Hoi allemaal,

Ik heb een vraagje over wat jullie van mij en mijn leraar vinden. Ik krijg steeds rare opmerkingen van vrienden erover terwijl ik zelf het probleem niet echt zie. Het volgende : 

Ik ben een tijd depressief. 1 leraar heeft vanaf begin al vaak gevraagd hoe het met me ging, omdat hij zag dat er iets was. Ik heb het hem een keer verteld en ben sindsdien vaker langsgekomen om gewoon even te kunnen praten. Hij komt vaak naar me toe om te vragen hoe het gaat en verteld ook dingen over zichzelf. Hij geeft vaak complimentjes, zegt dat ik er leuk uitzie etc. Ook zei hij een keer dat ik een mooi gezicht heb. Als ik zulke dingen aan mn vriendinnen vertel vinden ze het gelijk raar. Hij doet ook vaak zn arm of hand even om mn schouder of pakt me even kort bij mn handen, als troost. Ik heb zn nummer gekregen zodat ik kon berichten als er iets zou zijn in de vakantie. En hij heeft geregeld dat hij mijn mentor wordt volgend jaar. Ik denk idd dat we een wat meer persoonlijke band hebben, maar meer niet toch? Ook gezien mijn verleden, wil hij denk ik gewoon graag er voor mij zijn. Omdat ik ook niet iemand anders heb, vind ik het gewoon fijn om even mijn hart te kunnen luchten bij iemand. Niet op een rare manier, maar gewoon een fijne manier, soort vriendschappelijk iets. Mijn vriendinnen denken er anders over. 

Ook wil ik er nog bij zeggen, dat ik mijn mentor van dit jaar ook regelmatig heb gesproken, zij is overigens een vrouw. Met haar heb ik ook zo’n soort band. Via whatsapp stuurt ze vaak hele lieve berichtjes, geeft me vaak een knuffel en we hebben afgesproken in de vakantie eens af te spreken op een terrasje om bij te kletsen. Ook met haar heb ik een hele fijne band opgebouwd. Dit vinden ze dan weer niet raar, omdat t een vrouw is? Ik begrijp het zelf niet zo goed.

Wat vinden jullie ervan?