Mijn ouders (je zou bijna eigenaren kunnen zeggen) zijn echte control freaks. Elke stap die ik buiten de deur zet moet ik verantwoorden en elk woord dat ik zeg moet tot in detail uit worden gelegd. Ik moet precies laten weten hoe laat ik thuis ga zijn en als ik vijf minuten laat ben moet ik een heel goed excuus hebben (anders heb ik zogenaamd iets illegaals gedaan). Het typische plaatje.
Mijn ouders zijn ook ontzettend vergeetachtig zijn. Zo kunnen ze iets op een kastje neerleggen er er (minder dan 30 seconden) naar op zoek zijn. Dat komt heel lekker uit voor hun, maar niet voor mij, want dan moet ik dat voorwerp zogenaamd verplaatst hebben. En als ik ze vertel waar dat ding ligt, worden ze heel boos. Ik had dat ding namelijk de hele tijd in mijn zak.
Maar vandaag ging het weer eens helemaal mis. Mijn moeder vindt het ook nodig om door alles heen te snuffelen. (Een dagboek heb ik intussen niet meer omdat er elke dag bijna wel in werd gekeken en dat ik ook bijna elke dag er wel weer van langs kreeg omdat ik niet über positief over ze ben. Mijn telefooncode hebben ze om een of andere reden nog niet. Maar goed.) Vandaag besloot ze om even gezellig door mijn schooltas te snuffelen. Normaal heb ik er niets "raars" in, maar nu dus "wel". Ik had nog een halve chocoladereep die ik van een goede vriendin had gekregen (ik had haar ergens mee geholpen). En meteen moet ze weten waar dat geld vandaan komt en wat niet. En ik kan daar dus geen antwoord op geven: ik heb het niet gekocht maar gekregen. Als ik dat zeg word ik beschuldigd dat ik dat geld gestolen heb van haar (de zoveelste keer dat ik opeens zo een beschuldiging krijg). Mijn moeder gaat opeens koortsachtig alles doorzoeken naar nog meer "gestolen dingen", zoals ze het zelf uitdrukt. Spullen worden uit mijn kast getrokken (school- en leesboeken) en papieren worden door elkaar gehaald. Uiteindelijk krijg ik een klap en is het over. Uiteraard moet mijn vader het ook weten. En de troep is mijn schuld, zogenaamd.
Is het normaal dat ouders om de zoveel dagen door al je spullen heen gaan? En is het normaal om zo tekeer te gaan als je kind gewoon een keer iets krijgt van een vriendin zonder jouw medeweten?
Bladzijde 1 / 1
Hoi
Wat vervelend dat je ouders je zo controleren. Ze gaan inderdaad te ver. Ouders kunnen weleens nieuwsgierig of bezorgd zijn, maar telkens je persoonlijke spullen doorzoeken en eindigen met het uitdelen van een klap, is niet ok.
Is er een familielid, vriend van de familie of leraar waar je je goed bij voelt? Je zou bij die persoon je verhaal kunnen doen, zodat die vervolgens met je ouders kan praten. Wie weet zien je ouders na zo'n gesprek in dat hun controlegedrag niet ok is.
Misschien vind je het fijn om je verhaal te delen met de KinderTelefoon. Daar kan je anoniem vertellen waar je mee zit, en krijg je vast een hoop nuttig advies mee. Het is alvast heel goed dat je naar het forum gekomen bent.
Groetjes
Kenshin
Wat vervelend dat je ouders je zo controleren. Ze gaan inderdaad te ver. Ouders kunnen weleens nieuwsgierig of bezorgd zijn, maar telkens je persoonlijke spullen doorzoeken en eindigen met het uitdelen van een klap, is niet ok.
Is er een familielid, vriend van de familie of leraar waar je je goed bij voelt? Je zou bij die persoon je verhaal kunnen doen, zodat die vervolgens met je ouders kan praten. Wie weet zien je ouders na zo'n gesprek in dat hun controlegedrag niet ok is.
Misschien vind je het fijn om je verhaal te delen met de KinderTelefoon. Daar kan je anoniem vertellen waar je mee zit, en krijg je vast een hoop nuttig advies mee. Het is alvast heel goed dat je naar het forum gekomen bent.
Groetjes
Kenshin
Helaas heb ik op dit moment niet iemand bij wie ik me fijn voel. Mijn ene oma kiest standaard de kant van mijn ouders (oh wat moet ik dankbaar zijn dat ze me hebben geadopteerd) en de andere oma kan daar gewoon niet mee omgaan. Met mijn tante, oom en nichtjes heb ik aan de ene kant (bijna) geen contact en met de andere kant heb ik ook niet zo'n lekker lopende band. Mijn mentor klikt alles direct door, ook als ik zeg dat ik gewoon een gesprek wil (zie vorige topic).
Jammer dat familieleden en je mentor geen optie lijken te zijn. Heb je het hier af en toe over met vrienden?
Gr. Kenshin
Gr. Kenshin
Nee. Het klinkt ontzetten cliché, maar ik wil ze er niet mee lastig vallen. Ik wil niet als zielig en hulpbehoevend gezien worden. En eerlijk gezegd dacht ik tot voor kort dat dit nog (relatief) normaal gedrag was.
Hoewel vrienden elkaar vaak graag helpen, begrijp ik dat je sommige dingen liever voor jezelf houdt. Het is echter niet normaal hoe je ouders zich naar jou toe gedragen, en ik ben blij dat je dat onlangs hebt ingezien. Zou je een gesprekje met de KinderTelefoon zien zitten?
Gr. Kenshin
Gr. Kenshin
Reageer
Welkom
Nog geen account? Maak een account aan
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.
