Hoi! Ik moet voor school een verhaal schrijven. Ik heb heel lang geen inspiratie gehad, maar nu heb ik toch een ‘hoofdstuk 1’ op papier. Zouden jullie dit misschien willen lezen voor mij om er vervolgens commentaar op te geven.  Ik betwijfel of dit verhaal geschikt is om in te leveren bij onze docente Nederlands. Is het niet iets te zoetsappig? Graag mening geven. Thanks vast <3

Het gaat over een meisje dat verliefd wordt op haar beste vriendin. Ze betwijfelt of ze het wil zeggen, maar ze gaat het toch doen. Dit is trouwens nog maar een eerste deel en er komt meer, dus ja

Disclaimer: dit is een lang verhaal, bedankt als je het helemaal leest <3

Hier komt het:

Ik zat in de klas naast Lola, mijn beste vriendin. We hadden Engels en we deden samen een mondelinge oefening. “Hello, how are you?” Ik was in haar ogen verzonken en had een korte black-out. Ik kwam terug uit mijn gedachten. “Hi, I’m fine, how about you?” We hadden een kort simpel gesprek, maar ik kon mijn gedachten er niet bij houden. Ik had in de gaten hoe onze ogen elkaar de hele tijd opzochten. Ik keek haar in de ogen en ik glimlachte, ze glimlachte terug. “Cody! Are you there? Do you like this class?” Ik schrikte op uit mijn gedachten. “No, I hate English.” Ik kwam veel te kortaf over. Hoe ging ik dit gesprek nog redden?

Ik kende Lola al 4 jaar, sinds het begin van de middelbare school. We werden al snel vriendinnen voor het leven. Zij is een rustig type, terwijl ik wat impulsiever ben. Dit maakt ons een perfect duo, al zeg ik het zelf. In de derde klas moesten we een profielkeuze maken. We vonden dezelfde vakken leuk, dus we hebben nu precies hetzelfde pakket. We zijn onafscheidelijk van elkaar. We werken bij alle vakken samen en zijn zelfs samen in de pauze. Ik kan me geen leven bedenken zonder haar.

Ik merkte alleen dat ik de laatste paar maanden extra vrolijk werd als ze bij mij in de buurt kwam. Als ze lachte, kreeg ik een warm gevoel van binnen. Ik wist niet wat ik met deze gevoelens aan moest. Viel ik op meisjes? Ik heb de gevoelens proberen weg te stoppen, maar de laatste paar weken kwamen ze harder terug dan ooit. Ik zou er graag met haar over willen praten, maar we hebben het eigenlijk nooit over liefde en al helemaal nooit over niet-hetero zijn.

De bel ging. We liepen de klas uit en we kletsten nog wat na over wat er gebeurd was die les. Op een gegeven moment zei ze: “Cody, waarom ben je de laatste tijd zo afwezig als ik tegen je praat? Hoe moet ik nou een normaal gesprek voeren met een baksteen als jij?” Ik lachte, vergeleek ze me nou met een baksteen? “Sorry, ik zal erop letten.” Ik keek haar weer aan en glimlachte. We praatten nog wat verder op de fiets en op een gegeven moment scheidde onze wegen. “Tot morgen!” Riep ze me na. “Joe!” Riep ik terug.

Toen ik thuis kwam zat mijn vader aan de keukentafel. “Hoi schat, hoe was het op school?” Ik had eigenlijk geen zin om vragen te beantwoorden over school, maar toch zei ik: “Ja wel prima, hoe gaat het hier?” Ondertussen zette ik de waterkoker aan en deed een theezakje in de theepot. “Ja, goed. Ik heb vandaag wat klusjes in en om het huis verricht. Wat was jou kamer een zwijnenstal trouwens, hoe komt dat toch zo?” Ik heb inderdaad nooit zin om mijn kamer op te ruimen en vind de rommel wel prima. “Ja sorry, de volgende keer zal ik opruimen.” Ik zette de volle theepot op tafel en we dronken samen een kopje thee.

Toen de thee op was, ging ik naar mijn kamer. Ik ging op internet zoeken naar ervaringen van andere queer jongeren. Hoe kwamen zij er achter dat ze niet hetero waren? Ik kwam terecht bij een gesprek op een forum van jaren geleden. De opener van het topic, ene anoniempje123, had de volgende vraag gesteld: “Hoi, ik merk dat ik een crush heb op mijn beste vriend, maar ik weet niet of dit wederzijds is. Hoe zouden jullie dit aanpakken en hoe kan ik het beste het gesprek hierover openen?” Ik was blij dat ik iemand had gevonden met hetzelfde probleem. Ik las de antwoorden die anderen hadden geplaatst. Zo zei iemand bijvoorbeeld: “Ik had hetzelfde probleem. Ik heb eerst geprobeerd erachter te komen of de vriendin in kwestie ook op meisjes viel. Toen dat zo bleek te zijn heb ik het ‘opgebiecht’. Ze moest aan het idee wennen, maar we hebben toch gedatet en we zijn inmiddels al 2 maanden gelukkig samen.” Ik wist even niet wat ik hiermee moest doen. “Cody, kom je eten?” Ik liep naar beneden.

S ’avonds in bed dacht ik nog eens na over het gesprek op dat forum dat ik had gelezen. Ik besloot om toch eens te gaan kijken of Lola ook op meisjes valt. Hoe ging ik dat aanpakken? Terwijl ik dacht aan haar verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht. Ik bedacht een plan. Ik ga gewoon eens vragen of ze wel eens verliefd is geweest op een jongen. Dat is super laagdrempelig en dan kan ik meteen kijken of ze wel op jongens valt! Ik viel al snel in slaap.

De wekker ging. Ik schrok wakker en zette hem uit. Mijn gedachten van de avond ervoor druppelden langzaam weer in mijn hoofd. Oh ja, ik ga vandaag met Lola praten. Normaal heb ik een beetje een hekel aan praten over mijn gevoelens. Ik ben gewoon niet zo’n emotioneel persoon. Ik kwam mijn bed uit en trok mijn kleding aan. Ik ging naar beneden voor het ontbijt.

“Goedemorgen schone slaapster!” Riep mijn vader vrolijk. Ik mompelde iets onverstaanbaars terug terwijl ik de muesli in mijn kom deed. “Heb je vandaag een lange schooldag?” Waarom vond deze man het zo leuk om over school te praten? “Nee, valt mee. Vrijdag is altijd een korte dag, dat weet je toch?” Ik at mijn yoghurt met grote happen op. Mijn vader stond op. “Ik ga, doei.” Ik zwaaide. “Doei, succes op werk!” Ik maakte nog snel mijn lunch klaar, ik poetste mijn tanden en ik vertrok.

Ik fietste de straat uit en kwam op de grote weg. Ik kwam aan op de plek waar Lola mij altijd opwacht, maar vandaag stond ze er nog niet. Ze zal vast snel komen. Ik dacht ondertussen na over hoe ik het gesprek zou moeten beginnen. Ik kan er misschien beter maar meteen over beginnen, als we straks op de fiets zitten. Het is toch een heel eind fietsen naar school, dus we hebben nog genoeg tijd om te praten.

Daar kwam ze aan! Ik zag haar en voelde meteen weer dat fijne gevoel in mijn buik. Ik had dit gevoel nog nooit bij een ander. De lach verdween vrij snel weer toen ik eraan dacht dat ik straks met haar moet gaan praten over mijn gevoelens. Ze zag hoe mijn lach verdween. “Cody, wat is er?” Ik wilde niet met de deur in huis vallen. “Niks hoor, gewoon het besef dat we straks weer opgesloten zitten in die gevangenis die school heet.” Ze lachte. Ik wilde nu eigenlijk wel het gesprek openen. “Heb jij eigenlijk wel eens een crush op iemand gehad? Ik heb namelijk de indruk dat iedereen altijd maar daarover aan het praten is, maar wij doen dat nooit.” Ze keek me heel even dom aan, dat zag er grappig uit. Toen zei ze: “Ik wilde je dit eigenlijk al heel lang vertellen. Toen ik in groep 7 zat werd ik voor het eerst verliefd op een meisje. Ik kon alleen maar aan haar denken en ik dacht dat dit mijn liefde voor altijd zou zijn. Toen ik het tegen haar zei, schold ze me uit. Ik heb sinds toen nooit meer diezelfde verliefdheid gevoeld. Ik probeer het altijd weg te drukken. Het is gewoon een soort trauma voor mij.” Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Dit was waarschijnlijk de reden dat wij het nooit over dit soort onderwerpen hadden, het was gewoon te pijnlijk voor haar.

Thanks voor het lezen!