Heey,

Ik woon al bij Sophie momenteel. Al sinds een klein maandje. Me ouders waren heel duidelijk dat ze mij niet meer thuis wou de hebben en ik kan ook niet hun thuis negeren. Dus ben ik van me kliniek naar Sophie toe gegaan en 3x in de week ga ik naar Bas (psycholoog van het psychiatrische ziekenhuis).

Me opa en oma weten eigenlijk niet zo goed wat ze ervan moeten vinden. Ze weten dat ik in een kliniek hebt gezeten en dat ik een zm poging hebt gedaan. Maar op een of andere manier begrijpen ze het niet. Ze zijn dan ook al 89 en 90 jaar dus ze vergeten het een en ander best snel.

Maar ze snappen niet wat een zm is en wat een kliniek is. Zij denken bij een kliniek dat dat school is of een bedrijf. Dus ja.

Ze snappen dan weer wel dat ik niet meer bij me pa en ma woon. Omdat ze meningsverschil hebben.

Gr:Mr.S

Awhh zo leuk om te lezen!
Kan je dan niet voor de hele lange tijd (weet niet of dit al het plan was) bij haar wonen als zij dat ook goed vinden, jij lijkt daar echt blij te zijn en thuis minder.

Wat leuk van je opa en oma, wat vinden die van de situatie?

Heyo,
Ik reageer bijna nooit (of nooit) op dit topic maar heb hem maar doorgelezens en vond deze laatste paar berichten heel fijn om te lezen!
Mooi dat je kan werken en leren tegelijk, verdien je ook nog wat geld?, leuk om te lezen van sophie en haar familie ik hoop dat je veel steun van haar en haar familie kan halen en dat jullie het heel gezzelig hebben!

Je ziet je opa en oma om de 2 weken, hoe voelt dat?

En misschien een domme vraag maar waar ben je liever bij sophie en haar familie of bij je ouders?

Ronald

Wow erg heftig verhaal

Je ouders weeten waarschijnlijk niet goed hoe ze er mee om moeten gaan. Probeer ze het een beetje te laaten begrijpen en dat het niet aan hun lach

Ik hoop dat je je beeter gaat voelen ❤️❤️❤️

Hey,

Oké, dus als ik het goed begrijp, volg je nu een andere opleiding, een die je ook liever wou. Dat in combinatie met werk.

Heb je wel vertrouwen in je oude werkgever? Dat dit gaat werken?

Verder lijkt het me alleen maar mooi dat je nu weer een opleiding doet waar je echt in geïnteresseerd bent.

Als de tijd tussen de updates langer wordt, is dat goed nieuws toch? :)

Gr. Pin

Ik heb al 3 dagen niet meer gesneden. Niet dat dat lang is maar toch.

Heel goed. Daar mag je trots op zijn. A journey of a thousand miles begins with a single step.

Wat goed dat je een contract kan krijgen dat je interesseert. Uit ervaring kan je een hoop leren, maar voor sommige dingen heb je een diploma nodig van een bepaalde richting. Misschien kan je eerst dit jaar uitdoen. Met die nieuwe mensen waar je het goed mee kan vinden is dat eventueel een optie. Jij kent de situatie beter, dus kan vast een verstandige beslissing maken.

Dat je Sophies familie ‘familie’ noemt, vind ik een goed teken. Ik ben blij dat je omringd bent met goede mensen.

Heey,

This al weer 4 dagen geleden dus ik dacht ik laat maar weer wat van me horen. Of ik had gewoon wat leuks te vertellen.

Ik heb al 3 dagen niet meer gesneden. Niet dat dat lang is maar toch.

En nu het leuke nieuws. Ik kreeg vanochtend een bericht van me bedrijfsleider of geïnteresseerd was in een contract van 30-40 uur. En natuurlijk wil ik dat contract hebben. Niet voor het geld, maar omdat het een super leuk bedrijf is. En ik ben helemaal hyper erover. Ik zou zo graag bij dat bedrijf willen werken. Ik wil er letterlijk alles voor laten vallen om daar te kunnen werken.

Zelfs school. Ik zit nu momenteel weer op school voor een 1 jarige opleiding. En het is wel leuk er zijn woensdag nog nieuwe mensen gekomen waar ik het goed mee kan hebben. Maar ik heb zoiets van wat wil ik liever school of werken? En dan kies ik toch voor werken. Hij vroeg dit aan mij ook omdat er heel veel belangrijke mensen weggaan qua contractverloop. Dus ze komen in een personeelstekort. En omdat ik best veel weet van de winkel en er veel ervaring mee hebt vindt hij mij het beste om als 1e te vragen.

En dat vindt ik zo leuk. Dus ik heb het nog niet voorgesteld aan me ouders omdat het nog niet 100% rond is. Maar ik ga vanavond met ze erover hebben en hopelijk vinden ze het goed. Denk het ook wel.

Nou dat was het ook wel!

We gaan zo weg naar België toe daar hebben we familie. En die is jarig.

Gr: Mr. S

P. S met familie en me ouders bedoel ik dus Sophie haar ouders en haar familie, maar die noem ik vanaf nu dus ook maar mijn familie.

Goed dat Bas je helpt. Fijn dat je hem drie keer per week ziet.

Jey, Rome. Dat wordt vast leuk. Misschien is Parijs leuker in de winter, als het vroeger donker is. Dan zie je de leuke lichtjes langer.

Hoi Mr.S,

Je biologische ouders zijn dus naar het gesprek gekomen. Waarschijnlijk dus om duidelijk te maken hoe de situatie werkt. Vervelend dat jullie dan die confrontatie hadden, maar wel fijn dat alles nu helder is.

Mooi plan wat jullie nu hebben bedacht en gelukkig zijn na alle excuses en wat nachtjes slaap de dingen gezakt en uitgepraat. Nu hebben jullie een duidelijk afspraak op school en dat is mooi.

Knap dat je gaat afbouwen met snijden. Je hebt gelijk, dat gaat vaak niet in 1 keer.
Nu je dat vlees gedeelte noemt... Maak je het wel goed schoon voor je gaat snijden? Want je wil echt niet jezelf snijden met hetzelfde voorwerp waarmee je (rouw) vlees snijdt. (Ja, allebei vlees, maar je snapt het waarschijnlijk wel.) Dat is echt heel slecht voor je, dus ontsmet het aub wel echt goed, als je dan toch snijdt.

Hee wat leuk dat je met Sophie een weekendje weg gaat. Uiteindelijk gaat het erom dat jullie er samen op uit gaan, dus waar jullie ook heen gaan, ik heb er alle vertrouwen in dat het gezellig wordt!

Gr. Pin

Heey,

Me mentor en het schoolhoofd hadden ervoor gezorgd dat me (eigen) ouders op donderdag morgen een gesprek hadden over mij. Ik snap me ouders niet helemaal want waarom zou je geen contact met mij willen hebben en vervolgens wel naar school willen gaan voor dat gesprek? Ze zeiden dat ik er ook moest zijn, omdat het over mij gaat. Ik had er totaal geen zin in, en nogmaals niet omdat ik me ouders haat, maar omdat ik had beloofd om ze met rust te maken. Ik was een halfuur te vroeg, maar ik dacht ik ga echt niet naar eerder daarna binnen. 10 min voor het gesprek zag ik me ouders eraan komen. Ze wisten natuurlijk niet waar ze moesten zijn dus hebben ze aan de receptie volgensmij gevraagd hoe je bij dat kantoortje kwam. Ik zag ze immers naar de receptie lopen en daarna liep er iemand met ze mee naar boven. Ik ben toen naar die man gelopen en ik zei van wat u ook wilt ik ga niet mee naar binnen, U mag mij betreft vragen wat u wilt aan me ouders en van alles over mij zeggen, en ik wil best na het gesprek nog even met u praten, maar niet met me ouders erbij. Dat ga ik echt niet doen. Dus hij zei van je gaat hier nu zitten en je blijft net zolang tot dat ik zeg dat het gesprek is afgelopen. Ik zei van:'' U kan me niet dwingen dus ik zie u wel over een halfuurtje''. En ik wou weglopen en toen kwamen me ouders eraan lopen. Ik heb niks tegen ze zegt, maar ben gewoon weggelopen. Misschien was dat geen goede zet, maar ik wist toen (en nu nog steeds) niks te zeggen tegen hun.

Me vader deed vooral het gesprek en me moeder knikte een beetje en zei voor de rest eigenlijk niks. Dat is wat me mentor zei. Volgens haar had mijn vader uitgelegd wat er precies allemaal is gebeurd en waarom ik waarschijnlijk niet naar het gesprek wou. Me moeder was ook wel opgelucht dat ik er niet bij zat. Me ouders hadden het er ook nog over gehad dat ik tegenwoordig bij andere mensen woon. Bij de familie ***. En dat ze daar dus ook contact mee moesten opzoeken. En als er hierna nog andere problemen komen dan moesten ze dat bij de familie van Sophie bespreken. Verder wou de me ouders het ook niet hebben over mijn probleem die dinsdag is gebeurd. Dat moesten ze maar bespreken met de ouders van Sophie. Verder wou de me ouders graag met rust worden gelaten en dus ook geen contact meer hebben van school.

En zo waren er nog wat meer dingen die ze hadden verteld en uiteindelijk wou het schoolhoofd hebben dat ik een afspraak maakte met de ouders van Sophie. Hij was meteen niet meer zo boos op mij en ook me mentor was niet meer zo... Ik me ouders (Sophie) al uitgelegd wat er was gebeurd. En de moeder zei van dat het ook niet heel slim was van mij. En omdat ik sommige dingen had gezegd van dat ik bijv. zelfmoord pleeg in de pauzes, was het ook begrijpelijk dat het schoolhoofd zo reageerde. Ik mocht blij zijn dat ze de politie niet hadden opgebeld en dat ik weer werd opgenomen. Daar had ze ook wel gelijk in en ik had dat ook niet moeten zeggen. De vader zei van dat het onzin was dat die man meteen vraagt om een gesprek terwijl je 1 dagje iets eerder weg gaat. En het was logisch dat je eerder wegging omdat je out was gegaan. Dus ik legde uit dat die man dacht dat ik dat nu elke keer gaat doen.

En uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik elke dag naar school gaat, en als het echt heel erg wordt dan moest ik me mentor daarover berichten. Zij kan dan gaan kijken of het misschien kan worden opgelost, en als het echt te erg is of het lukt niet dan mag ik onder begeleiding van de mentor of het schoolhoofd me ouders bellen. En die zouden me dan ophalen als dat mogelijk is natuurlijk. Want ze werken allebei.

Nou dat hadden we ook uitgelegd aan het schoolhoofd. We hadden dat gesprek op vrijdag. En Jan legde uit dat je tegen mij niet moet zeggen dat ik iets MOET doen want dan komt het verkeerd bij hem aan en wordt hij sneller boos. En zo erg dat je op een gegeven moment geen gesprek met hem kan voeren, omdat hij alleen maar boos kan denken dan en dan hoort die de dingen niet die je goed bedoelt. En dat klopt. Dat begreep die man en hij stemde ook in, in het gene wat Jan en ik hadden bedacht. Die afspraak dus. Ik heb nog even me excuses aangeboden naar het schoolhoofd en me mentor en dat vonden ze fijn dat ik dat zei.Ik begrijp ook wel waarom die man me graag op school wilt houden. Vooral omdat ik het ineens had over zelfmoord in de pauzes. Die man heeft ook een verantwoordelijkheid. En als er wat met mij gebeurd dan heeft hij een groot probleem. (Zoals je @Pin al zei).

We hebben goede afspraken gemaakt en we zouden maandag een nieuwe start maken. Het butterflyproject iets. Dat hartje helpt best goed. Ik heb ook die voorwerpen niet meer want die heb ik weggegooid. Maar toch heb ik gisteren weer gesneden maar 3 strepen maar toch. Niet in het hartje overigens maar dit keer gewoon op me arm. Aan de linkerkant zit geen verband meer dus daar kan het goed op. Maar dat is natuurlijk niet goed. Ik ga het langzaam afbouwen, 1 keer stoppen lukt gewoon niet. Het is elke dag zo van dat ik kijk naar de strepen en dat ik zoiets heb van dit moet ik niet doen, en vervolgens pak ik het voorwerp uit de keuken en zet ik weer wat strepen erbij. Dat voorwerp ligt nog steeds op me kamer. Het lijkt me niet zo lekker dat ik die in de vaatwasser doe en dan morgenavond tijdens het avond eten Jan, Marion of Sophie het vlees ziet snijden terwijl ik het de avond daarvoor zelf hebt gebruikt....

Natuurlijk heb ik ook nog goed nieuws!
Sophie en ik ga over 2 weken een weekendje weg. We gaan waarschijnlijk naar London, of Parijs, maar dat weten we nog niet precies. Ik wil graag naar Parijs en Sophie weet het nog niet. Die had het ook nog over Rome? Ik hoop dat het Parijs wordt. Ik ben er nog nooit geweest, maar het lijkt me echt een leuke stad om een weekendje door te brengen. We hebben gezegd dat we morgen gaan beslissen waar we naartoe gaan. Ik denk niet London trouwens. Het is meer Parijs of Rome. Maar we zullen wel zien. En volgende week dinsdag (overmorgen) hebben we een diner met Sophie, haar ouders en haar opa en oma.

Wordt een leuke week hoop ik!

Fijne zondag nog!

Gr: Mr.S

Wat een onbegripvol schoolhoofd. Er zijn op school regeltjes waaraan je je hoort te houden, maar die regeltjes stellen niets voor als ze in sommige gevallen niet aangepast kunnen worden.

Kunnen je adoptieouders (als ik ze zo mag noemen) of Bas met je mentor en / of schoolhoofd praten? School moet begrijpen dat jouw mentale gezondheid belangrijker is dan strikt de regeltjes volgen. Misschien kan Bas voor een attest zorgen dat jou de toestemming geeft school vroegtijdig te verlaten.

Als school een afspraak wil met je biologische ouders, is het misschien moeilijk daaronder uit te komen. Het zou nuttig kunnen zijn dat de ouders van Sophie een afspraak maken met school. Als zij een afspraak aanvragen, denk ik dat school die niet mag weigeren.

Weglopen is inderdaad de oplossing niet. Sophie zou hier volgens mij heel erg onder lijden, en altijd op je hoede moeten zijn voor de politie, lijkt me ook maar niets.

En als ik hier niet meer ben dan lees ik ook geen negatieve dingen meer en misschien ga ik me dan eindelijk is beter voelen?

Je hoeft niet per se negatieve dingen te lezen. Je mag je account hier ook gewoon gebruiken als hulplijn of uitlaatklep.

Butterfly Project, inderdaad. Heel goed dat jullie dat met dat hartje doen.
@Asy Silivana, schrijf anders ‘Japan’ bij de vlinder. Het idee is dan dat, als je toch snijdt, je een tsunami veroorzaakt. Dat wil je niet veronderstel ik 😉

Heey,

Ik ben vanochtend voor dat ik weer na school ging eerst even naar het ziekenhuis geweest om de wond opnieuw dicht te maken. Ze hebben het weer moeten hechten, maar deze verdwijnen vanzelf. Dus ze hoeven er niet uitgehaald te worden. Dat is wel fijn. Ik heb ook weer nieuw verband mee gekregen. Ik weet het dat je ook gewoon verband kan kopen in de winkel, maar als je het gratis kan krijgen waarom dan niet? Ik moest vandaag 8.30 weer beginnen, maar ik had om 9.00 eerst die afspraak om de wond te dichten. Dus begon om 10.45. En we zaten tijdens de les van CEC en toen kwam me mentor naar binnen en die vroeg of ik even mee wou lopen. Dus natuurlijk liep ik maar mee. We gingen naar de schoolhoofd. En die man vroeg wat er gisteren was gebeurd en wat ik heb gedaan. Dus ik vertelde dat ik out was gegaan en dat ik me daarna nog heel slecht voelde en dus maar wat eerder naar huis ben gegaan. En daar was die meneer dus helemaal niet blij mee. Hij was oprecht boos. Hij zei van je hoort op school te zijn en je gaat pas naar huis als je klaar bent met school. Dus ik zei van maar meneer ik voelde me echt heel slecht. Ik ben zelfs out gegaan. Ja dat maakte niks uit. Je gaat niet eerder naar huis. Hij zei van ik dwing je om elke les er te zijn. Je gaat niet weg en als je je slecht voelt dan ga je maar even 10min afkoelen op de gang. Dus ik zei al van dat helpt niet, dat maakt het alleen maar erger. Ik moet weg zijn van deze plek even 1 uurtje weg zijn en dan kom ik weer terug.

Dat kon niet en ik zei wilt u hebben dat ik me zo slecht voel en dat het alleen maar slechter en slechter gaat dat ik op een gegeven moment in de pauze een eind ga maken aan me leven? Dat was een stomme vraag en het sloeg nergens op. Ik zei van misschien is het wel een stomme vraag, maar dat kan wel gebeuren als u me zo dwingt. En hij pikte dat op alsof ik zei van Als u me geen vrijstelling geef dan pleeg ik zelfmoord. En hij zei van als ik jouw vrijstelling geef dan haal jij je diploma niet en komt er niks van jouw te recht. Ik zei van Waarom denkt u toch telkens dat omdat ik gisteren een slechtte dag hebt gehad dat ik nou elke week, elke dag, elk uur er tussen uit gaat. En me mentor wat een vreselijk mens is dat zeg. Die vroeg aan mij van wat wil je nou hebben dat wij gaan doen dan? Dus ik zei van ik wil graag hebben dat jullie weten wat er met mij aan de hand is, en dat jullie begrijpen dat ik soms niet goed mee doet, of dat ik eerder weg ga, of even me rust moet hebben. Omdat het dan even echt niet goed gaat, en als ik er echt helemaal door heen zit dat ik dan naar huis kan. Dat zou ik graag willen. Dat jullie dat respecteren. Ja daar hebben wij niks aan, jij moet gewoon meedoen. Ik had ook nog verteld dat ik weg was gegaan bij Mediant, omdat die mensen mij niet begrepen en dat ik me daar dus niet geholpen voel en dat ik nu 2x per week een gesprek had met me psycholoog. Bas dus.

Zij zeiden toen van Oh dus als ik het goed begrijp was de behandeling van Mediant nog helemaal niet afgelopen maar stopte jij omdat het volgens jouw niet goed genoeg was? Ik zei van Ze deden niks. Ik heb een halfjaar daar gezeten en we hebben niks bereikt en zoals ik al zei ze begrijpen me niet daar. En volgens die 2 moest ik maar weer die gesprekken oppakken met Mediant. Dat ga ik dus absoluut niet doen. Ik zei al van ik zit nu bij Bas. Met hem heb ik goede gesprekken. Maar hun bleven erbij dat ik weer met Mediant moest omgaan. En die schoolhoofd wou meteen me ouders spreken. Dus ik moest een afspraak maken voor morgen en anders volgende week woensdag of donderdag. Dus ik zei dat gaat een beetje moeilijk, Ik heb geen contact meer met me ouders. En dat geloofde hij dus weer eens niet. Hij zei van of je zorgt ervoor dat je nu een afspraak maakt met je ouders of ik stuur je nu van school. Ik zei van dan belt u toch naar me ouders, dan hoort u zelf wel dat het niet kan. Maar ik woon nu bij een vriendin misschien kan 1 van haar ouders wel komen? Dat wou die dus niet en hij zei van geef mij maar je huistelefoonnummer. Ik zei van Die van Sophie's of van me échte ouders? Van me gewone ouders wou die. Dus ik zei van die weet ik niet uit me hoofd( weet ik echt niet). Nou ja, om het verhaal niet te lang te maken. Hij zou zelf wel bellen met me ouders, want hij had hier nog een nummer van me vader en moeder. Ik heb hem verteld dat als die een afspraak maakt met me eigen ouders dat ik het best vind, maar dat die niet hoeft te verwachten dat ik erbij kom zitten. Hij zei van dat dat verplicht is. Maar ik bleef bij me antwoord Nee ik zit er niet bij. Ik hoef me ouders niet te zien. Ik ben niet boos, maar ik wil hun niet belasten met mijn problemen. UIteindelijk moest ik weg gaan want me mentor wou nog overleggen met die man.

Ik zal vandaag of morgen wel horen wanneer dat gesprek is.

Ik zat vandaag tijdens Engels en we moesten duo's maken voor een kleine opdracht. En ik was met een andere jongen en ik zag dat hij ook allemaal littekens op zijn linker arm had. En niet zomaar littekens maar van die littekens die je krijgt als je veel snijdt. En nu zal je iets hebben van wat maakt dat uit? Nou hij was een van die mensen die rare opmerkingen maakte over mijn tekens. Ik dacht echt van waarom maak je iemand anders belachelijk over zijn tekens als je het zelf ook hebt? Nou ja hij zag dat ik keek naar zijn arm keekte en hij zei van Ik heb ook een rot tijd gehad. Ik snapte het wel en ik vond het wel erg. Maar verder heeft die er ook niks over gezegd en dat is normaal lijkt mij. Je wilt op een gegeven moment die tijd gaan vergeten.

En daar zit ik nu zelf ook aan te denken. Of nou ja ik dacht er al een hele lange tijd aan om opnieuw te beginnen en deze dingen te gaan vergeten. Maar toen gebeurde er iets onverwachts (niet met mij maar iets anders) en dat verstoorde mijn plan wel een beetje, maar ja daar kon diegene ook niks aan doen. Maar daardoor stelde ik me plan een tijdje uit. En ik zat te denken van wat moet ik doen? Ik heb het heel leuk met Sophie en ik kan het goed hebben met haar ouders. En toch voel ik me niet vrij. Ik wil heel graag verdwijnen gewoon ergens naartoe gaan en nooit meer terug keren. Dus ik dacht van ik ga gewoon weglopen. En ik heb meerdere topics gelezen hier van mensen die ook wou de weglopen en daarin las ik elke keer dat ze je toch vinden binnen 48 uur. Dus ik dacht van maar wat nou als ik helemaal niet in NL ben? Gewoon een trein ticket kopen naar Duitsland, of met de trein naar België of Frankrijk? En daar opnieuw beginnen? Dan vinden mensen me never nooit meer.

Maar ik kan dat doen, maar ik wil Sophie geen pijn doen en/of verdrietig maken. Ik kan niet zonder haar.

En toen dacht ik dus van ik kan altijd nog me plan in uitvoering brengen. Maar ik weet niet of dat een slim idee is. Het plan was/ is om mijn account stil te leggen (verwijderen dus). Ik ben dan alle gegevens van mij al mijn verhalen kwijt, en ik denk niet elke dag terug aan al die vervelende momenten. En als ik hier niet meer ben dan lees ik ook geen negatieve dingen meer en misschien ga ik me dan eindelijk is beter voelen? Maar nu ik er zo aan denk heb ik ook zoiets van als ik hier weg ga dan verlies ik me grootste hulpbron. Omdat ik hier altijd met iedereen heb kunnen praten en jullie luisteren naar mij en geven feedback terug. En dat heeft mij er wel doorheen geholpen deze 7 maanden. Door alleen de hulp in mijn eigen omgeving heb ik wel een klein beetje steun van gekregen en dat hielp me wel een beetje, maar de grootste steun en het gene wat mij het meeste heeft geholpen is en blijft de Kindertelefoon.

Dus ik ben een beetje aan het denken momenteel van wat is de beste keuze, wat helpt mij het meest? Wat moet ik doen? Misschien dat jullie me een beetje kunnen helpen? Maar ik denk dat het toch uiteindelijk wel aan me zelf ligt. En sorry als sommige delen in deze tekst een beetje verwarrend is, als dat zo is, meldt het me dan even. Ik ben bezig met me verslag van management dus ik doe nu een beetje twee dingen tegelijk en daar ben ik niet erg goed in.

Ik heb met Sophie nog wel gepraat en vrijdag heb ik weer een gesprek met Bas. Ik hoefde Sophie niks te vertellen over het snijden, want dat had ze zelf al gezien. We hebben een hartje getekend op die plek waar ik snij. Zo'n helft van een hartje. De ene helft heb ik en de andere helft heeft zij op de plek waar zij altijd sneed. En als ik dan weer van plan ben om te snijden dan snijdt ik in dat hartje en dan breekt die. Dat moet er dus voor zorgen dat ik niet meer snijdt. Zoiets heet volgens mij de butterfly project? Alleen wij hebben een hartje en andere mensen maken een vlinder. Het komt op het zelfde neer tenminste.

Zoals ik al zei als er dingen onduidelijk staan in deze tekst zeg het dan even, dan kan ik dat wat duidelijker vertellen of als jullie vragen hebben kan je die natuurlijk ook altijd vragen!

Gr: Mr.S