Hallo
Ik denk altijd veel te veel na over de stomste dingens en panikeer en pieker erover. Bevoordeeld ik ben al maanden bang om een bril te dragen omdat ik maanden geleden een
keer wazig zag en mijn papa zei dat het was door te veel naar een scherm te kijken. Vanaf dat moment was ik afgeschrikt. Ik begon de hele tijd in de verte te kijken om te checken of ik nog scherp kon kijken en ik deed niks meer op mijn scherm. Ik was zo de hele tijd bezig voor maanden lang en daar zo op gefocust zijn. Nu heb ik heb ik het nog steeds maar iets minder. Elke dag dat het wat beter was, paniekeerde ik over iets anders. Zoals mijn gezondheid ofzo. En maandag was een goede dag, ik had minder last van altijd rondkijken en gefocust zijn op mijn ogen. Tot ik die avond aan het studeren was. Ik zal zeggen dat ik toen ik het zo moeilijk had elke dag mastrubeerde en altijd geil was, het was mijn ‘enige’ plezier ik was echt zot van meisjes. Tot die avond was ik aan het studeren en ik was een beetje geil maar wou niet masturberen want ik vond het wel een beetje veel. Dus ik stopte en mijn stijve ging weg. Wat later kwam mijn vader binnen in mijn kamer en ik vroeg iets over fysica en hij legde mij uit wat het was en hij stond naast mij en ik keek naar hem en ik kreeg ineens en vieze gedachte dat hij mij neukte en ik dacht echt zo van ew zo vies en dan ineens keek ik naar hem ik zijn onderbroek en kreeg zo een raar gevoel in mijn piemel. Geen boner ofzo maar een soort van tinteling. Ma ik ben ik en ik begin te panikeren en ik denk zo van oh nee ik ben toch niet gay of val op mijn vader, dat kan hiernet was ik nog hetero. En begon super hard te piekeren en panikeren. Ik was super hard aan het wenen. En elke keer als ik aan mijn vader dacht kreeg ik dat gevoel. We keken naar tv en het was slimste mens met Riadh(homo) en ik was mij aant inbeelden dat ik seks had met hem om te testen of ik gay was. Ik kreeg het gevoel weer. De volgende dag ga ik naar school en denk ik daar de hele tijd aan en krijg ik dat gevoel ook als ik naar mijn vrienden kijk en denk ik dat ik ze wil kussen ofzo. Maar ik houd niet eens van hun of ik ben niet verliefd. Ik denk zelf dat het gewoon een paniek reactie is op dat gevoel, maar heb gewoon schrik dat ik gay ben. Want ik vind nog steeds meisjes mooi enzo ma ik ben gewoon bang. Het rare is ook dat als ik van school terug kwam en alleen aan dat van mijn vrienden dacht, ik niks kreeg van gevoel bij mijn papa. Ik kan toch ook niet ineens gay zijn. Sorry voor de lange tekst. Help mij alsjeblieft.
