ik vind het moeilijk om op het eerste gedeelte in te gaan maar:

Laurentia schreef:

wat denken jullie van iemand die een beperking heeft

niks meer niks minder, het zijn mensen net als ik, iedereen heeft "iets" bij de een is het zichtbaar en de ander kan je het niet zien. het is misschien wel moeilijker om een vriendschap te hebben met iemand in een rolstoel als je kijkt naar het uitgaan of sporten, maar daar kan diegene ook niks aan doen dus zou ik een alternatief proberen te verzinnen
het gaat uiteindelijk hoe diegen zich gedraagt, gedraagt hij zich gwn normaal en aardig, prima.


hoop dat je hier iets aan heb gehad

Hoi

Je hebt het gevoel dat vriendschap sluiten moeizamer gaat door je beperking. Zoals Ronald2001 zei, is gedrag en persoonlijkheid belangrijker. Vroeg of laat zullen mensen rond je vast inzien dat je een leuk persoon bent.

Heb je buiten zomerkamp, bv. op school, fijne contacten?

Groetjes
Kenshin

Hoi,

Je hebt een beperking en daardoor het gevoel dat mensen eerder naar anderen trekken.

Ik denk eigenlijk dat dat ook waar is. Je hebt verschillende soorten mensen. Sommige mensen zijn bereid om iedereen een kans te geven en zij kijken door je handicap heen of zien de aspecten die je versterken. Andere mensen zien alleen de beperking. Voor hen is die rolstoel een berg met moeilijkheden. Ze vinden het ingewikkeld en zijn misschien bang dat zij beperkt zullen worden door jouw beperking. Dat omdat jij iets niet zou kunnen, zij dat opeens ook niet kunnen, om bij jou te blijven of om rekening met je te houden.

En dat is misschien ook wel zo. Voor de duidelijkheid: ik baseer een hoop van deze reactie op mijn ervaring van een vriendschap met iemand met een lichamelijke handicap. Die vriendschap is door andere redenen doodgebloed.

En ja, soms vond ik het vervelend om op haar te wachten of om dingen net even anders te moeten doen, zodat zij mee zou kunnen doen. Het vereist net even een extra stapje, even wat meer moeite en aandacht. Dat was soms irritant, maar dat deed ik ook graag voor haar, want ze was gewoon m'n vriend. (Ik zou mezelf in die categorie plaatsen die door de beperking heen kijkt.) En ja, ik schrok van haar verschijning (je ziet haar handicap wel redelijk duidelijk) toen ik haar voor het eerst zag, maar ik was wel bereid de persoon eronder te leren kennen en ik ben blij dat ik dat ook heb gedaan.

Je zal altijd deze 2 typen mensen tegenkomen. Ik hoop voor jou dat je er meer tegenkomt die bereid zijn door je beperking heen te kijken. Dat is je gegund en met zulke mensen wil je je ook omringen.

In sommige gevallen kan het helpen om bij kennismakingsdingen even op je beperking in te gaan. Dat je ze kan uitleggen wat het is en dat je ook over jezelf kan vertellen. Dat je de kans krijgt om jezelf even aan hen voor te stellen en je als iets anders te presenteren dan je beperking.

Want dat is de andere kant. Door er zo'n punt van te maken, kun je wel de focus leggen op je beperking en dat kan mensen wellicht afschrikken. Het is dus aan jou om te bepalen of je dit wel of niet zou willen.

Gr. Pin