Hi iedereen,
Hebben jullie ook wel eens van die dagen dat alles tegen lijkt te zitten?
Ik bedoel, je bent vrolijk opgestaan en hebt de morgen leuk door gebracht, maar dan ineens lijkt het ‘noodlot’ toe te slaan en gaat alles wat er maar mis kan gaan mis.
Ik geef even een voorbeeldje van vanmiddag. Mijn twin en ik hadden vanmorgen lekker gefietst en daarna hadden we ons thuis lekker opgefrist en wat gegeten. Tot zover, no problemo
Dan komt mama ons voorzichtig vragen wat we vanmiddag gaan doen. Twin en ik kijken elkaar aan en halen onze schouders op. Idk, zeggen we.
Oh, misschien kunnen jullie dan dat stukje coniferen langs het erf van de buurman en daar bij het terras nog even knippen.
Twin zucht en ik heb er ook niet veel zin in, maar ja, we hebben niet echt een goed excuus om het niet te doen en we hebben geen andere plannen. Ja, oké mama dan gaan we dat wel doen.
Onze buurman is een aardige man, maar ook een ontzettende ‘ouwehoer’. Soms is dat wel leuk of grappig, maar vandaag staat ons hoofd daar niet naar. Guess wat, die buurman is net op zijn land bezig. Hij woont daar niet echt, het is een stuk akkerland. Idk wat er nu op groeit, maar hij is onkruid aan het wieden, net achter onze coniferenhaag.
Ok, daar gaat plan A. We hebben al besloten om die coniferen nu iig niet te gaan knippen. Dan plan B maar en we zoeken onze spullen bij elkaar om de coniferen rond het terras te gaan knippen. Heggenschaar, verlengkabels, een hark, een veger en blik en een kruiwagen om de rotzooi in te doen, zodat we het later gemakkelijk in de aanhanger kunnen gooien en het naar de stort kunnen brengen. Daar maken ze er compost van, dus das wel nice, toch.
Ok, dus wij met onze spullen naar het terras. Ik liep voorop met de heggenschaar en twin met de kruiwagen met de rest van de spullen. Op zich niet echt een handige volgorde aangezien mijn twin altijd net iets harder loopt dan mij. Vooral als ie mij er mee kan pesten. Ik heb dus die hark al een paar keer in mijn rug voelen prikken, dus ik laat hem maar voor, nadat ik al een paar keer boos omgekeken heb.
Ik kom er achter dat we de trap vergeten zijn en ik zeg tegen m’n twin pak ff die heggenschaar aan en neem die gelijk ff mee, dan ga ik om de trap. Hij moeilijk doen, ja uh, die past er niet meer in. Kun je ‘m zelf straks niet meenemen als je met de trap er weer langs komt.
Ik zucht, maar weet dat verdere discussie niks oplevert en denk er het mijne van. Als we ergens niet echt zin in hebben is ineens alles te veel en te moeilijk. Ik noem hem nog een sukkel en loop naar de garage om de trap te pakken.
Deur op slot. Nou dat is zolang wij leven nog nooit gebeurd dat ie midden op de dag nog niet van het slot was. Nou ja, het zal wel eens vaker gebeurd zijn, maar toen hadden wij wsch niet zo’n kuthumeur. Ik helemaal omlopen, is de deur van de bijkeuken ook op slot. Grr. Ik bons op het raam en mama gebaart van wat is er. Ik wijs naar de deur. Mama snapt het niet precies, maar komt wel naar de bijkeuken gelopen, zwaait de deur open en vraagt wat er is. Ik zeg ‘die deur zat op slot’. Nee hoor, zeg mama, ik doe kom ‘m zo open doen. Ja, dat zal wel. Ik ben toch niet gek. Volgens mij zat ie op slot. Met frisse tegenzin pak ik binnen de sleutel van de garage en open de deur. Ik kan de trap niet vinden en loop weer naar mama. Ik wilde net vragen waar de trap is toen ik mijn twin er mee zag lopen. Waar bemoeit hij zich nou weer mee. Ik loop een beetje boos naar buiten en roep ‘wat doe jij nou met die trap’. Hij zegt: ‘die hebben we toch nodig’. Ik ‘ja, ok, laat maar’.
Nu moet het werk nog beginnen en we hebben al de pest in en de sfeer is niet echt goed. Twin en ik geven elkaar het voordeel van de twijfel en zetten onze boosheid even opzij. Ik klim op de trap en wil beginnen met knippen, maar de heggenschaar doet het niet. Ik roep soort van boos tegen mijn twin zoiets als, ‘je bent de stekker er vergeten in te doen’. Ik had dat natuurlijk ook zelf kunnen doen, maar ja, ik ben nu op oorlogspad en ga iedereen behalve mezelf de schuld geven. Mijn twin controleert de stroomkabel en die zat dus wel gewoon in het stopcontact. Misschien staat er nog geen stroom op het buitenstopcontact.
Twin pakt zijn telefoon en belt mama op, ik hoor hem zeggen ‘zet die schakelaar even om, want we hebben hier geen stroom’. Ik denk dat mama heeft gezegd ‘doe het lekker zelf ofzo’, want ik zie mijn twin even later boos naar de garage lopen. Even later hebben we stroom. Nu kunnen we eindelijk beginnen.
Ik knip en hij ruimt op en strakjes draaien we de rollen om, tenminste als we dan nog met elkaar praten. Het eerste stukje gaat wel aardig, maar de lucht wordt steeds donkerder. Voor we begonnen hadden we buienradar nog gecheckt en vandaag zou er geen regen vallen. Duh, eerst zien en dan geloven. Het wordt wel erg donker.
Twin begint te zeuren dat het opruimen zo’n rotklusje is. Op zich heeft ie gelijk, maar ja, ik kan zijn gezeur er niet bij hebben. Elke keer begint ie tegen me te praten als ik net mijn oortjes erin heb zitten en de heggenschaar lawaai maakt. Ik denk minstens dat er een ramp in aantocht is als ik zijn mimiek en armbewegingen zie. Dus ik zet de heggenschaar uit en doe een oortje uit. Komt er alleen maar flauwekul uit, dus ik wordt nog pissiger, zeg niks tegen hem en ga verder met knippen.
Als ik van de trap kom als het bovenste stuk geknipt is, zet ik de trap altijd ff een stukje opzij, want dan begin ik aan het volgende stuk onderkant en even later doe ik dan vanaf de trap de bovenkant. Het lijkt erop dat mijn twin me aan het klieren is en elke keer als ik op de grond sta verzet ie de trap weer een stukje. Het is niet dat ik daar echt last van heb, maar ik erger me er wel aan.
Na een tijdje krijgen we dorst en twin gaat wat te drinken halen. Voor ons allebei een blikje cola. Ah, lekkere koude cola, daar heb ik nu wel zin in. Twin zit naar me te kijken als ik het blikje wil openen. Ik denk ‘wat moet je’ en open het blikje. Nou begrijp ik ineens waarom hij zo zat te kijken. Hij had met het blikje geschud en bij het openen kreeg ik de volle laag in mijngezicht en de rest over min kleren.
Ik kan eigenlijk nooit echt boos op mijn twin worden en ergens vond ik het ook wel weer grappig, maar toch wilde ik boos doen. Ik ging met hem stoeien. Niet echt omdat ik boos was, maar meer om niet te hoeven knippen. Op een gegeven moment had hij me in de houdgreep, dus vond ik het wel tijd om weer wat te gaan doen aan de heg.
Ik klom weer op de trap, maar had kennelijk niet goed op het snoer gelet en bij het starten van de heggenschaar vloog gelijk de stop eruit. Ik had de draad doorgeknipt. Mijn twin lachen, wat ik dus niet echt leuk vond. Mijn twin ging wel een nieuw snoer halen en ach ja, we gaan maar weer verder met waar we gebleven zijn. Nu was het zijn beurt om te gaan knippen en ik moest opruimen.
Dat ging een tijdje goed, totdat het begon te sputteren. Nou zijn we niet van suiker, dus we kunnen wel wat hebben. Alleen ging het sputteren over in regenen. Weliswaar geen pijpenstelen, maar onze t-shirts begonnen al behoorlijk nat te worden. Zo’n nat t-shirt is ook niks, dus die deden we maar uit. De temperatuur was nog wel ok.
Nadeel van coniferen knippen zonder t-shirts bij regenachtig weer is dat al die kleine takjes aan je lichaam blijven plakken. Toen we er achter kwamen was het al te laat. Ik leek zelf wel een conifeer en twin ook. Aangezien we het nooit echt een heel leuk klusje vinden besloten we het toch maar af te maken, ook al regende het nu. Dan waren we er iig vanaf.
Vol goede moed gingen we verder totdat de heggenschaar er voor de tweede keer mee stopte. Nu had twin het nieuwe snoer ook door geknipt.
We hadden er nu niet echt veel zin meer in. Het bleef net zo hard regenen dat het vervelend was en bovendien waren de verlengsnoeren ook zo’n beetje op. We besloten dan maar alles op te ruimen.
Soms kun je beter allebei een eigen taak hebben, zodat je elkaar niet in de weg loopt, maar ja, wij moeten daar eerst achter komen. We waren al een keer met onze hoofden tegen elkaar gebotst toen ik net overeind kwam, terwijl mijn twin net even bukte. Dat voelde niet echt lekker.
Ik ging het gereedschap nu maar naar binnen brengen en mijn twin zou op het coniferenafval op gaan ruimen. Ik had mijn oortjes in en had de muziek lekker hard staan. Dat was een goede afleiding. Maar ik hoorde ook niet dat mijn twin achter me liep met de kruiwagen toen ik (voor hem) plotseling stopte. Het gevolg was dat ik aangereden werd door mijn twin en ik eindigde liggend op het coniferenafval in het bakje van de kruiwagen. Gelukkig had was ie niet tegen mijn, net herstelde enkel aangereden.
Zo ging het nog even door en we besloten het maar voor gezien te houden en wilden ons op gaan frissen.
Al pratend liepen mijn twin en ik niet binnen. Wij hadden niet in de gaten dat we er nog steeds als een wandelende conifeer uitzagen, maar we hadden wel duidelijk onze sporen nagelaten in huis. Vanaf de bijkeuken deur, door de keuken en woonkamer naar de hal richting onze slaapkamer.
Mama was er niet blij mee en zei dat we eerst alles op moesten ruimen, voordat we gingen douchen.
Ze had ons een emmer en dweil en zo’n zwabber gegeven. Omdat er nog steeds coniferenafval van ons afviel zijn we eerst maar weer naar buiten gelopen en hebben ons met de tuinslang afgespoten. Omdat die rotzooi overal in je kleren gaat zitten hadden we onze kleren uitgedaan en even snel een handdoek om ons heen geslagen.
Toen we het laatste stukje van de hal schoon aan het maken waren kwam onze zus thuis met een paar vrienden van haar studie. We hadden wel al over ze gehoord, maar ze nog niet gezien. Wij liepen in onze ‘omgeknoopte’ handdoek en tijdens het passeren raakte de handdoek van mijn twin los. Niet dat we preuts zijn, maar ja, het is wel apart om zo je bezoek te ontvangen. Voor de zekerheid hield ik mijn handdoek nog maar even goed vast.
Nu konden we eindelijk gaan douchen. Oh lekker onder de warme douche. Volgende probleem: shampoo op. Ons jongere broertje had die wsch opgemaakt en had er geen nieuwe neer gezet. Ik loop naar het kastje en zie dat er geen voorraad meer is. Ik loop de slaapkamer van mijn broertje binnen om te zeggen dat ie aan mama ff shampoo moet gaan vragen. Normaal gesproken is er niks aan de hand als ik bloot zijn kamer binnen loop, alleen had ie een paar vrienden en vriendinnen op bezoek. Nou ja, dat kon er ook nog wel bij.
Even later hadden we shampoo en konden we lekker opfrissen. Ik had alleen nog maar mijn teen gestoten toen ik een handdoek ging pakken……
Verder ging alles goed, nou ja, toen ik dit ging typen stond m’n caps lock ook nog aan. Verder is mijn toetsenbord nog gevallen en nu zit er een letter los. Dat ‘plastic kapje’ is er af, maar je kunt er nog wel op drukken. Houd het dan nooit op?
Oh ja, buiten is het helemaal opgeklaard en droog….
Toen wij onder de douche stonden werd de lucht blauw.
Morgen gaan we de rest knippen of misschien beter nog maar een dagje wachten.
Nou vroeg ik me een paar dingen af:
- Hebben jullie ook wel eens van die dagen?
- Hoe vaak?
- Wat doen jullie dan?
- Blijven jullie vrolijk of worden jullie boos en gooien jullie het bijltje erbij neer?
- Kunnen jullie er achteraf om lachen of niet?
- Vertel je verhaal
- Nog vragen?
- Nog opmerkingen?
Oh ja, twin en ik hebben we het weer goed gemaakt. We kunnen nooit lang boos zijn op elkaar. Ik ben zo blij met hem, misschien dat ik wel een blikje cola voor hem ga halen…..
Groetjes en alvast bedankt voor jullie reacties,
M&M’s
