Hoi,
Ongeveer 1 jaar geleden heeft mijn broertje de diagnose AS (autisme) gekregen. Hier reageerde hij heel fel op. Hij was het er niet mee eens en wilde het niet accepteren. Hierdoor liep het geruime tijd thuis ontzettend moeilijk, was er veel spanning en eindigde gesprekken vaak in grote scheldpartijen.
Mijn ouders en ik hoopten dat we met de hulp van een gezinstherapist hier verandering in konden brengen.
Dit heeft de situatie echter alleen maar slechter gemaakt. We hadden hem overgeplaatst naar een speciale school waar hij extra begeleiding kreeg. Hier was hij het natuurlijk niet mee eens en is van school weggelopen. Nu zit hij al een half jaar thuis.
De situatie momenteel is alles behalve goed. Hij wilt niet in therapie (dit raad de GGD aan) en de spanningen zijn thuis enorm hoog. Dit terwijl ik midden in mijn examenjaar zit en dus eigenlijk alleen maar bezig kan en moet zijn met leren, wat dus nu gewoon echt niet gaat.
Vaak als hij me weer uitscheld om niks heb ik het idee dat mijn ouders mij niet steunen. Ze nemen het niet voor me op of zeggen er helemaal niks van. Hierdoor voel ik me thuis erg alleen.
De gezinstherapist die ik nog geregeld zie gaf als tip hiervoor dat ik meer het huis uit moet; bij opa en oma of vriendinnen gaan leren ipv thuis. Bij mijn opa en oma gaat helaas niet want die wonen te ver weg van school en ik wil mijn vriendinnen ook niet opzadelen met mijn thuissituatie.
Zelf heb ik ADD en gebruik ik hiervoor medicijnen. Deze moet ik om een bepaalde tijd innemen maar door alle hectiek en spanning thuis lukt het me niet hier een regelmaat in te vinden waardoor ik zowel op school als thuis veel mis. Dit alles helpt niet mee voor mijn examen.
Ik heb dus nu ook echt geen idee hoe ik mijn examen moet gaan halen.
Ik hoop dat jullie tips hebben en mij verder kunnen helpen..
Heel erg bedankt alvast!
Bladzijde 1 / 1
hai eekhoorn
Uit ervaring helpt dat inderdaad niet als niet iedereen er voor in wil zetten.
ik vind het gek dat hij dan thuis zit. als 1ding zoon school doet die zorgen er voor dat ze op school komen. of ze iets doen ze ze dan wel. zo is mijn ervaring in iedergeval. bij mij en bij me broer is het zo als wij thuis blijven dat er zo veel mogelijk contact hebben met onze ouders hoe ze ons op school kunnen laten komen. dat we niet perse iets moeten doen zo lang we er maar zijn. zo is dat bij me broer zo. hij gaat 5 dagen in de week naar school. en heeft een uur les, pauze dan uur gym dan les dan pauze, dan gym en dan weer les. zo kan hij een dag volhouden
het klinkt heel stom, maar je moet therapie niet therapie noemen. je moet het gewoon een ander woord geven. en dan wilt hij het waarschijnlijk wel. zo is het bij mijn broer, hij wilt geen therapie maar hij wilt wel hulp om zijn woede ondercontrole te houden en alle ander soort dingen zo lang het woord therapie er niet in voor komt.
Als zij er iets van zeggen komt er alleen maar ruzie uit en dat willen zij niet. mijn ouders deden dat ook niet.
heb je bepaalde tijden dat je ze in moet nemen? dan zou je gewoon alarmpjes kunnen zetten dat je het niet vergeet. ik heb zelf ook add en als ik iets voor school moet doen, zet ik mijn koptelefoon met noice canceling op waardoor ik mijn omgeving nouwelijks hoor.
ik hoop dat dit geholpen heeft anders weet ik het ook niet echt.
groetjes
bella
Mijn ouders en ik hoopten dat we met de hulp van een gezinstherapist hier verandering in konden brengen.
Dit heeft de situatie echter alleen maar slechter gemaakt.
Uit ervaring helpt dat inderdaad niet als niet iedereen er voor in wil zetten.
We hadden hem overgeplaatst naar een speciale school waar hij extra begeleiding kreeg. Hier was hij het natuurlijk niet mee eens en is van school weggelopen. Nu zit hij al een half jaar thuis.
ik vind het gek dat hij dan thuis zit. als 1ding zoon school doet die zorgen er voor dat ze op school komen. of ze iets doen ze ze dan wel. zo is mijn ervaring in iedergeval. bij mij en bij me broer is het zo als wij thuis blijven dat er zo veel mogelijk contact hebben met onze ouders hoe ze ons op school kunnen laten komen. dat we niet perse iets moeten doen zo lang we er maar zijn. zo is dat bij me broer zo. hij gaat 5 dagen in de week naar school. en heeft een uur les, pauze dan uur gym dan les dan pauze, dan gym en dan weer les. zo kan hij een dag volhouden
De situatie momenteel is alles behalve goed. Hij wilt niet in therapie (dit raad de GGD aan) en de spanningen zijn thuis enorm hoog.
het klinkt heel stom, maar je moet therapie niet therapie noemen. je moet het gewoon een ander woord geven. en dan wilt hij het waarschijnlijk wel. zo is het bij mijn broer, hij wilt geen therapie maar hij wilt wel hulp om zijn woede ondercontrole te houden en alle ander soort dingen zo lang het woord therapie er niet in voor komt.
Vaak als hij me weer uitscheld om niks heb ik het idee dat mijn ouders mij niet steunen. Ze nemen het niet voor me op of zeggen er helemaal niks van. Hierdoor voel ik me thuis erg alleen.
Als zij er iets van zeggen komt er alleen maar ruzie uit en dat willen zij niet. mijn ouders deden dat ook niet.
Zelf heb ik ADD en gebruik ik hiervoor medicijnen.
heb je bepaalde tijden dat je ze in moet nemen? dan zou je gewoon alarmpjes kunnen zetten dat je het niet vergeet. ik heb zelf ook add en als ik iets voor school moet doen, zet ik mijn koptelefoon met noice canceling op waardoor ik mijn omgeving nouwelijks hoor.
Ik hoop dat jullie tips hebben en mij verder kunnen helpen..
ik hoop dat dit geholpen heeft anders weet ik het ook niet echt.
groetjes
bella
Hey eekhoorn
Wat vervelend dat de spanningen thuis zo hoog oplopen. Inderdaad niet fijn om in zo'n situatie te moeten leren.
Is er iemand waar je broertje een goede band mee heeft? Een familielid bijvoorbeeld, of een vriend(in)? Het zou kunnen helpen als een vertrouwd iemand met je broertje praat. Misschien vindt die iemand de juiste woorden om je broertje tot inzicht te brengen.
Hoewel het moeilijk is om in te schatten wat iemand nodig heeft, heeft iemand aandringen tot therapie vaak een negatief effect. Zoals Bellablue zei, kan het alvast helpen om een ander, minder gestigmatiseerd, woord voor therapie te gebruiken.
Staat je broertje open voor gesprekken die niet over autisme of therapie gaan? Misschien helpt het om bijvoorbeeld te vragen hoe hij zijn toekomst ziet. Op die manier geef je hem de kans om open te antwoorden, en krijg je wat meer inzicht in zijn gedachten. Zijn er nu en dan momenten waarop de thuissfeer ontspannen is?
Voel je je goed bij je mentor, of een leraar op school? Het kan nuttig zijn om aan te geven dat je thuissfeer niet ideaal is voor je studie. Op die manier kan school daar rekening mee houden. Misschien is het wel mogelijk dat je na school een rustig lokaal ter beschikking krijgt waar je kan leren. Een openbare plek, bijvoorbeeld een bibliotheek, zou ook een optie kunnen zijn.
Groetjes
Kenshin
Wat vervelend dat de spanningen thuis zo hoog oplopen. Inderdaad niet fijn om in zo'n situatie te moeten leren.
Is er iemand waar je broertje een goede band mee heeft? Een familielid bijvoorbeeld, of een vriend(in)? Het zou kunnen helpen als een vertrouwd iemand met je broertje praat. Misschien vindt die iemand de juiste woorden om je broertje tot inzicht te brengen.
Hoewel het moeilijk is om in te schatten wat iemand nodig heeft, heeft iemand aandringen tot therapie vaak een negatief effect. Zoals Bellablue zei, kan het alvast helpen om een ander, minder gestigmatiseerd, woord voor therapie te gebruiken.
Staat je broertje open voor gesprekken die niet over autisme of therapie gaan? Misschien helpt het om bijvoorbeeld te vragen hoe hij zijn toekomst ziet. Op die manier geef je hem de kans om open te antwoorden, en krijg je wat meer inzicht in zijn gedachten. Zijn er nu en dan momenten waarop de thuissfeer ontspannen is?
Voel je je goed bij je mentor, of een leraar op school? Het kan nuttig zijn om aan te geven dat je thuissfeer niet ideaal is voor je studie. Op die manier kan school daar rekening mee houden. Misschien is het wel mogelijk dat je na school een rustig lokaal ter beschikking krijgt waar je kan leren. Een openbare plek, bijvoorbeeld een bibliotheek, zou ook een optie kunnen zijn.
Groetjes
Kenshin
Ik heb zelf ook autisme en je moet het zo zien iemand zonder autisme kan je vergelijken met een auto: auto kan rechtdoor achteruit links en rechts af een trein kan echter alleen maar vooruit en achteruit en kan alleen wijken met heel veel voorbereiding wat ik probeer te zeggen het is ook lastig voor je broertje voor jou naartuurlijk ook maar misschien kan iemand je broertje tot andere inzichten laten komen
Hai
Ik heb zelf ook add dus ik weet het het is ik kon bij mij thuis ook geen regelmaat vinden dus bedacht ik me dat het mis handig is als ik mijn medicijnen op een plak leg waar ik vaak ben s'ochtends dat helpt. Als je ze vergeet in te doen probeer dan om met muziek te leren of oortjes in dat helpt ook. Wat je bijvoorbeeld kan doen is naar een studeer ruimte gaan er zijn er best wel veel en anders kan je bijles nemen dan zit je vaak in een stille ruimte en kan je leren wat je niet hebt meegekregen in de les
Ik heb zelf ook add dus ik weet het het is ik kon bij mij thuis ook geen regelmaat vinden dus bedacht ik me dat het mis handig is als ik mijn medicijnen op een plak leg waar ik vaak ben s'ochtends dat helpt. Als je ze vergeet in te doen probeer dan om met muziek te leren of oortjes in dat helpt ook. Wat je bijvoorbeeld kan doen is naar een studeer ruimte gaan er zijn er best wel veel en anders kan je bijles nemen dan zit je vaak in een stille ruimte en kan je leren wat je niet hebt meegekregen in de les
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
