Hey,

Mijn leven is een beetje op hol, er komt een onderwijsconsulente langs, omdat het ‘niet goed’ gaat op school (te grote school, havo vind ik te makkelijk etc.), maar sowieso qua vragen die ik over mezelf heb, gaat het niet goed, bijvoorbeeld met wat ik heb, of over wat ik kan zijn.

Bijvoorbeeld:

Ik kan hoogbegaafd & Autistisch zijn. Dit is hoogstwaarschijnlijk ook zo. Ik word op beide getest.
Alleen ben ik heel bang voor een IQ test, door faalangst (om op een gemiddelde score uit te komen, anders heb ik nog geen antwoord op hoezo ik dan zo denk enzovoorts) en stress. 

Ik heb laatst, door de stress, een zware epileptische aanval gehad, ambulance moest komen enzo.

Maar sowieso mentaal voelt alles gewoon k*t, vooral doordat ik niet weet wat ik heb, wat ik kan zijn (ben ik hoogbegaafd, ja of nee), en hoe ik dan alles kan reguleren, of er in het algemeen mee om kan gaan. Maar ik voel me sowieso alleen, doordat ik ‘anders’ denk dan anderen, niet aansluit bij leeftijdsgenoten, ik school niet begrijp (geef i.p.v. de 2 nodige antwoorden, bijv. 5/6 verschillende antwoorden).

Ik zie alles juist zo veel moeilijker of makkelijker dan anderen, bij mij is het ALTIJD andersom.
Iets wat een ander makkelijk vind, vind ik moeilijk. Maar ook andersom.
En dan haal ik geen ‘hoge’ cijfers. Vinden ze raar?

Mijn proces van hoe leuk school is (doordat het zo makkelijk is):

Te makkelijk → Doe niks, het is (extreem/erg) saai → Leer niet voor toetsen en ga automatisch lagere cijfers halen, voor een deel van de vakken, of voor alle vakken. 

Maar ook qua gedrag verschil ik zo erg met leeftijdsgenoten, ik snap hun niet. Ik wil ook compleet wat anders dan wat hun willen, denk anders over (die) dingen, heb er ook weer ideeën bij (die daadwerkelijk kunnen helpen en realistisch zijn). Maar sowieso praat ik niet veel in het algemeen met anderen (oninteressant)

wil gewoon alles snel afhebben, wat niet mag van school, wantja: vooroordelen! Hou ervan!
Beetje zeggen dat ik dat niet kan, terwijl ik wel makkelijk havo aankan, en het tempo voorbij ben. Ik maak alles 2x zo snel als dat zij allemaal doen.

Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar het is nu half 2 s’ nachts en ja, anders wordt het ook nog eens erg lang.

Maar mijn vragen zijn: Kan dit iets zijn, wat denken jullie, en hoe kan ik er (dan) mee (leren) omgaan?