Ik weet niet of iemand mij kan helpen, of tips geven, of dat dit gewoon een bericht wordt wat ik deel waar ik best wel mee zit.
In oktober 2016 heeft mijn moeder haar nieuwe vriend ontmoet, waarmee ze vorig jaar mei is mee gaan samen wonen. Doordat ik mij niet fijn en begrepen voel thuis bij mijn vader heb ik besloten om bij mijn moeder en haar vriend te gaan wonen in september 2018. Die vriend is nooit mijn favoriet geweest maar ach, ik overleef het wel en zo slecht was het niet. Hij heeft begin dit jaar een periode thuis gezeten, en dat heeft wel laten zien hoe hij ook kan zijn. Hij is heel bot en hard en gemeen. De hoeveelheid drank die er doorheen gaat is niet normaal en hoe hij zich gedroeg ging ook echt niet meer dus heeft mijn moeder er voor gekozen om er een punt achter te zetten. Nu, een dikke week verder, negeert die vriend mij. Hoi zeggen met de mond gesloten en een kwade chaggerijnige kop, verder komt dr niets uit behalve vuile gezichten naar mij toe. Het zijn de kleine dingen dat ik denk van huh? Maar blijkbaar heeft hij mij ook geblokkeerd op instagram en allerlij rare dingen over mij lopen vertellen tegen mijn moeder. Dat ik niets uitvreet, dat ik niet mijn best doe, dat ik hier altijd ben en dat ik vervelend ben. Dat vertelde mijn moeder mij. Zijn zoon negeert mij ook compleet, kan geen hoi zeggen en zeurt over mij tegen mijn broertje, hoe vervelend ik ben en stom en dom. Dus ik maakte mij zorgen om mijn eigen broertje, krijgt hij die negatieve energie ook over hem heen? Maar nee, dit is specifiek op mij, en niemand heeft er verder last van. Ik vind dit raar en ik weet dat ik niets verkeerd doe, maar waarom zou hij zich zo op mij reageren? Mijn moeder zegt dat hij zich illusies voorstelt dat het allemaal weer goed komt, dat ze weer samen komen. Alleen ik voel mij een beetje weg gedrukt. Net alsof mag ik hier niet zijn van hem en moet ik weg, terwijl mij altijd verteld is dat de deur open staat voor mij. Hoe moet ik hier mee om gaan? Het sloopt mij onbewust heel erg, want hoe erg is het om je nergens echt thuis te voelen, op je gemak, en fijn, veilig. Ik hoop dat wij zo snel mogelijk een huisje kunnen vinden, al heb ik het idee dat we nog lang niet van hem af zijn.
x- zonnebloempje
Bladzijde 1 / 1
Wat vervelend te lezen dat de vriend van je moeder zo over je praat. Ik heb zelf ook problemen met mn stiefouders van beide kanten en heb ook geen "thuis" meer daardoor, dus ik snap heel goed hoe je je voelt. Ik zou er voor zorgen dat de band met jou en je moeder en jou en je broer goed blijven. Ik zou die man en zijn zoon dan maar even negeren en aankijken hoe ze daar op reageren.
Ik wil nog wel er bij zeggen dat als het uit de hand loopt en er geweld bij kijken komt, bel dan gelijk de politie of veilig thuis
Succes en houd je sterk, je komt er wel door heen
Ik wil nog wel er bij zeggen dat als het uit de hand loopt en er geweld bij kijken komt, bel dan gelijk de politie of veilig thuis
Succes en houd je sterk, je komt er wel door heen
Hoi Zonnebloempje
Wat naar dat het er thuis zo aan toe gaat. Niet fijn dat de vriend van je moeder zo doet.
Zoals Life_sucks zei, lijkt het me goed om de band tussen je moeder, broertje en jou sterk te houden. Je zou kunnen voorstellen dat jullie samen eens wat gaan doen. Geef maar gerust aan dat je nood hebt aan een gezellig moment.
Hier alleen mee blijven zitten lijkt me niet fijn. Het is alvast heel goed dat je met je verhaal naar het forum bent gekomen. Heb je verder iemand in gedachten waar je bij terecht kan? Een familielid bijvoorbeeld, een vriend(in), leraar of mentor? Een beetje steun voelt vast fijn.
Als je graag eens zou praten over je thuissituatie, kan je terecht bij de KinderTelefoon. Daar kan je anoniem je verhaal doen, wordt er naar je geluisterd, en krijg je vast nuttig advies mee.
Groetjes
Kenshin
Wat naar dat het er thuis zo aan toe gaat. Niet fijn dat de vriend van je moeder zo doet.
Zoals Life_sucks zei, lijkt het me goed om de band tussen je moeder, broertje en jou sterk te houden. Je zou kunnen voorstellen dat jullie samen eens wat gaan doen. Geef maar gerust aan dat je nood hebt aan een gezellig moment.
Hier alleen mee blijven zitten lijkt me niet fijn. Het is alvast heel goed dat je met je verhaal naar het forum bent gekomen. Heb je verder iemand in gedachten waar je bij terecht kan? Een familielid bijvoorbeeld, een vriend(in), leraar of mentor? Een beetje steun voelt vast fijn.
Als je graag eens zou praten over je thuissituatie, kan je terecht bij de KinderTelefoon. Daar kan je anoniem je verhaal doen, wordt er naar je geluisterd, en krijg je vast nuttig advies mee.
Groetjes
Kenshin
Dankje kenshin en life_sucks.
Ja daar denken wij met zijn drieën heel goed om, wij zitten regelmatig aan tafel nu en bespreken met elkaar open hoe het gaat en waar wij mee zitten en tegenaan lopen.
En ja, bij mij op school heb ik iemand in vertrouwen genomen en heb ik haar alles verteld wat er speelt, omdat dit heel erg dwars staat met mijn leerwerk. Ik heb begin dit jaar een achterstand opgelopen daarom krijg ik al hulp, en deze situatie helpt er niet bij.
En precies, een stukje steun is wat ik zoek, eigenlijk dat ik mijn verhaal kan delen en delen en delen, alsof het dan als last van mijn schouders misschien af valt.
Ik heb niet het idee dat ik hun raak met hun te negeren, ik gedraag mij nu normaal, en doe geen dingen die ik anders niet zou doen. Zou mijn moeder mij nu vragen of ik wil helpen met koken en ik apart aardappels moet schillen voor die vriend dan doe ik dat gewoon, en zeg ik net zoals anders: "speciaal voor (zijn naam) gekookte aardappelen, omdat wij rijst krijgen." ik ga mij niet anders gedragen maar inderdaad mij niet te veel aantrekken van zijn nare trekjes.
Ik wil mij niet alleen voelen, ook omdat mijn vriendin het niet snapt, die begrijpt de hele situatie niet, omdat haar ouders altijd samen zijn gebleven.
Een rare reactie naar mijn idee maar diy is wel wta er rondspookt in mijn hoofd wat ik kwijt moet op wat voor manier dan ook. Ik ben in ieder geval al wel heel dankbaar dat ik al zo snel 2 goede reacties heb gekregen.
Ja daar denken wij met zijn drieën heel goed om, wij zitten regelmatig aan tafel nu en bespreken met elkaar open hoe het gaat en waar wij mee zitten en tegenaan lopen.
En ja, bij mij op school heb ik iemand in vertrouwen genomen en heb ik haar alles verteld wat er speelt, omdat dit heel erg dwars staat met mijn leerwerk. Ik heb begin dit jaar een achterstand opgelopen daarom krijg ik al hulp, en deze situatie helpt er niet bij.
En precies, een stukje steun is wat ik zoek, eigenlijk dat ik mijn verhaal kan delen en delen en delen, alsof het dan als last van mijn schouders misschien af valt.
Ik heb niet het idee dat ik hun raak met hun te negeren, ik gedraag mij nu normaal, en doe geen dingen die ik anders niet zou doen. Zou mijn moeder mij nu vragen of ik wil helpen met koken en ik apart aardappels moet schillen voor die vriend dan doe ik dat gewoon, en zeg ik net zoals anders: "speciaal voor (zijn naam) gekookte aardappelen, omdat wij rijst krijgen." ik ga mij niet anders gedragen maar inderdaad mij niet te veel aantrekken van zijn nare trekjes.
Ik wil mij niet alleen voelen, ook omdat mijn vriendin het niet snapt, die begrijpt de hele situatie niet, omdat haar ouders altijd samen zijn gebleven.
Een rare reactie naar mijn idee maar diy is wel wta er rondspookt in mijn hoofd wat ik kwijt moet op wat voor manier dan ook. Ik ben in ieder geval al wel heel dankbaar dat ik al zo snel 2 goede reacties heb gekregen.
Goed dat je er thuis en op school over praat. Ik vind het fijn om te horen dat je er niet alleen voor staat. Verder lijkt me je neutraal gedragen tegenover de vriend van je moeder inderdaad het beste.
Jammer dat je vriendin je situatie niet begrijpt. Ergens wel fijn dat ze niet uit ervaring kan meespreken, maar begrip van haar kant was fijn geweest.
Gr. Kenshin
Jammer dat je vriendin je situatie niet begrijpt. Ergens wel fijn dat ze niet uit ervaring kan meespreken, maar begrip van haar kant was fijn geweest.
Gr. Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
