ongelukkig

  • 6 January 2018
  • 3 reacties
  • 204 Bekeken

  • Anonymous
  • 0 reacties
het is makkelijk om te zeggen dat je ongelukkig bent. maar ik ben wel echt onglukkig ik ben gewoon niet blij en er gebeurt te veel op een moment er waren meerdere dingen aan de hand ik was verdrietig over dingen wat er gebeurd is in het verleden.. ik voel me kut erover. maar daar is mijn moeder van op de hoogte alleen mijn moeder is gelovig. ik niet ik vind dat je je blij en gelukkig moet voelen maar dat doe ik niet het maakt mijn leven alleen maar lastiger ik heb er ook veel moeite mee. maar mijn moeder zegt zoo duidelijk tegen mij van als je niet meer gelooft wil ik je niet.. daar ben ik gewoon bang voor maaaar... als ik gelukkig kan zijn en mijn moeder vergeten heb ik liever dat maar het probleem is dat ik nog jong ben.. maar soms wil ik gewoon weg lopen. weg van alle pijn al het verdriet wat moet ik doen? (ik heb wel eens ONBEWUST gezocht naar vlucht routes en vond me zelf heel dom als ik het besefte)

wat moet ik doen


3 reacties

Hoi!
Ik denk dat weglopen geen zin heeft want dat maakt de situatie alleen maar erger.
Kan je niet met iemand over praten? Een mentor of een familielid?

Groet,
Evalynn
Ik denk dat weglopen idd niet handig is want ik lees ook wel eens boeken daarover en dat loopt niet goed af?? ik wens je sterkte, praat er met iemand over xx
Hoi!

Je bent ongelukkig, en je moeder is gelovig, en bekijkt de dingen anders als jij. Is dat wat je bedoelt?

Als jij je ongelukkig voelt, moet je daar iets aan veranderen. Dit doe je het best op een manier waarvan je denkt dat je het best van die ongelukkigheid afkomt, en of dat met geloof te maken heeft of niet, doet er niet toe. Je moeder lijkt er echter anders over te denken. Vindt zij dat je je geluk alleen in het geloof kan vinden?

Ik ken geen enkel geloof dat verbiedt met elkaar te praten over je gevoelens, dus misschien kan jij eens aan je moeder uitleggen wat je zo ongelukkig maakt? Op die manier kent je moeder de oorzaak van jouw ongelukkig zijn. Misschien ziet ze dan in dat wat jij nodig hebt misschien niet te vinden is in het geloof.

Weglopen is sowieso geen goed idee. Als je van huis wegloopt zonder het aan iemand te laten weten, schakelen ze de politie in, en dan vinden ze je vaak snel. Om je heel het gedoe met de politie te besparen, is het goed om aan iemand te vertellen hoe het thuis gaat. Je zou aan je mentor kunnen vertellen hoe het met je gaat, en hoe je moeder tegen je doet. Je mentor kan je vast advies geven, en eventueel met je moeder praten.

Ik vind het heel grof dat je moeder zegt dat ze je niet meer wilt als je niet gelooft. Je moeder kan zich vast moeilijk inbeelden dat je gelukkig kunt zijn zonder gelovig te zijn, maar het is zeker mogelijk. Dat hangt af van persoon tot persoon.
Is er iemand in de familie waar je terecht kunt? Is er een familielid die een grote invloed heeft op je moeder, en die jouw standpunt kan uitleggen? Misschien neemt je moeder het sneller van die persoon aan.

Als je het thuis niet meer uithoudt, en je bent ervan overtuigd dat je ergens anders gelukkiger zou zijn, kun je (tijdelijk) ergens anders gaan wonen. Dit is niet hetzelfde als weglopen. Je legt aan je moeder uit dat je even tijd voor jezelf nodig hebt om een paar dingen op een rijtje te zetten en dat je daarom even bij iemand anders logeert. Bij wie je logeert kun jij bepalen, maar het is handig als je moeder die persoon kent, zodat ze makkelijker instemt. Je zou bv. bij een vriendin kunnen logeren, of bij een familielid.

Laat die ongelukkigheid niet aanslepen. Als jij aanvoelt dat bij je moeder wonen niet goed voor je is, zoek je best naar een oplossing.

Groetjes
x

Reageer