ik en me ouder zijn verhuisd naar belgie toen ik net 8 was ( ik begon net echt vrienden te maken) door mijn vader zijn werk toen der tijd. sinds die dag ben ik elke dag gepest geweest door mijn mede klasgenoten , leerkrachten en volwassen puur omdat ik van een "ander" land kwam en een rotterdams accent heb. dit gebeurt tot deze dag nog steeds maar ben er beter tegen bewaapend. maar dit neem ik mijn ouders heel erg kwalijk. dankzij hun ben ik een emotiele wrack geworden. vooral als kind was dit heel zwaar omdat ik niemand had om mee te praten of mijn hart aan te luchten. ook shermde mijn moeder mij af van mij familie zodat ik niet te weten zou komen wat er echt speelde.

rond de tijd van 13 tot heden heb ik daar door (bijna) elke dag ruzie met mijn ouders. volgens mijn moeder ben ik ondankbaar terwijl zij een normaale toekomst van me heeft afgepakt. ze zecht dat ik een groote mond heb terwijl ik haar al jaren op de feiten druk. tot nu toe heeft ze ook al bijna alle familie die ik nog uberhaupt zag weg gejaagd. het is op momenten zelfs zo erg geweest dat ik maanden aan een stuk zeker meerdere keren perdag er aan dacht om ergens van een brug te springen. ze doet alsof heel haar mizarable leven mijn fout is.

ik ben heel slecht ik het vertellen van dit maar ik denk dat jullie er genoeg uit kunnen halen.
dus wat ik mij afvraag
1. is het normaal om voor je werk te kiezen ipv je familie/zoon
2. is het oprecht dat ik mijn moeder van het diepst van mijn hart haat.
3. wat zouden jullie doen in deze situatie