeren kan nooit kwaad.



Dapper dat je omgaat met mensen die je maar half begrijpt.



Ik hoop dat je een goede band krijgt met je nieuwe mentor. Je hoeft haar niet te sparen hoor, wees maar eerlijk.



Ik ben een soort golf balltje, ik rol om de hole heen en schiet dan ineens de verkeerde kant op.


Tenzij je iemand hebt die je in de juiste richting weet te brengen. Ook al schiet je eens de verkeerde kant op, kan iemand die de club vasthoudt, je helpen naar je goal.
Hi,

Bedankt voor al jullie reacties!



@Pin,

Ik snap wel dat een nieuwe mentor even goed zou moeten zijn als een meer ervaren mentor, maar dat zegt dus echt helemaal niks, want best veel ( helaas) mentoren kunnen er echt helemaal niks van.



En daarnaast, ik wil haar bescheremen voor de afgrond, duisternis en pijn in mijn ziel....



Nouja, met half verstaan is meet, ik begrijp de rode draad van het verhaal, en net iets meer, maar de meeste details intgaan me.



@100divergent11

Het probleem is dat ik of mensen niet mijn golf club in handen wil geven, of de mensen kunnen gewoon niet golven.



En je hebt ook nog de speciaale gevallen die wel kunnen golven, maar die zijn echt speciaal.

( net als mensen die super veel weten over japan of 750 decimalen van Pi kunnen onthouden ( moet Pi eigenlijk met of zonder hoofdletter, if boeit dat niet) )



Ik herken me heel erg in de hoofdpersoon van de firesermon serie. Ze is een ziener, en kan flarden van de toekomst zien. Ze zien ook altijd vlammen, een visioen over een wereld vernietigende explosie.

En zieners hebben een soort "gekte" die ze opsluit in hum eigen gedachtes en visioenen.



Dat is precies hoe ik me voel. En waar ik bamg voor ben..



Er zijn gewoon zoveel herinneringen die ik niet wil herinneren.

Zoveel stomme dingen die ik heb gedaan

Zoveel gepest dat in mijn hoofd is blijven zitten

Zoveel woorden die me kwetsten

Zoveel dingen die ik liever had gehad.



Soms denk ik dat het beter is om weg te gaan van alles,

Van iedereen die me niet begrijpt.

Van iedereen die me kwetst.

Gewoon ergens opnieuw beginnen.



Maar helaas zo makkelijk is het. Niet, nooit.



~Asy
Je kan op een kennismakingsgesprek gaan met je nieuwe mentor. Op die manier leer je haar beter kennen. Je bent niet verplicht meteen je hele ziel open te leggen, maar je kan in dat kennismakingsproces proberen aanvoelen of je je goed voelt bij die mentor.



Het probleem is dat ik of mensen niet mijn golf club in handen wil geven, of de mensen kunnen gewoon niet golven.


Sommige mensen hebben het nodig dat je even uitlegt hoe je de golfclub vasthoudt. Ze kunnen leren hoe ze de golfbal in de juiste richting moeten helpen. Aangeven wat je nodig hebt kan echter veel energie kosten. Het is het wel waard, wanneer je iemand gevonden hebt die weet hoe jou in de juiste richting te helpen.



En je hebt ook nog de speciale gevallen die wel kunnen golven, maar die zijn echt speciaal.


Die heb je ook nog. Net als boomknuffelaars, en creatieve mensen met de ambitie om actrice te worden.



De Firesermon serie ken ik niet. Het lijkt me best eng zulke visioenen te zien. Schrijf je ze op, of beeld je ze af in tekeningen of schilderijen?



Herinneringen kunnen pijn doen. De pijn wordt vaak minder erg naarmate de tijd vordert. Erover praten kan het heelproces versnellen. Sommige herinneringen vereisen erover te praten.
@100divergent11

Ik heb alleen die visioenen niet, nouja ik had zo iets een paar jaar terug. Maar dat is gestopt.



Ik heb ook al met mijn nieuwe mentor gepraat, ze is echt heel lief en aardig, en ze heeft me onbewust al geholpen. Door me 1) vertrouwen te geven door aardig te doen, en door zelf met mij beginnen te praten, en 2) door een paar tips over slaap en eet patronen te geven.



Ik weet dat herinneringen sneller verwerkt worden door er over te praten, alleen voor sommige dingen schaam ik me zo erg dat ik het niet durf te vertellen. Ik ben bang dat mijn wiebelende wereld helemaal instort.



Ik herken mezelf altijd in het exentrieke meisje in boeken, het meisje dat anders is, het meisje dat zichzelf altijd staande lijkt te houden, het meisje dat vanbinnen breekt.



Nouja.



~Asy
Je wilt je mentor beschermen tegen jouw ziel. Dat klinkt ernstig.



Volgens mij is jouw ziel best wel oké. Ik bedoel, jij deelt hier je duistere gevoelens, maar ik zie één brok humor, originaliteit, doorzettingsvermogen en nog meer mooie dingen.



Als je je mentor wilt beschermen tegen je ziel, is dat juist gemeen en een tekortkoming voor haar.



Wat je natuurlijk ook gewoon kan doen is die schijt golfclub kapot meppen en zelf het balletje in het gat leggen. Veel makkelijker :8



Pi is gewoon zonder hoofdletter. Het is een wetenschappelijk symbool / een letter uit het Griekse alfabet, dus het is helaas niet hoofdletter waardig. (Mening verschillen daarover, zoals mijn mening.)



Herinneringen zijn heel erg stom soms. I get it. Sommige dingen wil je gewoon niet vertellen. Ik heb ooit geprobeerd zo'n herinnering ding te delen. Ging fout. Had 't voor me moeten houden.



Ahh maar in die boeken met het exentrieke meisje komt het toch ook altijd weer goed?



Gewoon lekker een keertje babbelen met je nieuwe mentor. Komt vast goed, ze is erg aardig zo te zien. You lucky woman. Ik heb geen idee wie mijn mentor komt, maar meestal is het een slechte mentor... De meesten kunnen er inderdaad niks van. Een gymdocent is in mijn beleving het slechtste wat je kan treffen.



Heb je al iets gehoord van die rol waar je auditie voor had gedaan?



Gr. Pin
Je nieuwe mentor is iemand waarbij je je goed voelt. Dat goede gevoel geeft jouw nieuwe mentor de kans om jouw vertrouwenspersoon te worden. Het feit dat jullie goed kunnen praten, toont aan dat ze vast bereid is naar je te luisteren, en je te helpen.



@Pin, wat jammer dat jij zo'n hoop slechte mentoren hebt gehad. Over een gymdocent heb ik een andere ervaring. Bij ons op school hebben we een gymdocent, en dat is een van de zachtaardigste, begrijpendste personen die daar rondlopen. Een andere leraar die van die 'moeilijke vakken' geeft (ik ga ze niet specifiek noemen) heeft onze klas eens voor de grap uitgemaakt voor bende autisten. De kans zit erin dat die leraar volgend jaar mijn mentor wordt. Wordt gezellig.

Dus, @Asy Silivana, moraal van dit verhaal: maak maar gebruik van je goede mentor ^-^



Volgens mij heb jij een prachtige ziel, die jammer genoeg gekwetst is geweest. Je mag je ziel laten zien. Je hoeft niet per se meteen alle "littekens" te tonen. Alles op zijn tijd, wanneer jij er klaar voor bent.

Reageer