Hoi
Ik heb geen idee of iemand dit gaat lezen of dat iemand dit boeit. Ik voel me alleen verschrikkelijk. Ik heb niet echt een gezin en voel me nergens thuis. Mijn ouders zijn gescheiden en aan beide kanten heb ik veel gedoe. Het is namelijk zo dat ik nooit goed overweg kon met Mn moeder en dat ik een hele lange poos niet bij haar heb gewoond. Nu woon ik om de week bij Mn vader en om de week bij Mn moeder . Het is lastig uit te leggen hoe het zit met mij en mn moeder , maar kort gezegd is het zo dat zij nooit een moederfiguur voor mij is geweest en dat ze me vroeger best veel pijn heeft gedaan ( slaan enzo). Nooit kon ik dus echt praten met Mn moeder en vind het verschrikkelijk om bij haar te zijn. Papa was altijd mijn steunpilaar en bij hem vond ik de stabiliteit en de ouderlijke rol die ik nodig had en heb. Maar jammer genoeg kwam daar verandering in. Papa kreeg een nieuwe vriendin die een zoontje had. Ik begon net aan deze situatie te wennen , toen zijn vriendin het om een hele en hele gele reden had uitgemaakt . Hierdoor stortte opnieuw ( net als toen mijn ouders gingen scheiden)iets dat vertrouwt is weg en ben ik het vertrouwen in mensen heel erg verloren. Mn leidinggevende van Mn werk kent een deel van dit verhaal en zei dat ik het altijd bij haar kwijt kon als ik me weer kut voelde. Nou was het zo dat ik dat nooit echt durfde omdat ik andere mensen niet wil opzadelen met mijn negatieve gevoelens. Ik ben bang dat mensen vinden dat ik zeik en niks meer met me te maken willen hebben. Maar omdat ik er zo erg mee zit besloot ik vandaag toch om het tegen haar te zeggen . Haar reactie was pijnlijk. Ze toonde geen interesse , vond het niet rot voor me en ze deed alsof ik gek was dat ik dit aan haar vertelde, terwijl ze juist altijd zo duidelijk zegt dat ik altijd bij haar terecht kwam. Hierdoor wordt ik weer bevestigt in het gevoel dat ik niet op mensen kan bouwen. Ik voel me echt verschrikkelijk en heb ook geen idee waarom ik het op dit forum zet. Geen idee of iemand dit leest en waarschijnlijk boeit het niemand . Ik weet niet op wie ik kan bouwen en waarvoor ik eigenlijk nog leef
Wie is mijn gezin
A
A
Hoi!
Jammer dat mensen je vertrouwen blijven breken. Er zijn altijd goede personen op de wereld, maar het komt harder aan en blijft harder bij als je geconfronteerd wordt met een negatieve ervaring. Het is begrijpelijk dat de moed je even in je schoenen zinkt, maar geef het niet op. Ergens loopt er een persoon rond die zich afvraagt hoe het is om iemand als jou te ontmoeten.
Je moeder heeft je vroeger pijn gedaan. Begrijpelijk dat daardoor je vertrouwen een beetje gebroken is. Hoe doet je moeder nu tegen je? Heeft ze zich al eens geëxcuseerd voor wat ze vroeger gedaan heeft?
Je vader had een vriendin, alles begon op zijn plaats te vallen, maar die relatie is beëindigd. Nu is het weer even zoeken hoe de nieuwe situatie eruit ziet. Hoe gaat je vader hiermee om? Kunnen jullie hier goed over praten?
Jammer dat die leidinggevende niet steunend reageerde. Als ze zei dat je naar haar toe kon komen, moet ze er voor je zijn. Misschien had ze zo'n hevig verhaal niet verwacht, maar dan kon ze nog steeds begripvoller gereageerd hebben.
Ik vind dat je dit aan haar kan vertellen. Vertel maar dat ze gezegd had dat je bij haar terecht kon, en dat je haar reactie niet verwacht had.
Er zijn altijd wel van die momenten waarop je je afvraagt wat het leven eigenlijk waard is. Het is ok om daar even bij stil te staan, maar blijf er niet in hangen. Je bent nog jong, en misschien heb je je "roeping" in het leven nog niet gevonden. Je hebt nog genoeg tijd om uit te zoeken wat je wilt, en vergeet niet om in die zoektocht af en toe stil te staan en plezier te maken.
Het zou goed zijn als je dit aan iemand kwijt kunt. Heb je een positieve band met je mentor? Je mentor heeft als job om er voor zijn/haar leerlingen te zijn, dus die zal waarschijnlijk wel openstaan voor jouw problemen.
Zie je het zitten om je mentor te contacteren? Je kunt je mentor aanspreken of een mail sturen. Bekijk maar waar jij je het fijnst bij voelt.
Er zijn zeker mensen waar je op kunt bouwen. De kunst is om die te vinden. Je zult in je leven mensen tegenkomen die je teleurstellen, maar je zult er ook tegenkomen waarvan je heel blij bent dat ze in je leven gekomen zijn.
Groetjes
x
Jammer dat mensen je vertrouwen blijven breken. Er zijn altijd goede personen op de wereld, maar het komt harder aan en blijft harder bij als je geconfronteerd wordt met een negatieve ervaring. Het is begrijpelijk dat de moed je even in je schoenen zinkt, maar geef het niet op. Ergens loopt er een persoon rond die zich afvraagt hoe het is om iemand als jou te ontmoeten.
Je moeder heeft je vroeger pijn gedaan. Begrijpelijk dat daardoor je vertrouwen een beetje gebroken is. Hoe doet je moeder nu tegen je? Heeft ze zich al eens geëxcuseerd voor wat ze vroeger gedaan heeft?
Je vader had een vriendin, alles begon op zijn plaats te vallen, maar die relatie is beëindigd. Nu is het weer even zoeken hoe de nieuwe situatie eruit ziet. Hoe gaat je vader hiermee om? Kunnen jullie hier goed over praten?
Jammer dat die leidinggevende niet steunend reageerde. Als ze zei dat je naar haar toe kon komen, moet ze er voor je zijn. Misschien had ze zo'n hevig verhaal niet verwacht, maar dan kon ze nog steeds begripvoller gereageerd hebben.
Ik vind dat je dit aan haar kan vertellen. Vertel maar dat ze gezegd had dat je bij haar terecht kon, en dat je haar reactie niet verwacht had.
Er zijn altijd wel van die momenten waarop je je afvraagt wat het leven eigenlijk waard is. Het is ok om daar even bij stil te staan, maar blijf er niet in hangen. Je bent nog jong, en misschien heb je je "roeping" in het leven nog niet gevonden. Je hebt nog genoeg tijd om uit te zoeken wat je wilt, en vergeet niet om in die zoektocht af en toe stil te staan en plezier te maken.
Het zou goed zijn als je dit aan iemand kwijt kunt. Heb je een positieve band met je mentor? Je mentor heeft als job om er voor zijn/haar leerlingen te zijn, dus die zal waarschijnlijk wel openstaan voor jouw problemen.
Zie je het zitten om je mentor te contacteren? Je kunt je mentor aanspreken of een mail sturen. Bekijk maar waar jij je het fijnst bij voelt.
Er zijn zeker mensen waar je op kunt bouwen. De kunst is om die te vinden. Je zult in je leven mensen tegenkomen die je teleurstellen, maar je zult er ook tegenkomen waarvan je heel blij bent dat ze in je leven gekomen zijn.
Groetjes
x
A
Wat goed dat je je verhaal met ons wilt delen. Ik kan alleen zeggen dat je begrip krijgt van de mensen waar van je weet dat ze je zullen helpen bijv. Een huisarts of psycholoog of hulpverlener of kindertelefoon bellen. Dit zijn mensen die je kunnen helpen met tips om met dit soort situaties om te gaan of je een luisterd oor bieden zonder je te kwetsen. Mischien had je werk collega een slechte dag of wist ze niet wat ze moest zeggen. Het is altijd lastig als ouders uit elkaar gaan omdat je dat niet verwacht en je ouders hebben ineens zoveel dingen aan hun hoofd waardoor ze jouw ineens kunnen vergeten waar jij mee zit. Trek je het niet aan dat komt wel goed het kost wat tijd maar blijf erover praten! Maar met mensen die je willen begrijpen. Wat je moeder betreft, slaan is altijd fout maar ze was waarschijnlijk zo gefrustreerd dat ze geen uitweg wist. Misschien kun je met je mams eens goed praten en uitleggen hoe je je voelt en zeggen hoe kunne wij elkaar helpen om alles beter te maken en dat je het zo niet leuk vind. X
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your username or e-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
