Heyy,
Ik ben zelf een meisje van 16 jaar en ik heb een zusje van 14 jaar met autisme. Mijn zusje is alles voor me, maar thuis wordt altijd rekening met haar gehouden. Alle aandacht gaat naar haar en naar wat zij wil. Als ik dan zeg wat ik wil worden mijn ouders echt boos en zeggen ze dat ik ondankbaar en egoistisch ben en meer moet zijn zoals mijn zusje. Ik heb het idee alsof ze niet om mij geven. Ik heb de afgelopen twee jaar ontzettend veel last van onverklaarbare vermoeidheid en moest daarvoor naar een psycholoog. Maar mijn moeder zei dat ik niet eerlijk mocht zijn omdat ze niet twee dochters in therapie wilde (mijn zusje zit in therapie vanwege een of andere nieuw autimse behandeling). Dat is nu ongeveer een half jaar geleden. De laatste paar weken begin ik me alleen veel slechter te voelen. Ik ben altijd moe, heb hoofdpijn en wil eigenlijk gewoon niet meer wakker worden. Waar het op neer komt: ik wil eigenlijk gewoon met iemand praten maar ik heb niemand en van mijn ouders mag ik ook met niemand praten (denk ik afgaande op hun reactie van de psycholoog). Ik heb ook niet echt vrienden of een docent met wie ik kan/wil praten. Iemand advies?